Onderwerp: Re: { All or nothing ma maa 21, 2016 6:59 pm
Toen de jongen over zijn 'onschuldigheid' doorging kon Rayne niet meer doen dan met haar ogen rollen. "Fijn dat je het zelf gelooft," respondeerde ze met een knipoog. Nee, ze geloofde daar dus echt even niets van. Dat hij misschien ongevaarlijk was kon wel, maar dat hij harmonie en liefde uitstraalde? Nooit. Never. Nope. Onmogelijk. Impossible. Insert 100 woorden met dezelfde betekenis. Hati bleef nog even voor haar staan en ze had de neiging gekregen om hem weg proberen te schuiven, maar ze wist wel dat ze geen beweging in zijn grote lichaam zou krijgen. Dus ze wachtte maar weer af tot hij besloten had minder vervelend te doen en opzij te stappen. Hij zei dat hij wist waar ze niet heen moesten, dat was dan toch een begin, en stapte opzij. "Dan hebben we tenminste een begin.." sprak Rayne schouderophalend. Ze liep achter Hati aan en hield hem strak in de gaten. Omdat ze hier nog maar net was en hem voor geen meter vertrouwde wilde ze hem liever niet uit het oog verliezen. Dadelijk liet hij haar achter in het bos of zo. Dan kwam ze waarschijnlijk nooit meer levend terug op deze school. "Laten we dan haar vertrouwen op jou goede gevoel voor richting," reageerde ze, niet perse negatief maar ook niet compleet positief over dit hele gebeuren. Ze richtte haar bruine ogen op de jongen en ging nu zelfs naast hem lopen. Ze wist nog niet wat voor mutaties hij had, misschien had hij wel supersnelheid of zo. En no way dat zij hem kwijt zou raken.
Onderwerp: Re: { All or nothing ma maa 21, 2016 9:35 pm
“Als ik het niet doe doet niemand het” Ging hij onverstoorbaar verder. Hij leek over het algemeen onverstoorbaar e zijn in alles wat hij deed. Zo bleef hij ook net iets te lang staan als aangenaam was voor de ander en leek er zich hier heel goed bewust van te zijn. Misschien was dat nog het ergste, dat hij heel goed wist dat wat hij ook deed verkeerd was. Maar hij bleef het gewoon doen. Rayne leek zichzelf echter redelijk goed te kunnen handelen. “Zo groot is het eiland vast niet” Geen idee, hij had tot nu toe alleen het strand gevonden en een tuin, dat was het ook. Met rustige passen liep hij nu voor zich uit, handen in zijn zakken gestoken met overal een laxe houding. Hij vertrouwde in het feit dat hij de meid achter zich zou kunnen voelen en zo ook zou weten als er iets mis ging. Het was een vrij handig iets als hij eerlijk was. Bij de woorden van de ander grijnsde hij. “Ik voel je vertrouwen vanaf hier” De toon waarop hij het zei gaf ze zin wat meer betekenis dan eigenlijk zou moeten. Ach, hij was nu eenmaal niet zo moeilijk. De ander ging nu naast hem lopen en zijn blik was wat triomfantelijk, al paste hij zijn snelheid aan haar aan. Hij zette immers grotere passen en dan was het makkelijk andere te laten rennen. “Maar love, je bent hier dus ook niet lang?” Zelf was hij er ook nog maar een maandje, iets minders zelfs. Aangezien madame niet wist waar ze naar toe moesten gokte hij dat ze ook nog maar net er was, of anders iets tegen de buitenwereld had. Hoe dan ook, hij wou info.
