Onderwerp: Open - Demons run when a good man goes to war. ma aug 31, 2015 1:08 pm
Kellin Goodwin
Open - Tag / - Notes
De laatste dagen was het altijd wel goed weer geweest. Een warme zon die aan de hemel stond en alles verwarmde en de zachte wind die het toch draaglijk maakten om buiten te komen. Sommige dagen daarin tegen was het te warm om buiten te kunnen komen en iedereen wist wel dat er na een hitte golf nog oneer zou komen of gewoon een heel slechte dag. Een dag die was aangebroken. Buiten was het veel donkerder dan de vorige dagen door de grijze wolken aan de hemel en al heel de dag lang was het aan het regenen. Vaak was het mot regen maar op andere momenten viel het met bakken uit de lucht. Geen dag om buiten wat te gaan doen. Het zou zorgen voor extra zuurstof in de lucht, en zeker voor Kellin zou het niet slecht zijn. Een droge warme lucht was maar niks voor hem. Toch was hij die dag niet naar buiten gegaan door het slechte weer. Moest het gaan beginnen stormen dan was hij toch veel liever binnen dan buiten. Daarin tegen wilde hij ook niet een hele dag lang op zijn kamer zitten en naar het plafond liggen staren. Daarmee zou hij ook niks bereiken en dan zou heel de dag maar zeer traag vooruit gaan. Even was hij gaan zin in de game hal want misschien kon hij daar eens wat tijd verdoen maar dat ging hem niet worden. Het was er te druk, veel te druk. Mensen die kwaad werden als ze niet wonnen en andere die bijna een gat in de lucht sprongen wanneer ze wel hadden gewonnen. Het geluid dat de flipperkasten maakten was ook alles behalve aangenaam o naar te luisteren als er zo verschillende andere geluiden doorheen kwamen. Verder dan de deuropening was hij niet gegaan voor hij zich omdraaide en maar ergens anders heen ging.
De plek waar de jongen uiteindelijk heen ging was het zwembad dat overdekt was. Het was er hopelijk veel rustiger en het was altijd wel een aangename plek om te zijn. Persoonlijk kon Kellin er uren lang rond hangen, voornamelijk omdat hij de tijd uit het oog zou verliezen. Die dag was niet veel anders geweest. Wanneer hij het zwembad bereikt had en erin was gesprongen letten hij niet meer op de tijd. In tegenstelling tot anderen moest hij nooit boven water komen en dat was ook precies wat hij dan deed. Zo bleef hij een hele tijd onder water voor dat hij weer eens boven kwam en het water vervolgens wilde verlaten. Het was eigenlijk vooral om eens op de klok te kunnen zien hoe laat het ondertussen al was. Voor even was Kellin niet aan het op letten. Hij dacht iets achter hem te hebben gehoord en had daarom even achteruit gekeken, niet gezien dat er voor hem iemand liep. Niet bepaald zacht liep hij tegen de persoon aan, iets wat werd gevolgd door een plons. Wanneer dat Kellin tegen de ander was aangelopen had hij meteen enkele stappen naar achter gezet. Daarbij had hij zich helemaal verkeerd in geschat hoe ver de rand van het water was en zetten zo zijn voet verkeerd neer. Voor hij het zelf goed besefte viel hij achterover, weer het water in. Van de plotse duik in het water was hij verschoten en hij keek even verward om zich heen wanneer hij terug boven kwam, maar zijn blik richten zich dan vooral op de persoon waar hij net tegenaan was gelopen. ‘Uhm...sorry?’ Misschien was het maar goed dat hij in het water was beland en niet de andere persoon.
