Onderwerp: Closed - I am going to kittynap you. wo feb 10, 2016 4:12 pm
De eerste dagen wilde Gahiji niet buiten komen door de koude, maar sinds een korte tijd was hij nog liever buiten dan binnen. Weg van al het volk dat het bloed van onder zijn nagels haalde en al de instrumenten die hij niet kenden. Geen vreemde zaken die uit het niets lawaai begonnen te maken of gewoon weg gewoonten waar hij geen ervaring mee had. Het dreef een man gek, maar buiten was het anders. Oké, er was niet alleen maar de zand vlakte en de enkele bomen die hij gewoon was, maar het was gewoon natuur. Veel groener dan Gahiji zich ooit had kunnen inbeelden, maar in ieder geval wist hij waaraan hij zich moest verwachten. Toch was hij op een bepaald moment een ander gebouw in gewandeld. Het was niet hetzelfde als het drukke schoolgebouw, maar eigenlijk zeer rustig. Voor zover hij wist was er niemand binnen, maar het was niet onbewoond. Eenmaal binnen kon hij duidelijk geblaf horen van honden die blij waren dat er volk was. Veel aandacht schonk hij de honden echter niet. Het was de ruimte meer naar links, waar hij katten hoorden dat hij heen ging. De heilige dieren van vroeger, waarvan hij enkel nog maar een dood exemplaar van had op zijn kamer.
Zonder lang te twijfelen was Gahiji de ruimte binnen gegaan waar verschillende katten rond liepen. Eén kleine witte kitten kwam met haar kleine kopje tegen zijn been aan geduwd en liet daarbij een schrille miauw horen. Meteen verscheen er een glimlach op Gahiji zijn gezicht. De kitten plaatste haar voorpoten tegen zijn been aan en dat was wanneer hij besloot neer te knielen en de kitten op de pakken. Het was nog redelijk klein en begon meteen te spinnen wanneer hij achter haar oren kriebelde. In de ruimte nam de jongen plaats op de grond met zijn rug tegen de muur en de kitten op zijn schoot. ‘Wat een geluk dat iets toch hetzelfde is gebleven,’ zei Gahiji tegen de kitten die op zijn schoot lag. Voor omstanders zou het echter onverstaanbaar zijn doordat hij sprak in een taal die al lang vergeten is. Voor de eerste keer sinds dat hij vast zat op het eiland kwam er een echte gemeende lach op zijn gezicht. De kitten was in zijn vingers beginnen bijten en op haar rug gerold. Het vrolijke gespin van de kleine kat was duidelijk hoorbaar en dat was het gene dat de jongen opvrolijkte. Meer dan een kleine witte kitten die met zijn hand speelde had hij niet nodig. De mensen op het eiland mochten van hem even goed allemaal verdwijnen. ‘Waarom houden ze jullie hier zelfs opgesloten? Al zijn we hier eigenlijk allemaal gevangenen,’ zei hij luidop en nog steeds onverstaanbaar voor omstanders. Misschien moest hij de kitten maar gewoon meenemen. Dat klonk hem nog eens als een goed plan.
Onderwerp: Re: Closed - I am going to kittynap you. wo feb 10, 2016 6:58 pm
Het was als een oase aan rust. Zeker nu men liever binnen zat in de warmte dan buiten in de kou, dus eigenlijk was overal buiten wel een goede plek voor hem. De sneeuw zorgde dat de meeste geluiden gedempt werden, alleen de fel witte kleur kon hem na een lange tijd wel duizelig maken. Toch was er maar een plek ‘buiten’ die hem ook van de kou kon beschermen. Raphael sloot het hek achter hem en keek met een kleine glimlach op zijn gelaat uit over het grasveld naar het gebouw. Het was er dan we druk, maar dierlijk druk. Het aaien van honden en katten hielp hem met zijn gevoelige tastzintuig en zorgde ervoor dat hij zich minder snel terugtrok van huid op huid contact. De sneeuw knarste onder zijn voeten en het leek wel alsof hij bij elke stap dieper in de sneeuw wegzonk. Het pad, dat eigenlijk geen pad meer was omdat het niet te zien was onder de dikke laag sneeuw, leek wel een oneindigheid lang te duren. Tot hij.. eindelijk contact maakte met een stenen ondergrond. Raphael klopte de sneeuw van zijn schoenen en bij di geluid hoorde hij verderop enthousiast geblaf van de honden verderop. Al klonk hem dat nu nog een beetje te druk en te veel prikkels zouden hem alleen maar verder van huis brengen. Een verdwaald gemiauw trok zijn aandacht en een rood witte flits merkte hij in zijn ooghoek op. Was het een staart die hij zojuist om de hoek had zien gaan. De jongen besloot maar even om het hoekje te kijken voor het geval er echt een kat uit zijn verblijf was geglipt en inderdaad.. hij zag de kat. De