Never really felt bad about it /&Alex

Dat moet dus niet? Dat moet dus niet? Nee dat ging dus niet. Moet ik helemaal opnieuw mannnnn. Neeeeeeeee. Ik heb zin om iets te rammen. Ik heb zo'n zin om iets te rammen. Is het dit? Is dit het? Dit is het niet. Moet ik hier aflopen? Ik ga hier aflopen. Begin nu niet te lachen, ik ga hier aflopen. NEEEEEEEEEEEEEE. Je bent echt een vieze hond, Peter. Je bent echt een nee. Ja niemand had gedacht dat je zo ver in het leveltje kwam, Timon. Houd toch op.

Alex was letterlijk aan het huilen van het lachen door de filmpjes die ze keek op Lucille's iPad, voornamelijk van het Youtube gamekanaal Lekker Spelen en kerst vines. Hier zou ze haar dag wel mee doorkomen. Of eigenlijk het weekend. Verder had ze toch niets beters te doen. Lucille had zich al vanaf de middag was doorgebroken naar het skategebied gestort met haar board en zin om te joinen had ze niet gehad. Ze voelde zich lui over het algemeen en contacten maken was niet echt haar stijl. Maar het hoogtepunt van luiheid bereikte ze toch wel wanneer de iPad uit was gevallen omdat de batterij op 0 procent had gestaan en ze geen zin had om van het bed af te gaan om de oplader te pakken, zelfs niet om haar lichaam half eraf te hangen voor het kabeltje. Ze slaakte eens een zucht en sloeg de palm van haar hand tegen haar voorhoofd aan met een vermoeide kreun. Nee, ze moest nu wel echt opstaan. Haar haar was vet en ze kon zweren dat haar maag het nu ook al vervelend begon te vinden dat ze nog geen eten naar binnen had gewerkt vandaag.

En dus had ze zich uit haar luiheid geslagen en had ze een douche genomen, halverwege best swingend en energiek omdat ze een Vengaboys nummer van de hal had horen komen dat ze maar al te best kende. For some reason waren die nummers ook nog een fase geweest op hun school, in Frankrijk for christs sake, en had ze maar al te graag meegezongen met het nummer Hot Hot Hot in die tijd en nu zeker onder de douche.
Ole, olee, oleee~ ging het door haar hoofd heen wanneer ze de deur van hun kamer achter haar dicht sloeg en ze een hand door haar gefohnde haren haalde. Wat was ze ook alweer van plan om te doen? Ah right, iets te snacken halen. Iets dat haar maag zou vullen en wat niet al te groot was. En for some other reason deed haar dat denken aan die paddestoeltjes vanuit het Mario spel. Toad, right? Die nergens voor deugden in de Mario spellen, vooral niet wanneer het kwam tot het redden van prinses Peach. Ze waren alleen nuttig voor de schattigheid van het spel en ze zagen er best bouncebaar uit. Was dat zelfs een woord? Like een soort van trampoline. Paddo's waar je op kan springen? Oh man, ze schudde haar hoofd met een glimlach die op haar lippen was verschenen door haar eigen vage gedachten en ze maar hoopte dat er geen telepaat die gedachten nu te horen kreeg. Al wist ze niet helemaal zeker of telepaten uberhaupt hun mutaties zomaar uit konden zetten of dat ze de mensen om hun heen 24/7 konden horen.
Het zette haar aan het denken terwijl ze al dichterbij de cafetaria kwam en daardoor niet door had dat ze tegen iemand op botste en zodra ze omhoog keek kwam er meteen een best geschokte blik op haar gezicht te staan. ''Oh shit, het spijt me Eleanor ik-'' ben echt enorm dom? Kan niet uitkijken? Wat wou ze precies zeggen? De grijns die Eleanor haar gaf bracht haar in verwarring waardoor haar mond wel open was maar er geen woord uit kon komen. ''Hee?'' Reageerde ze vragend, niet zeker hoe ze moest reageren omdat Eleanor op een of andere manier niet reageerde op de manier die ze van haar gewend was. Niet dat ze eerder tegen haar opgebotst was- iets klopte gewoon niet? En wanneer ze een plotselinge Ooooh! maakte met een lach veranderde ze daarbij naar een meisje die ze niet eerder had gezien en draaide Alex d'r hoofd een tikje schuin met haar wenkbrauwen lichtelijk fronzend maar haar ogen nog altijd ongeloofwaardig. Sinds wanneer kon Eleanor shapeshiften? Of.. dit was Eleanor helemaal niet. Zodra het meisje terug naar de keuken had gekeken realiseerde Alex zich dat en schoot ze haar handen uit haar jack vandaan. Waarom wist ze niet precies, maar ze had het gevoel dat ze beter mee kon rennen met het meisje voordat Celine dacht dat zij bij haar hoorde en ze daarvoor ook in de problemen kon komen. Of het was gewoon de kick die ze al een hele lange tijd gemist had die weer in haar aanwakkerde. Het gevoel van een avontuur, van iets stelen, dat haar achter het meisje aan deed rennen wanneer ze ervandoor was geschoten.

