Character Profile Alias: Rowy Rynna Age: 23 Occupation: Model & Drag Queen
Onderwerp: You got the stuff? | @ Juliette ma dec 25, 2017 1:08 am
oh honey
Anthony kon het, al zei hij het zelf, niet beter getroffen hebben met zijn dealer. Hij had in heel wat steden in de wereld drugs moeten kopen, en had zich in geen enkele stad zo op zijn gemak gevoeld als in Sundberg. Oké, en misschien in Nederland, maar dat was alleen omdat hij daar al connecties had. En zelfs vergeleken met dat, was Sundberg nog een hele upgrade.
Ten eerste was de Crackspider een vrouw. Om de een of andere reden vond hij dit van belang, en was het iets dat hem gerust stelde. Het was absoluut niet zo dat hij vrouwen onderschatte, of als minder indrukwekkend ervaarde, maar hij kon niet ontkennen dat hij zich een stuk veiliger voelde bij een vrouw. Sareth was absoluut geen lieverdje, en hij zei ook echt niet dat ze de moederlijke vredelievende vrouwelijkheid zelve was, maar hij had bij haar nooit het idee dat ze bij iedere verkeerde beweging ineens om kon slaan en gevaarlijk of onvoorspelbaar kon worden. Voor dat soort onzin had ze geen tijd of zin, en in plaats van constant de behoefte te voelen dat ze intimiderend moest doen, chillde ze met veel van haar (vaste) klanten alsof het vrienden waren.
Het aller fijnste, was dat hij bij haar thuis welkom was. Absoluut, het was een luxe om een nummertje te hebben dat aan thuisbezorging deed wanneer hij hier behoefte aan had, maar hij vond het wonderbaarlijk prettig om het gevoel te hebben dat zijn dealer hem genoeg vertrouwde om hem bij haar thuis te laten. Het huis was, net als zij, een troep, maar het ging om het idee. Hij vond het prima om op de lelijke bank jointjes te roken en domme series te kijken terwijl ze praatten over praktisch niks. Minstens één keer per week was hij bij haar thuis te vinden en liet hij tussendoor wat thuis bezorgen, maar regelmatig was hij ook meerdere dagen per week op haar bank te vinden.
Het punt was, hij kwam altijd aangekondigd langs. Hij stuurde altijd ruim van te voren een berichtje met of hij dan-en-dan kon langs komen om zus-en-zo te halen. Vandaag had hij dat niet gedaan. Of wel, hij had vijf minuten geleden een kort en onduidelijk berichtje haar kant op gestuurd, maar stond inmiddels al voor haar deur en had nog geen reactie ontvangen. Hij was in de buurt geweest en dacht dat hij eens efficiënt zou doen door nú al zijn aankopen van morgen te doen. Dus was het maar hopen dat ze thuis zou zijn.
Kort drukte hij op de deurbel, al denkend aan de warmte en het drankje die binnen op hem stonden te wachten. Na een tijdje ging er een licht in de gang aan. Anthony deed de capuchon van zijn vest al af, in afwachting van de deur die open zou gaan en de verwelkoming die hij zojuist zou ontvangen.
Onderwerp: Re: You got the stuff? | @ Juliette ma dec 25, 2017 12:26 pm
De kans om alleen te zijn in een huis met drie huisgenoten was kleiner dan Juliette origineel verwacht had. Mensen liepen heen en weer, schema’s overlapten en er was altijd wel iets gaande in hun Huisje Weltevree om nog maar te zwijgen over de drukte die een avondje samen het zich meebracht. Maar al bij al had ze het best wel goed, geld kwam binnen – en dat niet enkel dankzij haar domme studentenjob in O’shaes, ze kon gaan en staan waar ze wou en de huisgenoten bevonden zich in perfecte balans tussen aangenaam en onafhankelijk zodat ze er geen last van had maar ze toch nog samen eens een film konden meepikken moest Julie echt de nood hebben aan sociaal contact. Al was dat precies wat ze aan het doen was nu ze toch eens alleen thuis was, hangen op de bank, fles heerlijke Franse wijn halfleeg op de tafel en één of andere hersenloze serie op de televisie.
Aandacht ontglipte haar en ze had werkelijk geen idee wat ze aan het bekijken was of waar het enigszins over ging, maar ze wist wel dat die rode wijn één van de betere was die ze in enige tijd gedronken had. Afwezig scrolde ze door enkele berichten op haar gsm maar daar was eigenlijk ook niets boeiends te zien dus besloot ze wat heen en weer te zappen tussen verschillende zenders die haar wel aanspraken. Normaal zou ze een boek lezen maar momenteel had ze geen enkele nieuwe en zat ze dus zonder leesvoer, daarnaast moest ze toegeven dat The Lorax een beetje afgezaagd begon te worden.
