Onderwerp: Lush Life / &Dennimae do nov 26, 2015 11:42 pm
I live my day
as if it was the last
Met een diepe zucht liet ze haar tas op de grond vallen en liet ze zichzelf voorover op bed vallen, plat met haar gezicht in de dekens. Bewegingloos bleef ze daar zo een minuut of iets dergelijk liggen tot ze geen adem meer kon krijgen en door kreeg dat er haren aan haar lippen bleven kleven, want ze lag natuurlijk niet altijd als een mens op haar bed. Snel schoot haar hoofd wel omhoog en probeerde ze heel onhandig de haren van haar lippen te blazen, iets wat natuurlijk niet hielp ”Blegh,” Mompelde ze terwijl ze dan maar met haar handen probeerden de haren van haar lippen te krijgen. Oke, een ding was zeker, dat deed ze niet weer. Ze pakte de rand van haar dekens en begon zichzelf erin op te rollen omdat het eigenlijk te koud was in school, was de kachel stuk ofzo? Eigenlijk wilde ze nog wel dingen doen zoals trainen of vrienden opzoeken, maar ze voelde zich te lui en had het te koud om nog weg te gaan. Zelfs opgerold in dekens was het nog te koud, maar daar had ze wel een oplossing voor. Ze veranderde snel naar een Lynx met een warme vacht, wel en daar was dan ook meteen de reden waarom haar bed soms vol zat met haren. Ja, het schoolbestuur vroeg zich waarschijnlijk ook wel af waarom Kat zo vaak haar beddengoed kwam wassen, maar daar was het.
Het lag best wel lekker zo in bed, en eigenlijk zou ze de hele dag wel zo kunnen liggen, maar dan kwam het volgende probleem. Verveling. Want ja, wat ging ze doen zo alleen in haar kamer. Waverly was er even niet, maar dat was best logisch, wie ging er nu alleen op zijn/haar kamer zitten als je ook ergens kon rondhangen? Precies, goede vraag. Ze had het zo gelukkig al wel een stuk warmer dus dat was in ieder geval al geen probleem meer. Een zacht zuchtend gegrom verliet haar bek en langzaam kroop ze uit haar opgerolde dekens, waarbij ze zichzelf vooruit trok aan haar voorpoten en haar achterbenen, tja die volgden wel. Ze sleepte zichzelf dan ook zo lui mogelijk uit bed en rekte zichzelf goed uit voordat ze naar de deur toe wandelde. Nadenkend keek ze even naar de deur, zichzelf afvragen of ze beter met haar poten die open kon maken, of met haar tanden. Maar uiteindelijk besloot ze het niet moeilijk te maken door gewoon terug te shiften en weer een Lynx te worden buiten de deur.
In een rustige looppas bewoog de Lynx zich door de gangen richting de woonkamer, want als ze dan iets ging doen, was het wel mensen verrassen met haar bijzondere verschijning om vervolgens als een normale huiskat bij mensen op schoot te kruipen. Want nee, ze was toch niet te groot om een schootkat te zijn? Bij de woonkamer aangekomen keek ze even nieuwsgierig in het rond tot haar blik viel op iemand die ze kende. Denni! Ja, die kende ze wel. Daardoor liep ze ook vrolijk op het meisje af en sprong ze gewoon doodnormaal naast haar op de bank in de vorm van de Lynx. Haar enorm grote amberkleurige ogen keken het meisje met een schattige blik aan die ook deels nieuwsgierig was, maar dan vooral naar haar reactie. ”Hee,” Zei ze, gewoon als het dier. Haar stem klonk wel nog zoals het anders ook zou klinken als ze met haar zou praten als mens, dus het viel te herkennen, al was het best moeilijk om mensen puur te herkennen aan stem. Vervolgens ging ze liggen op een verleidelijke manier, om geaaid te worden, met haar kop tegen haar been aan het haar ogen nog altijd op het meisje gericht.
Onderwerp: Re: Lush Life / &Dennimae do dec 03, 2015 4:49 pm
NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WHE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED
Zacht weerklonk het getik van het toetsenbord door de slaapkamer heen. De blonde meid hoorde het zelf echter niet, de muziek die door de oortjes naar haar trommelvlies gingen overstemde elke vorm van geluid. Relaxt zat ze met haar witte laptop op bed, een mailtje naar haar broers te schrijven. Maar wat moest ze allemaal vertellen? Denni's broers wilde graag weten hoe het was op de school, maar daar was ze nog niet helemaal overuit. Haar lichte ogen gleden kort haar slaapkamer door, voordat haar vingers weer over het toetsenbord vlogen. Ze begon wel te vertellen over de mensen die ze had leren kennen. En dan in het bijzonder Storm, Devon, Taylor, Katerzyna en Karlie. Daar had ze tenslotte het halloween feest mee door gebracht en Dennimae vond dat ze hun wel vrienden kon noemen. Storm en Devon kende ze dan beter, maar ze zou haar broers die details besparen. Ze schreef hoe leuk ze het had gehad met de meiden en dat het qua vrienden maken echt de goeie kant op ging. Tevens omschreef Dennimae ook hoe de school er uit zag, hoe het eiland er uit zag. Haar oudste broer was iemand die heel erg van de natuur hield en ze wist dat hij het hier prachtig zou vinden.
