June Lynn Southers

• Naam June Lynn Southers
• Bijnaam Tears
• Leeftijd 16
• Geboorteplaats Owls Head, Maine
• Karakter June is een heel erg lief meisje die echt geen kwaad in haar heeft zitten, ze wil altijd mensen helpen wanneer ze dat kan en zal ook altijd een hele goede steun zijn. Ze is een beetje verlegen en zal niet snel op mensen afstappen, ze blijft dan liever stil in een hoekje zitten. Wel komt ze op iemand als - maar dan ook nog voorzichtig - wanneer ze merkt dat iemand ergens heel erg mee zit, verdrietig is of pijn heeft. Ze is heel zacht, praat vaak ook heel zacht en zal nooit schelden of boos worden op iemand, woede kent ze namelijk niet zo goed. Ze vind het vaak ook moeilijk iemand anders de schuld te geven, ze geeft zichzelf eerder de schuld ergens van.
• Uiterlijk Ze is een mooi meisje met een hele lieve uitstraling en met lichtbruin haar en blauwe ogen. Ze is een beetje klein maar niet heel erg.
• Mutatie

Immortality - Doordat ze onsterfelijk is zal ze niet doodgaan uit ouderdom, ziekte of wonden. Haar uiterlijk zal altijd die van achttien blijven, al is ze nog geen achttien waardoor ze nu nog wel groeit. Dit zal pas stoppen wanneer ze eenmaal achttien in geworden. Wonden zullen helen zodra deze op haar aangebracht worden, ze doen wel zeer maar kunnen niet tot haar dood lijden. Voor ziekte is ze immuun, ze zal altijd gezond zijn en ze kan zelfs niet verkouden worden. Haar bloed is niet gemaakt van het normale bloed dat mensen door hun lichaam hebben stromen, het ziet eruit als normaal bloed maar heeft niet dezelfde samenstelling en als je goed kijkt kun je verschillen zien. Het lijkt namelijk alsof er kleine kristallen in haar bloed zitten en het is ook een klein beetje lichter van klein, een heel klein beetje maar. Haar bloed heeft ook een helende werking, als iemand haar bloed in zijn of haar systeem krijgt kan die wonden helen, maakt niet uit hoe groot die zijn, een paar druppels zijn al krachtig genoeg voor een het helen van diepe wonden. Dezelfde kristallen zitten in haar tranen, die dezelfde helende werking hebben, maar dan nog sterker. Die zouden zelfs iemand van de bijna dood kunnen redden, zelfs terug kunnen halen van de dood als ze nog maar heel kort weggevallen zijn. Bij haar bloed kan dit niet, alleen met tranen, die kristallen zijn meer puur en sterker van kracht.
Voordelen: Ze zal niet makkelijk vermoord kunnen worden of ziek worden waardoor ze een lang leven kan lijden zonder er ouder uit te komen zien. Verder kan ze mensen helpen omdat haar bloed en tranen een helende werking hebben, ze kan er levens mee redden omdat ze een krachtige werking hebben, met name haar tranen die zelfs iemand die nog maar net is overleden terug kunnen halen.
Nadelen: Ze zal veel verlies meemaken omdat ze straks zelf niet ouder gaat worden dan achttien en de mensen om haar heen zullen wel ouder worden, iets wat het haar ook onmogelijk maakt liefde te vinden waar ze ook altijd bij kan blijven zonder dat het verschil in leeftijd anders word en hij zou overlijden aan ouderdom. Wat haar weer veel verdriet zou doen.
Grenzen: Met haar bloed kan ze grote en diepe wonden genezen maar wanneer ze fataal zijn kan haar bloed er niets meer voor doen, haar tranen aan de andere kant wel. Omdat haar tranen meer pure kristallen bezitten kunnen deze zelfs iemand nog terug halen uit de dood wanneer deze nog maar 10 minuten weg is geweest, langer en haar tranen kunnen ook niets meer doen. Ze kan echter wel leren de tijd langer te maken om iemand nog te kunnen redden, dat kan ze nu wellicht nog niet maar ze kan leren de kristallen in haar bloed en tranen nog meer puur te maken dan ze al zijn.

