Puppy Cuddles

Het jongleren tussen slapen, iets of wat van de lessen opsteken, Cloud een beetje in het oog houden (niet dat het hoefde want hij was zo’n engeltje) en dan nog eens eten was een geweldige taak voor de luiaard die Cas stiekem was. Nah kidding, de laatste tijd bracht hij het er echt wel goed vanaf hier. Met een grimas rolde hij uit bed, vandaag hadden ze vrij of had hij zichzelf even vrij gegeven stiekem wist hij het niet meer, maar hey wat maakte het uit? De jongen had een grijze hoodie aangetrokken, een casual zwarte broek, dezelfde grijzekleur sneakers en dan nog zijn jas. Want winter.. Ondanks het feit dat hij deels een vampier was toch niet zijn favoriete seizoen maar goed, hij hield nu eenmaal van warmte en dat was buiten niet te vinden. Dus ging hij als een goeie soldaat het koude weer tegemoet met een dikke jas. Buiten zijn was misschien niet het slimste idee nu, maar alsnog hij werd even gek van de muren die op hem afkwamen. Plus stiekem was hij toch wel even op zoektocht naar zijn wolk, want hij had serieus geen idee waar die uithing. Woops much?

Als watje dat hij was, en omdat zijn buikje even honger kreeg was hij toch heel snel weer afgezakt naar de cafetaria. Nog steeds geen spoor van wolk, en dat maakte samen met zijn tekort aan eten dat Cas eventjes een mini donderwolk werd. Al kon je het ook een storm noemen. Een storm die nu even de cafetaria plunderde om wat eten. Kleine snackjes die hij stiekem kon meenemen naar zijn kamer off course. Al werd dat plan ook weer helemaal in de sneeuw gegooid of zo. Plots begon zijn phone als een gek te trillen en pakte hij op, zonder te kijken wie de beller echt was. De stem die weerklonk door het apparaatje deed hem echter grijnzen, en zo deed je dus een storm verdwijnen. Wat stompzinnig staarde hij naar de enkele muffins in zijn handen, heck no dat hij die ging achterlaten! ‘Puppies hm? Dit is toch geen stiekeme truc om mijn snackjes te stelen hea?’ Sprak hij al lachend. Yeah right, puppies op een eiland. Maar goed, hoe kon hij nee zeggen tegen Skye? Ze was nu eenmaal een cool persoon, en toevallig nog eens good looking, win-win situatie dus. Als hij dan zijn muffins moest delen was het maar zo. ‘I’m coming, kzie je zo wel.’ En met die woorden drukte hij af en ging hij even opzoek naar een zak of doos of iets. Want als er echt puppies waren, dan moest hij het eten beschermen of zo.

Daar wandelde hij dan weer in de sneeuw, zijn haar was al mooi helemaal fluf geworden, maar hij had dus wel mooi een bruine papieren zak gevonden voor le nomnom in te doen. Alright, het plein over en dan steeds rechtdoor. Met een geweldige oriëntatie als die van Cas duurde het echt niet heel lang voor hij het gebouwtje had bereikt. Nu hij erbij nadacht was hij daar nog niet binnen geweest tho. Met een brede grimas op zijn gezicht duwde hij uiteindelijk de deur open, en hell no er waren echt puppies. Kleine wezentjes die meteen als een bezetene begonnen te blaffen en op hem af kwamen springen. Hier en daar was er ook wat grotere fluf tho, grote fluf die in combinatie met kleine fluf er voor zorgde dat Cas al heel gauw op de grond lag bedolven onder hond. Altijd leuk om eens mee te maken. ‘Skye? Kom me even helpen please? Anders zijn men snackjes plat en hang ik vol kwijl.’ Riep hij al smekend boven het gekef uit. Stiekem was het een klein grapje tho, maar hij wilde misschien ook ergens wel hulp van haar?

