Water caught on fire (&Eva)

Onderwerp: Water caught on fire (&Eva) vr jun 19, 2015 4:00 pm

Had Aislin ook maar een paar minuten haar ogen dichtgedaan die nacht?
Nee.
Was ze in een goed humeur vandaag?
Verrassend genoeg, ja.

Het klonk raar, blij zijn terwijl ze niet tot nauwelijks geslapen had, maar de reden voor haar goede humeur zou vast veel verklappen: ze had gisteren toestemming gekregen van Pandora, de traninglerares, om met iemand anders in de kamers in de kelder te trainen. Veel details had ze niet van de lerares meegekregen, alleen dat haar trainingspartner voor vandaag een meisje was en een aantal mutaties had die allemaal in Class 4 ingedeeld waren, net zoals Aislin zelf. Al vanaf het moment dat de les voor morgen aan haar was uitgelegd had Aislin met een grijns door de school gelopen en had ze 's nachts van blijheid haar ogen niet dichtgedaan. De trainingen waren precies de reden waarom ze naar Genosha Island was gegaan en trainingen waren ook precies het punt waarop deze school zo verschilde van normale middelbare scholen: voor zover ze zich kon herinneren had haar kleine buurtschooltje in Dublin niet echt een simulator waarmee ze bijna alle gevechtssituaties en voorwerpen konden nabootsen; het meest moderne wat ze hadden was een digitaal schoolbord, waar de meeste leraren niet eens mee konden omgaan.
De wekker van haar mobiel ging en slechts enkele seconden later (ze had het geluid van de wekker perfect ingeschat) sprong de brunette met een glimlach uit bed. Al dansend op de liedjes van the Arctic Monkeys (die anno 2035 al verschrikkelijk oud waren en waarschijnlijk met pensioen, maar dat maakte Aislin niks uit) kleedde ze zich om: een zwarte high waisted broek, gestreepte crop top en zwarte All Stars zouden haar outfit worden voor vandaag.
Net toen ze meezong (alhoewel, op haar volume was het meer meeschreeuwen) met de stem van Alex Turner in 'Crying Lightning' draaide ze zich van schrik om naar het bed van Raeen: zou ze haar wakker hebben gemaakt met haar gezang? Maar haar kamergenote was tot haar geluk nergens te bekennen: waarschijnlijk had ze al eerder les dan Aislin. Nog steeds dansend voor de spiegel liep ze op de maat van de muziek naar haar nachtkastje, waar ze de elementen die ze voor vandaag nodig had van het oppervlak af pakte. Lithium, koper, ijzer en lood zou wel genoeg zijn. Aislin deed de vier zilverkleurige en bronskleurige metalen in haar broekzak en haastte zich de kamer uit: het laatste wat ze vandaag wilde was te laat komen op de training waar ze zich zo op verheugd had.

Naarmate ze de gang van de slaapkamers uitliep, een oneindig aantal trappen afliep en steeds dichter bij de lagere verdiepingen kwam waar de trainingskamers en de Danger Room zich bevonden, begon haar hart steeds sneller te kloppen en Aislin moest zichzelf inhouden om geen plotselinge rush van koorts en adrenaline te krijgen die haar voor de rest van de dag in de ziekenzaal zou doen belanden - ze bleef nou eenmaal een heethoofd in de meest letterlijke zin van het woord.
Oké oké, rustig Aislin, stelde ze zichzelf gerust en ademde diep in en uit terwijl ze langs de Danger Room liep en het niet kon laten om via de grote ramen naar binnen te kijken: veel was er niet te zien, behalve een aantal felle bliksemflitsen die zich door de hele ruimte leken te verspreiden. Het zag er geweldig uit.
Voor de groene deuren van de training rooms bleef ze stilstaan, wachtend op het meisje met wie ze vandaag zou trainen. Wat voor iemand zou ze zijn en misschien belangrijker nog - wat voor mutatie zou ze hebben? Iets met vuur, net zoals zijzelf, of telekinese of iets met mentale krachten?
Of iets wat totaal het tegenovergestelde van haar mutatie was?

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) vr jun 19, 2015 5:33 pm

Met een zachte glimlach had Eva haar ogen geopend, om bijna meteen de geur van Melody’s shampoo op te snuiven aangezien ze de nacht ervoor stiekem bij haar in bed was gekropen, want tja eenzaamheid en zo. In tegenstelling tot Eva kon Melody nog even blijven liggen tho. Al trok die zich nooit echt veel aan van opstaan. Nah, het liefst spendeerde Melody een hele dag in haar bed. Lekker productief en zo. Stiekem had ze dat al wel overgenomen tho. Nou ja beetje dan, voor de rest bleef Eva eigenlijk gewoon een grote stuiterbal. De reden waarom haar vriendin stiekem vaker en vaker buiten de kamer was te vinden. Ja ja, goede invloed en zo. En anders jaagde ze haar stiekem wel buiten met haar muziek of zo. Ghehe. Met moeite was ze uiteindelijk opgestaan, had een simpel shirt aan getrokken en even een bijpassende jeansbroek. Qua schoenen had ze maar aangetrokken wat ze het eerst had gevonden en dat waren haar vertrouwde Vans. Beter kon ze het niet hebben tho. Misschien een andere les om de dag mee te starten, maar daar had ze even de mogelijkheid toe. Zachtjes drukte ze nog een kus op Melody’s lippen, want hey kusjes waren belangrijk zelfs als de ander sliep.

