Isn't she lovely, Isn't she wonderful? &Charlie

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Haar eerste lesdag was wel, uhm leuk. Ze had totaal niet opgelet. Wat the hell moesten ze van haar verwachten met zoveel knappe dudes. Ze had er onder de les haar LovingTouch gebruikt, ze wou niet meteen haar eyecatch gebruiken want dan werd iemand echt verliefd en dat was niet handig in de les. Deze jongen was wel ineens flink onder de indruk en bood lief aan om haar huiswerk te doen, daar kon ze geen nee tegen zeggen want ze begreep er niks van. Maar jammergenoeg wisten de leraren van haar mutatie en had toeval haar leraar van vandaag het door gehad. Als straf zei hij dat ze een boek moest uitkiezen in de bieb en er een verslag van maken. Waar ze een hekel aan had. Lezen, ze was er te ongeduldig voor. Ze kon de concentratie niet opbrengen om te gaan zitten lezen. Dat wist de leraar dus ook jammergenoeg. Ze mocht niet meer met de jongen om gaan onder de les. Prima, ze vond hem toch een beetje irritant doen. maar goed, ze moest dus een boek uitkiezen. Op naar de bieb.

Toen ze de grote ruimte binnenliep viel haar mond open. Het was zo groot en vol met die dingen vol met bladzijdes met saaie stukken tekst. Ze werd niet heel blij van deze plek. Ze gooide haar rugzak op een tafel die er stond en ging een beetje rondlopen. Het was zoo stil en saai. Er was ook echt bijna niemand, hier en daar dat een enkele leerlingen iets te lezen. Op gegeven moment toen ze een bochtje maakte en zo een nieuw pad met hoge muren vol boeken insloeg zag ze iemand staan. Meteen ging ze geacteerd doen alsof ze titels aan het lezen was, stiekem keek ze een paar keer zijn kant op. Donkere haren, blauwe ogen en aardig gespierd. Niet slecht, zeker niet slecht. Hij leek niet echt op iemand die gezeldschap zocht maar daarmee had hij pech. Hij had wel een goede verstopplek gevonden voor Lorise, dit was niet haar natuurlijke habitat hoor. Stapje voor stapje kwam ze dichtbij. Ze maakte nog geen oogcontact, maar dat ging ze nog wel doen..met EyeCatch. Binnen in was ze al kwaadaardig aan het grinniken. Als een slechterik die een plannetje aan het smeden was. Alleen was ze geen slechterik, nee echt niet. Lorise was een heel lief meisje, iemand die alleen en afstotelijk door een nare plek heen loopt kan wel wat liefde gebruiken. Toen ze al een stuk dichterbij begon te komen had hij het door. Shit, hij liep weg en ging een ander biebpaadje in. Oh maar ze liet hem niet ontsnappen hoor nee. Toevallig moest Lorise even wat vragen. Lorise liep gacieus naar de jongen toe en ging naast hem staan. "Hey" zei ze keek de jongen aan. Toen hij zijn hoofd draaide keek ze hem snel in zijn ogen en het was gebeurd, EyeCatch geactiveerd. "Ik moet een boek uitzoeken, maar ik weet niet wat ik moet uitkiezen." zei ze een beetje hopeloos maar ze klonk niet zielig.

tag: Charlie words: a bunch notes:Mwahahaoutfit:Jurkje&Hakken& Haren

Stilte. Na een hele dag rondlopen tussen allemaal mutanten die over de meest nutteloze dingen aan het praten waren, klonk de stilte hem als muziek in de oren. Bij wijze van spreken dan. Goed hoor Charlie. Maargoed, hier zou hij tenminste geconcentreerd in zijn schrift kunnen lezen. Een of andere oude tekst over meditatie, hoe je daarmee de perfecte innerlijke rust kon vinden. Niet dat hij het nodig had, hij had geen rust nodig. Hij had helemaal niks nodig vanbinnen. Het was echter verplichte lectuur voor hem, aangezien Raziël het blijkbaar noodzakelijk vond dat hij, moest het ooit nog een keer gebeuren, nooit meer twijfel of aarzeling of wat dan ook zou voelen als er iets gebeurde. Misschien had de Aartsengel gelijk, maar dat liet hij nu maar even in het midden. Eerst eens zien of dit interessant genoeg was.

Stiekem moest hij toegeven dat de tekst wel nog interessante dingen bevatte. Hij was in het Latijn geschreven, maar dat las hij alsof het zijn moedertaal was, en de echte diepgang van het stuk kwam er goed in uit. Deze tekst vertalen was bijna onmogelijk, door de begrippen die er gebruikt werden. Uiteindelijk was het hele ding wel uitgelezen, en hij liet het schrift in zijn zwarte rugzak glijden. Hij liet hem maar even staan waar hij stond. Nu hij hier toch was, kon hij evengoed eens rondkijken, right? Met een ongeïnteresseerde blik liep hij tussen de kasten door. Oké, er was hier echt wel niks wat hem ook maar een beetje nieuwsgierig kon maken.

Zijn zintuigen pikten een aanwezigheid op, en vanuit zijn ooghoek zag hij iemand de hoek om komen. Ugh, nee. Snel maar subtiel begon hij richting de uitgang van dit doolhof te lopen. What the fuck? Wie raakte er nu ook verdwaald in een bibliotheek.. Hij dus. Gg wp. Ineens voelde hij haar aanwezigheid vlak naast hem. "Hey" Zei ze, en met een dodelijk verveelde en koele blik draaide hij zijn hoofd naar haar, in de hoop dat ze daardoor snel zou weggaan. Helaas voor hem keek hij recht in haar ogen en verloor hij in één klap alle controle over alles.