poes schuurde met haar flank tegen de deur post, een diep snorrend geluid voortbrengend. Heel voorzichtig liep Raphael op haar af en zakte in de buurt door zijn knieën om zijn hand voorzichtig uit te steken. De kat opende haar vaal groene oogjes en keek geamuseerd naar de handschoen die hij nog aan had. Mriauw. Klonk er zachtjes, waarna ze met haar fluwelen pootstapjes om hem af liep en haar kopje tegen zijn arm aandrukte. Het was geen direct contact, dus veel vreemds voelde hij er niet van. Na de poes een beetje geaaid te hebben tilde hij haar voorzichtig en zo comfortabel mogelijk voor haar op en wandelde terug naar de ruimte waar de katten hoorden te zijn. Voordat hij die ruimte binnenkwam hoorde hij gemompel, iets wat hij niet kon verstaan en het lag niet aan het volume. Er was.. iemand? Voor een moment aarzelde Raphael of hij nog wel naar binnen moest, maar de poes die al snorrend tussen zijn armen lag deed hem toch verder lopen. Hij kon zich onmogelijk schuil houden tot die ander weg was, toch..? Toen hij binnenkwam zag hij op het eerste gezicht iemand, totdat zijn blik langs de muur ging. Daar zat iemand met een kleine kitten op zijn schoot. Het aanzicht was wel heel erg.. schattig. “Nahw,” Het was iets luider dan bedoeld uit zijn mond gekomen en om zichzelf snel iets anders te doen te geven zette hij de poes weer neer op de grond. Haar tweekleurige staart ging tevreden omhoog en voordat hij weg kon gaan, drukte ze haar zij tegen zijn benen en kon hij het niet maken om zomaar weg te gaan. Alweer zakte hij door zijn knieën en begon de snorrende poes zachtjes te aaien. “Ik.. erm hoop dat ik niet heel erg stoor?” vroeg hij uiteindelijk toch maar richting de ander, die hij niet zo snel kon herkennen. Misschien had hij wel behoefte aan privé tijd?
Onderwerp: Re: Closed - I am going to kittynap you. wo feb 10, 2016 7:48 pm
Voor de eerste keer sinds dat hij op het eiland was kon hij zijn gedachten rust geven. Gahiji liet zijn omgeving voor wat het was en schonk enkel aandacht aan het kleine katje dat op zijn schoot aan het spelen was. De ruite stond eveneens vol voorwerpen die allemaal nieuw voor hem waren, maar die probeerde hij volledig te negeren. Als je heel de dag door zaken zag die je niet kende was je heel de dag bezig met nieuwe informatie in je op te nemen. Echt rustgevend was dat niet te noemen, al helemaal niet als je ondertussen ook de confrontatie aan ging met mensen. Vrienden was iets dat hij nog niet had gemaakt, maar eerlijk, hij wilde niets te maken hebben met al het menselijke dat toen leefde.
Gahiji schrok zacht wanneer dat iemand ineens geluid maakten. Zijn hoofd schoot omhoog en hij keek naar de vreemdeling die een kat op de grond aan het zetten was. Hij had hem niet horen binnen komen, al had hij wel het luide geblaf van de honden kunnen horen. Moest hij verder hebben nagedacht had Gahiji de link kunnen leggen, maar hij had te diep in zijn gedachten gezeten. De kalmte was zeer aangenaam geweest. Vanaf het moment dat hij de jongen had opgemerkt, had hij zijn blik niet van hem afgehouden. Hij nam iedere beweging in zich op en ergens wachten hij tot die zou omkeren en weg ging. Dat gebeurde echter niet, maar er werd wel gevraagd of hij stoorde. ‘Veranderd het iets als ik ja zou zeggen?’ vroeg Gahiji aan de jongen, waarmee hij ook meteen duidelijk maakten wat zijn antwoord was. Liefst wilde hij ook alleen blijven en enkel omringt worden door al de pluizige bolletjes vacht die rond liepen. Enkel kon hij blijkbaar niemand hier iets verplichten. Dat was wat hij van zijn vorige ontmoetingen had geleerd. Blijkbaar had hij nog nul komma nul gezag over mensen. ‘Maar het is een openbare plaats, dus blijf zo lang je wilt,’ en hij gebaarde met zijn vrije hand naar de ruimte terwijl het katje nog steeds met de andere aan het spelen was. Uiteindelijk nam hij de kitten onder haar buikje vast en tilde die zo op tot voor zijn gezicht. De pootjes hingen, maar wat naar beneden en het had duidelijk geen idee wat er gebeurde. ‘Enig idee of ze van iemand is?’ vroeg de jongen terwijl hij vanuit zijn ooghoeken naar de andere persoon keek. Als die het niet wist, dan was het zo. Als de kat van iemand was, dan wist Gahiji dat hij wel een problemen kon krijgen met iemand. Hoe dan ook had hij bij wijzen van spreken zijn naam op de kitten geplakt.
