West Side Highway |&Sam

De laatste dag was een grote wirwar geweest aan dingen die hij niet had kunnen bevatten. Iets wat mostly kwam door Cloud, sinds kort verklaart tot degene wie Cas zou beschermen tot hij erbij neer viel. Niet alleen dat was op hem terecht gekomen, maar ook gewoon het feit dat de blonde dude van een hele andere soort gemeenschap leek te komen waarvan het bestaan naar zijn weten totaal onbekend was en alles. Maar aye, even tijd om dat alles te vergeten en nog wat verder op verkenning te gaan op het eiland of zo. Wie weet maakte hij nog wel andere vrienden, wel ja leerde hij toch al andere mensen kennen. Want om nu helemaal te stellen dat hij in het juiste humeur zat om mensen te leren kennen was nog maar de vraag. Basically was hij deze ochtend opgestaan met het totaal verkeerde been of zo en had dat al mooi de rest van zijn dag beïnvloedt. Waardoor iedereen dus even mooi uit zijn buurt bleef waar hij ook helemaal geen probleem mee had. Dan kon hij tenminste niemand spontaan wat aan doen als ze hem op de zenuwen werkte en zo, yeah je snapte het plaatje wel right?

Op de beats van A$AP Rocky zigzagde de jongen met zijn board tussen de mensen door. Behendig als hij was raakte hij niemand, en tenzij je misschien even de hoek van de gang eerder had meegerekend. Maar dat was een iets, dus dat telde niet right? Niet dat het heel veel uit maakte tho, zolang er geen stuk uit de muur was, moest hij zich ook nergens voor verantwoorden. Al zouden ze dat wel vaak genoeg mee maken right? Je ging hem echt niet vertellen dat er nog nooit een van de mutanten die hier zat een ongelukje had gehad waardoor zeg maar woppa ineens een volledige klas was ontploft of zo? Like, die kans was al heel miniem en hadden ze dus vast ook wel peepz die dat soort dingen weer konden fiksen. Yeah problem solved jow! Dus stiekem kon hij ook nog wel dingen kapot maken, niet expres tho. Nah, hij was wel braver dan dat. En als je dat gelooft, dan ben je nu echt wel even uitgeroepen tot paus of president.

Enkele lichte vonkjes kaatste van de ijzeren rail af toen Cas daar zonder al teveel moeite overheen ging. Hoelang was hij hier nu al? Lang genoeg, en nog steeds was hij niemand tegen gekomen. Geen probleem voor hem tho, het leek hem gewoon best wel logisch dat hij tegen nu al iemand zou zijn tegen gekomen of zo? Al was hij nu ook niet echt super oplettend tho, maar dat waren details tho. Daar deed hij mooi niet aan mee!

Blijkbaar was hij toch iets teveel aan het opgaan in het uitvoeren van verscheidene tricks was hij had totaal niet opgemerkt dat er iemand het terrein had betreden. Zelfs niet op zo’n elegante manier als het meisje dat had gedaan. Het was geen verassing dat Cas zich helemaal rot schrok toen hij luid gevloek hoorde. Natuurlijk heel typisch voor hem was het juist op dat moment dat hij een nieuwe rail wou opgaan, en zichzelf dus mooi voor schut zette en zichzelf lanceerde van zodra zijn plank het ijzer raakte. Om het nu gracieus te noemen hoe hij door de lucht vloog, dat was het dus ook gewoonweg niet. Maar zijn landing, op twee voeten, verdiende toch wel een licht applausje vond hij zelf.

Half in shock door de plotsheid van dit alles bleef hij even staan en keek het meisje met een verwarde blik aan. Blijkbaar was ze dus ook mooi gevallen of zo, af te leiden uit de verspilde koffie die nu zowel op de grond als op haar trui zat. Kort trok hij zijn mondhoek op, niet meteen om haar uit te lachen, maar puur om het feit dat hij dus niet de enige was met domme acties. Al kwam die van hem echt wel door haar tho, dus stiekem telde dat niet mee, right? Ach, nu hadden ze toch even wat gezamelijks om later over te gaan lachen of zo. Want yeah, dat zag hij echt nog wel gebeuren heel stiekem. Niet dat zijn humeur al beter zat hoor.. Dus wel, maar hey kon hij er aan doen dat deze hele situatie gewoon grappig was?

