All I need is forgiveness

Ze was er zelf ook niet zeker over of ze zich wel echt goed voelde, mentaal dan, maar er was niets waar hij zich zorgen over hoefde te maken want het zou wel weer overwaaien. Het enige wat ze nodig had was hem aan haar zijde en wat rust na alles wat er was gebeurd. Fysiek ging het alweer goed gelukkig, zelfs het laatste beetje duizeligheid was alweer weggestorven waardoor het meisje gewoon weer de oude was, alsof er niets was gebeurd. Ze was gewoon boos om Zachery voor wat hij had gedaan, want hij was zo dom geweest. Het was oké geweest als hij haar een kleine duidelijk had lopen maken dat ze fout was geweest, zolang het maar tussen hun zou blijven. Dan had Aly haar straf gewoon genomen voor het pijn doen van hem door hem alleen te laten, want daar had ze zich al die tijd wel echt schuldig over gevoeld. Maar dit was niet de juiste manier geweest, het had iedereen meegetrokken in dat wat er tussen hun gebeurde en het was uitgelopen tot iets wat te erg was voor woorden. Aly had er letterlijk ook geen woorden voor om te beschrijven hoe ongelofelijk dom hij bezig was geweest. Tenzij het zijn bedoeling was geweest iedereen zo te laten schrikken want daar was hij heel erg in geslaagd. Ze wist niet hoeveel Gage, Katherine en Audrey ervan mee hadden gekregen maar het was zonder twijfel zo dat ze haar geschreeuw hadden gehoord. ‘Neem de tijd om dit even te verwerken oké. En vergeet vooral niet aan jezelf te denken.’ Zei hij waarbij hij een kusje op haar voorhoofd gaf en ze hem even een glimlach liet zien. Ze knikte kort om te laten weten dat ze dat zou doen.

Ze moest hem toch eventjes navragen naar de manier waarop hij dat bedoeld had, want als hij daarmee bedoelde dat hij zich altijd zorgen om haar moest maken omdat ze zichzelf altijd in de problemen wist te werken, want Aly was echt compleet onschuldig, not. Nee, ze wist zelf ook wel dat ze iemand was die snel problemen om haar afriep al probeerde ze dat te verminderen. Zou ze proberen zichzelf iets minder snel op te winden over de stomheid van een hele hoop mensen, of mensen die haar ten koste wat het kosten de grond in wilde drukken omdat ze jaloers waren. Ze ging het gewoon proberen. ‘Misschien? Maar dat bedoelde ik eigenlijk niet.’ Zei hij waardoor ze nog een keer die wenkbrauw op trok. Misschien dus toch wel? Hij mocht wel uitkijken dat Aly niet tegen hem ging uitvallen hoor, al zou ze dat waarschijnlijk toch nooit doen. Niet tenzij hij haar echt een hele goede reden zou geven, hij kon haar dus maar beter geen onrecht aandoen. Maar dat deed hij niet, en ze hoopte dat hij dat ook nooit zou doen. ‘Ja ja, onschuldig. Wie heeft dat beslist?’ Vroeg hij vervolgens en eventjes liet ze haar mond openvallen, al was het meer een act en liet ze dit ook wel zien. Oh oh, wacht maar, straks kwam hij in de problemen. Dit ging ze onthouden en Aly was heel goed in onthouden dus hij kwam er ook niet meer onderuit. Ze wilde hem net een tikje geven maar hij kwam daar onderuit door snel nog wat te zeggen. ‘Ik bedoel, dat ik me altijd zorgen zal maken om je. Omdat ik niet wil dat er iets gebeurd met je, op eender welk vlak.’ Zei hij net op tijd en eventjes schudde ze lachend haar hoofd. ”Je komt er nu mee weg, maar de volgende keer..” Zei ze met een grijns op haar gezicht tegen hem als een soort waarschuwing. Wat ze dan ging doen wist ze nog niet, maar ze bedacht nog wel wat..

Het liefst bleef ze hier nog veel langer liggen met hem want het was een stuk beter dan alles wat er binnen gaande was, daar was Jeremiah nu waarschijnlijk met de andere kinderen aan het praten. Ze had het zelf ook wel graag aan ze willen uitleggen als het kon omdat ze hun dan ook een dikke knuffel kon geven en gerust kon stellen met het feit dat het goed ging. Al wilde ze eerst gewoon weten dat het ook goed ging met Adrian die naar buiten was gegaan en nu genoot ze eigenlijk best wel even van hun tijd samen. Hij streek zachtjes met zijn wijsvinger over haar arm waardoor ze heel eventjes bewoog en probeerde nog iets dichter tegen hem aan te kruipen, ook al was dat niet echt meer echt mogelijk. Ze verplaatste haar hand en liet deze even over zijn borst heen glijden, terwijl ze zelf haar bewegingen met haar hand volgde. Onbewust begon ze kleine cirkeltjes op zijn shirt te tekenen met een hele zachte aanraking. Eventjes vond ze het helemaal niet erg dat ze stil waren, vond ze het zelfs wel fijn. ‘Je bent goed met de kleintjes weet je.’ Zei hij ineens met een glimlach waardoor ze weer even opkeek met een lieve glimlach op haar gezicht. Aawh, dat vond ze even heel lief om te horen. Het deed even echt wat met haar. Stiekem keek ze er al naar uit om later haar eigen kinderen te hebben, gewoon om voor ze te mogen zorgen en ze te zien opgroeien. Misschien wel met Adrian als ze later nog steeds bij elkaar waren, iets wat ze ook zeker hoopte. Ze zou graag met hem willen blijven voor de rest van haar leven want hij was de enige die haar zo kon laten voelen, de manier waarop ze zich voelde wanneer ze bij hem was. Ze had hem eventjes voor een klein tijdje zwijgend aangekeken terwijl deze gedachten door haar hoofd gingen waarnaar ze heel eventjes iets omhoog kwam om hem een kusje op zijn wang te geven. Daarnaar kroop ze meteen weer tegen hem aan zoals ze eerst lag om nog even verder te dromen. ”Jij ben ook goed met de kleintjes hoor, ik heb ze nog nooit zo snel iemand zien opnemen in de familie.. Vooral Gage..” Zei ze uiteindelijk met een glimlachje.