Telepathy - Ze kan communiceren met alles wat leeft of heeft geleefd, de natuur, dieren, mensen en zelfs overledenen. Dit hoeft niet altijd met woorden te zijn, dat kan eigenlijk alleen met mensen omdat die woorden begrijpen, het gaat dan wel via de gedachten. Met dieren en de natuur communiceer ze met gevoel en ook via gedachten. Buiten dat ze met zo met andere mensen kan communiceren kan ze ook informatie uit iemands gedachten halen, of eigenlijk hoeven ze hier niet eens aan te denken. De informatie krijgt ze vaak meteen al wanneer ze in iemand’s ogen aankijkt, dat gaat vaak automatisch. Ze weet dan iemands gevoelens van hoe die zich voelt en wat er met iemand is gebeurd, we weet hoe iemand denkt en in elkaar zit binnen een paar seconden. Verder kan ze ook een beetje iemand anders emoties manipuleren en Illusies creëren.
Dit is alleen van wat ze weet wat ze kan, voor de rest kan ze namelijk nog heel veel meer want ze is een veel sterkere Telepaat dan ze eigenlijk weet, ook omdat ze zich er toch ergens voor probeert te verstoppen. Zo kan ze eigenlijk ook veel sterker emoties manipuleren dan dat ze nu weer en ook sterkere Illusies creëren. Kan ze mensen pijn en schade aanrichten via de gedachten, kan ze iemand ook bewusteloos laten vallen door de hersenen uit te schakelen voor heel eventjes. Kan ze ook in iemand anders gedachten kruipen om deze over te nemen, dus te handelen vanuit diegene. Van die dingen weet ze alleen nog niet dat ze het kan, daar moet ze nog achter komen.
Voordelen: Ze weet het meteen wanneer iemand verdrietig is en weet vaak ook wat ze moet doen om iemand op te vrolijken of wat ze kan doen om iemand te helpen. Daardoor is ze een goede steun en toeverlaat. Maar ze kan ook mensen ontwijken die misschien niet zo aardig zijn. Zelf heeft ze ook al een hele hoop meegemaakt en vind ze het fijn om steun te kunnen halen uit dieren en de natuurlijk omdat die haar hele goede steun kunnen bieden. En als alleen praten niet helpt om iemand beter te kunnen laten voelen kan ze altijd emoties manipuleren om iemand te kunnen opvrolijken, iets wat eigenlijk vooral makkelijk is om iemand op andere gedachten te brengen, hetzelfde geld voor Illusies. Zo kan ze ook met Illusies iemand een betere kijk geven op dingen, dingen laten zien die ze misschien vrolijker maken. Met de mutaties waarvan ze zelf nog niet weet dat ze het ook kan, kan ze mensen trauma’s voorkomen door de bewusteloos te laten vallen, zo kan de mensen snel uit paniek halen en soms een hele hoop pijn voorkomen. Daarnaast kan ze ook iemand’s lichaam overnemen door soort van in zijn of haar lichaam te kruipen, of meer in hun gedachten maar daarmee bestuurd ze ook iemand’s lichaam.
Nadelen: Ze krijgt vaak veel te maken met andermans pijn en soms is dit voor haar ook hard om te weten, vooral als er met iemand hele nare dingen zijn gebeurd, dan kan ze hier zelf ook heel emotioneel van worden en het kan haar zelf ook pijn doen. Vaak kan ze niet goed kiezen wanneer ze de informatie binnen krijgt, vaak krijgt ze die meteen wanneer ze iemand in de ogen aankijkt. Ze vind het ook ergens helemaal niet zo leuk om emoties te manipuleren, ondanks dat het soms handig is vind ze dat iemand zelf moet weten hoe hij of zij zich voelt, niet omdat iemand dat voor hun bepaalt. Dat ze ook mensen pijn kan doen is iets wat ze niet leuk zou vinden, al kan ze daarmee wel de mensen om wie ze geeft kunnen beschermen. Ze is soms ook ergens bang voor haar eigen kracht.
Grenzen: Dit is haar sterkste mutatie, en het is zelfs nog veel sterker dan ze zelf weet want ze kan nog veel meer dan wat ze nu alleen nog maar kent. Er zitten weinig grenzen aan, ze kan altijd en overal met iedereen contact maken, zelfs op een lange afstand kan ze nog met iemand anders in contact komen. Kan ze die verbintenis maken met  haar gedachten. Ze kan alle informatie uit iemand halen, informatie over hoe ze zich zo gedragen en wat er allemaal met hun in het verleden is gebeurd, zelfs herinneringen. Ze kan iemand anders hoofd helemaal binnentreden en overnemen als ze dat  wil, al weet ze dus nog niet dat dit kan. Ze kan mensen pijn doen, en zelfs schade aanrichten. Ze zou in deze mutatie nog kunnen uitgroeien tot een krachtigere mutant, al is ze dat nu  eigenlijk al wel.

