Get away from me (&Grace)

It's time for you to shine

De lessen waren bijna afgelopen, toen Kylie nog een werkstuk op gekregen kreeg. Het werkstuk moest gaan over haar zelf. Over dingen waar ze niet bang voor was en over dingen waar ze juist wel bang voor was. Dat zou voor haar nog een hele klus worden. Ze had een grote angst voor spinnen en muizen. Het liefst wilde ze daar ook niks van op zoeken. Alleen het denken er aan al zorgde voor een rilling over haar rug. Maar als het ging over dingen waar ze niet bang voor was, was dat niet heel moeilijk. Ze was voor niks bang, behalve dus voor de spinnen en de muizen. Ze had geen hoogtevrees of voor wilde dieren. Het zou maar raar zijn als ze bang was voor wilde dieren, terwijl ze zelf in dieren kon veranderen. Dat deed haar bange gedachten weg vagen en ijverig begon ze op het papier te schrijven waar ze niet bang voor was. Het moest een werkstuk worden van een vier hoofdstukken waarin in details beschreven moest worden wat haar angst precies inhield. En waarom ze niet bang was voor hoogtevrees. Het was best wel moeilijk om iets in details te doen, maar de docente vond het al goed als het een half a4’tje was. Dus dat scheelde wel heel veel werk. En dat maakte de hele opdracht ook een stuk minder werk. Ook al was Kylie niet een persoon die het echt bij een half a4’tje hield. Nee, ze nam rustig de drie weken de tijd om alles pikkobello in te leveren. Ze zou er elke dag aan werken als het moest en misschien had ze hem ook wel eerder af.

Toch had ze wel eerst wat meer informatie nodig over de wilde dieren wat ze gevaarlijk maakte en de reden met argument waarom ze er niet bang voor was. Ook had ze dat nodig met hoogtevrees.. en de spinnen en de muizen. En waar kon ze die informatie beter vinden dan de bibliotheek? Vlak na de bel was gegaan van de laatste les die had rende ze met haar kleine schooltasje naar de bibliotheek. Ze vroeg aan de vrouw waar ze boeken over hoogtevrees en wilde dieren kon vinden. Ze begon eerst maar wat het makkelijkste was voor haar. De vrouw vertelde haar waar ze boeken kon vinden, maar vertelde ook dat ze alleen zou zijn in de bibliotheek omdat ze op pauze ging en over een uurtje weer was. Kylie had in het rondte gekeken en zag verder geen mensen. En twijfelde of ze dan een andere keer terug zou komen, maar misschien was het fijn dat ze eventjes alleen kon werken. Ze was best ijverig en had genoeg discipline om rustig haar werk te maken. Ja, ze mocht dan wel tien jaar zijn, maar ze had wel iets volwassens dat ze ijverig was en discipline had. “Geen zorgen, alles zal nog zo staan als u terug komt,” zei ze beleefd met haar lieve gezichtje dat er op wees dat ze niet loog. De vrouw geloofde haar en liet haar alleen, waarna zij opzoek ging naar de boeken.

Niet veel later had Kylie het op een keiharde gillen gezet, toen ze de grote zwarte spin zag kruipend uit een boek zag lopen dat ze net had open geslagen. Automatisch had ze het boek weg gesmeten om de spin zo ver mogelijk van haar weg te houden, maar haar idee werkte niet zoals ze had verwacht. De spin liep niet weg van haar, maar kwam juist naar haar toe. Nog harder begon ze gillen en kroop het hoekje in waar ze hoopte veilig te zijn. Waarom moest de bibliothecaresse nou juist op pauze gaan als zij in aanraking was gekomen met een grote zwarte dikke spin. Een spin die haar maar lastig bleef vallen en zij had geen keus om te gaan gillen en hopen de spin weg te gaan. Waarom was zij nu ook de enige in de bibliotheek?! Iemand moest haar toch horen met het haar harde gegil? Ze trok haar knieën op en maakte zich zo klein mogelijk en bleef maar gil. Ze was bijna aan het hyperventileren, toen de spin nog dichter bij kwam. Ze wilde zo graag dat de spin van haar weg ging, maar niet dat hij vermoord werd. Nee, zo rude was ze niet. Maar alleen weg van haar. Dat was toch helemaal niet te veel gevraagd?

