Met een zucht verliet Jae zijn kamer na een ruzie met zijn deur. Eerst had hij het geprobeerd om voorzichtig te duwen, maar toen was hij blijven hangen. Zodra hij wat meer kracht had gezet en het nog dicht bleef zitten had hij zijn handen er voorzichtig vanaf gehaald, bang dat hij het hard open zou gooien tegen een stel jongens die voorbij liepen. Toen die voorbij waren vloog de deur echter wel open. De blauwe gloed om de deur verdween zo snel als het er was gekomen en was al snel niet meer te zien. Hij stapte zijn kamer uit en liet een wat ongemakkelijke glimlach naar de mensen in de gang zien voordat hij met zijn hoofd wat naar beneden naar de kantine liep. Hij kon de weg al aardig vinden in dit doolhof. Ja, hij was hier zelf een week of zoiets. Het leek al aardig te gaan, dus al snel stapte hij de kantine binnen. Zijn bruine ogen gingen door de kantine. Natuurlijk was er niemand die hij kende. Echt geweldig dit. Laten terugkomen wou hij ook weer niet want zijn maag had toch wel echt eten nodig. Met een zucht stapte hij dus door om een dienblad te pakken en om wat eten erop te leggen. De rij was niet erg groot en liep lekker door gelukkig. Er werd in de rij aardig wat dingen op zijn dienblad gezet. Soort vegetarische risotto(met natuurlijk aardig wat groenten erin verwerkt), een glas water en nog wel aardig wat andere dingetjes. Hij vond het allemaal wel prima en liet zich meeslepen met de menigte. Eenmaal uit de rij keek hij weer om zich heen. Wat ongemakkelijk beet hij op zijn lip terwijl hij probeerde om een plek uit te kiezen. Gelukkig zag hij aardig wat mensen alleen zitten, er kwamen dan ook altijd nieuwe mutanten op de school te zitten die niemand kenden. Jae besloot maar wel alleen te gaan zitten, beetje in een hoekje eigenlijk zonder dat hij dat doorhad. Daar pakte hij zijn telefoon en begon als een echte introvert aan zijn eten. Het duurde niet lang voordat hij alles naar binnen had gewerkt en hij alles op het dienblad gooide om te vertrekken. Toen werd er echter een hand op zijn schouder gelegd. "Jongeman," klonk er en hij draaide zich verdwaasd om. Zat hij in de problemen? "je hebt nog geen toetje gehad" Hij zuchtte opgelucht, er was niks. Jae stond al op het punt om te zeggen dat hij niet hoefde toen ze een kommetje met wit en roze ijs voor zijn neus gooide. "Kijk eens aan." Kort glimlachte hij naar de vrouw. "Dankjewel", antwoordde hij maar beleefd al was dit helemaal niet wat hij had gewild. Wel een pluspunt was dat zijn dienblad werd meegenomen dus dat hoefde hij niet meer te doen. Misschien mocht die vrouw hem wel, of ze was in een goede bui. Geen idee. Wat hij wel wist was dat ijs er maar 1 keer in de week was dus het was speciaal. Eigenlijk moest hij het dan wel eten. Mensen om hem heen leken het ijs heel lekker te vinden. Hij bracht zijn ogen naar het kommetje voor hem en pakte zijn lepeltje vast. Nu moest hij wel ijs eten, niet dat dat erg was natuurlijk.
