Ravenna Devereux - Class 2
- Aantal berichten : 178
Character Profile
Alias: Nimue
Age: 18
Occupation:
 |  Onderwerp: I'll play my part wo mei 14, 2014 9:46 pm | |
| Ze liep rustig door de tuin. Honderden bloemen waren in bloei en gaven de tuin prachtige kleuren. Ze glimlachte, ze was blij hier te zijn. Ze voelde zich langzaam steeds meer thuis op de school. Het was nog wennen, alle nieuwe dingen. En het voornaamste, ze was niet meer de enige met een mutatie. Iedereen hier was speciaal, anders. Het voelde geweldig om niet de enige te zijn. Ze had zich altijd wel een beetje alleen gevoeld, en na de dood van haar ouders... Maar gelukkig had ze daar nu niet meer zo'n last van. Oke, ze miste ze, heel erg. Maar in het begin was ze er kapot van geweest, ze had dagen moeten huilen. En haar tante die haar opving.. Er ging een rilling over haar rug bij de gedachte aan dat mens. Ze had haar gedwongen haar mutatie te gebruiken, en dat was de druppel geweest. Ze was blij dat ze was opgehaald, en nu hier was. Het voelde als, thuis.
Ze stopte, en keek naar bloemen die aan verzorging toe waren. Het leek erop dat ze lang geen water hadden gehad. Ze keek om zich heen, nergens was iets van een gieter te bekennen. Ze zag nergens een kraan, en nergens een bron van water. Ze zuchtte, en keek nog eens. Misschien had ze iets over het hoofd gezien. Haar blik bleef hangen bij de andere bloemen en planten in de tuin. Het drong tot haar door dat ook die vol zaten met water. Zelfs de lucht, zelfs de lucht zat er vol mee. Ze keek bedenkelijk omhoog. Er hingen wel een paar wolkjes aan de blauwe lucht, maar of dat zou werken. Ze ademde even diep in en uit, en bewoog toen haar hand door de lucht. Water leek te verschijnen, en er draaide nu een bol van water in haar hand. Ze glimlachte. Ze bewoog nu beide handen, en een grotere hoeveelheid draaide nu rond boven haar handen. Ze draaide zich naar de bloemen toe, en bewoog langzaam haar hand. Het water zweefde naar de planten toe, en ging de grond in. Tevreden keek ze naar wat ze had bereikt. Misschien had ze dit als een leermoment moeten zien, misschien ook niet, het was haar gelukt, en ze was er blij mee. Ze draaide zich om, en stond oog in oog met een andere mutant. Op haar gezicht hing een kleine glimlach. "Hey," sprak ze rustig.
& Jynn Collins, of als het een van je andere acc'jes is, ook goed c:
-Moet nog een beetje inkomen -
- clothes:
|
|
Jynn Collins - Class 2
- Aantal berichten : 187
Character Profile
Alias: Hit Girl
Age: 18
Occupation:
| | Onderwerp: Re: I'll play my part za mei 17, 2014 9:12 pm | |
| JYNN COLLINS
You can ask ‘Why’ all you want but it doesn’t mean a damn thing if you’re not listening to the answer. Zoals vaak dwaalde Jynn wat doelloos rond over het terrein. Na al die tijd was de enige persoon die ze als vriend kon beschouwen nog steeds Marcial, maar hem zag ze bijna nooit meer. Ook met haar roommate had ze eigenlijk geen contact, dus ze had niet veel meer te doen dan over het terrein rond te school te dwalen, luisterend naar muziek, lezend.
Het was mooi weer, maar een paar wolkjes dreven voorbij in de lucht, Arabella van the Arctic Monkeys stond net iets te hard aan en dreunde via haar oortjes haar oren binnen. Haar blonde haar had vandaag bedacht dat het stijl was en ze had het los over haar schouders hangen. Haar handen had diep in de zakken van haar baseball jack gestoken. Op haar zwarte, lage chucks slenterde ze door de tuin. Ze kwam hier niet vaak, aangezien ze meestal alleen wilde zijn en het was echt zo’n romantisch plekje waar de weinige stelletjes die op Genosha Island ronliepen zich vaak lieten zien. En als Jynn ergens geen zin in had was het wel tegen het gelebber van haar mede-studenten te moeten aankijken. Of meeluisteren. Dat was waarschijnlijk nog erger. Yuk. Maar vandaag waren er minder mensen.
Jynn liep door de bloementuin, haar muziek veranderde naar Do I Wanna Know. Om naar de andere kant van de bloementuin te komen moest ze eerst langs een meisje wat aandachtig naar de bloemen stond te staren. Ze had nooit veel met planten gehad, en het boeide haar ook niks dat andere mensen bloemen wel helemaal geweldig vonden, maar ze bleef toch naar het meisje staan kijken. Ze haalde namelijk haar hand door de lucht en een bol vloeistof vormde zich bij haar hand. Jynn kneep haar ogen tot spleetjes. Het ene moment denk je dat je al zo gewend bent geraakt en mutaties dat je ze niet eens meer opmerkt, en het volgende moment sta je te staren naar een leerling.
Het meisje haalde nu twee handen door de lucht en meer vloeistof, water waarschijnlijk, verscheen. Ze bracht het naar de bloemen en daar verdween het in de grond. Jynn knipperde. Tja, er zou wel nooit een tijd komen waarop ze helemaal gewend raakte aan de vele mutanten om haar heen.
Ze wilde doorlopen, zich weer tot haar eigen zaken richten, maar het blonde meisje draaide zich om en besloot blijkbaar dat Jynn wel een aanspreekbaar persoon was. Om eerlijk te zijn, dat kwam niet vaak voor en als Jynn moest toegeven dat ze zelf waarschijnlijk daar nog wel de meeste schuld aan had, net zoals het feit dat ze nog geen vrienden had. Ze straalde nou niet bepaald socialiteit uit. ‘Ehm, hey.’ antwoordde Jynn met enige twijfel. Wat moest ze hier nu weer mee.
NOTES:||CLOTHES||WORDS: 458 |
|