Stiekem vond ze het echt zo grappig wanneer hij al die rare geluidjes maakte die ook eventjes totaal niet mannelijk waren, echt totaal niet. Maar zo hield Aly er wel heel erg van, want dat was Adrian. Ze hield er ook van om hem te plagen. Iets wat dan maar een beetje jammer was voor hem want ze was echt nog lang niet van plan om daar ooit mee te stoppen. Bovendien vond ze daarvoor zijn reacties te leuk en moest ze er ook altijd om lachen, op een goede manier dan. Ze ging hem nu niet meteen helemaal uitlachen, misschien wel een klein beetje als het ging om die vreemde piepgeluidjes als ze hem in zijn zij porde, maar het was niet slecht bedoeld. ‘Nou, niets.. Sterker nog ze hebben me al meerdere malen gered. Maar ik moet iemand de schuld geven.’ Grijnsde hij en probeerde te stoppen met lachen, nog steeds van dat geluidje dat hij had gemaakt. ”And you well do remember that, okey?” Zei ze eventjes met een grijnsje. Ja hij mocht wel herinneren dat haar spulletjes er niet voor niets waren, ze hadden altijd wel nut. Nou ja niet altijd, maar in dit geval wel. Heel eventjes verdween de glimlach wel doordat hij begon het iets te zeggen wat haar gewoon raakte, zoals het haar altijd raakte. Het waren ze woorden die ze het allerliefst uit zijn mond hoorde. Ze bedankte hem en daarbij sloeg haar stem ineens ook over, oeps. Hij liet een pruillip zien en gaf haar daarnaar al snel een kusje om het goed te maken, die ze ook beantwoorde ofcourse.

Wanneer ze weer naar binnen gingen omdat Jeremiah en Gage al van plan waren geweest om hun te halen stopte ze Jeremiah nog wel eventjes, om hem eerst even te vertellen dat het haar een beter idee leek om te gaan samen met Adrian. Al ze het zich goed kon herinneren was er in Berwick een hotel en dat was niet zo heel erg ver van Patterson, anders waren er sowieso genoeg hotels in Morgan City. Ze wilde eerst weten of haar broer het idee goedkeurde, niet dat het heel veel zou uitmaken al zou Aly waarschijnlijk wel haar best doen om te blijven als hij het echt heel erg leek te vinden. Dit was niet het geval, hij leek het goed te begrijpen zoals ze ook wel van hem verwacht had. Hij snapte het vast wel omdat de situatie gewoon niet lekker lag met Zachery, en het zou gewoon niet makkelijk worden.
En toen ineens stond de jongen daar, durfde zich blijkbaar toch nog te vertonen na alles wat er was gebeurd en dat kon Aly echt niet begrijpen. Wat wilde hij hiermee bereiken? Want vergiffenis zou hij niet krijgen, niet van haar in ieder geval en hoogstwaarschijnlijk ook niet van de rest in de gang, waarmee ze dus Adrian en Jeremiah bedoelde. Heel eventjes liep alles hoog op bij haar wanneer hij er ook nog om durfde te vragen, was hij echt helemaal gek geworden. De stap die hij dichterbij wilde zetten trok ze niet meer en snel en misschien wat onverwacht schoot ze naar boven waarbij ze onbewust ook nogal hard aan Adrian’s arm trok, wat helemaal niet de bedoeling was geweest en ze zich stiekem meteen ook al heel schuldig over begon te voelen. Iets wat ze nu alleen niet liet zien omdat ze Zachery weg wilde en hem eigenlijk een vuist tegen zijn gezicht aan wilde slaan, waar Jeremiah haar voor tegenhield. Beter maar, anders was ze verder naar voren geschoten en had ze Adrian met haar meegetrokken naar Zach toe.
Al snel verdween hij gelukkig ook weer en ging ze er snel achteraan om haar spullen te pakken. Nog boos en gestressed pakte ze zo snel mogelijk haar tas en wierp deze over haar schouder heen om vervolgens terug te willen maar haar kamerdeur zag staan.

Ze wilde niet maar deed het toch en maakte de deur naar haar kamer open. Verwachtte dat het leeg was omdat maar tot haar verbazing was er echt helemaal niets veranderd. Vulden haar ogen zich weer met tranen en slikte ze wanneer ze door de kamer keek. Precies zoals ze het had achtergelaten, elk klein detail, alles was hetzelfde. Niemand had iets aangeraakt of wat dan ook, op de foto die op haar bureau had gestaan na. Die was gevallen en gebroken. Ze had ze foto opgepakt en er kort naar gestaard om vervolgens meteen iets van steun te willen zoeken waardoor ze zich snel naar Adrian toe had gedraaid en nogal snel tegen hem aan was komen staan. Hij streek haar meteen over haar rug heen en ze voelde hoe de tranen tegen haar ogen drukte, haar ogen helemaal vochtig maakte. De herinnering aan haar moeder werd haar even te veel, ze herinnerde namelijk nog precies het moment waarop de foto was genomen. Ze was toen al ziek maar ze hadden dat toen nog helemaal niet geweten, het was zo snel gegaan ineens. Dat de foto door haar vader was genomen was een groot wonder want meestal liet Zachery niemand aan zijn camera, die was heilig voor hem maar haar vader wilde perse zelf een foto maken van zijn vrouw en hun dochter die net vijftien was geworden. ‘Het spijt me Aly, al weet ik zeker dat ze trots op je zou zijn net zoals je vader.’ Zei hij en eventjes drukte ze zichzelf nog harder tegen hem aan, al was het alleen om die verdomde tranen tegen te proberen te houden. Toch besloot ze om na zijn vraag wat afstand te nemen om hem de foto te laten zien met haar moeder. Ze haalde even diep adem waarin het al te horen was dat het verdriet hoog zat en er tranen probeerde door te breken. ‘Ze was mooi. Net zoals jij.’ Zei hij zachtjes waarna ze een klein snikje liet horen en knikte. ”Ze was mijn grote voorbeeld.. Nog steeds.” Zei ze vervolgens met een trillende stem, of eigenlijk trilde Aly sowieso helemaal en ze kon er gewoon niet aan doen. De foto begon ook te trillen door haar hand en zachtjes ging ze er even met haar duim overheen. Jep, tranen braken door en snel sloeg ze haar armen om zijn hals heen en werd ze even van de grond getild door Adrian. Zachery liep net met een betraand gezicht weg en was duidelijk ook aan het huilen geraakt. Ze had hem met een zachte blik aangekeken al was er nog steeds ook iets hards in te vinden. Het zou nog wel even duren voordat ze het hem ging vergeven maar damn, ze leefde ook zo met hem mee. Wist dat hij pijn leed onder dit weer zien, en dat hij dat nu niet helemaal goed uitte, tja. Het was niet makkelijk maar had het nooit mogen doen, dat moest hij wel doorhebben. ‘Het spijt me zo..’ Zei hij eventjes waardoor Aly haar grip verstevigde maar al snel schrok ze ook van de deur die werd dicht gesmeten. Adrian merkte dit natuurlijk ook waardoor hij haar meteen weer neerzette en ze voelde hoe hij zich spieren spande. Zachtjes legde ze haar hand in zijn nek neer en keek ze hem aan om te laten weten dat het niets was. Dat Zachery geen probleem aan het vormen was. Maar om eerlijk te zijn wilde Aly nu wel graag weg gaan, ze trok het niet langer meer hier. ‘Is goed.’ Zei hij fluisterend waarnaar hij eventjes naar de grond keek. Aly’s ogen flitsten nog een laatste keer door de kamer heen terwijl ze het nog steeds niet kon geloven dat het zo gelaten was door haar familie. Wanneer Adrian haar weer aankeek met een kleine glimlach keek ze hem ook weer aan. ‘Weetje, ik had het me toch anders voorgesteld om jou kamer te zien.’ Zei hij uiteindelijk, en het was misschien niet helemaal het moment maar ze kon het wel heel erg waarderen. Ze liet dan ook een glimlachje zien en schudde eventjes haar hoofd waarbij ze naar beneden keek. Ze draaide zich nog even om en keek nog een keer door de kamer in waarbij ze besloot om toch nog iets te gaan vertellen. ”You know, Zachery en ik waren vroeger altijd beste vrienden.. Hij wilde een fotograaf worden en ik wilde altijd al een model worden.” Zei ze nu wat plotseling terwijl ze keek naar de foto’s van haarzelf. Ze draaide zichzelf weer om naar Adrian met een glimlach. Ja, vroeger wilde ze altijd een model worden, dat was haar droom geweest. ”Hij had voor zijn verjaardag van onze vader een hele dure camera gekregen, waar ze eigenlijk veel te weinig geld voor hadden.. Stiekem omdat hij hoopte dat wij ons dat beter zouden gedragen.” Ging ze verder waarbij ze eindigde met een klein grijnsje, want ze waren wel echt duiveltjes geweest met zijn tweeën, niet de meest makkelijk kinderen om eerlijk te zijn. ”Hij was er zo blij mee dat we elke dag naar buiten gingen om de mooiste plekken te ontdekken die we nog nooit hadden gezien zodat hij foto’s van mij kon nemen.” Vervolgde ze waarnaar ze weer even slikte. Ze miste die tijden dat ze met haar broer alle plekken afging om foto’s te maken en ze hadden dan altijd zo veel lol gemaakt. Niet altijd, soms kwamen ze ook in volle discussie weer thuis omdat ze het ergens niet mee eens waren geweest, maar op die paar keren na, was het altijd geweldig om te doen. ”Anyway, we kunnen nu wel beter gaan.” Zei ze er vervolgens nog snel achteraan.

