{ keep on haunting - nikita alves }

Nikita had haar gordijnen naar beneden gerold en de over gordijnen dicht gedaan zodat er helemaal geen buiten licht naar binnen scheen en zij als het ware kon zien door haar kamer heen. Ze had laatst te horen gekregen dat ze een kamergenote kreeg. Ze was er niet helemaal mee eens, maar ze was er ook niet tegen. De meeste van de tijd was toch bezig met hookups en als ze sliep dan sliep ze overdag. Vandaag had ze alleen die keuze niet, doordat haar kamergenote arriveerde op klaarlichte dag. En ze was niet echt een persoon die haar kamer echt heel netjes had. Nee, dat was wel het laatste wat ze deed. Haar vloer lag bezaaid met lingerie en andere kleren, maar het meeste bestond toch wel uit bh’s. Gewoon lingerie eigenlijk die ze had aangehad voor een hookup. Ze had meer hookups dan dat ze naar school ging om lessen te volgen. Ja, ze had wel een reputatie van slet gemaakt, maar de sommige jongens hadden een reputatie als fuckboi. Ze geloofde dan nooit dat ze echt de enige was die plezier had. Voor al als ze soms dat gekreun mee kreeg dan was ze zeker niet de enige.

Ze gooide haar kleren die op de grond bezaaid lagen in haar wasmand in de badkamer en legde haar dekbed netjes zodat het niet leek als of ze weer een hookup had gehad. Eigenlijk had ze dat ook niet gehad vannacht, maar zo zag haar bed er wel altijd uit. Ze ging even met een stofzuiger langs en zette die vervolgens buiten de slaapkamer, waarbij ze de deur op een kier hield. Het ronde tafeltje dat als bijzet tafeltje gebruikt werd voor de bank voor de tv, zette ze twee wijnglazen neer en lekkere zoete Spaanse wijn. Hoe kon ze beter een nieuw iemand verwelkomen dan met wijn. Goedkeurend keek ze in het rond en knikte ze tevreden. Ja, dit was wel goed zo. Geen blinde zou over haar troep heen vallen. Dat was immers wel wat ze had gehoord qua informatie over haar kamergenote. De meid was blind, net zoals Nikita overdag was of als er licht op haar ogen scheen. In een donkere ruimte kon ze gewoon net zo goed als elk ander persoon die wel kon zien op klaar lichte dag. Het lag gewoon allemaal aan haar mutatie waarmee ze om had weten te gaan. Ze kon zich eigenlijk geen dag voorstellen als ze even niets meer kon zien. Ze zou dan ook wel goed mee kunnen praten met de meid over hoe het was om blind te zijn.

De deur die open geduwd werd had haar kort laten schrikken, maar bij het zien van de blondine kwam er al snel een glimlach op haar gezicht. “Hallo, iemand?” vroeg ze in het rond. Ze keek er niet raar van op dat ze dat deed. Nikita kon niet zo snel opnoemen hoe vaak ze dat zelf wel niet had gedaan. “Hallo,” begroette ze de blondine. Nikita’s gedachten gingen een beetje af met wat ze allemaal voor leuke dingen met haar zou kunnen doen als ze zelf niet kon slapen of frustratie’s had. Maar ze voor zichzelf een verbod op haar gedachtes. Ze mocht niet zo denken al bij het begin van het ontmoeten van haar kamergenoot. “Ik ben Nikita, welkom,” stelde ze zichzelf voor. Ze liep op de meid af en zette de deur nog even wat verder voor haar open. Ze wist niet wat voor mutatie ze had, maar als nog begreep ze het gevoel van niet kunnen en overal tegen aan stoten. Ze begreep de hoofd van Genosha wel waarom ze haar bij de meid hadden gezet. “Ik weet niet of je kamer kunt zien of kunt overzien met je mutatie of zo, maar aan de rechterkant staat mijn bed, de bank met de tv en de bureau’s,” legde ze uit, waarbij ze automatisch met haar hand naar de meubels wees. “Aan de linkerkant staat jouw bed, bijzettafeltje, de deur naar de badkamer en keuken,” legde ze tevreden uit. Ze hoopte niet dat ze nu al te veel praatte, maar normaal was ze een meid van actie ondernemen en avontuurtjes beleven in de nacht. Nu was ze even verplicht om wat anders te gedragen. Iets wat niet moeilijk voor haar was, maar wel wat anders.