Onderwerp: Why does it rain? (&Serena) do jun 18, 2015 12:06 am
With the beast inside,
there's nowhere we can hide
De lessen gingen maar sloom voorbij en veel zin had de jonge Rus er niet in om nog verder naar een les te gaan. Wat had hij er aan? Hij had al eerder in Rusland examens gedaan, dus waarom zou hij hier opnieuw lessen gaan volgen? Niet dat hij hier een hekel had om naar school te gaan. Hij had er alleen niet zoveel zin in. De lessen gingen volgens Alec gewoon te sloom. En de demonen in hem wilde er ook nog eens een keer uit. Het was immers al een tijdje geleden dat hij ze er voor het laatst uit had gehaald. Zeker een paar weken geleden was het voor het laatst. De eerste en laatste keer dat hij daarom ook een paard had aangeraakt. Alleen al door die aanraking was er een demon uit zijn lichaam gestroomd naar het beest toe. Arm paard, het beest was helemaal van streek geworden. Het was dan ook net op tijd dat hij het uit het dier had gehaald voor dat het dier of gestorven was of zich zelf helemaal gek had gemaakt.
Nadat de laatste bel was gegaan liep Alec rustig met de menigte mee naar buiten. Hij was vandaag vrij stil en keek voor uit alsof hij een soort van zombie was of zo. Om uit de menigte te komen en liep hij maar even de jongens wc in. Hij hoefde niet te plassen, maar alleen even koud water over zijn gezicht heen doen was goed genoeg voor hem. Om te voelen hoe het koude water zijn gezicht liet opklaren keek hij de spiegel in. Hij zag er niet uit vandaag. Zijn krulletjes stonden alle kanten op en zijn gezicht zag een beetje witjes. Toch maakte hij zich er niet veel zorgen over. Waarom zou hij ook? Toen hij zijn gezicht afdroogde met een doekje liep hij de jongens wc uit. Het was stiller in de gang dan hij eigenlijk had bedacht, zo lang was hij toch niet in de wc geweest..
Alec liep de school uit en voelde hoe de regen hem ook nog even wat zieker liet voelen. Veel zin had het niet om nu nog snel te rennen naar de slaapkamers. Hij wist dat hij hoe dan ook nat zou worden door de regen. In een sloom tempo liet hij de regen zijn gang gaan. Zijn witte t-shirt die hij aan had was al helemaal doordrenkt, net zoals zijn broek. Automatisch begon hij wel wat sneller te lopen en volgde het pad dat naar het prieeltje ging. Het prieeltje was dichterbij dan zijn slaapkamer, en hij had tenminste wel een droge plek gevonden waar hij kon schuilen voor de regen. Terwijl hij wat verkouden begon te worden, ging hij zitten op het bankje onder het prieeltje. Hij was hier nooit echt onder gaan zitten, maar altijd langsgelopen. Alsof deze plek juist vroeg om mutanten naar zich toe te trekken. Er waren hier altijd wel stelletjes om mee te praten, behalve in weer zoals dit. Terwijl hij wachtte onder het prieeltje, probeerde hij met zijn handen een beetje zijn armen op te warmen. Hij moest toegeven, hij had het stiekem best wel koud.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) za jun 20, 2015 9:57 pm
Serena Vegara
Good girls are bad girls, that haven't been caught
Vrolijk liep Serena door de tuin, vrolijk, door de Limoncello. Hoe ze eraan was gekomen was ook wel een grappig verhaal, bedacht ze zich. Ze was er dus achter gekomen dat de school een kelder had, en dat daar de sterke drank en wijn en zo stond. Een paradijs voor een Italiaanse als Serena, die erg van wijn hield. Ze was er mee op gegroeid en had al vanaf jonge leeftijd wijn gedronken. Dat het je hersenen kon beschadigen geloofde ze niet, allemaal fabeltjes. Ze kon nog prima nadenken. Ze was ook niet stom geworden, of iets dergelijks. Dus zolang ze zich aan een normale dosis hield was het toch prima? Alleen had ze nu misschien een tikkeltje teveel op. Wat kon zíj daar nou aan doen? Als ze haar weg haalden uit Italië nogal tegen haar wil in, moesten ze ook niet raar op kijken als ze het beste maakte van haar situatie. En dat betrok af en toe een drankje. En bovendien was ze oud genoeg, toch? Ze wist de regels hier in Amerika niet helemaal, iets in haar zei dat de leeftijd veel hoger lag hier. Maar in Italië was dat niet zo, en ze bleef een Italiaanse, dus ze vond dat ze wel wat Limoncello mocht. De naam was ook nog Italiaans, dus dat was helemaal legaal. Niet dat ze zich iets er iets van aan zou trekken als het illegaal was, ze deed het gewoon. Ze had ergere dingen gedaan. Maar daar moest ze nu maar even niet aan denken, want dat zou de Limoncello vast verpesten. Ze was misschien een beetje aangeschoten merkte ze, maar dat was eigenlijk ook helemaal niet zo. Ze kon goed tegen veel drank, dat was zo. Maar na Limoncello zat toch altijd wat tegen bij haar, ze was eigenlijk wel een beetje aangeschoten. Slim dat ze was, draaide ze de dop op het kleine flesje, en liep verder. Serena die lachte was heel apart, zeker naar meisjes. Bij jongens kon het nog wel, want dat as gewoon een spelletje, maar bij meisjes probeerde ze altijd in hun ziel te kijken of zoiets. Ze was nou eenmaal iemand die zichzelf altijd boven aan zette, en andere meisjes moesten maar gewoon aan de kant gaan. Ze zou het toch altijd winnen van een Amerikaanse, want ze wist dat de meeste jongens dol waren op haar Italiaanse accent.
Toen het begon te druppen werd het opeens een stuk minder leuk. Ze zuchtte wat boos, wat was er mis met dit klimaat. In Italië regende het nooit, bijna nooit dan. Hier had ze al twee keer regen meegemaakt, en het was zomer!?! Ze rende op haar hakken naar een boom, het flesje Limonchello nog in haar hand. Het begon steeds harder te regenen, en ze liet haar blik door de tuin glijden. Daar zag ze het prieeltje, als ze rende, zou ze het wel halen, er waren gelukkig ook een paar bomen die haar bescherming konden bieden. Door de regen nam haar aangeschotenheid steeds meer af, merkte ze. Ze zuchtte weer geïrriteerd, en begon toen te rennen. Het was maar iets van honderd meter, maar toen ze de trappetjes van het prieeltje op rende was ze nog steeds best nat. Even ging ze met een hand door haar lange rode haar, en merkte dat dat ook een beetje vochtig was. Gelukkig had ze haar jack boven haar hoofd gehouden. Ze had het niet koud, maar dat kwam door de drank die ze op had. Ze stonk niet hoor, want Limoncello rook zoet, en Serena had altijd parfum op. Sexy ruikend parfum natuurlijk, het was Serena. Nu pas had ze de gast door die op het bankje zat. Ze rechtte haar rug, en liet haar blik even over hem heen glijden. Hij was knap, dat zeker, maar zij natuurlijk ook. Ze zou zo supermodel kunnen zijn vond ze. Het leek alsof hij het koud had. Normaal had ze dat waarschijnlijk ook gehad, maar ze had het nu warm. Ze was gewoon te hot. Ze miste het klimaat van Italië wel hoor, ze miste de zon. Ze leunde een beetje tegen een paal, totdat ze merkte dat ze nog niks gezegd had. Ze liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Daarna gaf ze hem spontaan een knuffel. Hij zou haar warmte wel voelen, hij was in ieder geval een soort ijsblokje. Daar mocht hij wel iets aan doen hoor. "Mi sei mancato molto!," zei ze met een grijnsje op haar gezicht. Oke, misschien was ze toch een beetje aangeschoten. Ze herinnerde zichzelf eraan dat ze een beetje rustig moest blijven, want het was ten slotte een vreemdeling. En wist zij veel waar hij vandaan kwam, hij zou Italiaans kunnen zijn to be honest. Dat zou leuk zijn. Haar adem zou sowieso niet stinken, ze had pepermuntjes in haar zakken zitten. Het jasje had ze naast zich neergelegd om even te drogen. Ze schoof wat naar achter, en fronste even, ze begon nu toch een beetje hoofdpijn te krijgen. Maar ze veegde het als het waren weer allemaal van haar af en vroeg: "Where are you from, bel ragazzo?"
