Onderwerp: Someone's watching over me ma feb 02, 2015 12:14 am
### words
tag: Clyde, Olivia, Freya, Ruby, enig ander persoon die Damian echt goed kent
Met een strakke blik staarde hij voor zich uit. Damian zat op het strand, de plek waar hij ongetwijfeld het meeste was te vinden. Nou ja, of ergens bij Clyde in de buurt. Maar vandaag was hij alles behalve vrolijk. Sterker nog de man stond er niet zoals hij er normaal stond met die trotse houding, een houding die gewoon vrolijkheid uitstraalde. Nee, Damian was een hoopje ellende vandaag. Iets was naar mate de dag verder ging alleen maar erger ging worden. Daarom zat hij ook op de verst mogelijke uithoek van het strand, puur omdat hij wilde dat niemand hem vond. Hij zat er al sinds 6 uur deze ochtend en was zodra hij uit de buurt was van alles en iedereen gewoon in elkaar gezakt en beginnen huilen.
Inmiddels waren zijn ogen al helemaal rood aangelopen en had hij zichzelf half verscholen achter een of andere steen. De eerste Februari. Deze dag, 10 jaar geleden stond hem nog altijd in zijn geheugen gebrand. ‘WAAROM?!’ Schreeuwde hij op een hese toon. Luider dan zijn stem ooit zou klinken. Hier zat hij dan met zijn handen in zijn haren verdoken op een plek waar niemand hem zou vinden. Het was best dat hij gewoon alleen was. Dat hij hiermee dealde op zijn eigen manier. Damian wilde niet dat iemand hem zo zag. For crying out loud als iemand hem ooit zo zou zien. Nope, dat kon gewoon niet meer goedkomen dan. Hij sloeg zijn armen rondom zijn benen en legde zijn kin kort op zijn knieën. Zijn ogen waren gericht op een foto die hij in zijn hand had. Op de foto stond een meisje van 15 jaar oud, lang golvend blond haar en het meest prachtige gezicht dat je je kon voorstellen. Een vlaag van woede trok door hem heen. Waarom zij? Waarom had hij het niet gewoon kunnen zijn? Ze waren samen naar huis aan het wandelen na een of ander suf schoolfeest dat bij toeval ook op het strand werd gehouden. Met een snelle beweging veegde hij de tranen uit zijn ogen. Niet dat het heel veel uithaalde want een nieuwe lading rolde al over zijn wangen. Zijn borst ging hevig op en neer terwijl hij nog steeds naar de foto staarde. Bewust had hij zich vandaag voor de rest van het eiland afgesloten. Hij wilde niet dat mensen hem zo zagen, zeker niet mensen die dicht bij hem stonden zoals Clyde en Ruby. In de staat waarin hij nu verkeerde was hij niet te vertrouwen in iemands buurt.
Een rollercoaster van gevoelens zo kon je hem wel noemen. Woede, verdriet, pijn, angst, afgunst, gewoon alles om eerlijk te zijn. Bij elke herinnering aan haar schoot er wel een bepaald gevoel door hem heen, soms een gevoel van blijheid puur omdat die herinnering aan haar zo mooi was, maar de volgende was dan weer een gevoel van puur gemis. Kortom Damian was een wrak en dat zou hij blijven zolang deze dag bleef verder duren. Dit was de eerste keer in al die jaren dat hij geen bezoek kon brengen aan haar graf, en dat deed verdomd veel pijn. Elke dag deed het pijn. Hij zou haar altijd blijven missen. Naarmate de jaren vorderde zou het minderen, maar het litteken zou er altijd zijn. En op dagen als nu brak het hem in miljoenen stukjes.
Onderwerp: Re: Someone's watching over me ma feb 02, 2015 2:17 am
Olivia Del Rey
“I can’t live, if living is without you” zong Mariah Carey in haar oren en Olivia sloot haar ogen. Het meisje liep lans de branding van de zee. Ze was er op opuit getrokken om lekker langs het strand te lopen en wat muziek te luisteren. Sinds ze braaf naar de lessen ging, had ze super veel gestudeerd en bij elke bladzijde dat ze las voelde ze zichzelf slimmer worden. Wauw, Olivia had school best wel gemist. Ze vond het een geweldig iets en zo hoefde ze ook mensen als Amber Brown niet alleen ergens op de gangen tegen te komen. Zo was het een beetje een win-win situatie. Ja, dat klonk goed. Maar nu was Olivia eventjes aan alle drukte ontsnapt. Eventjes lekker uitwaaien op het strand met een muziekje, dan kon ze zodra ze weer binnen was nog eventjes wat leren. Oooh, wat was ze goed bezig!
