Onderwerp: Houston, we have a problem |&Ava wo jul 15, 2015 2:30 pm
“See Different”
Alles was goed. Of zo moest het in ieder geval toch lijken. Zij en haar siblings waren hier nu toch al een week of misschien iets langer en het feit dat ze hier niet elk moment van de dag over haar schouder heen moest kijken om te checken of ze veilig waren was iets positief voor Shay. Met een grijnsje was ze voor de zoveelste keer op verkenning gegaan op het eiland. Of nou ja. Stiekem was ze eigenlijk een beetje een hyper kinetische kangoeroe aan het spelen. Ze moest iets doen right? De brunette was haar tocht begonnen vanaf het schoolplein en aangezien er niemand in de buurt was waar ze tegen kon gaan praten, had ze maar besloten dat het eventjes tijd werd om skippy te spelen. Met een volwaardig blijhoofd was ze op een bankje gaan staan en binnen de kortste keren sprong ze in de lucht, om vervolgens te landen op een geheel ander stuk dat ze wat harder had laten worden. Nou ja, niet dat het echt zichtbaar was voor de mensen beneden, maar voor Shay was het wel zo. Ze maakte allemaal kleine rechthoekjes van lucht in de lucht en die liet ze voor enkele seconden hard worden. Niet lang tho, want hey ze wilde niet dat er een vogeltje of zo tegen aan knalde. Dat was een beetje zielig.
Binnen de kortste keren bevond ze zich boven de tuin. En serieus, het zag er echt helemaal geweldig uit met al die verschillende kleurtjes en vormpjes. Er verschenen heel eventjes pretlichtjes in haar ogen want aye, wie werd hier nu niet vrolijk van? Marshall stiekem, maar goed haar broertje was god weet wat aan het doen. Zolang hij zich niet in de problemen werkte kon ze heel geweldig verder kangoeroe spelen. Een windvlaag streek langs haar lichaam heen. Thank god dat ze toch nog had gekozen om een blouse aan te doen want anders ging ze wel even veranderen in een rondspringende ijspegel of zo, of misschien een Olaf. Yk, dat pratende ventje van Frozen of hoe die film ook mocht noemen. Stomme kleine kindjes die haar tv tijd verspilde met het kijken van die film. In trapjes vorm liet ze uiteindelijk een padje naar beneden verharden om vervolgens af te dalen natuurlijk.
Al had al dat denken aan die Olaf gozer toch even gefucked met haar hoofd of zo want haar focus was even helemaal weg. Zo waren de laatste twee vlakjes plots verdwenen en ja hoor daar ging ze. Frontaal op haar gezicht belande Shay heel even in het gras. Yaaas, gras was nu even haar beste vriend hoor damnit. Gedesoriënteerd duwde ze zichzelf weer overeind en ging ze op haar achterste zitten in het gras. Kort wreef ze over haar neus, gelukkig bloedde die al niet! In haar ooghoeken spotte ze een meisje, juist dit was helemaal top. Letterlijk haar grootste blunder van de week en dan moest iemand het nog gezien hebben. Just great..
Onderwerp: Re: Houston, we have a problem |&Ava za jul 18, 2015 2:44 pm
The miserable do love company
Met een diepe zucht plofte ze neer op één van de bankjes in de tuinen. Ze was hier nu welgeteld dertien uur en 39 minuten, en ze begon zo langzamerhand een beetje te wennen aan de omgeving. Een apart meisje had haar haar kamer laten zien, waar ze zich al redelijk snel had kunnen settelen. De vele nieuwe geuren waren een aanslag geweest op haar uiterst gevoelige zintuigen, maar nu leek alles goed te gaan. Ze was allang blij dat ze geen duidelijk zichtbare mutatie had, anders had zelfs hier iedereen haar raar aangegaapt. Nee, nu blendde ze lekker in met haar omgeving. Ze keek even om zich heen, niemand in zicht. Uit haar tas viste ze een pakje sigaretten. Amerikaans, bij het vliegveld gekocht, en ze verwachtte er niet al te veel van. Ze hing hem tussen haar lippen, stak hem aan en nam een trekje. Beter dan verwacht, maar toch kreeg ze heimwee naar haar oude, vertrouwde Britse sigaretten. Hoe dan ook, het wist haar te kalmeren. Het fijne was dat ze kon roken zonder dat het haar iets deed, haar healing factor hield haar met gemak op de been.