Waar het meisje ook maar heen ging, het kon Alex niet echt veel schelen, het was toch niet zo dat ze van het eiland af konden komen. En terwijl ze achter de brunette aan rende kon ze toch wel haast zweren dat ze Eleanor richting het cafetaria had zien lopen. In een reflex rende ze binnen no time naast het cupcake meisje. ''Waarheen gurl? Please niet het hele eiland rond, mijn conditie is niet meer wat het is geweest.'' Vroeg ze haar al rennend terwijl de adem in haar stem te horen was.

''Please.'' Grinnikte ze zachtjes. ''Spaar mij, ik smeek om genade, niet het hele eiland rond! Ik doe alles!'' Ging ze verder, al was het niet alsof ze echt volledig buiten adem was. Dat wou ze juist voorkomen. Ze ging mee in Katerzyna's tempo en remde ook af, keek achterom om zelf bevestiging te hebben van wat ze gezegd had. Ze had gelijk, het leek er niet op alsof iemand hen ook maar achtervolgde. ''Nice. Al denk ik eerlijk gezegd niet dat het super erg is though, I mean er zijn genoeg mutanten met mutaties die zo snel weer eten kunnen bereiden. Zelfs kunnen toveren. Die nieuwe chick van natuur of scheikunde, I don't know, zag ik sushi uit d'r handen laten komen.'' Zei Alex terwijl haar blik op de doos was gevallen en ze de afstand tussen hun versmalde. Het zag er allemaal heerlijk uit. Ze staarde er echter zo lang naar dat ze niet in de gaten had gehad dat er iemand bij hen was komen staan en lichtelijk schrok van zijn plotselinge stem. ''Teri-'' ze hield zich net op tijd in en schraapte haar keel daarna. ''Geef voortaan please een waarschuwing, mijn arme hartje kan geen jumpscares aan.'' En ze haalde vervolgens een beetje ongemakkelijk een hand door haar haren, ongemakkelijk door het feit dat ze best wel een makkelijke schrikker was en bijna haar schaduw mutatie had gebruikt om te verdwijnen. Het grappige was dat ze dan wel weer een horror fan was en zulke films keek en spellen speelde en als de spanning soms teveel werd en er een plotselinge jumpscare kwam- ze dan wegpoefde in stofdeeltjes voor een aantal seconden. Meteen hoorde ze Lucille's lach door haar hoofd galmen in een herinnering.

''De lounge dus. Is dat een val?'' Vroeg ze met een smalle grijns op haar lippen terwijl ze haar hand in de doos stak en er voorzichtig een cupcakeje uit haalde. Het was niet de bedoeling dat ze per ongeluk een andere om zou stoten of aan zou raken. De blondine nam er een hapje van en sloot haar ogen bij de smaak van de heerlijke zoetigheid. ''Hmm,'' kreunde ze zachtjes van geluk voordat ze haar ogen open deed en toen pas door had hoe awkward ze bezig was. ''Sorry? Ze zijn echt- hmm, hmm, hmm!'' Ze keek nog even Clyde na die er weer verder vandoor was gegaan en richtte zich toen weer tot Katerzyna. ''Nu je me toch mee op date neemt, m'n naam is Alex by the way.'' Stelde ze zich maar even snel voor. ''De lounge dus?'' Vroeg ze voordat ze nog een hapje nam van haar cupcake en dit keer de sprint inzette om naar de ruimte te gaan waar de peacekeeper het over had gehad.

