Allison bleef voor haar bureau staan, haar vingers tokkelde tegen de rand, haar hoofd voorover gebogen zodat haar zwartbruine haar allemaal naar voor viel. Ze kneep haar ogen dicht, probeerde zich te concentreren maar het lukte niet, ze kreeg geen beelden door van de omgeving. De laatste tijd wat het zo druk voor haar geweest dat vergat om op de buitenwereld te letten … ze trok haar jas van haar stoel en trok hem aan, ze trok haar haren erboven uit en greep het enige wapen, dat ze stiekem mee gesmokkeld had in deze school, van haar bureau. Ze had geen schrik om aangevallen te worden, Allison was meer dan in staat om zichzelf te verdedigen, het was gewoon een gewoonte die ze niet afgeleerd kreeg. Ze stopte de kleine in haar schoen waardoor je het niet langer zag uitsteken. Ze nam haar sjaal, trok de deur achter zich toe en vergat expres haar boeken voor het komende uur, niet van plan de laatste twee lessen te volgen.

Buiten zijn gaf haar de rust die ze nodig had, ze kon ontspannen, haar geest verruimen en haar gedachten uitstreken naar de omgeving. Hoe verder ze van het lawaai weg wandelde, hoe meer bewust ze zich was van alle andere dingen in haar omgeving, en dat bewustzijn zorgde ervoor dat de beelden terug kwamen voor haar ogen. Er kwam een glimlach op haar lippen, blij dat er iets in haar hoofd nog naar functioneren werkte. Ze had niet echt een plan voor waar ze heen zou gaan, na maanden hier te zitten had ze al bijna alles gezien. Ze stak haar handen dieper weg in de zakken van haar jas en probeerde de beginnende kou te negeren. Eerlijk, er was niets aan de winter dat haar aansprak, niet de sneeuw, niet de kou, alles in haar lichaam leek dan op één of andere manier uit balans. Het geritsel van de bladeren onder haar brachten haar terug uit gedachten, onrechtstreeks was ze bij het skateparkje aangekomen, een plek waar ze zelden was. Haar blik gleed gelijk naar een jongen op zijn skateboard en ze moest gelijk denken aan alles wat ze wel en niet gedaan had in haar leven … skaten? Plezier maken? Niet echt. Haar blik volgde de vloeiende bewegingen van het board en de jongen terwijl ze langzaam het pad verder volgde, geruislozer … voor hoe dat mogelijk was tussen deze bladeren. De brutaliteit in zijn stem deed Allison gelijk opkijken, fronsend om de directheid van haar woorden. Ze bleef staan en draaide zich langzaam naar hem om, waakzamer als altijd. ‘Ik kan van jou hetzelfde zeggen.’ Kaatste ze gelijk neutraal terug. Nee, als hij dacht dat brutaliteit haar iets kon doen, dan had hij het mis. ‘En als ik niet in de les wil zitten dan wil ik dat niet.’ Ze haalde haar schouders op en glimlachte kort hoofdschuddend. Ze was hier voor de wereld af te speuren en ze kwam terecht bij hem …

Ze had even kinderachtig geleken door te zeggen dat als ze niet in de les wou zitten ze dat ook niet zou doen. En dit volledige plaatje zorgde er ook voor dat ze werd afgeschilderd als een slechte leerling die de lessen niet volgde. En ze was eigenlijk alles behalve kinderachtig en een slechte leerling. En ze was eigenlijk ook niet het type dat bij een skatepark zou rond hangen, geen idee waarom haar voeten haar daar hadden gebracht in de eerste plaats. Maar, ze was hier nu en daar moest ze het maar mee redden … in het gezelschap van meneer brutaal hier. Hij leek haar het type dat niet meteen zijn lessen keurig volgde, laat staan zich compleet braaf gedroeg. Maar ze had hem nog niet eerder gezien dus zou ze niet oordelen over wie hij was. Ze keek toe terwijl hij het zichzelf gemakkelijk maakte op zijn skateboard, zelf stak ze haar handen weg in haar zakken en fronste haar wenkbrauwen bij zijn woorden, zie, hij was niet het brave type dat de lessen keurig volgde. ‘Je zou het ook niet kunnen.’ Glimlachte ze gelijk. Nee, echt, hij had wel het lichaam en de spieren … alhoewel, ze mocht niet oordelen op haar eigen vaardigheden en gokken naar de zijne. Het kon evengoed zijn dat hij een superkrachtig iemand was … toch, ze hield van het idee dat niemand haar compleet kon tegenhouden.