Outfit X Shoes Vertaling: Ik heb je zo gemist! Knappe jongen
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) zo jun 21, 2015 3:23 pm
With the beast inside,
there's nowhere we can hide
Het feit dat Alec het toch wel degelijk koud kon hebben was voor hem best raar. Normaal werd hij vanzelf wel warm, vanwege de helse vuur in hem. Maar door dit weer doofde het vuur in hem. En dat zag hij eigenlijk niet zo zitten. Hij hield van de warmte die hij altijd had, en om dan nu een keer de koude regen over zijn lichaam te voelen was dus niet zo'n pretje. Door met zijn handen over zijn armen heen te wrijven kreeg hij het al wel wat warmer. Maar nog steeds niet warm genoeg. Even keek hij om zich heen. Er was serieus geen mutant te zien hier. Ach ja, wat had hij anders verwacht? Het regende immers, iedereen was veilig en droog binnen, terwijl hij juist schuilde onder het prieeltje. Lekker was dat dan. Maar op het eerste moment dat het regen dan minder werd dan zou hij ook als een speer naar binnen rennen en een lekkere warme douch nemen. Daar had hij nu echt zin in. Met de gedachten in zijn hoofd over een warme douch, keek hij naar een meisje dat ongeveer 100 meter van hem vandaan onder een boom schuilde. Hij vond het raar dat het meisje onder de boom stond. Ze kon toch ook gewoon naar het prieeltje toe rennen. Op het moment dat hij daar aandacht kwam het meisje ook wel echt naar hem toe rennen. Alec had zijn ogen de hele tijd gericht op het meisje. Ze had een flesje Limoncello in haar hadden. Dat hoefde hij niet alleen te zien, de geur hing al gewoon om haar heen. Door de parfum die het meisje ook nog op had, rook het best sexy. Het meisje het nog niet echt door dat ze de hele tijd werd aangestaard door hem. Hij voelde zich nu niet zo dat hij zou gaan reageren.
Alec keek van het meisje weg om niet de hele tijd het meisje aan te zitten staren. Op een of andere manier voelde hij gewoon dat het meisje hem aankeek. Hij hoorde hoe het meisje naar hem toe kwam lopen en naast hem kwam zitten. Hij keek haar in haar ogen aan, en trok vervolgens zijn wenkbrauwen verbaasd omhoog. Ze had hem gewoon spontaan een knuffel gegeven, gewoon zo *poef* een knuffel. Die ene aanraking deed hem wel wat. Hij kreeg het er wel wat warmer door, door de spontane knuffel en haar lichaamswarmte. “Mi sei mancato molto!,” zei ze met een grijnsje op haar gezicht. Het was Italiaans wat het meisje sprak, hij kon haar wel een beetje verstaan. Maar hij kon niet Italiaans terug spreken. “Yes, I've missed you too,” zei hij gewoon op zijn Engels terug. Het meisje was zeker weten aangeschoten, of nou ja misschien ook wel een beetje dronken. Maar hij moest toegeven ze stonk echt niet naar drank. Ach ja, drank vond hij sowieso niet zo stinken, maar bier wel. Hij zou waarschijnlijk een van de weinige jongens zijn die bier echt vind stinken. Het was dan ook niets voor hem. Hij bekeek het meisje, toen ze uiteindelijk naar achteren leunde. “Where are you from, bel ragazzo,” vroeg ze aan hem. Alec reageerde niet echt op het woord “bel ragazzo”, hij wist dat het meisje dit toch wel zou vergeten. Dus ze kon gewoon dingen zomaar zeggen. Zoals hem knappe jongen noemen. Ook al wist hij van zich zelf wel dat hij niet lelijk was. ”Russia, and you're from Italy, right krasivaya devushka? zei hij terug. Alec wilde zich wel inhouden met dingen gaan zeggen. Maar hij had zo'n gevoel dat deze meid morgen alles is vergeten. Dus een beetje meespelen met haar was ook wel leuk. Dat leidde hem tenminste af van zijn kou. En alsnog als zij ging praten in het Italiaans, dan ging hij lekker praten in het Russisch.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) ma jun 22, 2015 10:43 pm
Serena Vegara
Good girls are bad girls, that haven't been caught
Oke ze was niet dronken hoor. Ze was wel eens dronken geweest, dat was niet echt een pretje. Ze had het niet vaak mee gemaakt, na een paar keer had ze er wel genoeg van. Een stuk of vier keer was wel genoeg geweest. Bovendien kon ze dan geen orde houden over haar leven, en met haar geschiedenis van drugsbendes en zelfs maffia was dat wel nodig. Ze had nooit echt bij de maffia gezeten, zo slim was ze wel, maar ze had wel eens vriendjes gehad die erbij hadden gezeten. En dat ware niet bepaald types waarbij je dronken moest zijn, want voor je het wist hadden ze je gekoppeld aan de maffia. Dus ze wist maar al te goed wat dronken was, en wat aangeschoten. Aangeschoten betekende gewoon lol. Toen het begon te regenen was de pret alleen snel voorbij. Ze stond te schuilen onder een boom, toen ze opeens het prieeltje door kreeg. Het was maar honderd meter of zo, dus als ze rende zou ze het wel kunnen halen zonder zeiknat te worden.
Toen ze bij het prieeltje aan was gekomen droogde ze eerst soort van haar haren af. Pas daarna kreeg ze de jongen door. Misschien had ze hem net ook al zien zitten. Dat wist ze niet helemaal meer. Ze had er in ieder geval geen aandacht aan besteed. Ze ging recht staan, en bekeek hem even snel. Hij was zeker niet lelijk, best knap zelfs. Maar dat was zij ook. Zij was ook zeker niet lelijk. Dat had ze in ieder geval van menig jongen gehoord. Deze jongen zag er alleen uit alsof hij het erg koud had. Daar kon zij wel iets aan doen. Zonder waarschuwing liep ze naar hem toe en ging naast hem op het bankje zitten. Even wachtte ze nog een seconde, en daarna gaf ze hem gewoon een knuffel. Hij voelde ook wel koud aan om eerlijk te zijn, dat was niet echt prettig, maar ja, daar kon ze wel iets aan doen. "Mi sei mancato molto!," zei ze met een grijnsje op haar gezicht. Oke, misschien was ze toch een beetje aangeschoten. Maar dat was toch alleen maar leuk? Ze keek hem aan de grijns lag nog steeds op haar gezicht. Hij had haar warmte waarschijnlijk wel gevoeld. “Yes, I've missed you too,” zei hij op zijn Engels terug. Oh hij kon Italiaans? Of kon hij het alleen verstaan? Het was in ieder geval al een hele meevaller, dit vond ze wel leuk. Ze had dan ook even verbaast haar wenkbrauwen opgetrokken. Ze had haar jack naast zich gelegd, dus ze had alleen maar een topje aan zonder lange mouwen. Maar ze was een Italiaanse, ze kon wel tegen een stootje. Ze schoof wat naar achter, en fronste even, ze begon nu toch een beetje hoofdpijn te krijgen. Maar ze veegde het als het waren weer allemaal van haar af en vroeg: "Where are you from, bel ragazzo?" Ze was benieuwd of hij dit zou verstaan, waarschijnlijk wel. Als hij het net ook had verstaan was dit niet zo moeilijk. ”Russia, and you're from Italy, right krasivaya devushka? Antwoordde hij. Ojee, ze sprak helemaal geen Russisch. Ze kon het niet eens verstaan. Deze woorden wist ze omdat een of andere Russische gozer dat ooit tegen haar had gezegd, maar veel verder kwam ze niet hoor. Dit was eigenlijk gewoon de max. "I'm afraid I don't speak Russian, signor...?" Zei ze terwijl ze voor zich uit keek. Haar blik gleed naar de Limoncello en toen naar hoe koud hij het wel niet moest hebben. "You look like you could use some?" Vroeg ze terwijl ze het flesje omhoog hield. "Makes you feel warm again," Vervolgde ze lachend. Als ze sprak hoorde je nog steeds haar accent, maar daar was ze trots op. "Mi chiamo Serena." Stelde ze zich toen voor.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) zo jun 28, 2015 5:15 pm
With the beast inside,
there's nowhere we can hide
Alec mocht het dan wel koud hebben, maar wat gezelligheid naast hem vond hij niet erg. Hij vond het juist erg gezellig. Hij bekeek het redhead van top tot teen, ze was niet lelijk. Echt helemaal niet lelijk. Slank en lang, was sowieso wel leuk. En dan was ze ook nog aangeschoten. Het maakt niets uit voor hem als ze hem knap noemde of dat ze hem gemist had, hij deed gewoon mee. Hij zag dan ook in haar ogen dat ze verbaast was dat hij Italiaans kon verstaan. Dat begreep hij dan ook wel, hij zag er niet echt uit als een Italiaan. Als Rus zag je hem ook niet gelijk, maar toch was het zo. Hij was echt een Rus, en dus niet iemand anders die uit een ander land komt of wat dan ook. Nadat ze aan hem had gevraagd waar hij vandaan kwam antwoordde hij dat hij uit Rusland kwam. Zijn land, hij hield er van. Maar toch moest hij ook nog andere steden zoals St. Petersburg bezoeken. Dat vond hij echt een stad om echt eens een keer te moeten zien.