De blondine stopte met typen, om haar blik nogmaals door de slaapkamer te laten gaan. Haar kamer genoot was er niet en echt gezellig was het op haar kamer dus niet. Dennimae had behoefte aan gezeldschap, maar niet van al te veel mensen. Dus besloot ze om haar boeltje te pakken en naar de woonkamer te verhuizen. Misschien zou dat haar ook wel inspiratie geven om meer te schrijven. Denni droeg haar huisoutfit en had totaal geen make-up op. Hierdoor keken enkele mensen haar in de gangen na, maar het kon haar weinig schelen. Zodra ze de deur van de woonkamer opende zag ze dat het redelijk rustig was. Een klein glimlachje sierde rond haar lippen terwijl haar witte nikes geluidloos over de vloer voorbewogen. Op de bank nam ze de ruimte om lekker ontspannen te zitten, de bank was verder toch door niemand in gebruik. Er waren dan ook amper 5 man, de sfeer was rustig. Het was een groepje die er zat en zonder echt aandacht aan haar te besteden gingen ze verder met hun gesprekje. Dennimae stopte haar oortjes terug in haar oren, waarbij ze de laptop open klapte en verder ging met haar mailtje.
Denni vertelde over de mutaties die ze had gezien en waar ze over had gehoord, tot er opeens een kat achtige de woonkamer kwam binnen wandelen. Denni's lichtte ogen gingen van haar scherm naar het dier, om hier wat verstijfd naar te kijken. Voor een moment was ze bang dat er een kat uit het dierenverblijf was ontsnapt, maar dit geval was veel groter dan een 'normale' huiskat. Kort trok de blondine haar wenkbrauw op, tot het dier haar richting op kwam lopen. Krampachtig hield Dennimae haar laptop vast en hoopte ze dat het dier gewoon aan de andere kant van de bank zou gaan liggen. Maar helaas voor haar kwam het echt naar haar toe. Alsof het katbeest wist dat ze allergisch was, en ze een hekel had aan katten, sprong het naast Denni op de bank om haar vervolgens schattig aan te kijken. De meid moest toegeven dat die blik om op te vreten was, maar gewoon om het feit dat het een kat was hield haar op afstand. ”Hee,” Sprak het katbeest opeens en Denni reageerde veel verbaasder dan dat ze eigenlijk had moeten zijn. Kom op, het is een mutanten school. Meer dan de helft is hier een shapeshifter en dan nog verbaasd reageren als een dier begint te praten. En Denni herkende de stem, al kon ze zo snel niet plaatsen bij welk gezicht hij hoorde. "Hee." Zei ze zachtjes terug, waarbij ze haar keel iets schraapte. Het katbeest, wat als Denni het goed had een Lynx moest zijn, ging op de bank liggen in een houding die duidelijk aangaf dat ze geaaid wilde worden. Maar Dennimae ging het beest voor geen goud aanraken, wie het ook mocht zijn. Stel dat ze allergisch was, ze had geen zin om de komende dagen in de ziekenzaal door te brengen. Het katbeest legde haar kop tegen Denni's been aan en het voelde alsof het hart van de blondine voor een moment stopte. God, wat was ze blij dat ze een lange joggingbroek aan had. "Ik, ehm.. Ik ben allergisch voor katten." Zei ze zachtjes, duidelijk niet comfortabel met het idee dat het beest tegen haar aan lag. Hoe schattig het ook wel niet mocht lijken, hoe aardig de mutant ook mocht zijn. Denni wilde dat dat katbeest wegging.
