Zoey Williams

Naam: Zoey Williams
Bijnaam: Cookiemonster, Cookie, Zo
Leeftijd: 17 jaar
Geboorteplaats: Miami
Familie:

• Moeder || Taylor Burton Williams
  
• Vader || James Williams
  
• Oom || Dylan Ramsay
  
• Tante || Valerie Ramsay
  
• Nichtje || Melissa Ramsay
  
• Tante || Amanda Lovely (neé Clarks) †
  
• Oom || Jason Burton
  
• Nichtje || Melody Burton
  

Karakter: Het eerste wat altijd aan Zoey opvalt qua karakter, is dat ze vrij druk en vrolijk kan zijn, waarmee ze mensen nog weleens weet te irriteren. Anderen hun mening boeit haar echter net zo weinig als de gevoelens van andere mensen. Zij doet gewoon waar ze zin in heeft. Zoey is behoorlijk koppig en kan agressief worden wanneer haar iets niet zint. Dit kan zijn wanneer men haar vertelt hoe ze haar leven moet leiden, maar ook wanneer iemand aan de mensen durft te komen waar ze om geeft. Hierbij wilt ze ook nog wel eens haar mutatie misbruiken. Als ze een kans heeft, dan zal ze die gebruiken, ongeacht de situatie. Vaak gebruikt ze het dan ook in haar eigen voordeel, zoals iemand iets opdragen dat ze iets voor haar moeten halen of de leraar haar een goed punt laten geven. Dit vanwege haar lui karakter.
Likes:

• Chocolate chip cookies
  
• Melody Burton & Melissa Ramsay (nichtjes)
  
• Haar mutatie

Dislikes:

• Mensen die haar vertellen wat ze moet doen/hoe ze moet leven
  
• Jason Burton (Oom)
  
• Regels

Themesong:
Paramore – Let The Flames Begin

Haarkleur: Zwart
Oogkleur: Hazelbruin
Mutatie: Zoey is in staat om iemand dingen op te dragen met haar gedachtes. Zo hoeft ze maar naar je te kijken en te bedenken wat ze je wilt laten doen. De persoon die hier slachtoffer van wordt, raakt dan in een soort dromerige staat, waardoor ze niet weten dat ze het uitvoeren en later als het ware ‘wakker schrikken’ wanneer ze klaar zijn, waarna ze zich niet kunnen herinneren wat er precies is gebeurd. Zoey gebruikt het eigenlijk alleen maar in haar eigen voordeel en voor kleine dingetjes, vooral omdat ze extreem lui is en dan het werk door anderen laat doen. Dit werkt echter niet bij iedereen. Slechts degene waar ze een oogje opheeft, is hier immuun voor. Dat komt omdat ze zich volledig moet concentreren wanneer ze iemand iets wilt laten doen en dit niet gaat als ze iemand leuk vindt.

Geschiedenis:
Al vanaf haar geboorte stond Zoey bekend als het vrolijke kind. Als er iets gebeurde of als iets tegenzat, dan bleef zij gewoon vrolijk glimlachen. Dat was haar manier van verwerken. Bovendien vond ze dat ze op deze manier liet zien dat ze sterk was en dat huilen voor de zwakke mensen was. Net als opgeven. Op school liet ze zich ook nooit op haar kop zitten door andere kinderen. Als iemand haar pestte, of ook maar een poging daartoe deed, kreeg hij meteen een harde klap in zijn of haar gezicht. Het duurde daarom ook niet lang of Zoey had veel vrienden weten te maken. Niet alleen omdat de meeste bang voor haar waren, maar ook omdat ze gerespecteerd werd door de buitenbeentjes. Haar basisschoolcarrière verliep heel soepel en zonder vreemde wendingen. Zo leerde ze haar beste vriendin, Samantha, kennen. Thuis speelde zich ook geen ander verhaal af. Zowel haar moeder als vader gaven veel om haar en hoewel ze niet vaak thuis waren, lieten ze haar wel liefde voelen wanneer ze dat wel waren. Het Williams gezin was niet de rijkste, maar ze mochten absoluut niet klagen.

