He made a bad woman out of me {&Taylor}

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

Het was prachtig om te zien hoe de sneeuwvlokjes naar beneden vielen. Het gaf de blonde meid altijd een rustig gevoel, alsof ze zich dan helemaal kon ontspannen. Simpelweg door naar de natuur te kijken en in dit geval was dat het met wit bedekte stuk landschap. Dennimae's kamer keek uit op het stuk grasveld dat voor het bos lag. Ze had een confortabel plekje gemaakt op de vensterbank, zodat ze in alle rust naar buiten kon kijken. De meid trok haar benen op en schoof het kussen achter haar rug iets omhoog. Haar blonde lokken vielen in een slag over haar schouders heen en voor een kort moment sloot ze haar ogen. Maar het moment van rust duurde niet voor heel lang. Een wat kriebelend gevoel bekroop de meid en een zachte zucht liet ze horen. Denni wist niet wat er aan de hand was, maar de laatste tijd was haar gevoel voor Devon veranderd. Wat het precies was kon ze niet uitleggen, maar het was gewoon.. Anders. Sinds hij en Storm in het ziekenhuis lagen, was het voor haar allemaal wat duidelijker geworden. De jongen betekende meer voor haar dan ze eigenlijk wilde toegeven. Dennimae had ook niet echt iemand met wie ze hier over kon spreken. Normaal gesproken was ze juist naar Devon gegaan om over dit soort dingen te praten, maar ja. Dat ging nu natuurlijk niet zo gemakkelijk. En Storm, die wilde ze niet lastig vallen met dit soort dingen. Hij moest zich richten op het beter worden, niet op haar verwarde gevoelens. Verder had Denni nog niet echt heel veel vrienden gemaakt. Tenminste, niet met wie ze dit soort dingen kon bespreken. Dat waren sowieso al dingen wat ze erg moeilijk vond, zeker als ze niet goed wist wat er precies aan de hand was. Want dit kende ze helemaal niet. Denni was nog nooit 'verliefd' geweest op een jongen. Ze voelde zich zeker aangetrokken tot jongens en had al van alles met ze gedaan, maar echt het liefdes boodje had ze nooit met een jongen betreden. Ze was alleen nog maar verliefd geworden op meisjes, dus ergens wist ze niet wat ze aanmoest met deze gevoelens. En sowieso, Devon is een hele goeie vriend van haar. Een rokkenjager, wat zou hij in godsnaam met haar gevoelens moeten? Nogmaals verliet een zucht haar keel.

De lichte ogen van de blondine waren gericht op het schermpje van haar telefoon terwijl ze door haar instagram scrolde. Zodra een foto van Taylor door haar tijdlijn kwam, stopte ze even. Een klein glimlachje sierde rond haar lippen, Karlie stond er ook bij op. Ergens was Dennimae wel jaloers op zulke vriendschappen. Zelf had ze nooit een beste vriendin gehad, enkel het meisje waar ze een relatie mee had. Maar dat is heel anders. Kort wendde ze haar blik weer naar buiten, waarbij ze dacht aan het halloween feest. Taylor was een geweldig lieve meid, alle drie de meiden trouwens. Karlie, Katerzyna en Taylor hadden haar die avond echt goed geholpen en waren super vriendelijk tegen haar geweest. Misschien dat ze het er met Taylor over kon hebben? Ietwat zenuwachtig stond ze op. Ze kon altijd even langs haar slaapkamer lopen, kijken of Taylor uberhaupth wel tijd heeft. Zij zou haar vast wel begrijpen, toch? Nog niet helemaal zeker van haar zaak trok de blondine zwarte, halfhoge laarsjes aan met een brede hak. Dennimae was met haar 1,65 niet de grootste dame, waardoor ze graag iets van een hak droeg. Hoewel haar sneakers ook heerlijk zaten, was een wat grotere lengte ook niet geheel verkeerd. Na een laatste blik in de spiegel geworpen te hebben, haar tregging goed getrokken, verliet ze haar slaapkamer.