Haar blik gleed terug naar de school bij zijn woorden. ‘Je doet met de regels wat je wil, je ondervind het uiteindelijk wel.’ Ze haalde haar schouders op en keek hem kort onderzoekend aan. ‘Maar je bent hier nog niet zo lang, of heb ik het mis?’ Ze hield haar hoofd een beetje schuin. ‘Ze zijn laks hier.’ Stelde ze hem gerust, niet dat hij het nodig had. Haar bruine haar gleed allemaal naar links terwijl ze toekeek hoe hij van zijn skateboard kwam en hij op zijn skateboard haar kant uit kwam. Hij stelde zich voor als Idris, een speciale naam, niet echt heel lokaal vanuit Amerika, dus hij moest van verder komen. Het feit dat hij zijn hand naar haar uitstak deed kort weer haar wenkbrauwen in de lucht komen, en nu was hij zo beleefd? ‘Allison.’ Ze negeerde zijn hand opzettelijk, wie was hier nu brutaal? …

Er schoot een glimlach op haar lippen toen hij gelijk inpikte op haar woorden. Ze wist niet wie hij was dus ze wist ook niet wat hij in zijn mars had, of welke mutaties hij had. Het was gevaarlijk van haar om het zomaar te zeggen in eerste instantie maar … hij was degene die brutaal tegen haar was begonnen, nu had ze het recht om ook een beetje brutaal te zijn. Toch had ze geen van haar woorden gemeend. Ondanks dat ze geweldig goed wat is zelfverdediging en wapens, dat wilde niet zeggen dat ze het zomaar van een blok spieren als hem kon winnen. Maar het was meer haar vastberaden koppigheid die haar zover zou drijven dat ze voorbij hem heen zou geraken als ze dat wilde. ‘Enkel dat als ik een doel heb, je met niet zult stoppen.’ Glimlachte ze schouderophalend. En dat was waar, Allison was moeilijk te stoppen, hoe hard je probeerde, ze zou altijd blijven trainen, blijven gaan voor dat ene doel te bereiken.

Hij was hier nog niet lang, ze dacht het wel. Het was niet dat ze iedereen ging observeren en opslaan, het was gewoon iets instinctief. Meer iets als potentieel gevaar uit de groep halen, de mogelijke gevaren opzoeken, dat was wat ze deed als ze in de kantine binnen kwam tenminste. Bij zijn andere woorden hield ze haar hoofd een beetje schuin. ‘Dus je bent echt zo brutaal als je je voor doet.’ Ze fronste haar wenkbrauwen in een geamuseerd gebaar en keek het skatepark rond op zoek naar … naar details, misschien wel gevaar, niet dat er hier was. Maar ze had geen tijd om er hem verder over te vragen want het onderwerp kwam terug naar haar, wat zij hier deed op haar vrije uur. Ze moest even denken waarom ze hier was. ‘Geest verruimen.’ Gaf ze gelijk antwoord. Dat klonk wel heel yoga-achtig dus schudde ze eventjes kort haar hoofd. ‘Drukke dagen, drukke ruimtes belemmeren me soms,’ ze zweeg en keek kort over haar schouder naar de school. ‘Te lang genegeerd dus kom ik nu buiten, spijbel ik een uurtje.’ Gaf ze eerlijk toe. Ze stak haar handen weg in de zakken van haar jas en keek weer op naar hem. ‘Aan jou moet ik die vraag niet stellen waarschijnlijk? Jij doet graag wat je niet mag doen.’ Ze had geen commentaar op hem, Allison kwam met iedereen overeen, hoe slecht die persoon ook mocht zijn, het was gemakkelijk voor haar om zich aan te passen in dergelijke situaties, het was als een tweede natuur …