Scott Harper

Scott's omgeving heeft de jongen ontzettend gevormd. Waar hij in zijn eerste levensjaren enthousiast en luid was, is hij nu terughoudend en stil. Hij heft zijn stem vrijwel nooit en is altijd in controle over zijn lichaam. De jongen is erg vriendelijk, maar ook enkel vriendelijk. Zelfs als jullie elkaar al een tijdje kennen, zal hij je enkel beleefd aanspreken en vriendelijk handelen. Hij wordt niet losser en gaat niet meer praten of iets dergelijks als hij in het gezelschap van vrienden is, hoewel hij niet moeilijk mensen als vrienden beschouwd. Het is echter wel aan hem te merken wanneer hij je als vriend beschouwd. Hij probeert zich wel meer te openen, toont zijn interesses en laat vaker weten wat zijn mening over dingen is. Verder is de jongen geen grote fan van fysiek contact. Door zijn mutatie komen anderen sowieso maar weinig bij hem in de buurt, maar alsnog is het duidelijk: Hij houdt zijn handen in zijn zakken, staat met zijn schouders naar binnen, hoofd omlaag. Het is een houding die hij zonder na te denken aanneemt. Scott houdt veel van lezen en fauna en flora. Hij is graag in de buurt van dieren, omdat die hem niet erg vinden om in de buurt te hebben. Ook heeft hij gemerkt dat hij erg goed is met allerlei beesten, waardoor het makkelijker en aantrekkelijker is bij dieren in de buurt te zijn. Hij maakt graag boswandelingen en doet ook zo nu en dan aan tuinieren, waar zijn lange, deskundige vingers erg geschikt voor zijn. Scott slaapt meestal maar 6-4 uur per nacht en is vooral een ochtend persoon.


Scott is relatief lang en atletisch gebouwd. Doordat hij wel erg slank is, lijkt hij soms slungelig, maar de jongen heeft zijn lijf perfect onder controle. Hij heeft een besproet, iet wat bleek gezicht met scherpe jukbeenderen en een strakke kaaklijn. Zijn ogen zijn een mix van wellicht alle kleuren, hoewel groen de meest duidelijke is. Hij heeft bruin haar, vol haar met een soort van kuif, wat hij zo nu en dan graag bedekt met een muts. Scott draagt verder vooral comfortabele kleding. Hij doet niet moeilijk en is tevreden met basics. Hij houdt ergens wel van meerdere laagjes dragen, maar vindt een enkel t-shirt ook goed. Zo nu en dan draagt hij ook sjaals en mutsen, hoewel dit meestal wel aantoont dat hij te weinig slaap heeft gehad of in een te korte tijd te gestrest is geweest. Zijn houding uit meestal ongemak, omdat hij zich snel onprettig voelt in het gezelschap van anderen. Hij staat wat in elkaar gevouwen, zijn ogen vliegen de ruimte rond en hoewel ze oplettend zijn, focussen ze nergens op. Ondanks dit is het echter in één oogopslag aan hem te zien dat hij wel de goede intenties heeft.


Scott heeft twee mutaties, hoewel deze wel in verbinding met elkaar staan. De eerste is Mutation cancellation en de tweede is een milde, zwakkere vorm van Telepathy.

Mutation cancellation: Dit wilt zeggen dat hij de mutaties van anderen uit kan schakelen. Scott heeft hier echter geen controle over, waardoor iedereen die binnen een radius van 5 meter bij hem in de buut komt, geen beschikking meer heeft over zijn of haar mutatie. Dit is dan ook de reden dat Scott liever uit de buurt van anderen blijft, omdat er vaak slecht op zijn ongewilde mutatie gereageerd wordt. Hoewel de mutatie zeer grote voordelen heeft, namelijk dat hij de vijand van zijn of haar kracht kan ontnemen door gewoon bij hem of haar in de buurt te zijn, heeft zijn mutatie ook grote nadelen. Namelijk dat hetzelfde ook geld voor de mensen aan zijn kant die bij hem in de buurt komen. Hoewel Scott geen idee heeft hoe hij deze mutatie ooit zou kunnen beheersen, is het wél mogelijk, alleen erg moeilijk.

Telepathy: Door de mutation cancellation heeft Scott ook tot op zekere hoogte toegang tot het brein van anderen. Hij kan echter vrij weinig, hoewel hij wel potentie heeft. De jongen hoort de gedachten van anderen en is in staat beelden in het brein van een ander te plaatsen. Als hij echter te veel gedachten tegelijkertijd hoort, krijgt hij er ontzettend hoofdpijn van, wat ook een reden is dat hij liever uit de buurt van anderen blijft. De jongen heeft tot op zekere hoogte geleerd de gedachten van anderen te blokkeren, maar zo nu en dan weten ze toch langs zijn blokkade te glippen. Wanneer de blokkade, of de muur, zoals Scott het noemt, gebroken wordt, duurt het even voordat hij het weer kan herbouwen en is hij dus een tijdje niet in staat het gedachten lezen uit te schakelen. Pas als hij even een momentje rust opzoekt en de tijd neemt de 'muur' te herstellen, kan hij de gedachten van anderen weer blokkeren. Scott heeft voor het lezen van gedachten of uitwisselen van beelden geen fysiek contact nodig en kan enkel de gedachten die op dat moment in het hoofd van een ander omgaan zien. Hij kan enkel gedachten lezen en pikt dus geen beelden, geluiden of geuren op. Ook is hij niet in staat de gedachten van dieren of niet-menselijke organismen te lezen. Scott heeft zowel het lezen als het projecteren van beelden al redelijk onder controle.


