Loreyna Rodgers - Class 3
- Aantal berichten : 55
Character Profile
Alias: Vox
Age: Looks like 17
Occupation:
 |  Onderwerp: Shared rooms (&Vasilisa Dragomir) vr maa 25, 2016 4:15 pm | |
| 
Ze zette haar tassen naast het bed. Ze zuchtte terwijl ze op het bed ging zitten en liet haar vingers over het dunne laken glijden. Haar nagels waren lang, en gelakt met een doorzichtig laagje. Ze droeg geen ringen of armbanden. Vandaag dan. Ze had er in principe genoeg om aan te doen, maar ze was vrij lui en had er die ochtend simpelweg geen zin in gehad.
Het had haar dan ook een beetje geërgerd dat er niemand was die haar de weg wees naar haar kamer, die had ze gewoon maar zelf moeten vinden, en niemand bood aan om haar koffers te dragen.. Niet dat dat laatste veel uitmaakt, want het meisje dat ze daarvoor had uitgekozen had ze net weer weggestuurd.
Het bed was wel al opgemaakt. En niet alleen dit bed, er stond nog een bed in de kamer. Dit feit bracht haar een klein beetje van haar stuk.
Ze leefde al zo'n 300 jaar en had sinds haar kindertijd al geen kamer meer gedeeld.
Loreyna sloot haar ogen, maar het was moeilijk om terug te gaan naar een zo ver verleden. Ze wenste dat ze zich Celines gezicht nog kon herinneren. Haar schuldgevoel werd met de jaren zwaarder, en tegelijkertijd lichter. Pijnlijker, en tegelijkertijd draagbaar. Ze liet de lucht om zich heen door haar neus haar longen in stromen. Het rook er anders. Het was zo vreemd dat ze de geur nog kende, maar de beelden niet, de geur van brandend hout, van hars, van schapenwol, van haar pleegmoeders gerechten. Loreyna blies de lucht weer uit en plofte achterover op het bed. Zo cliché allemaal. Ze had deze momenten nodig om tot zichzelf te komen en om het zich überhaupt te kunnen herinneren. De woorden kwamen altijd precies in de zelfde volgorde haar hoofd in als ze de geur voor zichzelf definieerde, maar zodra ze dacht aan haar pleegmoeders kookkunsten maakte alles even plaats voor al die reclames op tv over moeders en grootmoeders recepten. Om je dood aan te ergeren. Waarom kende ze al die verdomde koppen en stemmen uit haar hoofd en kon ze zich het gezicht van haar eigen zusje niet eens herinneren?
En sinds wanneer kon ze dat niet meer?
Loreyna bewoog haar hoofd en keek naar haar tassen die nog altijd bewegingloos naar haar bed stonden. Ze leken haar aan te staren en zij staarde vermoeid terug, tot ze het niet meer aankon. (zo ongeveer een minuut later.)
Ze hees zichzelf overeind en tilde de eerste koffer op het bed, maakte hem open en propte alle kleren in de onderste la van een van de kasten. De tweede was een kleine tas, die ze niet eens uitpakte, maar in een badkamer kasje legde. De laatste tas was van een middelgroot formaat en die legde ze onder de kleren die ze net in de la had gepropt. De tas bevatte geld. Dit geld had ze deels verdiend, deels gestolen, beiden omdat ze niets te doen had. Waar had ze nou weer geld voor nodig? Ze had nooit iets betaald.
Hier op Genosha zou het misschien wel van pas komen tho.. Misschien waren sommige mutanten immuun ofzo..
Ze veegde haar geklitte bruine krullen aan de kant en plaatste zichzelf weer op het bed.
Na een poosje het plafond kapot gestaard te hebben trok ze haar mobiel uit haar zak en checkte haar nieuwe Instagram account.
|
|
|