The woman in the mirror

Octavia draaide zich nog een keer om, toen ze er echt aan toe moest geven. Ondanks dat de nacht verdacht rustig was zonder gekreun of wat dan ook kon ze niet slapen. Het was best vreemd, omdat ze sneller als een roosje sliep met gekreun dan geen geluid. Ja, ze kon nu wel een stempel krijgen voor raar zijn, maar het was ook wat ze gewend was. Zo was ze dus ook gewend om voor altijd te leven en verschillende gevechtsomstandigheden te kunnen winnen. Ook al waren het niet alleen gevechtsomstandigheden, maar ook gewoon de gebieden waar ze had gewoond. Echt sociaal was ze niet geweest als iemand haar plekken wist waar ze had gewoond. Maar hé, iedereen had zo iets waardoor ze verschilde met anderen. Ze had veel meegemaakt en gehoord, maar er konden mensen zijn die ouder zijn dan haar. Niet dat ze daar echt in geloofde, want ja ze was toch altijd veel beter dan anderen. En leeftijd zei daar niks over.
Echter wilde ze niet weten met wie wie hookup had, waardoor ze dus dat gekreun uit de andere kamer hoorde. Of hoe oud ze waren. Als er mensen waren die pedofiel waren en hier een hookup hadden met een minderjarig iemand dan moest ze dat allemaal zelf weten. Het boeide Octavia vrij weinig. Ze wilde niet haar lichaam gebruiken om iemand in bed te krijgen. Al zou ze iemand willen zou dat niet op een sloerie manier doen. Ze zal dan niet zeggen dat ze zich zelf lelijk vond, maar ze zou ook niet zeggen dat ze de knapste was. Ze vond zichzelf gewoon normaal en hoefde niet uren in de spiegel te kijken om te checken of haar haar goed zat. Please nee. Zulke mensen die dat deden en dat dachten over zichzelf kon ze gewoon niet uit staan.

Haar blote voeten raakte de koude vloer en ze ging met beide handen door haar losse bruine haren. Haar haren waren nog wat vochtig van de douche die ze had genomen, daarna had ze een sweater aan getrokken en haar bed ingedoken met de hoop dat ze snel in slaap zou vallen. Ze was daar flink de mist mee in gegaan en ze wist nu niet wat ze verder moest doen. Haar hoofd was niet rustig en haar lichaam snakte naar beweging. Ze had ook wel een beetje het gevoel dat haar lichaams temperatuur warmer was dan normaal. Door haar mutatie had ze altijd wel een warmere huid temperatuur, maar nu nog net iets warmer. Ze had iets kouds nodig, waardoor ze zou af koelen anders zou ze echt nooit kunnen slapen. Een koude douche zou misschien al genoeg zijn, maar ze had al gedoucht… Ze leunde met haar hoofd op haar handen, waarna ze uit het raam keek. De zee was een optie, maar ze had geen zin om haar zus tegen te komen als zee monster of iets. Ze had een plek nodig waar ze echt alleen was. Kort had ze nagedacht, waarna ze op stond en haar kamer uit liep. Ze had alleen haar sweater aan met haar onderbroek, maar ze maakte zich geen zorgen om de koude nacht temperaturen. Ze moest immers op zoek naar verkoeling voor haar lichaam. Het zweet stond haar al op het hoofd, toen ze de koude lucht inademde. Het was wel een stuk beter dat ze de verkoeling op zocht. Soms had ze dit als ze niet kon slapen en haar lichaam te veel energie had. Dan ging haar temperatuur gewoon ineens omhoog. Iets wat niet altijd prettig was, voor al niet op momenten als deze dat het midden in de nacht was.

Ze opende de deur van het gebouw en ademde de chloor lucht in. Vreselijk vond ze de geur, maar het water was op een goeie temperatuur om te proberen af te koelen en ze was alleen. Dat waren genoeg punten om hier te blijven. Ze deed haar sweater en haar onderbroek uit en twijfelde er geen seconden aan dat iemand haar zag. Ze dook het water in, waarbij het water al gelijk wat ging verdampen. Het water had wel effect op haar huid temperatuur, maar het was alleen niet zo leuk dat het water nu warmer werd door haar en zijn werking uit eindelijk verloor. Maar voor nu was het genoeg om tot rust te komen. Ze zwom nog een paar keer onder water en kwam af en toe weer even boven. Ze kneep haar haren uit om het meeste water eruit te laten. Niet dat het veel zou helpen, omdat ze nog altijd in het bad zat. Ze was met haar rug naar de rand toe gekeerd en op een of andere manier kreeg ze zo’n gevoel dat er iemand achter haar stond. Stiekem hoopte ze dat ze gewoon een beetje heel erg paranoia aan het worden was, maar zekerheid voor alles. “Als er op dit moment iemand achter mij staat, maak dan alsjeblieft een geluid of zo,” zei ze iets wat onzeker. Als ze in de Vikingtijd was dan had ze haar bijl mee genomen en hem keihard naar diegene toe geslingerd. Het enige probleem was was dat ze naakt was en het liefst haar lichaam niet wilde laten zien aan iemand die ze niet kende. Ze is immers geen sloerie, zoals andere meiden zich gedragen.