Pandora had haar in de vreemde talen even komen melden dat ze was ingepland om deel te nemen aan een of andere training. Kaj dan? Werden zo’n dingen meestal niet op voorhand gemeld? Valentina maakte er geen probleem van tho. Eva ook niet, ze had het niet zo op al die talen tbh. Veel info kreeg ze uiteindelijk wel niet meer toen ze met Pandora op de gang stond. Enkel en alleen dat ze dus nu moest maken dat ze daar was. Voor even had ze met haar ogen gerold, like hallo wat verwachtte ze van mensen hier als ze niet werden ingelicht? Met een zelf gefikste beat in haar hoofd liep ze uiteindelijk maar in de richting van waar ze moest zijn. Stiekem keek ze er wel naar uit hoor. Dit had ze niet gehad back in New York, nah daar hadden ze eigenlijk niet zo heel veel high tech gear gehad. Maar like de trainingsruimtes hier, wel daar kon ze even gewoon vrij los gaan op wist zij veel wat. Noem het maar op, het was te gek voor woorden hoor. Maar aye, meestal waren die trainingen niet alleen. Dus er zou nog een mutant zijn daar? Natuurlijk werd ze nieuwsgierig. Zou het iemand zijn die ze al kende? En belangrijker, welke mutaties zou diegene hebben? Honderden vragen schoten door haar gedachten maar de muziek die in haar hoofd weerklonk had hevige bas geluiden, waardoor Eva meteen werd afgeleid en het volume wat hoger zette want wie kon dat nu weerstaan?

Met een grimas op haar gezicht liep de brunette eindelijk die laatste trap af. Konden ze geen liften bouwen of zo? Jeetje. Even besloot ze een sneak peek te nemen van de Danger Room, maar ze was eraan voor de moeite er gebeurde helemaal niets. Teleurstelling much. Oh well, on to the next room. Zonder zich al teveel zorgen te maken van wie ze tegenover zich zou krijgen stapte ze met volle moed de ruimte in. ‘Jow, ik ben Eva en I guess dat ik je trainingsmaatje voor vandaag ben of zo? Geef me geen blauw oog tho, want geloof me dan ga je niet snel jarig zijn.’ Sprak ze met een brede grijns. Natuurlijk was het een grapje, like wat ging zij nu doen tegen dit onbekende meisje? Zo vijandig was ze ook weer niet in gesteld hoor. ‘So let’s do this!’

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) vr jun 19, 2015 9:16 pm

Terwijl Aislin vol spanning op haar trainingspartner wachtte, besloot ze om even een blik op haar mobieltje te werpen zodat ze nog íets te doen had en om haar hartslag, die ze nog steeds kon horen bonken in haar borst, omlaag te krijgen. Het gele spook-icoontje van Snapchat dat aangaf dat ze een nieuw berichtje had verscheen op het beeldscherm van haar mobiel en met een glimlachje ontgrendelde ze de nieuwe foto. Weer een snap van Smokey, een meisje van wie ze haar echte naam nog steeds niet wist (en Aislin's echte naam had ze ook nog niet gezegd behalve haar alias), maar met wie ze nu al een aantal weken aan het praten was via de app. Aislin had gewoon op goed geluk een willekeurige combinatie van letters en cijfers ingevoerd in de hoop dat het een geldige gebruikersnaam was die ze als vriend kon toevoegen en als een wonder had ze zo een eerste foto naar Smokey gestuurd waaruit een heel gesprek was ontstaan, dat voor het grootste deel bestond uit foto's over en weer naar elkaar te verzenden.
Het was wel chill om met haar te 'praten' via de raarste foto's met de gekste onderschriften die ze elkaar stuurden, alleen was het jammer dat ze elkaar waarschijnlijk niet konden ontmoeten totdat Aislin het diploma van de school kreeg. Daarbij kwam natuurlijk het feit dat ze niet eens wist waar ze eigenlijk woonde (de brunette gokte ergens op de Verenigde Staten, Engeland of Canada maar dat waren ook maar speculaties) en wat haar echte naam was ('Smokey' zou waarschijnlijk niet veel resultaten in een telefoonboek opleveren), maar dat waren even details.

