Electricity and water [Marshall]

Ze trok haar neus op bij het ruiken van de enorme hoeveelheid chloor die hier in het water zat, maar ergens was het ook wel goed natuurlijk. Als je wist wat hier in het water al gebeurd was.. Of welke verschillende soorten shape shifters hier al in gezwommen hadden. Eloise draaide met haar ogen, waar was ze toch maar over aan het nadenken? Ze liep gehulp in een losse trainingsbroek en een sweater, met daaronder niets meer als haar bikini. Haar kledij voor na het zwemmen staken in de rugzak die ze over haar schouders had hangen.

Het duurde niet lang voordat ze in haar bikini aan de zwembadrand stond en een van haar voeten door het water liet strijken terwijl ze haar armen spreidde om haar evenwicht te bewaren. Eloise droeg een hele simpele, zwarte bikini die fel afstak tegen de witte huidskleur die ze had. Ze was mooi slank, lichtjes gespierd zelfs, maar echt felle rondingen had ze niet. Er waren hier zoveel andere meisjes die fier konden pronken met hun boezem en achterwerk, maar tot die categorie behoorde ze echt niet. Al had ze het wel gehad, zou ze er nog steeds niet zo te koop mee lopen, ze was bescheiden. In de plaats daarvan had ze een ‘prachtig’ litteken dat van haar hals, over haar ruggengraat liep en eindigde op haar staartbeentje. In het midden was het een dik litteken, dat als een koord over haar ruggengraat liep, en van daaruit vertakte haar litteken, en die vertakkingen vertakte ook nog eens. Het had heel duidelijk de vorm van een bliksemflits, die heel haar rug bedekte.

Ze nam een diepe ademteug en sprong kaarsrecht in het water, maar net toen ze het wateroppervlakte raakte was er een electrische ‘knets’ hoorbaar. Als een pijl schoot ze naar de boden en kam met haar tanden op elkaar geklemd weer boven. Oeps. Soms vergat ze gewoon om haar persoonlijk veiligheidsveld uit te schakelen, maar nu was dat wel even essentieel, ze wou eventuele zwemmers niet elektrocuteren. Maar tot nu toe was ze alleen geweest, gelukkig maar.

Ze begon op haar gemakje baantjes te trekken, totdat ze opeens de deur hoorde opengaan en haar blik daarop vestigde. Tatoeages, haar in de plooi... Ze hield haar adem in en liet haar onder water zakken tot het watteroppervlakte net onder haar ogen stond. Marshall… Ze was geschrokken en overdonderd van zijn aanwezigheid en hield haar muisstil in het water. Zijzelf mocht misschien kalm ogen, maar vanbinnen… Heel langzaam kwam ze boven, haar haren lagen heel glad naar achter door het water, een wereld van verschil met hoe ze hadden geleden toen ze in de trainingsruimte waren. Het zou haar zelf niets verbazen moest hij haar zo niet herkennen. "Hey daar..." riep ze hem toe, nu al haar lach onderdrukkend. "Heb ik nu opnieuw een toeschouwer gekregen?" Ze bleef naar hem kijken, ter plekke zwemmend.

Met grote ogen keek ze naar zijn gsm en de manier waarmee hij ermee bezig was, Marshall was duidelijk niet hier om te zwemmen. ”Ik ben op zoek naar Pokémon.” Vragend keek Eloise naar hem, nog steeds watertrappelend. ”Blijkbaar ben je volgens mijn pokédex een ultra zeldzame electricity slash water type dus euhm..” Zonder al te veel moeite zwom ze naar de kant, waar ze zich boven water hield door een van haar armen op de rand van het zwembad te leggen. ”Ik gebruik even m'n master ball" Een lach weerklonk door het zwembad en liet een korte echo weerklinken. "Gotta catch 'em all, right?" Ze schraapte haar keel en zette een uitdagend gezicht op. ”Legendary Pokémon horen niet in een pokéball te zitten.” Haar ogen volgden hem toen hij zich op een ligstoel neerzette en ze kreeg spontaan een glimlach op haar gezicht. Hij was dus niet van plan om onmiddellijk weer weg te gaan, en dat maakte haar wel blij. ”Een voorliefde voor Pokémon zit blijkbaar wel in de familie?” Ze drukte zich op en leunde nu met beide armen op de zwembadrand. ”Hoe is het nog met je zus haar verloren pokémonkaart afgelopen?” vroeg ze hem op een pittige manier en kneep een oog minachtend dichter als de andere. Een soort van uitdagende grijns speelde om haar lippen.

