Getting used to this [+Chayenne]

Zuchtend gooide de brunette allemaal truien in het rond. Ze zocht naar haar lievelings trui, maar kon hem nergens vinden. En aangezien Chayenne net alle gewassen kleren in de kast had gelegd, de trui ook, en ze geen roommate had moest hij hier wel ergens liggen. Maar waar? Nogmaals zuchtte ze, waarna ze zich op haar kont op de grond liet vallen. Haar armen verslagen op haar benen, haar gezicht teleurgesteld. Zodra haar mobiel oplichtte draaide ze zich om en graaide ze met haar hand op haar bed. Chay had een berichtje gekregen van een vriendin van haar, of ze haar kon spreken in de lounge. De brunette appte terug dat ze zo zou komen, eerst moest ze haar trui vinden. Nogmaals begon ze de kleren van de grond van te trekken en werden ze ditmaal op haar bed gegooit. Helemaal, achterin de kast, onder de rotzooi en andere kleren, vond ze haar grijze trui. "Thank god!" Meteen trok ze hem aan, over haar roze gekleurde printjes legging. De trui was oversized en viel net over haar kont heen. Vervolgens trok ze er grijze vanz bij aan en een roze sjaal. Het was een simpele outfit, maar stond Chay wel heel erg leuk.
Op haar gemak was ze naar de lounge gelopen, haar mobiel in haar ene hand en een pak koekjes in de andere. Toen ze de deur van de lounge opende, kwam de energie van allemaal mutaties als een klap in haar gezicht. Even bleef ze verstijfd staan, geschrokken van de hevigheid waarmee de mutaties kwamen. Ze herpakte zichzelf en liep vervolgens de lounge in. Het was druk, heel erg druk en eerlijk gezegd gaven alle mutaties haar hoofdpijn. De drang om de sterkste energie in zich op te nemen was groot, maar ze hield zich in. Ze had geen idee welke mutatie ze zou overnemen en welke gevolgen dat zou kunnen hebben. Ze had de mutaties van andere niet in de hand en wilde ze ook helemaal niet gebruiken.
Doordat het zo druk was, was er amper plek. En haar vriendin was ook nergens te bekennen. Ergens achterin stond een soort hoekbank waar nog plek leek te zijn. De andere banken waren redelijk druk en hier zat maar één iemand. De brunette kwam in beweging en maakte haar weg naar de bank, waarbij haar opviel dat de jongen in een aparte houding zat. Een terugetrokken houding, alsof hij net flink slaag gekregen had. Rustig ging Chay op de bank zitten, niet super dicht bij de jongen maar dicht genoeg om te kunnen zien dat hij moeite deed tranen in te houden. Eerlijk gezegd wist ze niet zo goed wat ze moest doen, of ze wel iets moest doen. Misschien moest ze gewoon ergens anders gaan zitten? Wat ongemakkelijk zat ze op de bank, haar been over de ander geslagen. Ze vriemelde wat aan haar vingers, waarna ze haar lichte ogen weer op de jongen richtte. "Kan ik iets voor je doen?" Vroeg ze uiteindelijk, random. Chay kende de jongen niet, het kon goed dat hij er nieuw was, maar het was sneu om hem hier zo te zien. En het leek niet alsof iemand anders van plan was wat voor hem te doen, misschien dat zij kon helpen? En eerlijk gezegd had ze toch niks beters te doen terwijl ze wachtte op haar vriendin, die waarschijnlijk als altijd weer te laat zou komen. "Koekje?" Vroeg Chayenne vriendelijk, glimlachte zelfverzekend en bemoedigend naar de jongen. Ze hield het pak koekjes voor de jongen voor. Misschien kwam ze over als een vaag meisje die opeens tegen random vreemden gaat praten, maar zo was ze nou eenmaal. Naïef, spontaan, impulsief en eerlijk gezegd ook gestoord.

