If you want to be happy, then be {& Delaney}

De zomer was voor Delano veel te snel gegaan. Hoeveel had hij mee gekregen? Eigenlijk niet zo heel erg veel alleen, misschien had hij een paar hele mooie felle kleuren gezien qua aura’s. Dat betekende voor hem dat al die mensen die hij voor bij zag komen allemaal heel vrolijk zijn, en dat maakte hem ook altijd vrolijk. Met zijn simpele witte shirt en blauwe jeans liep hij door de gangen. Het was een tijdje geleden dat hij zich tussen de mensen bevond die net zoals hij iets hadden om een verandering te brengen in de wereld. Dat was wat hij tenminste wel wilde, hij wilde graag dat er een verandering kwam zodat de wereld beter werd en er geen oorlog zou zijn. Niet veel mensen staan daar namelijk bij stil dat er oorlog is en dat er mensen zijn die elke dag hopen dat ze iets te eten krijgen of schoon water.

Delano kon er zelfs een boek over schrijven bij dingen waar mensen niet bij stil stonden en waar hij graag een verandering in wilde brengen. Zo moest hij nog steeds psychopaat tegen komen die ook nodig aan een verandering toe was. Als of alle duisternis die iemand bezat er uit moest gaan. Het was niet zo dat hij in staat was om bij iedereen de duisternis weg te kunnen halen, maar hij had er wel een mutatie voor die hij ging gebruiken. Misschien niet nu of vandaag, maar sowieso wel een keer als hij daarmee iemand kon helpen.
Zoekend in zijn zak naar zijn pakje sigaretten liep hij naar buiten. Het was niet echt koud buiten, maar het was ook niet super warm zoals afgelopen zomer. De wolken bedekten de zon, maar je kon wel zonder jas naar buiten dus dat scheelde weer. Het was dan ook vrij druk op het plein, hij liep dan ook maar de andere kant op. De gedachten van de mensen die hij tegen kwam gingen voor al naar dingen wat ze zullen doen die avond. Het was immers zaterdag, dus er zal vast wel weer ergens een feest gegeven worden. Niet dat hij daar ook aanwezig zal zijn, maar het was wel leuk om mee te krijgen wie waar naar toe ging. Vele aura’s die hij te zien kreeg hadden dan ook een oranje gloed, wat betekende dat er vrolijkheid te vinden was bij die mensen.

Met een glimlach op zijn gezicht liep hij langs het skatepark. Hij had verwacht dat er hier ook wel wat meer mensen te vinden waren, met zulks weer als nu was het skatepark meestal helemaal vol met skaters. Nja, dan was hij er maar in zijn eentje. Dan kon hij tenminste in alle rust zijn sigaret op roken. Hij ging op een metalen bankje zitten en nam een lange hijs van zijn sigaret. Hij keek even in het rondte of er echt helemaal niemand was die hem gezelschap ging houden. Hij leunde met zijn ellebogen op zijn knieën en bekeek de skatebaan. Dat was nu toch wel even het meest interessante wat er nu was om naar te kijken.

Ondanks het feit dat hij de enige was die bij het skatepark was, genoot hij toch wel van de stilte. Meestal vond hij het wel gezellig om de aura’s van mensen te kunnen zien, of de gedachten te horen wat ze gingen doen of waar ze moeite mee hadden. In zijn standpunt had hij het dan nog erg makkelijk. Hij maakte zich nooit ergens zorgen over, behalve als er iemand anders was met zorgen die hij kon helpen. Delano was een eerlijke jongen met geen kwaad puntje in hem en zou er dan ook nooit zomaar op los slaan als er iemand tegen hem op botste of wat dan ook. Elk klein ongelukje had ook zo zijn geluk en kon je er altijd op terug lachen. En lachen was iets wat hij dan ook graag deed.

Toen hij vervolgens het rook van zijn sigaret weer uit blies kreeg hij vaag iets mee dat iemand verbaasd was. Maar hij had verder geen zin waarover de meid verbaast was of waar de meid zich bevond. Het was voor hem altijd te gemakkelijk om via gedachten te horen welk geslacht hij of zij had. Delano liftte zijn hand weer op om nog een hijs van zijn sigaret te nemen, toen hij op keek naar de meid die met volle snelheid op hem af kwam. “Holy cow,” vloekte ze nog, waarna ze hem probeerde te ontwijken wat niet lukte. Delano liet uit schrik zijn sigaret op de grond vallen en voelde hoe het skateboard van de meid tegen zijn onderbeen aan stopte en de meid zowat over hem heen vloog. Hij maakte zich geen zorgen of hij pijn had in zijn been, maar of de meid in orde was. Hij stond op en draaide zich om om de meid over eind te helpen, maar zij had blijkbaar een koprol gemaakt waardoor ze snel weer op had kunnen staan. “Sorry! Ik had je niet gezien,” grijnsde ze lichtjes. Ze liep naar hem toe, nou ja eigenlijk liep ze naar haar skateboard. “Het geeft niet,” zei hij een tikkeltje bezorgd, terwijl hij haar met een scheve glimlach aan keek. “Maar gaat het wel? Het zag er wel indrukwekkend uit tho, maar heb je je geen pijn gedaan of zo?” vroeg hij aan haar. Het was niet zo dat hij zich echt grote zorgen maakte, want het zag er niet uit als of de meid schaafwonden had opgelopen tijdens het vliegen door de lucht.
Delano bekeek de meid van top tot teen en kon er toch ook niet om heen draaien dat ze er wel leuk uit zag. “Ik ben Delano,” sprak hij, waarna hij zijn hand uit stak. Het was best formeel, maar zo was hij. Beleefd en aardig voor echt iedereen.