Juliette Marie Dubois

Name: Juliette Marie Dubois
Nickname: Julie, Rún
Alias: Siren

Gender: Vrouw
Sexuality: Hetero

Birth Date: 30 september 2017
Birth Place: Parijs, Frankrijk

Height: 1m62
Hair colour: Blond
Eye colour: Blauwgroen
Built: • Slank • Petite • Atletisch •
Scars: Over haar gehele rug en schouders

Piercings: None
Tattoos: None• Cold • Bitter • Loyal • Suspicious • Humorous •Juliettes verleden heft een grote impressie achtergelaten op haar persoonlijkheid. Van het vrolijke opgewekte kind dat ze was toen ze tien jaar oud was is amper iets terug te vinden. Haar verleden heeft haar koud en kil gemaakt, ze heeft een hekel aan het idee van romantiek, affectie of vriendschap. Emoties aanvoelen is iets dat ze opnieuw moet aanleren want tot op heden voelt ze helemaal niets wanneer ze eigenlijk ongelukkig, boos of verdrietig zou moeten zijn. Tranen hebben in jaren haar ogen niet meer verlaten en zelfs de sensatie van pijn is iets dat ze met momenten niet lijkt te begrijpen als gevolg van de pijnlijke situaties en harde straffen die ze is moeten ondergaan als jong kind.
De kilte die ze in haar hart draagt is vooral te merken aan haar gezicht en ogen, beide lijken meer op een blank scherm en een glimlach of lach lijkt eerder geprojecteerd dan echt. Dit omdat ze elke vorm van emotie moet forceren. Haar stem is echter wel opgewekt en helder wat de emotieloze uitdrukking enkel killer doet aanvoelen.Iets dat nauw samenhangt met de koudheid die ze in haar hart draagt is hoe bitter ze is in vergelijking met de meeste jonge twintigers die rondlopen op de aardbol. Ze gelooft niet in geluk noch in blijdschap en staat zeer sceptisch tegenover mensen die beweren dit te hebben in hun leven. Ze is er sterk van overtuigd dat er voor haar enkel nog eenzaamheid en pijn klaarligt in de toekomst en dit maakt het voor haar zeer moeilijk om vriendschappen aan te gaan, laat staan relaties die verder zouden gaan dan vriendschap.Julie staat ten alle tijde zeer wantrouwig tegenover mensen in het algemeen of het nu mannen of vrouwen zijn. Elk woord dat uitgesproken wordt door een persoon wordt meteen door haar in twijfel getrokken. Ook dit is een karaktertrek die veel verschillende soorten relaties in de weg staat en het is ook iets dat stemt uit haar verleden waar een woord altijd het omgekeerde kon betekenen en een belofte zelden waargemaakt werd.Vertrouwen geven is één van de moeilijkste dingen voor Juliette, hieruit volgt dat het opbouwen van relatie ellelang kan duren en het proces zeer traag verloopt met heel veel stappen achteruit op sommige momenten. Maar eenmaal de relatie opgebouwd is en het vertrouwen is gewonnen bestaat er niets in de wereld dat die band nog kan breken. Ze zal die persoon ten allen tijden vertrouwen en geloven, en zal de relatie nooit in twijfel trekken. Dit doordat ze in haar verleden ook geleerd heeft dat iemand die aan je zijde blijft, daar ook echt altijd zal blijven tot het onmogelijk wordt.Humor is één van de dingen die Julie gebruikt om zichzelf nog meer af te schermen van de wereld. Het is wellicht duistere humor die bij het merendeel van de mensen die ze zal tegenkomen in haar leven niet in goede aarde zal vallen maar het is al dan nog humor. Ze heeft de neiging om uitzichtloze of erg sombere situaties om te zetten in een sarcastische opmerking of zwarte mop die meestal volledig ongepast is maar het is wat het is, haar manier van verwerken en omgaan met zo’n situaties.Juliette is een Siren, het soort wezen waarop zowel de Griekse Siren als de Slavische Sirin gebaseerd is. Dit wezen heeft het onderlichaam en de vleugels van een vogel en het bovenlichaam en hoofd van een wondermooie vrouw.
Het is een mythisch wezen dat luisteraars lan betoveren met haar stem maar voornamelijk met haar zang. Sirenes zijn over het algemeen zeer knap en zongen vele mooie liederen. Deze muzische noten konden niet weerstaan worden door reizigers die hun eiland passeerden waardoor deze hun schep tegen de rotsen voeren en gedood werden. Hun dood kwam echter niet doordat het schip tegen de rotsen te pletter sloeg maar doordat de sirenen alle levenskracht uit hun slachtoffers zogen.
Naarmate de wezens evolueerden bevonden ze zich niet enkel meer op eilanden in het midden van de oceaan maar ook op het vaste land waar ze aparte gemeenschappen vormde met elkaar. Opnieuw zongen ze voor alle mannen die hun horen konden. Mannen die hun liederen opvingen leken alles rondom hen te vergeten en kwamen op hen af. Eenmaal aan hun zijde konden de sirenen de mannen bijna besturen van op afstand met hun stem. Sommige van de mannen werden dood teruggevonden, gestorven doordat ze geen levensenergie meer hadden en andere zouden terugkeren naar hun dorp maar met herinneringen van helemaal andere gebeurtenissen dan de werkelijkheid.
Juliette is natuurlijk een meer moderne versie van dit wezen, ze woont noch op een eiland noch in een gemeenschap met andere sirenen. Ze heeft ook geen onderlichaam van een vogel. Wel heeft ze een paar vleugels dat ze naar eigen wil en wens kan gebruiken.• Sirens Soprano • Mind Vibrato • Memory Capo  •
• Energy Mancando • Energy Sentimento • Volante •Julies stem is in staat om mensen van het andere geslacht te betoveren. Dit kan ze doen door voor hen te zingen. Tijdens het zingen zal er een zeer hoge frequentie gecreëerd worden door haar stembanden die onhoorbaar is voor de mens maar de frequentie van de menselijke hersenen verstoord. Het effect van het lied van een Siren is dat het doelwit alles rondom hem zal vergeten en in haar richting zal komen. Op die manier kan ze mannen van mijlenver tot haar laten komen zonder enige moeite te doen.

