Onderwerp: Wait, what are /you/ doing here? di maa 15, 2016 11:02 pm
Hoeveel dagen was het nu terug dat de brunette aangekomen was op dit eiland? Ongeveer vijf dagen? Bijna één week dus. Ze was hier één week en had nog altijd tegen niemand gepraat. Letterlijk. Niemand. En dat terwijl ze toch best wel sociaal was altijd. Maar ze moest echt nog wennen. Het feit dat hier allemaal soortgenoten - als dat het goede woord was, rondliepen zou eigenlijk helpen, maar nee. Dat deed het niet. Ze voelde zich totaal niet op haar gemak. Maar het was voor een goed doel, was haar verteld. Dus daar moest ze maar in gaan geloven, toch? Ja, het kwam vast wel goed. Dit was vast nog het schrikgevoel wat ze had, want in drie weken tijd is toch wel erg veel gebeurd. De eerste dag dat ze op deze school was had ze niets anders gedaan dan zichzelf op rollen in haar gloednieuwe, schone bed en slapen. Die jetlag die ze had was niet normaal. Slapen in een vliegtuig kon de brunette ook niet, dus ze was die dag bijna zestien uur achter elkaar wakker geweest. De tweede dag was ze uit gaan pakken, had ze de school wat bekeken en was ze weer verder gaan slapen en de derde dag? Die was wel iets productiever. Ietsjes. Maar ook die dag was ze weer vroeg gaan slapen. Ze moest toegeven, dit bed lag lekkerder dan het bed bij haar thuis. Dat ene gezegde - wat ze op het moment even kwijt was, klopte in dit geval voor geen meter. Eigenlijk had ze dus helemaal niets te klagen. Rayne stopte voor een van de bankjes die te vinden waren in het parkje. Ze keek even om zich heen, trok haar sjaal recht en onderzocht ze het bankje, welke voor haar stond, voordat ze plaatsnam op het ijskoude hout. Ze opende haar leren jasje een stukje, want koud had ze het eigenlijk niet, en vouwde haar armen over elkaar heen. Haar bruingekleurde ogen onderzochten het park wat. Enkele mensen stonden verderop bij het fonteintje, anderen besloten dat het toch te koud was om buiten te staan en liepen weer terug de school in. Alles bijeen genomen, het parkje was rustig. Iets wat de brunette wel heel fijn vond eigenlijk. Maar ook zij wist dat ooit de tijd zou komen dat ze sociaal moest gaan doen. Of die dag vandaag was? Misschien wel. Of niet.
Onderwerp: Re: Wait, what are /you/ doing here? wo maa 16, 2016 6:27 pm
De verveling sloeg weer toe, en hard ook dit keer. De jongen had zich weer naar buiten gewurmd, ook al had hij zojuist nog een bel door het gebouw gehoord. Zo lang binnen zitten was niet voor hem weggelegd, hij had een grote behoefte aan frisse lucht en vrijheid. Dus liep hij met zijn handen diep in zijn jaszakken gestoken richting het parkje, waar het vrolijke gefluit van vogels hem al snel begroetten. Simon toverde een bekende glimlach op zijn gezicht en floot terug, waarbij de natuur hem weer een antwoord gaf. Uiteindelijk kwam hij uit bij een rustig kabbelend fonteintje dat omringd werd door verschillende bankjes. Het was niet per se druk, enkele mensen begaven zich op dit tijdstip buiten, maar toen hij zijn blik over zijn omgeving liet gaan, gleed deze over een bankje, dat niet leeg was. Zijn hart leek wel een seconde stil te staan en zijn mond viel een beetje open. Om er zeker van te zijn dat hij niet aan het dagdromen was, liet hij zijn hand kort in het koude water glippen, maar zelfs met de wakkerschuddende vloeistof aan zijn hand, zag hij haar daar nog zitten. Nee.. dit moest iemand zijn die met hem aan het fucken was. Toen hij echter om zich heen keek, zag hij niemand die aandacht aan hem besteedde en hoe zouden ze anders moeten weten dat hij.. een tweelingzus had? Simon slikte, wist voor een van die zeldzame moment niet wat hij moest doen en zijn hoofd voelde leeg aan. “R-Rayne..?” mompelde hij zachtjes, ook bedoeld als een confirmatie voor zichzelf. Langzaam liep hij op haar af, het ongeloof was wel van zijn gezicht van te lezen. Wat deed zij hier? Hoe was ze hier gekomen? Waarom--? Eigenlijk hielden de vragen al op en liep hij sneller op haar af, om haar met al zijn broederliefde te omhelzen, van puur geluk. Voor een moment hoefde hij het wie en wat niet te weten, hij was gewoon blij om haar te zien. “Ik heb je zo gemist..”