Onderwerp: Re: { All or nothing di maa 22, 2016 12:02 am
Let us play russian roulette
Ze kon hem niet meer dan gelijk geven, want waarschijnlijk was hij de enige die dat vond. Ja, behalve als iedereen opdringerig gedrag zoals hij het noemt 'harmonie en liefde' vond, misschien was hij dan niet de enige. Maar verder ging ze er niet op in, anders bleef dit nog een hele lange tijd door gaan en daar had ze niet echt zin in. Bij zijn volgende opmerking haalde ze haar schouders op. "Ik vertrouw je blijkbaar genoeg om blindelings mee te gaan naar een bos wat ik nog nooit gezien heb," merkte ze op. Ze vond het zelf best wel verbazingwekkend, maar ach. Ze bleef hem nog altijd strak aankijken en bleef naast hem lopen, dus zo groot was haar vertrouwen nou ook weer niet. Niet heel vreemd, na alles wat ze in een klein uurtje had meegemaakt met hem. Ze vond hem net iets te onvoorspelbaar om hem ook maar enigszins te kunnen vertrouwen en hoewel ze hem pas net kende zag ze hem er wel voor aan om haar midden in het bos achter te laten. Zijn stem liet haar opschrikken uit haar gedachtes. Ze keek weer omhoog. "Ik ben hier nu net twee weken, misschien iets minder," respondeerde ze. Ze richtte haar blik weer voor zich uit zodat ze zag waar ze liep. "Hoelang ben jij hier al dan?" vroeg ze hem benieuwd. Eigenlijk wilde ze veel liever weten waarom hij hier was, maar dat kwam later wel. Ze wist nog niet of het gewaardeerd werd als gevraagd werd welke mutatie iemand bezat, zelf vond ze het niet erg, maar anderen vonden het misschien niet zo fijn. Dus daarom deed ze maar voorzichtig.
Onderwerp: Re: { All or nothing zo maa 27, 2016 6:36 pm
Bij de woorden van de ander kwam er een zelfingenomen lachje op zijn gezicht, hij grinnikte even. Het was duidelijk dat hij de humor er wel in zag. Maar dat was ook te begrijpen, het was immers niet iedere dag dat hij zo makkelijk iemand mee kreeg. Nu was hij oprecht eens vriendelijk bezig. Of ja, redelijk netjes. “Misschien moet je eens wat gaan doen aan dat blinde vertrouwen, niet iedereen is zo goedgewild als ik you know?” Sprak hij met een schuin grijnsje. Natuurlijk hoorde hij bij de beste wereldbevolking die er was. Van de mensen die voor wereldvrede strijden enzo. Vertrouwbare typjes. Hij maakte natuurlijk ook weer misbruik van het feit dat hij andermans emoties kon voelen, waardoor hij wist waar hij aan toe was met de ander. Bij het antwoord van de ander knikte hij even. “Weekje of twee, drie” Hij was net na de laatste volle maan aangekomen, toen hadden ze hem gevonden. Eigenlijk wou hij nog steeds weg, waar naar toe wist hij niet. Echt zin om terug naar de villa te gaan had hij niet, maar hij had alle opties om een nieuw leven te beginnen. Als hij maar weg kwam van dit eiland. Even was hij in gedachte verzonken, maar keek al redelijk snel weer op waarbij een kort zuchtje liet. Nu hij er toch was kon hij er maar het beste van maken. Al snel kwamen ze bij een trap aan, die hij op een redelijk tempo aflegde door steeds een tree over te slaan, hij had immers die optie. Hierna hielt hij de deur voor de ander open om naar buiten te gaan. “Hmm, favoriete kleur?” Vroeg hij toen weer totaal uit het niks. Hij had toch niks beters te doen.