Rond haar zevende kwam Zoey erachter dat ze niet zoals elk ander meisje was. Zo nu en dan keek ze weleens naar iemand en beval hem of haar dan via haar gedachte om iets te doen, waarna het ook nog gebeurde en die persoon zich achteraf er niks meer van herinnerde. Eerst bestempelde ze het als pure toeval of als een onschuldige gebeurtenis, maar naarmate het vaker gebeurde, hoe meer ze begon te twijfelen hierover. Voordat ze echter naar haar ouders besloot te gaan hiermee, testte ze eerst uit of het daadwerkelijk door haar kwam. Pas na de vijfde persoon geloofde ze dat het haar toedoen was en legde ze dit aan haar ouders voor, niet bang voor hun oordeel. Ze dacht er niet eens aan dat ze misschien voor gek werd verklaard en naar een gesticht werd gebracht. Taylor en James reageerden niet eens verbaasd toen ze het hen vertelde. Nee, ze legden haar juist uit wat er aan de hand was. Zoey was een mutant. Iemand met bijzondere gaven. Net als haar ouders. Haar moeder bezat de gave om zichzelf te helen, terwijl haar vader mensen hun bloed kon besturen, zodat ze de gewenste bewegingen maakten. Zoey kon dus, net als haar vader, mensen dingen opdragen om te doen. En dat beviel haar wel. Ze moest haar ouders echter beloven dat ze haar mutatie geheim hield voor de rest, zelfs voor haar beste vriendin. Met veel tegenzin stemde ze ermee in, wetend dat het moeilijk ging zijn om Sam voor te liegen.  

Eén keer in het jaar kwamen de Ramsay’s op bezoek. Zoey mocht haar tante niet echt, ook al kon ze haar vinger er niet op leggen waarom niet, maar ze kon het wel prima vinden met haar nichtje; Melissa. Hoewel ze van karakter verschilden, was er geen rede voor Zoey om het meisje te haten. Integendeel, ze keek er ieder jaar zelfs naar uit om Melissa weer een keer te zien. Toen ze een telefoon kreeg van haar ouders en haar nichtje weer eens op bezoek kwam, wisselden ze elkaars telefoonnummers uit, zodat ze wat vaker konden praten. In tegenstelling tot Melissa was Zoey absoluut niet beschaamd over haar mutatie en vertelde ze het meisje vaak over de verschillende avonturen die ze ermee beleefde. Er was echter één ding die haar dwarszit. Hoe onschuldig ze ook de opdracht liet zijn, ze kreeg het maar niet voor elkaar om Sam onder controle te krijgen. Telkens als ze haar beste vriendin via gedachte opdroeg om iets voor haar te halen, kreeg ze alleen maar een domme staar terug. Het was alsof ze immuun was voor wat Zoey naar haar toe wilde sturen. Alsof een metalen plaat in haar hoofd het signaal die ze doorstuurde blokkeerde. Helaas was er niemand die haar daarmee kon helpen. Geen van de mutanten die ze kende bezat dezelfde gave als haar, dus ze moest er zelf achter zien te komen waarom Sam de enige was die niet deed wat ze wilde.

Na haar tiende levensjaar kreeg Zoey plots een smsje van Melissa. Er was iets flink misgegaan bij haar thuis. Hoewel het avond was en ze boven op haar kamer zat, nam ze zonder twijfel de moeite om naar beneden te rennen en haar ouders erbij te betrekken. Gelukkig waren ze thuis, anders had ze Melissa moeten laten wachten en dat kon in deze situatie niet. Ze hebben haar nichtje meteen opgehaald en uiteindelijk in huis genomen toen het verhaal bekend werd. Melissa’s moeder had bijna haar lichaam verminkt, dus uit voorzorg, en angst dat het nog een keer ging gebeuren, besloten ze dat ze mocht blijven. Zoey vond dit absoluut geen probleem. Ze vond het zelfs alleen maar fijn dat ze meer tijd met Melissa door kon brengen, ondanks de omstandigheden.
Ongeveer drie jaar na deze gebeurtenis, kwam Zoey er eindelijk achter waarom haar mutatie niet op Samantha werkte. Opnieuw ontdekte ze dat ze niet als andere meisjes was. Hoe meer ze met haar beste vriendin optrok en leuke dingen deed, hoe meer ze zich anders begon te voelen in haar buurt. Telkens als ze Sam zag glimlachen, sloeg haar hart een slag over. Wanneer Sam haar hand vastpakte voor de flauwekul of op een willekeurig moment een knuffel gaf, voelde ze zich van binnen warmer worden. In eerste instantie wuifde Zoey dit aan de kant, maar toen ze het gevoel kreeg alsof haar hart smolt bij slechts het zicht van haar beste vriendin wist ze het zeker. Ze was verliefd en waarschijnlijk had ze al die tijd wel iets aparts voor Sam gevoeld. Dit was ook meteen de rede waarom ze Samantha nooit iets had kunnen opdragen; het werkte blijkbaar niet bij haar crush.