Onderwerp: Re: Wait, what are /you/ doing here? wo maa 16, 2016 11:06 pm
Een stem zorgde ervoor dat ze opkeek, met een extreem verwarde blik in haar ogen. Ze herkende die stem uit duizenden, maar had nooit meer gedacht hem te horen. Haar bruine ogen scanden de persoon die daar stond en wilde eigenlijk niet eens geloven dat hij daar echt stond. Dat kon niet. Nee. Het was gewoon onmogelijk. Als dit een grap was, was dit dus echt géén leuke grap. Maar voor zo ver zij wist, wist niemand van haar tweelingbroer dus hoe konden ze dit doen dan? Dat was ook vrij onmogelijk, toch? Het zou wel erg flauw zijn als haar eigen grap - de illusiegrap die eigenlijk alleen voor haar grappig was, tegen haar gebruikt zou worden. Twijfelachtig opende ze haar mond, maar wist niet echt iets te zeggen. Nee, ze kon het gewoon nog steeds niet geloven. Na een jaar géén enkel spoor van hem gevonden te hebben dook hij ineens weer op. Verward keek ze hem aan, al ontstond er langzaam een kleine glimlach op haar lippen. Toen hij haar naam noemde wist ze dat het hem wel moest zijn. Maar echt veel meer dan een awkward stare wist Rayne niet te doen. Het was gewoon zo verwarrend. Waarom was hij hier? Waarom had hij haar niets verteld? Toen hij dichterbij kwam en haar omhelsde beet ze even op haar lip. Emoties, stop. Ga niet raar doen. Ze gooide haar armen om hem heen en slikte. Toen hij ook nog eens zei dat hij haar miste kreeg ze het al helemaal moeilijk. "Stop, je maakt me emotioneel," mompelde ze. Ze had serieus nooit gedacht hem weer terug te zien. En dan al helemaal niet op deze plek. Maar blijkbaar was hij hierheen gegaan en Rayne begon steeds meer vragen te krijgen. Ze was benieuwd om welke reden hij hier was, maar ook vroeg ze zich af waarom hij haar niets verteld had. Echter had zij hem ook niets verteld, dus ze kon het wel begrijpen. Enigszins. "Ik heb jou ook gemist.." zei ze toen uiteindelijk ook, waarna ze hem losliet. De brunette zat vol vragen, die ze het liefste allemaal binnen nu en één minuut beantwoord had.