Een paar seconden later was de foto van Smokey alweer verdwenen, maar toch bleef Aislin even op haar mobiel kijken, leunend tegen de deur van de training rooms en starend naar berichtjes van haar vriendengroep van straatartiesten die in Ierland achtergebleven was. Het was soms moeilijk om te zien hoe fijn ze het hadden in Dublin en dat zij aan de andere kant van de wereld zat, maar het was niet anders. Ze had het hier goed.
Meteen keek Aislin op van haar scherm toen ze een stem hoorde en instinctief glimlachte ze naar het meisje dat kwam aanlopen en meteen een heel verhaal als introductie aan haar vertelde. Blijkbaar heette ze dus Eva en Aislin kon niet anders dan lachen toen ze haar 'dreiging' van een blauw oog hoorde. Haar manier van praten deed haar al een beetje denken aan Raeen.
'Ayo Eva, ik ben Aislin,' zei ze. 'En hey, ik kan je geen garantie geven dat ik je geen blauw oog ga geven... Of iets anders...' sprak ze lachend met een samenzweerderige stem.
'Yes, let's go!' zei ze en het gedeelde enthousiasme dat blijkbaar zowel Eva als zij hadden deed haar hart weer wat sneller kloppen. Aislin liep alvast voor haar naar de zware, roestvrij metalen deuren van de training rooms om deze open te doen. 'Is dit ook jouw eerste keer in de training rooms? Of heeft Pandora je al een keer eerder hierheen gestuurd?' vroeg de brunette nieuwsgierig. Ze gokte op het eerste, maar het kon nooit kwaad om een gesprekje te beginnen met iemand met wie je in een ogenblik ging samenwerken.

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) vr jun 19, 2015 11:40 pm

Buh, deze les was echt maar al te saai geweest en had haar serieus doen verlangen naar haar bed. Dan kon ze tenminste nog even leuk knuffelen met Melody, maar dat zat er dus niet in. Gelukkig maar was Pandora verschenen anders was ze waarschijnlijk nog in slaap gevallen of iets. Training zou wel interessant worden. Daar was ze tenminste bezig met dingen en moest ze niet dood saai op een stoel zitten luisteren naar een docent die in een of ander vreemd taaltje tegen haar aan het praten was. Nah, dit was echt even een geluk bij een ongeluk. Thanks aan de persoon die het even mogelijk had gemaakt voor haar om net nu te gaan trainen. Die verdiende ooit een mooie happy dance van Eva of iets. Maar niet heus, een simpel bedankje zou wel volstaan hoor. Als ze ooit al eens een happy dansje deed, dan mocht enkel Melody die zien hoor. Konden ze tenminste samen nog gaan dansen, al moest Kitty dan wel even niet in de kamer zijn hoor.

Nog steeds met de luid klinkende beats in haar eigen hoofd was ze de ruimte betreden waar een meisje op haar stond te wachten. Haar eerste gedachten was natuurlijk niet om de muziek te laten verstommen maar om zich voor te stellen aan haar. Haar naam was haar dan ook volledig ontglipt. Nou ja, een deel er van toch maar van de rest had ze niets kunnen maken. Dat was dan ook meteen het teken dat ze even doei moest zeggen tegen de muziek, iets wat ook gebeurde en waardoor ze de reactie op haar dreiging nog net hoorde. Eva keek haar met een licht uitdagende blik aan. ‘Hmn, wel ik kan je ook geen garanties geven ijsje.’ Het kon nooit de echte naam zijn van de chick, maar Eva had het maar half gehoord dus eigenlijk was het niet echt haar schuld. Nou ja, stiekem wel maar details. Iets waar ze duidelijk niet aan deed. Enkel om muzikaal vlak dan, maar dat stond even helemaal los hier van.

Gelukkig deelde het meisje haar enthousiasme. Anders zou het maar een verdomd saaie boel zijn en kon ze net zo goed terug naar de klas gaan. Blijkbaar wilde ijsje de deur gaan open doen. Sure thing dan moest zij het niet doen. Nah, stiekem wilde ze wel gaan helpen hoor maar de deuren waren al open so yeah. ‘Uhm, first time. Ik heb enkel en alleen al verhalen gehoord, dus geen idee aan wat ik me kan verwachten.’ Sprak ze met een grijnsje terwijl ze naar de deur toeliep. In plaats van ook werkelijk te wachten tot ijsje naar binnen zou gaan legde Eva haar arm vriendschappelijk om de schouders van het meisje heen en loodste haar zo mee naar binnen. ‘Dus, heb jij meer details of ook niets?’ Misschien had Pandora haar iets meer gezegd of zo? Kon altijd right? Voor kort keek ze de ruimte rond. Aye, veel wijzer werd ze er niet uit tho. ‘Ben je al lang op Genosha? Kan me niet herinneren dat ik je ooit zag stiekem?’ Oké, ja soms praatte Eva wel eens veel te veel. Melody had zo haar trucjes om haar dan het zwijgen op te leggen maar die was hier dus niet, en wel ja dan mocht Ijsje het even volledig ondergaan hoor.Als ze het erg vond moest ze het maar eventjes melden hoor. Al was het op zich misschien maar beter dat ze toch even gingen praten. Op zijn minst tot er duidelijk werd wat ze moesten doen natuurlijk, dan moesten ze maar eventjes ernstig gaan doen.