Scott's ouders waren beide échte mutanten. In één oogopslag kon je het aan hen zien en dat maakte ze trots. Meneer Harper had een paar enorme, spierwitte vleugels die trots uit zijn schouderbladen staken. Mevrouw Harper had vier extra armen, waarmee zij in vele culturen als een godin werd gezien. Het was dan dus te verwachten dat kleine Scott ook een fysieke mutatie zou hebben. Dit was echter niet het geval. De bevalling was erg zwaar. Zo zwaar dat Scotts moeder eraan overleed en de baby het zelf maar op het nippertje redde. Het baby'tje dat daar lag te krijsen was echter niks wat zijn vader verwacht had. Zijn huid was een mooie blanke kleur, hij had maar twee armpjes en twee beentjes en had enkel tien vingers en tenen. Geen staarten, geen hoorns, geen extra ogen... Hij was een hele normale baby. Ivan Harper kon het nauwelijks geloven. Dat zijn vrouw gestorven was in de bevalling van zo'n normaal ding. Het verdriet over zijn vrouw zorgde er dan ook voor dat hij zijn zoon niet goed lief kon hebben. Hij zorgde voor hem, maar de echte liefde die een vader voor zijn zoon hoort te voelen was afwezig.

Binnen vijf jaar na Scott's geboorte raakte Ivan een heleboel dingen kwijt. Hij was een half jaar na Scott's geboorte naar Rusland verhuisd omdat Ivan daar vandaan kwam, maar het ging niet veel beter. Zijn baan, zijn geld, zijn vrienden, alles raakte hij kwijt. Het enige dat hij nog had en waar hij onherroepelijk trots op was, waren zijn prachtige vleugels. Toen Scott dus op leeftijd 6 de eerste verschijnselen van zijn mutatie begon te tonen, was dit vreselijk voor Ivan. Hij kon niet meer in de buurt van zijn zoon komen zonder zijn vleugels te verliezen, waardoor het kleine beetje liefde dat hij nog voor zijn zoon had als sneeuw voor de zon verscheen. Twee jaar lang probeerde Ivan Scott te blijven opvoeden, werkelijk waar, maar het lukte niet. Hij kon niet van zijn zoon houden die zo veel van hem afgenomen had, ook al kon de jongen daar zelf niks aan doen. Toen Scott 8 was, knapte er eindelijk iets in Ivan. Na een heleboel nare woorden, geschreeuw, dreigementen en gehuil richting zijn zoon, bracht zijn vader hem naar Scotts tante, Ivan's zus Beth en liet hem daar achter om nooit meer voor de jongen terug te komen.

Beth was een lieve vrouw. Ze had enkel goede intenties, maar de vrouw was niet in staat een kind goed op te voeden. Omdat ze echter geen mutatie had, kon ze zonder problemen bij Scott in de buurt komen en het duurde daardoor ook niet lang of de twee hadden al een zeer goede band. Scott werd door haar onbevoegdheid echter wel op zeer jonge leeftijd zelfstandig en voedde zichzelf voor een groot deel op. Hij klaagde echter niet: Beth hield onherroepelijk van hem en gaf hem de liefde en aandacht die hij van zijn vader nooit gekregen had. Ook al was hun leven verreweg van perfect, Scott was toch gelukkig.

Op 15jarige leeftijd kwamen ze voor de eerste keer. Dankzij zijn telepathische mutatie wist de jongen dat ze eraan kwamen en wat hun intenties waren. Nog niet in staat zijn tante te verlaten, rende hij weg van de mutanten die hem op kwamen halen, wist zichzelf uit hun klauwen te houden totdat ze hem niet meer achterna gingen. Drie maanden na het bezoek kon Scott weer naar huis, waar hij tot zijn zeventiende bleef wonen. Toen hij ze op een avond weer hoorde aankomen—andere mutanten, maar met dezelfde intenties—, rende hij niet weg. Sinds korte tijd verlangde Scott ernaar om zijn mutatie te kunnen beheersen, de baas te zijn en hij wist dat dat enkel zou lukken met de hulp van andere mutanten. Toen ze hem dus op kwamen halen, rende hij deze keer niet weg maar ging hij mee naar deze speciale school.


• Scott is lichtelijk bijziend, waarvoor hij lenzen heeft. Omdat de lenzen echter een erg vermoeiende werking op zijn ogen hebben, draagt Scott zo nu en dan ook een bril om zijn ogen wat te laten rusten.

• Scott had een tweejarige hond genaamd Wilson. Hij had Wilson met zijn riem aan een lantaarnpaal vastgebonden gevonden en had toen de hond besloten te houden. Beth was op het eerste oog ook al helemaal weg van het bruine dier, waardoor Wilson kon blijven. Helaas kon hij Wilson niet meenemen naar de school, hoewel Scott dat wel graag gewild had.

• Scott heeft zowel Engels als Russisch geleerd, hoewel hij wel een licht Russisch accent heeft als hij Engels spreekt. Dit is omdat zijn vader thuis Engels met hem sprak, maar hij buitenshuis wel Russisch moest spreken.

• Scott's moeder komt uit India, waar zij door haar mutatie aanbeden werd als een godin. Ze genoot van alle aandacht, maar toen ze Ivan leerde kennen, was ze bereid haar status en de aandacht in India achter zich te laten en samen met hem naar Amerika te verhuizen.

• Beth, Scott's tante, leefde zeer afgezonderd van andere mensen, waardoor ze weinig in contact kwam met mutanten. In plaats van 'mutatie', gebruikte ze dan ook het woord 'quirk' voor de afwijkingen in sommige mensen. Hoewel Scott het eerst een beetje vreemd vond, klonkt Quirk wel leuker en al gauw pikte hij de gewoonte van zijn tante ook op. Nu probeert hij de gewoonte weer af te leren, wat hem redelijk goed lukt, maar zo nu en dan spreekt hij toch over 'quirks' in plaats van 'mutaties'.