Onderwerp: Re: { All or nothing vr apr 01, 2016 4:36 pm
Let us play russian roulette
Goed gewild als hem? Aha. Vast wel. De bruinharige liet een korte zucht horen, waarna ze achter hem aan liep. Door zijn woorden was ze wel even na gaan denken. Wat kon er allemaal gebeuren? Hij kon haar achterlaten in het bos. Dat zou best wel rot zijn, maar ze kwam er vast wel weer levend uit. Verder? Hij kon haar dood maken, maar op een eiland als deze zou dat vast snel genoeg aan het daglicht komen. Verder? Naja, er kon zat gebeuren eigenlijk. Maar als ze bij iedere stap die ze ging zetten ging bedenken op welke manieren ze dood kon gaan was het leven ook weer zo saai. Hati vertelde dat hij hier ook pas twee à drie weken was. Nog niet erg lang dus. Ze liet een onduidelijk geluid horen, wat het meeste leek op oké, waarna ze achter hem aan de trap af wandelde. Moeite om zijn pas bij te houden deed ze niet. Rayne besloot dan ook geen treden over te staan zoals hij deed, omdat ze dan gegarandeerd op haar bek zou vallen. Eenmaal beneden liep ze door de deur die voor haar opengehouden werd. "Bedankt." Ze keek even naar het weer. Een warm lentezonnetje scheen op haar huid, maar toch was het flink koud. Waarschijnlijk was het de wind die ervoor zorgde dat de brunette het koud kreeg. Maar het was wel te doen als ze in de zon stond. Bij de vraag van de jongen keek ze even achter zich. "Kleur? Geen. Behalve als je zwart als kleur telt," respondeerde ze simpeltjes. "Maar als ik echt moest kiezen.. lichtblauw. Jij?" Ze begon weer te lopen, er vanuit gaande dat Hati haar wel ging volgen. Niet dat ze wist waar ze heen moest, maar ach. Hij haalde haar toch wel in.
Onderwerp: Re: { All or nothing wo apr 13, 2016 6:40 pm
The extreme always seems to make an impression
D
e zwartharige jongen liep met zijn eigen tred door, al deed hij nog redelijk zijn best Rayne een kans te geven wat betrof het bijhouden. Hij deed in ieder geval vrij sociaal op het moment. Vandaar dat hij ook de deur open hielt en ze uiteindelijk beiden buiten stonden. Het was al lekker weer, en voor hem hoefde het niet veel warmer te worden dan dit. Het leek hem ook vrij vergezocht dat hij de zomer zou overleven, waarschijnlijk moest hij die door gaan brengen in het zwembad en een koelkast. Leek de goede optie hier. Rayne ging hem nu voor, en hij vond het wel best. Bij haar antwoord grinnikte hij even “Nope, dat is te makkelijk, geen zwart” Maar al snel volgde een beter antwoord, lichtblauw. Het paste wel bij haar, maar hoe dan ook was het handige informatie. Bij de tegenvraag moest hij merkbaar lang na denken, hij was immers niet het type dat heel erg veel nadacht over zulke dingen. Toch kwam er uiteindelijk een antwoord terug. “Rood denk ik” De ander liep nu voor en hij had al lang besloten dat dit te lang duurde. En hoewel zijn reukzin in vergelijking met een mens beter was, kon het niet tippen in die van zijn wolfvorm. En aangezien er iets gevonden moest worden. Vandaar dat Hati naar voren leunde en zich op de grond liet vallen, toen hij eenmaal de grond raakte was zijn lichaam al aangepast. Aangezien dit zijn vrijwillige vorm was, behield hij zijn amberen ogen en was hij kleiner dan zijn volledige vorm. Al stond hij nog steeds op een redelijk formaat, genoeg om Ray te vervoeren op zijn rug. Zijn bouw was gelukkig aangepast op zulke dingen, zodat hij niet eindigde met rugklachten. De reu stak zijn snuit even de lucht in en liep toen in een drafje naar voren, nogal doelbewust om haar te laten schrikken hielt hij zich stil tot hij ineens weer naast haar stond. Hehehe, met een beetje geluk trapte ze erin.
