Room 30 [Waverly&Katerzyna]

Een kamergenoot krijgen, het klonk eigenlijk nog niet zo heel slecht eigenlijk, want het was niet zo dat Kat zo’n teruggetrokken persoon was die graag alleen gelaten zou willen worden. Ze vond het leuk om een beetje fun te maken en geintjes uit te halen. Vaak werkte ze niet echt met een ‘partner in crime’ maar het was altijd een mogelijkheid die nog open stond voor de juiste personen. Eerst moest ze alleen nog maar zien of ze het meisje zou mogen die bij haar op de kamer zat. Zelf was ze er al en had ze al een nacht geslapen in dit bed, ze moesten alleen nog even zorgen dat het andere meisje ook bij haar kwam. Dus Kat zat al te wachten op haar, maar dan natuurlijk wel in haar eigen style. Het feit dat ze een shapeshifter was mocht het meisje best wel weten en daar zou ze ook snel genoeg achter komen als ze de kamer binnen zou komen lopen. Op het bed waar Kat al op sliep lag een enorme tijger languit over het bed, al paste ze er wel niet helemaal op, sommige van haar grote dikke poten gingen er een beetje naast. Het was gewoon de beste manier om te chillen en om lekker lui te doen. Ze lag lekker in bijna elke positie en haar grote zachte poten waren een perfect kussentje voor het grote hoofd.

Ze had ook voor vele andere dieren kunnen kiezen gezien het nogal een behoorlijk groot aantal opties was waaruit ze kon kiezen, zelfs dingen die niet bestonden of ook nog door niemand bedacht omdat het een eigen hersenspinsel was. Niet dat ze dat vaak deed, meestal hield ze het gewoon lekker simpel met al bestaande dieren of dieren zoals eenhoorns en draken. Het mocht van haar namelijk zo vreemd mogelijk zijn en mensen verrassen met de verschillende gedaanten vond ze ook nog altijd leuk, maar voor nu was een tijger ook gewoon helemaal goed. Gewoon omdat het van die enorme grote luie katten waren en dat was precies wat ze nodig had. Knorrend lag ze lekker te slapen maar hield ze voor de rest ook alles in de gaten qua geluiden. Dat was ook best handig, een beter gehoor, ze zou namelijk iemand aan kunnen komen horen vanaf een behoorlijke afstand en zo wist ze ook wel een beetje wanneer misschien een kamergenoot binnen zou komen. Wat nog best lang duurde maar zodra ze de deur hoorde streek ze even met haar hoofd langs de dekens en rolde ze op haar rug, alsof ze nog diep in slaap was. Dit was leven. Zachtjes opende ze even een oog en keek ze op de kop het meisje aan. Haar poten sloeg ze in de lucht en ze zette haar nagels eventjes uit waarna ze vervolgens terug rolde. Ze kuchte eventjes zachtjes en hijgend keek ze het meisje aan, benieuw naar haar reactie..

[&Waverly]

Dit was werkelijk waar echt wel het beste hoor, gewoon zo chillen op bed als een tijger met haar grote dikke poten en een lichaam dat hier gewoon voor bedoeld was. Zachtjes spinnend en knorrend lag ze op haar bed en rolde ze op haar rug waarbij haar buik in zicht kwam, waarbij ze zich eigenlijk bedacht dat ze iemand nodig had om haar buik te kriebelen. Misschien was een kamergenoot wel de perfect oplossing voor dat, als ze dat al durfde wanneer Kat er zo bij lag. Nee, dat was waarschijnlijk niet het eerste wat je zou doen als je een tijger op een bed zag liggen terwijl je dat niet zou verwachten, maar het was wel jammer tho. Ze had best wel wat kriebels over haar buik willen hebben.

In ieder geval kon ze met haar extra, extra goede gehoor goed horen dat haar kamergenoot eraan kwam, ze klopte zelf nog op de deur wat het alleen maar duidelijker maakte. Jammer genoeg kon Kat alleen de deur niet open doen met enorme klauwen en was ze daar ook een beetje te lui voor atm. Er was niets wat haar nu uit bed kon krijgen. Dus het meisje maakte uiteindelijk toch zelf de deur open en kwam binnen gelopen zonder iets door te hebben. Of nou ja, wat laat dan. Ze zag uiteindelijk wel de grote tijger op het bed liggen en schoot ineens achteruit waarbij ze wat pakjes drinken liet vallen met een gilletjes. Echt Hilarisch! Zeker toen ze ook nog over het andere bed struikelde en achterover viel. Katerzyna kwam snel weer overeind en keek toe in de vorm van de grote tijger hoe het meisje nog snel de blokjes ananas probeerde te redden. "O nee de ananas!" Riep ze snel en raapte ze weer bij elkaar. "Het is niets hoor, ze zijn nog niet vies je kunt ze nog eten en.." Zei ze vervolgens waarna ze haar voorzichtig weer even leek te bekijken. Met wat moeite kwam ze overeind en zette ze haar grote poten naast het bed neer terwijl haar achterwerk nog op het bed lag. Lekker lui enzo. Ze strekte zichzelf even uit waarbij ze een zacht gegrom liet horen, maar niet op een agressieve manier die heel angstaanjagend was.