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) ma jun 22, 2015 9:37 pm

Pff, deze deuren waren echt veel te zwaar. Niet dat Aislin vederlichte deuren had verwacht die met de kleinste beweging van haar duim en wijsvinger open zouden springen, maar dit was toch echt wel overdreven, ook al waren de gigantische deuren waarschijnlijk gemaakt van het meest hypermoderne, roestvrij stalen, brandvrije, corrosiebestendige, sterke en meest duurzame materiaal (sowieso zo veel soorten metaal door elkaar vermengd dat het voor haar niet mogelijk was om te manipuleren) en zeer zeker bedekt met minimaal driehonderd verschillende soorten coatings, vernissen en lakken zodat de mensen die hier trainden hun mutatie totaal los konden laten zonder dat de halve school in een ruïne veranderde.
Ook al waren de deuren zwaar (jaa dit had ze al gezegd maar tóch bleef Aislin het herhalen: het was immers een feit en dat mocht naar Aislins persoonlijke mening toch nog een keer gezegd worden) toch had ze Eva, het meisje dat zich enkele seconden geleden aan haar geïntroduceerd had, niet gevraagd of ze kon helpen met de deuren te openen. Waarom wist Aislin eigenlijk niet; waarschijnlijk iets van het principe 'gentlewoman'. Veel tijd om na te denken over haar 'chivalry is not dead'-actie had ze niet, want iets dat Eva zei deed haar oren bijna letterlijk spitsen.

IJsje.

Ze had haar IJsje genoemd.

Of had ze dat niet goed verstaan? Ergens was het wel grappig, bijna ironisch omdat Aislin een vuurmutatie had en ijs, well, smolt als het bij haar in de buurt kwam. Aislin hield het er maar op dat Eva haar naam snel had uitgesproken en dat het daarom op 'ijsje' leek of zoiets. Het was de stem van haar trainingspartner die haar even uit haar gedachten haalde. Het was blijkbaar ook haar eerste keer in de trainingsruimtes. ‘Dus, heb jij meer details of ook niets?’ 'Eerlijk? Totaal niks,' grinnikte Aislin terwijl ze zij aan zij de ruimte inliepen. 'Blijkbaar vinden Pandora, Jean en Norah ons volwassen genoeg om zelf te ruimtes te betreden.' Aislin stopte even om de ruimte beter te bekijken, maar veel stond er niet. De ruimte was kunstmatig verlicht, met een gladde vloer en alles in dezelfde kleur als de deuren waar ze net doorheen waren gelopen. ‘Ben je al lang op Genosha? Kan me niet herinneren dat ik je ooit zag stiekem?’ luidde de tweede vraag van Eva.
'Eeh... Iets meer dan een maand, denk ik?' zei ze twijfelend. De tijd op het eiland was voor haar gevoel te snel voorbij gegaan. 'En jij? Ook zoiets? Of ben je hier al langer? vroeg ze nieuwsgierig. Net zoals Eva haar niet gezien had, had Aislin haar ook niet op de school gezien. Maar het was immers een groot eiland en ze had eigenlijk geen idee hoeveel mensen hier écht op de school rondliepen.

De brunette liet haar blik nog een keer door te ruimte gaan, maar er was echt niet veel te zien. 'Ze kunnen ons hier toch niet zomaar laten zitten, zonder plan of opdracht of iets?' vroeg Aislin zich hardop af terwijl ze naar de buitenkant van de ruimte liep. 'Wacht... Misschien is hier iets...' Met haar handen tastte ze voorzichtig de koude metalen muur af, zoekend naar een geheime doorgang of een luik dat met een vingerafdruk openging: ze had genoeg avonturenfilms gezien dat ze wist dat die dingen echt bestonden en in zo'n verschrikkelijk moderne ruimte als deze zou vast wel een surprise-element zitten.

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) wo jun 24, 2015 11:05 pm

Misschien had ze toch maar even aardig moeten aanbieden om te helpen met die huge ass door. Maar in haar defense sliep ze letterlijk nog voor 55% en dacht ze er werkelijk niet over na. Nee, Eva’s gedachten lagen nog in bed bij Melody tbh. Was ze haar gedachten maar.. Of waren haar gedachten haar maar en zij haar gedachten. Nee oké, dat werd een klein beetje te ingewikkeld voor haar nog slapende hoofd. Ze bleef wel gewoon even de niet behulpzame Eva of zo. Dat was misschien het gemakkelijkste nog. Stiekem vroeg ze zich nog steeds af waarom Pandora net nu voor een training had gezorgd hoor. Like, gun Eva een beetje slaap of zo. Maar nee, dat ging mooi niet door. Al was het nu nog geen compleet drama want Ijsje leek nog wel cool op het eerste zicht so.