Met een rustig pasje zette Dennimae haar voeten op de vloer van de gang neer. Het was redelijk rustig in de gangen, hoewel de lessen tot zijn einde waren gekomen. Denni was benieuwd hoe dat met de zomervakantie zou gaan. Misschien dat sommige terug vlogen naar hun familieleden. Zelf had ze daar geen geld voor, helaas. Een kleine zucht verliet haar keel bij die gedachtens. Ze zouden het maar moeten doen met skype. Zodra ze bij de kamer van Taylor en Karlie kwam, stopte ze. Misschien was Taylor wel helemaal niet thuis? Maar zo lang ze niet op de deur zou kloppen, zou ze dit ook niet te weten komen. Zenuwen bekropen haar, evenals dat aparte gevoel. Het was geen naar gevoel, maar ze werd er wel wat nerveus van. Wat moest ze hier toch mee? Drie keer klopte de meid met haar vuist op de kamerdeur. Hopelijk kon Taylor haar helpen, want zelf had ze totaal geen idee. En natuurlijk moest dit haar weer overkomen en ook nog eens om Devon.

Outfit

{&Taytay}

In ripped up jeans got to rule the world

I HAD THE TIME OF MY LIFE, WITH YOU LONG, LONG LIVE ALL THE WALLS WE CRASHED THROUGH HOW THE KINGDOMS LIGHTS SHINED JUST FOR ME AND YOU AND I WAS SCREAMING LONG LIVE ALL THE MAGIC WE MADE EN BRING ALL THE PRETENDERS I'M NOT AFRAID SINGING, LONG LIVE ALL THE MOUNTAINS WE MOVED I HAD THE TIME OF MY LIFE FIGHTING DRAGONS WITH YOU AND LONG, LONG LIVE THE LOOK ON YOUR FACE AND BRING ON ALL THE PRETENDERS ONE DAY, WE WILL BE REMEMBERED ----------------------------------------------

Het sneeuwde buiten en natuurlijk waren Karlie en Taylor direct naar buiten gerend voor een sneeuwballengevecht. Nu stonden ze totaal nat in de kou te lachen, terwijl ze op de binnenkoer sneewballen naar elkaar aan het smijten waren. Sommige raakte vreemdelingen en die hadden twee manieren van reageren: oftewel keken ze hen echt heel vuil aan oftewel maakte ze zelf een sneeuwbal en gooide ze terug. Hierdoor was haar blonde haar helemaal nat en hing het in slierten naar beneden, net zoals bij Karlie. Haar beste vriendin zag er natuurlijk nog altijd even goed uit, even verleidelijk en zij leek wel een verzopen kat. Niet dat het haar op dat moment zoveel uitmaakte.

Op den duur waren Taylors kleren zo doorweekt dat ze besloot om iets anders te gaan aandoen in hun kamer. Karlie was daarin tegen nog in een druk sneeuwballengevecht verwikkeld met een jongen waar ze geheel 'per ongeluk' een sneeuwbal tegen had gegooid. Taylor zou haar waarschijnlijk niet meer zien die dag, als ze haar beste vriendin goed kende. Alleen liep ze dus druppelend de gangen door, want natuurlijk was ze zo slim geweest om geen jas mee te nemen en gewoon overenthousiast naar buiten te rennen. Wel had ze een muts op gedaan, maar die had niet veel geholpen tegen de sneeuwbalregen van Karlie.