words: ### • notes: here.  • outfit: here

Op een of andere manier moest ze een manier vinden waardoor ze in slaap zou komen in alle rust. Hoelang het ook mocht duren er zou deze nacht iets gebeuren waar ze vanzelf moe van zou worden en de slaap zou krijgen die ze verdiende. Een gemiddeld persoon moet minimaal zes uur slapen, maar dan keek je ook naar mensen boven de twintig. Was er ook een een gemiddelde berekening voor mensen die ouder zijn dan vijfhonderd? Hoe ze er op kwam was een vraag waar ze geen antwoord op had. Het enige wat ze wist was dat ze graag even wilde afkoelen en daarna weer lekker in d’r bedje wilde leggen. Desnoods ging ze in de woonkamer slapen of ergens anders, zolang ze maar de rust kreeg.

Ze mocht dan wel zo blijven nadenken over de rust, maar dat hielp niet verder zolang ze niet ging zwemmen. Dat bracht haar bij het zwembad. Het stille water dat langzaam bewoog door de pompjes om het bad te reinigen van bacteriën. Als ze nou ook zo’n bad hadden in de Vikingtijd dan was ze ook wel blij. Ze zag zichzelf al na een gevecht in een warm bad zitten gevolgd door een lekkere massage. Ja, dat zou echt leven zijn tbh. Ook al hoefde het niet perse de Vikingtijd te zijn. Als ze hier al een massage kreeg zou het ook wel goed zijn tho. Maar dan wilde waarschijnlijk nog wel veel mensen een massage en dat ging niet door. Alleen zij kreeg een massage en niemand anders. Het mocht wel egoïstisch zijn dat ze zo dacht, maar na zoveel jaren te hebben geleefd is het haar geleerd om beter om zichzelf te denken en niet om andere mensen. Er zou anders een band kunnen ontstaan en als die mensen dan dood gingen was ze toch weer alleen. Het was hoe zij in het leven stond daar kon ze niet om heen draaien.

Op een gegeven moment had ze na een tijdje het gevoel dat er iemand achter haar stond. En dan zwom zij in haar eentje zonder kleding. Echt dat is best wel een kut gevoel. Ze hoopte dat ze paranoia was, maar het gevoel voelde gewoon niet goed in haar buikje. Even kreeg ze geen antwoord en ze wilde zich weer omdraaien tot de stem sprak. “Ehm, ja, ik sta hier,” hoorde ze. Lekker het was ook nog een stem van een jongen. Dat maakte het ook nog een stukje erger. Ze wilde iets doen om haar lichaam te kunnen bedekken. “Oke, zou je dan misschien mijn kleren aan de kant van het zwembad leggen?” vroeg ze een beetje streng. Het liefst wilde ze in een draak veranderen of een vuurbal op hem afgooien. Maar het was haar eigen schuld dat ze zonder kleren was gaan zwemmen. “Hoe ben je hier eigenlijk gekomen zonder de deur open te krijgen met gekraak?” vroeg ze. “Het is niet zo dat je uit het zwembad kwam? Anders had ik je wel gezien,” zei ze, terwijl ze er zo over nadacht. Ze stond nog steeds met haar rug naar de jongen toegekeerd. Als hij haar al had gezien dan kon ze nog overwegen om zelf haar kleding te pakken, maar die kans wilde ze zo klein mogelijk houden.

words: ### • notes: here.  • outfit: here

De haren op haar armen stonden recht over eind bij het gevoel dat er iemand achter haar stond. Ze was wel vaker van het achter beslopen, maar dan had diegene altijd of geluid gemaakt of ze had de reflectie via een raam of iets kunnen zien wie er aan kwam. Dit keer had ze beide niet mee gekregen. Geen geluid niet eens een zuchtje wind of het plonsen van het water. De ramen van het zwembad bevonden achter haar, dus verder had ze geen reflectie kunnen zien. Misschien als iets schuiner het gestaan dat diegene dan via een reflectie of schaduw in haar gezichtsveld was gekomen. Ze hoopte voor het eerst van haar leven dat ze een andere keuze had gemaakt. De keuze om kleren aan te trekken als ze s’nachts ging zwemmen. Het gedeelte dat ze werd beslopen.. ja, daarvoor had ze nog een andere oplossing moeten verzinnen. Tot nu toe waren haar kleren net iets belangrijker dan die iemand die achter haar stond. Het was dankzij het feit dat ze zich de laatste tijd wel aan de regels hield en niet het risico wilde nemen dat ze naakt was, waardoor ze dus had gevraagd of er iemand achter haar stond.