Pain Absorbing - Ze kan iemands pijn wegnemen door diegene aan te raken en de pijn door haar lichaam te laten glijden, ze voelt zelf dan niet de pijn maar wel tintelingen. Iemand zal dan helemaal geen pijn meer voelen voor de tijd dat ze diegene vast heeft en haar mutatie in werking zet. Laat ze los of trekt ze de mutatie terug dan komt de pijn weer terug. Ze kan ook twee verschillende soorten pijn vernemen, pijn als in die van wonden maar ook uit het hart, wanneer iemand daar veel pijn voelt kan ze die ook wegnemen.
Voordelen: Ze kan anderen hiermee helpen doordat ze geen pijn meer hoeven te voelen voor hoe lang ze hun aanraakt en haar mutatie in werking stelt, wat fijn is voor de andere persoon. Die hoeft dan geen pijn te voelen.
Nadelen/grenzen: Ze kan haar eigen pijn niet wegnemen en ze kan hiermee geen wonden genezen (wat ze dan weer wel kan met haar bloed en tranen) Soms tintelt het ook of als het hele erge pijn is voelt ze dat zelf ook wel een beetje. Nog niet te spreken over wat ze dan in haar hart voelt, omdat ze het haat andere mensen in pijn te zien en dit haar vaak toch raakt.

• Geschiedenis June is dicht bij de zee geboren in een klein plaatsje in Maine genaamd Owls Head, waar het in de zomer vaak wel heel mooi weer was, maar in de winter was het vaak donker en grauw en was de zee woest bij de kliffen dicht bij haar huis. Haar ouders hadden en mooi groot huis op een heuvel dichtbij de vuurtoren en dichtbij het bos. Het was de perfecte plek om op te groeien voor een kind dat hield van haar eigen vrijheid, hield van de zee en van de rust in het kleine dorpje aan de zee bij de kliffen. Ze had daarbij ook hele aardige ouders die zielsveel van hun kindje hielden en haar met veel liefde opvoedde, waardoor June ook heel veel liefde heeft leren kennen. Haar ouders hadden al wel vanaf jongs af aan gemerkt dat June een beetje anders was dan de andere kinderen. Ze was veel meer verzonken in dromen en hopen, zat soms uren in de tuin op de schommel die ze voor haar hadden gemaakt en praatte tegen dieren alsof ze ook terug konden praten. Dit vonden ze soms wel eng maar uiteindelijk, wat kon het ook kwaad? Hun dochter praatte tenslotte alleen maar naar dieren en was nu eenmaal gewoon blij om buiten te zijn, het was niet zo alsof ze daardoor niet normaal was. Dromen over elfjes en magische dieren hoorde nu eenmaal bij die leeftijd, daar hoefden ze zich toch geen zorgen over te maken? Bovendien had hun dochter voor de rest alles wat ze wilde, ze was altijd aardig tegen iedereen en ze ging liefdevol met hun en spulletjes om. Ze was op school wel een beetje verlegen, maar ook dat was normaal op die leeftijd, dat zou wel overgaan.