”Dus, hoe gaat ie?” Ze vond zijn manier van spreken leuk, het was allesbehalve formeel en hij had zijn eigen typerende woorden. Het paste bij hem, het was echt kenmerkend. Eloise haalde kort haar schouders op. ”Heb het wel druk met huiswerk enzo.” Ze liet haar kin op haar handen rusten die over elkaar lagen. ”Maar vandaag had ik echt geen zin om iets voor school te doen.” Ze hief haar hoofd weer achterom en keek naar de grote hoeveelheid water die nog achter haar lag. ”Had het geweldige idee om te komen zwemmen, maar tot nu toe was er niet veel aan.” Ze doelde op het feit dat er niemand buiten haar hier was. ”Totdat jij plotseling binnenkwam en een electriciteit slash waterpokémon vond.” Een lachje speelde rond haar lippen en ze knipperde met haar duim en middelvinger van haar rechterhand, waardoor er weer kleine vonkjes elektriciteit in het rond sprongen. ”Dat was elektriciteit, water zal ik je maar niet geven zeker?” Ze beet plagerig op haar lip en liet haar hand door het water gaan, alsof ze het aaide. Als hij in zwemkledij was geweest had ze hem vast en zeker nat gespat, maar dat risico wilde ze niet nemen, hij had namelijk zijn kleren nog aan en zijn gsm in zijn zak. ”Tenzij je erbij komt?” Een bijna smekend glimlachje kwam op haar gezicht te staan, al ging ze niet werkelijk smeken als zijn antwoord neen was. Hij mocht doen en laten wat hij wilde.

"Daar heb je wel gelijk in, maar ik wil er wel een keer eentje in mijn team" Eloise stak half lachend haar neus in de lucht toen hij dat op een plagerige manier zei. ”Denk toch dat je dan wat meer nodig hebt dan een Masterball..” Ze beet op haar lip en liet zich kort tot aan haar neus in het water zakken. Hoe hij over Pokémon praatte, het was best grappig en de onderliggende boodschappen die hij erin verstopte, dat vond ze wel leuk. Eloise draaide al lachend met haar ogen toen ze weer boven kwam en hem erop betrapte dat hij niet onmiddellijk wist waarover ze het had toen ze achter de Pokémonkaart van zijn zus vroeg. ”Heeft jou zus even geluk gehad.” beet ze hem plagerig toe, waaraan hij zeker zou merken dat ze zijn leugentje had onderschept. Zo een dingen had ze snel door, maar ze vond het niet erg, als ze er zo over nadacht was het best lief van hem dat hij een manier had gezocht om de situatie enkele dagen geleden op een leuke manier te eindigen zonder dat iemand zich awkward moest voelen.

Toen Marshall haar een ‘true rebel’ noemde sloeg ze even een hand voor haar ogen en lachtte. ”Oh ja, dat ben ik wel.” Ze probeerde zijn mimiek te immiteren en deed een poging om een zware stem op te zetten. ”Een true rebel!” Oké, dat was ze dus allesbehalve.