Adrian had zijn rugzak ook alweer gepakt, weliswaar een beetje onhandig maar goed, al snel stond hij weer bij haar. ‘Ben je er klaar voor?’ Vroeg hij aan haar en eventjes knikte ze met een klein glimlachje. Ze liep langs hem heen en ging ze trap af naar beneden. Net op dat moment kwam de rest ook de gang in gelopen. Gage wist zichzelf als eerste tussen zijn zussen en zijn broer heen te wurgen om snel op Aly af te rennen en zijn kleine armpjes om haar been heen te slaan. Ze keek met een glimlachje naar beneden en wanneer het kleine jongetje zijn armpjes optilde om door haar opgepakt te worden deed ze dit. ”Ik vond het leuk dat je er was.” Zei het jongetje wat verlegen, vond het duidelijk nog een klein beetje moeilijk om afscheid te nemen maar had gelukkig wel een glimlach op zijn gezichtje. Ze keek de jongen met een glimlach aan en hield hem eventjes met een arm vast waarbij ze hem op haar heup zette om eventjes speels in zijn neusje te knijpen. Hierdoor moest hij eventjes lachen. ”Morgen zie ik weer?” Vroeg hij waarbij hij ook met een hopend gezicht Adrian aankeek. Hij vergat de ‘jullie’ maar dat maakte niet zoveel uit, ze begreep het. Knikte eventjes naar het jongetje om te laten weten dat hij hun morgen weer zou zien. Begon zijn gewicht in zijn richting te verplaatsen en wilde over klimmen van haar naar hem dus gaf ze hem nu aan Adrian, waarbij ze Adrian ook met een glimlach aankeek. Meteen kwam de volgende op haar af, de andere ukkepuk, Audrey. Haar kon ze alleen niet zo goed meer optillen dus ging ze weer door haar knieën heen. ”Hee mooierd,” Zei ze eventjes tegen het meisje die haar daarnaar ook weer een omhelzing gaf. ”Tot morgen Aly,” Zei het meisje terug met een schattig klein glimlachje. ”Tot morgen,” Zei ze terug en ging eventjes door het meisje haar bruine haren heen en keek vervolgens omhoog naar Kath. Het spijt ons heel erg van Zach..” Zei het meisje zachtjes die zich leek er heel schuldig over te voelen. ”Hij miste je heel erg, weet je, en ik denk dat hij daarom..” Probeerde ze het voor hem op te nemen, iets wat Aly heel lief vond maar dat was helemaal niet nodig. Ze begreep dat wel. ”Het is al goed.. Dit is gewoon even beter zo, voor iedereen.” Zei ze zachtjes terwijl ze het meisje ook nog een knuffel gaf. De meisjes gingen ook allebei eventjes naar Adrian toe om een knuffel te halen waarnaar ze hun gedag wenste. Jeremiah haalde zijn autosleutels uit zijn broekzak en draaide hier eventjes mee, trots op zijn auto natuurlijk. Hierdoor moest Aly eventjes grijnzen. ”Vind je het erg als ik even mijn zusje voorin laat zitten?” Vroeg hij nu voorzichtig aan Adrian, omdat hij graag onderweg hoopte nog even met Aly te kunnen bijpraten. Zelf keek ze ook even naar Adrian, maar gokte dat hij dat wel goed zou vinden. ”Dan heb jij haar straks weer helemaal voor jezelf,” Zij hij er grappend achteraan, met een grijnsje. Nee, hij maakte er geen punt van ofzo, dat Adrian haar misschien voor zichzelf wilde hebben want daar had hij ook totaal geen aanleiding voor gegeven. Zo wel, dat snapte Aly Jeremiah niet waar hij dat had opgepikt.