Haar hoop dat ze meer wist werd echter al heel snel de grond in gedrukt. Hoe de hell konden ze nu verwachten dat ze wisten wat ze moesten doen? Hallo wie dachten ze dat ze waren? De alwetende? Echt niet hoor. Soms hield ze het zich wel voor dat het wel zo was, maar even goed was dat niet zo jammer genoeg. ‘Wel dan, de vraag is, zijn we volwassen genoeg?’ Grijnsde ze breed. Natuurlijk waren ze dat. Hallo, Eva was eventjes op en top volwassen en de rest van de wereld was gewoon kindje. Buiten Ijsje hiero, en Melody dan, maar dat waren eventjes van die kleine details die ze misschien achterwege liet. Want zeg nu zelf, wie letter er in deze tijd nog op details? Juist ja, niemand buiten van die irritante mensen genaamd betweters. Voor kort keek ze rond in de ruimte, maar er was serieus niets. Buiten nog een tweetal andere deuren. Alsof ze daar zo veel aan hadden! Nieuwsgierig keek ze het Ijsje aan. Natuurlijk was ze geïnteresseerd like, het gesprek moest eventjes in gang worden gehouden hoor. ‘Misschien een tweetal maanden, misschien langer. De laatste tijd ben ik beetje te occupied om bij te houden hoeveel dagen hier ik al ben.’ Grijnsde ze eventjes. Yeah Melody, die zat constant rond te zweven in haar gedachten. Samen met allerlei verschillende beats natuurlijk. ‘Bevalt het hier? Of ga je het liefst van al terug naar de Uk?’ Dat was een klein gokje hoor. Maar het viel best wel af te leiden aan haar accent dat ze niet gewoon Amerikaans was. Dat gaf haar dan weer een hele nieuwe insteek voor een volgend onderwerp hoor. Nou ja, als ze al gelijk had dan toch.

‘Tuurlijk kunnen ze dat. Ze zijn docenten, die kunnen even fucken met ons hoofd hoor door ons hier eventjes te laten zitten. Ya know, maybe vinden ze het wel leuk om te zien of we gek worden of niet?’ Yeah, Eva en haar fantasie. Hoewel, stiekem zaten die drie nu gewoon voor een big ass tv en gingen ze even dood met wat er gebeurde. Rude. Nou hamehoele nee dat Eva dat ging laten gebeuren. Na Ijsje heel even in het oog te hebben gehouden met hoe ze een beetje de muur ging betasten viel haar ook voor heel kort op een soort van schemering. Like werkelijk alsof er een deel van de muur gewoon eventjes leek te vibreren of zo. Dat was.. interessant?

Spontaan als ze was schoot ze ook gewoon als een volwaardige football player op Ijsje af. Snel had ze haar armen om haar middel heen geslagen en tackelde haar zo heel simpel door de muur heen. Eve knalde natuurlijk even leuk als eerste tegen de grond. ‘Surprise Ijsje!’ Klonk het al lachend terwijl ze zich even omhoog duwde van de grond. Yush, dat werd een mooie blauwe plek of zo. Geamusseerd keek ze even rond. ‘Dit lijkt er al veel meer op.’ Stiekem was er wel wat van opwinding in haar stem te vinden hoor. Op de vloer lagen verschillende spullen verspreid waaronder enkele bokskussens en nog wat andere coole dingen.

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) zo jul 12, 2015 8:53 pm

‘Wel dan, de vraag is, zijn we volwassen genoeg?’ Dat was een interessante vraag die Eva stelde. Want was dat wel zo? Aislin was dan wel achttien en ze schatte dat Eva niet veel ouder of jonger dat zijzelf was, maar was dat ook meteen een garantie dat ze volwassen waren? Iets in de richting van ‘Hoi gefeliciteerd met je achttiende verjaardag hier is een certificaat dat je achttien bent zoek het maar zelf uit nu je volwassen bent doei.’ Aislin was vorig jaar achttien geworden, maar veel bijzonders was er eigenlijk niet aan. Het was meer een soort opluchting dat ze eindelijk oud genoeg was om uit het weeshuis te vertrekken en met haar groep van straatartiest-vrienden mee te gaan en te reizen. Maar toch, de twee meiden waren blijkbaar zelfs zo volwassen dat ze met z’n tweeën een ruimte mochten betreden waar ze elkaar gemakkelijk konden verwonden als ze dat wilden (niet dat Aislin Eva dat zag doen – hoewel ze haar toch ‘gewaarschuwd’ had als ze een blauw oog kreeg – maar in theorie kon het wel), dat vereiste toch een beetje… volwassen… verantwoordelijkheid? (van dat woord liepen de rillingen al over haar rug)

Maar goed, veel tijd was er niet om te filosoferen: er moest getraind worden. Terwijl Aislin nog steeds de muur aftastte en met haar elementen-mutatie probeerde te voelen of er toch iets van een holle ruimte onder die paar meters ijzers en andere metalen kon zitten, luisterde ze naar de vragen en wedervragen van Eva.
‘Occupied?’ glimlachte ze terwijl ze haar aandacht even van de muur verplaatste en achterom keek. ‘Met school?’ De toon waarmee Eva dat zei verraadde waarschijnlijk al dat ze met iets meer plezierigs bezet was dan met school, maar Aislin kon het niet laten om door te vragen. Misschien vond ze stoffige vakken zoals geschiedenis en vreemde talen wel heel leuk? Aislin bleef nog even met haar aandacht bij Eva toen ze vroeg of ze liever terug naar het Verenigd Koninkrijk wilde (haar Ierse accent was immers moeilijk verborgen te houden). ‘Nah, eigenlijk niet,’ zei ze. ‘Weet je, ik heb wel mijn vrienden daar, maar Whatsapp en Skype bestaan gelukkig en in Dublin heb je niet zo’n avontuurlijke ruimtes als deze.’ Grinnikend wiebelde ze met haar wenkbrauwen voordat ze haar handen weer op de muur legde.