Onderwerp: Re: Wait, what are /you/ doing here? do maa 17, 2016 6:47 pm
Ook al stond ze binnen enkele meters van hem, nog altijd kon hij het niet geloven dat ze op het bankje zat. De twijfel of zij het wel echt was en niet zijn vermoeide hoofd dat hem nu waanbeelden liet zien, was nog altijd aanwezig in zijn hoofd. De blik die ze op hem wierp zou waarschijnlijk een perfecte weerspiegeling zijn van zijn blik. Ze opende haar mond iets, maar er kwam geen geluid uit. Dus liep hij op haar af, nam maar aan dat dit de werkelijkheid was en omhelsde Rayne met zoveel geluk. Voor een moment bleef hij stil, genoot hij van het moment, totdat Rayne voor de eerste keer sinds ze elkaar hadden gezien iets zei. "Stop, je maakt me emotioneel," Een glimlach was verschenen op zijn gezicht. “Emoties hoeven niet iets slechts te zijn hoor.” mompelde hij terug. Langzaam liet hij haar los uit zijn niet al te stevige greep, zij deed hetzelfde, en ging hij ook op het bankje zitten, echter niet op het zitvlak, maar op de rugleuning, zodat hij iets hoger zat dan zijn zusje en daarmee een leuk uitzicht had. Ze had hem ook gemist.. “Sinds wanneer--, nee, waarom ben je hier?” vroeg hij toch en keek haar met een lichte aarzeling aan. Nog nooit had hij het zich voorgesteld dat ze zo was als hij. Zijn mutaties had hij ook verborgen gehouden voor iedereen, om ze te beschermen, om ze te behouden, maar nu zat zijn zusje naast hem, op een plek voor mutanten. Had zij dan hetzelfde gedaan? Bestond er dan toch zo iets als tweelingen telepathie? De vragen in zijn hoofd maakten hem warrig en vermoeid en het liefst wilde hij de tijd samen en gelukkig spenderen, maar hij wist dat hij ’s nachts last zou krijgen van deze knagende zinnen. In ieder geval kon hij zijn geluk niet op gaan, nu Rayne naast hem zat, gezond en wel. Zoveel dingen wilde hij haar laten zien die hij hier had leren kennen, zoveel mensen. Ah, hij begon weer te grijnzen bij het denken aan Conor’s waarschijnlijke reactie als hij opeens zou komen aanzetten met Rayne. Mooi.
Onderwerp: Re: Wait, what are /you/ doing here? zo maa 20, 2016 7:55 pm
Het was.. Raar. Raar hem in levende lijven te zien, hier op dezelfde plek als haar. Iets wat je niet gauw zou verwachten na elkaar een lange tijd niet te hebben gezien. Ze dacht eigenlijk een hele lange tijd dat hij dood was, maar omdat er geen enkel spoor van hem gevonden was wilde ze dat ook weer niet geloven. Maar blijkbaar had ze dus gelijk gehad, hij leefde nog. Rayne keek naar haar broer, welke naast haar ging zitten. Nou, een soort van. Met een glimlach keek ze hem aan, al had ze ook het gevoel dat ze ieder moment kon gaan janken. Van blijdschap natuurlijk, niet omdat ze het zo erg vond hem weer te zien. Toen haar broer weer begon te spreken, werd het weer wat serieuzer. Waarom ze hier was? Moest ze dat gaan uitleggen? "Mensen raakten gewond, blijkbaar kan ik het niet goed controleren of zo," respondeerde ze simpeltjes op zijn vraag. "Dus vertel mij eens wat jij gedaan hebt om hier te komen," sprak ze toen, niet echt als vraag. Ze zag haar broer niet als iemand die gauw anderen zou verwonden, dus misschien had hij ook wel problemen om het te controleren of zo? Zij was eerder degene van de twee die anderen wilde verwonden na verkeerde woorden, iets wat dus ook gebeurd was. Alleen niet helemaal bedoeld. De brunette had het nog altijd vrij lastig met haar emoties bedwingen, maar nu blijdschap wel de overheersende emotie was, was ze er bijna zeker van dat ze niet ineens zou gaan janken of zo. Ze hield niet echt van huilen, vooral niet huilen omdat ze iemand gemist had. Dat kon ze ook wel op een andere manier laten zien. "In elk geval, sinds ik hier pas enkele dagen ben vind ik wel dat je me een rondleiding mag geven." Rayne grijnsde en knikte, om haar woorden nog wat te verduidelijken. Ja, nadat Simon verdween zonder iets te zeggen was dit wel het minste wat hij kon doen.