De deurbel rinkelde en even keek ze naar de voordeur – alsof iemand anders wel zou openen, voor ze met een zucht haar benen over de rand van de sofa gooide en zich recht stelde. Haar blonde haar nam ze samen in een hoge paardenstaart terwijl ze met haar ellenboog op de lichtknop duwde. Eenmaal de blonde lokken samen werden gehouden door de rekker opende ze de deur om vervolgens haar wenkbrauw op te trekken naar de wel zeer bleke persoon voor de deur. ”Kan ik je helpen?” vroeg ze, stem melodisch maar gezicht volledig vlak gestreken. De radars in haar hoofd draaiden op volle toeren maar zijn gezicht kon ze niet meteen thuisbrengen al herinnerde ze wel diezelfde kleur blond eens op de bank gezien te hebben naast Sareth als ze zich niet vergiste. Ze ging heus niemand binnenlaten die ze niet meteen kon plaatsen dus wachtte ze geduldig op antwoord van de blonde jongen terwijl ze haar schouder tegen de lijst van de deur plaatste.
The Siren awaits thee... Singing song for song.
Anthony Bastet
Class 2
Aantal berichten : 49
Character Profile Alias: Rowy Rynna Age: 23 Occupation: Model & Drag Queen
Onderwerp: Re: You got the stuff? | @ Juliette do dec 28, 2017 11:44 pm
oh honey
De deur opende, maar de dame in de deuropening was absoluut niet de Crackspider die hij zocht. Daarvoor had ze te sociaal geaccepteerd bedekkende kleding aan. Wel was haar haar blond, maar iets donkerder dan dat van Sareth, en in een hoge paardenstaart gestoken. Het was één van Sareth haar huisgenoten. Anthony had haar maar een paar keer gezien, terwijl hij rustig met Sareth op de bank had zitten niets doen, maar had nooit echt meer tegen haar gezegd dan ‘hoi,’ of ‘yo.’ Anthony was zeer outgoing, maar alleen wanneer hij hier enige uitnodiging voor voelde bij de ander. Bij dit meisje, Juliette, als hij het goed had, kreeg hij nooit het idee dat ze behoefte had aan conversatie, dus hield hij zich en zijn stoned opmerkingen voor zichzelf.
“Kan ik je helpen?” zong haar stem.
Hij had wat verward staan kijken, maar keek nu op naar haar lege, bijna kille blik en toverde een vriendelijk glimlachje op zijn gezicht. In een snelle beweging haalde hij zijn muziekoortjes uit zijn oren.
“Ja,” begon hij, “is Sareth thuis?”
En toen, aangezien hij al vreesde dat dit niet het geval was sinds hij in al de tijd dat hij hier kwam nog geen één keer Juliette aan de deur had zien staan: “Waaaant ik moet een bestelling doen.”
Het was nooit nodig geweest, want Sareth was niet voor niets zijn vaste dealer, maar hij wist dat ze al haar huisgenoten had ingelaten in haar business. Hij rekende er dan ook op dat er bij ieder van haar drie andere huisgenoten ook best wat te halen zou zijn. Vandaar dat hij zijn charmantste glimlach nog altijd rond zijn lippen had, hoewel hij tegelijkertijd dondersgoed wist dat dealers vaak niet zo kieskeurig deden als je maar geld had. Het was slechts zo dat hij dit meisje nooit erg toegankelijk had gevonden, en dat Anthony zeer slecht om kon gaan met zulke personen. Maar goed, hé, hoe erg kon het zijn?
Onderwerp: Re: You got the stuff? | @ Juliette zo dec 31, 2017 12:19 am
De jongen zijn blik leek al snel te veranderen in ene verraste versie, die verwachtte duidelijk een ander vrouwelijk figuur dan dat van haar om het deurgat te vullen. Sareth kennen waarschijnlijk al met een goede cocktail in de hand en haar handelswaar al mooi voorverpakt. Als ze die redenering volgde verraste het haar niet dat de jongen zelfs een beetje teleurgesteld was. Haar brein was hopeloos op zoek naar de correcte naam om te plaatsen bij de witte – beste manier om de knul te omschrijven, jongen die momenteel voor haar naam stond maar ze slaagde er maar niet in om zelfs maar één simpele letter te vinden. Ze wist wel dat hij geen vreemde was want ze had hem al gezien en zelfs zijn stemgeluid klonk haar vaag bekend in de oren. Er was dus wel enige zekerheid dat ze misschien enige woorden gewisseld hadden maar ze betwijfelde dat die worden verder gingen dan een korte begroeting of een ja of misschien een nee en dat was exact het antwoord dat hij nu zou gaan krijgen.