’Tuurlijk kunnen ze dat. Ze zijn docenten, die kunnen even fucken met ons hoofd door ons hier eventjes te laten zitten. Ya know, maybe vinden ze het wel leuk om te zien of we gek worden of niet?’
‘Ah nee, denk je? Als een soort isoleercel? Of een soort levend Cluedo?’ Alleen die gedachte dat de leraren een soort mindfuck-spelletje met de twee aan het uitvoeren waren zorgde voor een grimas op Aislins gezicht. Oké, de meeste docenten waren niet helemaal van de wereld, zelfs op Genosha niet, maar dit meenden ze toch niet?
Alhoewel, bij elke trilling van het metaal die ze voelde leek het er steeds meer op dat ze echt in een soort cel zaten: er zat niks onder. Helemaal niks. Geen ruimte, geen deur, geen –

‘AAAAAH!’ Het volgende wat ze voelde waren Eva’s armen om haar middel heen.
En daarna de grond.
Indiana Jones had het niet beter kunnen doen.
’Surprise IJsje!’ giechelde Eva terwijl Aislin nog steeds met wijd opengesperde ogen naar het plafond staarde. ‘Zijn we door de muur gegaan?’ vroeg ze verbijsterd, terwijl ze heel goed wist dat dat inderdaad het geval was.
Zo soepel als ze nog kon door de val kwam ze overeind, terwijl ze Eva enthousiast dingen hoorde roepen over de ruimte. Toen Aislin de kamer eenmaal goed bekeken had, vol met boksballen, kussens en ander vechtgerei, verscheen er meteen een grijns op haar gezicht en twinkelden er bijna pretlichtjes in haar ogen.
‘Heeeeel nice,’ stemde ze in met Eva. ‘Zullen we die uitproberen om mee te beginnen?’ De brunette wees naar een aantal dummy-poppen, waar een aantal doelen op geschilderd waren met punten en kleuren erbij, alsof ze gingen boogschieten.

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) ma jul 13, 2015 3:35 pm

Volwasseheid. Tegen de tijd dat zij even wat meer volwassen zou worden in haar hoofd dan zou ze misschien 30 zijn of zo. Of ouder yk. Eva was jong van geest en daar was ze eventjes heel blij mee hoor, al kon ze ook wel serieuze momenten hebben. Het was niet dat ze zich gedroeg als een of andere 7 jarige of zo. Nein, dat was enkel als ze Twister ging spelen want hej Twister was gewoon leuk oké. Zeker als je het deed met verf. Lekker smerig, maar even goed was het wel een van de meest geweldige dingen ever om te doen. Maar aye in wezen was ze nog niet eens 18, nee dat zou ze stiekem pas over enkele dagen worden. Maar goed, voor die paar dagen daar zou eventjes niemand op gaan letten. Zij in ieder geval toch niet, al had ze nu nog wel eventjes een excuus om nog kinderlijk te zijn. Al zou ze dat stiekem altijd wel hebben hoor, want ze gaf niet echt iets om wat andere van haar dachten. Die fase was ze al lang gepasseerd.

Terwijl Eva even het spelletje 1 miljoen vragen speelde met Ijsje, betaste zij de muur even. Daar zag ze niet meteen het nut van in, maar ze ging er niet nog meer vragen over stellen want dan zouden ze al heel snel aan de twee miljoen zitten en daar had ze wel geen zin in. Toch wist ze Ijsje haar aandacht te trekken. Woops. Niet meteen de bedoeling om het even zo open en bloot op de tafel te gooien maar aye, waarom zou ze zich er voor schamen? ‘Ja sure met school? Ik amuseer me dagelijks in de bib en zo boekjes te lezen over de geschiedenis van honing. Wist je dat….’ Eva schoot spontaan in de lach door de hoop onzin die even uit haar mond vloog. Yeah right, zij in de bib met boeken over honing? Dikke nope. Oké, stiekem deed ze haar best wel voor school en alles maar honing? Nee, dat werd hem niet hoor dat spul was haar veel te plakkerig. ‘Nee, het is iemand die interessanter is trust me.’ Glimlachte ze even een tikje verlegen. Een tikje maar hoor, iets wat al snel weer had plaats gemaakt voor Eva en der vragen. Yaas, dat was vandaag eventjes haar ding. ‘Avontuurlijke ruimtes waarvan je de muren betast? Nee, die hebben ze op niet veel plekken. Waarom doe je het eigenlijk?’ Oké, weer een vraagje voor de lijst. Ze kon er niets aan doen oké, deal with it.