Het nadeel is echter dat de hoge frequentie een zeker schade veroorzaakt aan haar stembanden waardoor spreken moeizaam verloopt de eerste uren na gebruik van deze kracht. Daarnaast werkt deze kracht enkel op personen van het mannelijke geslacht, dit doordat zij neurologisch anders geprogrammeerd zijn dan vrouwen.Naast het lokken van het mannelijke geslacht is Julie ook in staat om een zachtere versie van de hoge frequentie te gebruiken om de gedachten van een persoon te beïnvloeden. Doordat het een verzachtte versie is kan ze makkelijk gebruikt worden tijdens gewoon praten in plaats van zingen. De hoge frequentie maakt de persoon waartegen het gericht is meer vatbaar voor de woorden die Julie uitspreekt waardoor zij op die manier hun gedachtegang of zelfs handelingen kan beïnvloeden.

Deze kracht werkt op zowel mannen als vrouwen maar heeft slechts een actieradius van honderd meter. Mind Vibrato is echter wel een absolute kracht die niet doorbroken kan worden zolang Julie blijft spreken tegen het doelwit. Zolang een persoon binnen deze actieradius is kan Julie hen beïnvloeden om alles te doen dat zij maar wenst maar eenmaal ze de radius verlaten zijn ze volledig verlost uit haar grip en kunnen ze weer doen wat ze willen.Met voldoende concentratie en kracht is Julie in staat om het brein op zo’n manier te manipuleren dat ze de herinneringen van het doelwit permanent kan aanpassen door bijvoorbeeld haarzelf in herinneringen te plaatsen of andere mensen eruit te verwijderen. Het is een makkelijke manier om mannen die gevoelens hebben voor iemand ander in haar macht te houden. Daarnaast is ze ook in staat om korte sequenties van gebeurtenissen te plaatsen in de herinneringen van een persoon.

Om deze kracht te gebruiken moet ze zo rechtstreeks mogelijk contact hebben met de hersenen van het doelwit. Dit doet ze door haar vingers op de slapen van het doelwit te plaatsen. Het is echter een aspect van haar mutatie die nog zeer vreemd is voor haar en die ze bijlange nog niet onder de knie heeft. Het heeft zich nog maar slecht één keer gemanifesteerd.Julie heeft, in tegenstelling tot haar mythologische voorouders geen nood meer aan de levensenergie van anderen om te overleven. Ze is wel in staat om levensenergie te stelen van haar slachtoffer. Dit gaat via een kus en veroorzaakt een transfer van energie. Hierdoor verliest het doelwit energie maar wordt zij energierijker. Het proces is makkelijk op te starten maar zeer moeilijk af te remmen laat staan te stoppen.

Deze kracht heeft ze helemaal nog niet onder de knie en Julie heeft enige angst omtrent elk onderdeel van deze angst. Het stoppen met afnemen van energie is iets dat al meerdere keren fout afgelopen met enkele keren bijna de dood tot gevolg. Hierdoor weigert ze het te gebruiken.Juliette is in staat om het energieniveau van de personen rondom haar op te vangen en te analyseren. Deze kracht werd gebruikt door haar mythologische voorouders om de beste slachtoffers uit te kiezen. Door de personen met de hoogste energieniveaus te kiezen maakten ze zichzelf zo krachtig mogelijk en op die manier overleefden ze zo lang mogelijk.