Ja shit, hij had er zelf om gevraagd nu. Beter had de jongen gewoon zijn mond gehouden over de snacks, dan waren ze misschien nog veilig geweest. ‘Nou, als je lief bent deel ik misschien wel.’ Klonk het al lachend. De dag dat Cas zijn eten deelde met iemand moest nog komen hoor. Maar misschien met Skye deed hij dat wel, ze at bijna net zo graag als hem misschien zelfs nog wel liever of zo. Maar dat was dat, eerst moest hij dus de koude sneeuw trotseren om naar het gebouw te gaan waar er puppies waren. Het enige wat hij echt wel haatte aan sneeuw was dat het nat was, like droge sneeuw kon toch ook iets zijn? Sneeuw die geen sporen na liet op je kleren, die je haar niet fluf maakte. Maar toch kon hij het niet helpen, Cas zijn stormmode was compleet verdwenen toen Skye hem had gebelt.

Binnen de seconde was hij neer. De grote beschermer liet zich vellen door een paar kleine puppies. Nou ja, een paar was nog licht uitgedrukt het waren er wel wat meer plus dan nog is de iets zwaardere en grotere exemplaren. Oké, het was legit dat ze hem op de grond kregen. Misschien was het heel ergens ook wel met een dubbele bedoeling tho? Ghehe. Gelukkig slaagde hij toch een klein beetje in zijn opzet, want al snel voelde hij dat het gewicht van de troep fluf wat afnam en toen was zijn hoofd er. Like poof enzo. Met een scheve grijns begroette hij haar. ‘Al deze fluf man.’ Snel genoeg was hij door de hulp van Skye weer omhoog getrokken. De snackjes waren nog intact en de puppies, wel ja die sprongen vrolijk rond hen heen alsof ze in een of andere film stonden en eze net al die fluffies hadden gered van cruella devil of zo. Yeah, 101 Dalmatiërs, thank god dat ze zijn gedachten niet kon lezen want dat zou niet zo heel cool zijn. ‘Wel, enkel omdat jij het bent hoor.’ Gaf Cas dan maar toe en hij overhandigde haar de zak. Ze mocht er zelf eentje kiezen hoor, hij wilde het niet op zijn geweten hebben dat hij haar er eentje gaf waar ze toevallig allergisch voor was of zo.

Plots verscheen er een dikke fluf voor zijn gezicht. Met een brede glimlach kriebelde hij het beestje even onder zijn kin, waarna hij even kort zijn tong uitstak naar Skye. ‘De sneeuw maakte mijn haar zo. ik heb geen fancy muts you know.’ Over zijn buik kon hij net niet reageren, haar hand ging al over zijn buik en hij kon het niet onderdrukken om ze misschien toch heel even op te spannen. Kleine show off die hij was. Maar hey, voor wat hoort wat right? Zonder er gegeneerd om te zijn liet hij in een vrij snelle beweging zijn hand langs haar buik glijden, iets wat hem zeker beviel tho. ‘Noem me geen cutie tho. Ik ben heel gevaarlijk.’ Klonk het terwijl hij zijn beste pruillip op zette. ‘Maar ik heb een idee, misschien kunnen we onze abs een beetje laten verdwijnen door die muffins op te eten want ik scheur zo’n beetje van de honger, dan ben ik wat minder gevaarlijk. Trust me je wilt niet dat ik hier zo meteen als de hulk sta hoor, enkel nog met een broek min de groene kleur. Tis geen mooi zicht.’ Even sloeg hij zijn armen om zijn buik om zijn woorden wat extra kracht bij te zetten. Al zou dat niet echt nodig zijn, Skye liet zich dat geen twee keer zeggen waarschijnlijk!

Snacks delen. Dat was werkelijk ook voor de eerste keer ever dat zoiets gebeurde, maar goed Skye zou geen misbruik maken van dit eenmalig voorval. Mocht hij dan hopen, en anders zou hij hier toch maar een hele tijd zitten met en :c-hoofd en dat was echt wel een nee. Stiekem had het ook wel mooi geholpen dat de tornado aan fluff hem op de grond had gekregen en dat hij als het ware eventjes had gesmeekt om hulp. Met elke puppy die van hem werd afgetilt vond hij het des te grappiger. Like, stiekem was Skye echt wel aan het zoeken naar een schat of zo. Een beeld van het meisje dat ook werkelijk wij zoeken de schat aan het zingen was terwijl ze puppies aan het tillen was zorgde ervoor dat hij onder de puppies in de lach schoot. Echt, dit was even te geweldig. Een trillende berg aan fluff die steeds kleiner werd, eventjes een soort mini vulkaan of zo, in plaats van de lava was het hij dan wel die tevoorschijn kwam. Maar dat was misschien maar best, anders ging Skye zich nog verbranden.

