Good day sir ~

Onderwerp: Good day sir ~ zo sep 01, 2013 11:39 am

Ryan strekte zich uit, hij kon zijn ogen niet open houden. Hij wreef over zijn voorhoofd terwijl hij nog een bladzijde van het boek om sloeg. Eerlijk gezegd kon het hem allemaal niets schelen wat er in het boek stond. Allemaal gezeur over zijn krachten en wat hij er allemaal mee kon doen. Ryan wilde dat allemaal zelf wel uitzoeken en niet uit en boekje leren wat gevaarlijk was en wat niet. Hij steunde met zijn ellebogen op de tafel en legde zijn hoofd in zijn handen. Hij streek zijn donkeren haren strak naar achteren en forceerde zichzelf om door te lezen. Het is belangrijk, het is belangrijk, het is belangrijk, het is belangrijk. Herhaalde hij door zijn hoofd. Hij had al een keer een bijna dood ervaring omdat hij niet handig was geweest en nu moest hij gaan leren om het niet nog een keer te laten gebeuren. Ryan stond op van zijn stoel en hij liep naar de hoek waar een automaat stond. Hij haalde daar een kopje koffie vandaan en ging als een zombie weer terug naar zijn tafel. Hij schoof het boek naar voren en zetten zijn kopje koffie voor zich neer. Hij begon rustig in zijn koffie te roeren terwijl hij voor zich uit keek. Hij mocht niet te veel van zijn krachten gebruiken want dan zou hij dood kunnen gaan. Schaduw reizen is mogelijk, als het maar geen lange afstanden zijn. Schaduw reizen met twee personen is alleen mogelijk op korte afstanden. Onzichtbaar worden is geen gevaar, als je het maar niet gebruikt voor eigen belangen. Het kon Ryan allemaal niet schelen, maar hij zou zich netjes aan de afspraken houden. Als hij straks hier weg was kon hij doen wat hij wilde. Dan kon hij vrij uit leven en hoefde hij niets meer te doen wat ze van hem vroegen. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht terwijl hij rustig zijn koffie koud blies. Met een paar flinke slokken dronk hij de koffie op en schoof het boek weer naar hem toe. Waarom moest hij dit doen?
Na een paar uur was hij het zat en pakte hij het boek op. Hij zetten hem terug in de kast en ging verder op zoek naar een leuker boek. Hij kwam een leuker boek tegen. Iets wat hem meer aansprak. `Duistere krachten van het schaduw reizen` Ryan trok lichtjes zijn wenkbrauwen op en haalde het boek uit de kast. Hij bladerde er door heen en kwam achter dingen die hij nooit geweten had. Toen hij een geluid achter zich hoorde sloeg hij het boek dicht en zetten het terug in de kast. Hij liep weg van de plank en botste bijna tegen zijn beste vriend Alan aan.
"Heey." Zei hij wat droogjes tegen de jongen en forceerde een glimlach op zijn gezicht. Ryan was niet zo goed in vrienden maken, maar Alan was iemand waar Ryan het langer mee uit hield dan vijf minuten.
"Wat doe jij hier?" Vroeg hij aan hem.

Onderwerp: Re: Good day sir ~ zo sep 01, 2013 8:31 pm

Zijn bruine kijkers schoten heen en weer terwijl de jongen door de gangen heen liep en zo nu en dan eens een klakkend geluid met zijn tong maakte. Verschillende deuren werden opengedaan om daarna met een klap terug dicht gegooid te worden wanneer er een persoon zich in die kamer bevond. Als dat gebeurde, zette Alan meestal een verontschuldigende glimlach op om daarna verder te gaan met zijn zoektocht. Hoe langer hij door de gangen heen liep, hoe harder zijn tanden in zijn onderlip wegzonken. De jongen wist niet eens of het wel toegestaan was om huisdieren mee te nemen, maar hij had zijn kat toch moeilijk op straat kunnen achterlaten? Het arme beest zou gewoon zo doodgereden worden en daarbij hield hij er teveel van om er afscheid van te nemen. Zo gebeurde het dus dat hij de zwarte kat heel sneaky had meegenomen en nu was hij er een halfuur geleden achter gekomen dat ze niet meer in zijn kamer rondliep en dat de deur op een kiertje had gestaan. In pure paniek was Alan naar buiten gerend en begonnen met zoeken, tot nu toe dus zonder succes. Het was dan ook niet moeilijk dat hij langzaam in paniek begon te schieten. Gewoon al de scenario’s van iemand die zijn troetelbeestje had gevonden en er misschien vanalles mee deed, zorgde er al voor dat hij sneller begon te lopen. Voor een moment kwam het in hem op om de tijd in de school even stil te zetten zodat het misschien makkelijker was op Sophie te zoeken, maar die gedachte verwierp hij al snel. Stel dat ze onder een tafel of iets dergelijks zat, dan was de kans nog kleiner dat hij haar ging vinden.

