Onderwerp: Newton's Law > Lesson 1 za okt 03, 2015 5:06 pm
"watch out for apples"
Wowie het was lestijd. Deze keer bewapend met wel 3 kopietjes van zijn notities (zodat hij er gerust wel weer ééntje kwijt kon raken zonder in paniek te moeten slaan), stapte hij naar het lokaal waar hij les ging geven. Het lokaal waar de science class door zou gaan, was momenteel nog een werf, aangezien ze nog aan het verbouwen waren zodat alle beamers en laboratorium materiaal juist aangesloten konden worden. Daarom had Jamie hem zijn lokaal ter beschikking gesteld. Wat een fijne Bob was hij toch, die kerel.
Zijn afro paste maar net door de deur (okay, ruw geschat en wilde gok, hij wist niet eens hoe breed de deur was, laat staan hoe wijd zijn afro kwam), en hij legde zijn koffertje (zo fancy) op het bureau. Daarna liep hij snel nog een keer heen en weer naar de leraarskamer, met een plastieken box en een handdoek er over, zodat de inhoud nog verborgen was. Howard ging op de stoel zitten en wachtte tot de leerlingen als vanzelf in zijn lokaal zouden verschijnen, al waren ze videogame characters met hun respawn point in dit lokaal.
Valentina De Zaragoza
Class 3
Aantal berichten : 141
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 zo okt 04, 2015 7:33 pm
Take a piece of my heart and make it all yours
Opstaan was hel, of toch vandaag. Cora had haar al vroeg gewekt omdat ze nog moest douchen en haar spullen pakken en Tina wou natuurlijk de eerste zijn die aankwam, zo was ze nu eenmaal. Haar natte haren had ze in een dot gedraaid en veel make up deed ze niet op, vervolgens gooide ze nog een kussen naar haar kamergenote Sam en liet ze de deur uit. Ze was dan misschien nog wel een uurtje te vroeg, ze moest ook nog ontbijten. Dus ging ze eerst naar de kantine voor een kop thee en een bagel ofzo.
Aangekomen bij de kantine was het nog totaal niet druk, want ja wie stond er nu ook een uur te vroeg op? Enkel Valentina dus. Daarom maakte ze ook een aangenaam praatje met de dame die achter de toog stond, Céline als ze zich niet vergas. De vrouw was erg vriendelijk en open toen ze wachtte op de gloeiend hete thee en ze kon een glimlachje dan ook niet onderdrukken. Omdat ze de tijd niet had om te blijven zitten, nam ze het mee in zo'n wegwerpbeker en begaf ze zich naar de gangen, waar het nu toch al wel drukker was. Voor ze het lokaal inliep wierp ze de beker weg, streek ze haar kleren glad en stapte ze met een geheven hoofd binnen.
Toen ze rondkeek moest ze moeite doen om haar lach in te houden, hun leerkracht zag eruit alsof hij elk moment in strakke yogapants met rare panterprint op kon rechtstaan en beginnen te dansen. Foei Tina, zo denk je niet over je leerkrachten. Riep ze zichzelf tot orde waarna ze hem vriendelijk toe lachte om vervolgens ergens op de tweede rij te gaan zitten. Haar boeken verspreidde ze over de bank en met haar handen gevouwen wachtte ze op de rest.
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 zo okt 04, 2015 8:13 pm
This time
this time we can't go home
School was ook alweer begonnen en sinds ze hier nog niet zo heel lang was begonnen voor haar de lessen ook pas vandaag, wat ze juist allemaal leuker vond. Ze had zichzelf al een beetje kunnen settelen maar nu ging alles nog sneller draaien. Kat had altijd snel de neiging om zichzelf in de populaire cirkels te gooien maar wel op een voorzichtige manier. Ze wilde gewoon alles van iedereen weten, zodat het natuurlijk ook makkelijker voor haar zou worden om de boel een klein beetje om zijn kop te gooien. Zij was namelijk ze stiekeme drama schopper en manipuleerder, dat waren gewoon haar allerbeste skills, maar daarvoor moest ze eerst iedereen een beetje leren kennen.Daar was school perfect voor en daarbij kon ze ook nog wat plezier maken, en ze wist ook wel hoe ze dat ging doen. Oké het was misschien niet even voorzichtig zoals ze eigenlijk van plan was maar he! Het was wel een fucking mutanten eiland! Ze kon alles doen wat ze wilde en haar fantasie de vrije loop laten spelen, zo erg was dat ook vast niet.
Ze had haar tas gepakt met de juiste boeken - ze had als eerste natuurlijke ofzo - en had leuke hippe kleren aangetrokken. Al was dat niet waarop ze haar kamer verliet, voordat ze de deur opendeed wilde ze zichzelf eerst even shiften tot iets geks. Gewoon iets wat je niet dagelijks zou zien. Ze wist alleen nog niet zo goed wat dus besloot ze maar gewoon tot tien te tellen en dan te veranderen in het eerste dier waar ze aan dacht. Een. Twee. Drie. Het moest een dier zijn uit de dierentuin. Vier. Vijf. Zes. Beetje opvallend, goed te onderscheiden van de andere dieren. Zeven. Acht. Negen. Tien. Zebra, en poef ze was ineens een Zebra zodra ze de deur uit stapte. De deur viel achter haar dicht en in een galop ging ze door ze gang als een zwart wit gestreept klein paardje. Meteen waren er al mensen die vervreemd opkijken, wat eigenlijk precies haar doel was van dit alles. Het was hilarisch om te zien hoe mensen reageerden. Al had het grootste gedeelte vast ook al wel eens te maken gehad met shapeshifters, dus misschien was het ook wel niet super vreemd op dit eiland.
