Onderwerp: ROOM 003 [Jasmine & Rose] ma aug 19, 2013 2:35 pm
beggars.
and liars, gypsies and thieves
Het is een algemeen aanvaarde waarheid dat een zwaartekracht beïnvloedende mutant met een flinke hoeveelheid trots vals zal spelen bij softball. Als Zweedse had ze nooit soft- of baseball gespeeld. Na twee keer misgeslagen te hebben had Rose besloten dat ze, als ze het niet eerlijk kon winnen, het wel oneerlijk zou winnen. De knuppel raakte de bal met een enorme kracht en de bal kwam ergens ver achterin het veld terecht. Bijna was ze op het thuishonk aangekomen voordat iemand van de veldploeg zich herinnerde dat de Zweedse mutant helemaal niet kon softballen; haar slag werd vals verklaard en telde als een uit.
Het zat haar nog steeds dwars, zelfs toen ze de gangen doorwandelde in haar gymkleding. De moeite om ze te verwisselen voor haar normale kleding had ze niet gedaan. Of misschien was ze vergeten dat ze in haar tas gewoon een trui en een broek had zitten. Waarschijnlijk was het dat laatste. Ze was niet eens kwaad omdat ze wist dat ze vals had gespeeld, ze was kwaad omdat ze was betrapt. God als dat geen trap op haar ego was geweest. Al de tijd dat ze haar mutatie had kunnen gebruiken zonder een mens die het wist en ineens kon iedereen roepen “dat Vector valsspeelde want die bal ging veel te ver.” Dat had niet eens zo hoeven zijn. Ze zou ook gewoon een goede bal geslagen kunnen hebben, per ongeluk. Maar nee, een Zweedse die goed softballde? Onmogelijk.
Tegen de tijd dat ze haar kamer had gevonden, de sleutel in het slot had gestoken en de deur had opengezwaaid was ze zo ontzettend over haar toeren dat ze niet eens meer wist dat haar kamergenoot hier ook zou moeten leven. Een week geleden had Rose te horen gekregen dat ze een kamergenote zou krijgen. De dag erop was ze het alweer vergeten. Af en toe keek ze naar het andere bed in haar kamer en herinnerde ze het zich weer, maar nu was niet een van die momenten. Ongecontroleerd smeet ze haar tas op haar bed, wat ervoor zorgde dat de lamp op haar nachtkastje door het kastje zakte – versterkte zwaartekracht. Terwijl ze zichzelf op het bed liet vallen steeg de lamp weer op, naar het plafond dit keer – het opheffen van zwaartekracht.
Het duurde niet lang of de lamp was kapotgesmeten, Rose zelf zweefde een meter boven haar bed en de veren uit haar kussen bepleisterden het plafond. Toen het geluid van een omdraaiende deurklink haar aandacht trok, viel Rose terug op het bed en de veren overal in de kamer, waardoor het leek alsof er een dun laagje sneeuw in de kamer was gevallen. Ohja. Shit. Kamergenote. Vandaag. Snel haalde ze een hand door haar haar en ging ze rechtop zitten. De kamer was toch een klotezooi, daar kon ze niets meer aan doen, maar misschien kon ze ervoor zorgen dat ze er zelf niet al te rampzalig uitzag.
De deur opende en Rose stak haar hand op als begroeting. ‘Hey,’ grijnsde ze, ‘Jij moet mijn kamergenote zijn.’
Jazz
words: various outfit: Gym Uniform written on: Coloris notes: kamertopic. durr.
Jasmine keek naar de leraar die een uitleg deed over de les van nu. Veel had ze niet opgelet. Nee ze moest denken aan haar kamer genoot en haar nieuwe kamer. Ze wist nog niet wie het zou zijn. Dus aan de ene kant was ze heel zenuwachtig iets wat ze vaker had voor iets onbekends. Eerst had ze alleen gezeten omdat de leraren nog niet wisten bij wie ze in de kamer zou kunnen slapen. Ze was blij dat ze een kamer genoot zou krijgen. Dat was leuker dan hier alleen te blijven. Jasmine schreef nog een paar dingen op voor ze haar boeken dicht deed toen het tijd was om te gaan. Jasmine pakte haar tas in en sloeg die over haar schouder voor ze op stond en het lokaal verliet. Ze liep de gangen door en de trappen op voor ze in de gang kwam van haar kamer. Jasmine liep haar kamer in en keek nog eens rond in de kamer. Ze moest nog in pakken en dat besloot ze nu ook maar te doen. Ze wou namelijk niet al te laat klaar zijn met alles weer uit pakken en een plek te geven. Ze haalde twee koffers onder haar bed vandaan en pakte haar kast uit. De kleren deed ze in de eerste koffer en deed daar ook haar douche spullen en make-up in. Jasmine legde de paar boeken die ze had in de andere koffer en rolde de posters op die ze had hangen. Nu deed ze ook haar laptop in de koffer en was ze klaar. Toen ze klaar was verliet ze de kamer met haar spullen en liep naar haar nieuwe kamer. Ze bleef even aarzelend voor de deur staan. Wat als haar kamer genoot haar niet mocht. Wat moest ze dat doen ? Kort beet ze op haar lip terwijl ze haar hand op de deur knop legde. Uiteindelijk deed ze hem toch los en hoorde geluid in de kamer. Haar ogen werden kort groot van verbazing terwijl ze de troep zag liggen. Wat was hier invredes naam aan de hand. Wat deden de veren op de grond. Jasmine merkte de dame pas op zodra ze een stem hoorde. ‘Hey,’ Ze keek op naar de stem en keek haar aan. ‘Jij moet mijn kamergenote zijn.’ Jasmine keek weer even de kamer rond voor ze weer naar de dame keek. "Hey." Aarzelend kwam ze de kamer binnen en knikte als antwoord. "Wat euh, mooi hier. Mooie kamer." Ze liep door naar het lege bed en nam er plaats op. "Wat is hier gebeurt?" Ze veegde wat veren met haar voeten bij elkaar en pakte eentje en keek er naar. Ze zat dus met een rommel maker op een kamer. Een hele erger dus nog wel. Wat betekende dat ze waarschijnlijk gemeen moest gaan doen en duidelijk moest zeggen dat aan haar kant geen spullen van haar kamer genoot mocht liggen. "Ik ben trouwens Jasmine." Ze keek weer naar het veertje en liet hem vervolgens op de grond vallen.