Maar zo te zien was ze niet het enige die op het strand was. Olivia staarde naar de persoon die daar zat. Dat was Damian, dat kon ze vanaf hier zelfs nog constateren. Maar hij leek zo anders, zo van streek. Olivia haalde haar oortjes uit haar oren (xd) en keek naar Damian. “O nee” fluisterde ze angstig, en terwijl ze haar oortjes in haar jaszak deed, begon ze zich naar Damian te bewegen. Halverwege bleef ze eventjes stilstaan. Was dit wel aan haar om zich hiermee te bemoeien? Want…dadelijk vond hij haar iemand die zich overal mee bemoeide. Maar Damian was toch haar vriend, en niet alleen haar leraar? Damian was er ook geweest toen ze voor de kerstboom een beetje sad was geweest. Nou, dan moesten ze dit maal maar eens een keertje een kerstboom erbij denken.
Olivia plofte naast Damian in het zand neer en legde haar hand op zijn arm. “Damian, is er iets?” vroeg ze met een sad face, maar kon zichzelf alweer voor haar hoofd slaan. Natuurlijk was er iets, anders was hij nu toch niet zo aan het huilen, duh Olivia. Ze streek zachtjes over zijn arm en keek hem met een bezorgde frons in haar wenkbrauwen aan, haar ogen stonden ook op bezorgd. “Is er iets gebeurd met Clyde?” fluisterde Olivia zachtjes. Naaaaaaaaah, die twee hadden een keisterke relatie, dat wist Olivia zeker. Maar wat kon er dan aan de hand zijn? Ze zag een foto in zijn handen en ze wilde absoluut niet nieuwsgierig doen, maar de foto was naar haar gedraaid, dus ze had het al gezien voor dat ze er ook maar erger in had dat ze dit misschien niet mocht zien. Er stond een meisje op de foto, wie was dat?
“Damian, probeer eens rustig te worden” suste Olivia en streek over zijn rug “Wat is er aan de hand?” Ze wilde hem helemaal niet zo verdrietig zijn, hij moest blij zijn en met Clyde op het eiland ronddansen.
Laatst aangepast door Olivia Del Rey op do feb 05, 2015 10:19 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: Someone's watching over me wo feb 04, 2015 6:19 pm
### words
tag: Clyde, Olivia, Freya, Ruby, enig ander persoon die Damian echt goed kent
Damian staarde nog steeds met diezelfde sombere blik naar de foto in zijn hand. Na al die jaren kon hij het nog steeds niet bevatten hoe ze zo van hem was afgenomen. Elke dag was voor hem een strijd tegen al die emoties, meestal sloeg hij er ook in om werkelijk gewoon alles in een doosje diep van binnen op te sluiten. Maar elk jaar exact op deze datum barste die doos open en ging hij van binnen helemaal kapot van verdriet. Zijn vrije hand had hij in zijn nek gelegd, en zo zat hij in elkaar gedoken naast een rotsblok verdoken voor heel het eiland. Hier kon hij geen schade aanrichten. Wat het beste was in deze omstandigheden. Want hij kon nu niet instaan voor de gevolgen die zijn acties met zich zouden mee dragen.
Hoeveel tranen hij vandaag al niet had gelaten. Hij was er zelfs mee opgestaan. Hoe freaking vreemd was dat? Er leek een soort duisternis over de altijd vrolijke man te zijn gevallen en hij kon er niet aan ontsnappen. Elk jaar was het weer het zelfde. Waarschijnlijk leed hij aan een of andere vreemde vorm van een depressie of zo. Even tho, na al die jaren had hij nog steeds niet kunnen omgaan met het verlies dat hij had geleden toen. Droomde hij nog steeds over hoe hij haar in zijn armen hield nadat die auto haar van de weg had geschept, over hoe ze die laatste woorden tegen hem had gefluisterd en hij had ze niet eens verstaan. Nee, dit was niet goed man. Een koele wind gleed langs hem heen, maar hij sloeg er geen acht op. Op dit moment was hij gewoon even een brokje emoties dat het liefst zich zelf gewoon van kant maakte om dagen als dit gewoon te ontsnappen.
Een schok trok door zijn lichaam heen toen hij heel plots een hand op zijn arm voelde. Met een ruk keek hij op. Instinctief had hij de drang om op te staan en gewoon weg te lopen en terug te verdwijnen, maar wat was de eerlijkheid daarin? Zijn groene ogen dwaalde terug naar de oceaan. Iets wat hem normaal altijd tot rust bracht. Nu bracht het nog meer herinneringen met zich mee. Het was op een strand back in Straya dat hij haar voor het eerst had gekust, ze surfte ook net als hem. Samen hadden ze de golven bedwongen, wedstrijden gewonnen, stomdronken geweest na een van hun vele overwinningen, gewoon sterren liggen kijken om de volgende dag dan weer naar school te gaan en samen op de schoolbanken in slaap te vallen. Damian kneep zijn ogen dicht. Een normaal mens zou inmiddels niet meer aan een gebeurtenis van tien jaar geleden denken. Maar het had hem getekend voor het leven, het zou hem altijd bijblijven.. Zachtjes schudde hij zijn hoofd toen Clyde’s naam viel. De woorden kwamen maar half door, maar hij had begrepen wat ze wilde bedoelen. Uiteindelijk draaide hij de foto wat meer naar binnen. Iets wat vast al te laat was. Maar hij wilde geen vragen krijgen. Hij had het al zo lang verborgen kunnen houden voor de wereld. Al wist hij dat daar nu een einde aan ging komen. Hoe ver hij ook zat, hij faalde in liegen. Verzwijgen lukte hem misschien nog net.