Onderwerp: Re: Open - Demons run when a good man goes to war. di sep 01, 2015 9:46 pm
Waverly di Fontana
Verveeld keek ze uit het raam terwijl ze op het raamkozijn leunde. Hoe lang zou het nog duren voordat de regen stopte? Ze hield niet van regen, want ze kon niet naar buiten zonder paraplu of veel concentratie. Ja ze kon wel naar buiten, maar dan zou ze de regen zo moeten bewegen dat het niet allemaal op haar viel. Ze had niet zo vaak regen gehad, aangezien ze uit het zuiden kwam. Waar dus weinig regen was. Ook had ze haar huiswerk al af, dus veel meer kon ze niet doen. Ze plofte weer op haar bed en staarde naar het plafond. Ze was hier nu al wel een of twee weken, maar ze had nog steeds geen kamergenootje. Dat was dus ook erg gezelleg #not. Arme Waverly die altijd zo nieuwschierig was naar andere mensen moest nu alleen op een kamer slapen, zouden ze dat expres doen?
Opeens bedacht ze zich iets. Hadden de twee leraren die haar waren komen ophalen niet gezegd dat er een zwembad was? Ze kon het altijd proberen, want veel zou ze vandaag toch niet meer doen. Nadat ze haar kamer uit was gegaan en totaal de verkeerde kant op was gelopen had ze het toch maar even aan iemand gevraagd. De game hall was niet de goede plaats, evenals de kelder. Hoe ze er was gekomen wist ze niet precies. Maar goed, nu liep ze waarschijnlijk eindelijk de goede kant op. Right? Toen ze er was gleed een zucht over haar lippen. Hoe lang had dat haar gekost om er te komen. Een kwartier? Als het niet langer was. Het voelde als een halve eeuw tenminste.
Verwonderd liep ze naar binnen. Wat was het groot hier! Het zag er ook geweldig uit, een heel heel groot zwembad. Ze lette niet echt op of er andere mensen waren, ze was gewoon bezig met rondkijken. Ze draaide even blij een rondje en liep toen verder, niet zo ver van de rand af. Als ze in het water zou duiken zou ze sowieso haar staart krijgen dus dat maakte niet veel uit. Opeens botste er iemand hard tegen haar aan. Ze viel half aan de kant, maar gelukkig niet in het zwembad. Ze wist zich nog net staande te houden en met wat gewankel stond ze weer overeind. Ze had wel een plons gehoord, en het water had haar wel nat gemaakt, maar niet zo veel dat ze nu als zeemeermin op het droge lag. Ze keek naar de persoon in het water en sprong half in de lucht van de schok. Was dat een.. vis? Of nee, hij had het lichaam van een mens. Soort van. Wat was het dan? ‘Uhm...sorry?’ Sprak de persoon. Ze keek hem wat raar aan en zei toen: "Je bent een.. Vis?" Vroeg ze verbaasd. O wacht, shit, dat was wel een beetje rude om te vragen. "Sorry, sorry, ik bedoelde het niet zo.." Verontschuldigde ze zich meteen. Hoe ging ze dit goedmaken? O juist, een ander onderwerp. Ze ging zitten op de kant en stak haar hand uit. "Ik ben Waverly."
Onderwerp: Re: Open - Demons run when a good man goes to war. di sep 01, 2015 10:32 pm
Daar zat hij was weer in het water waar hij zo heel elegant in was gevallen. Het zou youtube waardig zijn geweest moest je het hebben gefilmd, daar was hij voor een volle honderd procent zeker van. De kans zou zelfs nog root zijn dat het een wereldwijde hit zou worden. Nu hij echter de tijd had o de persoon voor hem wat beter te bekijken greep hij die kans ook. Een meisje met lange haren en gekleed alsof ze nog van plan was om te komen zwemmen. Haar stem en de vraag die ze stelden zorgde ervoor dat hij zijn aandacht waar op de situatie. De vraag - als je het een vraag kon noemen - liet hem even enkele keren met zijn ogen knipperen terwijl hij erover nadacht. Het kwam doordat hij eerder gevallen was en alles dat hij wat meer tijd nodig had om het even te verwerken. Tegen die tijd had ze zichzelf al verontschuldigd zoals anderen vaak deden na zo een opmerking. ‘Soort van...denk ik,’ beaamde hij dan. Mee mens, meer vis, wie zal het zeggen? Hij wist zelfs niet eens hoe het zat. ‘Ik ontbreek daarvoor enkel nog een staart,’ was zijn uiteindelijke besluit. Ze was ondertussen door haar benen gegaan om op de kant te kunnen gaan zitten. Waverly, dat was hoe ze zichzelf voorstelde. Even keen hij naar haar uitgestoken hand. Kellin was niet iemand die handen schudden van anderen, of dat toch niet uit zichzelf ging doen. Puur uit beleefdheid nam hij het gebaar altijd aan als de andere persoon er eerst mee begon. Kellin kwam dan ook iets dichter bij om haar hand vast te nemen. ‘Kellin, aangenaam,’ stelde hij zich op zijn beurt voor, voordat hij haar hand weer los liet. ‘Dus uhm, ook hier gekomen om te schuilen?’ Wanneer dat hij even opzij keek naar het raam zodat hij buiten kon zien zag hij de regen nog steeds uit de lucht vallen. Dat ging echt niet snel stoppen. Het verbaasde Kellin dat het zo rustig was geweest wanneer dat hij naar het Zwembad gegaan. Het slechte weer moest er wel voor zorgen dat er minder mensen naar buiten gingen, maar hun alternatief was duidelijk niet het zwembad. Of misschien was iedereen gewoon nog onder was.