-Moet zelf ook beetje inkomen, sorry ;3

De jongen naast haar leek te schrikken van haar plotselinge stem. Daar schrok Chay weer eventjes van, ze had wel verwacht dat hij haar op zijn minst gezien zou hebben. In zijn ooghoek, ofzo. Maar de jongen kromp ineen, alsof ze hem pijn wou doen. Kort kneep Chay in haar been, niet wetend hoe te moeten reageren op zijn reactie. Moest ze uberhaupth wel reageren? Zodra de jongen naar haar opkeek glimlachte ze lief, bemoedigend. Hij hoefde niet bang voor haar te zijn, Chay zou hem niks doen. Misschien gek maken met haar gebabbel, irriteren met aan aanwezigheid en gekke persoonlijkheid, maar verder.. Nee, het meisje had totaal geen kwaad in de zin. Niet goed wetend wat te doen bood ze hem maar een koekje aan, misschien brak dat het ijs een beetje. Want Chay moest toch wachten op haar vriendin en koekjes eten in je eentje was ook zo saai. En er was niks mis met een beetje socalizeren, toch?
Met een bijna onmerkbaar geschud van zijn hoofd wees de jongen de koekjes af. Fine, dan had zij meer. Rustig pakte ze een koekje uit het pak en brak ze er een stukje af om het vervolgens op te eten. Chayenne staarde voor zich uit, kauwend op het harde koekje. Wat moest ze nu? Eerlijk gezegd was het een beetje ongemakkelijk, maar wat kon ze anders? Zomaar naast iemand gaan zitten en niks zeggen was niet hoe zij in elkaar stak. En het leek alsof hij ergens mee zat en Chay was altijd in voor een praatje. Een luisterend oor bieden, mensen helpen voor hoevere ze dat kon. De jongen bekeek haar en ze wist niet goed hoe ze moest reageren. Glimlachen? Nee, ze at een koekje. Waarschijnlijk zou dat er heel oncharmant uit zien. Dus bekeek ze hem ook maar, haar lichte ogen op de zijne gericht.  "I-Ik--" Wat verbaasd dat hij wat zei beet ze nog een stuk van het koekje af. Ze wachtte of hij meer zou zeggen, al had ze het vermoeden dat dat alles zou zijn wat ze zou krijgen. Nogmaals glimlachte ze naar hem.  "Ik .. ben Raphael." Sprak hij met een klein glimlachje en een zachtje stem. De glimlach van de brunette werd breder. "Aangenaam, ik ben Chayenne." Ze grinnikte zacht, at het laatste stukje van haar koekje op. Zodra hij weer begon te praten hield ze de rug van haar hand tegen haar lippen aan om de kruimels weg te vegen.  "Ik erm, denk niet dat je me kan helpen." Raphael glimlachte wat cynisch en Chay haalde nochalant haar schouders op. "Hoeft ook niet. Ben je hier nieuw?" Vroeg ze en net op dat moment kreeg ze een appje. Chay ontgrendelde haar mobiel en zag dat haar vriendin had afgezetten, ruzie met het ventje. "Mijn vriendin zegt net af, ik kan je anders wel rondleiden? Als je, wilt. Natuurlijk." Haar stem was vriendelijk, maar op het eind werd hij iets zachter en haperde ze kort. Daar ging ze weer, veel te snel en veel te impulsief. Misschien had hij wel helemaal geen zin in haar gezeldschap en zat ze hem lastig te vallen. Hij zou vast wel denken dat ze één of andere rare meid was.

