Onderwerp: Midnight Munchies &Connor zo jun 07, 2015 10:20 pm
Het was maar goed dat hij over een grote portie zelfbeheersing beschikte, want anders waren er waarschijnlijk toch wel al doden gevallen hier. Het was nu al de vijfde dag dat hij geen bloed had kunnen drinken en het begon zijn tol te eisen, om eerlijk te zijn. Kyrylo voelde zich moe en zwak, twee dingen die hij niet fijn vond eigenlijk. En dat maakte hem ook zwaar geïrriteerd. Vooral omdat hij zich in deze nieuwe omgeving moest weten te redden. Normaal had hij geen moeite met zich aanpassen in een nieuwe omgeving, maar dit was toch anders.
Hier moest hij oppassen met wie of wat hij contact maakte, want hij wist goed genoeg dat mutanten heel uiteenlopende mutaties konden hebben. En dat was gevaarlijk. Wat als iemand in zijn hoofd kon lezen dat hij van plan was hen als maaltijd te gebruiken? Of dat iemand hem kon elektrocuteren met een simpele aanraking? Of erger.. Dat het bloed dat hij dronk hem zou vergiftigen of heel erg ziek zou maken. Maar hij kon niet langer wachten, want dan kon hij ook niet garanderen dat hij zijn eerste slachtoffer op dit eiland ook in leven zou kunnen laten. Het was sowieso al moeilijk om jezelf terug te trekken voor de persoon in kwestie helemaal leeg was.
Aangezien hij geen slaap nodig had, en zich ook niet hard genoeg verveelde om even te liggen dromen (iets wat zijn slaap dus verving), was hij op onderzoek uit gegaan in de school. Het was weer eens iets anders, naar school gaan. Kyrylo was nooit echt naar school gegaan, maar hij had wel genoeg jaren achter de rug om genoeg kennis te hebben over belangrijke dingen. Hàndige kennis, zoals biologie: welke slagaders zaten waar en- wow. Nu dacht hij alweer aan bloed. Het was zo echt dat hij het bijna kon ruiken. Even snoof hij de lucht in en zijn ogen vlogen wijd open. Het was niet alleen een gedachte dus.
Het was onmogelijk om nog te wachten, om te onderzoeken wat veilig was en wat niet. Hij moest de gok maar wagen. Hij liet zich begeleiden door de geur en al snel hoorde hij de hartslag overduidelijk. Kyrylo opende een deur en kwam in een half verlichte ruimte vol banken en stoelen. Een cafetaria dus? Great, alsof hij nog geen honger genoeg had. Maar gewoon eten kon hij niet eten, aangezien hij geen werkende organen had en alles. Niet dat het zo erg was, want een hap menseneten smaakte gewoon als as op zijn tong, dus hij miste eigenlijk helemaal niks. Zijn blauwe ogen kregen ineens een jongen in de gaten, en hij schraapte even zijn keel, om zijn aandacht te trekken. Ok dit was het.. Game on.
Onderwerp: Re: Midnight Munchies &Connor wo jun 10, 2015 11:27 pm
tagged: die bloedzuiger ;___;
And if it is weak, then it's wrong
Door een zeurende, misselijkmakende pijn werd de bruinharige jongen gewaakt. Zijn maag die rammelde en zijn ogen die als reactie daarop rolde, vervolgens een zucht die tussen zijn lippen door glipte. Voor kort liet hij wat gejammer horen, trok zijn hand die eerder naast het bed had gehangen weer terug erop en verstopte hij zijn hoofd in de dekens. Wáárom was het nou altijd dat hij honger had op momenten dat hij zijn slaap nodig kon gebruiken? Zijn bruine ogen staarde naar het scherm van zijn telefoon, besefte toen dat het middernacht was en dit waarschijnlijk een van de kutste momenten was om uitgerekend nu honger te krijgen. Maar hij kende zichzelf; als hij honger had, dan moest hij echt wat eten anders kwam het niet goed.
Dat was voor Connor dan ook de aanleiding geweest om toch maar – met een enorme tegenzin – uit het bed te stappen en vervolgens een grijze trainingsbroek met een witte tanktop aan te trekken, gezien dat toevallig in handbereik lag dus hij vrij weinig moeite moest doen om het te pakken. Met half openstaande ogen liep hij door de gangen van de school, zoekend naar de weg die hij zo vaak liep om ook daadwerkelijk in de school te kunnen komen en niet alleen het slaapgedeelte. Waarschijnlijk zouden anderen hem nu voor gek verklaren, maar hij wist echter wel beter tho. Kantine? Probably. Dat was toch wel de beste keuze in ieder geval, of toch iets waar hij het meest zou kunnen slagen in deze verdomde school.