Ze ging naast Jeremiah maar keek wel eerst nog even naar Adrian. Het was maar voor even, straks waren ze weer samen. ”Sleep Inn & Suites Berwick, die is volgens mij het meest dichtbij?” Zei hij terwijl hij Aly aankeek, al wist zij dat niet echt beter dan hem hoor, ze was hier al te lang niet meer geweest om dat te herinneren. Jeremiah startte de auto en reed van de oprit af, de weg op. Rustig legde Aly zichzelf neer tegen de leren bekleding van de auto, die er nog best mooi uitzag van binnen. Zat ook wel erg comfortabel. Onderweg praatte ze vooral over de plekken die Aly allemaal gezien had en waar Jeremiah erg benieuwd naar was. Erg veel hadden ze het niet over de herinneringen want ze kon zich weinig echt ‘goede’ herinneringen ophalen uit haar tijd in Italië en Spanje, en dat merkte Jeremiah waardoor hij probeerde over te gaan op een ander onderwerp, al was dat erg moeilijk. Ze hadden het allebei niet erg goed gehad voor een lange tijd en dit zat in de weg, dus het onderwerp zoeken was moeilijk. Hierdoor besloten ze herinneringen op te halen van vroeger, toen het beter was. Misschien ook niet de beste keus aangezien het ook aan beide te merken was dat het moeilijk was, maar ze moest soms wel lachen. Vooral wanneer hij begon over alle awkward dingen die Aly had gedaan op jongere leeftijd. Hierdoor begon ze al snel ook te lachen en keek ze af en toe beschaamd naar Adrian. Wat moest die nu wel niet van haar dingen? Het meisje had vroeger zoveel kattenkwaad uitgehaald, het was bijna ontelbaar.

Bij het hotel aangekomen reed Jeremiah de parkeerplaats op en pakte hij zijn portemonnee uit zijn zak en gaf Aly wat geld voor het betalen van het hotel. Ze wilde het meteen weer terug geven maar hij drong erop aan dat ze het aannam. ”Dit is wel het minste wat ik voor jullie kan doen dus ik wil dat je het aanneemt, anders ga ik mezelf schuldig voelen over alles wat er vanmiddag is gebeurd.” Zei hij terwijl hij haar even smekend aankeek en ze hem een klein glimlachje schonk. Ze knikte kort eventjes waarnaar ze hem ook nog eventjes een omhelzing gaf. Voelde hoe zachtjes eventjes een vluchtig kusje gaf tegen haar kaak zoals ze vroeger ook gewoon altijd deden. Het was een kusje dat voor de rest niets betekende, maar gewoon even om te laten zien dat hij van haar hield en blij was haar weer gezien te hebben. ”Dan zie ik jullie morgen weer,” Zei hij waarbij hij Adrian nog even aankeek. Aly stapte nu uit de auto. ”Alvast, slaap lekker jullie twee.” Zei hij nog door het raampje voordat hij met een glimlach wegreed.

Het duurde niet lang voordat de kamer geregeld was en ze naar de kamer toe werden gebracht door een de personeelsleden. Een erg grote kamer was het ook niet en misschien een beetje te geel naar haar smaak maar wel erg knus, en ergens had het ook wel iets schattigs. Het zag er ook netjes uit en het bed was mooi opgemaakt. Met een zucht zette ze de tas neer en draaide ze zich om naar Adrian wanneer de vrouw de kamer ook verlaten had en de deur had dichtgetrokken. Nog een keer zuchtte ze om al haar zorgen even van haar af te laten glijden, en te ontspannen. Liep naar hem toe en keek hem eventjes in de ogen aan waarbij ze haar handen eventjes op zijn borst neer plaatste en deze omhoog liet glijden naar zijn hals. Probeerde nog een keer de zenuwen van haar af te laten glijden, maar het ging niet zo goed. Zachtjes drukte ze haar lippen op die van hem en liet ze de kus lang aanhouden. Gleden haar handen ook weer terug naar beneden om ze vervolgens naar zijn rug te laten glijden en zijn blouse een beetje op te trekken. Zo liet ze ook haar lippen afglijden naar zijn nek terwijl ze onderweg ook zachtjes eventjes haar lippen op zijn huid drukte. Waarschijnlijk zou hij het wel niet begrijpen of snappen, denken ze misschien eerder iets van rust wilde hebben na alles wat er was gebeurd. Het enige probleem was alleen dat ze zeker geen rust zou krijgen als ze nu met al deze dingen in haar hoofd zou gaan slapen, dan zouden haar eigen gedachten haar teveel in de weg zitten en zou ze helemaal geen oog meer dicht doen. Ze had iets nodig waardoor ze die drukke gedachten kwijt kon raken samen met een hele hoop spanning die deze dag had opgeleverd, en dit was toch de beste manier. Maar hoe maakte ze dat duidelijk? Hoe maakte ze dat aan hem duidelijk? Oh zou hij het zo al wel begrijpen? Om het toch nog een klein beetje meer duidelijk te maken, al had ze dat toch al wel gedaan, trok ze haar handen terug en begon ze langzaam zijn knoopjes los te maken van zijn blouse..

Ze tekende zachtjes kringetjes op zijn borst, zonder er echt bij na te denken. Het ging helemaal vanzelf wanneer ze haar hand op de juiste plek had neergelegd en haar hand iets zocht om te doen, want het werkte vaak heel kalmerend om hem haar handen bezig te zijn. Dat deed ze daarom ook vaak wanneer zenuwen onder controle moest krijgen, al voelde ze zich nu niet zo zeer zenuwachtig. Misschien een heel klein beetje maar dat was logies na alles wat er net was gebeurd. Het zou deze dag sowieso niet beter worden, dat was ook zeker, het was namelijk ook nog helemaal niet over. Morgen was weer een moeilijke dag, zouden er nog meer tranen vloeien bij haar en haar familie, of zou ze de enige zijn? Zou ze de enige zijn die nog wel aan de goede herinneringen kon denken die ze hadden gehad met hun vader? Omdat ze de enige was die het geweld van hun vader niet had meegemaakt of gezien? Omdat ze was weggevlucht voordat dit kon gebeuren? Wat moest ze dan doen, moest ze proberen haar tranen in te houden omdat het niet gepast was om te huilen om wat hij haar broers, zusjes en kleine broertje had aangedaan? Deze vragen spookten te veel door haar hoofd rond, onbewust doken ze de hele tijd op. ‘Dat is gewoon omdat ik bij jou hoor.’ Zei hij nadat ze zelf ook zei dat hij goed met kinderen was en eventjes schudde ze haar hoofd met een glimlach. Hij was wel heel goed met Gage, en Gage mocht dan wel een klein jongetje zijn, dom was hij niet. Het kleintje had zo zijn redenen wel, en nee niet dat hij bij haar hoorde. ”Daar is hij te slim voor,” Zei ze eventjes waarnaar ze zo nog iets kon bedenken. ”En vroegere vriendjes werden anders altijd door hem genegeerd.” Vervolgde ze waarbij ze haar hoofd een tikje scheef ging hangen en hem met een lief glimlachje aankeek, zo probeerde ze hem ervan te overtuigen dat het wel waar was. Hij moest er maar gewoon in geloven hoor, want het was echt waar. Gage mocht hem niet voor niets, en de rest ook niet.

