Met een luide gaap opende ze haar ogen. Haar lichaam rolde zich nog een keer op waardoor haar staart op haar ogen kwam te liggen. Ze snoof en voelde de kriebelige haartjes onder haar neus kriebelen. Ze opende haar mond en een luide nies klonk. Hierdoor schoot ze als reflex naar achter en knalde met haar hoofd tegen de muur aan. ‘Aaauw,’ klonk het met haar hoge stem.
Slaperig keek ze overeind en zag dat de rest van haar kamer nog aan het slapen was. Ze knipperde een paar keer en blies een rode pluk uit haar gezicht. Zachtjes haalde ze de deken van haar af. Maar helder blauwe ogen gleden over de kamer en een tevreden zucht klonk. Het was al weer winter bedacht ze zich toen ze op merkte dat het nog donker was in de kamer. Ze kon nog goed herinneren toen ze voor het eerst de bordes van het gebouw op liep. Het was een prachtig beeld. Op het landje waar zij woonden hadden ze niet van dit soort gebouwen. Daar hadden ze simpele houten gebouwtjes, althans de meeste zij zelf woonden in een klein degelijk stenen huisje.
Een glimlach sierde haar lippen bij de gedachten aan thuis. Ze keek op de klok en zag dat het nog erg vroeg was, over ongeveer een uur zou de rest wakker worden. Wat ging ze toch doen met die tijd? Ze was niet meer moe en ze had geen zin om in haar bed te liggen. Dan zou ze toch alleen maar na gaan denken over slechte dingen. Met haar bleke hand opende ze het gordijn en zag dat de zon nog niet opgekomen was. Buiten het raam zag ze het sport veld liggen. Dagelijks ging ze sporten, vaak begon ze met wat warming up om daarna te sparren met stoot kussens. De gym docenten waren altijd zo aardig om haar te helpen door de kussens omhoog te houden. Jammer genoeg waren ze er niet altijd en moest ze dus haar stoten oefenen in de lucht. Dat was toch iets minder leuk dat tegen een kussen aan slaan. Ze knikte en besloot zich maar om te kleden voor een vroege sport oefening.
Zo stil mogelijk trok ze haar veel te wijde, zwarte jogging broek aan. Ze hield altijd van deze broeken ze waren zo los en comfortabel. Door het speciaal gemaakte gat in de broek liet ze haar staart naar buiten komen. Er was niets zo vervelend als een fluffig ding in je broek moeten verstoppen. Vervolgens trok ze een los grijs shirt aan en daar over heen een wijs zwart vest. Snel kamde ze haar haren en bond deze op in een hoge staart. Zelfs nu vielen haar haren onder haar schouders.
Na nog wat opgefrist te hebben stapte ze naar buiten. Op haar tenen verliet ze de slaap kamer gang en liep naar de kantine.
‘Gooeeede mooorrrgeeeen!’ riep ze en zwaaide vrolijk naar de kantine mensjes die waarschijnlijk al een uur aan het werk waren. ‘Mag ik twee broodjes, een kop thee en... uhm...’ ze staarde naar het fruit en wist dat ze het moest eten om gezond te blijven. Maar ze had geen zin in appel of banaan. Haar ogen vielen op een kiwi, ‘KIWI!’ riep ze en greep hem. Deze gooide ze op haar dienblad en glimlachte vriendelijk naar de mevrouw die grinnikte om Ruby’s uitbarsting. Content liep ze naar een tafeltje toe en schrokte haar eten op. Voor de thee ging ze echter rustig zitten en nam kleine slokjes. Thee moest je rustig drinken, anders verspil je het, had haar tante altijd gezegd.
De tijd gleed voorbij en al snel kwamen wat meer mensen voor hun ochtend routine. Ze glimlachte vriendelijk naar de mensen die kwamen zitten aan de tafel langs haar. Ze staarde voor zich en zag dat de plaatsen nog altijd leeg waren. Terwijl de zaal vol stroomde bleef Ruby’s tafel leeg. Ze wist dat ze een van de weinige mutanten was aan wie je kon zien wat haar mutatie was, maar toch was dit niet altijd even fijn. Ookal zat ze op een mutanten school, veel hadden al vrienden gemaakt en hoefde een freak zoals haar er niet perse bij. Ze zuchtte en legde haar hoofd in haar handen terwijl haar ellebogen steunde op de tafel.