Hij had zijn ogen weer geopend, leek nog triester dan eerst. Rustig proberen worden? Ze moest eens weten waar ze over sprak. Nog net kon hij een dankbare blik naar haar sturen voor hij overmand werd door een nieuwe golf van emoties. Kort greep hij naar zijn haren. Wilde beginnen schreeuwen, vloeken, dingen kapot maken wat je ook maar kon bedenken.. ‘Niets waar jij je wat van moet aantrekken.’ Bracht hij zachtjes uit terwijl hij zijn knieën wat meer op trok en zijn hoofd er op legde. Hij wilde alleen zijn. Maar hij vond de moed niet meer om het tegen Olivia te zeggen.
Onderwerp: Re: Someone's watching over me do feb 05, 2015 10:39 pm
Olivia Del Rey
Haar woorden schenen niet echt door Damian heen te dringen, en dat liet haar behoorlijk nutteloos voelen. Ze zag het verdriet aan hem, maar hij scheen haar niet te willen toelaten. Dat deed haar pijn, maar aan de andere kant…misschien was het wel zo erg, dat hij het niet kon vertellen? Olivia wilde zich eigenlijk terugtrekken, maar kon het toch niet. Ze moest terugdenken aan toen Damian er voor haar was. Nu moest zij er toch ook voor hem zijn? Fuck it dat hij ouder was dan haar, soms hadden mensen gewoon een vriend nodig om tegen aan te praten.
“Niets waar jij je wat van moet aantrekken.” Olivia slikte eventjes en deed een plukje van haar haren achter haar oor. Oh. Ze keek hem met een sadface aan en ging naast hem zitten, sloeg haar armen beschermend om haar benen. Ze vond dit niet zo leuk. Ze kon er nooit zo goed tegen als mensen wat bozig tegen haar deden, al kon Damian er in dit geval natuurlijk niets aan doen. Toch was Olivia blij dat het niets met Clyde te maken had, want die twee hoorden forever bij elkaar. Maar wat kon het dan wel zijn? Van Olivia hoefde hij het niet perse te vertellen, maar ze wilde er wel graag voor hem zijn als hij dat wel wilde doen. Want niets was zo moeilijk als dat er niet iemand was die naar je verhaal wilde luisteren, als je dit wel kwijt wilde. Olivia liet haar hoofd op haar knieën rusten en keek hem van opzij aan. Hij scheen echt heel erg veel pijn te hebben. Damian leek altijd zo onverwoestbaar, wat was er in vredesnaam met hem aan de hand? Olivia had geen flauw idee van wat er gebeurd zou kunnen zijn, ze wist alleen dat hij een foto vasthield, maar ze zou vast en zeker te nieuwsgierig zijn als ze die foto wilde bekijken.
Ze draaide zich naar hem toe en beet op haar onderlip, zich afvragend wat ze nu toch moest doen. “Damian…” begon Olivia zachtjes en krabbelde eventjes op haar hoofd “Wil je alleen zijn? Wil je dat ik ga?” Haar stem klonk heel zachtjes en breekbaar. Gosh, ze wilde hem zo graag helpen, maar als hij dat niet wilde en haar niet toeliet, hoe kon Olivia hem dan helpen? Ze legde zachtjes haar hand op zijn schouder, om te laten weten dat ze er nog steeds was.
Onderwerp: Re: Someone's watching over me ma feb 09, 2015 10:26 pm
### words
tag: Clyde, Olivia, Freya, Ruby, enig ander persoon die Damian echt goed kent
Het was hard geweest van Damian om het zo tegen haar te zeggen. Maar de man kon er even niets aan doen. Hij excuseerde zich er later wel weer voor, als hij weer normaal kon doen in de buurt van andere mensen. Heel Damian zijn vrolijkheid leek wel tot op het bot zijn weg geschraapt, en het enige wat was achter gelaten was een leeg omhulsel dat niet anders kon doen dan huilen of mensen van zich af duwen. Zijn blik lag nog steeds voor zich uit, al hield hij van uit zijn ooghoeken zijn kleine maatje in het oog. Serieus, als hij weer normaal deed dan kreeg ze even elke mogelijke cupcake die hij kon laten maken door Céline of zo. Gewoon al om sorry te zeggen tegen haar. Kort wreef hij zijn handen tegen elkaar om toch even iets van warmte te hebben tot een nieuwe herinnering weer bezit nam van hem.
