"I want to tear down the walls
that hold me inside"
Speciale hobbies waren altijd cool om over te praten. Vooral als iemand echt gepassioneerd was, dan was het leuk om te luisteren hoe ze er helemaal in op konden gaan. Marsh zelf wist niet zo heel veel over freerunnen, maar hij herinnerde zich wel een keer een filmpje die iemand in de gym hem had laten zien. Ze begon wat te blozen door zijn opmerking, iets wat hij op zijn beurt dan weer een beetje cute vond tbh. Nogmaals was hij dankbaar dat hij de enige telepaat was hier. Nu dacht zij er wel aan, want ze tikte zachtjes tegen haar slaap.
”Kijk..” Mompelde ze, iets wat hij nieuwsgierig dan ook meteen deed. Hij zag haar, in een straat, de ene flip na de andere maken.
"En dat doe je zomaar op straat? Is dat niet super gevaarlijk?" Zei hij, schrok zelf van de licht bezorgde toon in zijn stem. Whoops.
Gelukkig was het moment snel voorbij, en voor hij het wist, stond hij bovenop het blok. Ze had haar handen op zijn lichaam gelegd, en het was maar goed dat ze zijn gezicht nu niet echt kon zien aangezien hij voor zich keek. Hij kon zweren dat hij zijn kaken voelde gloeien, dus sprong hij zo snel mogelijk de moussebak in.
”Dat was echt goeeeed voor een eerste keer.” Riep ze enthousiast, waardoor hij nog breder moest grijnzen. Met complimentjes zat je zeker goed bij hem. Hij kwam uit de bak, bleef bij de blok staan en keek omhoog. Snel genoeg sprong ze er ook af en kwam ze voor hem terecht. Wauw, mik skills top ofzo?
”Het moet niet elegant zijn hoor.” Stelde ze hem gerust, waardoor hij opgelucht keek.
”Als je een paar keer fatsoenlijk oefent, ben ik zeker dat je het sneller als je denkt onder de knie gaat hebben.” Vervolgde ze, waardoor hij een hele blije bakkes trok. Kon hij mooi Shay en Brooke zijn skills tonen, al hadden ze het waarschijnlijk al in zijn hoofd gezien. Ondertussen trok ze haar rekker uit haar haren, die heel warrig bleven liggen.
Haar blik viel weer op hem, haar blauwe ogen keken hem glunderend aan.
"Die van jou zijn ook een beetje.." Zei ze, en hij wreef meteen verwoed door zijn kapsel. Omygod, dat kon even echt niet hoor. Toch had het niet veel zin, en bleef het even warrig als ervoor.
"Oh well, niks aan te doen", Lachte hij toen schouderophalend. Ineens kwamen er een heleboel verwarde gedachten en emoties bij hem binnen, afkomstig van Eloise. Ze vond dat hij te dicht stond, maar ook niet? Mweh, misschien was het tijd om weg te gaan.
"Ik moet gaan", Zei hij zachtjes, met wat spijt in zijn stem.
"Shay is een van haar pokémonkaarten kwijt", Zei hij, terwijl hij ook even tegen zijn slaap aan tikte, duidelijk makend dat het berichtje via zijn hoofd was gekomen. Niet dat het 100% waar was, maar hij wilde haar niet afschrikken of wat dan ook, want eerlijk gezegd vond hij het te leuk om met haar om te gaan. Dan nam hij liever nu een beetje afstand dan dat hij dingen ging forceren.
"Ik spreek je nog wel, right?" Zei hij, waarna hij toch even zijn eigen regels overtrad en plagend door haar haren wreef. Met een laatste grijnsje en speelse knipoog draaide hij zich om naar de deur en liep hij weg, richting de kamer van zijn zusjes.