"Charlie, focus", Bulderde de stem van Raziël in zijn hoofd, en hoe graag hij ook zou willen luisteren en gehoorzamen, het lukte hem niet. In zijn ogen stond voor het eerst een vriendelijke blik, al zou hij zoiets nooit of te nimmer uit zichzelf doen. Hij snapte ook niet waarom hij het deed. Een of ander vreemd gevoel in zijn hart veroorzaakte dit. Zijn hart.. Dat voor het eerst sinds het zo koud als ijs was geworden, terug een beetje smolt. "Ik moet een boek uitzoeken, maar ik weet niet wat ik moet uitkiezen." Vroeg ze, en hij glimlachte even liefjes naar haar. "Het zou handig zijn als ik wist waarvoor het moet dienen?" Vroeg hij, en tot zijn afschuw ontdekte hij hoe zijn stem warmer en zachter klonk dan hij ooit voor mogelijk had gehouden. Afwachtend bleef hij het meisje aankijken, terwijl hij langzaam maar zeker wegzakte in hetgeen hij zo vervloekte: verliefdheid.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Oh jaa, ze had hem flink te pakken ze kon liefde herkennen in iemands ogen, het was prachtig. Vanbinnen moest Lorise echt wel lachen hoor', dit was niet de nromale houding van de jongen. Hij had zelfs een beetje moeite om een bepaalde houding aan te nemen. Lorise kon het zien, ze keek haar hele leven al verliefde mensen aan. Het maakte haar vrolijk. En het was een voordeel voor haar, zoals nu. De jongen liep eert voor haar weg, dat zei al dat hij een loner was. Want wie wou nou geen gezeldschap van leuke Lorise?  "Het zou handig zijn als ik wist waarvoor het moet dienen?" zei hij warm en zacht. Wouw, de pijl had hem recht in zijn hart geraakt of niet soms. Dit was wel echt leuk. "Uhm.. Ik had straf gekregen" zei Lorise met een grijnsje. "Ik moet een verslag maken over een boek." zei ze met een zucht. Dat was echt niet leuk, ze vond zichzelf echt reuze zielig. Met langzame passen liep ze om de jongen heen om andere kant van hem te staan. "De leraar zei: Lorise, Ik wil niet dat je jongens verleid onder de les." zei ze en stond nu aan de andere kant. Lorise draaide zich om en leunde met haar rug tegen de boekenkast. Ze keek de jongen onschuldig aan maar toch met een glimlachje. "Dat is toch niet eerlijk? Ik kan er toch niks aan doen?" vroeg ze een beetje geirriteerd over haar straf.

Ze bleef oogcontact houden met hem. Dat was niet erg want hij had mooie ogen, anders had ze geen eyecatch gemaakt. "Mijn naam is Lorise" zei ze met een knipoogje. Ze zette zich weer af van de kast en liep weg van hem ze liep langs de grote muur met boeken en gleed tijdens het lopen met haar hand langs de boeken. Ongeveer 2 meter van hem vandaan stopte ze weer. Daar leunde ze met haar schouder tegen de boeken aan en deed ze haar armen over elkaar. Ze had totaal geen intresse in de boeken ze keek er niet eens naar. Het enige waar ze naar keek waren de ogen van de knappe dude die ze heel subtiel een eyecatch had gegeven maar het was wat intenser gegaan dat verwacht. Niet in haar natuurlijke omgeving maar wel in haar element. Je kon het makkelijk een hobby noemen. Ze genoot gewoon van de aandacht die ze dan kreeg, de complimentjes, de zoenen. Ja ook zoenen, ze ging heus niet alleen met iemand die een eyecatch had gekregen praten. Als er iets was dat liefde nog mooier maakte dan was het wel een kus.

tag: Charlie words: a bunch notes:Mwahahaoutfit:Jurkje&Hakken& Haren

Hoe in de naam van de Engel was dit mogelijk? Zijn hele masker, zijn hele act, eigenlijk zijn hele manier van zijn, werd in enkele seconden helemaal kapot gemaakt. Zijn hart, dat in al die jaren voor niemand anders had geklopt dan voor zichzelf, klopte ineens dubbel zo hard voor een meisje dat hij nog geen 5 seconden kende. Werd hij gek of wat was dit? Hij wou Raziël om hulp vragen, maar het lukte hem niet. Toen hij in haar ogen keek, was het alsof hij op de top van een waterval stond, uitkijkend over het prachtige tafereel. Om vervolgens naar beneden te springen en de kick van zijn leven te krijgen. Hij wist dat hij op een bodem vol stenen zou terecht komen, maar toch was hij met plezier gesprongen. En dat allemaal door één simpele blik.

Normaal zou hij zich hier snel uitwerken met een paar sarcastische en snijdende opmerkingen, om vervolgens ver uit haar buurt te komen. Zo was hij, een loner die niet gesteld was op gezelschap van wie dan ook. Maar nu lukte het hem niet, heck, het lukte zelfs niet om zijn standaard koude en emotieloze toontje aan te houden. Zijn stem klonk warm, alsof hij helemaal betoverd was door haar verschijning. Want eigenlijk was dat ook zo, hij was helemaal van de wereld, alsof hij een shot van een of andere drugs had gekregen.

"Uhm.. Ik had straf gekregen. Ik moet een verslag maken over een boek." Vertelde ze met een grijnsje, al liet ze er al snel een zuchtje achter klinken. Ze liep om hem heen, naar zijn andere kant. Hij bleef haar volgen met zijn ogen, maar niet omdat hij haar in de gaten wilde houden. Nee, nu was het puur omdat hij zijn ogen gewoon niet van de hare af kon houden. Blijkbaar was de leerkracht niet zo blij dat ze jongens had zitten verleiden in de klas. Een steekje van jaloezie ging door hem heen. What the fuck? Waarom was hij jaloers dat ze haar aandacht ook aan andere jongens gaf? Waarom kreeg hij de neiging om elke andere jongen uit te schakelen, zodat hij geen concurrentie had? Fuckedup hoor.

"Dat is toch niet eerlijk? Ik kan er toch niks aan doen?" Vroeg ze toen, en hij schudde instemmend zijn hoofd. "Als ik jou was, zou ik die straf niet maken. Pluk er een van het internet ofzo. Je hebt vast wel betere dingen te doen", Merkte hij zachtjes op, daarmee doelend op met hem rondhangen, natuurlijk. Charlie leunde tegen het boekenrek met zijn schouders, en liet zichzelf nog even opnieuw verdrinken in haar mooie ogen. Watervalscène all over again.