Een koele winteravond, maar toch zaten ze met hun allen op het straat Op de achtergrond speelde een song van The Beatles, iets wat zelfs prehistorisch was voor hun destijds. Samen met haar en enkele andere van hun vrienden waren ze gewoon aan het dollen bij een klein kampvuurtje dat ze zelf hadden gemaakt. Tot op het moment dat ze hem apart had genomen, wat meer naar het water toe. Met een veel betekende blik had ze hem aangekeken om hem vervolgens uit te dagen om random te gaan skinny dippen. Iets waar hij geen nee had tegen gezegd en zo stonden ze beide al heel snel in het water in elkaars armen onder het maanlicht dat op hun neerviel.
Damian schudde zijn hoofd, dwong de herinnering weer weg. Hij wilde het niet meer. Dit leven van vrolijkheid tot deze dag opnieuw zou aanbreken. En het brak zijn hart dat hij het niet meer wilde omdat hij zoveel had om voor te leven. Misschien was hij wel gewoon knettergek geworden van het verdriet, maar hij was klaar om op te geven. Een plotse hand op zijn schouder en haar woorden deden hem uiteindelijk opkijken en voor enkele seconden bleef hij haar aanstaren. Ergens diep van binnen was er een kleine stem die schreeuwde dat ze moest blijven, maar zijn hij haalde kort zijn schouders op. ‘Ik leg het je ooit wel eens uit, maar misschien is het beter.’ Mompelde hij uiteindelijk. Het meisje keek hem met een beteuterde blik aan maar knikte toch begrijpelijk. Nog enkele seconden bleef ze zitten tot ze uiteindelijk op stond en nog even haar hand op zijn schouder legde om daarna weer te verdwijnen in de richting van de school.
Het moment dat zij helemaal was verdwenen, was ook het moment dat hij overeind kwam. Voor een moment gleed er iets van twijfel door hem heen. Clyde en Ruby.. Een einde maken aan de afgelopen 10 helse jaren. Damian werd aan stukjes gescheurd, stukjes die wilden blijven, stukjes die wilde vertrekken en dan nog een extra gedeelte dat niet wist wat ze wilde doen. Toch was het niet zijn hart, maar zijn hoofd dat het overwon. In zijn hoofd had hij al opgemaakt dat hij het niet meer wilde, iets wat een roekeloze ondoordachte door deze shitload van emoties beslissing was. Zodra hij het water in stapte en de koude hem om zijn hart sloeg zette hij alleen nog maar verder tot hij ongeveer tot aan zijn buik in het water stond. De oceaan was al heel de dag woest geweest en zou geen genade tonen. Een eerste kleine golf verraste hem niet eens, die sloeg gewoon ruw op zijn borst in. Maar die grotere golf die sloeg met zo’n kracht tegen hem in dat hij voelde hoe hij werd op getild. Water kwam in zijn mond terecht en meteen volgde er de reactie om het uit te spuwen. Niet dat het heel veel uitmaakte, door de stroming en het feit dat hij er als een verlamde bij lag in het water lag de man niet met zijn gezicht boven water en kwam er nog een lading water naar binnen. Voor even deed hij nog de moeite om zich te draaien en zich af te zetten, maar het gewicht van zijn kleren trok hem langzamerhand naar beneden en belemmerde hem in zo veel opzichten dat hij het gewoon op gaf.
Onderwerp: Re: Someone's watching over me di feb 10, 2015 12:43 pm
Olivia Del Rey
“Ik leg het je ooit wel eens uit, maar misschien is het beter.” Olivia trok een pruillipje, en stond langzaam op. Ze vond het helemaal niet leuk en voelde zich er ook helemaal niet goed bij dat ze hem nu helemaal alleen ging laten. Het was niet echt iets voor Olivia om dit te doen, maar als hij liever wilde dat ze wegging, dan moest ze daar maar respect voor hebben. Sommige mensen verwerkten dingen op een andere manier en dit was duidelijk de manier van Damian. Ze legde haar hand nog eventjes op zijn schouder, streek er zachtjes over en begon toen weg te lopen, terug richting de school. Toch kon ze het niet uit haar hoofd zetten, want wat zou er nou zo met Damian aan de hand zijn dat hij zo van streek was? Volgens Olivia leek hij haar altijd zo sterk, niet iemand die zomaar zou instorten. Dan moest het echt wel heel erg heftig zijn wat er met hem aan de hand was.
Eventjes draaide Olivia zich om, om zeker te weten dat Damian oké was. Niet dat hij in een huilbui was geraakt, want dan maakte Olivia rechtsomkeert. Maar toen ze keek naar de plek waar Damian had gezeten, zat hij daar niet meer. Verbaasd keek Olivia om zich heen. Misschien was hij haar wel achterna gekomen? Maar dat was het ook niet. Een gevoel in haar maag borrelde. Het was haar voorgevoel, dat kon Olivia voelen door haar mutatie. Dit was niet goed. Toen ze Damian had achtergelaten, zag het er niet naar uit dat hij ergens naar toe zou gaan. En als hij terug naar de school zou gaan, dan zou hij Olivia ingehaald moeten hebben, dus dat was het ook niet. Ze wist dat Damian haar had weggestuurd, maar toch kon ze het niet helpen dat haar voeten haar weer naar het strand begonnen te brengen.