Toen ze de hoek naar haar kamer omdraaide, zag ze Denni op haar deur kloppen. "Hé Denni!" Ze zwaaide vrolijk naar de blondine toen ze dichterbij kwam. Een spoor van water volgde haar helemaal tot bij haar vriendin, die er in Taylors ogen een beetje bezorgd uit zag. "Alles oké?" Vroeg ze lichtjes bezorgd."Wil je op m'n kamer praten? Of in het cafetaria?" Haar blauwe kijkers gleden onderzoekend over de lichte huid van het meisje. Ze was toch niet ziek of zo? Haar aura liet ook niet veel los, al was er meer rood aanwezig dan normaal. De laatste tijd lette Taylor minder en minder op aura's van mutanten en kon ze het beter 'uitschakelen', maar in situaties als de deze was het natuurlijk wel erg handig om zo'n dingen te weten te komen. Een beetje nerveus voor wat er zou komen draaide ze de gouden ring aan haar vinger rond.  Om haar nek hing nog altijd de ketting met de beer en de gitaar, maar nu hing er ook een wolf bij, zodat ze haar beide vrienden kon steunen. Ze vond het erg frustrerend dat de verpleging haar niet vaker binnenliet, maar ze snapte het wel. De jongens hadden nu eenmaal hun rust nodig en telkens als Taylor kwamen hadden ze oftewel bezoek of sliepen ze. Niet dat ze hen dat kwalijk nam of zo. Ze wou gewoon dat die twee zo snel mogelijk terug beter werden, want alcohol en medicijnen ging nu eenmaal niet zo geweldig samen.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown

Clothes

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WHE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

De sneeuw was altijd wel iets waar de blondine van kon genieten. Het was ten eerste prachtig om te zien en ergens wel facinerend dat de natuur zo iets kon maken. Ook gaf het haar altijd een knus gevoel. Sneeuw betekende dat de haard weer aan ging en warme chocolademelk met slagroom. Maar op dit moment ging er veel te veel door het hoofd van Dennimae om er volledig van te genieten. Sowieso het feit dat twee goeie vrienden van haar in het ziekenhuis lagen en ze zich er onwijs veel zorgen over maakte en omdat het anders was geworden met Devon. Tenminste, voor haar. Waarom wist ze eigenlijk niet eens precies. Maar het was na haar ziekenhuis bezoek was er voor haar toch wat veranderd. Denni had totaal geen idee wat ze aan moest met deze gevoelens, het was enorm dubbel. Ze had nog nooit dit soort gevoelens gehad voor een jongen, tenminste niet op deze manier. De blonde meid besloot om er met Taylor over te praten, misschien dat zij kon helpen. Taylor was ook zeker een vriendin voor Denni geworden en zij kende Devon ook goed. Dennimae was dan ook opgestaan, had haar schoenen aangetrokken en was haar kamer uitgegaan om die van Taylor op te zoeken.
Nerveus als ze altijd was, klopte ze op Taylors deur. "Hé Denni!"De stem van Taylor was vanuit de gang te horen, waardoor de blonde meid zich een slag draaide. Taylor zwaaide vrolijk waardoor Denni automatisch een glimlach rond haar lippen kreeg. "Hé, jou had ik net nodig." Glimlachtte ze, al was het was slapjes. Taylor nam een spoor van water mee en Denni vermoedde dat ze in de sneeuw had lopen banjeren. "Alles oké?" Vroeg ze lichtjes bezorgd, waarbij Denni knikte. Al was het niet heel overtuigend. "Wil je op m'n kamer praten? Of in het cafetaria?" "In je kamer is denk ik het makkelijkst." Ze waren er nu toch al en dan hadden ze alle rust. Denni sprak niet gemakkelijk over haar gevoelens en al helemaal niet als ze niet goed wist wat er precies aan de hand was.

De blondine stapte de kamer van haar vriendin in en meteen zochten haar ogen naar de katten. Haar neus begon wat te kriebelen, de geur van katten was aanwezig. Ze zag de twee mormels zo snel niet, dus ging ze op het bed van Karlie zitten. Dennimae probeerde zich te ontspannen, maar ze was er veel te nerveus voor. "Ehm, er is iets en ik weet niet zo goed wat ik er mee moet doen," Begon ze, om maar meteen met de deur in huis te vallen. Haar lichte ogen keken naar Taylor, waarbij ze lichtjes glimlachtte. "Ik denk dat ik meer voel voor Devon als alleen.. Ja, vriendschap." Denni's stem was zachtjes, zoekend naar de goeie woorden. Wat gespannen frummelde ze met haar vingers aan de onderkant van haar trui terwijl ze afwachtte op de reactie van Taylor. Het was gezegd nu, ze kon niet meer terug.