"Mijn naam is Lorise" Zei ze vervolgens met een knipoogje, en hij voelde zijn hart opnieuw een sprongetje maken. Ze liep even van hem weg, maar na een paar meter stopte ze gelukkig weer, waarna ze weer oogcontact maakte. "Charlie", Stelde hij zichzelf toen voor, met een klein glimlachje om zijn lippen. Iets wat zij ook veroorzaakte, gewoon door hem aan te kijken. "Je ogen.. Ze zijn zo mooi", Zei hij toen, zijn stem klonk meer verleidelijk dan eerst. Impulsief zette hij zich af van de kast en verkleinde hij de afstand tussen hen weer, alsof hij het niet kon verdragen dat ze verder dan een meter bij hem uit de buurt was.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Lorise vertelde dat ze straf had gekregen omdat ze jongens verleidde onder de les. Dat vond ze echt geen goede reden om straf voor te krijgen. Ze zei ook dat ze her niks aan kon doen. Maar dat was gelogen, ze kon gewoon niet haar mutatie gebruiken. Deels loog ze niet, als iets als een eyecatch of lovingtouch gebeurd was, dan was er geen weg terug. Het zou gewoon nog doorgaan tot het was uitgewerkt. Hij had de ergste straf voor haar bedacht een boek lezen, en er een verslag van maken. "Als ik jou was, zou ik die straf niet maken. Pluk er een van het internet ofzo. Je hebt vast wel betere dingen te doen". zei hij en daar had hij wel een punt. Ze had inderdaad wel andere dingen te doen, ze had het altijd druk. "Oh ja, daar had ik niet eens aan gedacht, wat doe ik hier dan nog? Bedankt voor de tip" zei ze met een glimlach. Ze wist dat hij ging protesteren dat ze weg zou gaan. Hij was er erg aan toe, en ze had hem nog niet eens aan geraakt. Ze hoefde als ze eyecatch had gebruikt haar loving touch al niet meer te gebruiken. Ze wist uit ervaring dat zodra iemand betoverd was door de eyecatch dat een aanraking het einde was voor diegene.

Lorise stelde zichzelf voor en liep even een stukje verder weg waar ze toch weer omdraaide en tegen de boeken aanleunde met haar schouder. "Charlie" sprak hij en Lorise glimlachte, dat had ze altijd een leuke naam gevonden. Hij keek wel heel lief. Toch elke keer weer vroeg ze zichzelf af waarmee ze bezig was. Een eyecatch was gewoon niet voor altijd, het was tijdlijk. En als het uitgewerkt zou zijn, dan zou hij zijn gevoelens wel herinneren maar hij zich niet meer zo voelen als dat hij nu deed. "Je ogen.. Ze zijn zo mooi" zei hij een beetje verleidelijk. Hij kwam als verwacht weer dichterbij staan. Lorise keek hem glimlachend in zijn ogen. "Dankje, jouwe ook hoor" zei ze lief en grinnikte even. Ze vond dit echt te leuk. Toch twijfelde voor een seconde ze maar ze ging het toch doen. Ze wist dat dit hem nog meer zou beinvloeden. Lorise stapte een stapje verder naar hem toe. Het was doodstil maar voor haar gevoel stonden ze ook ergens achterin en er was niemand om hun heen. Zacht streek ze met haar hand over zijn kaak heen en rustte daarna haar hand op zijn schouder. Ze bleef hem aankijken. Ze stond behoorlijk dichtbij maar ze veroerde niet.

tag: Charlie words: a bunch notes:Mwahahaoutfit:Jurkje&Hakken& Haren

In zijn hoofd werd er door elkaar geschreeuwd, en door alles heen probeerden een paar Engelen terug vat op hem te krijgen. Hun woorden gingen echter gewoon langs hem heen, hij hoorde hun klank wel, maar kon er niet echt iets uit opmaken. Het was één grote warboel aan geluid, en dat kon hem onmogelijk terughalen uit de staat waarin hij nu verkeerde. Zijn hoofd voelde licht aan, alsof hij teveel drank naar binnen gegoten had. Helder nadenken zat er dus ook absoluut niet meer in. Om het kort samen te vatten: hij was verloren.

In een scherp momentje bedacht hij zich dat ze makkelijk aan haar straf kon ontsnappen. Hij stelde voor dat ze een samenvatting van het internet kon halen. Daar diende dat namelijk voor, vond hij dan. Dan had ze nu wat meer tijd voor belangrijkere zaken. Hem dus. "Oh ja, daar had ik niet eens aan gedacht, wat doe ik hier dan nog? Bedankt voor de tip" Zei ze. Mweh, nee, dit was dus niet bepaald wat hij in gedachten had hier. Charlie lachte kort. "Er zijn ook nog wel andere dingen te doen in een bibliotheek, je hoeft niet meteen weg te gaan", Merkte hij op, al klonk hij nog net niet wanhopig. Net niet.

Lorise, zoals ze zichzelf net had genoemd, stapte toch van hem weg, al hield ze snel genoeg weer halt. Op zijn beurt stelde hij zichzelf ook voor, waarna er ineens nog een compliment over zijn lippen kwam ook. Damn. In zijn hoofd waren de Engelen ondertussen klaar met onderling naar elkaar schreeuwen, en probeerden ze allemaal hem bij zinnen te brengen. Ze deden zo hun best, maar het had geen zin. Geen van hen had ooit te maken gekregen met het feit dat een van hun Jagers ineens omringd werd door andere mensen met een gave, en ze wisten dus ook niet hoe ze moesten reageren op het probleem dat zich nu voor deed.

Ondertussen wond ze hem alleen maar meer om haar vinger. "Dankje, jouwe ook hoor" Zei ze lief, en een schattig lachje volgde. Sinds wanneer vond hij dingen schattig? Ineens stapte ze nog wat dichter naar hem toe, waardoor ze nogal dichtbij kwam. Geïnteresseerd volgde hij elke beweging die ze maakte. Ze hief haar hand op en streek zachtjes langs zijn kaak, waarna ze het op zijn schouder liet rusten.

Charlie had zijn ogen half gesloten toen een nieuwe golf van emoties hem helemaal overspoelde. Als dit was hoe verliefdheid hoorde te voelen.. Was het dan werkelijk zo erg als hij het had ervaren? Met Eva was het zo anders geweest. Opnieuw helemaal van de wereld door alles wat hij voelde, leunde hij naar voor, richting haar lippen.. Om op het laatste nippertje te beseffen wat hij op het punt stond te doen. Hij opende zijn ogen weer en keek haar een beetje geschokt aan.