Toen Olivia weer op het strand was gekomen, gleden haar ogen over het oppervlak. Hij was nergens te bekennen. Hij zou toch niet gaan…zwemmen? Olivia wist dat hij van surfen hield, maar daar was het nu iets te koud voor hoor. Ongerust gleden haar ogen naar de zee, en daar zag ze hem staan. “Damian! Wat doe je daar in vredesnaam?” riep ze bezorgd naar hem, maar hij scheen haar niet te horen. Een golf nam hem mee en Olivia zag hoe hij onder water verdween. Eventjes wachtte ze, natuurlijk zou hij wel weer boven water komen. Maar…dat was niet zo. Olivia zag niets meer, zeker niet omdat de golven woest waren. Ze rende naar de branding, ze moest hem helpen. Maar was zoeken in de zee niet zoeken als een speld in een hooiberg?
Olivia begon haar jasje uit te trekken, maar…dat zou geen zin hebben. In paniek keek ze om zich heen. Ze zag hem helemaal nergens. Shit, o nee! Tranen brandden in haar ogen. Dadelijk zou Damian nog dood gaan! Dat zou ze echt niet aankunnen. Was dit met opzet of was het per ongeluk? Zou Damian echt zo ongelukkig zijn? Dat had ze dan nog nooit van hem gemerkt. Zou hij Clyde en Ruby echt zo achter kunnen laten? Clyde. Die zou haar kunnen helpen. Trillend pakte Olivia haar telefoon beet en zocht zijn nummer op. Ze had alle nummers van de docenten opgeslagen, want op momenten als deze kon je ze maar beter om zich heen hebben. “Clyde?” piepte ze bezorgd in de telefoon, toen deze werd opgenomen. “Je moet nu naar het strand komen! Er is iets aan de hand met Damian, hij ligt in het water en de golven nemen hem mee ofzo. Ik leg het zo wel uit, maar kom alsjeblieft nu!” Zonder op een antwoord te wachten hing Olivia op, en trok ze haar schoenen en sokken uit.
Ze begon door het ondiepe water te lopen, het water was ijskoud en probeerde haar mee te trekken. Maar Olivia probeerde sterk te zijn, het te negeren. Ondertussen keek ze of ze Damian ergens zag. Ooh Clyde, schiet toch alsjeblieft op.
Onderwerp: Re: Someone's watching over me di feb 10, 2015 7:15 pm
De zoutige zeelucht werd zo diep mogelijk naar binnen gezogen. Hij was nu al een tijdje aan het rennen, langs het strand. Gewoon, omdat hij hoe dan ook wou trainen, en met zijn mutatie was het al lastiger om echt een uitdaging te vinden. In het zand lopen was sowieso zwaarder, dus daarom voelde hij daar sneller het effect van. Hij had geen muziek op gezet, luisterde alleen maar naar zijn eigen ademhaling en het ruisen van de zee. De wind blies ook redelijk hard, dat zag hij ook aan het water. Met zijn surfer ervaring zag hij dat de zee best wild was vandaag, niet het ideale weer om je er in te begeven dus.
Zijn sessie werd onderbroken door het getril van zijn gsm in zijn zakken. Hij viste hem er uit en zag dat Liv hem belde. Hmm, kreeg het meisje weer haar pot met snoepjes niet open? Clyde nam op, luisterde met verbazing naar haar woorden. “Je moet nu naar het strand komen! Er is iets aan de hand met Damian, hij ligt in het water en de golven nemen hem mee ofzo. Ik leg het zo wel uit, maar kom alsjeblieft nu!” Klonk ze paniekerig, en zijn hart sloeg een tel over. Nee, drie tellen ofzo. Hij hapte naar adem en trillend stak hij zijn gsm weg.
Hij had het hele strand al gehad, behalve een klein stukje verder Noordwaarts. Daar moest ze zijn. Alsof hij nog nooit in zijn leven echt gerend had, stormde hij er heen, zag na wat een eindeloze periode leek te zijn maar eigenlijk slechts 2 minuten was Liv in het water staan. Hij rende op het meisje af, deed niet eens de moeite om zijn kleren uit te trekken of wat dan ook. Hij tuurde het water in, zag ineens een golf omslaan en zag hoe een gestalte zich midden in die golf leek te bevinden. Clyde keek in paniek het meisje aan, maar dook toen al snel de golven in.
Met al zijn kracht, en dankzij zijn mutatie was dat er gigantisch veel, slaagde hij er in om de plek te bereiken. Hij dook naar beneden, negeerde het prikkende zout en opende zijn ogen. Daar. De gestalte weer. Hij kwam nog even boven, hapte naar adem en dook toen naar beneden. Zijn handen vonden al snel het ijskoude lichaam van zijn hubby. Zijn superheld, zijn ster aan de hemel. Hij stak zijn armen onder de oksels van Damian en zwom naar de opervlakte. Naar adem happend kreeg hij het strand in zicht, zwom met de grootste moeite richting de veiligheid.