‘Als we Cluedo doen, dan own ik hun eventjes hoor. Serieus, ik ben een baas in dat spel.’ Grijnsde ze breed. Yeah, dat zou nog wat zijn tbh. Misschien moesten ze het is voorstellen. Een levende Cluedo met heel het eiland, dat kon echt nog wel interessant worden als je het haar vroeg. Maar om daar verder over gaan te fantaseren was eventjes niet nodig. Nee, Eva en haar observatie skills hadden een schemering ondervonden in de muur. En misschien had ze teveel films gezien, maar het maakte niet uit. Perfecte tackle en woppa zo waren ze door de muur heen. De gil van Ijsje liet ze al heel snel verstommen. Zo meteen werd ze nog doof en dat was even een nee.
‘Uhm, wel fact is er was niet echt een muur. Zo wilden ze dat je het zou zien.’ Schreeuwde ze al van af de andere kant van de ruimte waar een hoop spullen lagen. Yas, allemaal dingen die ze wel leuk vond om te doen. Al wilde ze nog steeds geen blauw oog. Hell no! Maar Ijsje kwam al met een heel ander idee toen ze naar de dummy’s wees. Hmm, dat was best wel interessant? ‘Sure, als we niet gaan boogschieten tho? Want dan gaan er ongelukken gebeuren.’ Sprak ze met een kleine grimas. Nee, boogschieten was niets voor haar. Ze wilde geen onnodige gaatjes maken in Ijsje, dat zou niet zo heel prettig zijn. Plus, wie weet liep ze dan wel helemaal leeg, en net zoals je bij een echt ijsje enkel het hoorntje zou over blijven bleven bij haar misschien enkel haar kleren over? Nah, beter niet. Ze had geen zin om een vloeibaar ijsje terug bij elkaar te vegen.

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) do jul 16, 2015 6:01 pm

Of was ze misschien toch ietsjes te ver gegaan met het vragen waarmee Eva zo druk bezig was? Misschien was het wel iets heel privés waarmee ze zich eigenlijk niet mocht bemoeien en – nou ja, het zou wel blijken uit wat Eva zou antwoorden. De optie van school en alle andere zaken die aan lessen of huiswerk gerelateerd waren had Aislin alvast denkbeeldig weggestreept, dus het zou misschien wel een hobby zijn? Muziek maken of heel fanatiek hardlopen ofzo – op de een of andere manier zag ze Eva daar wel voor aan, om zes uur ’s ochtends opstaan om rondjes over de running track buiten te rennen.

Het antwoord dat Eva gaf was alles behalve wat Aislin had verwacht. Oprecht geïnteresseerd had ze zich even omgedraaid zodat ze aandachtig kon luisteren, grijnsde ze beter terwijl Eva’s zin vorderde, om net zoals zij vervolgens in lachen uit te barsten. De geschiedenis van honing, prachtig. Natuurlijk het meest interessante onderwerp ooit, al kon Aislin zich herinneren dat een meisje op de basisschool haar spreekbeurt over honing had gehouden. Behalve het onderwerp kon ze zich niks meer over de spreekbeurt herinneren, wat al aangaf hoe slaapverwekkend het waarschijnlijk was geweest. ‘De geschiedenis van honing, hoe verzin je het?’ lachte ze hoofdschuddend. Toen ze allebei uitgelachen waren kwam het verlossende antwoord: het was dus iemand die Eva zo druk bezighield. ‘Oooh…’ zei Aislin veelbetekenend, maar besloot er niet verder op in te gaan. Misschien zag ze de mysterieuze lover van Eva nog wel na de training ofzo.

De volgende vraag waar Eva op inhaakte was dat Aislin de muur aan het betasten was. Dat klonk al ehm… Interessant. ‘Die woordkeuze zou ik niet echt gebruiken,’ grinnikte ze, ‘maar het is een onderdeel van mijn mutatie. Als ik mijn handen op het metaal leg, kan ik de trillingen op het metaal voelen en kijken of er iets onder zit, net als een soort X-ray.’ Ze haalde haar handen van de muur af en legde ze op haar heupen. ‘Jammer genoeg is óf de muur gemaakt van zo veel verschillende metalen dat ik de trillingen niet zuiver meer kan opvangen, óf er zit echt helemaal niks onder.’

Er zat dus blijkbaar wel een ruimte onder de muur (of wat het nu eigenlijk was wat zich tussen de binnenkomst-ruimte en de opslagruimte bevond: in Aislins geheugen konden muren niet zomaar oplossen in het niets) – dat had ze al ondervonden aan de genadeloze krachten van de zwaartekracht, nu ze met behulp van Eva een snoekduik naar de grond van de trainingruimte had gemaakt. Terwijl ze iets wankelend opstond schreeuwde Eva vanuit de overkant van de ruimte dat er blijkbaar geen muur was, maar dat ze juist wilden dat je een muur zou zien. Hell, de trainingsleraren wilden serieus overal een spelletje van maken. Het zou Aislin niets verbazen als ze in de controleruimte aan het giechelen waren over de vorderingen van Eva en Aislin tot nu toe met een glas wijn in hun hand en borrelhapjes erbij (ook al was het ochtend: leraren hadden geen chill). ‘Dan hebben we challenge nummer 1 al voltooid: we hebben de ruimte gevonden.’