Het maakte haar ook niet uit, nog steeds schrokken er mensen en keken sommige verwonderd op bij het horen van een vreemd geluid van hoeven en het zebrageluidje. Daarbij was het gewoon te leuk en Kat hield ervan om een beetje fun te maken, daar draaide uiteindelijk ook alles om en dat waren de momenten die je bleef herinneren. Dus ze zag ook niet het nut ervan in om gewoon saai te doen zoals normale mensen/mutanten deden, het leven was een feestje maar je moest die wel zelf maken. Bij het schoolgedeelte sprongen haar oortjes naar voren en zocht ze het biologie lokaal op omdat ze daar les in zouden hebben, geen idee waarom maar dat stond op haar rooster. Het was een lokaal die ze al snel zag en met nogal een rotvaart scheurde ze wat glijdend over de gladde vloer naar binnen, iets wat bijna fout ging maar Kat kon zich wel redden. Ze trok even haar achterbenen bokkend op maar raakte niets en minderde vaart in het lokaal. Kort brieste ze en schudde ze haar grappig rechtovereind staand manen terwijl ze de leraar aankeek. Een zebra’achtig hinnikje was te horen en ze hield haar hoofd even scheef voordat ze naar een plekje toe liep en weer terug veranderde in zichzelf om te kunnen zitten, alsof er niets wat gebeurd. Ze zette rustig haar tas op de tafel neer en met een gewoon/doodnormaal gezicht ging te zitten en keek ze voor zich uit, uiterst onschuldig natuurlijk.
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 zo okt 04, 2015 9:43 pm
outfit - shoes
Aislin kon haar ogen niet geloven toen ze haar lesrooster voor de deze week zag. 'RAEEEN!' gilde ze door de kamer, zeker wetend dat haar kamergenote die nu in de badkamer zat haar zou kunnen kon horen. 'Aislin, the fuck?' Met een slaperig gezicht stak Raeen haar hoofd om de hoek van de badkamerdeur. 'Raeen, kijk! Ik heb natuurkunde in mijn rooster! Ze hebben een natuurkundeleraar gevonden!' riep ze blij uit, alsof het hebben van natuurkundeles een geldige reden was om je kamergenote een halve hartverzakking te bezorgen om acht uur 's ochtends. 'Nice... Heel nice.' Raeen grijnsde, knikte even en verdween toen weer in de badkamer. Ah well, het antwoord van Raeen was niet het enthousiaste antwoord dat ze verwacht had, maar toch. Ze had natuurkundeles, een vak waar ze al op gewacht had sinds ze op het eiland was aangekomen. Natuurkunde was niet haar ultieme specialiteit. die plaats had scheikunde al, maar het vak kreeg een negen van de tien punten van haar - haar puntentelling was te vergelijken met een zilveren medaille bij de Olympische Spelen voor schoolvakken. Goud was dan natuurlijk scheikunde, zilver dan natuurkunde en brons eh... Biologie waarschijnlijk. Aislin bekeek haar rooster nog eens om er zeker van te weten dat ze het plekje in haar rooster echt niet had verbeeld maar nee, het stond er echt. Van ene meneer Howard C. Simpson in - huh? Het biologielokaal? Het was haar een raadsel hoe ze Jamie uit zijn eigen lokaal hadden weten te krijgen - naar haar weten bracht de biologieleraar een groot deel van zijn tijd daar door - maar goed, het zou wel kloppen.
Terwijl ze een liedje van Disclosure neuriede trok ze haar outfit aan - en metallic Dr. Martens om het af te maken, want waarom ook niet? Met twee treden tegelijk sprong ze de trap naar de lokalen af en ze moest zich bedwingen om casual naar het biologielokaal te lopen in plaats van te rennen of huppelen als de hyperactieve leerlinge die ze op dit moment van binnen was, maar ze hield zich aardig in, al zei ze het zelf. 'Goedem-' begon Aislin toen ze het lokaal binnenkwam, maar ze haperde en liet in plaats daarvan haar mond half open hangen toen ze opeens een zebra naar een tienermeisje zag shapeshiften. Natuurlijk. Dit was een school voor mutanten, wat had ze anders verwacht? 'Goedemorgen,' zei ze dan ook maar opnieuw, een stuk vrolijker, alsof er zojuist niks gebeurd was en ze helemáál niet had mogen aanschouwen hoe een paard-achtige in een mens was veranderd. Om haar aandacht maar op iets anders te verleggen keek ze even naar de mysterieuze plastic doos op het bureau en naar de professor, die er - zonder liegen - geweldig uitzag. Totaal niet de stoffige 'Mr. Simpson' die in haar rooster stond. Glimlachend zocht ze een plaats uit - dit ging zeker een leuke les worden.
Dylan Firth
Deceased
Aantal berichten : 61
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 di okt 06, 2015 2:58 pm
Na-freaking-tuurkunde. Like, wat was ze daar in godsnaam mee? De docent die het gaf herkende ze ook niet, ene Howard Simpson of zo. Met moeite rolde ze uit het bed waar Melody nog leuk in lag te tukken. Wrijf het er anders dieper in jow.. Ach ja, whatever ze moest zich er maar gewoon even door heen slepen. In duikvlucht ging ze even de badkamer in. Je weet wel, voor Kitty spontaan wakker werd of wat dan ook dan kon ze nog vijf jaar wachten voor zij er in mocht. Eva trok een van haar favo shirts aan, om daarna een simpele zwarte jogging aan te trekken en haar standaard Vans er over. Nog eventjes de tandjes poetsen en wat haartjes kammen en ze was klaar om de wereld over te nemen. Of nou ja, misschien nu enkel en alleen de natuurkunde les of zo.
In haar hoofd stak een of andere beat vast, probably van Avicii sinds ze daar gisteren nog vrolijk mee aan het werk was gegaan om zelf wat dingen te mixen. Ze moest toch iets van bezigheid hebben right? Dat de les zou plaatsvinden in het biologie lokaal, dat vond ze stiekem wel raar tho. Maar hey, ze ging niet judgen of zo waarschijnlijk had die Howard dude nog geen lokaal of had iemand het random onder water gezet of zo. Maar aye, dan moest ze dus niet zo ver stappen, want ja ze bleef de extreme luiaard van de school. Er waren nog een aantal mensen op de gang, altijd erg handig tho, vooral omdat zij en lokalen vinden niet geweldig samen gingen. Al ging het haar vandaag wel extra goed af of zo want niet veel later liep ze vrij vrolijk de ruimte binnen. Haar aandacht werd meteen naar de doos getrokken die de dude met de afro… Wait rewind, dude met afro? Eva keek met een brede grimas naar de man die achter het bureau zat. Als dit die Howard was, wel dan ging ze deze les nog wel wat vaker komen verstoren of zo. ‘Morning.’ Grijnsde ze breed waarop ze haar blik even terug naar de doos verplaatste maar uiteindelijk toch naar de andere aanwezige in de klas. Spotte ze daar nu een ijsje? Een ijsje met killer Dr. Martens aan dan nog wel! ‘Ayo ijsje, die schoenen rocken zo hard.’ Klonk het at the moment veel te vrolijk voor uit eva’s mond te komen. Haar trainingbuddy had ze stiekem al een tijdje niet meer gezien tho, wat best wel jammer was tho want het was een cool persoon. I mean, look at dem shoes? Het besluit was dan ook erg snel genomen om gewoon naast de chick te gaan zitten, ze had immers wel een buddy nodig waar ze tegen kon praten jow.