Vrijwel onmiddellijk na haar vraag of hij niet in het water kwam, stemde hij in en begon zich zonder schaamtegevoel uit te kleden, waardoor Eloise even ongemakkelijk werd en niet wist waar ze moest kijken. Er kwamen nog meer tatoeages tevoorschijn en ze wou ze eigenlijk beter bekijken, maar toen hij zijn broek uitdeed en in zijn losse boxershort voor haar stond, kon ze niet anders dan verlegen wegkijken.

Pas vanaf het moment dat hij haar toeriep, vanaf de andere kant van het zwembad, waar de startblokken stonden, durfde ze weer opkijken. Hij kroop er behendig op en ging met zijn rug richting het water staan. Wat wilde hij… Op haar gezicht kwam een Ö-uitdrukking te staan en ze hield haar adem kort in, terwijl ze nog eens extra controleerde of haar electrisch veld uitgeschakeld was. Marshall wilde een achterwaartse salto maken en daarbij in het water belanden, en ze wilde hem niet elektrocuteren als hij het wateroppervlak raakte. Hij boog door zijn knieën en maakte een bijna perfecte salto, waarbij hij kaarsrecht in het water belandde en amper water deed opspatten. Als hij dat van de blok in de trainingsruimte had gedaan, was hij honderd procent zeker op zijn voeten beland.

Eloise zou willen klappen, maar in water waarvan je de bodem niet kon raken was dat niet zo vanzelfsprekend. In plaats daarvan juichte ze hem toe met een stralende glimlach op haar gezicht. ”Wauw Marshall, je salto’s zijn er echt op vooruit gegaan!” Ze meende wat ze zei en herinnerde hoeveel langer zij erover had moeten doen om aan dat resultaat te komen. ”Op een paar dagen tijd dat resultaat bereiken, dat is echt..” Ze keek hem lichtjes glimlachend aan toen hij naar haar toezwom en de rand vastnam. Hij ‘zwom’ nu op twee meter van haar en keek haar met een grijnsje aan. ”…knap.” Terwijl ze dat zei doelde ze op de salto die hij net gemaakt had, maar ook op hoe hij eruit zag, ookal was zijn haar net een vogelnestje.

"Als je ooit iemand verteld over mijn haar, dan kietel ik je dood, wees gewaarschuwd" De knipoog die hij haar toeworp, om van te smelten gewoon. "That's a risk I'm willing to take." Zei ze lachend en streek haar haar achter haar oor. Ze ademde eenmaal diep in en uit en draaide zich wat meer zijn richting op zodat ze hem beter kon aankijken. ”Nee nee, ik vertel het niemand door, pinky promise.” Ze zei het met een lach op haar lippen en stak haar pink zijn richting op. Terwijl ze dat deed liet ze een paar electrische straaltjes rond haar pink verschijnen, die geel oplichtte en zo ook duidelijk zichtbaar waren voor Marshall. ”Maar wel op mijn manier.” Ze beet uitdagend op haar lip en zette terwijl een echt engelengezichtje op. Als ze een aureooltje kon laten verschijnen boven haar hoofd zou ze het nog doen ook, maar dat kon ze helaas niet. Ze wachtte af, benieuwd of Marshall zijn pink in dehare zou vlechten. Moest hij het doen, zou de schok die hij kreeg amper voelbaar zijn, ze had namelijk elektriciteit van het laagste niveau naar haar pink gestuurd.

Ze moest moeite doen om het niet uit te proesten toen ze nog half onder water zat en hij haar met zijn typische :c-hoofdje aankeek, ze bleef ervan verbaasd hoe expressieve gezichten Marshall wel niet kon opzetten. "Maar babe het is de master…” De rest van wat hij zei hoorde ze zelfs niet, het enige woord dat nu door haar gedachten zweefde was ‘babe’. Eloise hield haar adem in en wist allesbehalve hoe ze zich moest gedragen, er was nog nooit iemand geweest die haar zo genoemd had. Ze wist niet of dat het typische taalgebruik van Marshall was, of dat hij haar echt een ‘babe’ vond. Het was overduidelijk dat op haar bleke wangen een rode blos was gekomen, maar het feit dat hij zijn blik ook embarassed afwandde en als een tomaat zag, werkte voor haar een beetje geruststellend, al bleef ze zich wel ongemakkelijk voelen bij de situatie. Jongens konden haar zo snel in verlegenheid brengen als het op dat gebied aankwam.