(&Grace)

It's time for you to shine

Kylie zette de pen tegen het papier aan en begon de eerste vraag op te schrijven. Waar was ze niet bang voor? Het was een vrij simpele vraag en ze kon zoveel dingen opnoemen waar ze niet bang voor was. De manier waarmee ze moest antwoorden was moeilijk, want ja ze kon wel zeggen waarom ze niet bang was voor hoogte. Maar daarbij moest ze ook uitleg geven waarom hoogtes voor andere mensen eng waren. Het was een soort psychologische opdracht wat haar hielp om te groeien en te ontwikkelen. Best moeilijk voor een tien jarig meisje, maar ze het was haar eigen schuld geweest. Zij had gezegd dat ze de opdracht aan kon en er een weddenschap mee had gemaakt met de docent. Andere kinderen mochten het gewoon over hun lievelings dier doen, maar dat vond ze te gemakkelijk had ze koppig gezegd. En zelfs op het punt dat ze een paar boeken uit de kast van de bibliotheek had gehaald was ze er zeker van dat ze deze opdracht met een dikke voldoende kon maken. Ze was nou eenmaal een ijverige leerling, maar stiekem wist ze diep in haar hart dat ze deze opdracht nooit goed kon maken zonder dat ze hulp kreeg van een andere leerling. Voor al als ze haar angsten op moest schrijven en hoe ze over haar angsten heen zou kunnen komen. Kom op zeg, ze ging niet op zoek naar spinnen en muizen waar ze zo bang voor was. Ze vond het wel goed zo dat ze er bang voor was, want zo bleven ze uit haar buurt.

Het was alleen jammer dat ze daar sterk in vergist had. De grote zwarte spin die uit haar net opengeslagen boek kwam lopen over hoogtes hadden er voor gezorgd dat ze het op een harde gillen gezegd. Ze was niet sterk genoeg om de spin te kunnen verslaan zonder dat hij naar toe zou gaan komen. Haar grote bruine kijkers waren gericht op het zwarte beest die steeds dichter bij kwam en zij nergens heen kon zonder dieper de hoek in te kruipen. De spin had iets tegen haar dat wist ze zeker anders zou hij ook niet op haar af komen. Elke keer de spin dichter bij kwam werd haar gillen maar harder en harder. Het kleine kind begon te hyperventileren van de angst en ze voelde hoe haar lichaam op het punt stond uit te barsten. Hierbij zou ze geheel op gaan in geladen deeltjes die over al naar toe zouden schieten en als volgt een aurora zou maken. Het idee was beter, want dan was zij in ieder geval weg van de spin, maar de bibliotheek zou wel tot de grond gelijk worden door de hoeveelheid vuur en lava er bij aanwezig was.
Kylie maakte zich steeds kleiner en de muren van de hoek begon haar schouders pijn te doen, maar ze durfde niet weg te gaan zonder dat de spin achter haar aan zou komen. Misschien zou ze de spin dan nog wel groeien en dan had zulke grote spinnen als in Harry Potter voor haar neus. Ook al leek deze spin al net zo groot als de films.

“Ho ho ho, stop jij eens even.” begon de meid die op haar af kwam lopen, maar uiteindelijk de spin op haar hand liet lopen. Kylie zat helemaal vast geplakt aan de muur en keek de blondine met grote verschrikte ogen aan. Haar gillen was gestopt, maar het hyperventileren zou nog wel even doorgaan. De meid keek haar met een glimlachje aan, maar ze kon nog niet ontspannen. Die spin was nog altijd in de buurt en dat was gewoon iets wat ze niet leuk vond. Het hele spin gebeurde stelde haar gewoon niet op het gemak. “Rustig maar, er is echt niets om bang voor te zijn, ze zal je niets doen.” probeerde de meid haar gerust te stellen, maar haar ogen waren nog steeds op de spin gericht. De spin liep niet weg, maar bleef gewoon zitten. Maar wie weet was het wel zo’n spinnetje dat kon springen, dan was ze als nog gedoemd. “Ze probeerde alleen maar weg te komen en had niet door dat ze juist op jou afkwam.” legde de meid uit, waardoor Kylie haar ogen richtte op de meid en dan weer naar spin. Ze wilde niet dichterbij komen of weg gaan uit haar hoekje, maar ze probeerde de moed wel bij elkaar te rapen om iets tegen de meid te zeggen. “Maar… maar het is een hele grote enge spin die op mij af kwam naar mijn hoekje waar ze toch niet verder kon,” zei ze eerst stotterend, maar daarna heel snel. Ze wees naar de spin en zei:“Hoe weet je dat het een zij is?” Niet-begrijpend hoe de meid dat wist en of spinnen wel een geslacht hadden of iets. Er was toch mogelijkheid dat spinnen geheel naakt waren en de meid dat had gezien… Iew Kylie wilde er niet eens over nadenken hoe de meid dat wist. Ze wilde alleen verzekerd hebben dat er niet meer spinnen op haar af zouden komen, waarna ze weer verder begon te ratelen. “Er komen toch niet meer spinnen? Ze zijn namelijk heel erg eng,” zei ze met een :c face. Bij de gedachten dat ze spinnen moest opzoeken voor haar werkstuk gingen gelijk allerlei alarmbellen af dat ze het werkstuk niet verder zou gaan maken. Niet als ze nog meer spinnen zou tegenkomen.