”Neen, Sareth is van een hele dag – namiddag, nog niet thuis geweest,” beantwoordde ze zijn vraag. Ze had wel een vaag idee gehad waarvoor de knul voor hun deur stond maar zijn volgende woorden bevestigden dit enken, en meteen spitste ze haar oren. Als je Juliettes aandacht wou was het best te beginnen over één van beide dingen – alcohol of geld, en wat de jongen haar meldde deed haar vermoeden dat hier geld viel te verdienen. ”Daar kan ik je ook wel mee helpen,…” ze liet het even tussen hen in hangen terwijl ze nogmaals aan zijn naam dacht, ”Euhm… wat was je naam ook alweer?” vroeg ze uiteindelijk en zo gaf ze ineens ook toe dat ze relatief weinig aandacht besteed had aan de jonge man, ondanks het feit dat ze zeker was dat hij meer dan één dag per week in ghun sofa doorbracht.
De blondine draaide zich zijdelings in het deurgat om de weg voor hem vrij te maken zodat hij binnen kon treden. Helaas voor hem had zijn glimlach weinig effect op haar, al vond ze de jongen wel aangenaam ogen. Niet te opdringerig en ook niet te afstandelijk – want dat bezorgde haar altijd goosebumps. Eenmaal binnen sloot ze de voordeur en wandelde ze verder om nog enkele lichten aan te steken om hem zoiets meer zicht te geven. ”Zet je gerust neer, wil je iets om te drinken?” bood ze hem vriendelijk aan. Hij was eeen vaste klant en het minste dat ze kon doen was de jongen een drankje aanbieden nu hij helemaal tot hier – al wist ze niet van waar hij kwam, gewandeld was. ”Wat moest je precies hebben?” vroeg ze vervolgens, wetend waarvoor de jongen kwam en wetend dat hij wist dat ze erover in Huisje Weltevree niet rond de pot draaide.
The Siren awaits thee... Singing song for song.
Anthony Bastet
Class 2
Aantal berichten : 49
Character Profile Alias: Rowy Rynna Age: 23 Occupation: Model & Drag Queen
Onderwerp: Re: You got the stuff? | @ Juliette zo dec 31, 2017 10:03 pm
oh honey
“Neen, Sareth is van een hele dag – namiddag nog niet thuis geweest,” bevestigde ze zijn vermoeden.
Echter, hij kon het nog proberen. In Huisje Weltevree, zoals hij het Sareth wel eens had horen noemen, viel altijd wel wat te halen. Dus benadrukte hij nog maar eens zijn reden van bezoek. Eigenlijk was dat waarschijnlijk niet eens nodig, gezien hij zich het amper kon voorstellen dat er mensen waren die Sareth kwamen opzoeken voor iets anders dan drugs, maar goed.
Het werkte. “Daar kan ik je ook wel mee helpen.” Ze liet de woorden tussen hen in hangen en Anthony kon niet anders dan tevreden knikken en een opgeluchte zucht slaken. Voordat hij zijn waardering kon uitspreken, begon ze zelf al weer te praten. “Euhm… Wat was je naam ookalweer?”
Hij kon niet anders dan grinniken voordat hij antwoord gaf. “Tony, Anthony, één van die twee.” Ze was zijdelings gaan staan zodat hij langs haar het pand kon betreden. Hij was hier zo vaak dat de weg naar de bank voor zich sprak, maar toch ging ze hem voor om lichten aan te doen en hem te vragen of hij iets wilde drinken. Anthony kon wel waarderen dat het meisje – erg knap overigens, maar af en toe met beangstigend weinig emotie in haar gezicht – hem behandelde alsof hij een echte klant was. Ze leek het in ieder geval serieus te nemen. Hij kon natuurlijk niet weten hoe Sareth haar andere klanten behandelde, maar bij hem vroeg ze hem vaak niet eens meer of hij iets wilde drinken. Als hij iets wilde, kon hij het zelf pakken. Dit vond hij prima. Gaf hem wat tijd om het huis van zijn dealer van binnenuit te leren kennen.
“Nou, dat moet er wel in gaan,” antwoordde hij op het drankje, waarna hij zich in de bank liet vallen en de ruimte eens rondkeek. Er was bar weinig veranderd sinds de laatste keer dat hij hier was. Misschien waren er wat meer bierflesjes bijgekomen – en nu hij goed oplette, leek er ook een kleine poging gedaan te zijn tot opruimen. Al met al was het echter nog altijd de kutzooi van vorige week (en de week daarvoor, en de week daarvoor, etc.)