Zodra Zachery zichzelf weer had laten zien verloor nu Aly bij de controle om hem niet een klap in het gezicht te geven, want dat was hij had gedaan kon gewoon niet, dat moest hij toch ook wel weten? Het leek hem alleen even niet zoveel te kunnen schelen dat Aly net bijna dood was geweest - en technisch gezien was ze dat ook geweest voor een paar minuten - en vroeg haar gewoon even om haar excuses, gewoon even. Hoe graag wilde Aly hem wel niet even laten zien dat het niet zo simpel ging, daarom was ze ook al naar voren geschoten en als Adrian en Jeremiah haar niet hadden tegengehouden was ze nu al op hem afgestormd om hem een klap te geven, en haar vuisten ook te gebruiken. Al was het vooral Jeremiah die haar tegen hield en gelukkig maar, want anders had Aly zonder het zo bedoeld te hebben Adrian achter haar aan getrokken in haar plotselinge actie. Ze was meteen naar boven gerend en zodra ze haar tas had gepakt viel haar oog op haar oude kamer. Langzaam liep ze naar binnen en keek ze door de nogal rommelige kamer, die toch ook wel weer mooi opgeruimd was. Het waren alleen de spullen en kleren op haar bed die maakte dat het rommelig was, voor de rest was het wel echt een meisjeskamer. Maar het was precies zoals ze het had achtergelaten, op de foto na. Die had ze opgepakt en ze was al snel tegen Adrian aan komen staan, omdat ze opnieuw veel emoties voelde opkomen. Het had haar al geraakt om haar kamer te zien die niets was veranderd maar deze foto maakte dat ze weer even in elkaar klapte. Toch probeerde ze ertegen te vechten. Haar moeder was een van de meest dierbare mensen die ze had in haar leven, haar grote voorbeeld van hoe ze vroeger wilde worden. Ze was mooi en het was duidelijk te zien dat Aly haar schoonheid heel erg aan haar te danken had. Al was het toch vooral haar moed en dapperheid dat maakte dat Aly graag op haar wilde lijken. Niemand moest haar kinderen ook maar met een vinger aanraken, want dat had die wel hele grote problemen gezien Katelyn Elsevier niet de vrouw was waarmee je ruzie wilde zoeken. Maar voor de rest was ze ook heel aardig en was ze de beste moeder die je maar kon wensen. Ze liet de foto aan hem zien en voelde zijn handen even afzakken naar haar heupen. ‘Ik kan wel zien waarom.’ Zei hij eventjes waardoor ze moest glimlachen, heel zachtjes maar. ‘Het zou een eer geweest zijn om haar te ontmoeten, om haar te bedanken voor jou.’ Zei hij en heel even werd het glimlachje groter waarbij ze op haar lip beet om de tranen binnen te houden, zonder succes. Langzaam gleden er weer tranen over haar wangen en sloeg ze nu haar armen om hem heen en tilde hij haar eventjes op. ”Ik wou ook dat ze jou kon ontmoeten.” Zei ze zachtjes met trillende stem.
Kort klonk er een klap van het dichtslaan van Zachery’s deur nadat ze hem had zien weglopen naar zijn kamer, met een huilende gezicht. Heel eventjes voelde ze hoe Adrian zichzelf aanspande en zijn grip op haar verstevigde, en het laatste gaf haar toch ergens een goed gevoel. Daarom voelde ze zich ook veilig bij hem, dit was precies de reden. Al snel legde ze kalmerend haar hand in zijn nek en keek ze hem even aan met een rustige blik, dat er niets was om zorgen om te maken want Zachery was er nu niet, hij was zijn kamer in gevlucht. Nadat hij dat grapje had gemaakt liet hij haar toch even lachen waarnaar ze nog even door de kamer heen keek en haar blik op de foto’s viel. Waarom wist ze niet maar ze begon ineens uit te leggen hoe deze foto’s waren genomen, hoe haar broer een fotocamera had gekregen en ze elke dag erop uit gingen om foto’s te maken. Dat Aly altijd een model had willen worden, want zelfs toen had ze er al heel mooi uitgezien, had ze ook al een perfect figuur gehad. ‘Je zou het hebben gekund weet je. Model worden, daar ben ik zeker van.’ Zei hij met een glimlach waardoor haar glimlach ook meteen iets groter werd, al zag het er best wel vreemd uit met de wat rode oogjes van het huilen. Het was aan haar gezicht af te lezen dat ze het wel echt een heel leuk compliment vond, en ze er toch zeker trots op was. Ze murmelde even nadenkend en een klein grijnsje. ”Misschien wel?” Vroeg ze eventjes met die glimlach. ”Misschien wel voor Vogue? Revolve? Dolce and Gabbana? Chanel?” Vroeg ze vervolgens waarnaar ze heel eventjes zweeg en in modellen pose aannam. ”Victoria’s Secret?” Vroeg ze uiteindelijk met een grijnsje. Ja, want de beste modellen zaten zowat allemaal bij Victoria’s secret en liet Aly nu toevallig ook Victoria’s secret ondergoed dragen, want het was tenslotte haar favoriete..