"Kun je praten?" Vroeg het meisje wanneer Kat haar uiteindelijk weer aankeek en haar oortjes naar voren draaide in haar richting. ”Natuurlijk kan ik praten.” Zei ze, gewoon nog als een tijger. Doordat ze alles ook met haar fantasie kon, kon ze het zelf mogelijk maken dat ze als tijger kon praten. Zo moeilijk was dat niet eens om te bedenken, het was ook iets wat ze al heel lang door had gehad. Het zag er vaak alleen wel een beetje raar uit omdat normaal gesproken tijgers niet zouden kunnen praten, ook niet als je er bijvoorbeeld in kon shapeshiften als wist ze dat ook niet helemaal zeker, zij kon het in ieder geval wel. Vervolgens gingen haar ogen weer naar de blokjes ananas, en had ze nou net niet iets gezegd over die opeten? Bedoelde ze daar niet ook haar mee? Heel veel tijd besloot ze daar niet over na te denken want ja stiekem kon ze best wel eten verslaafd ofzo. Haar ogen werden al snel goudkleurig en veranderde ze niet veel later in een Ringstaartmaki, want ze vond het eigenlijk nog wel grappig om niet meteen terug te gaan naar haar mensenvorm, dat was zo saai. Ringstaartmaki’s waren veel leuker en het was ook veel grappiger om te zien hoe ze daarop zou reageren dan op haar mensenuiterlijk. Op vier pootjes hopte ze naar het meisje toe en sprong ze gewoon zonder enige twijfel op haar schouder en pikte ze een ananas blokje uit het bakje, ghehe. Ze keek haar met een grijnsje aan terwijl ze het blokje ananas in haar kleine handjes hield en er ook telkens hapjes van nam. Yea, ze vond het wel leuk om eten van mensen te stelen, dat was ook wel heel duidelijk. Haar lange gestreepte staart lag over de andere schouder van het meisje waar ze erop was geklommen. ”Lekkere ananas, dankje.” Zei ze nog eventjes wanneer ze een blokje op had en haar nogal hongerig aankeek voor meer, zoals de kleine stiekemerd die ze was..

Nog steeds vond Kat het geweldig om mensen te laten schrikken en dat was ook wel een klein beetje de bedoeling van het hele als een tijger op bed liggen voor haar kamergenoot. Het was wel gelukt tho, en daar ging het om. Zelfs heel grappig was het meisje achterover gevallen op het andere bed en had alles laten vallen. Wel iets wat haar aandacht nu nog meer trok, want als er iets van eten in de buurt was dan lag haar aandacht altijd daarbij. Ze had nooit geweten wat het precies was maar ze had echt een obsessie. Misschien omdat ze een shapeshifter was die in alles kon veranderen en iets van een dierlijke obsessie ermee had? Ze had geen idee eigenlijk. Ze hield alleen van bijna al het eten en ze was er niet bij weg te slaan.

Ze vond het daarom ook niet zo erg dat de blokjes ananas op de grond waren gevallen, ze zou het toch nog wel lekker vinden. Kat was daar niet zo vies van. Sowieso van vrij weinig. Nog wel ietsje lui was ze overeind gekomen al werd ze toch wel goed wakker van het feit dat het meisje eten bij zich had, dat was namelijk wel interessant genoeg. Wanneer het meisje vroeg of ze kon praten gaf Kat haar meteen het bewijs. Ja natuurlijk kon ze praten. Ze had eigenlijk geen idee of andere shapeshifters ook konden praten maar zij wel in ieder geval. "Wat leuk!" Glimlachte het meisje waarop Kat inmiddels al op haar af sloop, alleen wel nog even naar iets kleiners veranderde. Ja oké, ze vond het echt veel te leuk om in dieren te veranderen. Misschien dat ze dat daarom ook zo vaak deed. Handig sprong ze op de schouder van het meisje en pikte ze een stukje ananas. "Ooh wat cool!" Zei het meisje en aaide haar lange fluffy zwart wit geringde staart die over haar schouder hing. De maki grijnsde ze even naar haar. ”Nog nooit een Maki op je schouder gehad?” Vroeg ze al was haar antwoord waarschijnlijk nee, want wie had dat wel?

"Je mag gerust nog wat hoor." Zei het meisje en natuurlijk liet Kat zich dat geen twee keer zeggen, dus ze pakte meteen een nieuw blokje wanneer ze het bakje aanreikte. Of misschien twee blokjes, ghehe. Ze pakte nog eentje met haar andere hand en propte de eerste in haar mond. ”Geweldig, dankje!” Zei ze vrolijk. "Ik heb dadelijk ook nog pakjes met kiwi, of aardbei, welke je lekker vind." Vervolgde het meisje waarna ze om haar heen keek, iets wat de Maki met haar mee deed. Haar grote bruine ogen zochten de pakjes ook terwijl ze nog smikkelde van een blokje. ”Ik vind allebei lekker, dus kies jij maar voor me.” Zei ze om haar ook weer aan te kijken. "Als ze nog heel zijn..." Zei ze waarop Kat even moest lachen, ze vond het niet zo erg al zou ze ze ook wel nog liever heel zien. Het zou anders zonde zijn. "Ik ben Waverly." Zei ze en stak vervolgens haar hand uit, al maakte ze er snel twee vingers van. Kat pakte met haar kleine maki handje haar vingers en schudde het even om. ”Ik ben Katerzyna, maar je mag me ook Kat noemen, dat doet iedereen.” Grinnikte ze. ”En zal ik dan maar even naar de pakjes zoeken dan, gezien ik je heb laten schrikken.” Lachte ze om vervolgens van haar schouder te springen en onder het bed te kruipen, waar ze die ook vond. ”Nog heel.” Zei ze om vervolgens weer overeind te komen en nu wel in haar menselijke vorm.