Onderwerp: Re: Open - Demons run when a good man goes to war. vr sep 04, 2015 10:04 pm
Waverly di Fontana
Nadat ze bijna omver was gevallen -maar was weten te blijven staan- keek ze om naar degene die in het zwembad was gevallen. Ze had wel willen helpen zodat de persoon niet in het water was gevallen, maar dan lagen ze allebei in het water, dus dat was ook niet handig, toch? Maar haar gezicht kreeg een verbaasde uitdrukking toen ze zag wie er in het water lag. Was dat een.. Vis? Of was het een jongen? Het was geen meerman, want zij was een zeemeermin en hij was geen meerman, dat kon haast niet. Behalve als er meerdere soorten waren? ‘Uhm...sorry?’ Sprak de persoon. Ze keek hem wat raar aan en zei toen: "Je bent een.. Vis?" O shit, dat was natuurlijk niet echt aardig of beleefd om te vragen. Ze had niet echt veel manieren geleerd gekregen van haar ouders, maar ze wist wel iets. Niet dat ze veel tijd hadden gekregen om het uit te leggen, maar ach. Ze wist er genoeg van, vond ze zelf tenminste. ‘Soort van...denk ik,’ antwoordde hij. Oh jee, had ze hem beledigd? Hij zager niet echt beledigd uit, maar misschien vanbinnen? Ze hoopte van niet, want hij zag er wel aardig uit. ‘Ik ontbreek daarvoor enkel nog een staart,’ Vervolgde de jongen toen. "Sorry, sorry, ik bedoelde het niet zo.." Had ze zich meteen verontschuldig.
Hoe ging ze dit goedmaken? O juist, een ander onderwerp. "Ik ben Waverly." Zei ze terwijl ze was gaan zitten op de kant. Ze stak haar hand uit, en gelukkig schudde hij die ook. ‘Kellin, aangenaam,’ stelde hij zich voor voordat hij haar hand weer los liet. ‘Dus uhm, ook hier gekomen om te schuilen?’ Vroeg hij toen aan haar. Ze was al weer half vergeten dat het aan het regenen was. Ze keek even naar buiten, maar het was duidelijk nog bezig. Ze knikte vrolijk en zei: "Ja, nou, eigenlijk niet. Ik zat binnen namelijk dus ik was eigenlijk al aan het schuilen voor de regen..?" Ze verwarde haarzelf duidelijk een beetje terwijl ze aan het praten was. Was dat eigenlijk wel zo? Dat je dan aan het schuilen was? Dus zei ze uiteindelijk maar: "Ik wou eigenlijk gewoon gaan zwemmen." Nu ze het er toch over had, dat wou ze eigenlijk ook wel doen. "Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik er ook even in spring?" Vroeg ze lachend. Nou ja, ze zou het toch doen, ze hield nou eenmaal van zwemmen. Ze stond op, en ging een paar stappen naar achter zodat ze een aanloop kon maken. Een keurige duik in het water volgde. Toen ze in het water was gekomen veranderde ze zoals altijd meteen in een zeemeermin. Haar kleren verdwenen, en ze kreeg een staart en een soort bikinitop. Maar dan van schubben. Ze kwam weer boven en zwom naar de kant. Daar glimlachte ze en zei: "Maakt dat mij ook een vis?"