Wat wiebelig, mede door haar lachbui kwamen ze beide omhoog. Als gentlemen die hij was moest hij haar natuurlijk wel de schat aanbieden. You know, anders was het zielig als hij met alles ging lopen en zij niets kreeg. Muffins delen was ook altijd leuker dan als een kneusje ze alleen liggen op eten tbh. Natuurlijk sloeg de chick het niet af. Duh, punt 1 het was Skye die hield misschien nog wel meer van eten dan hij en punt 2, muffins dat kon je echt niet afslaan right?

Een dikke hoop fluff werd letterlijk in zijn face geduwd, en wat deed hij? Wel, Cas kon er alleen maar mee lachen. Een gelach dat toch eventjes ook een tikje nerveus had geklonken toen ze langs zijn buik had gestreken. Like, dat voelde nog wel oké? Voor wat hoort wat, dus deed hij lekker hetzelfde. Iets waar hij maar al te blij mee was stiekem. Maar dat ging hij eventjes niet zeggen. Dit hele uitdaag spelletje lag hem eigenlijk best wel, het feit dat zij niet leek terug te deinzen daarvoor vond hij des te geweldiger. ‘Stiekem mag je me wel meer belly rubs geven hoor.’ Grijnsde hij breed. Wie hield daar nu niet van? Buiten katten, die vielen op een random moment altijd aan als dat gebeurde. Jup, daar had hij genoeg ervaring mee hoor.

‘Ik kan mezelf niet veranderen hoor.’ Klonk het al lachend. Nah, zo gek was hij nog niet. Dat duurde nog wel een paar jaren, of nouja misschien een paar seconden als hij niet mocht gaan nommen. ‘Misschien moet ik is aan Céline vragen of ze niet een hele tafel vol met muffins wilt maken voor me, dan kan ik het wel is proberen. Jij mag dan tellen, of misschien kan jij checken na hoeveel muffins mijn abs verdwijnen?’ Klonk het veel te vrolijk. Stiekem was hij toch een klein beetje te trots hoor, om zijn abs weg te eten. Plus, een dikke beschermer was nu ook niet alles right? Vrolijk nam hij de zak van haar over en viste daar de eerste de beste muffin uit die hij tegen kwam. Woppa, ready to dig in! ‘Stiekem zou je het veel te graag hebben.’ Klonk het op een speelse toon. Ja ja, hij had haar echt wel door. Eerst even niet met hem willen trouwen, maar dan toch willen enjoyen van de abs. Als een puppy die net een of ander snoepje ging krijgen viel de jongen uiteindelijk aan. Serieus tho, hij wilde het recept van alle muffins want ze waren echt te goed tbh. ‘Trouwens, wat vind je al van het eiland? Al vriendjes gemaakt? Eventuele dudes die achter je aan lopen, buiten mij gerekend dan.’ Klonk het nadat hij zijn mond had leeg gegeten. Eventjes checken of hij al andere moest gaan weg jagen hoor.

‘Dat durf je echt niet tbh. En zo snel laat ik me niet omver werpen hoor, de fluff was gewoon een te grote hoeveelheid.’ Sprak hij al lachend terwijl hij haar hand zachtjes wegduwde. Toch moest hij heel even zijn best doen om niet als een idioot te gaan beginnen lachen of zo, want hey dat zou eventjes niet cool zijn of zo. Stiekem zag hij een heuse pokefight met haar echt nog wel zitten hoor. Like, welke gezonde dude van zijn leeftijd zou dat niet zien zitten? Je weet het antwoord vast wel. Maar even goed, het zou gewoon te grappig zijn als zoiets moest voorvallen. Zij die hem op de grond tackelde, en dan nog eens ging poken en waarschijnlijk alle flufs die dan nog eens op hun af gingen komen.