Ze keek wat rond, merkte de geur op van een ander meisje, maar besteedde er alsnog niet teveel aandacht aan. Ava vond dat ze wat alone time nodig had, en dat moest iedereen maar respecteren. De sigaret doofde ze op de betegelde grond onder het bankje, en haar ogen zochten naar een prullenbak. Ze stond op, keek een beetje rond en gooide wat er nog over was van haar peuk in de dichtstbijzijnde afvalbak. Vervolgens besloot ze de bloementuin maar even te waarderen, en haar ogen gleden meteen naar een stel bloedrode rozen. Ze pakte er één in haar hand, maar in plaats van te letten op de dieprode blaadjes, lette ze op de doorns die haar vingers open haalden. Bloed vloeide, maar binnen enkele seconden wist de wond zichzelf te sluiten. Ze had het al vaak gezien, maar het bleef wonderbaarlijk. Ava liep zorgeloos door terwijl ze het beetje bloed van haar vinger aflikte. Haar wenkbrauwen schoten omhoog toen er ineens een meisje uit het niets naar beneden pleurde.
Ava keek even in stilte neer op de jongedame die zich alweer naar boven duwde, en niet al te blij leek te zijn met het publiek dat ze gekregen had. Ava kon het niet laten om even kort te grinniken, maar vroeg zich toen af waar dit meisje überhaupt vandaan was gekomen. Was ze gewoon uit de lucht komen vallen? Een grijnsje vormde zich rond Ava's lippen. "Normaal vallen vrouwen niet zó snel voor me," zei ze toen maar, om het ijs te breken.
Onderwerp: Re: Houston, we have a problem |&Ava za jul 18, 2015 5:12 pm
“See Different”
Ze ging even nooit meer aan Frozen denken dat stond vast. En gras face planten, wel dat schrapte ze ook maar meteen van haar bucket list of zo. Yeah, als ze dit aan Marsh en Brooke ging vertellen zouden ze het besterven of zo. Al zou dat nu misschien ook al het geval zijn aangezien ze elke gedachte mooi hadden kunnen volgen, inclusief de hoop vloekwoorden die door haar hoofd was gegaan toen ze de grond had bereikt. Maar aye tijd om even terug hallo tegen de wereld te zeggen of wat dan ook. Of beter gezegd tegen het meisje dat haar had zien vallen. Want yeah that happened. Een verklaring voor haar plotse drop was niet nodig, nah er zouden hier nog wel mutanten zijn die heel spontaan uit de lucht kwamen vallen. Stiekem was dit echt wel haar aanval hoor, woppa gewoon van uit de lucht je op iemand laten vallen en ze zo tegen de vlakte werken. Stiekem was ze gewoon eventjes zelf een pokémon.
Natuurlijk begon ze te lachen. Like, dat zou zij ook doen als er een random gestoord kind voor haar neus tegen de grond pleurde. Wie zou er niet om lachen tho? Wel atm zij aangezien zij het slachtoffer in kwestie was. Morgen zou ze er waarschijnlijk wel om kunnen lachen, maar dan moest ze eerst nog even het gepest van haar siblings kunnen verdragen. De woorden die de toeschouwer sprak deden er toch voor zorgen dat er een brutaal grijnsje om haar lippen speelde. ‘Cheeky ea? I like that.’ Sprak ze geamuseerd. Zonder al te veel moeite duwde ze zichzelf weer overeind en klopte even het zand van haar kleren af. Gelukkig was er even niet al te veel schade, morgen zou ze gewoon opstaan met een nieuwe blauwe plek. Zodra ze zichzelf weer iets of wat had gefatsoeneerd haalde ze nog kort haar hand door haren. ‘Voor je het gaat vragen. Jup, dit soort dingen doe ik wel vaker. Al was het dit keer niet bepaald gepland.’ Sprak ze met een kleine glimlach. Yeah, dit was wel even de eerste les die ze zichzelf ooit had geleerd hoor. Altijd je focus houden, ander kan je wel eens wat botten breken.