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 di okt 06, 2015 6:37 pm
Zijn persoonlijk, ik-transformeer-niet-tijdens-de-lessen project nam veel meer tijd in beslag dan hij eerlijk had gedacht. Hij was Smorgens al vaak om iets bij vijven uit zijn bed om te transformeren naar zijn witte wolf en om daarna zijn uiterste te testen op het atletiek veld. Hoe lager hij zijn hartslag kon houden, hoe beter, maar vreemd genoeg had sport er niets mee te maken. Na vier sprintjes, een paar push ups en enkele kilometers lopen stond hij naar zijn hartslagmeter te kijken en dan de koude ochtend in. Zo zou het niet gaan, hoe hoog dat ding ook ging, het had dus niets met fysieke inspanningen te maken, toch geen sport. Zijn blik gleed van het veld richting het schoolgebouw waar al het leven traag op gang kwam. Net genoeg voor hem om te douchen, zijn kleren aan te trekken en iets van ontbijt binnen te spelen.
Het was nog steeds vroeg toen hij op zijn kamer terug kwam. Hij sloop, dank aan zijn geruisloosheid, de douche en trok zijn kleren aan, poetste zijn tanden en alles wat erbij kwam kijken. Terug in zijn kamer gespte hij zijn hartslagmeter vast en keek naar Devon, die nog lag te slapen. Ze hadden hun les samen, Storm kon hem wakker maken maar hij kon hem gewoon laten en dan zien hoeveel te laat Devon zou zijn in de les. Oké, Storm was nu ook wel al extreem vroeg uit te veren, veel beter zou hij het er niet vanaf brengen mocht hij daar liggen. Hij nam een klein stressballetje van zijn bureau en mikte het zorgvuldig op Devon’s hoofd. ‘Je komt te laat man.’ En daarmee liep hij de deur uit, die ontzettend grote, haast kinderlijke grijns op zijn lippen om de kleine details die zijn ochtend goed maakten. Hij hield het bij een appel uit de kantine en ging dan buiten op één van de muurtjes zitten tot het bijna zover was. De eerste zou hij niet zijn maar hij zou ook niet de laatste zijn. Hij stopte nog snel even bij zijn kluisje, trok zijn schoudertas over zijn schouder en liep met een laatste blik op zijn hartslagmeter naar het juiste lokaal. Toen hij in de deuropening verscheen zag hij een leerkracht, maar dat was niet belangrijk, al de dames … wel. Hij herkende ze niet allemaal, jammer. ‘Goedemorgen dames.’ Begroette hij ze allen beleefd, hij tokkelde zijn vingers kort op het bureau van Katerzyna en gaf haar een scheve glimlach voor hij achteraan ergens ging gaan zitten. Ja, hij was een voorbeeldige student al wist hij niet of het zou lukken met Devon in de buurt …
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 di okt 06, 2015 7:31 pm
Newton's Law > Lesson 1
Drie woorden: Oh. God. Why. Devon bromde, als een echte beer welliswaar en opende verwoed een oog om te kijken waar hij was. Zijn wekker bleef afgaan en hij kreunde nog eens dik tegen zijn goesting. Met het nodige gekraak van het bed draaide hij zich om en reikte naar zijn gsm die op het nachtkastje lag te trillen, terwijl keek hij naar het bed van Storm, dat zoals vaak ’s ochtends, al leeg was. Als een ware professional zette hij het rotvervelende alarm af en rolde weer op zijn zij om vervolgens zijn ogen weer te sluiten en verder te slapen. Gisteren had hij de goede moed gehad om nogmaals naar een les te gaan, maar nu hij besefte hoe vroeg het was, was hij van gedachten veranderd.
Het duurde niet lang of hij hoorde in zijn onderbewuste hoe de deur openging en hij herkende de voetstappen van Hal. Doordat hij opnieuw aan het indommelen was reageerde hij er niet echt actief op, deed zelfs niet de moeite om op te kijken. Totdat hij opeens een harde smak tegen zijn hoofd voelde, gevolgd door Hals stem waar duidelijk een ondertoon van plezier in weerklonk. ‘Je komt te laat man.’ Devon krabbelde recht en snoof luid terwijl hij met zijn handen op zijn lakens klopte om te zoeken wat Storm naar zijn hoofd had gegooid. Uiteindelijk vond hij een stressballetje en klemde zijn kaken op elkaar terwijl hij het op de deur richtte waar Storm net door verdween. Met een enorme bonk kwam het tegen de deur terecht en viel het met een kort plofje op de grond. ”Ik kom helemaal niét.” riep hij zijn vriend nog na met een hese ochtendstem, die niet al te vrolijk klonk.
Devon had nog een poging gedaan om opnieuw in slaap te geraken, maar besefte toen dat niet lukte dat hij misschien toch evengoed naar de les zou gaan. Hij hoorde namelijk de preek van een van de leerkrachten zo opnieuw door zijn hoofd spelen. ”En er zullen sancties volgen, meneer Garnet.” Een zucht rolde over zijn lippen toen hij in de spiegel naar zichzelf keek en door zijn flauwe slaapogen wreef. ”Rise and shine.” bromde hij sarcastisch en stak zijn tandenborstel in zijn mond om vervolgens zijn colgate-smile deftig onder handen te nemen. Hij had nog graag een lange douche genomen, maar toen hij op zijn horloge keek besefte hij dat daar absoluut geen tijd meer voor was, hij was nu al immers 5 minuten te laat. Hij schoot dus maar zo snel hij kon in zijn kleren en verliet zijn kamer nadat hij zijn schooltas had genomen en er nog een zak pistachenootjes in had gegooid.