Haar blije bakkes zorgde er toch voor dat hij eventjes moest grinniken. Serieus hoor, en dan zei ze wat over zijn pruillip. Dit was probably wel duizend keer schattiger of zo. ‘True that, muffins gaan voor op alles. Buiten pizza.’ Grijnsde hij breed. Smakelijk at hij verder van het hapje dat uit de hemel kwam. Net als pizza, jup twee food engeltjes of zo. Mensen zouden hem voor gek verklaren met zijn gedachtengang, maar don’t care zo was zijn hoofd nu eenmaal.

Haar innocent face, was het beste ooit. Echt wel, hands down. Al verraadde haar rood kleurende wangen toch wel het tegenovergestelde hoor. Eventjes proberen sneaky doen, maar het dan weg stoppen als een of andere emoji. Cute, cute, goddamn cute. ‘Tegen deze buddies kan ik niet competen hoor.’ Sprak hij lachend, er volledig er in mee op gaand. Scheelde er iets met de mensen op dit eiland? Stiekem droegen ze gewoon allemaal de hele dag een blinddoek of zo want neuwp hij kon het zich echt niet bedenken dat niemand haar zou hebben opgemerkt. ‘Hey, ik checkte alleen maar om te kijken of ik nog niemand in elkaar moest meppen hoor.’ Sprak hij met zijn typische jongensachtige grijns. ‘Ehm, ik mag hopen op zijn minst eentje?’ Klonk het al lachend. Het was stiekem nog wel een beetje complicated hoor bij hem, maar goed daar moest hij misschien nog niets over zeggen of zo.

Dat Skye het niet durfde trok hij stiekem toch een beetje in twijfel hoor. Like, ze had hem al meerdere malen op de neus gedrukt dat ze niet snel voor iets terugdeinsde. Maar aye, elkaar een beetje pesten was soms ook nog wel nodig hoor. Anders ging ze hem nog saai vinden, en dan ging hij even huilen bij alle puppies of zo. Cas zijn mondhoeken trokken uitdagend naar boven. Oh, game on! ‘Eerst zien dan geloven babe.’ Klonk het lachend. Jup, hij kon zich straks of morgen of gewoon ooit op een moment wel verwachten aan een heuse oorlog, dat stond echt wel mooi in de sterren geschreven Die er at the moment niet ware, maar goed wishfull thinking zeker?

Echt hoor, Skye was hem maar dan in meisjes vorm of zo. Of beter gezegd het Casper gedeelte van hem dan toch, anders werd het eventjes te ingewikkeld hoor. Met een brede grimas at hij zijn eigen muffin verder op. Echt serieus jammer dat die dingen zo klein waren. En plots was Skye veranderd in een ware Hamtaro, wat haar stiekem nog tien keer geweldiger maakte dan ze al was. Haar wangetjes die vervolgens rood kleurde deden hem zachtjes grinniken. Ze mocht echt wel even stoppen met zo cute te doen hoor, anders kreeg hij als het ware nog een hartstilstand of zo. Dood door cuteheid. Yeah, dat zou voorpagina nieuws worden hoor. Een primeur in de wereld tbh.

Maar aye back to bussiness, hij moest even checken of hij hier al wat competitie had van andere personen. Want aye, dat ging hij eventjes mooi niet toestaan. Neuwp, hij was degene die ooit op een dag even met haar ging trouwen als haar neven het toe lieten off course, maar die kon hij nog wel imponeren. Eerst eventjes alle andere competitie duidelijk maken dat ze zelf niet moesten proberen of zo. Nee, just kidding hoor. Of nou ja, misschien ook niet? ‘Oké, dan kan ik weer gerust adem halen.’ Sprak hij lachend terwijl hij kort zijn hand door zijn haren haalde. ‘Nou, oké dan. Ik ga ze wel gewoon bang maken dan of zo, als ik toch niet mag meppen.’ Dat kon hij ook nog wel doen. Daar was hij stiekem altijd wel een pro in geweest hoor, tot grote ergernis van zijn ouders of van de mensen die hij vroeger kende.