Tuurlijk. De deur die gewoon open was was niet al te moeilijk, maar natuurlijk moest er weer overal sloten op zitten en wist hij ook niet waar de knop van het licht was. Alhoewel hij met zijn mutatie toch de lichtknop had weten te vinden, althans, voor een gedeelte dan, aangezien de helft nog niet eens aan was gegaan. Alright, dat was dan ook gedaan. Deel twee? Ja, de enige optie was dan het maar openbreken van de sloten. Hij zou moeilijk eerst bij een of andere kantine juf de sleutel kunnen gaan vragen? Voor de felblauwe stralen met daarin kristallen verwerkt was het echter een kinderspel om de sloten eraf te kunnen krijgen, plus had het ook nog een voordeel dat er dan ook werkelijk waar geen spoor meer te bekennen was van het slot; die was in as opgegaan. Fijn, had het soms zo ook nog eens zijn voordelen, niet? Al snel was zijn keuze gevallen op een paar snacks in verpakte zakjes, gezien er vrij weinig andere keus was in een kast met alleen verpakte dingen? Zo had hij dan onder andere een Bueno weten te bemachtigen én een Mars en wist hij het allemaal nog meer, vrij weinig boeide het ook niet, wat erin kon kon erin.
Connor was net met zijn maaltijd bezig op een van de stoelen die bij de tafels waren geplaatst totdat een geluid, gevolg door nog eentje zijn aandacht trok. Zijn hoofd draaide dan ook meteen om, om vervolgens zijn ene arm uit te strekken en een grote golf van zijn blauwe vuur eruit te laten ontsnappen. Wie de fuck was dat en wat deed het hier? Had het ook honger? Vast niet, sinds dit niet bepaald een standaard eettijd was, toch? Nogmaals herhaalde Connor wat hij daarvoor had gedaan, al kwam het deze keer minder ver dan dat het voorheen was gekomen. Wie of wat het ook was; als zijn vuur hét had geraakt zou het nu in de as liggen.
Onderwerp: Re: Midnight Munchies &Connor do jun 11, 2015 12:35 am
De hartslag van de jongen, die met zijn rug naar de deur toe zat, was redelijk rustig maar wel duidelijk te horen door zijn versterkte gehoor. Hij kon zich al visueel inbeelden hoe zijn hart zijn bloed door zijn aderen pompte.. Niet meteen het beeld dat hij voor zich wou zijn nu hij bijna gek werd van de dorst. Het maakte het alleen maar moeilijker om zich in te houden en te voorkomen dat hij meteen op de jongen af flitste en misschien per ongeluk zijn nek brak bij het proces van het bijten. Dat was hem best vaak overkomen in de eerste maanden, toen hij nog op volle kracht was door het resterende bloed van zijn eigen lichaam. Dan zat hij vol energie, iets wat de jacht wel had bevorderd, voor hem dan. Want zijn slachtoffers waren er niet allemaal levend van af gekomen, iets wat hij trouwens ook niet betreurde.
Maar hier kon een impulsieve aanval dodelijk zijn, en dat werd meteen bewezen toen de jongen zich omdraaide. Een blauwe golf van vlammen werd op hem afgestuurd. Gelukkig was hij snel genoeg om terug de gang op te springen, waardoor de vlammen hem niet raakten. Het was wel heet genoeg om een verschroeid warm gevoel op zijn gezicht en ontblootte armen na te laten, al waren die niet verbrand. Kyrylo maakte zichzelf even onzichtbaar en stapte de ruimte weer in. Doodsimpel ging hij tegenover de jongen tegen de muur staan en maakte zichzelf weer zichtbaar. "Wel dàt was een warm welkom", Merkte hij geamuseerd op. "Ik heb gewoon dorst okay, daarvoor hoef je me nog niet aan te vallen", Vervolgde hij op, terwijl hij vragend zijn wenkbrauw op trok, al bleef hij wel in de gaten houden of de knul hem weer zou proberen aan te vallen of niet.