Alec had het meisje niet verteld dat hij alleen Italiaans kon verstaan, maar daar zou ze zelf ook nog wel achter komen. Hij deed er de moeite dan ook niet voor om dat te gaan vertellen, of wat dan ook. In plaats van te vertellen dat hij Italiaans kon verstaan, zei hij ook maar wat in het Russisch tegen haar. Het leek veel qua vertaling wat zij tegen hem had gezegd, dus daar hield hij het ook maar bij. Niet veel Italianen konden Russisch of andersom, dat was dan ook gelijk reden waarom hij zich in hield met vertellen. “I’m afraid I don’t speak Russian, signor..?” zei ze tegen hem. Alec grijnsde kort, hij had een soort van verwacht dat ze dat zou gaan zeggen. “I said, handsome maid,” zei hij terwijl hij even van zich weg keek. Hij vond het eerlijk gezegd een soort van awkward om te vertalen wat hij had gezegd, in ieder geval die twee woorden. Hij zei dat namelijk niet snel tegen meisjes, ook al dacht hij dat wel vaak genoeg over meiden.
Alec volgde haar ogen naar het flesje Limoncello en vervolgens naar hem. “You look like you could use some?” vroeg ze, terwijl ze het flesje omhoog hield. “Thanks,” zei hij, waarna hij het flesje aan nam en er een slok van nam. “Makes you feel warm again,” vervolgde ze lachend. Hij knikte, hij voelde gewoon hoe de alcohol gelijk zijn werk deed. Zelfs zijn Demonen in hem voelde de alcohol. Hij had er geen probleem mee dat zijn Demonen de alcohol voelde. Dat was juist even goed. Alec gaf het flesje weer aan de redhead, anders zou hij straks alles in een keer op drinken. En dat zou ze waarschijnlijk niet zo goed vinden. “Mi chiamo Serena,” stelde het meisje zichzelf voor. Ooh, we gaan weer terug naar de andere talen cursus, dacht hij. Alec dacht nog even na of hij gewoon in het Engels zou terug praten of in het Russisch, ook al was zijn keuze al vrij snel gemaakt. “Menya zovut Alec,” sprak hij. Hij ging nu gewoon naar zijn eigen taaltje toe. Even checken of de redhead Serena dat wel wist. Anders zou hij het gerust voor haar willen vertalen.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) wo jul 01, 2015 9:16 pm
Serena Vegara
Good girls are bad girls, that haven't been caught
Nou als ze hier dan toch moest zitten tot de regen ophield, liet het dan met iemand zijn die niet haar uitzicht verpestte. Gelukkig was de jongen best wel knap, dus dat was weer mooi meegenomen. Nadat ze hem vrolijk aan had gesproken met: "Ik heb je zo gemist!" en hem een knuffel had gegeven had ze vast een goede indruk gemaakt. Het was in ieder geval heel ongewoon, dus ze hoopte maar dat hij het lang zou onthouden. Ze bleef wel vaker bij jongens in hun hoofd hangen. Zeker terug in Italië. Dat ze heel af en toe gebruik maakte van haar mutatie moest je dan even niet op letten, ze kon toch moeilijk veranderen wie ze was? Alleen was het jammere van dit eiland wel dat iedereen een mutatie had, dus dat ze niet gegarandeerd sterker was. Nou, in een gevecht zou ze het waarschijnlijk wel winnen. Het zou eigenlijk wel een grap zijn als er een of andere spion hier was, die helemaal geen mutatie had. En zou doen alsof hij iemands gedachten kon lezen of zo. Dat zou ze eigenlijk nog wel mee willen maken. Veel interessants gebeurde hier niet, daar was ze nu wel achter. "Where are you from, bel ragazzo?" Vroeg ze aan hem. Ze had geen probleem met flirten, dat deed ze eigenlijk heel de tijd. Ze was nou eenmaal Italiaans, ze kon het niet helpen. Het was wel heel leuk dat hij ook Italiaans kon, of in ieder geval kon verstaan. Kon ze vrolijk tegen hem babbelen in het Italiaans. Soms kreeg ze een beetje genoeg van alle buitenlanders hier, en wou ze gewoon Italiaans met iemand kunnen praten. En aangezien dat met haar 'zus' niet kon, moest ze iemand anders vinden. Dat was haar alleen nog niet gelukt. Maar deze jongen verstond Italiaans, dus dat was al een hele vondst. ”Russia, and you're from Italy, right krasivaya devushka?" Antwoordde hij. O jee, ze verstond helemaal geen Russisch. Laat staan dat ze het sprak. Ze wist dat dit knappe meid betekende, omdat een of andere Russische gozer dat ooit tegen haar gezegd had, maar verder hield het op hoor. Ze wist niet eens hoe ze de weg moest vragen. "I'm afraid I don't speak Russian, signor...?" Vroeg ze aan hem. “I said, handsome maid,” vertaalde hij voor haar. Wacht. Zei hij nou 'handsome'? Ho eens even. Als ze het goed had, was dat woord alleen gebruikt voor jongens. Zij was toch zeker geen jongen. Haar gezicht vertrok nog meer toen ze erachter kwam dat hij haar vraag niet had beantwoord. Met 'Signor..." had ze bedoelt dat ze zijn naam wou weten, en dat had hij niet verteld aan haar. Was hij nou spelletjes met haar aan het spelen of zo? "Did you just call me a dude? I'm pretty sure 'handsome' is used for boys only." Zei ze wat verbeten. Ze wou niet zulke complimentjes ontvangen hoor. "Better think about your compliments boy, I'm no fool, and I do not like to be mistaken for a stupid girl." Zei ze terwijl ze hem aan keek. Het was ergens wat verleidelijk, hoe ze het zei, maar ze meende het. Ze was niet stom.