Onderwerp: Re: Closed - I am going to kittynap you. wo feb 10, 2016 9:26 pm
Hij voelde zich bekeken en ook al probeerde hij zijn aandacht zo goed mogelijk op de poes te richten, af en toe kon hij er niets aan doen dat hij zijn blik iets naar de muur verplaatste en voor een moment oogcontact maakte. Meestal richtte hij zich vrijwel meteen daarna weer op de kat, want oh, hij voelde zich zeker niet welkom geheten door hem, maar wel door het tevreden gesnor van de poes. De stilte was voor een keer niet prettig en gelijk toen hij zijn aarzelende vraag had gesteld kreeg hij het antwoord dat hem deed slikken. Ja dus..? Een paar keer opende hij zijn mond om een antwoord te geven, maar meer dan ‘uh’ kwam er niet in hem op, dus besloot hij maar niets te zeggen en zich wat ongemakkelijk weer tot de kat te richten. ‘Maar het is een openbare plaats, dus blijf zo lang je wilt,’ Het deed hem wel iets beter voelen, maar nog steeds rommelde dat akelige gevoel in zijn maag. Moest hij nu ‘bedankt’ zeggen of..? “Ik zal je wel zo min mogelijk tot last zijn.” glimlachte hij en kwam overeind om zich in een ander hoekje te vestigen, waar de rood witte poes gelijk een klein speeltje tevoorschijn haalde uit haar mond. Het was een groen pluche muisje met blauwe oortjes en een blauwe staart. Ze liet het voor hem vallen en voorzichtig pakte Raphael het speeltje op bij zijn staart. De poes sloeg met haar witte voorpoot tegen het muisje, om het vervolgens met haar beide voorpootjes beet te pakken en naar beneden te trekken. Alles ging gepaard met gesnor en gemiauw. Er werd hem een vraag gesteld, over de kitten die de ander vast had dit keer. “Hm.. ik weet het niet zeker, maar ik neem aan dat als iemand hier een huisdier heeft, deze een halsbandje om heeft?” Tenslotte had een kitten ook veel aandacht nodig en zou die hier niet zo alleen rondlopen. Enkele katten en honden droegen wel een halsband als kenmerk van hun eigenaar, maar goed, het was een wilde gok. Wist hij veel wat de ander bedoelde met deze vraag.
Onderwerp: Re: Closed - I am going to kittynap you. wo feb 10, 2016 11:38 pm
Gahiji had liefst niet dat de jongen erbij kwam zitten, maar hij had geen zin om weer teveel moeiten te doen. De laatste keren liepen niet goed af, dus voor één keer liet hij het voor wat het was. Als de jongen geen last ging zijn zoals hij beloofde was het allemaal goed en wel. Ze zaten ook al niet echt in elkaars buurt en de jongen begon zelf geen gesprek. Alles ging goed. Voor de verandering. ‘Goed,’ zei Gahiji kort wanneer de jongen zei een min mogelijke last te zijn.