”Morgen.” bromde hij, nog steeds geïrriteerd door het feit dat hij zo vroeg was moeten opstaan en wandelde de klas binnen. Hij passeerde een leerkracht die hij nooit eerder had gezien en wilde naar een bank vanachter in de klas lopen. Whut? Devon bleef in het midden van het gang pad staan en wierp een blik over zijn schouder, om de leerkracht nog eens tegoei te bekijken. Ofja, wat je leerkracht kon noemen, in zijn ogen was het eerder een levende afro. Na nog eens verwoed met zijn ogen te hebben geknipperd liep hij dan maar naar vanachter in de klas. Terwijl hij voorbij de andere studenten liep klaarde zijn blik meteen op en hij besefte dat hij hetgeen hij zag al honderd maal zo interessant vond dan de les die nog moest komen. Devon ving ook de blik van Storm en kneep venijnig zijn ogen samen. ”Straks laat ik je die stressbal opeten.” bromde hij met een scheve grijns terwijl hij langs hem ging zitten. Stiekem vond hij het nu wel grappig, al was dat daarstraks anders geweest. Ook gaf hij Hal een klein stootje en gebaarde met wiebelende wenkbrauwen naar meisje dat een tshirt met lange zwarte mouwen droeg en daarover een geruite kleedje. Ze zag er speciaal uit, maar tegelijk ook ongelooflijk da-yum.
Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦ ♦ ♦
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 di okt 06, 2015 9:25 pm
NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED
Krakend werd de knop van de douche dichtgedraaid. Dennimae moest zich haasten, ze was door haar wekker heen geslapen en zou telaat komen bij haar eerste les. De meid was onwijs zenuwachtig, wist totaal niet wat ze moest verwachten. Stiekem hoopte ze dat er bekende bij haar in het lokaal zouden zitten, al ging ze daar eigenlijk niet van uit. Ze had iets van scheikunde ofzo, een vak waar ze erg goed in was. Iets te laat komen zou dan vast geen probleem zijn, right? Haastig trok ze haar kleren aan en bond ze haar natte haren in een staart. Tijd om ze te drogen had ze niet, jammer dan. Haar make-up zat echter wel perfect op zijn plaatst, zo zag ze er niet helemaal uit als een zwerver. Met een soepele beweging trok ze haar tas van het bed af en haaste ze zich naar het klaslokaal. Maar ook het vinden van het goede lokaal was een probleem voor haar: Denni kon haar weg nog steeds niet vinden. Ze had echt een rondleiding nodig. De school was dan ook een gigantisch gebouw, ze konden het leerlingen niet kwalijk nemen dat ze het lokaal niet zo één twee drie konden vinden. Bij de balie vroeg Denni waar het lokaal was, maar de vrouw die er achter stond leek niet echt een goeie dag te hebben. Chagerijnig als ze was gaf ze de blondine instructies, die niet echt heel veel verduidelijkte. Dennimae vroeg de vrouw of ze mee wilde lopen om het aan te wijzen, niet echt haar slimste idee. De vrouw kwam met een hele preek aan zetten waarna ze uiteindelijk toch besloot de weg te wijzen. Denni was zeker 10 minuten te laat, niet echt een goed begin van je eerste schooldag. Maar het zij zo, ze kon er nu weinig aan veranderen. De balievrouw opende de deur van het goede lokaal en Denni stapte naar binnen, haar blauwe ogen gleden ietwat nerveus over de aanwezigen heen. Ze bleven hangen bij Devon, waar ze naar glimlachtte. "Sorry dat ik later ben." Zei ze zacht tegen de leraar, die een enorm afro kapsel had. Denni schuivelde langs de tafels op naar Devon, waar ze bij ging zitten. Naast hem zat de jongen die ze tegen was gekomen bij het zwembad, verder kende ze niemand.
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 di okt 06, 2015 10:09 pm
"watch out for apples"
Woah, ineens leek er wel een hele stormloop zijn lokaal binnen te walsen. Bijna letterlijk, aangezien er ook een zebra bij zat die de stormloop wel heel letterlijk nam. Er liepen dus een heleboel mensen binnen, allemaal stralende kleine Bobjes die klaar waren voor een lesje in natuurkunde. Ze zagen er stuk voor stuk echt geweldig uit, zelfs op dit uur van de dag. Er kwamen er twee te laat, maar dat gaf niet, aangezien hij toch nog niet begonnen was. Het was de eerste dag, dus hij besloot om het rustig aan te doen. "Geeft niet, ik ging net beginnen", Zei hij tegen het laatste meisje, die binnen kwam gelopen. Hij stond op van achter zijn bureau en liep naar de deur, om die dicht te doen. "Allriiiight, ten eerste, plaats allemaal maar een naamkaartje op jullie tafel, anders ga ik jullie de rest van het schooljaar Bob noemen", Zei hij, en hij meende het ook echt. Heck, hij had zelfs het schoolhoofd Bob genoemd, per ongeluk. "Ikzelf ben Howard Cecil Simpson, al mogen jullie het gerust afkorten naar Howard", Vervolgde hij, terwijl hij terug liep naar het bureau en op het knopje drukte die het scherm van de beamer naar beneden liet gaan.
"Ik ben aangenomen als jullie natuurkunde leerkracht, en ik ga jullie netjes alle geheimen van de wetenschap van de wereld uitleggen, zodat jullie als volleerde wetenschappers naar buiten kunnen gaan en de wereld verkennen zonder dat de natuur jullie te grazen kan nemen", Zei hij, semi-mysterieus. Right, dit was vast niet hoe een echte leerkracht les gaf, maar dat boeide hem niet echt. Het waren de leerlingen die geboeid moesten zijn in de leerstof, dat was het belangrijkste. "Dus, kan iemand mij vertellen wat de belangrijkste vijand is van balans?" Vroeg hij toen, terwijl hij de klas rond keek en even wat naamkaartjes las. "Eva misschien? Valentina?" Ging hij verder, terwijl hij ondertussen op de computer een paar dingen open klikte die hij straks zou nodig hebben.
Valentina De Zaragoza
Class 3
Aantal berichten : 141
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 wo okt 21, 2015 9:33 pm
Take a piece of my heart and make it all yours
Steeds meer mutanten kwamen de klas binnen en telkens stokte haar ademhaling. Ze zagen er allemaal zo intimiderend uit, zo op hun gemak terwijl zij daar vol zenuwen zat. Gelukkig had ze die weten te verbergen, maar toen zo'n zebra kwam binnen rennen, veranderde in een meisje en casual ging zitten, kon ze haar ongeloof toch niet meer verbergen. Natuurlijk was dit een mutantenschool, maar dan nog, zo'n dingen verwacht je niet altijd. Opnieuw druppelde er mutanten binnen en liep de klas langzaam vol, maar veel aandacht besteedde ze er niet langer aan. Enkel de leerkracht kreeg haar aandacht, al was ze toch even afgeleid door dat mega haar, wie niet! Daarom moest ze zichzelf even wakker maken en haar van te voren gemaakt naamkaartje uit haar tas halen, die ze trots op de bank zette. Ze had hem zelfgemaakt met de computer, zoals ze bijna alles maakte.