Het was erg jammer geweest dat de haartje die recht op haar armen overeind waren gaan staan gelijk hadden gehad dat er iemand achter haar stond. Hij mocht dan wel netjes hebben gezegd dat hij daar stond, maar dat zorgde er nog niet voor dat ze zich meer op haar gemak voelde. Hoe oud iemand ook was, ongemakkelijkheid verdween nooit zo maar uit het leven. Het enige waar ze tot nu toe zin in had was dat ze haar kleren weer aan wilde. Al moest ze nog wel eerst haar lichaam bedekken. Ze wist onder hand wel hoe jongens waren. Die bleven altijd staren naar een bloot lichaam. Wie weet wat er met Octavia’s humeur zou gebeuren als deze jongeman dat ook zou doen? Het was meer als bevel uit haar mond gekomen om de jongen er naar toe sturen haar kleren langs de rand van het zwembad te leggen. Hij mocht dan wel hebben ingestemd, maar nu ze verder nog iets moest bedenken vulde haar lichaam nog wat meer met ongemakkelijkheid. Toen de jongen sprak dat het safe was, was zij zelf nog niet zo zeker. “Ik hoop dat je even tegen de warmte kan?” mompelde ze even, waarna ze de temperatuur van haar lichaam wat meer op liet warmer zodat het water in het bad eigenlijk begon te koken en er grote stoom wolken van af kwamen. De ruimte was gevuld met een dikke damp wolk, waardoor ze eigenlijk echt zeker was dat het safe was. Snel zwom ze naar de kant en trok ze haar kleren aan. Ze probeerde wat warmte weg te nemen om haar lichaam weer kouder te laten worden. Niet dat het echt veel nut had bij een draak, maar toch. Voor de zekerheid opende ze nog even een aantal ramen en de lichte koude bries van buiten liet de ruimte even door tochten. “Ik geloofde je niet helemaal, dat begrijp je toch?” vroeg ze, zonder ook maar een excuus te zeggen voor de korte hitte golf en de dampende wolken die ze had gecreërd om het water op te warmen. Waarschijnlijk zou het water ook wel afkoelen nu zij er uit was, anders zou iemand die niet vuur of warmte bestendig was zich hard kunnen verbranden.

Echter was het niet aan haar voorbij gegaan om meer informatie te verzamelen hoe hij hier te recht was gekomen zonder dat ze hem had kunnen horen. Ze ging op een ligstoel zitten naar de zijne en keek hem aandachtig aan. Hij had geamuseerd gelachen, iets wat haar niet aanstond. De strenge blik in haar ogen zouden hem wel laten merken dat ze antwoord wilde. En éérlijk antwoord. “Ik kom wel uit het zwembad, maar niet uit het water” grinnikte hij. Ze keek hem vragend aan en schudde toen langzaam haar hoofd. Dat had ze toch ook moeten merken? Gecontroleerd bekeek ze elke beweging die hij maakte. Hoe hij zijn telefoon pakte en er in keek. En hoe hij tegen haar praten en duidelijk maakte dat hij teleporteerde via weerspiegelende oppervlakten. Ze bleef aankijken, maar er kwamen nog geen woorden uit haar mond. Ze bekeek het zwembad en toen weer naar zijn telefoon. “En je kon niet via een telefoon naar iemand anders zijn of haar telefoon om niet te storen tijdens een zwemtochtje?” vroeg ze vragend. “Dat zijn toch weerspiegelende oppervlakten of heb ik het nu fout?” Ze wilde meer informatie uit de jongen trekken, maar door de vraagtekens die ze bij zijn mutatie had gezet twijfelde ze of ze wel meer wilde weten. Veel zou ze er waarschijnlijk toch niet van begrijpen, maar toch. “En ramen dan? Daarin zie je jezelf ook in terug, right?” Ze wist niet of ze nu dom klonk of gewoon dom, maar dat mocht hij lekker uitzoeken.

words: ### • notes: here.  • outfit: here