Beneden was het tijd om iedereen even afscheid te nemen, al was het alleen maar voor de nacht want ze volgende dag zouden ze elkaar weer zien. Zoals ze al had verwacht kwam Gage er als eerst aanrennen en wilde hij meteen opgepakt worden, dus deed ze dat ook. Het was ook moeilijk om te weerstaan dat niet te doen want die grote bruine ogen konden heel goed smeken, dat was een ding dat zeker was. Dat het echt onmogelijk was om de jongen gewoon te negeren. Ze gaf ze jongen al snel over aan Adrian wanneer hij dit wilde en moest ook al snel haar aandacht weer geven aan haar jongste zusje waarvoor ze even door de knieën ging. Voor Katherine ging ze weer staan en ook Gage stond alweer op zijn voeten, maar bleef tussen hun in staan. Ze gaven ook allebei Adrian een knuffel waarnaar ze weer de kamer in gingen en ze samen met Adrian en Jeremiah naar buiten liep. Het was best wel handig dat Jeremiah zijn rijbewijs al had en hun makkelijk met de auto heen kon brengen. Het was best wel een grote auto, zoals je ook zou verwachten in de staat Louisiana, maar hij was duidelijk nieuwer en mooier dan de auto’s van de meeste mensen in Patterson. Jeremiah had er ook heel lang voor moeten sparen maar hij zou niet rondrijden in een auto roestbak die leek net van de sloom te zijn gered.
Onderweg leek het moeilijker om in gesprek te komen dan verwacht, meer omdat op de meest logische vragen om te stellen nogal pijnlijke antwoorden waren, voor beide. Toch was het wel fijn dat Adrian haar hand vastpakte tussen de stoel en de deur, dat gaf wel een hele hoop steun. Het leek hun uiteindelijk wel beter om over vroeger te praten, voor het overlijden van hun moeder. Dat deed ook zeer maar ze kon er nog om lachen. Vooral wanneer Jeremiah herinneringen begon terug te halen over alle kattenkwaad die Aly uitgehaald had vroeger, wat echt te veel was. Meestal wel samen met Zach, want die was tenslotte haar grote partner in crime. Zo hadden ze een keer samen een overleden vogel in het bureau van de lerares gestopt vlak voor het weekend, waardoor die er het hele weekend in haar gelegen. Ze waren voor een hele lange tijd geschorst geweest voor deze actie en eenmaal terug gekomen stond het nog altijd heel erg in het lokaal, iets wat dan misschien iets minder was. Maar ze hadden de lerares wel heel erg laten schrikken, en ze had zelf nog moeten overgeven wanneer ze het vond. Natuurlijk had Aly de vogel met geen hand aangeraakt, maar het was wel haar idee geweest omdat ze de lerares haatte en haar thuis ook altijd een bitch noemde.
Bij het hotel aangekomen gaf Jeremiah haar genoeg geld om het hotel te betalen, iets wat ze eerst niet wilde aannemen omdat ze wel genoeg hadden maar hij stond erop, wilde dat ze het aannam. Ze snapte dit wel net zoals dat ze het begreep dat teruggeven geen zin had omdat hij het niet terug zou nemen, daar kende ze hem goed genoeg voor, haar broer was heel standvastig als het hierom ging. Ze was dus met het geld de auto uitgestapt en had hem - net zoals Adrian had gedaan - bedankt voor het heenrijden. Hij had het ook niet hoeven doen namelijk, ze hadden ook nog wel een taxi kunnen betalen.

De hotelkamer was zeer klein, veel kleiner dan ze had verwacht, maar dat was niet erg. Het had ondanks dat het gele wanden had - wat dus niet echt haar smaak was - wel een gezellige en knusse uitstraling. Het was namelijk ook niet zo dat het heel leeg was, het had wel alles en het had ook niet allemaal maar een kleur. De kamer was wel echt ingericht, zoals het ook hoorde. Zodra je binnenkwam liep je bijna meteen tegen de eettafel aan en stond er aan de rechterkant een klein houten kastje. Aan de linkerkant stond een tweezits bank waarnaast het tweepersoons bed stond. Ze zette haar weekendtas op de tafel neer en keek nog eventjes kort door de kamer heen om vervolgens toch haarzelf terug naar Adrian te draaien. Twijfelde niet en liep rustig op hem af waarbij ze bijna meteen haar lippen op de zijne drukte. Haar handen gleden naar zijn rug waar ze heel zachtjes zijn shirt ook een beetje optrok, om het haar handen onder zijn shirt over zijn rug heen te gaan. Hij had zijn handen ook al snel op haar heupen gelegd en trok haar iets dichter naar zich toe, wat betekende dat hij het wel had opgepikt? Het mocht misschien een beetje vreemd zijn voor hem maar op het moment wilde ze even nergens anders meer aan denken, wilde ze eventjes vergeten wat er vandaag was gebeurd. De hele dag al werd ze gek van de spanningen en de zenuwen, dus wilde ze nu proberen te ontspannen. Iets wat zo zeker zou lukken want wanneer ze samen met Adrian was kon ze ook alle zorgen vaak van haar af laten glijden, kon ze weer aan niets anders denken dan aan hem. Een beetje onverwacht sprongen er een paar knoopjes los en stopte ze eventjes met het geven van kusjes in zijn nek. Haar hart klopte nu al veel sneller, damn. ”Sorry,” Zei ze zachtjes, haast onhoorbaar doordat het samen ging met een ademhaling, nog steeds met haar lippen vlak boven zijn huid. Uiteindelijk drukte ze haar lippen terug in zijn nek en liet ze haar tandjes ook heel eventjes zachtjes voelen. Langzaam ging ze nog wat verder naar beneden met haar hond tot ze stuitte op de knoopjes van zijn blouse. Hierdoor gingen haar handen al snel daarheen om de knoopjes los te maken maar ze werd tegen gehouden doordat Adrian zijn handen op die van haar had gelegd. Hij keek haar aan terwijl ze met een iets wat verbaasde blik omhoog keek, al verbaasde het haar eigenlijk niets. Nu zou namelijk de vraag komen, waarom? En dan zou zij het gewoon uitleggen, dat ze niet meer wilde denken aan alle vervelende dingen die er gebeurd waren en aan de spanningen, dat ze het einde van de dag graag nog een goed einde wilde maken. De vraag kwam alleen niet. ‘Ik heb een ander idee, je gaat het leuk vinden en trust me het zal er voor zorgen dat je tot rust komt.’ Zei hij waardoor ze eventjes verbaast haar hoofd een klein beetje scheef liet gaan. Een ander idee? Nou ja, zolang het leuk was en ze ervan tot rust zou komen, was het wel niet zo erg right? Ze was dan wel benieuwd naar wat het idee was. Hij drukte zijn lippen weer op die van haar die ze beantwoorde met een glimlach op haar gezicht. ”Ga je je shirt ook uittrekken?” Vroeg ze eventjes wat uitdagend, alsof ze alleen dan ervoor zou gaan. Maar dat was niet zo, als het iets waarbij hij zijn blouse aan zou laten, zou het haar nog steeds boeien. Het zou alleen wel een mooie toevoeging zijn voor als het kon. ‘Vertrouw me maar.’ Zei hij uiteindelijk en ze knikte eventjes. ”Ik vertrouw je,” Zei ze er met een zachte stem achteraan terwijl ze zichzelf iets dichter naar hem toe trok..