Kort trok hij zijn wenkbrauw op toen ze haar muts aftrok, woppa ff die blonde lokken showen alles. Zo meteen lag hij op de grond tbh. ‘Naah, niet vallen.’ Klonk het terwijl hij een pruillip trok. Stiekem had hij de rode gloed op haar wangen wel gespot hoor, maar hij hield zich maar stil. ‘Dan doe je je pijn, en das niet cool. Of misschien is dan een van die fluffjes een plat flufje?’ Sprak hij met een kleine glimlach. De jongen volgde haar voorbeeld maar en ging tegen over haar zitten. Want ja, naast iemand gaan zitten was te standaard of zo. Bedenkelijk keek hij haar even aan. Zijn mutaties, right. Dat kon nog wel even grappig worden. ‘Super awesome hm? Als jij het zegt, sure. Ik heb zeg maar drie verschillende mutaties, mijn eerste is vrij standaard ik kan shapeshiften al heb ik maar drie verschillende vormen. En je kijkt er nu momenteel naar eentje.’ Probeerde de jongen zo goed mogelijk uit te leggen aan de chick. Nie dat hij verwachtte dat ze het niet zou snappen, maar goed hij had nog nooit met een andere mutant over mutaties gesproken oké. ‘Verder ben ik niet gewoon een mens, ik ben voor de helft een vampier. No worries ik heb niet per se bloed nodig om te kunnen overleven. Maar bij die mutatie hoort ook het gedeelte dat ik hier ben met een doel, ik ben ooit uitverkoren geweest om te dienen als beschermer van iemand. Maar dat is allemaal te ingewikkeld en te langdradig. Ik wil niet dat je hier even ligt te tukken.’ Grijnsde hij breed. Hoe ze ging opnemen dat ze hier eigenlijk met een halve onsterfelijke zat, dat zou hij zo meteen wel zien. ‘Als laatste ben ik ook een volledige kitsune. Dunno of je die term kent, maar dat behoort tot de japanse mythologie of iets. Ik kan dus electriciteit absorberen en gebruiken, en moest jij toevallig aura’s kunnen spotten zou je zien dat de mijne de vorm heeft van een vos. Wat dus door dat kitsune gedoe komt.’ Yeah, dat was het wel zo’n beetje wat hem betrof. Kort wreef hij over zijn kaak en staarde naar een voorbij waggelende fluf. Ergens was hij wel blij dat die hem accepteerde, want het was hem ooit verteld dat enkel honden zijn aura konden spotten. Geen idee hoe dat dan weer in elkaar stak, en tbh hij hoefde het ook niet te weten. ‘Maar goed, genoeg over mijn saaie ik, wat kan jij wel niet voor coole shit?’ Klonk het oprecht geïnteresseerd.

Ooh, zo moest ze hem echt even niet gaan aankijken hoor. De grijns op zijn gezicht werd wat breder, dit ging nog aflopen in een ware poke war ooit op een dag! Misschien moest hij dan voortaan maar een klein beetje beter opletten? Hoewel, hij had toch lekker het voordeel al dat zijn zintuigen beter waren dan die van een normaal persoon dus met een beetje geluk zag hij het wel aankomen of zo. Al vond hij het stiekem nog niet zo heel erg hoor, zoiets kon alleen maar aflopen op een leuke manier yk. Ghehe, kom maar op! ‘Wensen? Misschien heb ik stiekem wel gewenst dat je me vandaag al een sms zou sturen om te meeten. Je weet wel, om mijn plan in actie te stellen.’ Sprak hij op een mysterieus toontje. Dat hij echt niet lang vol hield tbh.