"Charlie, bij al wat leeft, hou er mee op", Hoorde hij de razende stem van Raziël in zijn hoofd. Het hielp hem wel een beetje om weer wat helderder te kunnen denken, al stopten de emoties niet met door zijn lichaam te stromen. "Waar ben ik mee bezig?" Zei hij zachtjes, en hij wou terug wat afstand nemen. Alleen lukte dat niet. Lorise had hem helemaal in haar macht, de aantrekkingskracht die ze uitstraalde had hem compleet gevangen. Nog een keer zo’n actie zou hij niet meer aankunnen hoor.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Haar Eyecatch slachtoffer had een goede tip als oplossing voor haar straf. "Er zijn ook nog wel andere dingen te doen in een bibliotheek, je hoeft niet meteen weg te gaan" zei hij. Vanbinnen begon ze weer te grinniken, en verwachte al dat hij ging protesteren op haar vetrek. Maar dat was ze ook niet van plan hoor, ze ging toch niet haar eyecatch gebruiken en dan vervolgens weer weg gaan? Nee daar was de eyecatch te leuk voor. "Oh..Really?" zei ze met een tikkeltje verleiding en met de overtuiging dat er niks leuks was dat ze kon doen in een bieb. "Wat soort andere dingen?" vroeg ze met een ondeugend grijnsje. Ze liep even twee mter afstand en ze stelde zichzelf voor, en hij stelde zich voor als Charlie. Charlie vond dat er ook wel andere dingen te doen waren in de bieb.. Lorise kon even niet bedenken wat. Ze vond het beinvloeden van Charlie wel heel amuserend dus ze was toch blij dat ze hier was heen gestuurd. In dit deel van de bieb was ze ook nog eens helemaal alleen. Lorise had hem gevangen, ze had hem gevangen met haar ogen. En zo intens dat hij er heel eerlijk een opmerking over maakte. Die ze wel vaker had gehoord ofcourse. Om het dan toch allemaal maar ven nog erger voor hem te maken aaide ze over zijn wang keek. Aan zijn blik te zien trof het hem ook hard. Ze stond dichtbij en zoals verwacht boog hij naar voren.

Net voor het moment dat ze zijn lippen op de hare hoorde te voelen stopte hij. Lorise opende gelijk met hem haar ogen. Hij keek haar geschokt aan en Lorise keek verward. Waarom stopte hij? "Waar ben ik mee bezig?" vroeg hij zachtjes. Lorise voelde zich een beetje afgewezen. Wat was er mis? Ze begon zelfs te twijfelen of haar Eyecatch nog werkte. Het moest wel! sowiso duurde het maximaal langer dan 4 uur lang. En ze stond hier nog niet eens een half uur. Dit was erg, het voelde alsof ze had gefaald. Dit was niet over. Hij ging haar wel zoenen, hoe dan ook. Lorise glimlachte verward naar Charlie."Wat is er?" vroeg ze alsof er niks aan de hand was. Lorise legde haar andere hand op zijn borstkas. Haar gezicht een paar centimeters verwijderd van de zijne en ogen keken liefdevoller dan eerder. Haar hand gleed over zijn borstkas omhoog naar achter in zijn nek. Haar andere hand gleed ook naar zijn nek. Lief kriebelde ze even met haar vingers en zonder dat ze het doorhad stond haar lichaam bijna tegen dat van hem aan. Aan zijn ogen te zien zag ze dat hij in gedachten was. Ze had geen idee waar hij aan dacht maar misschien waren het zijn gedachten die hem eerder af geleid hadden. "Charlie?" fluisterde ze zachtjes om hem zo uit zijn gedachten te trekken. Iets wat normaal niet gebeurde, maar ze wachtte geduldig tot hij de stap ging zetten.

tag: Charlie words: a bunch notes:Mwahahaoutfit:Jurkje&Hakken& Haren

Nooit had hij gedacht dat een tripje naar de bibliotheek zo geweldig kon eindigen. Eerst had hij hier gezeten voor de stilte, om met rust gelaten te worden, maar verbazingwekkend genoeg vond hij het niet erg dat ze hem door de gangetjes gevolgd was. Niet dat hij nu nog in staat was om zoiets erg te vinden. Nee, zijn hoofd was een bergje wolkjes op elkaar, helemaal mooi allemaal. Lekker fluffy ofzo? Echt, het werd met de minuut erger hoor.

Zijn geniale opmerkingen ook. Het was alsof hij high was en hij wist gewoon niet meer waar al die woorden vandaan kwamen. Maar toch waren ze er, waardoor ze hem steeds meer kon laten verdrinken in hetgeen ze met hem aan het uithalen was. "Wat soort andere dingen?" Vroeg ze ondeugend, maar hij lachte alleen maar zoals alleen een Engel dat kon. Onschuldig maar ook een tikje mysterieus en onvoorspelbaar.

Hij was zo onvoorspelbaar, dat hij nu al zijn eigen acties niet meer zag aankomen. Eerst maakte ze hem nog eens volledig gek van gevoelens voor haar, en bijna had hij haar gekust. Bijna. Hij was net op tijd bij zinnen gekomen, en al snel eisten de Engelen in zijn hoofd zijn aandacht op. Vaagjes hoorde hij de dingen die ze zeiden. Dingen als "Gebruik je hoofd, denk aan je lessen" of "Je werkt jezelf in de problemen, Jongeling" en dingen als "Stop voor het te laat is". En hij wou zo graag dat hij die raad kon opvolgen. Hij kon het niet omdat hij het niet wou. Door al de dingen die hij voelde, wou hij zichzelf niet redden, hij wou zich erdoor laten meeslepen. Want het voelde zo goed.

In die enkele seconden had ze haar ogen ook geopend, en een verward glimlachje stond op haar gezicht. "Wat is er?" Vroeg ze, waarna ze haar andere hand op zijn borst legde. Een nieuwe golf, eerder een tsunami, sloeg op hem neer en sleurde hem terug mee het diepere water in. "Niks", Zei hij zachtjes terug, terwijl hij weer diep in haar ogen keek met een blik vol emoties.