Clyde sleepte het levenloze lichaam van de man op het strand, knielde radeloos bij hem neer. "Damian?" Snikte hij met een stem die verstikt werd door emoties. "Damian, als dit een van je grapjes is, het is niet meer leuk oké?" Brabbelde hij verder, terwijl hij zijn hand op de borstkas van zijn vriendje legde, maar geen hartslag voelde. En toen kreeg hij een idee. Gebruikten ze niet een soort van elektrische schokken om een hart terug in gang te krijgen? Hij kon het at least proberen, sinds Eleanor na de heropwekking van Avery te zwak zou zijn om Damian te helpen.
Zachtjes zette hij zijn vingertoppen op de plek waar het hart van de man normaal hoorde te kloppen. Heel voorzichtig, natuurlijk joeg hij niet ineens 9000 volt door hem heen, gaf hij minieme shockjes die via zijn huid door het lichaam van zijn hubby joegen. Hopelijk zou dat genoeg zijn, hij bad dat het genoeg zou zijn. Alsnog zou hij hem naar het ziekenhuis moeten brengen. "Hoe lang was hij onder?" Vroeg hij wezenloos aan Liv, om te weten of er misschien al teveel schade aan zijn longen was om hem nog te redden..
Onderwerp: Re: Someone's watching over me wo feb 11, 2015 2:42 pm
### words
tag: Clyde, Olivia, Freya, Ruby, enig ander persoon die Damian echt goed kent
Het was niet eerlijk geweest dat Damian Liv zo maar had weg gestuurd. Hij had er ergens ook wel meteen spijt van gehad. Maar zij hoefde niet te zien wat hij van plan was. Dat hoefde niemand gewoon te zien. Al die emoties hadden hem zo ver gedreven, hadden ideeën in zijn hoofd gestopt en hij ging het nog uitvoeren ook. De foto waar hij nog even had naar gestaard, had hij uiteindelijk uit zijn hand laten vallen en die was meteen in het zand beland. Het water zou hem vrijwel meteen opslokken als hij diep genoeg er in stond, het daglicht zou hij niet meer te zien krijgen als hij hiermee doorging. En hoewel de twijfels voor kort door zijn gedachten waren gegaan, met name dus Clyde en Ruby, overmeesterde een volgende golf van verdriet hem en dat was dan ook meteen het moment dat hij het water in was gestapt.
Seconden. Langer had het niet geduurd voor een golf over hem heen kwam en meteen ook al het andere lawaai om hem heen deed verstommen. Al was het al moeilijker om enig ander geluid op te vangen boven het gebulder van de golven die overal op insloegen met een bijna destructieve kracht. Toen die grote golf hem had meegenomen had hij zich gewoon laten gaan, kon zichzelf niet opbrengen om nog moeite te doen om er tegen in te gaan en zichzelf terug een weg naar boven te vechten. Het zoute van het water prikte in zijn ogen, en nog geen klein beetje naar mate hij dieper het water in werd getrokken. De koude van het water sloeg hem vrijwel meteen om het hart en dat was wellicht het laatste wat hij gewaar werd voor zijn laatste beetje lucht uit zijn longen werd geperst en zich daarna begonnen te vullen met zeewater. Het was in die korte minuten dat zijn bewustzijn ook helemaal verdween en dat hij op de zee rond dobberde alsof hij een af gebroken stuk hout van een klein bootje was. Een nieuwe golf voerde hem wat terug naar het strand en door de kracht van de golf die uiteindelijk insloeg op het wateroppervlak werd het ijskoude lichaam van de bewusteloze Damian naar de bodem van de oceaan geduwd. Zijn onderbewustzijn had hem uiteindelijk in zijn hoofd naar een plek gebracht waar alles nog in orde was.