Haar familie was altijd heel open naar andere mensen geweest, liet altijd iedereen binnen en iedereen was altijd welkom, dat kwam vooral door haar moeder. Ze had altijd goede contacten met de meeste mensen in Patterson die ook nog eens vaak op bezoek kwamen. Iedereen hield van haar moeder die altijd zoveel liefde gaf aan iedereen om haar heen, maar dan ook echt iedereen. Zelden had ze iemand die ze echt niet mocht of waartegen ze misschien wel een tikje fel kon reageren, al waren ze er wel natuurlijk. Alles veranderde wanneer ze plotseling overleed aan iets wat haar ziek had gemaakt, niemand had ooit verwacht haar te verliezen en het was ook zo snel gegaan. Bijna heel Patterson was naar haar begrafenis geweest en ze hadden allemaal de familie veel sterkte gewenst, voor een tijd ook goed opgenomen tot ze alleen zelf verder moesten leven. Daar zakte alles in, en alles was hun huis ooit was leek te verdwijnen. Toen begon ze te realiseren dat zonder hun moeder het ook nooit meer zou worden zoals het was, een huis dat open stond voor alles en iedereen. Haar vader begon met drinken en zonderde zich af van alles wat er om hem heen gebeurde en ze mochten zichzelf maar redden. Zo nam ging iedereen verder met zijn of haar leven op hun eigen manier. Jeremiah begon harder te leren en zocht steun in zijn boeken en het halen van goede cijfers, dat was het enige geweest waarbij hij niet meer had hoeven denken aan hun moeder. Zij ging samen met Zachery nog meer kattenkwaad uithalen, al was het al snel ook geen kattenkwaad meer te noemen, kwam het steeds meer in de buurt van criminaliteit. Katherine besloot hetzelfde te doen als Jeremiah alleen bleef ze vooral veel bij vriendinnen slapen om maar gewoon weg te zijn. Audrey en Gage waren nog te jong, die hadden geen afleiding nodig maar kwamen wel terecht in de problemen die de rest allemaal op zich af riep. Al deze veranderingen waren Aly te veel geweest en ze het huis dat nu zo stil was had haar alleen maar pijn gedaan tot ze die niet meer aankon en besloot haar spullen te pakken waarbij ze het eerste vliegtuig naar Europa zou nemen. Nu hoopte ze eigenlijk dat het beter kon gaan worden voor de rest van haar familie. Zelf had ze die laatste jaren van deze ellende niet meegemaakt maar ze wist dat het erg was en dat mocht wel eens veranderen. Ze kon het bovendien niet aan om haar familie nog meer te zien lijden dan ze al gedaan hadden. Zwakjes had Adrian zijn mondhoeken een beetje omhoog getrokken wanneer ze hem probeerde duidelijk te maken dat het toch wel echt iets goeds betekende dat haar familie hem zo snel opnam, op Zachery na dan maar die nam Aly waarschijnlijk ook niet meer terug op. ‘Je weet niet hoeveel dat voor me betekend.’ Zei hij tegen har terwijl hij eventjes met zijn wijsvinger langs haar wang streek. Het viel haar nu ook pas op dat zijn wangen een klein beetje rood waren gekleurd en zachtjes trok ze haar mondhoeken zachtjes lief op. Heel eventjes gaf ze hem een kusje op zijn wang.

Het feit dat ze hem eventjes ruw aan zijn arm had getrokken was iets waar ze zich nog best slecht over voelde, misschien moest ze hem daar zo nog wel even sorry voor zeggen want het was niet haar bedoeling geweest hem pijn te doen. Nu lag de woede alleen nog erg hoog omdat Zach hier zo makkelijk over leek te denken terwijl zit het totaal niet was. Ze stormde meteen achter hem aan zodra Jeremiah haar los had gelaten, al was ze niet van plan echt achter Zach aan te gaan maar om haar spullen te pakken. Het duurde alleen niet lang voordat ze in haar eigen kamer stond die door niemand aangeraakt was, behalve op de foto van haar en haar moeder na, die lag op de grond tussen de scherven. Zodra ze Adrian in haar vizier had gekregen was ze ook meteen op hem af gesneld en had hij haar stevig in zijn armen genomen. Ze liet hem haar moeder zien, iets wat eigenlijk best wel pijn deed omdat ze zo zelf ook nog een blik op de foto wierp. Haar moeder was echt de beste vrouw geweest die er ooit had gestaan in haar ogen en natuurlijk wilde Aly niets liever dan op haar lijken. Ze was sterk, had een eigen wil maar was daarbij ook altijd heel erg vriendelijk naar iedereen, zelf mocht ze van dat laatste nog wel iets meer hebben, soms dan. ‘Ik ben maar een simpele jongen die haar kleine meid zou afpakken, zo zien ouders me altijd.’ Zei hij met een kleine glimlach en streek een traan van haar wang. Wat na snikkend lachte ze en schudde ze eventjes haar hoofd. ”Zij niet,” Zei ze kort met een glimlachje waarna ze eventjes een pauze hield om maar stem onder controle te houden, gezien die een beetje trillend en snikkend klonk. ”Ze kon niet wachten om ons verder te zien opgroeien, omdat ze vond dat we met het jaar mooier werden. Ze genoot van elk jaar dat ze met ons had en zou ook altijd blijven genieten van de jaren die zouden komen, ook al werden we ouder en betekende dat ook dat we zelfstandiger werden, en dat er ook liefdes in ons leven zouden komen. Ze was altijd benieuwd naar ons leven en hoe het uiteindelijk zou worden..” Zei ze met een klein glimlachje waarnaar ze eventjes zweeg. Het was jammer dat ze dit nu niet meer kon meemaken, vooral omdat Aly wist hoe ze naar alle hoogtepunten uitkeek. Eerste woordjes, eerste loopjes, basisschool, middelbare, studeren, trouwen, kleinkinderen en alles wat er nog op zou volgen.
Zachery besloot gelukkig in zijn kamer te blijven waardoor Aly hier nog even gerust kon blijven staan met Adrian, zonder dat er weer problemen werden veroorzaakt. Ze was al snel begonnen aan een heel verhaal over dat ze vroeger altijd heel close was geweest met haar broer, Zachery dan toch. Hoe ze altijd erop uit trokken om foto’s te maken, hij was de fotograaf en zij was het model. Het had alles voor hem betekend om gewoon foto’s te kunnen maken en te bewerken, hij was dan ook een echt goede fotograaf. Op de muur gingen zelfs nog enkele foto’s van hem afgedrukt waar zij op stond. Vaak waren het foto’s van Aly die in een mooi jurkje stond te poseren in het bos of een ander mooi landschap. Toch waren er ook een paar foto’s bij van hun reisje door een paar grote steden, hier hadden ze voor gespaard om heen te kunnen. Wanneer Adrian een opmerking maakte over dat ze wel een model kon worden kon ze het alleen niet laten om er even op te reageren. Ze noemde een paar merken op terwijl ze wat modellen pose’es aannam en hij keek haar bedenkelijk aan. Ze grijnsde eventjes wanneer ze de laatste opnoemde omdat ze dat ergens wel heel gaaf zou vinden, daar zaten echt de beste en meest bekende modellen bij en de lingerie was ook echt zo mooi, zelf droeg ze het ook heel vaak, nu ook. Hij trok haar nu uit het vreemde poseren en trok haar weer dicht tegen zich aan. Heel zachtjes piepte ze even lachend en legde ze haar handen in zijn middel. ‘Voor die zeker en vast hoor, daar moet je zelf niet aan twijfelen.’ Zei hij met gesmoorde stem in haar oor en eventjes werd de grijns op haar gezicht iets breder. Kort beet ze even op haar lip, damn, hij mocht best vaker zo praten in haar oor, vond ze niet bepaalt erg hoor. Ze zocht zijn ogen weer op en met een iets speelse blik keek ze hem aan. ”Hmm.. Jij zou dat wel willen zien, hea?” Zei ze nu een tikje uitdagend met zelf ook een wat gesmoorde stem. Niet dat hij dat nog niet gezien had, want dat had namelijk al wel mogen zien. Al had Aly nog lang niet alles laten zien wat ze in huis had, ze was de koningin als het ging om teasen, dus hij zou zich nog lang niet gaan vervelen met haar aan zijn zijde.