"Charlie, verzet je ertegen", Klonk de gouden stem van Raziël kalm maar dwingend. Haar hand gleed naar zijn nek, een rilling liep over zijn rug. "Kan ik niet", Zei hij afwezig in gedachten terug. Haar andere hand legde ze ook in zijn nek, waarna ze hem zachtjes kriebelde. Haar lichaam leunde nu ook al half tegen het zijne aan. "Het laatste woord is hier nog niet over gesproken..", Gromde de Engel toen dreigend, maar het kon hem op dit moment gewoon niks schelen. Anders zou hij deze waarschuwing sowieso niet negeren, maar hij vond Lorise op dit moment veel belangrijker dan zijn eigen welzijn.

"Charlie?" Hoorde hij toen zachtjes, en zonder nog te aarzelen, sloeg hij zijn armen om haar heupen en trok hij haar volledig tegen hem aan. Aangezien hij redelijk groot was, tilde hij haar voor het gemak een beetje op. Hij was toch sterk genoeg. Zonder nog te twijfelen, sloot hij zijn ogen en overbrugde hij de laatste afstand die nog tussen hen in zat. Zijn lippen vonden de hare, en nadat hij haar eerst lief en voorzichtig een kusje had gegeven, deed hij het met iets meer overtuiging. Zijn hart ontplofte bijna in zijn borstkas, al twijfelde hij er niet aan dat er momenteel alleen maar regenboogjes en vlindertjes uit zouden komen als het zover was..

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Omg ze had deze gast echt goed onder controle. Hij werd er helemaal zweferig van, liefde. Het was altijd weer een verassing hoe mensen gingen reageren. Sommige mensen werden er bang van en renden weg. Maar je had ook types erbij die haar meteen een zoenaanval gaven, zo gedreven door liefde. Niet dat ze dat erg vond hoor. Nee echt niet, alleen de mensen die bang of verdrietig werden vond ze niet leuk. Ze voelde ze dan zo schuldig want ze wou niemand verdriet doen. Charlie leek er wel van te genieten. En daar genoot Lorise dan weer van. Ze had hem helemaal onder controle. Ze keek hem in zijn ogen en hij volgde letterlijk elke beweging maar bleef toch kijkenin haar ogen kijken. Ze wist wel dat hij heel erg in gedachten was, ze nam aan dat die gedachten alleen maar dingen over haar zeiden want ja..hij was verliefd.

Lorise kwam dichterbij staan en bracht een beetje verleiding in het spel. Een beetje maar hoor. Het erge was dat door het beetje verleiding dat het haar niet lukte om hem haar te laten kussen, maar een beetje. Hij was enkel voorovergeleund. Lorise werd een beetje gek in haar hoofd daardoor. Ze kon er eigenlijk niet goed tegen als het niet ging zoals ze wou. Oke, ze moest dus meer inzetten. "Niks" zei hij toen ze vroeg wat er was. Mooi, er was dus niks. Dit was haar gewoon nog niet overkomen. Lorise verplaatste haar handen naar zijn nek en ze stond nog ietsje dichter bij hem. Ze had hem even liefdevol aangekeken en nog een keer zijn naam gefluisterd. Nu kon hij niet meer terug. Voor Lorise werd ze volledig tegen Charlie aan, hij gaf eerst een lief kusje wat overging in meer. Lorise kuste hem passivol terug. Thats was more like it! Hier deed ze het voor de spanning, dat geweldige gevoel in je buik. Als ze zouden stoppen dan niet door haar omg. Ze leek er wel een soort verslaving aan te hebben. Addicted to love. Voor ze het wist stond ze met haar rug tegen de boeken. Ze stopte niet. Na een tijdje wat veel te kort leek te zijn schrok de van iemand die ze niet aan had horen komen. "EhUm" klonk de stem. Lorise draaide vluchtig haar hoofd om naar de vrouw die er stond. Gosh nee he, zón irritant mens in de bieb dat naar iedereen zit te zeuren. Lorise zuchtte geïrriteerd en keek de vrouw niet aardig aan. Wat the fuck was haar reden om hun te onderbreken? "Zoek gewoon een boek uit of ga dat eens ergens anders doen" zei de vrouw streng. Uhm.. ze wist even niet wat ze moest zeggen. Dus ze keek Charlie vragend aan. Lorise wist wel dat als ze ging praten met haar dat ze dan een raar gesprek ging voeren over hoe liefde niet verboden zou moeten zijn in openbare ruimtes. Want als Lorise een koppel ergens zou zien zoenen dan werd ze er waarschijnlijk alleen vrolijk van. Hoe kwamen mensen er toch op dat het niet netjes is? Lorise begreep er niks van.

tag: Charlie words: a bunch notes:Mwahahaoutfit:Jurkje&Hakken& Haren

De korte interventie van de Engelen was hij al lang weer vergeten. Het was hem nog nooit overkomen dat ze volledig op de achtergrond verdwenen als ze tegen hem aan het praten waren. Of nu ja, schreeuwen in dit geval. Als ze zachtjes onderling praatten, dan kon hij ze makkelijk negeren. Als ze hem wilden corrigeren, kon hij normaal niet anders dan luisteren. Nu was het alsof er tussen hem en de stemmen echt duizend zachte konijntjes rond huppelden, zodat hij hen niet kon horen. Waarom dacht hij zelfs aan konijntjes? Niet dat hij er lang over kon nadenken tho.

Al snel eiste ze zijn aandacht weer op, die hij met plezier helemaal aan haar schonk. De manier waarop ze zijn naam had uitgesproken, deed zijn hart eerst bijna stoppen, om daarna overtuigend terug te kloppen. Al snel had hij haar gegeven wat ze allebei op dit moment zo graag wilden. Ze kuste hem passievol terug, waardoor hij alleen maar meer zijn best deed. Niet omdat hij iets van haar wou hebben, maar omdat het goed voelde. De enige reden waarvoor hij ooit dingen als dit zou doen, was als hij het nodig had om iets te bereiken wat elke jongen wel eens nodig had van tijd tot tijd.

Maar nu was het anders. Hij zoende haar ook op een heel andere manier. Niet ruig of dominant, maar liefdevol en zacht, maar toch met de passie die hij in zijn hele lichaam voelde. Charlie ging er helemaal in op, draaide zijn lichaam zo dat ze tegen het boekenrek leunde, waarna hij zijn ene hand nu ook in haar nek legde en zijn vingers in haar golvende haren vlocht. Het voelde als een droom waaruit hij nooit meer wou ontwaken.