In tegenstelling tot alle andere dingen, hield Zoey dit wel stil. Hoewel het haar niet boeide wat men over haar dacht, was ze juist wel bang om dierbaren te verliezen als ze dit van haar wisten. Haar ouders hadden haar jaren geleden verteld dat mensen anderen niet accepteerden als deze anders was dan de normale normen. Dat zij, als meisje, voor een ander meisje was gevallen, viel onder dezelfde categorie. Het had haar een half jaar gekost om er eindelijk voor uit te komen tegenover haar ouders en Melissa. Ze reageerden zoals ze had gehoopt. Nog beter zelfs. Helaas gold dat niet voor iedereen. Sam werd laaiend, brak haar hart en eveneens het contact tussen hen. Haar beste vriendin had haar voor van alles uitgemaakt en verliet haar toen. Zomaar. Ineens. Dit was één van de weinige momenten waarin Zoey echt tegen haar tranen had gevochten. Jaren van vriendschap werd zomaar weggegooid, met daarbovenop dat ze haar beste vriendin waarschijnlijk voor eeuwig kwijt was. Het verhaal ging ook al snel rond op school, maar hoe pijnlijk het ook was, Zoey had zich voorgenomen om door te blijven vechten. Zelfs al zou ze er letterlijk voor moeten vechten. Die week werd ze haast elke dag opgewacht na school en moest ze haar best doen om zichzelf te verdedigen. Haar vechtlust was ze echter niet verloren, evenals het geluk om te winnen. Na een week had iedereen het wel weer geleerd; met Zoey was niet te spotten. Haar ouders waren wel kwaad toen ze elke dag met veel te veel blauwe plekken thuiskwam, maar wat er precies gebeurd was op school vertelde ze niet aan hen. Alleen aan Melissa. Het voelde rot om zoiets voor haar liefdevolle vader en moeder te verbergen, maar ze wilde niet dat ze zich ermee gingen bemoeien.

De weken daarop verliepen steeds beter. Zoey mocht dan wel haar beste vriendin kwijt zijn; ze had nog altijd Melissa en die maakte het meer dragelijk. Wie had er dan ook liefde nodig als je vriendschap en familie had? Zij in ieder geval niet. Vanwege de steun die ze van het gezin kreeg, accepteerde ze ook al snel haar geaardheid. Ze viel op meiden. Daar was niks mis mee. Eigenlijk was het ook maar beter zo dat ze Sam niet meer zag, behalve in de klas en tijdens de pauzes. Ze praatten niet meer met elkaar en dat was nou juist wat haar hielp om over haar ex-vriendin heen te komen. Zelfs al duurde het nog vrij lang voordat dat gebeurde.
Twee jaar later, toen Zoey vijftien was, zag ze haar moeder vertrekken naar haar broer; Jason Burton. Ze had wel een aantal verhalen over dat gezin gehoord, maar ze had ze nog nooit echt ontmoet. De rede dat haar moeder naar broer vertrok, was dit keer niet om gezellig bij te kletsen. Zijn vrouw had zichzelf van haar leven beroofd. Wat de precieze omstandigheden waren, dat kreeg Zoey niet te weten, maar ze betwijfelde of haar moeder het wel wist. Toen de vrouw eenmaal terugkwam van haar bezoek, was ze echter niet alleen. Ze werd vergezeld door haar nichtje; Melody Burton. Wederom was één van haar nichtjes slachtoffer gevallen aan haar ouders, alleen waren ze dit keer te laat geweest. Vanaf die dag verbleef ook Melody bij het Williams gezin, waardoor het opnieuw extra levendig werd in huis. Zo streken nog eens twee zorgeloze jaren voorbij, totdat er plots twee onbekende vrouwen bij haar thuis zaten. Zoey wilde ze eerst vragen wat dit te betekenen had, schreeuwen dat ze niet zomaar iemands huis konden binnendringen, hen zelfs het huis uitzetten, maar het verhaal waar de twee vrouwen mee kwamen weerhielden haar daarvan. Blijkbaar was zij, samen met haar twee nichtjes en ouders, niet de enige mutant. Er waren er veel en veel meer.  

Other:

• Zoey is echt een koekjesfreak. Het is ook één van de weinige dingen waar je haar mee kan chanteren. Vooral met chocolate chip cookies.
  
• Nadat de vriendschap met Sam was verbroken, ging Zoey meer met jongens om, bang dat ze anders opnieuw een vriendin zou verliezen vanwege haar geaardheid.
  
• Ze heeft nooit echt iets bijzonders voor jongens gevoelt. Enkel de vriendschappelijke relatie die ze na haar 13e met ze deelde.
  
• Veel angsten heeft Zoey niet en als ze die heeft, houdt ze die voor zichzelf. Hierdoor wordt ze als een sterk persoon gezien.  
  
• Zoey heeft een zeer hoge pijngrens. Zo heeft ze zich een keertje verbrand aan haar hand en kwam daar pas achter toen ze zich ertegen stootte.
  
• Ondanks dat ze één van de meest kinderachtige personen op aarde is, weet ze wel wanneer ze zich als een ‘grote zus’ moet gedragen.