Haar hamsterhoofd, maakte haar nog een duizend keer cuter dan ze al was stiekem. Een view waarvan hij stiekem toch een heel klein beetje genoot hoor, Skye wist gewoon op elke mogelijke manier iets met hem te doen of zo. Daarmee bedoelend dat het meisje hem kon blijven verbazen, iets wat altijd wel cool was. Saai zou het tenminste nooit worden met haar! Kort stak hij zijn tong uit naar haar toen ze over haar neefjes begon. ‘Nou, ik kan misschien wel een uitzondering maken voor die twee boys. Alleen voor hun dan hoor, en misschien later voor onze puppies weet je wel.’ Sprak hij half lachend. Echt hoor, stiekem ging hij ooit een huis bouwen en gingen ze daar mooi leven met 101 puppies of zo. Yeah, dreams tbh.

‘Arm ding, ik zou je hoe dan ook wel verzorgen hoor.’ Sprak hij op een speelse toon. Ghehe, yeah daarvoor zou hij echt nog als eerste in de rij gaan staan hoor. Nou ja, alleen bij Skye stiekem hoor. Maar goed toen vroeg ze naar zijn mutaties en kwam er een hele saaie uitleg die bijna rijp was voor in een klaslokaal of zo. Professor Harley, op zich klonk het nog wel leuk. Als hij een of andere oude dude was met grijs haar of zo. Nah kidding, maar in het algemeen vertelde hij niet al te graag over zijn mutaties. Puur omdat hij sommige zaken zelf nog niet snapte, en tja het blijf nu eenmaal saai. ‘Dan ben ik heel benieuwd naar die tattoo tbh.’ Grijnsde hij breed. Niet dat hij geen geloof had in Mason, maar soms werden kitsune’s nogal vreemd afgebeeld. Nou ja, vreemder dan ze er al uit zien dan toch. ‘Oh, babe je hoeft het maar te zeggen hoor. Dat is de mutatie die ik toch wel denk ik het meeste onder controle heb, eventho het soms nog wel is gebeurd dat in een random gesprek plots naar een van mijn andere vormen shift. Persoonlijk vind ik het hilarisch als dat gebeurd. Maar yeah, andere niet zo lijkt me.’ Sprak hij een beetje beteuterd. Dat was dan weer een ander verhaal, wat ze waarschijnlijk ooit op een dag nog eens te weten zou komen. Maar niet nu dus, want het was een moodkiller stiekem. Kort moest Cas lachen om de hemelverwijzing die ze maakte in haar vraag. ‘Ergens kan je het wel zo stellen dat hij uit de hemel is gevallen ja. Maar, yeah ik heb die persoon al ontmoet ja, hier op het eiland eigenlijk.’ Yeah, zijn wolkje, binnenkort toch nog eens even checken hoe het met de knul ging hoor.

Toen ze als een kleine dwaas in haar handen begon te klappen en er heel random ineens een paars wolkje tevoorschijn kwam werden Cas zijn ogen toch even 5x groter. Voor enkele seconden was hij ook weer meer op zijn hoede, al vloog dat ook weer even snel weer weg. Toen ze begon te zweven, begon Cas stiekem toch een beetje van opgewondenheid te bouncen op de grond. Like, dat was zo freaking cool. Bullshit dat zijn mutaties cool waren, hij wilde ook kunnen chillen op een wolkje. Beetje high in the sky, ookal zat je bijna letterlijk op de grond maar details. ‘Ik had echt wel verwacht dat je in een coole lavalamp kon hoor.’ Sprak hij lachend. Dit ws werkelijk te geweldig! Een ware genie, beetje Alladin shit en zo. Yeah, eventjes heel old school gaan maar boeien. Wanneer de knul was uitgebounced boog hij even wat naar haar toe en keek haar recht in haar ogen aan. ‘Al mijn wensen hm?’ Sprak hij op een iets zachtere toon, aangezien er van afstand tussen hun nu nog weinig spraken was. Voor een enkel moment legde hij zijn hand op haar wang en glimlachte speels. ‘Ben ik dan worthy genoeg?’ Zijn innerlijke klein kind kwam weer opspelen, want binnen de seconde zat hij op zijn knieën en deed Cas letterlijk even een hail Skye ding. Eventjes aanbidden waarom niet?