Jammer maar helaas was er altijd een storende factor. "EhUm" Kuchte iemand, en Lorise draaide vlug haar hoofd weg. Charlie liet haar los, maar bleef toch dicht bij haar staan. Een geïrriteerde blik kwam in zijn ogen, en naast de golvende gevoelens van verliefdheid, kwam zijn koele persoon ook weer bovendrijven. "Zoek gewoon een boek uit of ga dat eens ergens anders doen" Zei de vrouw, die hier blijkbaar de leiding had, streng. Rebels keek hij haar aan, en vanuit zijn ooghoek zag hij Lorise vragend naar hem kijken.

"Het is niet omdat jij al 30 jaar geen actie meer hebt gehad, dat je die van andere mensen moet onderbreken", Zei hij koeltjes, zijn oude vertrouwde toontje helemaal terug van vakantie. Opstandig kruiste hij zijn armen en ging hij wat beschermend voor Lorise staan, zodat ze gedwongen werd naar hem te kijken. Ze keek hem een beetje overdonderd aan, zo’n reactie had ze vast niet verwacht.

"En moesten er hier daadwerkelijk ook interessante dingen staan, zou ik die met plezier meenemen en hier zonder twijfel heel snel weer buiten zijn, want echt, ik voel me saaier worden met de minuut", Vervolgde hij op dezelfde toon. Haar mond viel open, en hij lachte even geamuseerd. Mooi zicht ook. Een vrouw van middelbare leeftijd die de mond gesnoerd werd door een dude die nog niet eens 20 was. "Dus, wat denk je.. Gaan we? Er zijn waarschijnlijk ook interessante dingen te doen in de kelder", Zei hij toen, nadat hij even over zijn schouder had gekeken en Lorise een knipoogje gaf.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Het was haar gelukt. En het was een succes, ze had ook wel eens meegemaakt dat iemand niet kon zoenen maar dat was totaal niet het geval. De vonken vlogen er van af. Ze voelde hoe Charlie zijn vinger in haar haar vlocht wat het toch helemaal af maakte. Als het aan haar lag zat stoppen niet in het plan. Maar dat zat er voor iemand anders wel in. Het was de biebvrouw die ze helemaal uit hun flow haalde. Lorise was niet snel boos maar dat was ze echt wel een beetje op haar. Hoe kon ze? Ze keek Charlie vragend aan want zelf wist ze niet goed wat ze moest doen. En aan zijn blik te zien ging hij er wat van zeggen. "Het is niet omdat jij al 30 jaar geen actie meer hebt gehad, dat je die van andere mensen moet onderbreken" zei Charlie en hij praatte echt anders dan hij tegen haar had gedaan. Ze nam aan dat dit de manier was waarop hij normaal gesproken was, niet lovestruck. Ze moest wel een beetje haar lach in houden want de reactie van de vrouw was echt grappig. En dan Charlie erbij, eenmaal verliefd ded mensen alles om liefde te verdedigen. Zoals Lorise ide haar hele leven verliefd bleek te zijn. "En moesten er hier daadwerkelijk ook interessante dingen staan, zou ik die met plezier meenemen en hier zonder twijfel heel snel weer buiten zijn, want echt, ik voel me saaier worden met de minuut" zei Charlie en sprak eigenlijk haar gedachtes over een bieb uit. Vreselijke plek zoals ze het eerder had genoemd. De vrouw vond dat niet en haar mond viel open. Geweldig dat ze ook gewoon niks wist te zeggen. Maar wow, normaal zou ze er niet genieten, het tegenspreken van de biebvrouw daar was ze te lief voor. Misschien had charlie toch ook wel een invloed op haar? "Dus, wat denk je.. Gaan we? Er zijn waarschijnlijk ook interessante dingen te doen in de kelder" zij het toen en knipoogde naar haar. Lorise beet even ondeugend op haar lip en trok een wenkbrauw op. Ja graag. "Yes. Kom, snel weg weg uit deze muffe plek" zei ze en nam Charlie's arm. Ze keek de vrouw nog even aan met een 'kijk mij gaan' grijnsje.

Ze keek Charlie nog even betoverend aan en liep toen met hem aan haar arm de gangen op. Er waren niet veel mensen aan het lopen over de gangen maar net toen ze die gedachte voorbij vloog zag ze het schoolhoofd tegemoet lopen. Omg nee, ze wist van haar mutatie en ze wilde niet dat Charlie nu al werd afgepakt. Lorise liep gewoon langs alsof er niks aan de hand was. Ze glimlachte lief naar haar. Raar maar waar liep ze voorbij zonder haar te stoppen. Yes, nu maar snel naar die kelder zien te komen. Zelf wist ze niet waar die zat maar daar begeleidde Charlie haar al heen. Ja wrapped around her finger. Op gegeven moment kwamen ze bij een deur met een trap naar beneden naar de kelder. Met snelle pasjes liep ze de trap naar beneden. Ze was hier nog niet geweest. Omg stel dat er beestjes zaten? Of erger..spinnen. Ineens vond ze het best eng.

tag: Charlie words: a bunch notes:naar de basement?outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Het was wel een feit dat ze dit wel onder de knie had. Ergens wist hij wel dat ze dit dus meer deed dan alleen nu. Het stak hem toch een beetje, wetend dat hij niet de enige dude was waar ze dit mee deed. Was hij gewoon de zoveelste in de rij voor haar, iets om haar saaie tijd mee te passeren, of had ze hem er uit gepikt? Want het zou niet zo goed zijn voor zijn ego als ze dit maar gewoon deed uit verveling. Zou ze aan het einde van de dag dit alles vergeten?

Misschien moest hij het dan maar zo memorabel mogelijk maken. En hij deed echt wel zijn best hoor. Want ook hij had hier best al ervaring in, al was hij het niet gewend dat er ook echt gevoelens en oprechte passie in verwerkt zaten. Het duurde wel eventjes, maar naar zijn mening echt niet lang genoeg. Iemand moest zo nodig het moment komen onderbreken, en bijna meteen was de mood verpest.

Pluspunt was wel dat hij weer even helder kon nadenken. Niet dat het hem lukte om de gevoelens die hij momenteel zo intens voor haar had, te negeren, maar hij was wel weer scherper en kouder naar andere mensen toe. Gelukkig maar, de oude Charlie was er dus nog steeds. Opnieuw deden de Engelen hun best om hem te doen ophouden, maar hij negeerde ze compleet. Zijn hoofd zat te vol met Lorise momenteel, dus hij had geen tijd voor wat dan ook dat niet met haar te maken had.

