Take me to the ocean (Scott Harper)

Kelsey had het strand feest achter zich gelaten en verder gelopen het strand over. Het water liet haar voeten nat worden en het stand kriebelde tussen haar tenen. Ze had geen schoenen aan of slippers, die waren toch maar irritant met al dat zand. Om de vijf minuten moest ze dan haar slipper of schoenen uit doen om het zand eruit te halen, en daar zat ze nou niet echt op aan het wachten. Ze had heerlijk gedanst op het feest, misschien was daar een beetje alleen geweest; maar dat maakte niet uit. Waar muziek was danste zij ook wel ergens tussen. Ze had daar ook van alles eigenlijk wel gezien. Zelfs een viertal dat ruzie aan het maken was, maar die snel weer uit elkaar ging. Vreemd om mensen ruzie te zien maken terwijl er een feest aan de gang was. Zelfs Kelsey met haar korte lontje zou liever gaan feesten dan ruzie maken, ook al was haar korte lontje wel wat langer geworden omdat ze haar mutatie bijna helemaal onder controle had.

Terwijl ze zo liep over het strand was het muziek nog goed te horen. Af en toe kwam ze ook nog wat verliefde stelletjes tegen die wat romantisch over het strand aan het lopen waren. Ze snapte eerlijk gezegd niet dat sommige het in zich hadden om verliefd te zijn, elke relatie zou op den duur toch weer kapot gaan en vervolgens blijf je met een gebroken hart achter. Zij had er genoeg ervaring mee en was dan ook gestopt om te zoeken naar iemand om een relatie mee te beginnen.
Ze bleef even staan om te gaan kijken hoe de golven over het water dreven. Sommigen waren hoger dan anderen. Er zaten golven tussen die perfect waren om over te surfen. Elke golf was perfect om te zien. Kelsey liep wat het water in en water voelde verkoelend aan aan haar benen. Ze had immers de hele dag gedanst op de dansvloer en het vuur van haar mutatie had ook iets waardoor haar lichaam automatisch warmer was dan normaal. De kleine golfjes die het land op kwamen klotste nu tegen haar benen aan. Het gaf een geruststellend gevoel, alsof de golven die tegen haar benen aan klotste wilde dat ze mee ging het water in. Ze liep nog een stukje verder tot het moment dat haar shorts nog net niet nat werden. Als ze haar witte shorts nat zou laten worden, dan zou iedereen straks haar onderbroek zien en daar zat ze nou niet bepaald op te wachten.

De zon zakte al weg achter de horizon van water, het was zo mooi om te zien hoe de golven nog steeds op de zelfde ritmische bewegingen door gingen met golven tegen haar benen aan te slaan. “It's so beautiful,” mompelde ze in zich zelf. Ze zuchtte diep en deed haar ogen even dicht. Het zo relaxte gevoel dat ze nu had, daar wilde ze nog wel de hele avond van kunnen genieten. De nummers die op de achtergrond te horen waren, waren ook wat rustiger geworden. Dus dit moment was voor haar eventjes perfect. Ze ging met haar hand door haar losse haren en genoot van de muziek en het geluid van de golven. Het klotste van het water tegen haar benen, het was eigenlijk té perfect. Maar perfect momenten bestaan niet, in ieder geval niet bij Kelsey dan. Tot haar schrik opende ze haar ogen, omdat het geluid van een nogal grote golf op haar af kwam. Ze wilde zich om draaien en eventjes wat sneller uit het water lopen. Iets wat er nogal raar uit zag. Het werd steeds minder diep, maar toch had de golf haar geraakt. Niet zo veel natuurlijk, maar precies achter op haar kont. De natte shorts zouden nu door gaan schijnen en iedereen zou haar prachtige blauwe onderbroek gaan zien. Geweldig was dit weer. Dit was echt zo'n moment wat Kelsey altijd had.

Het had zo'n goed idee geleken om de golven tegen haar benen aan te voelen slaan. Het had ook wel heel erg lekker gevoeld om die koelte te voelen, maar om te staan genieten in de oceaan met ogen dicht, was gewoon geen goed idee. Door die grote golf moest ze echt rennen om niet helemaal nat te worden. Ook al zag het rennen er gewoon echt helemaal niet uit. Het leek eigenlijk meer op dat ze wat door het water aan het slaan was en een beetje aan het hupsen. Kelsey had dan wel de mutatie om zich zelf op te warmen van het water als ze helemaal geraakt zou worden, maar daar had ze nu niet echt zin in. En ze zat er ook niet op te wachten, want als ze haar mutatie zou gebruiken, dan moest ze sowieso eerst haar kleren uit doen. En naakt over het strand heen lopen zou ook weer zo genât zijn.

Kelsey zou moeten zeggen gelukkig dat alleen haar kont maar nat werd, maar nu scheen haar witte shorts wel even mooi door. En dat was echt een groot nadeel. Ze wilde niet aan iedereen showen dat ze een blauwe onderbroek aan had. Geweldig. Ze wilde met haar handen de achterkant van haar short een beetje droog maken, maar ze hoorde iemand roepen. Ze keek even op en zag dat er gelijk daarna een zwart witte hond tegen haar aansprong. De natte poten van het beest drukte tegen haar boven benen, maar ze duwde de hond niet op zij. “Um, sorry,” hoorde ze roepen. Ze keek op en zag een jongen staan op een paar passen afstand van haar. “Het is oké,” zei ze geruststellend tegen de jongen, omdat ze dacht dat de jongen zich niet helemaal op zijn gemak voelde. “Hallo, mooi jongen,” sprak ze tegen de hond, terwijl ze hem over zijn kop heen aaide. De hond hupste wat door het water rondjes om de jongen en om haar. Met een glimlach keek ze even weer naar de jongen. “Hoe heet hij?” vroeg ze hem. Ze had wel eens eerder een border collie gezien, maar dat was uiteindelijk ook gewoon een jongen die Maurim heette. Ze wist niet zeker of dit ook Maurim was of gewoon een hond uit het Animal Shelter. Ze vroeg daarom ook maar gewoon de naam van de hond.

Doordat Kelsey haar aandacht ook op de hond had gericht boeide het haar eigenlijk niet meer dat de achterkant van haar short door scheen. Ze was nu toch ook al nat geworden van de natte honden poten en het gespetter van de hond zelf. Ze ging op haar hurken zitten en aaide de hond was. “Het is een pracht van een dier,” sprak ze zacht, niet echt tegen de jongen bedoeld maar ook niet zo zeer tegen zich zelf. Meer tegen iedereen die het wilde horen dat ze de hond echt prachtig vond.
Ze stond op en keek de jongen aan. Niet wetend of de jongen haar wilde leren kennen of een gesprek wilde beginnen, stelde ze zich toch maar voor. “Ik ben Kelsey, by the way,” zei vriendelijk. En de vriendelijke glimlach bleef op haar gezicht, terwijl ze de jongen bleef aankijken.