In de hotelkamer aangekomen had ze alleen eventjes de tijd genomen alles in haar op te nemen en haar tas op een kastje te droppen. Het was een zeer kleine kamer die qua kleuren misschien niet meteen in haar smaak viel, maar dat kon haar ook eigenlijk vrij weinig schelen. Dit was maar voor een nachtje en ze was met Adrian, dus waarom zou ze moeilijk gaan doen over de kamer. Tenslotte was het eigenlijk nog best schattig en knus als je er even goed naar keek. Ze had zichzelf omgedraaid en was naar Adrian toe gelopen om al snel haar lippen op die van hem drukken. Ze was echt de hele dag al veel te gespannen geweest door het terug zien van haar familie en de dingen die er waren gebeurd. Alles waar ze om vroeg was gewoon eindelijk wat ontspanning en hem voor haar alleen. Heel per ongeluk zorgde ze ervoor dat het bovenste knoopje los sprong, wat natuurlijk niet de bedoeling was maar gelukkig leek het hem niet zoveel te kunnen boeien, en ging ze gewoon verder met het geven van kusjes in zijn nek waarnaar ze begon de andere knoopjes los te maken. Hier stopte hij haar en heel even keek ze hem verbaast aan, omdat ze niet zo goed begreep waarom hij haar nu precies stopte, was het omdat hij het haar plotselinge actie niet helemaal begreep? Ze wilde al beginnen met uitleggen maar al snel kwam er een reden. Het maakte haar ergens heel erg benieuwd, want als hij met een ander idee kwam, kon dat vast ook niet zo slecht zijn, right? Ze kende hem niet om het maken van slechte ideeën al kon ze het toch niet laten om nog even te vragen naar of hij misschien zijn shirt kon uittrekken. ‘Als je wilt dat ik mijn shirt uit trek, sure.’ Zei hij met een brede grijns en eventjes trok Aly haar mondhoeken ook wat grijnzend op. Hij pakte haar bij haar handen vast en nam haar mee naar het bed. ‘Maak het je maar even gemakkelijk oké, ik ga mijn handen even afspoelen en dan kom ik weer.’ Zei hij even waarnaar hij zich omdraaide om naar het badkamertje te lopen. Ze had nog even naar hem geknikt en al snel ook op het bed gaan zitten. Nog eventjes bleef ze wachtend zijn richting op kijken en hoorde ze hoe de kraan liep. Zachtjes stond er een glimlach op haar gezicht en ze stond nog eventjes weer op om haar mobiel uit haar tas te halen. Ze liep terug naar het bed en ging er opnieuw weer opzitten waarbij ze haar mobiel vergrendelde. Met een grijnsje keek ze weer omhoog zodra ze zag dat zijn shirt de badkamer uit werd gegooid en draaide ze zichzelf tot ze op haar buik lag. Ze liet haar hoofd even glimlachend tussen haar handen vallen terwijl ze een klein beetje rood werd, geen idee waarom eigenlijk. Niet veel later voelde ze het bed indeuken en merkte ze hoe Adrian over haar heen ging zitten, met een been aan allebei de kanten van haar rug. Weer trok ze haar mondhoeken iets verder op tot een lieve glimlach een probeerde ze even achterom te kijken. Ohh wel dat zag er niet slecht uit, daarom grijnsde ze ook al snel weer even. ‘Wel, jij mag je shirt anders ook wel uit doen? Niet dat het hoeft, maar hea?’ Zei hij half lachend en ze voelde hoe hij met zijn vingers over haar rug kriebelde. Hoe kon hij dat zelfs nog vragen? Het was niet alsof hij het antwoord niet wist ofzo, want natuurlijk wist hij die wel. ”Okey,” Zei eventjes grijnzend terwijl ze al met haar handen richting de onderkant van haar shirt ging, iets wat al best moeilijk ging als ze zo op haar rug lag en Adrian ook nog eens over haar heen zat. Het koste wel wat moeite om haar shirt uit te doen en ze moest ook wel een klein beetje overeind komen, anders ging het niet. Ze gooide het shirt gewoon simpel van het bed af en ging weer liggen. Omdat ze gokte dat ze misschien een massage kreeg van hem ging ze nog wel een keer met haar handen naar haar rug om het klipje van haar bh los te doen, kon hij overal beter bij en dat was ook fijner voor haar. ”Hmm.. Krijg ik een massage?” Vroeg ze nog eventjes met een rustige en kalme stem die wel erg tevreden klonk. Heel eventjes zuchtte ze en ging ze nog eventjes beter liggen, helemaal plat met haar hoofd ook op het kussen. Om eerlijk te zijn kwam ze nu al behoorlijk tot rust door hier gewoon zo te liggen. ”Hoe ging het eigenlijk nog met Dante? Gaat het alweer beter met hem?” Vroeg ze nu plotseling aan hem, gewoon om een gesprek te starten. Ze had hier bovendien onder alle drukte nog helemaal niet te tijd gehad om het hem te vragen en ergens wilde ze het best wel graag weten. Het was namelijk wel duidelijk dat het er niet al te best met hem aan toe ging wanneer zij hem voor het laatst zag, helemaal niet zelfs. Dat had ze dan ook meteen aan Adrian verteld want natuurlijk, het ging om zijn broertje die zichzelf nogal wat schade had aangedaan..