De vrouw had zo snel geen weerwoord op zijn aanval, dus hij stelde maar voor om weg te gaan. Diep vanbinnen wou hij eigenlijk gewoon weg van haar, maar dat zou hem niet lukken. Zeker niet toen ze even ondeugend op haar lip beet. Dammit. "Yes. Kom, snel weg weg uit deze muffe plek" Zei ze, en toen ze hem bij zijn arm nam, was hij weer helemaal ondersteboven. Haar betoverende blik maakte het allemaal nog erger. Sigh, het was hopeloos.

Charlie nam haar mee naar de kelder, nadat hij snel zijn rugzak nog had meegenomen en over zijn ene schouder had gehangen. Hij keek amper waar hij liep, bleef haar telkens vanuit zijn ooghoeken aankijken, met een verliefd glimlachje op zijn lippen. De weg naar de kelder kende hij maar al te goed, sinds hij hier was, had hij er wel vaker gezeten. Gewoon, om weg te zijn uit alle drukte.

De trap naar de kelder was niet eens zo lang, en toen ze eenmaal allebei beneden stonden, knipte hij het licht aan. Er stonden allerlei oude spullen, die nu niet meer gebruikt werden. Kasten, tafels, stoelen, zelfs oude banken die waarschijnlijk ooit in de living room hadden gestaan. Verder ook een heleboel kapotte spullen, een kapotte klok, borden, zelfs een kapot bed? Ok, weird hoor. "Van de ene muffe plek naar de andere", Merkte hij lachend op. Ja, de kelder was ook best muf, maar hij wist nu al dat het niet saai zou gaan worden.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Door het langer omgaan met Charlie was er geen stoppen meer aan. Haar hoofd zei stoppen maar haar hart zei doorgaan. Ze wist best dat zodra het was uitgewerkt dat hij gewoon weer de oude was en misschien wel boos zou worden om wat ze had gedaan. Op een mutantenschool zou hij er vroeg of laat achter komen dat het haar mutatie was. Ze had geen idee hoe hij zou reageren. Ze kon beter genieten van het feit dat hij nu nog helemaal in de wolken zat. Ze liepen de trap af de kleder in. Er stonden allemaal oude spullen in kasten met stof erop. Er stonden zelfs oude stoelen en banken. Nog best onderhouden, mensen kwamen hier blijkbaar vaker. Ze deed ook heel snel een spinnen check, gelukkig zaten die hier niet waar ze ze kon zien.

"Van de ene muffe plek naar de andere" zei Charlie lachend. Lorise lachte ook. Ze draaide zich naar Charlie toe en sloeg haar armen om hem heen. Ze ging tegen hem aan staan en keek hem in zijn ogen. Ze liet een hand van zijn schouder naar zijn buik glijden. Aan spieren niet tekort omg. dat deed haar grijnsen. "Hier is niemand die ons stoort" zei ze en kwam met haar hoofd dichterbij de zijne. Zachtjes drukte ze een kusje op zijn lippen. Ze klom weer van hem af en pakte zijn hand. Die trekte ze mee naar de loungebank die er stond. Ze Liet zichzelf en Charlie erop neer ploffen. Ze trok de hakjes die ze aan had uit en legde ze naast de bank neer. Daarna ging ze zo over Charlie heen liggen dat ze haar hoofd op zijn borstkas liet rusten. Hmm cuddles.. ze bedacht zich dat ze nog wist van hem. "Vertel me iets over jezelf Charlie". vroeg ze terwijl ze hem aankeek. Ja ze had heus wel interesse in hem. Misschien moest ze hem wel zo verliefd maken dat hij zelf nadat het uitgewerkt zou zijn haar zou missen. Of in ieder geval het gevoel."Heb je je ooit zo gevoeld?" vroeg ze en ze vroeg ze af waarom ze het vroeg. Hij was verliefd,ze kon het andwoord al wel bedenken. Lorise hield van knuffels maar meer van kusjes. Ze kroop wat anders tegen hem aan waardoor ze hem weer passivol kon zoenen. was dat niet gewoon het beste? Het was teder en lief. Haar hand aaide over zijn wang heen. Gosh ze wou niks liever dan dit.

tag: Charlie words: a bunch notes:naar de basement?outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Bij elke aanraking, werd hij dieper en dieper meegetrokken in zijn liefde voor haar. Zou er ooit een einde aan komen? Hoe verder hij er in zakte, hoe beter hij zich voelde. Het voelde alsof hij elke seconde opnieuw een shotje kreeg van het beste gevoel ter wereld. Waarom had hij dit zijn hele leven lang uit zijn systeem gehouden? Het zorgde ervoor dat hij even twijfelde aan alles wat hij was, en dat allemaal door één iemand.. Door één meisje, dat hem gewoon zag als een speeltje om zich even mee bezig te houden.

Hier zou hij zoveel spijt van krijgen. Maar nu niet. Nu kon hij het zich zelfs niet voorstellen dat hij er ooit spijt van zou hebben. Charlie volgde haar gedwee de kelder in, sloot de deur achter zich en liep de trappen af. Even liet hij zijn blik verkennend door de ruimte gaan, al had hij die al een paar keer bezocht. Hij keek gewoon of er nog iets veranderd was, al was dat niet het geval, dus liet hij snel zijn blik maar naar het enige interessante in de ruimte gaan: Lorise.

Op zijn woorden draaide ze zich om en sloeg ze haar armen om hem heen. Opnieuw die shot gevoelens. Ze keek hem diep in zijn ogen, en hij keek gehypnotiseerd terug, wou dat hij nooit meer naar iets anders moest kijken dan dit. Haar hand gleed over zijn buik, en wat ze voelde, werd blijkbaar goedgekeurd. "Hier is niemand die ons stoort" Zei ze met een grijnsje, en al snel werd hun onderbroken moment van in de bibliotheek weer voortgezet.

