A new Montreal.

Celine kwam zelden buiten Montreal, ze kon zich dan ook niet herrineren wanneer ze voor het laatst in een bos was geweest. Ze moest zeggen dat die behoefte ook niet echt aanwezig was, maar omdat dit eiland haar nieuwe thuisstad, haar nieuwe Montreal was, vond ze wel dat ze de boel moest verkennen. Daarnaast had Celine ook behoefte aan wat tijd voor zichzelf en haar geliefde sigaret.
Een glimlach op haar gezicht liet zien dat ze weinig moeite had met de veranderingen en wellicht ook dat ze begon met wennen aan het idee dat ze sinds twee weken wees was. Ze had verwacht dat ze er meer moeite mee zou hebben, maar zoals met vele dingen, bleek het behoorlijk mee te vallen. Sinds ze hier was, had niemand haar nog zonder glimlach en stralende ogen kunnen spotten. Celine was een vrolijk mens.

''Wolken zijn mooi als ze zo wit zijn als een spier.'' Zei Celine met haar fleurige blik op de hemel.  Waar ze al wel regelmatig op betrapt was, was het praten tegen zichzelf en de schoolgenoten van het meisje verborgen niet voor haar dat dit hen ammuseerde. Ze wist dat de meeste mensen gekwetst zouden worden als men werd uitgelachen, maar het kon haar niet zoveel schelen. Ook nu wist ze niet of ze alleen was of dat er enkele tientallen klasgenoten achter haar liepen, gezien ze niet werd uitgelachen veronderstelde ze het eerste waar was.
Op zich vond Celine het best goed voelen om de bladeren onder haar rode all-stars te laten kraken bij iedere stap die ze zette. De rest van haar kleding liet weinig aan de fantasie over, haar zwart-rode tanktop kwam niet tot ver onder haar borsten en een rokje met dezelfde kleuren wisten net te voorkomen dat men kon zien wat ze daar onder droeg. Ze liep het liefst in dit soort outfits, want hoewel het haar niet zoveel boeide dat ze werd uitgelachen, kon ze niet zo goed omgaan met harde geluiden en rond haar vijftiende kwam ze erachter dat jongens niet veel meer geluid kunnen produceren dan wat gegniffel wanneer ze veel van haar lichaam liet zien. Daarnaast was het zo dat meiden dan verder uit haar buurt bleven zodat ook dat geluid wat zachter haar hoofd binnen boorde.
Ze schrok op van een merel die vlak voor haar gezicht vloog en schoot toen in de lach. ''Stomme duif!'' Riep ze de merel na en ging genotvol op een dikke wortel van een grote boom zitten. Celine tuurde wat in de rondte terwijl ze eindelijk haar sigaret opstak. Het was jammer dat haar moeder er niet bij was, die had die duif kunnen schieten en dan hadden ze samen lekker kunnen eten. ''Ach ja, ik zal het wel zelf leren. Dan kan ik met mijn dochter duif eten.''


[Max 3 mensjes]

''Heb je enig idee wat je gedaan he- weet je wat? Deze shit is voor jou. Helemaal gratis voor jou.'' Ze blies d'r laatste rook van de sigaret uit recht in Claire d'r misselijkmakende gezicht en hoopte dat ze ervan walgde. Dat was Delia's plezier. Vlak voordat ze de kamerdeur vrij hard achter zich dicht smeet hoorde ze nog het geweldige gehoest en vervloek van het zielige meisje. En ze was niet de enige die verbijsterd was door alweer Delia's gedrag. Al haar kamer genootjes waren dat. Mooi. Mochten ze branden in de hel. Gezellig samen met haar. Ha, als dat zou gebeuren, zouden ze nooit meer van haar af zijn. In tegenstelling tot Delia was dat hun ergste nachtmerrie. Met een wild loopje liep ze door de gang die haar van deze verrotte slaapkamer gang zou halen en het boeide haar geen ene reet dat ze nu inmiddels drie andere meisjes omver had gelopen. De laatste was zelfs op de grond gevallen en nu ze even stil stond in de splitsing naar de jongens kamers, zweerde ze dat ze haar zelfs kon horen snikken. Of het was haar verbeelding. Het maakte haar ook niet uit, het geluid van iemand dat huilde was altijd goed.
Haar blik bleef rusten op de gang die haar naar Junior's kamer zou brengen. Voor kort beet ze op haar onderlip. Ze wist niet of dat nu een goed idee was. Ze had behoefte aan lucht, ook al was ze een roker. Ja, dat was een goed idee. Naar buiten gaan en zien of ze nog iemand in elkaar kon beuken om haar frustraties los te laten.