Challenge 2 was zeer waarschijnlijk de training waarvoor de twee naar de ruimte geroepen waren. Hoewel de ruimte vol lag met de meest geavanceerde en moderne wapens (Aislin dacht zelfs dat ze een stel boemerangs zag), was haar oog toch op misschien het minst spectaculaire traninggerei gevallen: de dummy’s. Eva vroeg of ze misschien van plan was om te gaan boogschieten en de brunette schudde haar hoofd. ‘Hmm, nee. Wat ik dacht was misschien… Ehm, hoe leg ik dit uit…’ Nadenkend fronste ze haar wenkbrauwen. ‘Toch een soort van boogschieten, maar niet helemaal, maar met onze mutaties, weet je wel? Met onze mutaties op doel schieten, alsof we in een gevecht zitten? Als dat kan met jouw mutatie natuurlijk…’ zei ze er nog snel achterna. Want ja, Aislin had dan wel met de metaaltrillingen een gedeelte van haar mutatie verklapt, maar over die van Eva wist ze nog niks, behalve dat ze ook mutaties had die tot Class 4 behoorden. Voor hetzelfde geld kon ze als een soort weerwolf veranderen of iets met telepathie en dan zou haar idee van op doel schieten niet werken.

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva) vr jul 17, 2015 2:27 pm

Off course was Eva het soort persoon dat echt wel de geschiedenis van honing ging bestuderen of zo. Daar wilde ze echt wel achter komen hoor. Dat zou haar eindejaarwerkstuk worden en dan zou ze net zo’n coole professor worden als zeg maar Jamie of zo. Nah, het academische leven was eventjes niet voor haar weg gelegd hoor. Tenzij ze iets kon bestuderen als muziek en zo, ja dat zou ze nog wel doen. Al had ze stiekem wel heel andere plannen als ze van dit eiland af kwam hoor. Maar aye, back up plan of zo. Dan zou de honingprofessor echt wel back up plan F zijn of zo. ‘Wie zegt dat ik het verzin?’ Sprak ze nog half lachend. Misschien had ze for real wel ergens wat boeken in haar kamer liggen over honing? Eva en haar verlegenheid als ze over Melody begon te praten. Dat moest ze echt maar eens afleren hoor, want het was niet cool of zo. Een kort gegrinnik was hetgene wat Ijsje kreeg na haar simpele oh. Wel ja, nu zou ze in de ogen van het meisje waarschijnlijk wel altijd blijven hangen als een of andere dolverliefde chick. Heel stiekem was ze dat ook hoor, maar ze probeerde het er werkelijk niet zo dik op te leggen. Met de nadruk op proberen.

‘Een ijsje dat muren betast. Sure, mensen zouden nogal vreemd opkijken.’ Grijnsde ze even. De woordkeuze was geheel expres hoor, maar dat was wel duidelijk. Geïnteresseerd luisterde Eva even naar de rest van de uitleg van haar. ‘Aye, dat is best wel ziek. Dus met jou zou ik kunnen gaan schatjagen en jij zou dan alle geheime ruimtes vinden?’ Om eventjes een voorbeeld te stellen, natuurlijk ging ze dat niet echt doen. Hoewel, het leek haar best nog wel grappig. Dan ging ze toch even echt een Indiana Jones hoed moeten aanschaffen hoor, en een zweep want wat was Indie zonder zweep? Juist ja, niet zo hele veel. En het feit dat ze die films kenden kwam door haar ouders btw. Maar for real tho, hoe handig was de mutatie van ijsje niet? Like, ze wilde echt wel dat zij zoiets had hoor. Dan had ze vroeger alle spelletjes verstoppertje echt wel gewonnen of zo.

Eva besloot echter niet om bekend te blijven staan als die dolverliefde tiener, nee in plaats daarvan koos ze wel voor de Eva Jones methode. Zonder hoed en zweep, maar goed met haar perfecte tackle skills kwam ze al heel ver. Namelijk woppa, door een muur. Of door een stuk valse muur. Moest ze die schemering niet hebben opgemerkt en ze had dit gedaan, wel ja dan plakte ze nu vrolijk tegen een echte muur aan dat stond wel vast. Dan waren ze een pannenkoek, met een ijsbolletje natuurlijk. ‘Misschien zijn we toch volwassener dan we denken!’ Sprak Eva met een brede grijns terwijl ze zich weer wat had verplaatst in het richting van Ijsje.

Toen ze was beginnen met uitleggen wat ze wilde doen was Eva naast haar gaan staan en keek naar de dummy’s. Met hun mutaties op die dingen schieten hm? Dat kon ze vast wel, met haar water gedoe. Misschien zelfs met haar Sound Manipulation als ze de juiste toonhoogte wist te creëren kon ze er vast wel een geluidsgolf op afsturen waardoor de dummy in stukken zou spatten. ‘Ik denk wel dat ik dat kan ja. Ik ben niet zeker tho, de mutatie waarmee het zeker lukt heb ik nog maar net ontdekt en ik wil je like echt wel niet verwonden, dat is namelijk al eens gebeurt en wel ik doe zo’n zaken niet graag opnieuw.’ Voor heel even was alle vreugde uit haar stem verdwenen. Nah, die beelden achtervolgde haar nog steeds in haar dromen. Overdag kon ze zich focussen op andere zaken, met name haar bae. Misschien was dit dan even haar eigen persoonlijke test om zich over die angst heen te zetten.

Onderwerp: Re: Water caught on fire (&Eva)

» Caught in the fire [Mason & Arya]
» Fire against Fire [Walsh and Niklaus]
» caught me by surprise
» Electricity and water [Marshall]
» And the water is always calling: "My little child, please come home."