Juliette heeft de levensenergie van anderen echter niet meer nodig en dit onderdeel van haar mutatie is meer een continue irritatie dan een voordeel voor haar. Door de jaren heen heeft ze zichzelf echter aangeleerd om het opvangen van de energieniveaus te beperken tot een radius van tien meter.Het enige wat nog overblijft van het lichaam van een vogel dat de mythische sirenen hadden zijn de vleugels. Van het onderlichaam is niets meer te bespeuren. De vleugels bevatten een breed scala van kleuren en hebben een spanwijdte van wel acht meter. Doordat ze zo’n grote spanwijdte hebben en voldoende ontwikkeld zijn ze in staat om haar te dragen voor lange afstanden.

Julie is in staat om de vleugels te allen tijde op te roepen en te gebruiken al veroorzaakt het groeien en verdwijnen van de vleugels wel een immense pijn.Juliette werd geboren in een duistere buurt in Parijs op een vuile matras omringd door vijf vrouwen waarvan geen enkele ook maar enige medische achtergrond had. Enkele dagen later en even veel slapeloze nachten later wou haar moeder haar achterlaten in de vondelingenschuif maar De Heer weigerde haar te brengen of Juliette er zelf heen te brengen aangezien hij alle soorten van onderzoek te allen tijde wou vermijden. Hij had dus geen zin om op camera gezien te worden terwijl hij of één van zijn dames een pasgeborene in de vondelingeschuif plaatste. Juliette groeide dus op als de dochter van een prostituee, in één of ander herenhuis in het hartje van Parijs, en er kan met enige zekerheid gezegd worden dat dat verre van een fijne jeugd is. Maar de eerste tien jaren van haar leven moeten veruit de beste en de mooiste geweest zijn die er geweest zijn. Als peuter, kleuter en klein meisje werd Juliette niet blootgesteld aan de wereld, het bordeel werd niet verlaten en wanneer haar moeder klanten ontving werd ze als een stuk meubilair in een kast gemoffeld. Afwisselend werd ze door andere vrouwen verzorgd dus van moederliefde was ook geen sprake. Maar de donkere minuten in de kast werden opgelicht door de enige persoon in het grote herenhuis die haar behandelde als meer dan slechts een kind.
Tobi was de zoon van één van haar moeders collega’s en als een grote broer voor Juliette die amper wist wat sociaal contact inhield. Hij beschermde haar tegen de vulgaire beelden en schokkende geluiden die ten allen tijden rondzweefden in het huis. Binnen de kortste keren was hij degene die continu voor haar zorgde en haar bezig hield met iets dat voor een vierjarige meer op magie leek dan op iets ander. Tobi was ook degene die tegen haar vijfde à zesde levensjaar haar een bedtijd verhaaltje voorlas, aangezien hij wel toegelaten was om naar school te gaan zodat zij op die manier ook zou leren lezen en schrijven. Het was een traag proces maar elk woordje dat ze kon lezen of schrijven leek een overwinning voor hen beide. Het boek begon met de tijd wel te verslijten maar het was het enige dat ze ter beschikking hadden en na enige tijd was het een emotionele steunpaal voor Julie wanneer Tobi niet thuis was. Op een dag wanneer ze acht jaar oud was, was het tijd voor haar verhaaltje en ging ze op zoek naar haar grote broer om het voor te lezen. Ze hoorde De Heer roepen en keek voorzichtig om de hoek, net wanneer het brandende uiteinde van de sigaar de tere huid van de veertienjarige zijn pols raakte met een huiveringwekkend sissend geluid. Tobi huilde niet maar Julie wist niet wat eerst te doen dus besloot ze te doen wat haar geleerd was en liep ze zo snel mogelijk naar het kleine matje dat ze bed noemde. Ze wachtte geduldig tot wanneer Tobi haar verhaaltje zou komen lezen maar die avond kwam hij niet. De volgende ochtend vroeg ze hem meerdere keren of hij pijn had terwijl ze hulpeloos naar zijn pols wees maar telkens weer stelde hij haar gerust dat de verschroeide plek helemaal geen pijn deed voor hij over haar blonde hoofd wreef.
