“Ja, ja, ik weet het, ik moest gewoon snel weg”, Zei ze verontschuldigend, al schoot ze wel in de lach toen ze Killian’s hoofd zag. “Maar guuuurl we zouden je bday vieren remember?” Klaagde de jongen, waardoor ze even een sip gezicht trok. “Volgend jaar is het nog een keer 4 december hoor”, Grapte ze toen. Ineens werd de jongen weg getrokken en kwam het bekende gezicht van haar neef terug in beeld. “Let maar niet op hem, hij mist je gewoon nu al”, Grijnsde die. Skye slikte even. Ja, over missen gesproken. “Heb je nog werk?” Vroeg ze, om snel over iets anders te beginnen. “Yup, ik stuur je de briefing wel via whatsapp tho, de klant komt volgende week dinsdag al terug, dus er zit wat haast achter”, Zei de knul nog. “Okay, ik fix het, doe de groeten aan Mason”, Zei ze, waarna ze het skype gesprek weg klikte en haar phone voor haar neer legde.
Een korte zucht schoof over haar lippen terwijl ze even haar hand door haar blonde haren haalde. Okay, ze had niet gedacht dat de heimwee zo erg zou zijn. Om zichzelf wat af te leiden, opende ze haar whatsapp en las ze de briefing die Jameson had doorgestuurd, samen met de voorbeelden die de klant had meegebracht. Ze nam daarna een vel wit papier en een potlood, waarna ze na een korte aarzeling een paar lijnen op het papier zette. Het was echter moeilijker om de flow te vinden hier in de cafetaria dan dat het was geweest in de tattooshop van haar neefjes tho.. Rusteloos tikte ze met de achterkant van het potlood op het papier, waarna het ding ook onhandig uit haar hand gleed. "Rip", Fluisterde ze, waarna ze het achterna dook en zo heel elegant op handen en knieën op zoek ging naar het verloren potlood.
NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED
Het was nog redelijk rustig in de cafetaria zodra de meid de deuren opende. Dennimae's les voor de pauze was uitgevallen, waardoor ze besloten had om wat eerder te gaan lunchen. Normaal at Denni altijd samen met Katerzyna, Taylor en Karlie maar waar die gebleven waren was een raadsel. De cafetaria leek steeds voller te stromen met hongerige studenten, waardoor de blonde meid zich snel naar het eten verplaatste. Twee broodjes gezond, wat fruit en een kommetje tomatensoep was voor nu haar lunch. Met haar handen om het diemblad geslagen liep ze door de cafetaria, opzoek naar een rustig plekje. Haar lichte kijkers vielen op een meisje verderop, die een rustig plekje tot haar macht had. Denni bleef wat langer naar het meisje staren, terwijl ze met haar blik het meisje in zich op nam. Ze droeg een petje, had een redelijk alternatieve kledingstijl en het leek erop dat ze een tattoo op haar arm had. Duidelijk qua uiterlijk een heel ander type dan Dennimae zelf. De blonde meid droeg een simpele zwarte legging met een lange, bruinkleurige trui en daarover een kort spijkerbloesje zonder mouwen. En toch kon Denni haar blik niet van de meid afkrijgen. Ookal zag ze enkel haar rug, het meisje had iets interessants. En zonder dat de blondine het echt doorhad, waren haar voeten in beweging gekomen en was ze onderweg naar de tafel waar het meisje aanzat. Net op het moment dat ze kwam aanlopen, liet de meid haar potloot vallen. Een zachtte grinnik kon Dennimae niet onderdrukken toen ze zag hoe de meid op handen en knieën opzoek ging naar haar potloot. Denni zette haar diemblad op de tafel, om door haar knieën te gaan. "Moet ik helpen zoeken?""Vroeg ze met een lief glimlachje, terwijl haar lichte kijkers de tijd namen om het meisje nu van de voorkant te kunnen bekijken.
Het werd een stukje drukker in de cafetaria, al zat zij helemaal aan de andere kant van de ruimte, dus had ze er minder last van. De meeste studenten gingen gewoon op het eerste het beste tafeltje zitten. Er waren veel groepjes, allemaal mensen die elkaar al een eindje kenden en hun vaste plekjes hadden. Het gaf haar ergens weer het gevoel dat ze terug voor het eerst naar een grotere school was gegaan. Al had ze toen wel haar neefjes gehad, waar ze altijd welkom bij was, uiteraard. Nu werd ze zo’n beetje genegeerd. Niet dat ze dat heel erg vond, ze had nog werk te doen. Al zou dat werk niet echt vooruit raken als ze met haar potlood ging gooien. Hopelijk had niemand die fail gezien, dat zou pas awkward zijn. Nu goed, nu ze chillend op de grond zat onder de tafel, zag het er nog altijd vreemd uit. Mooie eerste indruk gaf je daar, Skye.
Het potlood leek verdwenen te zijn in een zwart gat. Gewoon weg geteleporteerd. Haar ogen speurden de grond af, maar ze zag niks. Het was haar dan ook niet opgevallen dat er iemand bij de tafel was komen staan. Tot ze ineens een stem hoorde. "Moet ik helpen zoeken?" Klonk het vriendelijk. Alleen, het kwam zo onverwachts, dat de blondine omhoog schoot en zo haar hoofd tegen de onderkant van de tafel stootte. "Wow, damn", Vloekte ze, wreef even over haar hoofd en zette haar cap weer recht. Met een verlegen grijnsje keek ze het meisje voor zich aan. "Graag", Knikte ze, iets enthousiaster. Zelf ging ze ook weer op zoek, al was het helemaal hopeloos. "Dat potlood heeft waarschijnlijk zijn eigen verdwijn-mutatie ofzo", Grapte ze na drie minuten.
Heel elegant kwam ze van onder de tafel vandaan, klopte het stof van haar zwarte broek af. "Ik haal straks wel een ander potlood, toch bedankt", Glimlachte ze, waarna ze haar hand uit stak naar het meisje. "Ik ben Skye", Stelde ze zichzelf voor, om even een betere introductie te geven dan onder een tafel in de cafetaria, zoekend naar een potlood dat gewoon in rook was op gegaan.