Ze stopte alleen even om hem naar een van de banken te trekken. Ze duwde hem er in neer en volgde hem meteen. Ze trok haar schoenen uit en duwde hem toen achterover, waarna ze op hem kwam liggen. Charlie liet zijn hoofd relax in de kussens zakken en knuffelde haar met plezier terug. "Vertel me iets over jezelf Charlie" Vroeg ze ineens, en even keek hij haar aan. "Hmm.. Ik ben 19 en ik kom uit Canada", Antwoordde hij toen. Geen schadelijke informatie. Die zou hij niet geven, nooit, zelfs niet als hij helemaal met zijn hoofd in de donzige wolkjes liep.

"Heb je je ooit zo gevoeld?" Vroeg ze toen, en met een dromerig glimlachje schudde hij zijn hoofd. "Nee..", Gaf hij zachtjes toe. Hij wou er niet aan denken, hij wou nooit meer aan iets anders denken dan aan haar. De gedachten aan Eva dreigden in zijn hoofd te komen, maar al snel zorgde ze voor voldoende afleiding. Ze draaide zich wat en al snel kwamen haar lippen teder tegen de zijne. Haar hand streek weer langs zijn wang, en in een seconde was hij Eva al lang weer vergeten. Was hij ook vergeten wie hij eigenlijk was, en vooral wat hij was.

Charlie bracht zijn hand naar haar nek, waar hij haar zachtjes nog wat dichter naar hem toe trok. Controle bleef nog steeds belangrijk in zijn leven, dus hij deed het eigenlijk meer automatisch. Hij liet zijn tong speels langs haar lip gaan, en met zijn hand zakte hij toen af naar haar onderrug. Met een simpele aanspanning van zijn spieren draaide hij de rollen om, en lag hij nu bovenop haar, zonder haar te pletten natuurlijk. Met een grijnsje om zijn mond maakte hij zich los van haar lippen.

Dromerig had hij zijn ogen half gesloten, terwijl hij zijn blik nog even langs haar perfect gevormde mond liet glijden. "Jouw beurt", Zei hij met een lief glimlachje en een nieuwsgierige blik in zijn ogen. "Vertel me eens iets over jou", Verduidelijkte hij toen, waarna hij zijn hoofd even in zijn hand liet steunen, en haar zijdelings aan bleef kijken.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Alles leek toch anders te zijn hier. In de wereld daarbuiten ging het heel anders. In een grote stad kon ze makkelijk iemand uit de club sleuren naar een hotelkamer en dan weg gaan de volgende ochtend, en diegene nooit meer zien. Lorise maakte zich meestal ontzichtbaar voor degene waarbij ze een eyecatch had gebruikt nadat het was uitgewerkt. Lorise was niet bekend met het 'ware liefde' gebeuren. Ze had zelf nooit geprobeerd om bij iemand te blijven na een eyecatch, nog nooit had ze iemand gezien na dat haar eyecatch was uitgewerkt. Gewoon omdat ze wist dat bij sommige gevallen haar hart zal breken als diegene ineens geen gevoelens meer zou hebben. En ze moest toegeven dat Charlie wel z'on geval was, maar nu kon ze niet ontsnappen aan het feit dat ze hem nog een keer ging zien. Het was een school op een eiland, ze kon geen kant op. Ze had haar ouders ook belooft om haar eyecatch nooit twee keer te gebruiken, dat begreep ze wel. Je kon geen relatie hebben met iemand waarvan je weet dat hij misschien niet van jou houd. Dat zou zelf marteling zijn. Lorise besloot haar tijd goed te besteden en ze trok Charlie naar een van de banken die er stonden. Ze ging knus tegen hem aan liggen.

Ze zei tegen Charlie dat ze wat meer over hem wou weten. "Hmm.. Ik ben 19 en ik kom uit Canada" Antwoordde hij op haar vraag. Lorise grinnikte. Oke dat kon dan wel zo zijn maar ze wou weten hoe hij was. "Okee, en wat voor persoon ben je?" Vroeg ze nu, dat was ook leuk om te weten. Beter om te weten, dan wist ze wat haar te wachten stond na dit gebeuren. Ook vroeg ze of hij zich ooit zo had gevoeld. "Nee.." Zei hij zachtjes. Terwijl ze Charlie in zijn ogen keek brak ze een beetje. Ze wist niet hoe iemand zou reageren na dit, maar ze wist dat dat hij het niet zou vergeten. Hij zou niet vergeten hoe hij zich voelde op dit hele moment. Lorise voelde zich schuldig nu, het was voor te stellen dat het heftig voor hem zal worden als hij te horen zou krijgen dat het door haar mutatie ging, dat heerlijke gevoel. Lorise wou echt niet denken aan dat moment dat ging komen. Ze kuste Charlie nu het nog kon.

Spijt, maar toch weer niet. Ze was reuze blij dat het wel had gedaan want anders had ze dit nooit meegemaakt en Charlie was echt leuk. Maar toch had ze spijt want nu deed ze zichzelf alleen pijn. En misschien Charlie nog. Toch ontsnapte ze niet en liet gaf zichzelf volledig aan hem. Al snel kwam er beweging en lag Lorise nu op haar rug, rollen omgedraaid. Lorise grinnikte, dat vond ze leuk. "Jouw beurt" Zei hij met een lief glimlachje. Gosh wat deed ze zichzelf aan? "Vertel me eens iets over jou" Lorise grinnikte alweer. "Ik ben 17 en ik kom uit de Verenigde Staten en.." Jaa persoonlijkheid erbij. "Ik ben gek" zei ze en het kwam er minder enthousiast uit dan verwacht maar wel nog wat grappend bedoelt. Ze was ook echt gek, gestoord. Ze wou hem eigenlijk gewoon zeggen dat het haar mutatie was maar dan zou het alleen maar meer pijn doen bij hem. Nu was hij nog in de wolken, het zou het met een klap neergooien als hij nu zou horen dat wat hij voelde niet echt was. Dus ze deed het niet. Nee ze ging het alleen maar erger maken voor haarzelf. Misschien leerde zo wel haar les om niet eyecatch te gebruiken op een eiland. Lorise keek hem even liefdevol aan, maar intenser. "Ik vind je echt leuk Charlie". Sprak ze zeker maar met een beetje een brok in haar keel. "Ik wil dat je dat onthoud oke? Beloof je dat?" Stamelde ze een beetje. Ze had haar hand door zijn haren gestreken en hem een lieve kus te geven.

tag: Charlie words: a bunch notes:naar de basement?outfit:Jurkje&Hakken& Haren