De paniek had zijn hoogtepunt bijna bereikt toen Alan Sophia na een paar minuten nog niet had gevonden waardoor hij er bijna zeker van was dat ze naar buiten gelopen was. Het enige plekje waar ze nog zou kunnen zijn was de bibliotheek. Hoopte gloeide op toen hij zag dat de deur een stukje open stond, genoeg voor Sophie om erdoor te kunnen. Haastig gooide de jongen de deur open en kreeg meteen een afkeurende blik van een paar mensen toegeworpen toen de deur met een redelijk harde smak tegen de muur aanvloog. Zonder zich ook maar iets van die blikken aan te trekken, sloot Alan de deur achter zich om daarna meteen te beginnen met zoeken. Doordat hij zijn blik op de grond gericht had, merkte hij pas dat hij bijna tegen iemand aan was gelopen toen hij een stem hoorde. Hij kon net optijd stoppen met lopen voordat hij ook daadwerkelijk tegen die persoon aanliep en keek op. “Hai,” kwam er wat kort uit zijn mond voordat zijn blik weer naar een plek achter Ryan dwaalde in de hoop dat hij daar de zwarte kat zou zien zitten. Pas toen de enige echte vriend die hij eigenlijk ooit gehad had, vroeg wat hij juist in de bibliotheek kwam doen, keek hij de jongen terug aan. “Sophie is weg. Blijkbaar had ik de deur niet fatsoenlijk dicht gedaan en nu zwerft ze hier waarschijnlijk ergens rond.” De paniek was duidelijk in zijn stem te horen, gewoon omdat hij bang was dat er misschien iets met haar gebeurd was. Echt uitleggen wie Sophie was, was volgens hem niet echt nodig. Ze trokken al lang genoeg met elkaar op zodat het wel duidelijk was wie dat juist was.

Onderwerp: Re: Good day sir ~ ma sep 02, 2013 10:53 pm

Ryan had Alan bijna onderste boven gelopen, maar Alan was over duidelijk ook druk bezig met andere zaken dan zijn vriend begroeten. Een lichte frons verscheen op het gezicht van Ryan. Van Alan pikte hij het op de een of andere manier. Hij was heel anders dan Ryan, maar toch waren ze het op heel veel punten eens. Iets wat best vreemd was, want Alan was een veel vrolijker typje dan dat Ryan was en Alan deed ook veel gekkere dingen dan Ryan deed. Maar altijd was Ryan wel over te halen om mee te doen. Waar hij later vaak spijt van had, maar toch kon hij niet ontkennen dat hij het niet naar zijn zin had gehad. Het was gewoon een beetje vreemde vriendschap, maar Ryan wist wel dat hij echt kon vertrouwen op Alan en hij hoopte dat Alan dat ook dacht van Ryan. Bij andere mensen zou hij zich er niet zo druk om maken omdat hij toch wel wist dat ze hem niet aardig vonden. Ryan was veelste gemeen en veelste onbetrouwbaar om geliefd te kunnen zijn met mensen.
Hij volgde de blikken van zijn vriend die door de bibliotheek gingen. Ryan had niet verwacht dat hij zo'n boeken fanaat was. Maar zijn vragen waren al snel beantwoord toen Alan hem vertelde dat Sophia de zwarte kat van Alan weg was. Een korte zucht verliet Ryan zijn lippen. Hij wist dat het beest hun ooit in de problemen zou helpen. Ondanks dat Ryan haar heel erg lief vond en graag met haar knuffelde. Maar dieren hier houden was volgens hem streng verboden. In elk geval had hij nooit hier een dier gezien. Ryan rolde lichtjes met zijn ogen en keek daarna weer naar Alan. Hij ging toch maar mee helpen zoeken want hij vond het zielig voor Alan dat ze weg was.
"Waar heb je allemaal al gezocht?" Vroeg Ryan aan Alan. Misschien dat Ryan hem nog wel helpen als ze ergens was waar ze niet mocht wezen. Ryan kon dan onzichtbaar worden en ongezien de kat vast pakken en weer terug brengen naar Alan. Maar dan moesten ze haar eerst vinden. Zelf dacht hij ook heel diep na of hij ergens iets zwarts en pluizigs heeft zien rond lopen. Tot dat hij op het idee kwam dat hij haar misschien gezien had toen hij bij het koffie apparaat stond. Hij keek toen in het kantoor van de secretaresse van de de bibliotheek en daar kon hij zich iets zwarts en pluizigs herinneren. Hij pakte Alan bij zijn pols en nam de jongen mee naar het koffie apparaat.
"Ik heb haar denk ik gezien toen ik Koffie ging halen. Ik was er niet echt mee bezig omdat ik in mijn koffie zat te roeren, maar ik denk dat ik haar gezien heb toen." Ze stonden bij het koffie apparaat en Ryan zetten Alan zo neer dat hij recht in het kantoortje kon kijken.
"En zie je haar?" Vroeg Ryan. De vrouw die daar in zat was niet de meest vriendelijke. Je kon haar niets vragen zonder dat ze boos zou worden of tegen je zou schreeuwen. Daarbij was ze ook nog eens lelijk en dan bedoelde Ryan ook echt heel erg lelijk. Echt zo'n sprookjes heks lelijk was. Ryan gluurde mee over de schouders van Alan in het kantoortje. Ondanks dat Ryan voor andere heel onbetrouwbaar over kwam, voelde hij zich op zijn gemak bij Alan en kon hij altijd eerlijk tegen hem zijn en gewoon zichzelf zijn.