Het was misschien ook wel raar, iemand die random tegen je begon te praten. Maar zo zat de brunette nou eenmaal in elkaar, misschien wat opdringerig. De jongen wilde geen koekje, dus nam Chay er zelf maar ééntje. Ze brak het koekje af zodat ze kleine stukjes at. Ze vond het er altijd zo oncharmant uit zien als iemand het hele koekje in zijn geheel in zijn mond stopte, of grote stukken die amper paste. Misschien deed ze er wat langer over, maar het zag er tenminste normaal uit. In hoevere eten er normaal uit kan zien, natuurlijk. Als je er zo over na ging denken was eten eigenlijk best een raar iets. Het zag er raar uit en veel mensen vonden het vervelend om in een grote groep mensen te eten. Chayenne had daar zelf minder moeite mee, als ze honger had at ze. Of zin in een koekje, zoals nu. Het was nu dan ook niet zo dat veel mensen naar haar zaten te kijken of iets. Eerlijk gezegd was de enige die wat aandacht aan haar schonk de jongen naast haar. En echt veel aandacht kreeg ze daar ook weer niet van. Achja.
Een glimlach verscheen rond de volle lippen van de brunette zodra de jongen zich had voorgesteld. Dit was al iets, toch? En eerlijk gezegd kende Chay nog maar weinig mensen op de school, dus wat vrienden maken was vast niet verkeerd. Wat verwonderd keek de jongen haar aan, alsof hij nog nooit iemand had horen grinniken. Chay voelde zichzelf wat verlegender worden en snel stopte ze het laatste stukje van het koekje in haar mond. Nog steeds droeg ze een glimlach die ze wat verschuilde achter de rug van haar hand. Ze vond het altijd vreselijk om kruimels aan haar lippen, handen of wat dan ook te hebben.
Raphael gaf aan dat ze hem niet kon helpen, waarbij Chay nonchalant haar schouders op haalde. Ze begreep het wel, je ging niet meteen je problemen aan een vreemde vertellen. Of viel ze nu onder kennis? Ze wisten elkaars namen, dan was iemand toch niet helemaal vreemd meer? Chayenne vond die verschillen altijd wel lastig te onderscheiden. Wanneer was iemand een kennis, vriend of vreemde? In haar hoofd maakte ze allemaal vragen, tot het geluid van haar mobiel haar terug naar de werkelijkheid trok. In haar ooghoek zag de brunette hoe het kleine glimlachje bij de jongen weer weg trok. Kort keek ze hem aan, voordat het felle licht van haar mobiel haar aandacht weer trok. Ze deelde mee dat haar vriendin haar had laten zitten en ze hem misschien een rondleiding kon geven. Zelf had ze er heel veel aan gehad, zelfs een vriendin aan over gehouden.
De blik van de jongen ging naar de grond, waardoor Chayenne zich een beetje afgewezen voelde. Waarschijnlijk was ze toch te snel gegaan, had ze weer te impulsief gehandeld. "Uhm .. ja, lijkt me wel leuk." Sprak de jongen toen en ietwat verbaasd keek Chay hem aan. "Oke, gezellig." Een grote, warme glimlach sierde er rond haar lippen en ze leunde met haar onderarmen op haar benen. Met haar vingers kriebelde ze aan de punten van haar lange lokken en nam kort de tijd om zijn gezicht in haar op te nemen. Voor zovere ze die kon zien. Zodra zijn glimlach wat meer kwam grinnikte ze nogmaals zacht, liet haar blik kort op de grond vallen.  "Ik ben hier nog maar een paar dagen en.. om eerlijk te zijn durfde ik nooit iemand te vragen voor iets in de trant van een rondleiding." Chayenne's lichte ogen werden meteen weer naar de jongen getrokken en ze knikte iets. "Ik ben hier zelf ook nog niet zo heel erg lang hoor, ik begrijp je wel. Het was voor mij ook best, ja, eng. Je bent toch helemaal alleen en wordt meteen in het diepe gegooit. Maar dat betekend niet dat je het niet kan." Het laatste woord gaf ze wat meer kracht door te glimlachen en haar wenkbrauwen op te trekken.
Twinkeling was in haar ogen te zien, als altijd. Er was bijna geen moment waarop de brunette niet vrolijk was, geen energie droeg. Misschien als ze dingen moest doen die ze echt niet wilde, als haar mutatie beoevenen. Maar verder was er altijd iets van vriendelijkheid te vinden in haar lichte kijkers.
"Ben je klaar voor een rondleiding alla Chay?" Grijnsde ze, waarbij ze opstond. Het ging niet helemaal soepel, de bank was wat laag. Ze stak haar hand uit om hem eventueel te helpen met opstaan. "Pas wel op, ik kan zachtjes bijten." Een plaagende knipoog liet ze aan hem zien waarna ze grinnikte.

Vrolijk als altijd keek de brunette de jongen aan. Ze was blij dat hij haar niet meteen had weggestuurd, of had afgesnauwd. Velen waren niet gedient van haar aanwezigheid, dat had ze de afgelopen weken wel gemerkt. Haar gestoorde, vrolijke en enthausiaste karakter viel niet bij iedereen te goede. Chay kon te snel gaan, moest vaak afgeremd worden. Maar Raphael leek het niet heel erg te vinden, tenminste die indruk kreeg ze niet. En hij had haar rondleiding niet afgeslagen. “Dat uh, moeten we nog wel zien.” Sprak ze jongen met een heel klein glimlachje rond zijn lippen. “Ik kijk niet echt uit naar de lessen, namelijk.” Nonchalant haalde Chay haar schouders op. "Ik ook niet, hoor. Sommige zijn wel leuk. Maar echt de trainingen vind ik niks." Kort dacht ze na. Nee, liever gebruikte ze haar mutatie helemaal niet. "Maar het valt best mee." Glimlachte ze bemoedigend.
De brunette was op gestaan om te beginnen aan haar rondleiding, want ze had niet echt verwacht dat de jongen uit zichzelf zou opstaan om er aan te beginnen. En het was haar idee, dus dat was ook helemaal niet erg. Chay stak haar hand naar hem uit om het overreind te helpen, maar deze wees hij af. Kalm liet ze haar arm weer langs haar lichaam hangen, de wat te grote trui haar halve hand bedekken. Misschien ging ze weer wat te snel om een wat plagerige opmerking te maken, maar anders werd het ook maar zo'n plat gesprek. Tenminste, dat vond Chay meestal. En wat plagen kon nooit kwaad, toch? Eerst keek de jongen wat verbaasd, maar zodra er een geamuseerde blik op zijn gezicht te zien was moest Chay glimlachen. “Dan hoop ik maar dat ik niet zo lekker smaak.” Het klonk voorzichtig en ze grinnikte zachtjes. "Dat valt nog te betwijfelen." Zacht beet ze op haar tong, waardoor het puntje kort te zien was.
“Eh.. vertel me maar over je persoonlijke ervaringen van deze ruimte.” Het kwam er spoepeltjes uit, wat Chay ook weer meer geruststelde. Misschien werd dit nog wel gezellig ook, ze vond hem tot nu toe best aardig. Bedenkelijk liet ze haar lichte ogen over de omgeving gaan en pakte ze, tussen haar duim en wijsvinger, haar kin vast. "Hmm," Begon ze wat aarzelend. Tja, haar persoonlijke ervaring in deze ruimte? "Meestal kom ik hier om met mensen af te spreken. Een soort verzamelpunt, zegmaar. Ook vind ik het altijd heel fijn om hier 's avonds te zitten. Dan is er een soort sfeer verlichting en staat de muziek zachtjes aan enzo. Volgensmij was hier met valentijnsdag ook een feestje." Haar woorden kwamen er als een waterval uit en ze wist als ze nog meer ging babbelen de jongen waarschijnlijk hoofdpijn van de woorden zou krijgen. En dan te bedenken dat dit pas de eerste kamer is, arme knul. "Maar toen was ik hier nog niet. Vandaag is het hier druk omdat er geen lessen zijn nu, maar normaal is het rustiger. Veel mensen gaan hier ook tussen de lessen door naar toe, vooral als het slecht weer is." Haar lichte kijkers waren naar de jongen gegaan en lief glimlachte ze. Chayenne had zichzelf maar even een stop gegeven, anders kon ze nog uren door ratelen over deze kamer. Misschien had hij nog vragen, of wilde hij verder, of was hij nu al klaar met haar gebabbel. Ze glimlachte nog steeds, wachtend op een eventuele reactie.