Voor heel even viel haar blik op de roos die het meisje in haar handen had. Al die doorns, no thanks tbh. ‘Als je hier wacht om die bloem aan iemand te gaan geven, zorg ik wel dat ik weer weg ben. You know, dan word je niet gespot met die rare chick die zo maar uit de lucht viel.’ Klonk het al lachend. Al ging Shay er eigenlijk echt wel van uit dat ze hier op iemand stond te wachten. I mean, dat kon best en was helemaal niet raar of wat dan ook. Nah, het enige rare hier op deze moment was zij maar dat had ze al aangekaart. ‘Ik ben Shay btw.’ Stelde ze zichzelf uiteindelijk voor. Misschien had ze dat even in het begin moeten doen? Maar oké, dat was wel even het minste hoor.
Onderwerp: Re: Houston, we have a problem |&Ava ma jul 20, 2015 5:49 pm
The miserable do love company
Het aanzien van het meisje bracht wel een glimlach op Ava's gezicht. Ze was leuk om te zien, daarbij leek ze wel een gezonde dosis humor te hebben. Misschien niet volledig haar type, maar dat maakte verder ook niet uit. Ze was niet actief op zoek naar een soulmate, en was ook niet van plan om dat te gaan forceren. Eerst maar eens wat mensen leren kennen op die gigantische school hier. Het meisje leek al geamuseerd met haar opmerking, gelukkig. Ava keek onbewust hoofdschuddend naar het meisje dat zichzelf omhoog drukte en de restanten van de aarde van haar kleding afveegde. Ava's ogen gleden even naar boven, waar het meisje vandaan was komen vallen. Ze fronste even toen ze zag dat er niet was waar je ook maar op kon staan. Was ze spontaan uit de lucht komen pleuren? Het meisje vertelde dat ze dit wel vaker deed, en Ava vroeg zich af waarom ze nog niet op de Intensive Care lag. "Je valt wel vaker uit het niets uit de lucht?" vroeg Ava toen met opgetrokken wenkbrauwen. Ze had genoeg fysieke pijn mogen ervaren om zeker te weten dat ze zoiets niet een tweede keer zou doen.
Ava keek even verbaasd op toen het meisje over de roos begon, ze was hem eigenlijk helemaal vergeten. Ze keek naar het rode plantje dat nu behoorlijk verfrommeld was. Hier en daar lagen wat afgevallen rozenblaadjes en de steel was geknakt. Ava glimlachte weer. "Ik sta op niemand te wachten," zei ze toen. Ze kende eigenlijk helemaal niemand, dit was haar eerste dag. De enige persoon die ze had ontmoet, was het rare, bleke meisje dat haar geholpen had met haar spullen. Die hoefde ze voorlopig niet per se weer te zien. Ze had het vast goed bedoeld, maar iets aan haar gaf Ava de creeps. "En rare chicks mogen er voor mij altijd wel zijn," voegde ze aan zichzelf toe. Ze was zelf ook altijd een buitenbeentje geweest, en kon het nooit goed vinden met de conforme kinderen die bij haar op de kostschool hadden gezeten. Wat had ze een hekel gehad aan die plek. Het meisje stelde zich voor als Shay. Ava sloeg die naam zonder pardon op. "Ava," stelde ze zich toen zelf voor. Misschien zou dit wel haar eerste vage kennis worden van vandaag.