Ze was het niet vergeten, maar ze bedacht zich wel dat ze niet de hele tijd boos kon blijven, dat zou ook niet leuk zijn. Haar blik gleed naar de Limoncello en toen naar hoe koud hij het wel niet moest hebben. "You look like you could use some?" Vroeg ze terwijl ze het flesje omhoog hield. “Thanks,” zei hij terwijl hij het flesje aanpakte en een slok nam. Er verscheen een kleine glimlach op haar gezicht, nu hij misschien wat opwarmde zou het vast wat leuker worden. "Makes you feel warm again," vervolgde ze lachend. Ze kreeg het flesje weer terug. Ze verwachtte ergens wel dat hij zou denken dat ze alles morgen weer vergeten was. Oh dan had hij het fout. Het leuke van Serena was dat ze alles onthield, zo was ze nou eenmaal aangelegd. Dus als ze hem nou nog eens tegen zou komen zou ze hem mooi hieraan herinneren. "Mi chiamo Serena." Stelde ze zich toen voor. Toen hij weer in het Russisch antwoordde was ze sowieso screwed. “Menya zovut Alec,” stelde hij zich voor. Tenminste, ze nam aan dat hij dat deed? Alec klonk als een naam, dus ze dacht dat hij zich voorstelde. Daar moest ze maar even van uit gaan. "So I assume your name is Alec?" Zei ze half vragend. Ze leunde wat naar voren, met een grijns op haar gezicht en vroeg: "How's Russia doing, better, how are yóu doing?" Ze bleef zo dichtbij zitten en keek hem vragend aan. Misschien gebruikte ze een beetje haar mutatie, oke eigenlijk wel. Ze wou wel eens zien hoe hij reageerde op haar verleidelijkheid. Ze wist dat de meeste jongens, menselijke jongens, het niet konden weerstaan, zeker als ze ze aankeek op de manier waarop ze Alec aan keek. Ze kon hem gevangen houden in haar ogen als ze dat wou, maar nu was de hoeveelheid die ze gebruikte nog heel weinig vergeleken met wat ze werkelijk kon. Voor haar was het meer een spelletje, om te kijken hoe ver ze kon gaan.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) vr jul 03, 2015 9:15 pm
With the beast inside,
there's nowhere we can hide
Het was waar dat Alec toch wel een spel met de meid aan het spelen was, maar wie was hij als hij dat aan haar zou uitleggen. Hij had geen antwoord op haar vraag gegeven en hij beledigde haar al met “handsome”. Daardoor vertrok haar gezicht al gelijk, maar Alec bleef haar gewoon normaal kalm aankijken als er niets gebeurd was. “Did you just call me a dude? I'm pretty sure “handsome” is used for boys only,”zei ze wat verbeten. Hij vertrok geen spiertje in zijn gezicht. En hij hield dan gewoon bij zijn normale kalme gezichtsuitdrukking, terwijl de meid door praatte. “Better think about your compliments boy, I'm no fool, and I do not like to be mistaken for a stubid girl,” zei ze, terwijl ze hem nu aankeek. Er klonk in haar stem dat ze het echt meende, maar toch was er iets verleidelijk in te horen. Alec bleef haar nog even kort serieus aan kijken, waarna er toe wel een glimlach op zijn gezicht verscheen. “Alright, Alright… I was just joking, I know you're not a stubid girl or a dude….” zei hij toen terwijl hij zijn lach wel een beetje moest onderdrukken. Vervolgens keek hij naar het flesje Limoncello in haar handen, en vervolgde:“You're maybe no fool or stubid girl, but I think you're a little bit drunk.” Hij keek haar aan met een scheve glimlach. Hij wist wel dat hij gelijk zou hebben. Ze was een klein beetje dronken en daar kon zij zelf ook helemaal niets aan doen.
De meid bood Alec de Limoncello aan, omdat het hem misschien een beetje op zou warmen. Natuurlijk had hij het nog wel koud, maar de alcohol zou inderdaad zijn werk wel doen. Hij bedankte haar voor het drinken en gaf het vervolgens weer terug. Het was fijn als er zulke mensen rondliepen op Genosha. De meid stelde zichzelf voor in het Italiaans. Serena, die naam zal hij zeker weten onthouden. Zoals Serena zichzelf had voorgesteld in het Italiaans, stelde hij zichzelf voor in het Russisch. Altijd fijn om even zijn eigen taaltje te spreken. “So I assume your name is Alec?” zei ze half vragend aan hem. Hieruit haalde hij dus dat ze echt niet zo goed was in Russisch. Nou ja, eigenlijk wist hij dat ook wel een beetje nadat hij haar knappe meid had genoemd. Alec knikte als antwoord op haar vraag, want veel kon hij niet meer zeggen. Serena leunde namelijk wat dichter naar hem toe en grijnsde, waarna ze vervolgens vroeg:“How is Russia doing, better, how are yóu doing?” Serena bleef de hele tijd zo dicht bij hem zitten, het was niet ongemakkelijk of zo. Hij vond het juist wel oké. “I'm doing great and I think Russia is doing great too,” zei hij kalm, terwijl hij ook dichter naar haar toe leunde. Hij voelde zich wel een beetje tot haar aangetrokken, maar net niet genoeg om nog dichter naar haar toe te leunen. En misschien speelde hij ook wel even met haar mee. Haar verleidelijkheid tegen het zijne. Niet dat hij echt verleidelijk was of zo. “But tell me darling, how are you doing?” vroeg hij uitdagend. Er lag een Russische toon in zijn stem, die zowel verleidelijk als sexy klonk. Hij ging met zijn hand over haar wang om een klein plukje van haar haar achter haar oor te doen, en keek haar vervolgens kort in haar ogen aan.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) di jul 07, 2015 10:06 pm
Serena Vegara
Good girls are bad girls, that haven't been caught
Als ze complimentjes kreeg wou ze wel góede complimentjes. Ze realiseerde dat hij haar zojuist 'handsome' had genoemd. Ho eens even, dat was niet de bedoeling. Ze wist niet of het expres was of niet. Of hij wist het gewoon niet, of het was expres. Ze vond het in ieder geval niet leuk en dat was te zien. Niemand had haar ooit handsome genoemd. Dat had ze ook graag zo gehouden, maar nu had deze knul haar handsome genoemd. Ze merkte dat ze iedere keer als ze het zei in haar hoofd er een steeds grotere hekel aan kreeg. Bij jongens was het oke, maar nu hij haar zo had genoemd was ze toch wel boos geworden. "Did you just call me a dude? I'm pretty sure 'handsome' is used for boys only." Zei ze wat verbeten. Ze wou niet zulke complimentjes ontvangen hoor. "Better think about your compliments boy, I'm no fool, and I do not like to be mistaken for a stupid girl." Zei ze terwijl ze hem aan keek. Het was ergens wat verleidelijk, hoe ze het zei, maar ze meende het. Ze was niet stom. Als ze zag hoe rustig hij was blijven kijken naar haar kwam ze tot de conclusie dat hij het expres had gedaan. En dat maakt haar nog een tikkeltje bozer. Maar ze reageerde het niet zomaar af, ze zou hem nog wel krijgen. “Alright, Alright… I was just joking, I know you're not a stubid girl or a dude….” Zei hij terwijl ze hoorde dat hij zijn lach moet onderdrukken. “You're maybe no fool or stubid girl, but I think you're a little bit drunk.” Vervolgde hij. Ze keek hem plotseling aan. Noemde hij haar nou dronken? En sprak hij 'stupid' verkeerd uit? Ze was helemaal niet dronken, hoogstens een beetje aangeschoten. Alhoewel, dat zou een dronken iemand zeker ook zeggen. Maar zij wist dat ze niet dronken was, dan was ze nog losser. Bovendien was dronken niet zo'n pretje omdat ze dan niets meer overzag. En nu nog wel. Nu zou ze het morgen nog herinneren, als ze echt ladderzat was misschien niet meer. Misschien niet. Bovendien werd ze niet snel dronken. Dus dit zou ze morgen allemaal nog weten, en ze vermoedde dat hij dacht dat ze het morgen weer was vergeten. Hij had 'stupid' nu twee keer verkeerd uitgesproken, had hij dat expres gedaan? Misschien dacht hij dat ze wel stom was, nog een reden om hem terug te pakken. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. "No, no. I'm not drunk. Maybe a bit tipsy, but I'm not drunk." Zei ze glimlachend.