''Ja alles!''  Herhaalde ze nog eens, al was dat misschien niet de beste reactie geweest. Het was meer uit speelsheid en eerlijk kon ze niet inzien dat de brunette echt kwade bedoelingen had- als ze even de gestolen cupcakes daarvan buitensloot. ''Tillen? Superhuman? Daar kom je nu mee?''  Mokte ze met een lach op haar lippen. Als ze dat eerder had gedaan was het veel makkelijker geweest om weg te komen, toch? Dan had zij die doos cupcakes wel vast kunnen houden en had zij zich op d'r rug kunnen dragen of iets. Ze bedacht zich de meest rare scenarios voordat het meisje antwoordde op wat zij haar verteld had over de nieuwe natuurkunde docente. ''Wie niet? Ze heeft volgens mij niet eens eten vanuit het cafetaria nodig, ze kan zichzelf gewoon bevoorraden met eten. Ik vraag me af of ze zelfs eten kookt of het gewoon vers en alles uit d'r handen kan laten komen. Warm en wel. Al die mutatie shit laat mijn brein nog eens crashen aan wat er allemaal wel niet mogelijk is. Damn.''

Clyde was inmiddels weg en ze vroeg zich af of zijn suggestie een val was, waarop het meisje grinnikte en haar schouders opgehaald had met het antwoord dat het vast wel een val was. Toch had Alex er op een of andere manier het volle vertrouwen in dat de man hun echt niet zou voorliegen. Toch? Nu begon ze twijfels te krijgen. Had het eiland haar dan echt al veranderd daarin? Dat ze zomaar al snel mensen begon te vertrouwen? Het was een feit dat er geen bendeleden waren die uit Frankrijk kwamen- tenminste daar leek het tot nu toe niet op, en ze zat er al een aantal jaartjes.
Alex was al gaan rennen met het cupcakeje nog altijd in haar hand. ''Alright, Kat it is.''  Knipoogde ze kort naar de brunette die inmiddels bij haar zijde rende. ''I don't know eigenlijk, we kunnen het bespieden van een hoekje en als de kust veilig lijkt te zijn er gewoon campen? Niemand komt aan de cupcakejes. You know, like Call of Duty, de lounge zal van ons zijn. Dat noem ik nog eens een date''  Grijnsde ze breed, had heus wel haar blik opgevangen wanneer ze het woordje date had gebruikt eerder in de gang. Terwijl ze nog een hapje nam en rende met twee treden tegelijk ze de trap naar de eerste verdieping op. ''Dus Superhuman.. wat kan je allemaal?''  Vroeg ze met een ietwat zwoelere stem dan ze bedoeld had maar achteraf maakte het haar niet uit. ''Of ga je m'n brein laten crashen met al je skills?''

Het was duidelijk dat het meisje dat haar benadert had niet snel moe te krijgen was of überhaupt slecht gehumeurd. Tenminste, dat maakte ze op uit hoe ze een constante glimlach op haar lippen leek te hebben, waar Alex eigenlijk door aangestoken werd en automatisch een beetje hetzelfde deed. Ze kon er niks aan doen dat ze het zo overnam, Kat gaf gewoon positieve vibes af, ondanks het stelen van de cupcakes. Dat detail vergat ze wel gewoon even. Het was namelijk niet alsof Kat echt een misdaad had begaan, voor zover ze wist was het eten in de cafetaria altijd gratis geweest en als ze over hadden en Kat vrijgevig was dan konden ze altijd uitdelen aan de jongere mutanten.

"Ik voel je." Reageerde ze op Kat's reactie op Alyssa's mutatie. Logisch dat ze die wou, wie wou die nu niet? De mensen met nog awesomere mutaties waarschijnlijk.. maar op het moment kon ze niets beters verzinnen wat het toveren van eten kon overtreffen.

Ohoho. Kat was in voor het kapen van de lounge, wat haar hartje stiekem even liet overslaan, maar het gevoel snel weer moest onderdrukken doordat ze de doos van cupcakes vanuit haar ooghoeken haar kant op zag vliegen en ze die gelukkig zonder blunders in haar handen ving. Door Kat's 'Niet schrikken.' had ze haar aandacht snel weer op het meisje gevestigd. Voordat ze het wist was ze in een huge ass tijger veranderd en staarde Alex haar droog terug in haar blauwe ogen aan zonder wat te zeggen. Totdat ze het 'Hop on.' teken kreeg dan. Toen knipperde ze met haar ogen en schudde met haar hoofd, voornamelijk ook omdat er een blond plukje haar weer eens voor haar ogen gevallen was. "Sure." Was haar enige antwoord op Kat en ze sloeg haar rechterbeen vlug om het grote fluffy lichaam aan van het meisje, van de tijger? Hoe dan ook, ze hield de doos stevig vast en aaide even Kat's harige nek even kort met haar andere hand. "Ehr.. sorry als dit pijn doet?" Vroeg ze wat vragend voordat ze haar hand in de vacht zette waar ze haar zojuist een soort van geaaid had en ze zichzelf van binnen afvroeg of dit niet raar was. Iemand die ze net kende die in tijgermodus voor haar was gaan staan waar ze zomaar op mocht zitten. Oké, eerlijk was eerlijk, het was een missie. Ze zouden de lounge veroveren als dat nodig was en hard ook. De vraag was alleen hoe Kat het zou aanpakken, op een pijnlijke manier of een simpele dreigmanier? Ze moest het niet overdenken want het was tenslotte maar een spelletje wat ze deden.. maar wat als Kat het anders in gedachten had? Ergens maakte ze zich daar zorgen over.