Terwijl de Meneer Simpson -ze weigerde hem Howard te noemen- zijn uitleg deed, merkte ze dat haar ogen behoorlijk vaak afdwaalde naar het grappige haar van hem, maar toen ze ze haar naam hoorde kleurde ze langzaam rood en deed ze maar alsof ze haar naam niet had gehoord terwijl ze vanbinnen hoopte dat iemand anders zou antwoorden. Normaal gezien was ze een prima studente, fijn, oplettend en actief, maar fouten maken durfde ze niet echt, dus hield ze wijselijk haar mond als ze niet zeker was of zoals in dit geval, de vraag niet had gehoord. Clothes
Ze had wel veel aandacht getrokken met haar binnenkomst en voelde gewoon de ogen op haar branden, maar ze vond het niet erg. Natuurlijk niet, ze wist zelf heel goed dat het niet een van de normaalste dingen was om een zebra te zien binnenstormen, dus als ze het niet had gewild had ze het ook niet gedaan. Vervolgens was ze wel weer gewoon gaan zitten alsof er niets was gebeurd tho, zette ze gewoon haar tas op de tafel en ging ze tegen de muur aanzitten, wachtend tot er meer binnen kwamen lopen. Ondertussen liet ze haar ogen gaan over de verschillende mensen die er al waren en nog binnen kwamen. Zo zag ze ook het meisje zitten die ze net bijna onderste boven had gehaald, bijna dan want natuurlijk had ze haar nog wel net gesaved. Wel had ze opnieuw mogen beginnen met het wensen van haar goedemorgen, gehe. Ze kende letterlijk nog niemand hier, wat ze op zich best erg vond, dus ze zou maar snel op onderzoek uit moeten gaan. Of nee wacht, daar kwam iemand binnenlopen die ze wel kende. Haar aandacht was meteen op hem gericht en grijnzend keek ze hem aan terwijl hij zijn weg door het lokaal maakte naar achteren. ‘Goedemorgen dames.’ Zei hij tegen de meisjes en tokkelde vervolgens even met zijn vingers langs haar bureau met een scheve glimlach. Liep ook gewoon verder en ging ergens achterin zitten. Licht beledigd dat hij niet bij haar kwam zitten keek ze hem na voordat er een uitdagende glimlach op haar gezicht verscheen.
Snel pakte ze haar tas weer op van haar tafel en liep ze verder naar achteren om vlak voor Hal te gaan zitten, niet naast hem want dan ging zij ook niet zo aardig zijn zoals hij was geweest. Met een plofje liet ze haar tas op de tafel vallen en draaide ze zich al snel om naar achteren. Zachtjes liet ze de stoel een beetje kantelen en legde ze haar onderarmen over zijn bureau heen. ”Heey,” Zei ze nu met een grijnsje en een knipoog, voordat een andere jongen eraan kwam lopen die wat te laat was en naast hem ging zitten. Ze keek hem meteen aan en volgde zijn beweging. ”Straks laat ik je die stressbal opeten.” Bromde hij naar Hal en even trok Kat lachend haar wenkbrauw op. Ohjee, wat had hij nu dan gedaan? ”Klinkt lekker,” Zei ze even sarcastisch terwijl ze Hal met een lachje aankeek. Vervolgens draaide ze zich weer naar de andere jongen, checkte ze hem even uit. ”Hi by the way,” Zei ze met een grijnsje voordat ze zich weer omdraaide om vervolgens haar vest en spijkerjasje uit te trekken en op de tafel naast haar te leggen, waar toch niemand zat. Het was toch veel te warm in het lokaal dus een simpele witte tanktop was genoeg. Een meisje kwam ook nog te laat en ging ergens in de buurt zitten, waardoor Kat haar even kort aankeek, op een niet al te onvriendelijke manier. De leraar begon nu ook te praten waardoor ze haar aandacht even op hem richtte, nog steeds van mening dat het maar een vreemde leraar was met zijn afrokapsel. "Allriiiight, ten eerste, plaats allemaal maar een naamkaartje op jullie tafel, anders ga ik jullie de rest van het schooljaar Bob noemen" Zei hij waardoor ze ook even vreemd keek. Oké, Bob? Ze besloot maar gewoon de naam ‘Kat’ op haar naambordje te zetten om het hem gemakkelijk te maken, gezien Katerzyna vaak een beetje moeilijk was, als je niet ook Pools was. Hij ging verder met praten en zelfs zijn uitleg was vreemd. Maar ze mocht hem wel, hij was wel cool eigenlijk, beter dan normale serieuze leraren. Moest wel eerlijk toegeven dat ze het zo liever had. Maar wanneer hij een vraag stelde en niet haar om het antwoord vroeg besloot ze haar aandacht weer even ergens anders op te leggen, zoals klasgenoten. Ze draaide zichzelf - probeerde onopvallend te doen - weer om naar Hal en keek hem grijnzend aan. ”So, heb je nog plannen voor vanmiddag?” Vroeg ze zachtjes aan hem, want ja hij zou vast ook niet serieus aan huiswerk gaan zitten. Keek ook de jongen naast hem nog even aan voordat ze hem terug aankeek.
