Onderwerp: Hardcore carnivore ma maa 28, 2016 11:45 pm
Vandaag had Keegan een.. vrij goed humeur. Voor zijn doen dan. En dat was heel wat bijzonders, want Keegan en een goed humeur kwam weinig voor. Maar hij was dus in een goed humeur, dus als hij vandaag nog iemand tegen zou komen had deze geluk. Zin om iemand of iets op te vreten had hij niet en zin om iets of iemand aan te vallen ook niet. Heel goed dus. Kalmpjes keek hij naar het water, wat keer op keer weer heen en weer bewoog. Het was enigszins rustgevend voor hem, dingen die niet te wild bewogen en geen rare, gillende geluiden maakten. Want ook als lessen afgelopen waren leek het net alsof een groep van twintig vrouwen tegelijk aan het bevallen waren, die meisjes gilden allemaal zo raar en zelfs sommige jongens gilden alsof ze een kind kregen. Hoe ze dat uit hun keel kregen wist hij niet eens, hij vond het zelfs indrukwekkend dat sommige jongens hoger konden gillen als meisjes. Maar dat waren dingen die hij niet echt fijn vond. Daarom zat hij ook graag op rustigere plekken. Want hij vond het doden van anderen geen probleem hoor, maar blijkbaar waren er regels waarin stond dat het niet mocht. En zelf het bloed opruimen zag hij ook niet zitten, dus hij besloot maar gewoon niets te doen. Zuchtend keek hij naar de zon, welke hem vertelde dat het nu langzaamaan wel wat laat werd. Maar had hij zin om op te staan en terug naar school te gaan? Nee hoor. Want dan moest hij weer terug naar zijn kamer, naar zijn stomme kamergenoot en daarin had hij geen zin. Dan zou zijn gemiddeld goede humeur weer omslaan naar haat en hij voelde zich juist zo goed nu. Als het aan hem zou liggen zou hij zelfs hier op het strand gaan slapen op een van de door de zon verwarmde stenen. Maar hij wist dat hij ooit terug moest naar zijn kamer, dus besloot Keegan dat hij nog even dit laatste momentje van een neutraal humeur moest genieten voor hij terug ging naar zijn kamer en alle haat gevoelens weer gingen overheersen.
Onderwerp: Re: Hardcore carnivore di maa 29, 2016 12:17 am
N
u ze hier ook daadwerkelijk was, vroeg ze zich af waarom ze in hemelsnaam naar het strand was gegaan. Natuurlijk, als je geboren was op Trinidad neigde je van nature naar het strand, want veel meer was er eigenlijk niet. Het grote verschil was echter dat het daar altijd heerlijk warm was en de zon op je permanent gebruinde huid scheen, en hier waaide alleen maar een gure wind die je kippenvel bezorgde. Ze trok haar beige jas nog wat strakker langs haar lichaam, hopend dat het schapenwol haar toch wat warmer zou maken dan ze nu was. Toch wilde ze nog niet weg, de golven sloegen zo rustgevend op de rotsen en het deed haar denken aan thuis. Het was dan niet warm, de zon was wel goed te zien vanaf hier: die wist net zijn laatste gloed te werpen over het water. Nia staarde in de verte, zich bedenkend hoe ver ze op dit moment wel niet van huis was. Ze miste het aan de ene kant, haar familie dan, haar huis niet zozeer. Ze staarde een tijdje in stilte naar de zonsondergang, die behoorlijk lang bleek te duren. Uiteindelijk werd het toch behoorlijk donker en Nia had er geen volledig vertrouwen in dat ze de weg naar de school zelfstandig terug zou vinden. Niet dat het eiland zo bijzonder groot was, maar in het donker wist je het maar nooit, toch? Ze duwde zichzelf vanaf de rotsen naar beneden en veegde haar jas even schoon. Geïrriteerd staarde ze naar beneden, haar Timberlands zaten onder het zand. Nu kon ze die ook weer gaan schoonmaken, ugh. Desalniettemin stapte ze door het zand, waarna ze haar tweede uitdaging zag: één of andere blanke fuckboi. Eigenlijk had ze het nu ijskoud en wilde ze naar haar kamer, maar de jongen zat er op één of andere manier een beetje melancholisch bij. Ze stapte uit nieuwsgierigheid alsnog op hem af. "Ook aan het genieten van de zonsondergang?" zei ze met een klein glimlachje op haar gezicht. Wie kon er nou niet genieten van die trippy kleuren die de lucht s'avonds aannam?
Onderwerp: Re: Hardcore carnivore di maa 29, 2016 9:28 pm
Natuurlijk had Keegan al aan zien komen dat er iemand aan kwam. Alhoewel, je kon het beter aan horen komen noemen. Maar in elk geval wist hij dus dat een of andere persoon zijn kant op zou komen. Moeite om op te kijken deed de bruinharige jongen niet echt, of ze naar hem toe zou komen of niet zag hij toch echt van zelf wel hoor. Hij liet zijn vinger even langs de zool van zijn vrij nieuwe Jordans glijden, zodat het zand er vanaf viel. Hierna keek hij weer naar voren. Maar toen de voetstappen van het meisje wel echt dichtbij klonken keek hij toch op. Zijn bruine ogen vielen op een meisje, een met een vrij exotisch uiterlijk. Haar leeftijd wist hij niet precies in te schatten, al was dat sowieso iets waar hij erg slecht in was. En vooral met meisjes was dat lastig, damn. De ene chick was twaalf en leek achttien en de andere chick was achttien en leek jonger. Het was gewoon echt verwarrend. De vage kleuren die de hemel aangenomen hadden leken hem vrij weinig te interesseren. Het waren enkel kleuren. Daarom liet de vraag die het jongere meisje stelde hem toch opkijken. "Niet echt eigenlijk," deelde hij simpeltjes mee. Hoe kon je nou weer genieten van vervelende, veel te felle kleuren? Nee, hij kon niet in zien hoe dit nou weer leuk was. Of hoe anderen het zouden noemen, romantisch. Het was voor hem eerder een pain in the ass om naar te kijken. En daarnaast was het ook iets wat iedere dag twee maal gebeurde, dus nee. Echt speciaal vond hij het niet. "Ik ga er vanuit dat jij hier dan wel bent voor de zonsondergang?" vroeg hij voor de zekerheid. Zijn normaal zo ongeïnteresseerde uitdrukking was nu iets minder ongeïnteresseerd. Hoe het wel te noemen was was niet echt duidelijk, maar het was in elk geval een goed teken. "Me llamo eh.." hij stopte even met praten, bedenkend dat er een grote mogelijkheid was dat dit meisje geen Spaans zou spreken. "Ik heet Keegan," stelde hij zich daarom voor in de taal die het grootste deel van het eiland sprak. Hij keek haar aan, in de veronderstelling dat ze zichzelf uit zichzelf zou voorstellen. En als ze dat niet deed kreeg ze een bijnaam. Zo simpel was het.