“Ik zie het nut niet echt in van de trainingen.” Gaf hij met een glimlachje toe. Chay moest bekennen dat zij het nut er opzicht wel van inzag, maar er gewoon geen zin in had. Ze wilde haar mutatie zo min mogelijk gebruiken, dus ook niet voor een of andere training. “Bij mij niet, kijk als iemand nou met vuur kan spelen, dan zie ik er wel iets voor in.” Een klein lachje was te horen en een glimlach sierde rond de lippen van de brunette. "Precies, mijn mutatie is er niet spannend genoeg voor ben ik bang." Grijnsde ze. "Wat is je mutatie, als ik vragen mag? Je geeft namelijk.. Ja.. Verschillende soorten energie af, zegmaar." Hoe ze het precies moest uitleggen wist ze niet, maar zijn energie was niet op één basis zoals de meeste. Het was het ene moment sterker dan het andere moment, of iets.
Toen Chayenne een opmerking had gemaakt, kreeg de jongen een iets rodere kleur op zijn wangen. Chay grinnikte zachtjes, wat schattig. Zelf kreeg ze ook altijd snel een kleur op haar wangen. De jongen leek er ongemakkelijk om te worden, maar haar maakte het weinig uit. Iedereen werd wel eens verlegen, toch? Zij zelf zo vaak. Chay begon te vertellen wat zij meestal doet in de lounge en waarom ze er komt. De jongen knikte en Chay ratelde door. Na haar verhaaltje keek ze hem aan, wachtend op eventuele vragen. Soms moest de meid even op haar rem drukken, of door iemand afgeremd worden, want haar mond lijkt zijn eigen leven te hebben. Mocht ze de kans krijgen dan blijft ze maar praten. Ze begrijpt dan ook wel dat sommige mensen hier slecht tegen kunnen en haar liever niet hele dagen om zich heen hebben. Misschien dat dat een rede is dat ze nog weinig vrienden heeft gemaakt? "Ah,” De stem van de jongen trok haar uit haar gedachtens. “Is er dan geen andere ruimte waar leerlingen samenkomen? Of zou het altijd in het weekend druk zijn?” Even dacht de brunette na waarbij een 'hmm' geluidje hoorbaar was. "Jawel, je hebt de woonkamer. Maar die is over het algemeen drukker dacht ik. Eerlijk gezegd kom ik er niet zo vaak," Sprak ze terwijl ze een bruine lok uit haar gezicht haalde. "En je hebt natuurlijk je slaapkamer. Voor echte rust gaan sommige ook naar de bibiotheek," Nonchalant haalde ze haar schouders op en werd een wat afkeurend vormpje met haar mond gemaakt. De bibliotheek was duidelijk niet haar place to be. "De paardenstallen of de dierenverblijven zijn meestal ook wel rustig. En buiten is het groot genoeg om ergens met vrienden te gaan zitten, of juist alleen te zijn."

-Sorry, moet weer even in het topic komen haha