De plek waar hij was leek ergens wel op een tempel. Niet van uiterlijk, want dat was volledig anders, maar er waren zoveel katten samen. En honden. Ze zaten allemaal bij elkaar en er werd duidelijk goed voor gezorgd, of dat vermoede hij in ieder geval toch. Er stonden veel attributen en katten zaten erop, dus het moest wel allemaal voor de katten zijn. Het witte katje kon de aandacht in ieder geval goed hebben en Gahiji overwoog om die mee te nemen. Weg van het gebouw waar het opgesloten zat, maar toch wilde hij eerst weten of er misschien niet iemand anders was die een goede band had met de kat. Als dat het geval was moest hij nog zien wat hij zou doen. Niet dat het hem waarschijnlijk veel uit zou maken. Net zoals alles werden katten nu vast ook anders bezien door de bevolking. ‘Huisdieren?’ kwam er vragend uit de jongen zijn mond terwijl hij keek naar de andere. Gahiji beseften totaal niet dat het eigenlijk een zeer belachelijke vraag kon zijn. De kat die hij vroeger had gehad beschouwden hij toen als ‘zijn’ kat, maar niet al te letterlijk. Het beest kwam ‘s avonds vaak bij hem op bed liggen, maar doorheen heel zijn leven was hij vrij geweest om te gaan en staan waar dat hij maar wilde. Het gebeurden wel vaker dat hij de kat een hele lange tijd niet zag voor het nog eens terug kwam. Het witte katje had hij ondertussen weer neergezet op zijn schoor waar het een bolletje vormde om zo te gaan slapen.
Onderwerp: Re: Closed - I am going to kittynap you. vr feb 12, 2016 7:26 pm
Het gevoel dat hij de ander toch van last was bleef in zijn achterhoofd spoken, maar zodra de afstand tussen hen twee groter werd, leken die zorgen een beetje af te nemen. De rood witte poes nam het grootste gedeelte van zijn aandacht over, door steeds weer met haar muisje bij hem terug te komen. Het aaien ging steeds beter, het akelige precieze gevoel leek hij een beetje te kunnen uitbannen en dus schrok hij ook minder als ze opeens haar kopje al snorrend tegen zijn hand drukte. Toen ze uitgespeeld leek te zijn met haar speeltje stapte ze op zijn benen en krulde zich al snel op op zijn schoot. Raphael slikte, omdat weggaan nu wel redelijk een moeilijke optie was (nog altijd was hij bang dat de poes, als hij op stond, haar nageltjes in zijn been zou zetten). Gelukkig leek de ander hem nog niet weg te jagen, want een tweede vraag werd aan hem gesteld. Het was meer.. een soort opmerking op zijn woorden. Vroeg hij nou wat huisdieren waren..? Raphael betrapte zichzelf erop dat hij kort fronsend naar de ander keek, maar toen hij zichzelf vond, keek hij snel naar de bron van warmte op zijn schoot. “Uh, ja, dieren die ‘eigendom’,” (Was dat het goed woord ervoor? Het klonk zo vreemd.) “zijn van mensen. Dus voordat iemand naar Genosha kwam leefde zijn of haar huisdier bij hem of haar thuis.” antwoordde hij nog wel licht aarzelend. Ja.. hoe legde je dat dan uit? “Nog nooit van gehoord?” durfde hij dan toch een beetje voorzichtig te vragen.
Onderwerp: Re: Closed - I am going to kittynap you. di feb 23, 2016 10:47 am
i can run it with heart on fire
Raphael!
some words!
no notes!
Gahiji had echt geen idee waar de andere het over had toen er werd gesproken over huisdieren. Hij moest dan gewoon de vraag stellen, maar aan het gezicht van de jongen te zien was het duidelijk een zeer rare vraag. Waarschijnlijk was het iets dat super logisch was en waar geen vragen over gesteld moesten worden. Dat zorgde er enkel niet voor dat Gahiji zich echt goed voelde bij heel de situatie. Hij richten zijn blik dan maar op het katje op zijn schoot. Dat was beter dan als achterlijk te worden beschouwd. Gelukkig werd zijn vraag toch beantwoord. ‘Zoals geiten en koeien?’ vroeg Gahiji. Dat waren nu eenmaal de dieren die dat eigendom waren van iemand, maar ze woonden niet ‘in’ huis. Ze liepen op een land rond en de boeren van wie ze waren hielden ze bij elkaar en in het oog. Katten liepen rond voor het ongedierte en honden kwamen niet zo heel vaak voor. Meestal door de boeren. Dieren werden verder nooit echt in huid gehouden en waren niet echt eigendom van iemand. Niet voor zover dat hij wist toch. ‘Maar waarom zouden ze en kat meenemen van hun huis? Lopen er daar dan geen muizen rond?’ vroeg Gahiji aan de jongen. Hij had vragend één wenkbrauw opgetrokken. De domste vraag die mensen zich konden stellen werd gesteld. Vroeger deden ze dat al en blijkbaar was dat nog niet veranderd. Domme vragen bestonden dus duidelijk nog altijd. ‘Zou ik het vragen als ik er van gehoord had?’ zei hij met opgetrokken wenkbrauwen. Liefst wilde hij helemaal niks vragen dus als het niet moest zou hij het ook niet doen.