Met een brede grimas ging hij terug normaal op de grond zitten. ‘Serieus tho, ben ik worthy enough?’ Kort aaide hij een van de flufjes die tegen zijn been was komen liggen. ‘Vertel is iets over jezelf wat ik nog niet weet.’ Soms was hij toch even een mooie pro in het gesprek zo draaien dat hij veel over haar te weten kwam maar andersom niet echt. Niet dat hij het erg vond om met haar te sharen tho, maar iemand anders was altijd interessanter dan jezelf you know.

‘Hey, dream big weet je wel.’ Grijnsde hij breed. Het klonk als een of andere quote die je wel is voorbij zag komen op tumblr of wat dan ook, beetje te mainstream Cas eventjes inhouden. ‘En alsof je zelf niet zo veel puppies wilt.’ Sprak hij terwijl hij even vrolijk met zijn wenkbrauwen wiebelde. Want ja, wie wilde er nu niet zo veel puppies? Puppies waren leven hoor, dat viel gewoon eventjes mooi niet te ontkennen. Plus, she couldn’t blame him for trying hoor. Ghehe, daar moest ze maar eventjes mee leren leven want hij was eventjes mooi niet van plan om zijn gedrag te veranderen. Nah, stiekem als ze het annoying begon te vinden hield hij wel op hoor. Voor een tijdje dan yk.

Yeah, op momenten die heel random waren kon er ineens een andere Cas staan. Maar dat zou ze waarschijnlijk ooit nog wel eens mee maken. De jongen grijnsde even breed op haar vraag. Dat wilde ze wel graag weten hm? ‘Misschien hou ik dat wel eventjes een verassing voor je?’ Sprak hij uitdagend. Een beetje met haar spelen was ook weer zo leuk weet je wel. Hoelang hij het zou volhouden was een ander verhaal tho. Maar goed dat was iets wat hij wel zou uitvinden over een paar minuten of zo. ‘Nah, hij is op zijn pootjes beland hoor no problemo!’ Hoe droog zou het wel niet zijn als Cloud letterlijk als een ware wolk gewoon poof vanuit de lucht een noodlanding moest maken op het eiland? De gedachte alleen al liet hem opnieuw lachen. In real moest hij er niet aan denken tho, dan was zijn taak even mooi mislukt, again..

Kijk, op deze manier vond hij het helemaal geweldig om dingen bij te leren over mutaties en zo. Dat mochten ze echt wel invoeren in de lessen hier om eerlijk te zijn. Yeah, misschien moest Skye maar even woppa een les gaan overnemen of zo, die van Damian en Clyde misschien? Ghehe, tbh dat zou te geweldig zijn hoor. ‘Ik heb je misschien ook wel liever rondlopend, anders vang je te veel stof weet je wel.’ Merkte de jongen op. Teasend had hij zijn hand op haar kaak geplaatst, ergens moest hij zichzelf ook wel weer gaan dwingen om niet verder te gaan dan dat hoor. Moest ze maar even niet zo damn good looking zijn. Maar goed, genoeg met eventjes casanova te spelen, hij moest haar even gaan aanbidden. In de letterlijke zin van het woord dan. ‘Stiekem aanbidden de puppies je ook hoor.’ Grijnsde hij speels. Maar die flufjes die worshipte iedereen die hier binnen kwam stiekem.

‘Nou, aangezien ik zo aandoenlijk ben en als pluspunt nog eens een beetje goodlooking,en niet al te dom misschien wel? Ik kan het altijd ook bewijzen aan je?’ Kijk, dit kon nog eens interessant worden. Wel ja, naargelang hoe je het bekeek dan toch. Verbaasd luisterde hij naar het verhaaltje over de matching tattoo’s van de docenten. ‘Damn, wat heb je dan gezet? Als ik het mag weten?’ In zijn stem kon je oprechte interesse vinden, maar hoe kon het ook anders tattoo’s weet je wel. Dat was hun ding.’ Want ja, zo cool waren ze samen al dat ze een ding hadden!