Onderwerp: Re: Open - Demons run when a good man goes to war. vr sep 04, 2015 10:43 pm
Zolang dat bepaalde zaken niet gezegd werden met een negatieve bedoeling vond hij het niet verschrikkelijk, gewoon omdat hij mensen wel begreep op dat vlak. Zijn mutatie was nu eenmaal niet alledaags dus opmerkingen nam hij mensen niet meteen kwalijk en hij had geleerd ze ook niet verkeerd op te vatten. Het meisje bedoelde het duidelijk niet verkeerd, dus maakten het hem helemaal niet uit. ‘Maakt niet uit,’ zei hij met een wegwaaiend gebaar. Duidelijk wist het meisje niet wat ze precies moest doen na de opmerking te hebben gemaakt en haar volgende rij aan woorden was een grote warboel als je het Kellin vroeg. Hij snapte wat ze bedoelde, maar ze had problemen met zichzelf te verwoorden. De conclusie was dat ze gewoon wilde komen zwemmen en ze vroeg of dat geen kwaad kon. ‘Leef je uit, mijn naam staat er niet op,’ sprak hij. Al snel zat het meisje in het water maar dan werd Kellin toch verbaasd door de plotselinge veranderingen. De staart die bij het meisje was verschenen en de kleding die veranderde verward hem voor even al verbaasde het hem ook even. Nu snapte hij hoe het kwam dat mensen vaak zoveel vragen hadden, want hij had er ineens ook verschillende. Doordat hij naar de staart keek en daar vooral even zijn aandacht op richten had hij de vraag niet goed gehoord, of was die toch niet door gedrongen. ‘Hm, wat?’ vroeg hij dan ook terwijl hij weer op keek en de andere aan keek. Oja, maakten dat haar een vis. ‘Wel nee, het maakt je een,’ even zweeg hij terwijl zijn blik even afdwaalde naar haar staart. ‘Een mens met een staart?’ zei hij net wat te vragend. Dat had je nu eenmaal wanneer je verschillende vragen had. Kellin zetten zich af van de kant met de hulp van zijn benen zodat hij meer in het midden van het zwembad zat. ‘Kan je gewoon ademen onder water?’ vroeg hij haar omdat dat de eerste vraag was geweest waar hij mee kwam te zitten. Zelf had hij nu eenmaal kieuwen die ervoor zorgde dat hij kon ademen maar bij Waverly zag hij er geen of ze vielen totaal niet op. Al leek hem dat ergens sterk.
Onderwerp: Re: Open - Demons run when a good man goes to war. vr sep 11, 2015 10:11 pm
Waverly di Fontana
"Ik ontbreek daarvoor enkel nog een staart,’ Vervolgde de jongen toen. "Sorry, sorry, ik bedoelde het niet zo.." Had ze zich meteen verontschuldig. Ze bedoelde het echt niet zo. Waverly was helemaal geen onaardig persoon, ze was juist heel benieuwd naar andere mensen, of mutanten. Ze hield op zich best wel van leren, omdat ze niet echt veel naar school was geweest in haar leven. Maar ze had wel genoeg geleerd in haar leven, vond ze zelf. Het kon alleen nooit kwaad om nog meer te leren. Dat was juist leuk. Toch? Misschien was natuurkunde wel wat minder, maar dat maakte niet uit. Scheikunde daar in tegen was wel weer heel leuk. Proefjes doen, in een labjas zitten, met zo'n leuke bril op. En biologie al helemaal, kon ze eindelijk meer over haar eigen lichaam leren. ‘Maakt niet uit,’ zei hij met een wegwaaiend gebaar. O gelukkig, want ze flapte er soms wel dingen uit. Dat was niet echt de bedoeling, maar het gebeurde gewoon.