‘Eh, ja sure denk het wel. Lemme check.’ Sprak hij met een kleine grimas waarop hij even verdween in de richting van de half pipe en daar zijn rugzak vandaan haalde. Na wat gerommel, kwam Cas als de held die hij was aanlopen met twee pakjes zakdoekjes. Je weet wel, voor als ze er extra nodig had of wat dan ook. Meisjes deden nu eenmaal graag aan verspillen, kijk maar naar haar koffie. Nah, stiekem was dat een klein beetje gemeen tho maar het was echt een pain in the ass om koffie vlekken eruit te krijgen. Hij kon er mooi van meespreken. ‘Here ya go!’ Klonk het vriendelijk waarop hij een van de pakjes naar haar toe wierp. ‘Sure dat je ze alleen daar voor nodig hebt? Geen idee hoe hard je klap was, maar idk.. Misschien ben je gewond?’ Het zag er niet zo naar uit, maar dat was stiekem zijn over bezorgdheid die standaard aanwezig was. ‘Ik ben Cas btw.’ Mooi niet dat hij nog een keer de fout ging maken met zichzelf niet als eerste voor te stellen hoor!

‘Oh geloof me, op dat vlak ben ik net zo erg als jij hoor.’ Sprak hij al lachend. Nou ja, dan toch misschien als hij in een van zijn andere vormen zat. Als Casper had hij die specifieke kenmerken van een jongen dat hij dus eigenlijk niet was zoals elke andere dude die als rommelaars werden bestempelt, nah hij was best nog wel vrij netjes en zo. Tenminste dat hield hij zichzelf voor. Voor kort schoot zijn wenkbrauw omhoog toen ze hem haar ellebogen en handpalmen toonde. ‘Aha, iemand die niet zo hard uitkijkt. I dig that.’ Grijnsde hij breed. Bij de meeste mensen kwam het wel voor dat ze duidelijk niet zo dol waren op vuil worden of wel ja gewoon wat speelser te zijn dan anderen. Zelf was hij wellicht de minst voorzichtige persoon ook. Al kwam dat mooi door zijn ouders, die hadden hem gehard met trainen en al het andere waarvoor hij ze natuurlijk ook wel dankbaar was.

Letterlijk de eerste training die hij ooit had gekregen, daar wilde hij zich niet random op de grond laten vallen want hey dan werden zijn kleren vuil, zijn vader had het er niet beter op gevonden om hem dan in een random modderpoel te gooien wat dan weer uitdraaide op een groot modder gevecht. Die herinnering, het deed hem best wel pijn en ergens voelde hij die woede die vooral tegen zichzelf was gekeerd weer terug omhoog komen. Het was werkelijk wel dankzij het meisje dat hij de knop weer heel makkelijk kon omdraaien. Handig nam hij het pakje zakdoekjes weer aan en dropte dat terug in zijn backpack. ‘Die vlekken raken er nog wel uit hoor, je moet het gewoon eventjes in heet water laten weken en voilla.’ Oké, die wijsheid kwam misschien heel raar over op haar puur omdat hij nu een dude was. Niet dat het hem veel boeide hij was al voor vreemder aangekeken so.

Samantha, Sam, aye die naam moest Cas maar eventjes onthouden. Je weet wel, voor als hij haar ooit nog is moest tegen komen, iets wat waarschijnlijk wel zou gebeuren want zeg nu zelf zo groot was dit eiland ook weer niet. Kort haalde hij dit keer zijn schouders op. ‘Je hebt alleen maar even gemist hoe ik, door jou gevloek, mooi als een vogeltje door de lucht heb gevlogen.’ Sprak hij al lachend. Thank god dat ze hier geen camera’s hadden of zo, anders hadden ze het filmpje wel mooi kunnen doorsturen naar de tv of zo.