Na een aantal jaren bleven ze haar veel te zweverig vinden, ze was altijd in het bos of ergens anders in de natuur en deed bijna niets met haar klasgenoten, op eentje na die altijd met haar mee ging naar het bos. Eliot was een jongen bij haar uit de klas die leek heel goed overweg te kunnen met June. Hij kwam steeds vaker bij hun thuis en altijd gingen ze naar het bos op hutten te bouwen of om gewoon te praten. Ze werden onafscheidelijk en waren altijd bij elkaars zijde en zelfs wanneer ze niet bij elkaar waren hield June contact met hem via haar gedachten, daar waren ze ook onophoudelijk met elkaar verbonden, zo waren ze altijd bij elkaar some how. Thuis ging het steeds slecht met Eliot omdat zijn ouders veel ruzie hadden en dit kon zijn moeder vaak op hem afreageren. June had hierdoor veel medelijden met hem, dat hij zoveel problemen thuis had en soms geslagen werd. Ze kon zijn pijn voelen en deed dan ook vaak de moeite hem af te leiden, was in zijn gedachten altijd bij hem en stond hem bij wanneer zijn moeder weer tegen hem uitviel. Hielp hem zoveel ze kon omdat het haar elke keer weer zeer deed als zijn ouders hem pijn deden.

Zijn thuissituatie werd het er niet beter op en steeds vaker kwam de jongen bij haar thuis en bleef hij daar slapen omdat hij gewoon niet meer naar huis kon, zijn moeder begon hem te slaan en zijn vader deed er niets aan, hij liet haar gewoon haar gang gaan, haar woede afreageren op hun zoon. Dat terwijl hij langzaam gaar aan het koken was in zijn eigen sopje, alleen nog maar bier dronk in zijn stoel en niet meer de deur uit kwam. Jaren gingen voorbij terwijl ze jongen meer bij hun woonde dan thuis tot zijn moeder hem weer begon terug te eisen, ze wilde niet meer dat hij bij June thuis kwam en niet meer met haar omging. June zou volgens haar Eliot alleen maar verpesten met haar zieke dromen en hopen. Haar aardigheid was alleen maar een masker volgens de vrouw, een masker waar ze zich achter schuil hield en ze was een monster. Het waren woorden die haar erg raakte maar nog meer dat  ze haar beste vriend niet meer mocht zien, die nu werd opgesloten in zijn kamer zonder eruit te mogen komen. Ze kon alleen nog maar via gedachten contact met hem houden maar dat wilde hij niet en hij vroeg haar ermee op te houden. Zijn moeder had hem zelfs zover gekregen dat hij haar niet meer wilde zien, had hem doen geloven dat alles was ze hem ooit had laten zien een leugen was. Dit alles raakte June heel diep maar ze durfde niets te doen, kon niet tegen zijn wil in gaan omdat ze hem niet nog meer pijn wilde doen.

Voor een lange tijd zag de Eliot helemaal niet meer, zijn moeder hield hem zo veel mogelijk uit haar buurt en zelf bleef hij ook nog altijd weg terwijl June maar op hem bleef wachten in het bos, voor hem om terug te keren. Dit gebeurde nooit. Heel soms zag ze hem nog in het dorp of in de stad en dan zag hij er niet goed, hij had overal blauwe plekken omdat hij geslagen werd en ze voelde dat hij veel pijn leed. Hierdoor besloot ze toch weer contact met hem op te zoeken omdat ze hem wilde helpen. Ze ging naar zijn huis toe waar ze weer door zijn moeder uitgescholden werd en niet veel later ook weer weg moest omdat ze Eliot toch niet te zien zou krijgen. Daarom besloot ze hem via haar gedachten te bereiken, hem duidelijk te maken dat hij naar het bos moest komen en dat ze daar op hem zou wachten. Dat ze hem zou helpen en hij bij haar kon blijven, zij zou hem in veiligheid houden. Hij hoefde zijn moeder nooit meer te zien als hij dat niet wilde. Hij liet haar weten dat hij zou komen, dat hij om negen uur s’avonds in het bos zou zijn om haar weer te zien.