Ze had hem wat Limonchello gegeven, en zij had zich voorgesteld als Serena. In het Italiaans natuurlijk. Alleen praatte hij nu weer Russisch tegen haar. Ze vermoedde dat hij Alec heette, dat concludeerde ze uit zijn woorden. "So I assume your name is Alec?" Zei ze half vragend. Ze leunde wat naar voren, met een grijns op haar gezicht en vroeg: "How's Russia doing, better, how are yóu doing?" Ze zou hem wel krijgen. Misschien was het niet nu, misschien later. Ze gebruikte haar mutatie niet hoor, oke misschien een beetje, oke eigenlijk wel. Eens kijken hoe lang het duurde voordat ze hem om haar vinger had gewonden, of wanneer hij zou happen in het aas. Het was voor haar meer een spelletje om te zien hoe ver ze kon gaan. Haar stem had verleidelijk geklonken, maar nog lang niet op zijn maximum. Ze wist dat de meeste jongens haar niet konden weerstaan als ze eenmaal begon, eens kijken hoe lang het bij hem zou duren. “I'm doing great and I think Russia is doing great too,” zei hij kalm, terwijl hij ook dichter naar haar toe leunde. Hmm, dit ging al de goede kant op. Hij hapte echter niet meteen, gelukkig. Dat zou erg saai zijn. Misschien had hij door wat ze aan het doen was, misschien speelde hij mee. Misschien ook niet. Ze zou wel zien. “But tell me darling, how are you doing?” Vroeg hij uitdagend. Zijn stem klonk best sexy en verleidelijk, maar dit was geen partij voor haar doen hoor. Hij ging met zijn hand over haar wang om een klein plukje van haar haar achter haar oor te doen, en keek haar vervolgens kort in haar ogen aan. Oh dus we gingen het zo spelen? Oke dan. Als hij wou joinen in de game, dan was het game on. Ze glimlachte en zei: "Well I'm doing.." Ze stopte even. Haar hand ging naar zijn gezicht, en gleed even over zijn gezicht tot ze dat vastpakte bij zijn kin tussen haar duim en wijsvinger. Niet echt hard, maar het was een verschil met haar eerste aanraking. Ze liet geen pijn door haar hand glijden, dat zou misschien later komen, maar dan een heel klein beetje, ze zou hem niet echt pijn doen. Tenzij hij haar pijn deed. "Just fine." Maakte ze haar zin af. Ze boog zijn hoofd wat naar haar toe zodat hij haar aankeek. Nu gebruikte ze haar mutatie weer wat meer. Dit zou toch wel echt verleidelijk zijn, maar zeker niet haar maximum. Op zijn max zou ze hem van een gebouw af kunnen laten springen, en dat zou ze niet doen. Ze had veel te veel lol daarvoor. Het was even geleden dat ze dit spelletje had gespeeld, en ze merkte hoe leuk ze het ook al weer vond. Uiteindelijk liet ze hem los en fluisterde: "So how did you get here, Alec?" Het klonk alweer zo verleidelijk als net, en ze wachtte glimlachend af.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) vr jul 24, 2015 2:39 pm
With the beast inside,
there's nowhere we can hide
Alec had door dat de meid niet dom was, alleen een beetje dronken. Niet echt helemaal dronken, maar gewoon aangeschoten. Ondanks dat hij haar complimentjes gaf die niet echt complimentjes waren, was het toch wel leuk om iemand te hebben om in deze regen bij te gaan zitten. Ook al was het een gesprek waar Alec haar onder druk zette. Toch kwam er wel een glimlach op het gezicht van de meid en met die zelfde glimlach verbeterde zij hem weer. “No, no. I'm not drunk. Maybe a bit tipsy, but I'm not drunk,” legde ze hem uit. Hij knikte, hij wist precies wat ze bedoelde.
Af en toe ging het flesje Limoncello tussen hun door. Hij vond het best lekker, maar hij hoefde er niet te veel van. Wie weet wat er zou gebeuren als hij wel te veel ging drinken. Dan zou hij dronken zijn en elke boom waarschijnlijk knuffelen. Wie weet wat er met die bomen zou gebeuren als er demonen in zouden komen. Dan had hij veel werk te doen om die demonen er weer uit te halen. En daar zat hij nou niet bepaald op te wachten. Niet dat hij zo snel dronken was of aangeschoten, maar het was altijd fijner als Alec niet dronken of aangeschoten zou gaan worden. De meid stelde zichzelf voor als Serena, en hij stelde zich aan haar voor. Niet direct, maar wel enkele seconden later leunde de meid wat naar hem toe. Ze vroeg verleidelijk aan hem hoe het met Rusland ging, maar eigenlijk wilde ze eerder weten hoe het met hem ging. Hij wist dat Serena wel met hem wilde flirten, maar dat ze zich nog steeds wel inhield. Dat gaf hij haar niet kwalijk en hij deed gewoon mee met haar leuke spelletje. Misschien zou het hem nog wat meer afleiden van de kou. Hij zei dat het goed met hem ging net zo als Rusland. Niet dat hij veel tijd ging besteedde over zijn geboorteland. Alec leunde wat naar haar toe en vroeg uitdagend hoe het met haar ging. Niet dat hij erg goed was in flirten met meiden of mee doen met spelletjes, maar hij zou wel zien of het haar beviel of niet. Alec ging met zijn hand over haar wang naar haar oor toe om een klein plukje van haar haar achter haar oor te doen. Hij voelde hoe de demonen graag uit zijn lichaam wilde gaan om het lichaam van Serena in controle te nemen. Maar hij liet ze niet toe gaan, en gleed weer langs haar kaaklijn met zijn hand, en legde vervolgens zijn arm over de rugleuning van de bank. Serena glimlachen en zei:“Well I'm doing...” Ze stopte even. Haar hand ging nu naar zijn gezicht, en gleed even over zijn gezicht tot ze dat vastpakte bij zijn kin tussen haar duim en wijsvinger. Hij voelde een beetje pijn, maar dat ging al snel over. Hij had een gevoel dat ze door had dat hij mee speelde met haar spelletje, en dat gaf vond hij niet erg. “Just fine,” maakte ze vervolgens haar zin af. Ze liet zijn hoofd wat buigen om er voor te zorgen dat hij haar recht aan keek. Hij voelde nu iets meer tot haar aangetrokken dan dat hij eerst had gevoeld. “Dat is goed om te horen,” zei hij tegen haar. Waarbij in zijn stem te horen was, dat hij daar echt blij mee was; maar dat er ook iets was wat hij eigenlijk nog wilde zeggen. Maar hij liet het gaan, nadat ze hem vervolgens had los gelaten. “So how did you get here, Alec?” fluisterde ze naar hem. Het klonk echt verleidelijk en met een glimlach wachtte ze af wat hij zou zeggen. Maar eerst glimlachte hij met een scheve glimlach terug naar haar. “Why do you want to know that? You're more interesting,” zei hij even verleidelijk terug. Eerlijk gezegd wilde hij echt niet over zich zelf praten, hij was dan nu ook meer een luisteraar dan een verteller.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) vr aug 14, 2015 10:07 pm
Serena Vegara
Good girls are bad girls, that haven't been caught
"No, no. I'm not drunk. Maybe a bit tipsy, but I'm not drunk." Zei ze glimlachend. Nee hoor, ze was echt niet dronken. Dan was ze nog veel gezelliger. Als ze misschien heel het flesje leeg zou drinken zou ze wel erg dronken worden. Maar dit was nog niet eens super goede limonchello, dus dat zou wel mee vallen. Ze verlangde nu wel even een moment naar de echte Italiaanse limonchello, die was pas lekker. Je had vaak sterke, en minder sterke. Meestal ging zij voor de sterkere versie, maar af en toe ook de minder sterke. Die was alleen wel voor watjes, wie dronk er nou niet zo sterke limonchello? Kon je het net zo goed niet drinken. Maar, deze limonchello ging er ook wel mee door, moest ze toegeven. Het flesje ging heen en weer tussen de twee. Serena merkte wel dat Alec duidelijk minder dronk als zij, maar ach, dan was er meer voor haar. Mooi meegenomen toch? Ze had nog naar zijn naam gevraagd, en uiteindelijk stelde hij zich ook voor. Tenminste, dat dacht ze. Zijn naam was het enige wat ze uit de Russische zin herkende, maarja dan had hij pech.