Onderwerp: Re: Houston, we have a problem |&Ava di jul 21, 2015 4:01 pm
“See Different”
Oh well, iemand even begroeten op deze manier was gelijk ook weer wat anders. Stiekem vond ze het wel grappig tho, alleen was het hele gedeelte van dat ze letterlijk op der bek was gegaan niet zo geweldig maar heel veel last had ze er gelukkig niet van. Nah, Shay was echt een pro in het vallen hoor. Volledig gehard en had nooit pijn. Yaas. Oké, misschien een heel klein beetje maar daar ging ze wel eventjes niet voor uit komen. Onbewust moet ze even lachen om de gedachte van het meisje, great job. Al leek ze toch nog niet compleet gestoord want haar lachen sloot even aan op het volgende wat ze zei. Thank god maar. ‘Ja, geregeld hoor. Meestal val ik nog even per ongeluk op iemand. Voornamelijk mijn broertje, die breekt mijn val dan. Dus je mag wel van geluk spreken dat ik niet letterlijk op je ben gevallen.’ Sprak ze met een brede grimas. Bij Marsh was het gewoon expres tbh, of nouja uit uiterste nood kon ook nog maar dat weren eventjes details die ze niet moest gaan vernoemen. ‘En trouwens, er is wel even wat meer nodig om mij op de intensive care te krijgen hoor.’ Yeah oke, geef anders meteen weg wat je mutatie is. Oh well, wat boeide het ook right?
Nieuwsgierig als ze was had ze naar de roos gevraagd die het meisje in haar handen. Good luck als ze die nog even aan iemand wilde af geven. Het was niet geheel haar bedoeling om zich bezig te houden met de gedachten van het meisje. ‘Wel, misschien maar beter denk niet dat heel veel mensen blij zouden zijn met die roos. No offence hoor.’ Sprak ze met een grijnsje. Aha, first day. Shay zelf zat hier net een goede week en buiten haar siblings kende ze hier eigenlijk ook nog niet al te veel mensen. Maar aye, ze was easy going als het neer kwam op andere mensen ontmoeten dus vriendjes maken was voor haar geen probleem stiekem. ‘Dan heb je de hoofdvogel afgeschoten met mij hoor! Volgens mij ben ik hier queen weirdo of zo.’ Sprak ze vrolijk. ‘Nee, misschien niet maar zoveel mensen ben ik nog niet tegen gekomen om eerlijk te zijn.’ Waarschijnlijk zouden er vast nog wel vreemdere mensen als haar rondlopen hoor. Hoewel, zo’n personen waren best wel moeilijk te vinden stiekem. Hoewel, op dit eiland de gedachten van sommige mensen. Die waren gewoon plain weird. Ava. Geen vaak voorkomende naam als je het haar vroeg. Maar aye even handjes in de lucht voor de buitenbeentjes of zo. ‘Dus Ava, ben je hier al heel lang of?’
Onderwerp: Re: Houston, we have a problem |&Ava di jul 21, 2015 8:34 pm
The miserable do love company
Shay was allang blij dat het zwartharige meisje niet volop op haar was gevallen. Ze zou binnen enkele seconden herstellen, maar haar kleren zouden zo de prullenbak in kunnen. Daarbij had ze maar een handjevol kleding meegenomen, ze had nou eenmaal nooit echt veel gehad. Het was een apart meisje, moest Ava toegeven, maar ze straalde een bepaalde positieve energie uit die haar goed deed voelen. Het was niet ongemakkelijk, ze had gewoon iets gezelligs. "Ik zal voorlopig wel uitkijken voor mensen die in de lucht rondwandelen," zei Ava toen maar, nog steeds onder de indruk van Shay's mutatie. Ze was wel nieuwsgierig naar het assortiment van verschillende mutaties op deze school. Tot nu toe had ze alleen nog maar iemand gezien die kon teleporteren, wat Ava zelf behoorlijk verontrustend vond.
Ava versteende bij de opmerking van Shay. Ze kon ook nog eens gedachten lezen? Haastig dacht ze terug aan alles wat ze de laatste paar minuten gedacht had, hopend dat er niets vernederend bij zou zitten. Nu zou ze de hele tijd moeten oppassen met wat ze zei. "Telepaat?" vroeg Ava toen maar, deze keer wat minder enthousiast. Ze waardeerde het niet als mensen in haar hoofd rond gingen spoken, en stelde het al helemaal niet op prijs als die mensen via telepathie ook nog eens konden beïnvloeden wat ze aan het doen was. Soms was het behoorlijk handig, maar ze werd er onrustig van.