Onwillekeurig bleef ze maar naar het meisje kijken dat zojuist van een zebra in, nou ja, een meisje veranderde - zo onopvallend mogelijk natuurlijk. Waarom wist ze niet - misschien dat Aislin verwachtte dat ze opnieuw naar een zebra of een andere willekeurige paard-achtige zou shapeshiften, of naar iets heel anders. Naar één van de plantjes die op de vensterbanken van het lokaal stonden ofzo, net zoals Raeen kon. Sowieso wist ze niet heel veel van shapeshifters af: natuurlijk kwam dat voor een deel omdat haar eigen mutatie héél anders was, maar ook voor een deel omdat ze eigenlijk geen shapeshifters op het eiland kende, behalve Raeen dan. Maar een plant was dan natuurlijk iets heel anders dan een zebra - logisch, Aislin. Was het de atmosfeer van het biologielokaal waar ze in zaten dat er zo'n uitermate vanzelfsprekende biologische gedachtes in haar opkwamen? Heel veel tijd om over haar uiterst logische gedachtes na te denken had ze niet, omdat een bekende stem haar deed opkijken. Eva! Sinds hun training samen had ze haar op een snelle begroeting bij de beach party na niet meer gezien. 'Ayo Ijsje, die schoenen rocken zo hard,' Eva begroette haar met de bijnaam die ze haar bij de training gegeven had - no way dat ze nog van die naam af kwam. 'Heyva,' grijnsde ze terug. 'En thaaanks.' Ze keek even naar haar voeten onder het bureau, waar de zilveren glimmende Dr. Martens aan haar voeten pronkten. Ze waren o zo vloekend met de outfit die ze nu aan had en o zo opvallend, maar toch o zo leuk. 'Jouw shirt is ook gewéldig trouwens,' zei Aislin lachend toen ze nog eens beter naar de print had gekeken. De twee waren wel een leuk natuurkundig fashionable verantwoord duo zo, vooral nu Eva ook nog naast haar kwam zitten.
Nieuwsgierig keek Aislin naar de ingang van het lokaal, waar nog een tweetal jongens naar binnen kwamen gesprint, die elkaar al leken te kennen en een plaats achterin het lokaal uitkozen, en een blond meisje dat nog net op tijd binnenkwam en bij één van de jongens ging zitten, waarna het zebrameisje haar voorbeeld aannam en ook bij de jongens in de buurt ging zitten. Aislin draaide zich weer naar de voorkant van het lokaal, waar meneer Simpson (of zouden ze Howard mogen zeggen?) de deur achter zich dichtdeed - het teken dat de natuurkundeles was begonnen. Aandachtig luisterde de brunette naar het praatje van de leraar (die ze inderdaad gewoon Howard mochten noemen), die meteen aangaf dat ze een naamkaartje moesten maken, anders zouden ze het hele jaar Bob genoemd worden. Hoewel Aislin niks had tegen de naam Bob, vouwde ze toch maar een kaartje in elkaar terwijl ze verder luisterde. Hij klonk ieder geval wel leuk, alsof hij op een meer speelse manier lesgaf dan de andere leraren op de school - hoewel ze ook niks anders bij hem verwacht had, alhoewel... Bijna meteen werd er een klassikale vraag gesteld, waarop onder andere Eva een antwoord moest bedenken. De vijand van balans... Eh? Het meisje dat Valentina heette leek geen antwoord te kunnen bedenken, en naarmate de seconden verstreken en er nog steeds geen antwoord vanuit de klas kwam keek Eva haar met een om hulp vragende blik aan. PLEASE, leek ze bijna te zeggen. 'Zwaartekracht misschien? Massa?' fluisterde ze haar toe, net zachtjes genoeg zodat waarschijnlijk alleen Eva het zou kunnen verstaan, waarna haar trainingsbuddy de antwoorden van Aislin hardop zei. Dit was nog eens teamwork.
OOC: Godmode van Eva met toestemming van Caro, dus Jennifer mag na deze post met Storm posten c:
Laatst aangepast door Aislin O'Donaghue op do dec 03, 2015 9:19 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 ma okt 26, 2015 7:44 pm
Nu hij zat, op zijn stoel viel voor het eerste een grondige blik op de leerkracht en zijn toch wel aparte kapsel. Storm vroeg zich gelijk af of het door de deur zou geraakt zijn zonder dat het de rand raakte, niet beledigend bedoeld. Maar met zo’n pak haar was het vast niet altijd even gemakkelijk, hij vroeg zich af hoe het eruit zag na een douche, of hoe het zou zijn om te borstelen. Hij fronste zijn wenkbrauwen en verlegde zijn blik naar het koffertje en de doos met de handdoek. De leerkracht zag er behoorlijk zelfzeker, was dat het woord? Storm zou eerder grappig zeggen. Maar je zag dat hij nieuw was en Storm wist hoe het was om nieuw te zijn dus bleef hij stil, verroerde geen vin en haalde zijn cursus en andere dingen uit zijn tas.
Zijn aandacht gleed algauw van de leerkracht naar alles dames in het lokaal. Nice, een les met enkel Devon en een hoop dames. Hij bekeek ze allemaal nauwkeurig, knap, knap, jam jam, mocht er wezen tot zijn blik naar Kat dreef die de bank voor hem kwam zitten, gelijk schoot zijn mondhoek naar boven. ‘Kat.’ Begroette hij haar charmant voor zijn aandacht opzij gleed naar Devon, oh, en die was duidelijk niet blij met Storm’s kleine stunt vanmorgen. ‘Daar heb je een kamergenoot voor man.’ Grinnikte Storm gelijk, zijn allerbeste vriend een zorgzaam schouderklopje gevend. “Klinkt lekker.” Merkte Kat op. Storm keek haar gelijk grijnzend aan. ‘Hoe kan jij dat nou weten, ik wist niet dat onschuldige meisjes stressballetjes aten.’ Hij haalde tweemaal zijn wenkbrauwen op en keek naar Denni die te laat het lokaal binnen kwam gewandeld. ‘Tweetygirl!’ Begroette hij haar enthousiast. Hij was in ieder geval goed opgestaan, Devon kwam naast hem langzaam op gang. Toen Kat kort Devon begroette haalde Storm weer al zijn beleefde manieren boven. ‘Kat; Devon, mijn kamergenoot, Devon; Kat mijn,’ Hij zweeg en tuitte kort zijn lippen voor de glimlach gelijk terug gleed. Hij ging er niet op verder maar Devon zou de “mijn” in de zin gelijk begrijpen. Hij krabbelde zijn naam, zijn achternaam, op een blad en maakte er een naamkaartje van. ‘Zou je niet beter grumpy beer opschrijven?’ Vroeg hij doodserieus aan Devon.