Tobi stond nog twee jaar aan haar zijde als een ware beschermengel voor er een einde aan kwam. Ze hadden samen hun moeders zijn zestiende verjaardag gevierd, met een klein stukje gebak en enkele simpele spelletjes. Ook had Tobi haar zijn magische vonkjes nog eens laten zien, gewoon omdat ze ernaar vroeg. Tegen het einde van de namiddag kwam De Heer de kamer binnen gestormd en sleurde Tobias aan zijn arm mee naar buiten. Een tien jarige Julie en twee moeders in hun kielzog. De moeders riepen maar Julie had geen idee wat er gebeurde. De zestienjarige puber smeekte en riep om haar te mogen meenemen maar De Heer weigerde resoluut en de deur werd tegen de tieners neus toegegooid. Dat was het moment waarop veel veranderde voor Julie.De eerste twee jaar nadat Tobi uit haar leven verdwenen was, voelde Julie zich zeer eenzaam ondanks dat ze zich bezighield en ontfermde over de nieuwe toevoegingen aan hun groep. Ze had met geen enkele van hen het gevoel dat ze had bij Tobi, die zelfs de donkere kast als een thuis deed aanvoelen, alsof ze familie waren. De stralende glimlach die enkele maanden geleden nog haar gezicht versierde leek opgeslorpt te worden door de duistere hoekjes van het herenhuis. Ze probeerde een goede grote zus te zijn voor de twee kleine kinderen die rondliepen in de ellelange gangen maar wist dat ze niets voorstelde in vergelijking met haar grote broer. Het duurde echter ook niet lang voor ze te horen kreeg dat ze eindelijk een eigen kamer kreeg en in de eerste instantie kon Julies geluk niet op. Eindelijk een eigen kamer waar ze haar eigen spulletjes kon opbergen en misschien wat boeken kon verzamelen. Het geluk was echter van korte duur wanneer ze merkte dat ook zei bezoek zou beginnen krijgen net als haar moeder. De eerste keren waren zeer onschuldig, of leken dat toch alleszins en Julie dacht in staat te zijn het te verdragen tot de bevelen begonnen te komen. Bevelen die ze initieel weigerde op te volgen, maar niet doen wat de klanten wouden had zware gevolgen en dat werd haar snel duidelijk gemaakt door ’Mademoiselle’. ’Mademoiselle’ was de dame des huizes, de vrouw van de man die haar moeder verhandelde als vleeswaren en de persoon die zich ontfermde over de jongere meisjes. Deze dame had geen plaats in haar woordenboek voor woorden zoals medelijden of mededogen, de staf voor ongehoorzaamheid was onverbiddelijk en onvermijdbaar tien zweepslagen. Juliette had zichzelf echter voorgenomen om sterk te zijn en onderging de straf keer op keer weer. Zelfs wanneer ze op veertienjarige leeftijd op de plichten van een meisje van plezier gewezen werd op hardhandige manier weigerde ze te huilen. Die avond nam ze het sterk verkleurde boek in haar armen voor ze eindelijk de sluizen van haar ogen openden en de gele en rode kleuren op de voorflap, verbleekt en ‘The Lorax’ amper leesbaar vingen uren aan een stuk de gezouten druppels op. Zelfs wanneer ze hopeloos probeerde om met een schuurspons het vuile gevoel van haar huid te wassen, was het boek er om haar bij te staan en kracht te verlenen. Na die dag zouden er nooit meer tranen langs haar wangen glijden. Telkens wanneer ze niet in de rol van gehoorzame prostituee wou vallen, probeerde ’De Heer’ en ‘Mademoiselle’ opnieuw te breken, iets wat haar ontelbare littekens zou opleveren op rug en schouders.Pas na haar achttiende verjaardag manifesteerde haar mutatie zich voor de eerste keer, misschien omdat ze volwassen was, misschien omdat haar trauma zo immens groot was geworden dat het wel moest bovenkomen, dat zal nooit geweten zijn. Toen een klant haar zonder enig woord, zonder enige blik en zonder enige rekening te houden met haar tere jonge lichaam over het bed sleurde begon ze te neuriën in de hoop de walgelijke geluiden die zijn mind verlieten te laten uitdoven terwijl ze bleef herhalen in haar hoofd dat hij moest stoppen. In plaats van het wegnemen van enkel geluid namen haar klanken alles af van de man aan haar bedrand. Die stond verstijfd als een standbeeld aan het uiteinde van haar bed met zijn broek rond zijn enkels. Ze bleef heel kalm onder de hele situatie terwijl ‘De Heer’ de man uit haar kamer verwijderde en hem zijn geld teruggaf, ze bleef nog kalmer onder de straf die volgde. Al snel werd het duidelijk dat mannen in Julies kamer sturen onmogelijk werd aangezien ze allen eindigde als standbeelden aan het uiteinde van haar bed en ondanks alles wat het koppel probeerde hield Julie niet op met de mannen te straffen op haar eigen manier. Aangezien Julie niet meer winstgevend was werd ze onverbiddelijk op straat gezet.Julie leefde enkele maanden op de koude straten van Parijs waarna ze een lange reis begon in de richting van Genosha. Eenmaal op het eiland en in de school profiteerde ze van alle mogelijke hulpmiddelen om haar lezen en schrijven bij te schaven. Iets dat amper op het niveau van een leerling van de lagere school was. Maar de oorlog verwoestte de school en net als alle andere studenten aan de school eindigde Juliette in Sundberg waar ze opnieuw een nieuw leven probeert op te bouwen.