Onderwerp: Re: { All or nothing wo apr 13, 2016 8:21 pm
Let us play russian roulette
Rayne keek opnieuw even omhoog. Ze gingen naar het bos, dus de kans dat ze verdwaalden was erg groot, dus checkte ze of er grote, zorgwekkende wolken boven het eiland hingen die eventueel regen konden verraden. Maar nee, het was goed weer. Wel best warm, maar dat kwam waarschijnlijk ook omdat ze de Canadese kou gewend was en niet.. dit. Toch was de lentewind niet fijn als je geen jas aan had. Maar ach, ze was dus wel erger gewend dus overleefde ook dit wel. Bij zijn volgende woorden noemde ze een nieuwe kleur en wachtte ze op zijn antwoord. Het duurde een vrij lange tijd voor de brunette een antwoord kreeg, maar toch kwam deze. "Daar moest je lang over denken," merkte ze geamuseerd op, even achter zich kijkend. Rood hmn? Daar zag ze hem niet voor aan. Ze keek weer voor zich uit en liep verder. Toen er na een tijdje plotseling een zwarte, pluizige hond naast haar stond, vergat ze Hati spontaan. Een hond, dat was toch veel interessanter. Ze keek wat verbaast naar het beest en ging hurken. "Wat doe jij hier?" vroeg ze fronsend, niet eens achter zich kijkend of de jongen daar stond. Ze verwachtte heus geen reactie terug, maar het was gewoon een standaard ding wat ze deed. Ze strekte haar hand uit naar de 'hond'. Die hoorde hier niet, toch? Nee, als het goed was hoorde die bij de andere honden. Had iemand de deur open gelaten dan? Ze keek om zich heen, maar zag niet meer honden of eventuele katten. Dat was het dan vast niet. Die zouden dan over heel het plein zwermen. Toen ze toch even achter zich keek of Hati daar nog stond zag ze hem niet. Wow, was hij er gewoon vandoor gegaan? Rude. De brunette zuchtte en keek weer naar het dier voor haar. Het leek meer op een wolf, maar sinds het niet echt schuw was dacht ze eerder aan een wolfshond. Voorzichtig aaide ze het dier over zijn hoofd, waarna ze overeind kwam. De hond moest terug naar waar deze vandaan kwam. En het zag ernaar uit dat zij dat moest doen. En Hati? Ja ach, die zag ze nu niet dus dat was zijn eigen probleem.
Onderwerp: Re: { All or nothing wo apr 13, 2016 8:44 pm
The extreme always seems to make an impression
H
ati stak zijn handen in zijn zakken, meer om zijn handen ergens kwijt te kunnen dan wat anders. Toen de meid weer begon en zei dat het wel lang duurde moest hij grijnzen. Voornamelijk omdat hij toch wist dat ze het niet zou zien. “Is een belangrijke vraag hoor, wie weet wat je met zulke informatie kan doen” Op zijn max zo’n beveilingsvraag antwoorden als je je wachtwoord veranderen, maar hij moest er ook iets maken toch? Hierna was de zwartharige veranderd, iets wat hem weinig moeite kostte. Hij had gehoopt de ander wat te kunnen laten schrikken, maar hij kreeg een reactie die hij absoluut niet had verwacht. Hij werd verbaast aangekeken en toen hurkte ze. Ehem? Even verbaast als de ander keek hij nu terug. Hallo? Wie heeft haar survival skills geleerd? Al snel werd het hem duidelijk dat mevrouw hem niet herkende, iets wat hij persoonlijk opvatte op zijn egootje. Want tja, hij verwachtte dat hij in iedere vorm wel herkend zou worden. Nog steeds zwart haar en amberen oogjes? En groot natuurlijk. Misschien vond hij het ook zo raar omdat hij mensen herkende van geur en normale mensen dit niet deden.. In ieder geval werd er een hand naar hem uitgestoken en gevraagd wat hij hier deed. Hati raakte de hand dus ook aan met zijn snuit en draaide zijn kop op de plek waar hij eerder gestaan had. “Hmmrr” Klonk er vanuit hem, al zou dit geluidje vast geen licht brengen op de situatie. Hij keek vrij ongeamuseert terug naar Rayne, lichtelijk beledigd omdat hij als huisdier werd aangezien. En alsof het nog niet erg genoeg was voor zijn grootsheidwaanzin werd hij hierna geaaid. Echt heel erg vond hij die handeling niet meer, het leek er immers op dat hij eraan moest wennen nu hij hier leefde, dus bleef hij rustig staan. De ander kwam weer omhoog en Hati keek op. Hierna drukte hij zijn kop kort tegen de ander aan en gaf haar een zacht duwtje, waarna hij blafte. Als hij haar nu meekreeg begreep ze misschien de hint. Dus blafte hij nog een keer en vervolgde de weg die ze op waren gegaan. Echt, nog even en hij zou een halsband gaan dragen met “Geen hond, maar Hati, aai me niet of ik bijt”