Hij was terug in Australië, met Madisson, het meisje van de foto. “Wel, ouder worden heeft jou zeker goed gedaan!” Grijnsde ze vrolijk naar hem terwijl ze hem even goedkeurend bekeek. Ze zag er nog steeds hetzelfde uit als op het moment dat ze uit zijn leven was verdwenen. Samen liepen de twee naar een random bankje dat uitkeek over het strand. “Je hoort hier niet te zijn Damian. Je hebt nog een heel leven dat op je ligt te wachten samen met Clyde.” Onbegrijpend keek hij haar aan. Hoe wist zij nu van Clyde af? ‘Ik had een heel leven kunnen hebben met jou.’ Prevelde hij zachtjes en hij keek kort naar het water. Ze streek kort over zijn wang wat hem meteen terug deed opkijken naar haar. Niet veranderd, nog steeds diezelfde glimlach als ze hem iets wilde vertellen wat ze echt meende, een uitdrukking die ze altijd had gehad toen ze hem had verteld dat ze van hem hield. “Mijn tijd is voorbij Damian. Was jij niet de persoon die geloofde in het lot, wat moet gebeuren zal gebeuren en hele dat gedoe?” Kort haalde hij zijn schouders op. “Ik herinner me jou toch anders. Levendiger, vrolijker. Dat is niet verdwenen toen ik stierf, ik hou je wel in het oog hoor, ik weet alles van je. Zo ook dat je van Clyde houd, en hij van jou. En verdient hij dit? Verdient hij het om jou te verliezen?” Met een moeilijke blik keek hij haar even aan. ‘Natuurlijk verdiend hij dat niet. Ik zou hem nooit pijn kunnen doen, maar ik mis je.’ Hierom werd ze kwaad. Er verscheen een boze blik in haar ogen en even had ze de drang om hem een klap te verkopen. “Jezus man, sinds wanneer ben jij zo egoïstisch?” Flapte ze er uit. Ze had gelijk hoor, maar wat moest hij anders doen? “Ik zal altijd bij je zijn Damian, dat weet je toch. Ik zit voor altijd in je hart. Maar het wordt tijd dat je aanvaard dat ik niet meer terug kom, dat jij verder moet gaan met je leven. Het is tijd om terug te gaan.”
Hoe hij op het strand was gekomen was hem volledig ontgaan. Maar nu lag hij zonder enig teken van leven te vertonen op het zand met Clyde die bij hem zat neergeknield. De eerste paar lichte shockjes troffen hun doel niet, totaal niet. Heel even leek het zelf alsof hij zijn ogen nooit meer zou gaan open doen, tot de laatste zijn hart wist te bereiken en heel langzaam kwam dat weer op gang. Damian kwam weer op gang alsof hij een oude roestige robot was geweest die al jaren op de vuilnisbelt lag. Het eerste wat hij gewaar werd was dat zijn mond nogal zouterig smaakte, alsof hij net een heel zoutvaatje naar binnen had gekapt. Zodra hij adem probeerde te halen voelde hij zijn lichaam gewoon blokkeren. Met het beetje lucht waarmee hij zijn longen had kunnen vullen brak er een helse hoestbui los en schoten zijn ogen uiteindelijk in volle paniek open. Wat was er gebeurd? En wat deed Clyde hier trouwens, en waarom waren ze allebei kletsnat? Onder het hoesten door had hij niet de kans om de vragen te stellen, al zouden de antwoorden toch wel heel snel verschijnen in zijn hoofd.
Onderwerp: Re: Someone's watching over me zo feb 15, 2015 10:14 pm
Zijn hubby. Helemaal stil en koud, liggend in het zand. Hoe was dit gebeurd? Was een zwemtraining verkeerd afgelopen? Dat kon hij amper geloven. Als Damian wou zwemmen, dan kon hij naar het zwembad gaan. Elke man met een beetje kennis van de zee, wist dat het nu niet het beste moment was om er in te gaan zwemmen. Plus, de man droeg geen zwemkleding. Dus er was iets anders gebeurd. Had hij gevochten met iemand en was hij zo in het water terecht gekomen? Nee, hij had geen andere wonden. Het laatste dat in hem op kwam, iets wat nog gekker was dan het idee dat hij gevochten had, was dat hij met een reden de zee in was gelopen..
Maar dat waren zorgen voor later. Clyde moest zijn vriendje terug tot leven wekken. Want obviously klopte zijn hart niet meer. En wat deden ze dan? Right, schokken geven. En wie kon dat nu beter dan hij, met zijn mutatie? Gelukkig had hij dit allemaal goed genoeg onder controle, zodat hij het niet erger maakte. Maar het leek geen effect te hebben, de man bleef even levenloos en stil als tevoren. Clyde gaf niet op, bleef elektriciteit door het lichaam van de docent jagen, in de hoop dat het toch nog aan zou slaan en het hart van Damian terug zou kloppen.
Ineens leek het wel effect te hebben, en uit het niets schoot de man hoestend overeind. Clyde ondersteunde hem meteen, sloeg kalmerend zijn armen om hem heen. "Rustig maar, rustig. Ik ben er, je bent veilig", Suste hij, terwijl hij op de rug van de man klopte, in de hoop dat de hoestbui zou overgaan. "We moeten hem sowieso naar de ziekenboeg brengen. Kun jij zijn spullen meedragen?" Vroeg hij toen aan Liv, waarna hij zijn armen onder het lichaam van Damian stak en hem simpelweg optilde. Opnieuw dankte hij zijn mutatie, dat hij zo ongelooflijk sterk was, zodat hij zonder moeite het gespierde lichaam van een volwassen man kon dragen. Op een deftig tempo, maar toch nog zodat Olivia hem kon volgen, begon hij richting het schoolgebouw te lopen, terwijl hij nog steeds een bezorgde blik in zijn ogen had.