Ze had zichzelf voorgesteld en zijn hand geschud, hij heette dus Kellin. Daarna vroeg hij aan haar of ze hier was gekomen om te schuilen. Ze knikte vrolijk en zei: "Ja, nou, eigenlijk niet. Ik zat binnen namelijk dus ik was eigenlijk al aan het schuilen voor de regen..?" Ze had zichzelf duidelijk verward. Wat was ze hier eigenlijk precies aan het doen dan? O jee, ze wist niet eens wat ze aan het doen was hier dan? Ze besloot zich er maar overheen te zetten en zei: "Ik wou eigenlijk gewoon gaan zwemmen." Nu ze het er toch over had, dat wou ze eigenlijk ook wel doen. "Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik er ook even in spring?" Vroeg ze lachend. Het zou wel erg gemeen zijn als het niet mocht hoor. ‘Leef je uit, mijn naam staat er niet op,’ antwoordde de jongen. ‘Hm, wat?’ Vroeg Kellin nu. Ze wou haar mond net weer open doen toen hij zich de vraag leek te herinneren. ‘Wel nee, het maakt je een,’ even zweeg hij terwijl zijn blik even afdwaalde naar haar staart. Die bewoog ze even vrolijk boven water zodat het een beetje spatte. ‘Een mens met een staart?’ Ze knikte even en zei: "Of gewoon een zeemeermin." Lachte ze.
Kellin zette zich af zodat hij wat meer in het midden van zwembad stond. ‘Kan je gewoon ademen onder water?’ Vroeg hij aan haar. Waverly knikte vrolijk en wenkte hem om onder water te komen. Eenmaal onder water ademde ze uit, en ademde toen weer in. Ze knikte nog eens, en zwaaide ook even naar hem. Daarna zwom ze een paar kurkentrekkers en kwam weer boven water. "Moet jij dan altijd iets van water mee hebben of zoiets?" Vroeg ze toen nieuwsgierig aan hem. "En wat doen die kieuwen dan precies voor jou?" Of was dat iets doms wat ze daarna vroeg? Misschien was dat bij hem anders?
Onderwerp: Re: Open - Demons run when a good man goes to war. za okt 10, 2015 12:35 pm
Zeemeermin. Ja, dat was wel een veel toepasselijkere naam voor wat ze was. ‘Ow uhm ja, dat kan natuurlijk ook,’ bekende hij. Het klonk in ieder geval veel beter dan mens met staart. Dat wilde echter wel zeggen dat alle legendes over zeemeerminnen waar konden zijn, en dan kon het zijn dat er nog veel meer waren zoals haar, anders zou het niet zo bekend zijn onder de mensen. Na zijn vraag verdween het meisje onder water, maar gebaarde daarbij dat hij mee moest komen. Ook Kellin verdween dan onderwater en inderdaad, het meisje kon gewoon in en uit ademen onder water wat feitelijk zeer gemakkelijk was. Ze gebruikten er ook nog altijd gewoon haar mond voor. Net een verder ontwikkelde vorm van zichzelf. De ander trok ondertussen nog enkele kurkentrekkers wat de kracht die verbogen zat in haar straat toch wel liet zien. Kellin vermoede dat niet zou kunnen winnen tegen haar als ze besloten een wedstrijdje om ter eerste gingen doen. De jongen begaf zich dan ook weer boven water, en eenmaal daar hees hij zichzelf op de rand van het zwembad. Op de rand bleef hij daar zitten met zijn benen in het water. ‘Niet altijd, maar wel meer dan de helft van de tijd. Ik heb mijn limiet nog niet getest, maar ik ben geen fan van stikken,’ zei hij, maar hij bedoelde het eerder als een soort grapje. Al hield hij inderdaad ook niet van stikken. ‘Ze zorgen ervoor dat ik kan ademen, net zoals jullie gebruik maken van een neus en mond.’ Als je zou vragen aan iemand of je ademen kan verlezen zal die persoon vast zeggen dat het niet mogelijk is. Kellin was wel degelijk verleerd hoe je zou moeten ademen door een neus of mond.