Howard leek hem wel een coole vent. Storm was eventjes stil, luisterde zoals iedere voorbeeldige leerling, naar wat de leerkracht te zeggen had. Serieus, zonder dat de natuur jullie te grazen nemen? De natuur had hij al behoorlijk te grazen genomen, zijn blik gleed kort af naar zijn hartslagmeter. Bij de vraag opende hij zijn mond maar zweeg en dacht er even over na voor zijn aandacht naar Kat ging die zich draaide. Hij vouwde zijn armen samen en liet zijn hoofd erop rusten. ‘Studeren, alleen.’ Hij trok een quasi triestig gezicht voor die verleidelijke glimlach weer op zijn lippen kwam. ‘En ja ik moet ook studeren om goede punten te halen, maar als je me wil helpen, ik hou je niet tegen.’ Hij leunde achteruit op zijn stoel en sloeg zijn armen over elkaar en haalde zijn wenkbrauwen tweemaal op. ‘Ik ben een goede student.’ Fluisterde hij waarna zijn blik kort naar Devon gleed met een blik van waag-het-niet-mijn-uur-te-verpesten alvorens hij naar de leerkracht vooraan het lokaal gleed. Er was wel wat afleiding hier vanachter, Denni, Kat, Devon .. phoe, hopelijk hield hij dit vol …
Onderwerp: Re: Newton's Law > Lesson 1 di okt 27, 2015 10:24 pm
Newton's Law > Lesson 1
Behalve het feit dat hij in een freaking klaslokaal zat voelde Devon zich wel in zijn sas. Aan alle kanten omringd door knappe verschijningen en dat enkel voor hem en Storm. Ja, er zouden ergere omstandigheiden zijn om in te vertoeven. Het werd al helemaal beter toen de deur na hem opnieuw openging en Dennimae binnenstapte, onder begeleiding van… AGNESSIE! Oh god dit kon je niet menen. Devon beukte met zijn elleboog in Storms ribben en gebaarde naar de deur waar de chagerijnige vrouw Dennimae afdropte alsof ze een vies pakketje was, terwijl moest hij aardig moeite doen om het niet uit te proesten. Dennimae, the poort thing, ze zou wel een opbeuring kunnen gebruiken, die vrouw was immers echt een feeks. ”Ik zie dat je Agnessie ook ontmoet hebt.” zei hij luidop tegen Dennimae toen ze zich langs hem neerzette. Enkele boze blikken van leerlingen keken hem aan doordat hij zo luid babbelde. ”Sorry hoor.” fluisterde hij overdreven luid – in hoeverre dat ging – terug en trok afkeurend een wenkbrauw op. ”Volgende keer zal ik je wel naar het klaslokaal begeleiden.” knipoogde hij haar toe en toverde zijn typische ‘Devon’-glimlach op zijn gezicht. Hij liet kort zijn hand bemoedigend op haar schouder rusten.
De leerkracht begon te spreken, maar Devon had niet echt oor naar wat hij zei, hij had enkel oog voor de leerlingen rondom hem. Waaronder ook een meisje dat nog een late beslissing maakte om ook vanachter in de klas aan te sluiten. En daar leek ze reden toe te hebben, want de manier waarop ze naar Storm keek sprak boekdelen. ”Kat.” begroette Storm haar met zijn lekker Brits accentje en Devons hersenen begonnen te werken waardoor hij een scheve grijns op zijn gezicht kreeg. Ahá, Storms streepje… Ze had hun gesprek gehoord en ging er ongegeneerd op in. ”Klinkt lekker.” Devon keek van Storm naar het meisje en trok grijnzend zijn wenkbrauwen op toen hij Storms reactie hoorde. ‘Hoe kan jij dat nou weten, ik wist niet dat onschuldige meisjes stressballetjes aten.’ Devon schudde met zijn hoofd en keet Kat voor een seconde kort in de ogen en zag onmiddellijk hoe knap ze was. ”Mooie comeback.” sprak hij Hal met een goedkeurende blik toe. Hell yes dat het een dubbele betekenis had, enerzijds op zijn opmerking, anderzijds op hun strepenlijst waarop Storm een inhaalmanoeuvre had gemaakt.
’Tweetygirl.’ Storm mocht Dennimae dan kennen, dat was niet in zijn geval met Kat. Hij was zijn allerbeste vriend daarom ook dankbaar dat hij haar aan hem voorstelde. Devon moest grijnzen met Storms woordenspeling. Hij wierp hem een subtiele ‘got it’-blik toe en richtte zich daarna weer op Katerzyna. ”Dag Kat, als je het te warm hebt, heb geen bang om het te zeggen. Ik zet gerust een raam voor je open.” sprak hij haar met een grijns op zijn gezicht toe en knipoogde met een onderdrukt lachje. Devon had goed genoeg opgemerkt hoe het meisje haar jeansjasje uit had gespeeld en hier enkel nog in een topje zat. Niet dat hij het erg vond hoor, allesbehalve. Ze mocht dan wel ‘van Hal’ zijn, kijken mocht nog steeds en dat zou hij doen ook.
Alle leerlingen rondom hem begonnen hun naam op een papier te schrijven om er daarna een naamkaartje van te plooien. Aan Devons gezicht stond duidelijk te lezen dat hij deze instuctie gemist had en Storms opmerking drukte er nog eens extra op. ”Och, zwijg en geef me een blad.” bromde hij grijnzend en scheurde zelf een papier af van Hals kladblok en pikte ook nog eens zijn pen om vervolgens zijn naam in drukletters op het papier te schrijven, dun en onleesbaar, maar dat maakte hem niet zoveel uit. Slordig plooide hij het papier dubbel en zette het voor op zijn bank, om het meteen als een hoopje pudding in elkaar te zien zakken. Hij haalde zijn schouders op en trok zijn mondhoeken kort omlaag. Close enough. Storm leek oprecht te luisteren naar de uitleg van de leerkracht en Devon zuchtte diep waarbij hij zijn gezicht op zijn handen liet steunen die op hun beurt via zijn ellebogen op de bang steunden. Zijn wangen werden geplet en hij zag er een beetje als een bulldog uit. Op de momenten dat het stil was en niemand met hem sprak vroeg hij zich echt af wat hij hier deed. Welke les was het zelfs in godsnaam? Niet oplettend liet hij zijn blik door de klas gaan en las hij de naamkaartjes waarvan de pen doordrukte en hij ze langs achter in spiegelbeeld kon lezen. Bij één iemand deed bij extra moeite, het meisje met de fancy blinkende schoenen. N I L S I A. ”Nialis..” fluisterde hij tegen zichzelf en schudde zijn hoofd van neen. Poging 2: ”Aislin.” Hij haalde – voor kort in zijn eigen gedachten teruggetrokken – zijn schouders nonchalant op. Dat was misschien wel een naam om te onthouden.