Gedachten die als sneeuw voor de zon verdwenen zodra ze de lounge ingesneakt waren. Er was namelijk helemaal niemand. "Well.. dat was makkelijk. De basis is vanaf nu veroverd, niemand komt er in. Inclusief docenten als het moet." Grijnsde ze toen, daarmee Clyde en z'n snode plannetje bedoelende. Nee, zelfs Clyde mocht geen cupcake meer stelen. En na die giechel merkte ze op hoe erg ze voorover geleund zat op de tijger en best chillde op Katerzyna. "Sorry, dat was vast raar ofzo. Ik ga al van je af- en- ik moet stoppen met dat soort rare dingen te zeggen." En plots verkleurden haar wangen lichtelijk rood, iets waar Alex niet zo'n fan van was en zich meteen omdraaide en van het kleine trapje richting de lounge bankjes af holde. Ze greep alle kussens die ze in haar armen kon houden nadat ze de doos cupcakes in het midden van de grond had neergelegd en legde alle kussen erom heen voordat ze de anderen ook begon te verzamelen. Er waren er tenslotte ook zoveel. En het nadeel was vast ook dat ze ze achteraf moesten opruimen maar aye dat kwam later wel. De plezier was nog maar net begonnen. "Big tiger, hoe lang zit je hier al op het eiland?"

Hoewel er wel al veel kussens op de banken die ze zouden claimen hadden gelegen, was het Alex haar mening dat ze er veel en veel meer nodig hadden. Voor de zachtheid en dat niemand zo gauw de cupcakes zouden zien bovendien ook. Ze zag Kat al goed werk doen door met haar mega tijgerlichaam voor de cupcakes te gaan liggen en- nouja- bovendien ook helemaal niks uitvoeren, waardoor Alex kort d'r ogen speelvol liet rollen voordat ze besloot er nog maar een paar te pakken en die bij de kussens te proppen die ze al hadden verzameld- of nouja die zij had verzameld. Goddamnit. Toch kon ze er niet boos op zijn of wat dan ook, het was echter niet alsof Kat helemaal niks had gedaan, zij had tenslotte voor de cupcakes gezorgd en niet te vergeten: bijna tegen Alex aan gelopen.

''Da's niet erg lang..'' Antwoordde de blondine op de paar maandjes die Kat vertelde dat ze hier nog maar zat. ''Wil je het echt weten?'' Vroeg ze met een omhooggaande wenkbrauw voordat ze zich op de kussens neerstortte in kleermakerszit en toekeek hoe Kat terug in haar menselijke gedaante kwam, de knappe brunette die ze nu rustig in zich op kon nemen zonder haar half aan te kijken zoals ze bij het rennen had gedaan. Onbewust was er een goedkeurende expressie op haar gezicht komen te staan met een grijnsje op haar lippen spelende. Totdat ze doorhad dat Kat haar aankeek en ze toen een paar keer knipperde. ''Ohja, nou, sowieso al twee jaar. Dus al een stuk langer.. dan de meeste hier eigenlijk.'' Kat was wat meer overeind gekomen en Alex rechtte haar schouders eventjes voordat ze naar een kussen greep en die in haar schoot duwde met haar armen eromheen gevouwen. Een soort automatisch trekje dat ze had als er kussens in haar buurt waren. Eigenlijk had ze dat alleen in haar meisjes vorm- vreemd genoeg. Maar hee, haar jongensvorm had ook zijn eigen trekjes. Ze slikte en keek Kat terug aan wanneer ze haar een vraag stelde waarbij ze nu pas echt nadacht wat het had kunnen betekenen. ''Euh.. ja?'' Vroeg ze wat onzeker en draaide haar hoofd ietsje met een onheilspellende blik naar Kat. ''Als het gaat om deze lounge verdedigen- ik ga niet echt iemand vermoorden hoor, wat je ook zegt.'' Hief ze haar wenkbrauw opnieuw op en wachtte met lichte zenuwen op wat Kat's suggestie zou zijn.