Ze leunde wat naar voren, met een grijns op haar gezicht en vroeg: "How's Russia doing, better, how are yóu doing?" Hij zou wel voor haar breken, al was het niet vandaag dan was het morgen, of ooit. Ze had er niet zoveel moeite mee als het later was, hij zou vroeg of laat toch wel moeten toegeven. Dat was nou een leuk spelletje. Ganzenbord was hier niets bij. Al was dat ook niet echt een leuk spelletje. Waarom zou je met een gans over andere ganzen heen hoppen? Om zo in de put te belanden of in de gevangenis. Dat gebeurde haar altijd in ieder geval. Ze had het eigenlijk maar twee keer gespeeld, maar daar ging het niet om nu. Haar stem had verleidelijk geklonken, maar nog lang niet op zijn maximum. “I'm doing great and I think Russia is doing great too,” zei hij kalm, terwijl hij ook dichter naar haar toe leunde. O hij speelde mee? Dit ging nog leuk worden dacht ze. Haar stem had verleidelijk geklonken, maar nog lang niet op zijn maximum. Ze kon mensen van een gebouw laten springen, maar dat zou ze niet bij hem doen hoor. Ze vond het spelletje veel te leuk.
“But tell me darling, how are you doing?” Vroeg hij uitdagend. Zijn stem klonk best sexy en verleidelijk, maar ze zou niet snel zwichten hoor. Dat was niets voor haar. Zijn hand gleed over haar wang, en streek een plukje achter haar oor. O dus we gingen het zo spelen? Dit was een duidelijke bevestiging dat hij mee speelde. En dat was juist leuk. Hij keek haar even kort aan. Ze glimlachte en zei: "Well I'm doing.." Ze stopte en haar hand bewoog zich naar zijn wang. Ze gleed even met haar hand over zijn wang tot ze zijn kin vastpakte en die tussen haar duim en wijsvinger hield. "Just fine." Maakte ze haar zin af. Ze bewoog zijn hoofd nu even zodat hij haar aankeek. Nu gebruikte ze haar mutatie weer wat meer. Dit was wel zeker verleidelijk, maar nog lang niet op zijn max. “Dat is goed om te horen,” antwoordde hij. En aan zijn stem hoorde ze dat hij het meende. Voor ze hem los liet meende ze nog iets gezien te hebben dat hij wou zeggen, maar ze liet het nu even gaan. "So how did you get here, Alec?" Vroeg ze fluisterend. Het klonk alweer zo verleidelijk als net, en ze wachtte glimlachend af.
“Why do you want to know that? You're more interesting,” zei hij even verleidelijk terug met een scheve glimlach op zijn gezicht. Oh my, wat een compliment, dacht ze bij zichzelf. Ze wist wel dat het een spelletje was, maar toch vond ze het leuk. Complimenten waren altijd leuk. Ze keek voor haar uit en zei: "Well. I was living in Perugia, got involved in a few crime thingies. Never got caught. They found me, same old same old. And now I'm here." Legde ze rustig uit. Het was wel een goede samenvatting van het verhaal vond ze. Nog een talent van haarzelf ontdekt. Misschien moest ze professioneel samenvatter worden? Nah, teveel typwerk, ondanks de samenvatting. "What was that thing you wanted to say? Just a minute ago?" Vroeg ze en ze keek hem verleidelijk aan. Er lag ook wel een beetje persuasion in haar blik. Ze wou het gewoon weten. Waarschijnlijk was het niets belangrijks, maar ze was wel nieuwschierig geworden.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) zo sep 06, 2015 4:18 pm
With the beast inside,
there's nowhere we can hide
Dat Alec meer het woord gaf aan Serena was wel duidelijk. Hij vond gewoon dat zijn verhaal niet interessant genoeg was om aan iemand te vertellen die aangeschoten was. En ja, hij wilde haar ook niet weg jagen dat hij zijn bloed eigen vader en zijn “bende” had vermoord met behulp van zijn moeder, toen hij twaalf was. Hij was geen professionele huurmoordenaar, maar hij kon wel gemakkelijk iemand vermoorden. Daar had hij geen probleem mee. Hij had na een aantal jaren wel geleerd hoe hij met dat gevoel om moest gaan. Ondanks dat hij wist hoe hij moest vermoorden en dat hij wist hoe hij daar mee om moet gaan, was toch nog steeds een ware gentle men als het om vrouwen gaat. En daar had Serena dan ook profijt van. Het spelletje dat ze met hem speelde had hij door gehad van af het begin. En alsnog voelde hij zich wel wat meer aangetrokken naar haar toe, maar niet genoeg om volledig voor haar te gaan vallen. Toen Alec alweer het woord aan Serena had gegeven voor hoe ze hier terecht was gekomen, keek ze voor zich uit en sprak:“Well. I was living in Perugia, got involved in a few crime thingies. Never got caught. They found me, same old same old. And now I'm here.” Wat ze vertelde tegen hem was kort en krachtig. En hij wist dan ook wel dat dit gewoon een samenvatting en dat er veel meer dingen waren gebeurd dan ze wilde vertellen. Hij nam het haar niet kwalijk dat ze niet verder wilde vertellen. Hij had er wel begrip voor en zei er verder daarom ook niets op.
Alec keek recht vooruit, maar toen ze hem vroeg wat hij wilde vertellen een minuutje geleden keek hij recht in haar verleidelijke ogen. Het viel hem nu pas op dat ze echt mooie ogen had, en hij vergat helemaal wat hij een minuutje geleden wilde zeggen tegen haar. “I just wanted to say that your eyes are really beautiful,” sprak hij zacht, alsof hij bijna in staat was om zich nu wel voor haar te laten vallen. Maar hij was sterker dan een mutatie die op hem werd gebruikt. Hij had het wel door dat ze dat deed en dat ze een soort mutatie had waardoor hij verliefd op haar zal worden. Maar zo gemakkelijk ging dat niet. Alec hield haar blik nog even vast en keek toen weer vooruit. “I know you’re using a mutation on me, but I’m still hard to get,” sprak hij alsof hij een groot geheim van haar had uitgesproken. Het was nou niet zo dat hij geheel ongevoelig was voor de mutatie, want hij vond nog steeds dat ze het mooiste was dat hij tot nu toe had gezien op dit eiland. Maar doordat hij nog steeds gevoelig was sprak hij was hij had gedacht:“You’re even without the mutation, the prettiest girl on this island.” Oké, hij hield dan misschien wel weg dat hij vond dat ze het mooiste meisje was op het eiland wat hij tot nu toe had gezien, maar wie was Serena om dat te weten te komen. Alleen dat complimentje zou haar waarschijnlijk weer opvrolijken. Dat had iedere meid toch wel? Iedere meid werd toch wel vrolijk van veel complimentjes krijgen? Tenzij dat zij niet zo’n meid was, dan had hij een probleem die hij op een andere manier moest oplossen.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) za sep 12, 2015 10:54 pm
Serena Vegara
Good girls are bad girls, that haven't been caught
Dit was toch een stuk leuker dan huiswerk maken. Niet dat ze dat anders ook zou doen, want ze had daar gewoon geen zin in. Wat konden ze doen? Haar weg sturen van het eiland? Haar vastketenen aan de schoolbanken? Daar zou ze uitkomen, of het nou met of zonder haar mutatie was. Misschien was ze ook wel een beetje aangeschoten, of een beetje erg. Want ze wist dat het hele flesje haar waarschijnlijk dronken zou maken. Niet dat dat uitmaakte, want ze kon heel goed tegen veel drank. Vroeger ook al, en door de jaren heen was dat alleen maar meer getraind. Voordeel van uit Italië komen. Serena merkte wel dat Alec duidelijk minder dronk als zij, maar ach, dan was er meer voor haar. Mooi meegenomen toch? En ze kon er wel tegen, dus dat maakte niet veel uit. Hij had zich voorgesteld als Alec, dat dacht ze tenminste. Zijn naam was het enige wat ze uit de Russische zin kon opmaken. En anders had hij maar pech. Misschien was het dan wel verstandig om geen Italiaans meer tegen hem te praten, want hij zou Russisch terug praten. Oepsie.