De koude lucht trok meteen haar bijna witte huid strak, die juist nog veel witter leek door het feit dat ze zwart haar had en bovenal zwarte kleding. Een zwart motorjack, die nog altijd haar lievelings was vanwege dat ze hem van een gewaardeerde gast van een motorbende had gekregen, met daar onder afgesleten skinny jeans die strak om haar heupen heen zaten en als afsluiter haar mooiste sneakers die inmiddels ook al vier jaar oud waren. Ze deed allang al geen moeite meer om haar veters vast te maken, propte ze er gewoon slordig in. Toch zaten haar haren het tegenovergestelde van slordig, eens vast in een staart dat eigenlijk meer een knot te noemen was sinds haar haren niet superlang waren zoals die van de meeste hoertjes hier op deze school. Ze moest hoognodig binnenkort eens iemands haar af knippen. Die van Claire ofzo, bijvoorbeeld. Dat was een begin. Een mooi begin. Ze wou ruzie? Dan kon ze het gemakkelijk krijgen van haar.

Sinds ze met een brede grijns op haar gezicht naar het bos gelopen was, had ze niet in de gaten gehad dat ze bijna een meisje tegenkwam die het niet erg vond om zichzelf zo open en bloot te stellen. Ze werd wel op tijd uit haar gedachten gerukt zodra ze iets vanuit haar ooghoeken zag verschijnen en was niet zo sukkelig om dom over iemands voeten te pleuren. Als er iemand over iemands voeten pleurde dan waren het die van haar wel, die ze expres uitstak. Zo kinderachtig kon ze wezen, maar het was o-zo vermakelijk. Binnen de kortste keren was ze bij het meisje in de buurt beland en het eerste wat haar opviel was de sigaret die ze opstak. Onmiddellijk trok ze er een bij zichzelf uit een pakje en stak die naar het meisje uit. Ze mocht dan wel net ééntje gehad hebben, het boeide haar niet hoeveel tijd er tussen zat of hoeveel ze er op een dag rookte; roken bleef roken en ze vond het uitstekend vermakelijk. ''Yo. Vuurtje. Nu.'' Commandeerde ze op een normaal volume, waarna ze haar ogen over de meid haar lichaam liet scrollen. ''Je laat het er ook niet bij zitten.'' Vervolgde ze, eigenlijk meer in zichzelf al was het hard genoeg zodat het meisje het ook kon horen. Daar was Delia op ingesteld; zo hard en luidruchtig als maar kon. ''Wat ik me het meeste afvraag dat zo'n slet als jij het niet koud krijgt. Het is winter, hallo?''

Celine drukte met haar pink een gat in de grond, precies op het moment waarop ze een dominante stem hoorde in haar richting. Ze keek vriendelijk op terwijl ze een laatste trekje nam van haar peuk. Ze paste zo in het gothic groepje van haar oude school. Dat was een aardig groepje, door hen werd ze nooit uitgelachen. Soms moest Celine wel eens lachen om het groepje, vooral als ze over Satan sproken alsof het God was. ''Hij is duivels.'' zei ze waarna ze slikte om een nostalgische lachspurt te onderdrukken. ''Oh, wacht,'' vervolgde ze, wanneer ze bedacht dat ze de sigaret van de gothic nog niet had aangenomen. Celine pakte haar aansteker en ruilde die in voor een sigaret die ze zonder sociaal besef in haar pakje stopte. Wat moest ze dan? Sigaretten waren duur geworden en het zou zonde zijn om hem nu al op te steken. Ze liet haar brandende peuk in het gat vallen die ze had gemaakt met haar pink en schoof er wat zand overheen.
De opmerkingen die de gothic maakte over Celine's kleding waren niet erg origineel, daarnaast was het best wel zeurend om over het weer te klagen, het was een vrij zachte winter in haar veronderstelling. Hoewel ze over de opmerking oordeelde, kon het haar niet irriteren en zou ze niet over de gothic zelf oordelen. Celine had immers al jaren kunnen wennen aan dit soort opmerkingen. ''Ik dacht dat gothics ervan hielden dat ieder een eigen smaak had over kledingdingen?'' antwoorde ze met nog altijd eenzelfde vrolijke blik in haar ogen, de blik die langzaam verdwaalde van de gothic richting de bomen.
''Oh, die duif he!'' Celine wees met enig enthausiasme naar de merel die luidkeels zat te zingen in een boom, zo'n tien meter verderop. ''Ik zou hem zo schieten als ik een geweer had. Duif is lekker. Waarom zit jij eigenlijk hier? Ik ben Idle trouwens. Nou ja, dat is een bijnaam eigenlijk, ik heet eigenlijk Celine.'' Het meisje sloeg met een proestent haar hand op haar hoofd, een gebaar die ze door internet heeft leren kennen als face palm. ''Eigenlijk zeg ik best veel eigenlijk.'' Die zin was nog grappiger, bedacht ze zich enkele tellen na ze hem gesproken had en begon te schateren van het lachen. Hierdoor viel ze achterover op de grond waardoor haar rokje een moment op haar buik lach en een zwart slipje met een gouden doodshoofd in het midden te zien viel. Voorzichtig kwam ze weer bij en fatsoeneerde ze haar kleding. ''En is het hier leuk?'' Sloot Celine af en veegde een traantje uit haar gezicht.