Onderwerp: Re: Wait, what are /you/ doing here? za maa 26, 2016 5:57 pm
Toen hij naast haar zat voelde het altijd nog vreemd. Like.. hij had haar nu wel aangeraakt, de optie dat dit allemaal een illusie was was dus weg, maar misschien was het iemand die in zijn gedachten had gezeten en naar haar vorm was geshapeshift? Simon beet kort op zijn lip toen hij op de rugleuning van het houten bankje was gaan zitten en richtte zijn blik op de grond. "Mensen raakten gewond, blijkbaar kan ik het niet goed controleren of zo," Simon begon meteen te fronzen. Mensen raakten gewond? Door haar..? Hij slikte kort. Zo had hij haar nooit gekend. “Wat controleren?” vroeg hij, met een wat voorzichtigere toon toch. Het was een mutatie, dat was wel zeker, maar zijn mutatie was bijna onschadelijk, dus wat kon zij? "Dus vertel mij eens wat jij gedaan hebt om hier te komen," vroeg ze nu aan hem en een glimlach nam de onzekere uitdrukking op zijn gezicht over. “Ik kan in de toekomst kijken en ik wist dat je hier zo komen, dus--” Door zijn eigen gelach kon hij niet verder met zijn verzonnen verhaal. “Nee grapje,” grinnikte hij toen, voordat ze het echt serieus zou nemen en hem straks zou belagen met honderd vragen over haar toekomst. “Ik ben hier om mijn Siren mutaties onder controle te krijgen.” antwoordde hij, dit keer zonder in een lachbui uit te barsten. "In elk geval, sinds ik hier pas enkele dagen ben vind ik wel dat je me een rondleiding mag geven." Bij deze woorden begon hij te stralen van vrolijkheid. “Maar natuurlijk!” Hij sprong van het bankje af en trok haar aan haar hand mee. “Ik zal je alles laten zien!” Niet dat hij alles al op zijn duimpje kende (er was dus geen garantie van niet verdwaald raken), maar door zijn enthousiasme vergat hij dat even. “Oh..! En je moet mijn kamergenoot ontmoeten, hij heet Conor en hij is zo cool!” Er kwam geen einde aan.
Onderwerp: Re: Wait, what are /you/ doing here? ma maa 28, 2016 3:08 pm
Door zijn vraag keek Rayne fronsend naar de jongen. Wat controleren? Dat was toch best logisch? Haar mutatie, duh. Of bedoelde hij - door middel van een omweg, van welke mutatie ze had. De brunette ging maar uit van het laatste en haalde haar schouders onverschillig op. "Mensen vervloeken en zulke dingen. Ze hebben dus ongeluk als ik ze vervloek, maar dat gebeurt dus niet altijd wanneer ik wil dat het gebeurd," vertelde ze simpeltjes, alsof het iets is wat ze altijd al deed. Ze keek met een grijnsje naar haar tweelingbroer, toch stiekem benieuwd naar zijn reactie omdat hij toch best voorzichtig had geklonken. Toen Simon vertelde dat hij in de toekomst kon kijken keek Rayne hem fronsend aan. Echt? Wat.. Maar door het gelach van hem wist ze dat het niet waar was. "Nou zeg, ik had op z'n minst verwacht dat je mijn complete toekomst kon voorspellen," grinnikte ze en ze gaf de jongen een duwtje tegen zijn schouder. De brunette richtte haar blik op de stenen bodem voor haar. "Maar Siren mutaties? Wat mag ik me daar bij voorstellen?" vroeg ze wat zachter. Ze wist wel wat Siren was, maar maar bezat hij dan precies dezelfde krachten als een Siren of vond hij dat gewoon een leuke naam voor zijn mutatie? Rayne snapte nog niet helemaal hoe mensen en hun mutaties werkten hier op deze school, dus misschien was het normaal om je mutatie namen te geven die je erg mooi vond. “Ik zal je alles laten zien!” waren de woorden van de bruinharige jongen. Rayne glimlachte vrolijk en knikte wild. "Alvast bedankt hé! Ik weet zeker dat ik zonder jou hulp zal verdwalen," grinnikte de brunette. "Maar je moet me ook vertellen hoe het allemaal werkt hier op deze school, want ik ga sowieso ook daar fouten in maken." Rayne keek enthousiast naar haar broer en luisterde naar het volgende wat hij te vertellen had. "Ja, dat lijkt me leuk!" Rayne richtte eindelijk haar blik weer op haar broer. "Maar ik begin het koud te krijgen, dus laten we wat gaan doen," sprak de brunette knikkend, waarna ze opstond en haar broer afwachtend aan keek. Wat ze hier allemaal konden doen wist ze niet, maar Simon zou vast wel wat moois kunnen bedenken.