Ze vroeg hem wat hij precies wilde hebben en Anthony wist dat het niet over het drankje ging. Een grijns hing om zijn lippen terwijl hij nadacht over wat hij eigenlijk nodig had. “Vaste bestelling,” zei hij, maar hij wist dat ze geen idee had wat die zou zijn, want ze had zijn naam niet eens onthouden. “Drie gram sos, sowieso.” Hij haalde zijn vinger langs zijn neus om duidelijk te maken wat hij bedoelde, alsof dat nodig was. “En eehm, voor de gelegenheid een aantal pillen? Vier, ofzo. Je weet nooit wat de avond je brengt.”
Het was nooit nodig geweest, want Sareth was niet voor niets zijn vaste dealer, maar hij wist dat ze al haar huisgenoten had ingelaten in haar business. Hij rekende er dan ook op dat er bij ieder van haar drie andere huisgenoten ook best wat te halen zou zijn. Vandaar dat hij zijn charmantste glimlach nog altijd rond zijn lippen had, hoewel hij tegelijkertijd dondersgoed wist dat dealers vaak niet zo kieskeurig deden als je maar geld had. Het was slechts zo dat hij dit meisje nooit erg toegankelijk had gevonden, en dat Anthony zeer slecht om kon gaan met zulke personen. Maar goed, hé, hoe erg kon het zijn?
Onderwerp: Re: You got the stuff? | @ Juliette za jan 06, 2018 11:15 pm
De blonde jongen voor haar knikte tevreden en een opgeluchte zucht verliet zijn mond. Terwijl ze hem naar zijn naam vroeg, vroeg ze zich tegelijkertijd af waarom hij getwijfeld had aan het feit dat ze hem ook kon helpen. Aangezien de knul zijn witte haren al meerdere keren hun bank bezet hadden was Juliette vrij zeker dat hij precies wist wie hem in heet huis al dan niet kon verder helpen – iedereen dus, iedereen kon hem helpen met zijn bestelling. Zijn grinnik deed haar haar blauwe ogen op hem richtten van dat ene plekje in de verte waarnaar ze eerder aan het staren was. ”Anthony,” testte ze de naam, ”Kom maar binnen,” verduidelijkte ze haar handeling terwijl ze plaats maakte in de deurgang. Terwijl ze hem voorging melde ze een snelle, ”Noem mij maar Julie,”. Het was een gewoonte geworden om de ingekorte versie van haar naam te gebruiken omdat ze zich daarbij meer op haar gemak voelde.
In tegenstelling tot Sareth die elke dertig minuten wel iemand aan de voordeur had staan wanneer ze thuis was, hield Juliette het een heleboel bescheidener. Klanten - bijna verliet een koude grinnik haar keel bij die gedachte, kwamen nooit achter haar adres, noch enige andere informatie. De blonde jongen die ze ondertussen vroeg wat hij wou drinken was hoogstwaarschijnlijk op de hoogte van Sareths toiletbezoekjes aangezien de andere blondine veel persoonlijker en veel opener omging met de mensen die zij voorzag. De kans zat er ook wel in dat dat verschil in aanpak te wijten was aan het feit dat Juliette geen onderscheid maakte, zolang ze geld hadden zou zij leveren en het kon haar relatief weinig schelen wat ze nadien deden met alle prul – zolang ze maar niet minderjarig waren. Haar volgende vraag rolde even vlotjes als de eerdere van haar tong en ze besefte dat het stilaan een automatisme aan het worden was. ’Vaste bestelling’ deed niet meteen een belletje rinkelen dus haalde ze een wenkbrauw op maar Anthony leek zelf ook wel door te hebben dat ze geen gedachten kon lezen.
De woorden die volgden werden gecategoriseerd onder ’Anthony – Vaste bestelling’ zodat ze het volgende keer wanneer de jongen onverwacht voor de deur stond wel zou weten en ze knikte een kort voor ze naar de keuken wandelde. ”Volgende keer zal ik het me proberen herinneren, samen met je naam,” meldde ze hem met een sarcastische ondertoon. Haar rugzak werd van de grond geplukt en ze begon er wat afwezig in te rammelen terwijl ze de koelkast – versierd met polaroids van allerhande situaties, opentrok, ”Bier, iets fris of iets sterks,” vroeg ze met haar neus nog steeds tussen de gekoelde legplanken en het viel haar op dat de ratio drank op voedsel wel zeer hoog lag. Die vier pillen waren zo het probleem niet maar het andere deel van zijn zogenaamde ’vaste bestelling’ lag hoogstwaarschijnlijk ergens onder haar bed weggemoffeld, besefte ze na enige tijd zoeken. Dat zou nog even moeten wachten bedacht ze zich terwijl ze te rugzak opnieuw op de keukenvloer gooide en de ene helft van zijn order in de zak van haar hoody stak.