Ze bleef wachten en wachten maar hij kwam niet, dus begon ze zich zorgen te maken omdat hij zei dat hij zou komen en hij had niet gelogen. Hierdoor probeerde ze hem te zoeken maar hij was te ver weg, ze kon hem niet bereiken. Langzaam begon ze steeds bezorgder te worden, tot ze hem uiteindelijk te pakken kreeg. Hij zat in de auto en zijn moeder reed weg, ze had alcohol op en was volledig doorgeslagen. Wilde naar de stad vluchten om vanuit daar ergens anders weer heen te gaan, ze had alleen haar zoon mee onder haar dwang want hij wilde niet mee. Hij schreeuwde om hulp omdat zijn moeder helemaal niet goed was geworden en toen was er een klap. Was het stil. Kon ze niets meer horen. Ze rende door het bos heen richting de weg naar Belfast en wist een hert zover te krijgen haar in volle snelheid erheen te brengen. Ze moest de auto vinden, heel misschien kon ze hem nog helpen door hulp te laten komen. Het duurde niet lang om op de rug van het hert om bij de snelweg aan te komen waar een auto van de kliffen af was gereden, dat was aan de remsporen te zien en brok stukken die waren achtergelaten op elke scherpe rotsen. Zo snel ze kon sprong ze van het hert af en probeerde ze voorzichtig naar beneden te klimmen via de scherpe rotsen. Af en toe raakte een scherpe rots haar maar ze heelde ook meteen van de kleine wondjes zoals ze altijd al had gedaan, dat wist Eliot ook, hij was de enige. Met tranen die langs haar wangen liepen klom ze steeds verder naar beneden tot ze bij het water aan was gekomen en erin sprong. Het kon haar niet schelen, ze moest Eliot daar weg halen. De woeste golven sloegen tegen haar lichaam aan maar ze was sterk genoeg om zich te tegen te verzetten. Ze zocht naar Eliot en wanneer ze hem vond zwom ze heel snel naar hem toe. Haar armen sloeg ze om het bewegingloze lichaam heen die helemaal koud was en waar geen leven meer in te vinden was. Ze zwom samen met hem naar boven en wist hem ergens op de rotsen neer te leggen, waar ze zee hem niet meer kon raken. Huilend wiegde ze zijn lichaam heen en weer en boog ze zich over hem heen. Het was al te laat, ze kon niets meer doen. Rillend van de kou bleef ze daar liggen met hem voor iets meer dan tien minuten voordat ze hem naar boven begon te tillen, terug naar de snelweg. Daar was al een melding gemaakt van een auto die van de weg was geraakt, en daar vonden ze June met het lichaam van de jongen in haar armen.

Meteen werd ze in handdoeken gewikkeld en werd ze samen in de ambulance waarin Eliot lag naar het ziekenhuis gebracht. Al werd hij niet naar binnen gebracht, zij wel. Ze werd heel vriendelijk opgevangen in het ziekenhuis waarin ze allemaal heel goed inzagen dat het meisje compleet van slag was. Haar ouders werden gebeld en er kwamen ook allemaal politieagenten om met haar te praten. Maar niemand kon haar echt troosten, niemand was in staat om haar beter te kunnen laten voelen. Omdat ze het nog best goed deed en er niets mis was met haar - lichamelijk - mocht ze gelijk ook alweer naar huis toe. Nog steeds regende het en ze ging meteen op bed om daar vervolgens weer in huilen uit te barsten. Ze was haar beste vriend verloren en ze was niet op tijd geweest om alles te kunnen voorkomen. Het was haar schuld geweest, als ze nu hem gewoon met rust had gelaten. Diezelfde avond voelde ze ineens een hand op haar schouder, alleen er was niemand. Hoorde ze een sussende stem die haar probeerde te kalmeren. ”Het was niet jou schuld,” Hoorde ze Eliot tegen haar zeggen waarnaar ze voelde hoe hij haar stevig vast pakte in een knuffel. Hier ontdekte ze ook dat ze contact kon leggen met overleden personen, en omdat Eliot haar beste vriend was geweest en zij voor hem zijn enige vriend was hij naar haar toegekomen. Waren ze toch weer samen want hij besloot bij haar te blijven.

Omdat  in het ziekenhuis iemand was die toevallig afwist van het bestaan van mutanten en haar bloed had gezien duurde het niet lang voordat er contact met haar werd opgenomen. Haar bloed was iets wat ze nog nooit had gezien, de kristallen erin waren zo vreemd en bleken nog behoorlijk veel kracht te hebben. Het feit dat  ze ook zo snel wat genezen van de wondjes die de rotsen haar hadden aangedaan zei de vrouw genoeg. Niet lang daarna werd er door de school op het eiland Genosha contact met haar opgenomen en werd ze ook niet veel dagen later opgehaald..