"How's Russia doing, better, how are yóu doing?" Hij zou wel voor haar vallen, al was het niet vandaag dan was het morgen, of ooit. Maar nu in ieder geval nog niet, maar dat maakte niet uit. Ze hield wel van een jongen die een beetje terug vocht, anders as er niet veel aan voor haar. “I'm doing great and I think Russia is doing great too,” zei hij kalm, terwijl hij ook dichter naar haar toe leunde. Oh hij speelde mee? Dat was leuk, dat was zeker leuk. Zo gingen ze een tijdje verder. Ze had op een gegeven moment zijn kin vast gepakt en verteld dat alles helemaal goed ging met haar. Ze had weer losgelaten voordat hij had kunnen reageren, en had hem uit zijn "lijden" gehaald. "So how did you get here, Alec?" Vroeg ze fluisterend. Het klonk alweer zo verleidelijk als net, en ze wachtte glimlachend af.
“Why do you want to know that? You're more interesting,” zei hij even verleidelijk terug met een scheve glimlach op zijn gezicht. Hmm, hij wou dus niet vertellen over waar hij vandaan kwam enzo? Nou ja, dat kon ze wel begrijpen, Rusland was nou eenmaal een koud land. Altijd winter eigenlijk. Daar kon ze niet zo goed tegen hoor, ze hield van de Italiaanse warmte. Ze keek voor haar uit en zei: "Well. I was living in Perugia, got involved in a few crime thingies. Never got caught. They found me, same old same old. And now I'm here." Het was een hele korte samenvatting, maar dat was het wel een beetje. Ohja, de maffia was er ook nog. Dat zou ze misschien nog wel vertellen, het maakte toch niet meer uit. En zo erg was de maffia nou ook weer niet. "What was that thing you wanted to say? Just a minute ago?" Vroeg ze en ze keek hem verleidelijk aan. Er lag ook wel een beetje persuasion in haar blik. De jongen keek haar aan, en ze zag hem iets beseffen, waarschijnlijk over haar. En zo wou ze het hebben. “I just wanted to say that your eyes are really beautiful,” sprak hij zacht, alsof hij elk moment voor haar kon vallen. Helaas gebeurde dat nog niet. Nou, misschien was hij al wel een beetje voor haar gevallen. Alec hield haar blik nog even vast en keek toen weer vooruit. “I know you’re using a mutation on me, but I’m still hard to get,” sprak hij alsof hij zojuist een groot geheim had verteld. Ze moest lachen en zei: "Smart boy. Do you want an award now? What do you think would be a nice prize for you?" Het klonk erg speels, en zeker niet onaardig. Niet veel later leek het toch erg alsof hij onder haar betovering was, of zoiets dan. Ze was namelijk geen heks. “You’re even without the mutation, the prettiest girl on this island.” Zei hij nu. Ze glimlachte verleidelijk, ja dat hoorde ze wel vaker. Niet hier, nog niet, maar ze had het wel veel vaker gehoord. "Yeah I get that a lot." Zei ze glimlachend. Ze leunde wat naar voren en legde een hand op zijn borst. Ze keek hem aan en zei wat uitdagend: "Prove it." Ze was even stil en keek hem gewoon aan. "Show me you're right."
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) ma sep 14, 2015 9:22 am
With the beast inside,
there's nowhere we can hide
Dat Alec van af het begin al had geweten dat Serena haar mutatie op hem aan het gebruiken was, was overduidelijk. Welke jongen dat niet door zou hebben was eigenlijk best wel dom. En dom was wel het laatste wat hij was. Het was hoe je het bekeek, want vanuit zijn punt was hij beleefd om te zeggen dat ze het mooiste meisje was die hij heeft gezien. En het volgende moment was hij wat uitdagend om te zeggen dat ze haar mutatie op hem gebruikte en dat hij dat door had gehad. Het was zowat een spelletje spelen en als ze net zo lekker bezig waren zeggen dat je er geen zin meer in had. Serena kon zich nu best wel betrapt voelen dat hij dat had gezegd, maar in plaats van geschrokken te kijken begon ze te lachen. “Smart boy, do you want an award now? What do you think would be a nice prize for you?” sprak ze op een speelse toon. En totaal niet onaardig of zo, maar gewoon op zo'n manier dat ze het spel wat ze speelde door te blijven gaan. Niet dat hij dat erg vond tho. Hij speelde dan weer verder mee met haar, zolang ze haar mutatie maar een beetje minder houd vond hij dat oké. Vals spelen mocht immers niet. Alec glimlachte, waarna hij zei:“Yes, I really deserve a reward now.”
Toch om haar niet al te veel te kwetsen over dat hij haar betrapt had met haar mutatie. Had hij toch gesproken dat ze ook zonder mutatie de mooiste was. Iets wat hij niet zou zeggen als hij dat niet meende, of nog een beetje onder haar mutatie leidde. Ook al kon hij nou ook niet zeggen dat hij er onder leidde of zo iets dan. “Yeah, I get that a lot,” zei ze glimlachend. Met een scheve glimlach keek hij voor zich uit, maar het volgende moment dat hij een hand op zijn borst legde keek hij haar toch wel even aan. Uitdagend zei dat hij zich moest bewijzen. Ze was even stil en vervolgens zei dat hij zich moest bewijzen dat hij gelijk had. Hij moest nog steeds even nadenken hoe hij moest bewijzen dat hij gelijk had. Om het feit dat hij door had dat ze haar mutatie op hem gebruikte, of om het feit dat zij het mooiste meid van dit eiland was? Hij keek haar vragend aan en sprak vervolgens: “Well, I didn't met any other girl on this island, so that's why I think you're the prettiest.“ Als hij de zin nog eens door zijn hoofd heen herhaalde, was het eigenlijk best wel dom wat hij zei. Als je het positief bekeek was het best aardig, maar als je het negatief bekeek zei hij eigenlijk dat er ook meiden kunnen zijn die knapper konden zijn dan Serena. Hij kon nou niet echt zeggen dat hij er aan twijfelde dat zij niet de knapste was die er op Genosha konden zijn. Maar hij bedoelde er nou ook niet echt mee dat ze zich nu gekwetst moest voelen.
“And I have no idea how, I need to prove how I know that you're using you're mutation,” sprak hij. Het was gewoon een voorgevoel dat hij dat had geweten. Hij viel namelijk niet zo snel voor een meid. En als hij dat zou doen, dan zou hij eerst andere meiden willen leren kennen voordat hij een relatie wilde beginnen met het eerste persoon die hij eigenlijk leerde kennen. Misschien had hij namelijk een betere band met iemand anders, en Serena was goed aangeschoten. Dus om er nu over te beslissen of hij een relatie wilde met haar leek hem niet zo'n goed idee. Ook al sprong hij nu wel een beetje te ver het diepe in. Waarschijnlijk bedoelde Serena het wel helemaal niet zo en maakte hij dat er zelf van. En dan mocht hij echt wel zeggen dat hij dom was. “But what did you mean exactly with 'I need to prove myzelf'?” vroeg hij voor de zekerheid. Als ze dat niet bedoelde dat hij zich moest bewijzen waarom ze het mooiste meisje was, of met haar mutatie; dan had hij haar verkeerde antwoorden gegeven. En dat zou nogal awkward zijn.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) vr sep 18, 2015 10:32 pm
Serena Vegara
Good girls are bad girls, that haven't been caught
Ze hield nou eenmaal van het spelletje. Het was een van haar favoriete bezigheden, en ze was er zoveel beter in dan bijvoorbeeld ganzenbord. Of monopoly. En Serena kon nou eenmaal niet zo goed tegen haar verlies. Dus ze wou ook wel dat dit haar zou lukken. Maar daar had ze wel vertrouwen in. Dit had ze al zo vaak gedaan. “Why do you want to know that? You're more interesting,” zei hij even verleidelijk terug met een scheve glimlach op zijn gezicht. Hij liet haar duidelijk meer aan het woord dan dat hij praatte. Maar daar hield ze wel van. Ze hield wel van de aandacht natuurlijk. En hij was bereid dat haar te geven dus dan was er toch niets mis? "Well. I was living in Perugia, got involved in a few crime thingies. Never got caught. They found me, same old same old. And now I'm here." Vatte ze kort samen. Dat was eigenlijk hoe ze hier was gekomen. Als ze dat gevalletje niet mee telde met de maffia. Dat was niet echt iets groots hoor, dat vertelde ze misschien later nog wel.