Onderwerp: Re: Just One Day vr apr 29, 2016 11:49 pm
the beauty of a broken angel
cloacked in shadows and secrecy
Wat de mode betrof begon ze de smaak aardig te pakken te krijgen. Het beetje geld wat ze had gehad was vrijwel allemaal gegaan naar kleding en andere verzorgingsproducten, gezien Clarissa in het begin helemaal niets van dit soort spullen in haar bezit had. Logisch, want een tijger had geen kleding of iets dergelijks nodig. Ook merkte ze dat ze het wel leuk vond om wat dingen uit te proberen, zo had ze vandaag ook weer een mooi setje aan. Een apart shirtje wat voor de meeste mensen nog veel te koud zou zijn voor deze tijd van het jaar, het was immers nog steeds lente en geen zomer. Echter had Clarissa een veel hogere lichaamstemperatuur door haar vuur mutatie en had ze niet zo snel last van de kou. Verder had ze nog een kort broekje aan waar een aantal witte sterren op stonden en droeg ze een paar simpele schoenen die men sneakers bleek te noemen. Toen ze dit alles had gekocht had ze werkelijk geen idee gehad wat het allemaal was, ze was dan ook niet alleen geweest, maar met een begeleider die eigenlijk allemaal random spullen voor haar had gepakt die ze allemaal nodig zou hebben op Genosha. En door andere jongeren te bestuderen kwam ze wel steeds meer te weten over hoe het was om een student te zijn in deze, voor haar nog altijd nieuwe, wereld. Haar voeten hadden haar vandaag naar een plaats gebracht waar ze nog niet eerder was geweest, of misschien toch wel. Bij de rondleiding was ze hier kort voorbij gekomen, hier konden mutanten hun eten halen. De paar dagen die ze hier was geweest had ze op haar kamer gegeten op het kleine voorraadje wat ze zelf mee had genomen, maar die was nu op dus was ze wel gedwongen om onder de mensen te komen. Iet wat onzeker keek ze rond, ze kende niemand die hier aanwezig was en ze wist niet goed hoe ze aan dat eten moest komen. Daarom besloot ze maar een rondje te lopen tussen alle tafeltjes door, zoekend naar een eventuele lege. Onderweg werd ze echter afgeleid door een langwerpig voorwerp wat haar liet fronsen. Het was een machine die ze nog niet had gezien, al besefte ze niet eens dat het een machine was. Voor haar was het een vreemd ding, met één enkele zijde van glas aan de voorkant en met een hoop eetbare dingen aan de andere kant. Hoe moesten ze hier nu eten krijgen als het achter glas verstopt zat? Het was voor haar allemaal één groot wonder, dus na kort op het glas getikt te hebben om vervolgens te zien dat er niets gebeurde liep ze maar snel door, hopend dat niemand het gezien had. In een donker hoekje zag ze plots een jongen zitten. Clarissa kantelde haar hoofd lichtjes, bleef op een afstandje staan en keek naar het vreemde voedsel wat voor zijn neus stond, als het al voedsel was. Het duurde niet lang of haar nieuwsgierigheid had het gewonnen en liep ze naar zijn tafeltje toe. Voorzichtig liet ze zich tegenover hem op de lege plaats zakken. “Hey,” zei ze met een vriendelijke glimlach, waarna haar blik al snel afgleed naar het kommetje voor zijn neus, “wat is dat?” Clarissa had werkelijk geen flauw idee dat het misschien voor hem raar over kon komen dat ze niet wist wat het was.
Onderwerp: Re: Just One Day za apr 30, 2016 12:21 am
Net toen hij een hap wou nemen hoorde hij een plof voor hem. Alsof er monster voor hem was verschenen keek hij op. Eerst erg geschokt en verward maar hij ontspande wat toen hij zag dat het een meisje was die er gewoon normaal uitzag. Geen idee wat hij daar eigenlijk had verwacht. Ja, er liepen rare mutanten hier, maar toch. Een draak zou wel niet zomaar hier verschijnen toch? Toch? Hij liet het lepeltje gelijk zakken. "Oh uh sorry", stamelde hij verward. Geen idee waar hij dit bezoek aan te danken had. "Uh", stamelde hij opnieuw verward. Al snel kreeg hij antwoord op zijn niet echt gestelde vraag wat ze hier deed. "Wat is dat?, vroeg ze na een glimlach. Nog te bang om te glimlachen legde hij zijn hand om het kommetje. "Een scha-", begon hij al, maar snapte al snel dat dat het niet kon zijn. "Uh, ijs bedoel ik." Zijn bruine ogen hield hij op de tafel terwijl hij het kommetje wat meer naar het midden van de tafel schoof. "N-nog nooit eerder gezien?" Nee, dat klonk alsof hij boos was al had stotteren het misschien beter gemaakt. Ook klonk het echt zo stom. Jae besloot het maar zo te laten. In zijn hoofd begonnen al allemaal scenario's te spelen hoe dit fout kon gaan. Hij wist ook wel dat hij zich aanstelde, maar hij snapte niet waarom dit meisje niet zou weten wat ijs was. "Je kan ook nog wat halen als je wil?" Deze keer klonk zijn stem wat zelfverzekerder naar haar toe. Die zelfverzekerdheid was echter genoeg om de blauwe gloed te laten verschijnen om het lepeltje in de kleine schaal en zodra Jae dat te zien kreeg probeerde hij te ontspannen bang dat hij er iets mee zou doen. Hij zette zo onopvallend mogelijk zijn elleboog op tafel en legde zijn hoofd op zijn hand. Het kleine voorwerpje werd achterover gegooid het schaaltje uit maar bleef op tafel en zo nonchalant als hij kon legde hij het gewoon terug in de kom en glimlachte. Alsof hij het per ongeluk om had gestoten of zoiets. Niks aan de hand, het had erger gekund. "Er is genoeg nog." Gesprek maar door laten gaan dan.