Onderwerp: Re: Wait, what are /you/ doing here? ma apr 04, 2016 10:42 pm
Waarom was ze hier? Wist ze dat hij hier naartoe was gegaan of hadden hun ouders het haar verteld? Hoe zou ze hier gekomen kunnen zijn zonder mutaties? Argh, het verwarde hem te erg en het vermoeide hem zo om zich er mee bezig te houden. Toen ze had gezegd dat er mensen gewond waren geraakt, maakte hij zich toch wel een beetje zorgen. Door haar? Door Rayne? Hij had zijn eigen zusje nooit als iets gevaarlijks gezien? "Mensen vervloeken en zulke dingen. Ze hebben dus ongeluk als ik ze vervloek, maar dat gebeurt dus niet altijd wanneer ik wil dat het gebeurd," antwoordde ze hem op zijn vraag wat ze dus eigenlijk zou moeten controleren hier. Met welke toon ze het zo simpeltjes had verteld, verraste hem wel iets, aangezien hij daar in zijn jeugd nauwelijks iets van had gemerkt. “Wat kan ik me daarbij voorstellen, een vloek?” vroeg hij, nog altijd met een frons op zijn gezicht. Moest hij nu denken aan die sprookjes met heksen die een vloek over alles en iedereen uitspraken? Uwl, was zijn zusje een heks? Ze moest lachen om zijn grapje dat hij hier was omdat hij de skills had om in de toekomst te kijken. “Het spijt me, ik weet dat ik veel kan, maar niet alles.” glimlachte hij, weer opgenomen in zijn gewoonlijke vrolijke bui. "Maar Siren mutaties? Wat mag ik me daar bij voorstellen?" Werd er vervolgens aan hem gevraagd. “Hmm nou, ik beschik over de krachten om mijn stemtoon zo te vervormen om een gewenste emotie bij mensen op te wekken, ik kan in alle soorten vogels veranderen en ik kan een soort mist opwekken.” Was dat hoe hij het moest uitleggen? Zonder hem zou ze zeer zeker verdwalen, met hem.. eigenlijk ook, waarschijnlijk. "Maar je moet me ook vertellen hoe het allemaal werkt hier op deze school, want ik ga sowieso ook daar fouten in maken." Met een onschuldig glimlachje keek hij haar aan. “Ik zal m’n best doen, al zit ik hier niet veel langer dan jij, maar wat ik te horen heb gekregen zal ik natuurlijk doorgeven.” Hij vond het zo fijn om weer een bekend gezicht te zien, zijn hele humeur klaarde er gewoon door op. “Je hebt dus gewoon lessen, zoals op school, maar er zijn ook ruimtes ingericht waar je je mutaties onder toezicht kan oefenen. Het is eigenlijk best wel vrij allemaal.” Maar soms ook alleen. “Heb je een kamergenoot?” vroeg hij, omdat hij niet wilde dat ze zo alleen op haar kamer zou zitten. Ze begon het echter koud te krijgen, dus dat was een teken om iets te gaan doen. “Helemaal! Noem een plek en ik breng je d’r naartoe!”