Gelukkig bleef de situatie niet zo gênant. De sfeer veranderde helemaal toen hij zich met een –bijna- perfecte salto in het water had doen belanden en daar was Eloise hem wel dankbaar voor, dat hij moeite deed om de sfeer tussen hen weer ontspannend te maken, net zoals hij enkele dagen geleden ook had gedaan toen ze zich niet meer helemaal op haar gemak had gevoeld. "Ik heb het van de pro geleerd" De knipoog die ze er gratis bij kreeg deed haar bijna smelten en ze kon het niet onderdrukken van kort op haar onderlip te bijten.

Zijn wenkbrauw-wiebel deed bij haar lachen en ze liet haar pink eventjes bewegen om hem nog net dat tikkeltje meer uit te dagen. "Bring it on" Ze snoof zachtjes en wachtte tot het moment dat hij zijn pink in die van haar haakte om het zwakke schokje in zijn lichaam door te laten gaan. Zijn badass-uitdrukking stond nog steeds op zijn gezicht en ze moest lachen toen hij geen kik gaf maar in plaats daarvan langer oogcontact zocht en een verlegen glimachje op zijn lippen liet verschijnen in plaats van die badass-blik van zonet. ”Volgende keer ben ik minder mild.” zei ze liefjes en keek hoe hij met zijn hand door zijn haar streek. Dat deed Eloise aan haar eigen kapsel herinneren en liet haar hoofd achterover in het water liggen om haar haren opnieuw volledig nat te maken, voordat ze weer zouden beginnen met naar alle kanten op te steken.

Nieuwsgierig keek ze hem achterna terwijl hij verder het zwembad in zwom en zich optrok aan een blauwe mat die in het midden van het water dreef. ”Ik, Marshall, benoem mezelf tot Koning van de Mat” Eloise rolde lachend met haar ogen en begon ook richting de mat te zwemmen. ”Is het toch niet heel spijtig dat ik dit blauw ding al geclaimd heb, ik was hier namelijk eerst.” Ze plaatste haar handen op de rand en probeerde zich ook op te drukken, maar moest een tweede poging ondernemen voordat het haar lukte om erop te kruipen. ”First come first sirved.” zei ze met een trilling in haar stem terwijl ze haar best deed om haar evenwicht te bewaren terwijl ze opstond. ”Dussss…” Eloise plaatste zo goed en zo kwaad als ze kon een hand in haar zijde om een beetje ‘bossy’ over te komen, maar doordat ze zo wiebelde zag het er eerder komisch uit. ”..Marshall ‘koning’ van de mat, maak maar dat je snel terug in het water zit want, tis is mine.” Haar hand die net nog in haar zij had gestaan, gebruikte ze nu om haar evenwicht te bewaren, maar tevergeefs. Ongecontroleerd viel ze naar achter, maar kon zich nog net aan Marshalls onderarm vastgrijpen om haar val te voorkomen. Een klein, lachend gilletje borrelde op uit haar keel en ze keek Marshall aan met een bezorgde maar speelde blik in haar ogen.

Nu ze toch zijn arm vast had en zo onrechtstreeks de war of the mat had gestart, kon ze er evengoed volledig voor gaan. Ze kneep zachtjes in zijn onderarm terwijl ze op de binnenkant van haar wang beet en haar andere hand ook om diezelfde arm sloot. Eloise oefende druk uit op zijn arm en deed een poging om hem ook zijn evenwicht te doen verliezen, maar toen voelde ze dat hij zich niet zomaar gewonnen ging geven en kwam er een 'oh-ow'-blik op haar gezicht te staan.