‘En ja ik moet ook studeren om goede punten te halen, maar als je me wil helpen, ik hou je niet tegen.’ Langzaam werd hij uit zijn gedachten wakker geschud, zeker toen Storm weer een opmerking maakte waardoor hij een onderliggende steek op Devon zette. ”Ik niet dan?” en of het sarcastisch klonk. Op zijn gezicht stond een uitdagende grijns en hij sloeg zijn armen voor zijn borst over elkaar. Even had hij de intentie gehad om zijn voeten op de bank te leggen, maar dat zou de leerkracht misschien niet op prijs kunnen stellen, dus hij hield zich nog maar even in. ”Had evengoed nog in mijn bed kunnen liggen.” zei hij met een wenkbrauwwiebel en deed alsof hij een stressballetje in zijn hand had, duidend op het feit dat als Storm hem nog veel zou plagen hij zich echt aan een lekkere stressbal op zijn bord mocht verwachten. ”Oh en trouwen Kat, als je van plan bent om straks langs te komen, denk eraan dat ik ook aanwezig ben! Tenzij je dat niet erg vind natuurlijk.” Hij beet lachend op de binnenkant van zijn wang en wierp Storm een denk-maar-niet-dat-je-een-rustige-les-gaat-hebben-blik toe.
Het uur was nog lang, en er was nog genoeg tijd om vanalles uit te steken, dus voorlopig hield hij zich nog kalm. Devon draaide zich om zodat hij weer naar Dennimae keek. ”Mag ik bij jou mee kijken in de cursus?” In zijn ogen stond een heilige blik te lezen. ”Heb die van mij niet bij, laat staan dat ik weet welke les dit is.” Devon graaide in zijn tas en voelde de zak pistachenootjes zitten die hij vervolgens onder de bank aan Dennimae toonde. ”Ik heb dit in ruil, en trust me, het zegt veel dat ik dit met je wil delen.” hij haalde zijn wenkbrauwen een paar keer uitdagend op, benieuwd of ze het een goede deal vond of niet.
Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦ ♦ ♦
NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED
De blondine meid werd letterlijk door de balie vrouw afgedropt, waarna ze plek had genomen achterin de klas bij Devon en Storm. Een ander meisje zat ook bij de jongens in de beurt, maar haar kende ze niet. ”Ik zie dat je Agnessie ook ontmoet hebt.” zei hij luidop en enkele leerlingen schonken bozen blikken naar achteren. Denni keek ze enkel aan, al moest Devon even laten merken dat hij hun reactie overdreven vond. "Helaas wel." Mompelde ze naar de jongen waarbij ze haar tas op de tafel zette. ‘Tweetygirl!’ Begroette Storm haar enthousiast. "Hee, Hall." Glimlachtte ze naar hem. ”Volgende keer zal ik je wel naar het klaslokaal begeleiden.” knipoogde Devon haar toe en Denni glimlachtte. "Lijkt me een goed plan, je zou me nog steeds een rondleiding geven." Kort stak ze het puntje van haar tong naar hem uit om hier zacht op te bijten. Devon liet zijn hand bemoedigend op haar schouder rusten en dankbaar glimlachtte ze naar hem. Het meisje zei niks tegen haar en Storm stelde enkel alleen Devon aan haar voor, dus liet ze het daar maar bij. Denni had de naam 'Kat' opgevangen. Ze schonk haar een glimlach, snapte waarom de jongens haar aandacht schonken. Het was echt een knappe meid. Het moment dat de jongens dan ook onderling en met haar aan het praten waren liet de blondine zo, ze ging zich niet in hun gesprek mengen. Vooral omdat ze het niet echt gevolgd had, maar ook omdat vooral Storm erg gecharmeerd van het meisje leek. Ze zal het meisje strak nog wel wat zeggen, waarschijnlijk. Iedereen in de klas begon hun naam op een blaadje te zeggen en Denni nam hun voorbeeld. Ze moest zacht lachen om de opmerking die Storm maakte voor de naam van Devon en met mooie letters schreef ze haar naam op het papier. De meid vouwde de onderkant twee keer om, waardoor het papier een stevige onderkant had en goed bleef staan. In haar ooghoeken zag ze het naamkaartje van Devon in elkaar zakken en pakte dit met een glimlachje van zijn tafel af. Ze vouwde hem net als ze de hare gevouwd had, waarna ze hem terug zette. Het drietal begon weer te praten en Denni richtte zich op de leraar. Kort zuchtte ze zachtjes. "Ik ben aangenomen als jullie natuurkunde leerkracht, en ik ga jullie netjes alle geheimen van de wetenschap van de wereld uitleggen, zodat jullie als volleerde wetenschappers naar buiten kunnen gaan en de wereld verkennen zonder dat de natuur jullie te grazen kan nemen", Sprak ze leraar, waarbij Denni kort haar wenkbrauwen tot een frons trok. For real? Nogmaals zuchtte ze en haalde ze het natuurkunde boek uit haar tas. De leraar vroeg iets aan de klas maar noemde haar naam niet, waardoor ze haar aandacht verloor. ”Mag ik bij jou mee kijken in de cursus?” De stem van Devon liet haar opkijken en zijn heilige blik liet haar zacht lachen. ”Heb die van mij niet bij, laat staan dat ik weet welke les dit is.” Denni schudde haar hoofd en maakte een zacht tik geluid met haar tong. "Wat een instelling weer, had wel wat meer van je verwacht." Ze trok haar wenkbrauw plagend op en sloeg haar armen over elkaar terwijl hij de pistachenootjes onder de bank liet zien. ”Ik heb dit in ruil, en trust me, het zegt veel dat ik dit met je wil delen.” Devon haalde zijn wenkbrauwen een paar keer uitdagend op en een grijnsje kon de blondine niet onderdrukken. Bedenkelijk keek ze de jongen aan, waarna ze naar de zak met nootjes keek. "Eerst even proeven of ze wel lekker genoeg zijn." Sprak ze, waarbij ze haar vingers in het zakje stak en zo zachtjes mogelijk een nootje uit haalde. Behendig trok ze de buitenkant van het nootje open om het nootje in haar mond te doen. Na een paar keer gekauwd te hebben knikte ze. "Deal." Ze schoof haar boek opzij zodat Devon mee kon kijken.