Delia zuchtte zodra ze een vuurtje aangereikt kreeg maar de meid daarvoor wel de sigaret die ze tussen haar vingers hield voor in ruil er tussenuit trok en simpel in haar eigen pakje zette. Ze maakte een grapje, toch? Dit was zeker een grapje. Flauw hoor. Nogmaals zuchtte ze en besloot daar niet zo'n ophef over te maken. Ze had sigaretten zat, ze was alleen zo stom geweest om de laatste aansteker die ze had gehad aan haar broer te geven. En ze kende hem al langer dan vandaag, die zou hij niet meer teruggeven. Niet omdat hij dat niet kon, als het aan haar lag zou hij dat zeker doen. Hij raakte z'n shit gewoon snel kwijt tussen z'n stuff op z'n kamer. Zelfs zijn eigen zusje als het aan hem lag. Gelukkig voor hem was zij een levend persoon dat voor zichzelf kon zorgen en hetzelfde voor hem. Zij ging hem niet verzorgen. Net zoals haar ouders hadden gedaan, zocht ie het maar uit.
Maar aangezien hij de enige was die haar een beetje interesseerde in haar leven bleef ze rond hem hangen. Vooral op dit kut eiland waar geen ene reet te beleven was. Er waren nauwelijks andere rebellen en sommigen die erop leken alsof ze het in zich hadden stelden haar teleur omdat ze enkel de smaak van kleding in zich hadden. Daar had ze geen reet aan. En nu ze nog niet eens drie minuten bij dit wijffie stond had ze al in de gaten dat deze het ook niet ging worden. Een flauwe hippie dat alleen maar kon lachen. Ze vroeg zich af of ze hiervoor überhaupt moest blowen om zo giechelig te worden of dat van zichzelf al was. Delia schudde haar hoofd. ''Oh, ik had toch zoveel liever dat geweer gehad dan die duif. Ik zie wel iemand die ik nu kan afschieten.'' Sprak ze luid, al was het meer voor zichzelf ter informatie dan voor anderen. Ze keek nog altijd richting het meisje, wat dus betekende dat zij de desbetreffende persoon was waar ze het over had.

Ze volgde nog snel Celine's blik die net naar de vogel had gekeken en zag de vogel zitten waar ze het over had gehad. Geloofde ze. Geen idee of het dat takkebeest was. Ondertussen stak ze de sigaret aan die ze inmiddels genomen had uit het eigen pakje dat ze bezat. Met haar ene hand het vuurtje beschermend van de wind, stak ze hem met de ander aan. Zuigend aan het ding kreeg ze hem aan. Ze stopte echter niet met het aansteken van het vuurtje zodra ze de sigaret met haar andere hand tussen haar lippen vandaan haalde. Delia hield er van om met vuur te spelen. Het was alleen jammer dat het winter seizoen het vuur nu tegenwerkte, anders had ze gemakkelijk al wat blaadjes in de fik kunnen zetten. Dus staarde ze er enkel gefascineerd naar. Tot Celine haar doorbrak met de vraag of het hier leuk was. Haar gelach had haar totaal niet geïnteresseerd. Sterker nog, ze had het alleen maar frustrerend gevonden en vroeg zich af of het niet beter was om dit meisje in de fik te zetten in plaats van die nutteloze blaadjes. ''Dat ligt eraan, meisje. Zou je nog steeds lachen als ik je haar in de fik mag steken?'' Beantwoordde ze haar vraag met een zoete stem en pruillipje, terwijl ze haar aandacht naar haar richtte.