"What was that thing you wanted to say? Just a minute ago?" Vroeg ze en ze keek hem verleidelijk aan. De jongen keek haar aan, en ze zag hem iets beseffen, waarschijnlijk over haar. En zo wou ze het hebben. “I just wanted to say that your eyes are really beautiful,” sprak hij zacht, alsof hij elk moment voor haar kon vallen. Dat deed hij helaas niet meteen. No worries, dat zou nog wel gebeuren. Ze maakte zich daar nu niet zo veel zorgen over, deels omdat ze een beetje aangeschoten was. Maar echt maar een beetje hoor. “I know you’re using a mutation on me, but I’m still hard to get,” sprak hij alsof hij zojuist een groot geheim had verteld. Ze moest lachen en zei: "Smart boy. Do you want an award now? What do you think would be a nice prize for you?" Het had speels geklonken en helemaal niet onaardig, daar had ze veel te veel lol voor. Bovendien had ze niet zo veel zin om onaardig te doen tegen deze jongen. “Yes, I really deserve a reward now.” Antwoordde hij glimlachend. Ze knikte lachend: "Well I'm sure we can make that happen." Bevestigde ze.
"You’re even without the mutation, the prettiest girl on this island.” Zei hij alsof hij nog steeds onder haar betovering was. Ze was alleen geen heks. Ze had gewoon heel veel lol hierin, dat was alles. En ze was nou eenmaal een Italiaanse. "Yeah I get that a lot." Zei ze glimlachend. Ze leunde wat naar voren en legde een hand op zijn borst. Ze keek hem aan en zei wat uitdagend: "Prove it." Ze was even stil en keek hem gewoon aan. "Show me you're right." Hij keek haar verwarrend aan en zei vervolgens: “Well, I didn't met any other girl on this island, so that's why I think you're the prettiest.“ Ze luisterde rustig, maar hij had haar vraag duidelijk niet helemaal begrepen. Het was ook niet echt slim om dit te zeggen, maar ach ze was tenminste wel het mooiste meisje, tot nu toe. Voor nu nam ze daar maar even genoegen mee omdat ze het wel grappig vond hoe hij zich hier uit ging redden.
“And I have no idea how, I need to prove how I know that you're using you're mutation,” sprak hij. Ze moest zachtjes weer lachen en schudde haar hoofd een beetje. Haar hand had ze op zijn schouder gelegd, omdat ze eerst wou horen wat hij zei voordat ze verder ging met hem gek maken. “But what did you mean exactly with 'I need to prove myzelf'?” Vroeg hij nu toch. "I didn't really want to hear any of that.." Zei ze wat lachend. "But it's nice seeing you try to awnser it.. try very hard and making a mess out of it." Moest ze lachen. "No I'm just kidding." Zei ze voor de zekerheid. Ze leunde weer wat naar voren en dwong hem zowat haar aan te kijken. "I wanted you to prove to me," begon ze. "That I'm really the most beautiful girl you've seen so far." Haar hand was weer wat naar zijn borst gegleden. God wat hield ze van dit spelletje. Eens kijken hoe hij hierop reageerde. Ze keek hem aan in zijn diep bruine ogen, ergens wat vragend en ook weer zo dat hij misschien niet wist wat hij moest doen.
Onderwerp: Re: Why does it rain? (&Serena) zo okt 04, 2015 2:16 pm
Natuurlijk wilde Alec een prijs dat hij heeft uitgevonden dat Serena haar mutatie op hem gebruikte. Kom op zeg wie wilde nou geen prijs als die werd aangeboden door een mooie meid. Ze kon niet van hem verwachte dat hij dan geen prijs wilde, dan zou ze echt heel erg aangeschoten zijn en dat was ze niet. Dat had hij ook al door. Dat Serena lachend knikte vond hij dan ook helemaal geweldig. Hij kon zichzelf nu echt een klopje op de schouder geven. “Well I’m sure we can make that happen,” bevestigde ze er nog achteraan. De grijns op het gezicht van Alec werd nu alleen nog maar breder en breder. Hij vroeg zich dan nog wel af wat zijn prijs zou zijn, maar dat maakte voor hem niet zoveel uit. Zolang hij maar een prijs kreeg. “When do I get my reward?” vroeg hij nieuwsgierig en uitdagend te gelijk. Zijn ogen glunderde van genot, hij had nu echt het gevoel alsof hij nu degene was die nu de baas was van dit hele spelletje.
Dat Alec alleen niet begreep hoe hij zichzelf moest bewijzen was wel duidelijk. Serena luisterde dan wel rustig, maar hij had zo’n gevoel dat hij antwoorden gaf die ze niet verwachtte die hij zou geven. Hij had ook zo’n gevoel dat hij zichzelf een beetje voor gek zette, maar dat hield hem er niet van om nog verder antwoord te geven op haar vraag. Op haar vraag die hij dus niet helemaal goed had begrepen. Hij bevestigde wel aan haar dat hij niet wist hoe hij moest bewijzen dat ze haar mutatie op hem had gebruikt. Hij had gewoon dat gevoel gehad, omdat hij de drang had om voor haar te vallen en normaal deed hij dat niet zo snel. Dus dan zou het sowieso aan haar mutatie liggen. Serena had lachend haar hoofd geschut en haar hand had ze op zijn schouder gelegd. En dat betekende al gelijk dat hij zich zelf echt voor gek had gezet. Maar toch schaamde hij zich daar niet voor. Dus hij vroeg aan haar wat ze er mee bedoelde met “prove it”, want hij had nog steeds werkelijk geen flauw idee. “I didn’t really want to hear any of that..” zei ze wat lachend. “But it’s nice seeing you try to answer it … try very hard and making a mess out of it,” vervolgde ze verder, nog steeds lachend. Alec moest zelf ook wel lachen, want ze had immers wel gelijk. “No I’m just kidding,” zei ze voor de zekerheid, maar Alec schudde zijn hoofd. “I think it’s true, I really made a mess out of it,“ sprak hij lachend. Het was niet vaak dat hij iemand gelijk gaf, dus dat kon ze ook maar beter onthouden dat hij dat had gezegd. Ze moest daarom ook niet nog een keer verwachten dat hij haar nog een keer gelijk ging geven. Zelfs niet als zij toch wel gelijk had, zo koppig kon hij gewoon zijn.
Serena leunde weer wat naar voren en dwong hem haar zowat aan te kijken. Iets wat hij sowieso wel deed zonder dat ze hem hoefde te dwingen. Hij vond het namelijk elke keer wel interessant als ze naar voren ging leunen, waardoor hij haar aan ging kijken. Afwachtend tot er iets ging gebeuren. “I wanted you to prove to me,” begon ze. “That I’m really the most beautiful girl you’ve seen so far,” vervolgde ze, terwijl haar hand naar zijn borst was uitgegleden. Alec twijfelde even wat hij zou gaan doen, of gewoon eerlijk zeggen dat zij de eerste meid was die hij was tegen gekomen of er gewoon een schepje boven op doen dat hij weer de baas was van dit spelletje. Hij had namelijk iets in petto wat ze misschien niet van hem wilde of van hem verwachtte. Iets waardoor ze zou gaan stoppen met haar mutatie gebruiken, omdat ze moest begrijpen dat het niet zou werken. Ook al moest hij zich dan wel er uit praten waardoor hij er weer een rommeltje van ging maken. Toch wist hij vrijwel zeker dat ze het ook wel weer een keer leuk kon gaan vinden. Alec ging met zijn hand over de kaaklijn van Serena en wreef met zijn duim over haar wang. Hij boog een stukje naar haar toe en sprak zacht en verleidelijk:“I’ve really know idea how I need to do that.” De glinstering die in zijn ogen weer kaatste zag er opgewonden en sexy uit. “But maybe this would help,” sprak nog zachter en verleidelijker. Hij boog wat verder naar voren waarna hij zacht en speels zijn lippen op die van haar drukte. Het zou moeilijk uit te leggen zijn dat het niet kwam door haar mutatie, maar om gewoon duidelijk te maken dat ze echt het mooiste meisje was die hij tot nu toe had gezien. Toch was dit ook wel iets, wat hij echt moest toegeven, dat hij dit ook al wel eerder had wel doen. Maar dat zou ze nooit te weten komen.