Onderwerp: Re: Someone's watching over me ma feb 16, 2015 1:14 am
### words
tag: Clyde, Olivia, Freya, Ruby, enig ander persoon die Damian echt goed kent
Lang had het niet meer geduurd waarschijnlijk. Als Clyde iets later was geweest zou hij waarschijnlijk niet meer zijn wakker kunnen worden. Waar was hij mee bezig geweest? Serieus wat had hij zichzelf in zijn hoofd gehaald toen hij het water zo maar was in gelopen. Damian kon het wel steken op over emotioneel gedrag maar zelfs dan had hij misschien moeten luisteren naar zijn hart en zijn hoofd niet moeten laten winnen. Deze shit was zo fucked up. Ugh, hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan.
Thank god voor Clyde en zijn bliksem gedoe. Daar zou hij hem waarschijnlijk nu meer dan ooit dankbaar voor zijn. Het was niet meteen van de eerste keer gelukt, iets wat misschien wel normaal was gezien zijn lichaam hevig onderkoelt was en hij toch wel enkele minuten letterlijk van de wereld was geweest. Het was een volledige nieuwe lading elektriciteit geweest die zijn hart terug in gang had getrapt. Voor enkele seconden leek er nog geen verandering te komen, maar uiteindelijk schoten zijn ogen open en zocht hij naar adem. Iets wat hij niet vond.
Meteen vloog hij overeind en begon hij als een wilde te hoesten. Zee water schoot uit zijn longen. Damian had fout gezeten. Heel fout. Meteen voelde hij twee sterke armen om hem heen en hij kon er niet dankbaarder voor zijn. Zijn lichaam schokte nog enkele keren onder het hoesten door, maar uiteindelijk hield het daarmee op. Mede door de assistentie van dokter Clyde. Hij wou praten, maar een volgende hoestbui die al meteen minder erg leek weerhield hem ervan. Zijn groene ogen schoten heel even kort naar het water, om zich daarna te sluiten zodra hij werd opgetild. Dit was de tweede keer al dat Clyde hem zo droeg. Hij legde zijn hoofd tegen de schouder van zijn hubby terwijl hij probeerde zijn ademhaling onder controle te houden. ‘Het.. Ik… Sorry.’ Wist hij nog zachtjes uit te brengen voor hij gewoon in een stilzwijgen viel, in de hoop dat ze snel binnen zouden zijn want zijn lichaam was bijna een ijspegel. Al mocht hij Clyde nu echt wel bedanken voor het feit dat hij het toch iets warmer had als hemzelf en dat hij wat van die warmte kon mee stelen. Vaagjes zag hij Olivia verschijnen naast zijn hubby en dat was dan ook meteen het laatste wat hij zag voor hij zijn ogen weer sloot. Dit keer volledig bij bewust zijn, en volledig bewust van wat er net gebeurd was.
Onderwerp: Re: Someone's watching over me zo feb 22, 2015 11:13 pm
Doodongerust keek hij toe hoe er toch wel weer leven in Damian schoot, hoe hij naar adem hapte maar daarvoor een hoestbui in de plaats kreeg. Zachtjes sloeg hij op zijn rug, sprak rustige woorden om hem te kalmeren. Als hij in paniek was, zou hij misschien nog per ongeluk zijn mutatie gaan gebruiken, en dat was eventjes iets wat ze niet konden gebruiken. Maar dat leek echter niet zo, dus terwijl de docent probeerde om zijn ademhaling onder controle te krijgen, bedacht Clyde zich dat hij hem zo snel mogelijk naar de ziekenboeg moest brengen, voor het geval dat zijn longen of zijn hart het misschien weer zouden begeven. En dan hadden ze het nog niet gehad over hoe koud zijn lichaam aanvoelde. Yup, die was waarschijnlijk nog onderkoeld ook.
Dus zonder aarzelen tilde hij Damian op, vroeg aan Olivia of ze de spullen van de dude kon halen, wat ze dan ook meteen deed. Toen ze eenmaal naast hem stond, begon hij te stappen, terwijl hij af en toe een bezorgde blik op Damian wierp, die zijn ogen weer had gesloten. Gelukkig klopte zijn hart nog, dat voelde hij tegen zijn borst, door zijn natte shirt heen. Waarom was het strand ook zo ver? Niet echt handig als je iemand zo snel mogelijk terug binnen wou krijgen. Na wat een eindeloze tijd leek, maar eigenlijk slechts een klein kwartiertje was, zag hij het gebouw. Clyde droeg Damian recht naar de ziekenzaal, wenkte ondertussen naar een verpleegster en legde zijn hubby voorzichtig in het bed neer. "Hij werd meegesleurd door een golf, ik heb geen idee hoe lang hij onder was, maar hij is denk ik wel onderkoeld", Legde hij uit. Hoe vaak zou hij dit nog moeten doen? Hopelijk nooit meer met Damian tho, en liefst ook zo weinig mogelijk met de mutanten op dit eiland.. Maar daar dacht hij even niet aan, eerst zag hij er op toe dat zijn vriendje de nodige zorgen kreeg en hopelijk snel terug de oude zou zijn.