Katerzyna Kraków
Class 3
Aantal berichten : 373
Onderwerp: Re: Lush Life / &Dennimae za dec 05, 2015 5:50 pm
I live my day
as if it was the last
Soms was het gewoon veel te leuk om niet helemaal als jezelf door de gangen te lopen, iets wat waarschijnlijk enkele shapeshifter wel zou hebben. Of je nu een wolf, een adelaar, paard, hond, krokodil, aap of katachtige was, of gewoon freaking alles wat je maar kon bedenken. Desnoods liep ze als de president door de school heen, wat bij Kat natuurlijk ook een mogelijkheid kon zijn. Het was gewoon veel te grappig om alle reacties te krijgen. Eerder was ze ook al door school heen gerend als een zebra, was ze al in het zwembad gaan zwemmen als een dolfijn en had ze als otter al genoeg koekjes gestolen. Nu liep ze door de school heen als een Lynx en natuurlijk werd ze weer veel aangekeken, sommige mensen waren verbaast, anderen bang maar de meeste leken het best cool te vinden uiteindelijk.
Ze liep alleen iedereen gewoon voorbij, want de woonkamer van de school was nu haar eindbestemming, en heel lang duurde het niet voordat ze in een licht drafje daar ook aankwam. Het was niet zo druk, er zaten enkel wat mensen achterin bij de tafels en een meisje voorin bij de banken. Haar grote wilde ogen gleden al snel naar haar toe maar natuurlijk herkende Kat haar wel, heel goed zelfs. Ze had niet een gezichtje die je makkelijk kon vergeten. Dus je kon haast zien dat er iets van vrolijkheid keerde in het gezicht van de grote kat zonder staart en op een licht enthousiaste manier liep ze naar het meisje toe. Denni begon zich een beetje vast te klampen aan haar laptop en leek nogal gespannen door het feit dat de katachtige op haar afkwam. Maar goed, dat Kat vond het nog meer dan logisch, als je dan niet gewend was aan grote katachtigen die gewoon rondliepen en stiekem mutanten waren. Toch hield het haar niet tegen en sprong ze mooi naast haar op de bank om haar even met grote ogen aan te kijken. Ze reageerde ook wel heel erg verbaast wanneer Kat haar begroette, iets wat wel grappig was maar tegelijk ook ontzettend schattig. "Hee." Zei ze zachtjes terug en schraapte haar keel even wanneer Kat besloot om het haarzelf gemakkelijk te maken door op haar rug te gaan liggen met haar buik naar boven. Met een duidelijke hint dat ze geaaid wilde worden, of dat zou in ieder geval wel aardig zijn als ze dat zou willen.
Ze deed dit alleen niet, leek nog altijd te proberen zo ver mogelijk bij haar weg te willen blijven. Iets waardoor Kat even begon na te denken, want wat kon die reden zijn? Was het nog steeds omdat ze de Lynx misschien wat eng vond? Ondanks dat Kat er best schattig uit zag als Lynx, alleen een beetje groot met enkele klauwen. Ze legde haar kop tegen Denni’s bovenbeen aan en keek omhoog met haar grote wilde ogen en een klauw in de lucht gestoken. Haar hart ging heel snel, dat was iets wat Kat wel makkelijk kon merken, dus zou ze misschien allergisch zijn? "Ik, ehm.. Ik ben allergisch voor katten." Zei ze zachtjes, duidelijk niet gemakkelijk met het feit dat Kat tegen haar aan was komen liggen, nog voordat Kat zelf uit kon leggen dat ze daar niet bang voor hoefde ze te zijn. Ze had namelijk de mogelijkheid om zelf bepaalde dingen te veranderen als uiterlijke kenmerken maar ook andere dingen. Omdat een van haar broers ook allergisch was geweest had ze automatisch ervoor gezorgd dat het stofje waarop werd gereageerd er bij haar niet was. ”Don’t worry, je hoeft niet bang te zijn een allergische reactie te krijgen van mij, maar..” Begon ze te praten als Lynx nog geen paar seconden later was de Lynx weg. Haar ogen waren kort naar goud veranderd en vervolgens lag ze daar weer gewoon als zichzelf, alleen wel precies zo zoals de Lynx had gelegen. Woepsie, niet zo charmant dus. ”Zo beter?” Vroeg ze lachend terwijl ze omhoog keek naar Denni met een grote brede glimlach. Om vervolgens even bedenkelijk te kijken naar hoe ze lag, want ja, het was nog een grote vraag hoe ze een beetje makkelijk een soepel weer overeind kon komen. Ja, niet dus. Ze draaide haar lichaam richting de rugleuning toe en rolde zo om zodat ze weer met hulp van haar handen en knieën omhoog kon komen, om vervolgens snel weer naar een goede comfortabele positie te verplaatsen. Haar benen hield ze op de bank en ze hing gewoon voor het grooste gedeelte tegen de rugleuning aan terwijl ze naar Denni gedraaid zat. ”Wat ben je aan het doen?” Vroeg ze nieuwsgierig..