Onderwerp: Re: Good day sir ~ di sep 03, 2013 8:53 pm

Normaal was Alan niet zo heel snel in een bibliotheek te vinden, vond het alleen maar tijdverspilling om je bezig te houden met boeken als je bijna alles ook zelf kon ontdekken. Deze keer had hij echter geen keus gehad aangezien dit een van de enige plekken was waar Sophie naartoe zou zijn kunnen gelopen. Het kon ook dat ze naar buiten geglipt was toen er een leerling de deur opendeed, maar dat leek hem sterk. De zwarte kat was niet echt het soort beestje dat graag buiten rondliep, daar was ze gewoon veelste lui voor. Alan was gewoon zo gewend dat het beestje meestal gewoon ergens in een hoekje van de kamer lag te luieren zodat het een tijdje had geduurd voordat het tot hem was doorgedrongen dat ze weg was. Hij was niet alleen in paniek geschoten omdat hij bang was dat haar iets zou overkomen, maar ook omdat een van de twee schoolhoofden haar misschien zou vinden en haar van het eiland af zouden sturen. Die gedachte alleen al was al genoeg om ervoor te zorgen dat hij er met zijn hoofd niet helemaal bij was en zo bijna tegen Ryan opbotste. Het feit dat zijn beste vriend met zijn ogen rolde nadat hij gezegd had wat er aan de hand was, ontging Alan volledig aangezien hij al terug druk bezig was met het rondkijken in de hoop een glimp van Sophie’s zwarte vacht op te vangen. Pas toen er weer iets gezegd werd, richtte hij zijn bruine kijkers weer op Ryan en beet even op zijn lip terwijl hij naging waar hij juist allemaal was geweest. “De kantine, een heel deel klaslokalen, de ziekenzaal, de game hall, een paar kamers, het meisjes gedeelte, de living room,…” Bij iedere opgenoemde plaats werd er een vinger de lucht in gestoken. In de kantoren van de schoolhoofden was hij niet gaan kijken aangezien de kans wel erg klein was dat ze daar naar binnen zou zijn gegaan. Moest dat wel het geval zijn, had hij een erg groot probleem.

De jongen struikelde bijna over zijn eigen voeten toen Ryan hem ineens meetrok aan zijn pols en vragend keek hij zijn vriend aan toen ze halt hielden bij het koffieapparaat. Had hij nu serieus zin in koffie terwijl er iets levensbedreigend aan de hand was? Als Sophie gevonden werd, zou ze wel van het eiland verbannen worden. Pas toen de uitleg kwam, begon er terug een beetje hoop te groeien . Even haalde hij zijn hand door zijn rode haren heen voordat hij zijn ogen een stukje vernauwde en recht het kantoor inkeek. Gelukkig was mevrouw de bibliothecaresse er niet waardoor ze ongezien konden kijken of Sophie er zat of niet. “Daar vanachter, helemaal achteraan tegen die kast.” Zijn mondhoeken krulden om toen hij het zwarte beestje in een hoekje zag zitten en voorzichtig zakte hij door zijn knieën terwijl hij zachte geluidjes maakte om zijn kat naar hem toe te lokken. Een triomfantelijke grijns vormde zich om zijn lippen vanaf het moment dat Alan zijn armen om het zachte lichaam van de kat sloeg, maar die verdween al snel terug van zijn gezicht toen hij zich omdraaide en de bibliothecaresse vlak achter Ryan zag zijn. Zijn lippen vormden een schuldbewuste ‘o’ toen hij haar blik ontmoette. “Ik… Deze kat is ontsnapt en ik moest hem vangen?” Alan was nooit erg goed geweest in liegen en vervloekte zichzelf toen de uitleg vragend klonk. Je kon zo aan haar gezicht zien dat ze hem niet geloofde en beschermend duwde hij Sophie dichter tegen zich aan terwijl hij achter haar oor krabde zodat ze rustig zou blijven.

Onderwerp: Re: Good day sir ~

» Good food ends with good talk
» Good food is good mood.
» Sniff the good ones out
» Good things come to those who sweat
» Not a good day & Aura Faye