Na enkele minuten stond ze op en besloot maar om naar het sport veld te lopen. Onder weg bleef ze hangen bij een groepje mensen die zeiden dat de tweede les van haar klas uit viel. Op deze dag had ze de eerste les altijd een tussen uur, maar nu de tweede ook uit viel had ze wel een hele tijd om te vullen. Ze luisterde naar wat de meiden zijden, maar haar gedachten waren ergens ander. In een oog hoek zag ze iemand door een zijdeur glippen. De zijdeur die naar het sportveld lijden. Nieuwsgierig draaide ze zich om en gluurde door een kier naar buiten. Het was een lange jongen van ongeveer haar lengte. Hij had zwart haar en een getinte huid. Ruby trok een wenkbrauw op en kon zich niet herinneren dat ze het afgelopen half jaar iemand vaker 's ochtends op het sportveld had gezien. Ze opende haar mond om iets te roepen maar snel sloot ze haar mond weer. Moest ze wel wat zeggen? Misschien kwam ze verkeerd over om uit het niets op iemand af te lopen. Haar gedachten schoten door haar hoofd en uiteindelijk gaf ze het met een zucht op. Ze keek op de klok en zag dat het nog wel even duurde eer de lessen begonnen. Ze haalde haar schouders op en liep door de zijdeur naar buiten. Buiten zag ze de jongen in de verte rek en strek oefeningen doen. Als een kat liet ze haar hoofd schuin hangen. Nogmaals bedacht ze zich dat het raar was als je zo maar op iemand af stapte. Met een zucht liep ze naar het voorraad gebouwtje toe. Zoals gewoonlijk stond een leraar er. Met een schattige blik in haar ogen vroeg ze om stoot kussens. De leraar lachte en gaf haar de grote kussens. Had er nog enkele centimeter bij gezeten dan had ze ze niet kunnen tillen. Vandaag moest de leraar ergens heen dus kon hij haar niet helpen. Ze besloot om aan de andere kant van het gebouwtje, waar niemand haar kon zien, het kussen tegen een muur aan te zetten en dan zo maar te oefenen.
Met een rilling deed ze haar vest uit. De koude wind omringde haar en kleine wolkjes kwamen uit haar mond en neus gaten. Rond het veld lag nog sneeuw en moest Ruby dus moeite doen een goede houding aan te nemen. Ze hield haar vuisten beschermend voor zich en keek fel naar het kussen. Ze grijnsde haar hoek tanden bloot en gaf een flinke trap tegen het kussen aan. Hierna rende ze op het kussen af, zetten haar voet er op, vervolgens zetten ze haar andere voet tegen de muur, zetten zich af en sprong met een sierlijke salto door de lucht. Op handen en voeten kwam ze neer. ‘Dat was zo coooool,’ fluisterde ze enthousiast waarna ze direct weer op sprong en het kussen begon te rammen.
Hijgend kwam Ruby tot stilstand. Ze wreef het zweet van haar voorhoofd af en streek door haar bezweten haren. Daarna keek ze vies naar haar hand en veegde deze af aan haat veel te slobbige broek. Ze keek om zich heen en zag dat de zon aan het opkomen was. Er moest zeker meer dan een half uur verstreken zijn, bedacht ze zich terwijl ze naar de lucht keek. Ze wreef in haar handen en een grijns verscheen om haar lippen. Ze rende op het gebouwtje af, sprong en greep de rand van het horizontale dakje vast. Ze zetten haar voeten tegen het muurtje en begon zichzelf omhoog te hijsen. Behendig klom ze op het gebouwtje. Ze deed haar haren los en keek rond. De koele wind vloog onder haar shirt en door haar haren heen. Ze sloot haar blauwe ogen om te genieten van dit moment. De op komende zon scheen warm op haar teren huid. Met een brede glimlach opende ze haar ogen weer. Ze tuurde over het veld heen. In de verte zag ze een jongen rennen over het ren parkour. Ze focuste en zag dat het dezelfde jongen was als daarnet. Die had vast ook getraind in de tijd dat zij aan het sparren was. Met een nieuwsgierige blik ging ze zitten aan de rand van het gebouwtje.
Ze leunde haar elleboog op een van haar benen en legde haar hoofd in haar hand. Zo keek ze enkele minuten naar de jongen die aan het rennen was. Blijkbaar viel ze hier boven op het gebouwtje niet op want toen hij tot stilstand kwam keek hij niet eens haar kant op. Misschien was het nu het juiste moment om naar hem toe te lopen. Behendig sprong ze van het gebouwtje af en liep, met een zwiepende straat van nieuwsgierigheid, op hem af. Enkele meters voor hem bleef ze stil staan nog steeds twijfelend of ze iets moest zeggen of niet.
‘Jij bent vroeg,’ sprak hij als eersten. Ruby glimlachte, ‘Meestal ben ik de enige, nieuw hier?’ vroeg ze en keek hem nieuwsgierig aan.
Hij begon met rek en strek oefeningen. Hij had donker bruinen ogen en een Aziatisch uiterlijk. Ze glimlachte en begon haar armen te rekken. Hopelijk schrikte haar uiterlijk hem niet af. Ze had immers een fluffige staart en opvallende katten oren met pluimpjes op de toppen.