Ze glimlachte weer om de opmerking van Shay, de roos zag er inderdaad behoorlijk sneu uit. Ze liet het ding op de grond vallen, waar hij er nog zieliger uitzag. Leuke metafoor voor haar eigen liefdesleven. Ze grinnikte even, maar het zorgde wel voor een bepaald bitterzoet gevoel. Ze had vaak wel behoefte aan verwantschap, maar liet zichzelf er niet aan ten onder gaan. Nog niet. Het was behoorlijk klote om de enige lesbienne te zijn op een kostschool vol met preppy schoolmeisjes. Shay leek heel wat anders te zijn dan ze gewend was. Tattoos, humor en ze bestempelde zichzelf met een glimlach als weirdo. Ava werd gevraagd of ze er al lang was, waarop ze haar hoofd schudde. "Dit is mijn eerste dag," antwoordde ze. "Het is even wennen om omringd door mensen zoals ik," voegde ze zichzelf toe. Mutanten waren schaars geweest in haar leven in Engeland, en de mutaties die ze tegen was gekomen, hadden haar behoorlijk gechoqueerd.
Onderwerp: Re: Houston, we have a problem |&Ava ma jul 27, 2015 6:43 pm
“See Different”
Shay moest even grijnzen. ‘Denk dat je je alleen maar zorgen moet maken om mij als het neerkomt op mensjes die vallen uit de lucht.’ Stelde ze Ava gerust. Oké, het kon natuurlijk altijd wel dat er andere mensen konden wat zij kon al dan niet een beetje anders, maar even goed die leerlingen moest ze zelf dan nog gaan ontdekken hoor. Als ze er al waren dan moest zij toch eventjes een groepje gaan oprichten hoor. Konden ze even over de lucht rulen en alles. Yeah, dat waren dromen voor later tho. Voor nu moest ze maar eventjes wat vriendjes gaan maken die met beide voetjes op de grond konden blijven staan. En met het meisje voor haar, wel ja daar zag ze nog wel een vriendschap van komen. Shay werd tenminste al niet meteen als volslagen gestoord bestempeld dus dat was echt al wel iets positiefs tho. Al kon ze echt letterlijk in haar hoofd horen hoe haar siblings daar anders over dachten. Ach, normaal was saai en daar deed ze dus heel duidelijk niet aan.
Misschien was het niet meteen het beste idee van die opmerking te maken tho. Toch zeker niet als ze de reactie van Ava zag. Wel damn. Een korte verontschuldigende glimlach verscheen even op Shay’s gezicht. ‘Schuldig. Maar ik probeer het niet al te vaak te doen. Het spijt me..’ Oké, serieus ze ging er echt maar even op letten dat ze niet al te veel meer in haar hoofd zou lopen rondneuzen. Basically omdat het niet cool was, en wel ja waar was het plezier dan van mensen te leren kennen op een normale manier? Dat was misschien het nadeel van Marsh en Brooke, bij hun deed ze het constant, werd het ook door hun constant bij haar gedaan. Feitelijk was het al meer een gewoonte geworden om zo met andere personen om te gaan. Tijd om die misschien maar eens af te leren of zo.
Dat ze was begonnen over de roos. Wel ja, dat was misschien wel best normaal geweest al had ze ook wel lopen zoeken naar iets om over te beginnen praten. De conclusie dat het meisje voor haar neus single was, was dan ook al heel snel gemaakt. Niet alleen door haar reactie maar ook door enkele zaken die ze op pikte. Al ging ze daar dus mee stoppen. Momenteel was Shay wel even een pro in falen hoor damn. Eerst haar tripje uit de lucht, en nu het proberen van iemand anders gedachten niet op te vangen. Meh, dit zou ze wel kunnen. Ze moest zich er alleen maar wat meer voor inspannen of zo. Bevestigend knikte ze. ‘Wel, wen er maar aan maatje. Hier zit je er 24/7 mee op geschept. Het merendeel is nog wel chill by the way, maar aye keep in mind dat dit een school is. Op elke school ter wereld heb je ook wel van die rotte kinderen zitten die je het leven zuur proberen maken. Maar weetje dan moet je gewoon gaan dreigen met het feit dat je hier iemand kent die voor de lol wel eens uit de lucht valt. Schrikt ze gegarandeerd af hoor.’ Sprak Shay al lachend terwijl ze even kort haar hand door haar haren haalde.