-Sorry voor de poep post

In ripped up jeans got to rule the world

I HAD THE TIME OF MY LIFE, WITH YOU LONG, LONG LIVE ALL THE WALLS WE CRASHED THROUGH HOW THE KINGDOMS LIGHTS SHINED JUST FOR ME AND YOU AND I WAS SCREAMING LONG LIVE ALL THE MAGIC WE MADE EN BRING ALL THE PRETENDERS I'M NOT AFRAID SINGING, LONG LIVE ALL THE MOUNTAINS WE MOVED I HAD THE TIME OF MY LIFE FIGHTING DRAGONS WITH YOU AND LONG, LONG LIVE THE LOOK ON YOUR FACE AND BRING ON ALL THE PRETENDERS ONE DAY, WE WILL BE REMEMBERED ----------------------------------------------

Ze kon niet ontkennen dat ze ontzettend nieuwsgierig was naar wat Denni haar wist te vertellen. Dat was gewoon een Kaylor dingetje, beide waren ze erg nieuwsgierig naar van alles en nog wat. Dit had hen natuurlijk al ontzettend vaak in de problemen gebracht, maar het had ook de meest hilarische situatie's opgeleverd. Dit keer was het serieus en zo moest ze zich ook gaan gedragen. Al ging dat redelijk moeilijk met die natte kleren en natte blonde haren die wild krulde alsof ze zo uit de wildernis kwam.

Druipend van de sneeuw duwde ze de deur voor haar vriendin open. "Na u," Zei ze met een lichte, bezorgde glimlach. De katten had ze in het Shelter moeten laten, helaas. Als het aan haar lag waren die twee deugnieten elke dag in hun kamer te vinden. Op normale dagen hadden Karlie en zij hen al vaak genoeg binnen gesneakt, maar helaas waren ze daar ook vaak genoeg voor gepakt. Niet alle leerkrachten konden er mee lachen, maar dat hield ze totaal niet tegen. In tegen deel, ze vonden het zelfs grappig om de verschillende reacties te zien als er plots gemiauw klonk uit hun tas.

Terwijl Denni plaats nam op Karlie's bed, plofte Taylor op haar eigen bed in kleermakerszit en zette ze haar ellebogen op haar knieën om zo haar kin te ondersteunen. Met haar grote blauwe ogen keken ze Denni aan. "Je kunt me vertrouwen Denni," Ze knikte haar toe, "Gooi het eruit," Moedigde ze haar nog extra aan.

Toen het hoge woord eruit was veerde Taylor op van de opwinding. "Oh my god, Denni! Dat is geweldig!" Ze klapte enthousiast in haar handen terwijl ze langs de blondine plofte, "Voelt hij hetzelfde voor jou?" Een brede glimlach lag rond haar lippen en ze kon niet ophouden met te stuiteren op het bed. "Oh my god Denni!" Herhaalde ze keer op keer, dit was geweldig nieuws. Iets minder voor haar stiekeme ship tussen Denni en Kat, maar dat boeide niet. Denni en Devon zouden even gelukkig worden. Taylor wenste haar vrienden altijd het beste toe en zette al haar eigen dingen daarvoor aan de kant. Zo was ze ooit helemaal naar Karlie gevlogen vanuit L.A. omdat ze een gebroken hart had. Natuurlijk had ze koekjes bij en was ze een hartig woordje gaan spreken met de schuldige, maar uiteindelijk kwam het allemaal wel goed.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown

Clothes

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WHE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

De blonde meid liep al een tijdje rond met gevoelens waarvan ze eigenlijk niet goed wist wat mee te doen. Dennimae had dit nog nooit echt zo voor een jongen gevoeld, waardoor het eigenlijk nieuw voor haar was. En dan ook nog voor Devon.. Het klonk haast als een verhaal dat gedoemd was om mis te lopen. Alosf hij ooit hetzelfde voor haar zou voelen, het was een illusie die ze zichzelf absoluut niet voor wilde houden. Haar voeten maakte zich een weg naar de kamer van Taylor. Denni had het gevoel dat Taylor haar wel zou begrijpen, zij was naast Storm en Dennizelf iemand die Devon heel goed kende. Tevens vertrouwde ze Taylor, de blonde meid was zeker een vriendin van Denni geworden. Taylor kwam doorweekt van de sneeuw haar kant op gelopen en een zacht lachje kon Denni niet onderdrukken. Ze duwde de deur voor haar open, "Na u," waarbij Denni naar binnen stapte. Taylor leek bezorgd waardoor Denni nog meer spanning voelde om het te vertellen. Ze had nooit echt, behalve haar broers, iemand gehad om mee te praten. En hoewel ze iemand was die heel erg veel behoefte had om haar gevoelens uit te spreken, was dit een moeilijk obstakel voor haar. Mensen vertrouwen was überhaupth niet haar makkelijkste onderdeel, maar Taylor had genoeg vertrouwen weten te winnen. En Dennimae hoopte dat ze haar kon helpen, misschien had Devon iets over haar gezegd?
Denni nam plaats op het bed van Karlie, waarbij haar blauwe kijkers naar de katten zochten. Ze zag ze niet, wat een stukje ontspanning in het gespannen lichaam van Denni bracht. "Je kunt me vertrouwen Denni," De grote, prachtige blauwe ogen van Taylor straalde genoeg rust en vertrouwen uit om haar woorden kracht te geven. "Gooi het eruit," Een klein glimlachje sierde rond haar lippen terwijl ze wat nerveus aan het dekbed plukte. Denni zocht duidelijk naar de juiste woorden terwijl ze Taylor vertelde wat er de laatste tijd in haar hoofd speelde. "Oh my god, Denni! Dat is geweldig!" De blondine klapte enthousiast in haar handen en plofte langs Denni op het bed neer. Dennimae schrok voor een kort moment van het plotse enthousiasme, maar met een brede glimlach herpakte ze zichzelf weer perfect. Zie, zo moeilijk was dat toch niet? "Voelt hij hetzelfde voor jou?" De brede glimlach van Taylor was meer dan aanstekelijk en door haar reactie voelde Dennimae alle spanning wegglijden. Haar lichaam liet het zelfs toe om de gevoelens voor Devon op dit moment te voelen, terwijl ze met een duidelijk verliefde glimlach naast Taylor op het bed zat. "Ik denk het niet, eigenlijk. Maar ik heb geen idee. Heeft hij misschien iets tegen jou gezegd?" Vroeg ze, met nogsteeds dezelfde glimlach rond haar lippen. Haar lichte ogen keken naar Taylor die veel te vrolijk naast haar zat te stuiteren. Dat was één van de dingen die Dennimae zo kon waarderen van Taylor, haar geweldig enthousiaste persoonlijkheid. "Oh my god Denni!" Herhaalde Taylor keer op keer en Denni kon enkel maar lachen als een klein kind dat net het grootste stuk taart had gekregen. "Maar ik weet dus niet wat ik moet, het hem zeggen? Ik ben zo bang dat hij me afwijst en dat onze vriendschap op het spel zet.." Haar glimlach werd iets kleiner en met zoveel onwetendheid keek ze naar Taylor. "Ik heb nog nooit zoiets gehad met een jongen, om eerlijk te zijn." Sprak ze zachtjes.