Onderwerp: Closed - It is a sunset. wo sep 28, 2016 7:15 pm
I made a promise to you always and forever
Voor Wesley waren de lessen nog niet gestart, dus moest hij zijn dagen nog zelf zien te vullen tegen de verveling. Veel mensen zouden jaloers op hem zijn, want hij had vrij. Als hij kon wilde hij gerust wisselen. De jongen ging namelijk liever naar een les om wat bij te leren dan dat hij heel de dag niets te doen had. Jammer genoeg kon hij er niets aan doen, dus moest hij het ondergaan. Om toch wat tijd te verdoen, had hij besloten om de zee op te zoeken. Het begon buiten te schemeren en als hij geluk had met het weer zou hij de zon nog kunnen zien ondergaan. Zo eindigde Wesley uiteindelijk ook aan het strand, waar dat het zeer rustig was. Aan de horizon was geen wolkje te bespeuren, wat wilde zeggen dat er een mooie zonsondergang ging zijn.
Wesley zetten zich neer op het zachter zand en deed zijn schoenen uit, samen met zijn sokken die hij er vervolgens in propte. Ook zijn broekspijpen rolde hij wat omhoog, zodat ze niet gelijk doorweekt werden door het zee water. Wanneer hij weer recht stond, nam hij zijn schoenen mee en begaf hij zich naar het water. Al bij de eerste aanraking met het water groeide er tussen zijn tenen kleine dunne vliesjes. Het deed hem even kort grinniken. Plannen om te gaan zwemmen had hij niet, dus het was een nutteloze aanpassing, maar Wesley vond het altijd plezierig om te zien hoe dat zijn eigen lichaam zich altijd zelf aanpaste aan de omgeving zonder dat hij er wat voor moest doen. Je kon het vervelend noemen, maar dat vond de jongen totaal niet.
Het was niet omdat Wesley beschikte over de kracht van evolutie, dat hij geen ongeluk meer kon hebben. Zijn voet moest zijn blijven hangen achter een stuk zeewier, want op een bepaald moment bleef hij hangen. Het effect ervan was dat hij naar voor viel - met zwaaiende armen - recht in het water. Zijn schoenen had hij ook los gelaten tijdens de val, dus die vlogen ook ergens heen. Charmant kon je heel de actie niet noemen. Zijn kleding die hij had proberen droog te houden, was volledig doorweekt met zeewater. Wesley was redelijk diep in het water aan het wandelen voor dat hij gevallen was, wanneer hij het water raakten was hij dan ook volledig kopje onder gegaan. In de korte tijd dat hij onder gezet had, waren en op zijn nek en deels langs de zijkant van zijn hoofd kieuwen gegroeid, maar eenmaal hij zijn hoofd weer boven water haalde, verdwenen die weer.
Onderwerp: Re: Closed - It is a sunset. ma okt 03, 2016 10:48 pm
for he will order his angels to protect you wherever you go.
De wind streelde over zijn gezicht en genietend sloot hij zijn ogen voor een kort moment terwijl hij om de zoveel tijd met zijn vleugels sloeg zodat hij in de lucht bleef hangen. Heel even liet hij zichzelf toe om zich niet schuldig te voelen. Heel even liet hij zichzelf toe om te genieten van de wind die door zijn haren waaide en het gevoel in zijn buik vanaf het moment dat hij zich van de grond had afgezet. Natuurlijk was het schuldgevoel niet helemaal verdwenen, maar hij was erin geslaagd om heel de zaak met Judas even naar de achtergrond te dwingen. Mattheüs liet alles dat met zijn broer te maken had even linksliggen. Dat zal later wel terug ter sprake komen. Misschien dat hij het ooit wel goed zou kunnen maken met zijn broer, maar op dit moment rekende hij daar niet echt op. Hij was er zich van bewust dat hij zijn broer zwaar gekwetst had en dat het erg moeilijk ging zijn om vergiffenis te krijgen.
Het was niet zijn bedoeling geweest om naar het strand te vliegen. Eigenlijk had hij niet echt een route uitgestippeld van zodra hij vertrokken was. Hij was maar gewoon vooruitgevlogen en had niet meer gelet op zijn omgeving. Vanaf het moment dat de wind wat sterker werd, opende hij zijn blauwe kijkers en een verraste uitdrukking verscheen op zijn gezicht toen hij de zee opmerkte. Hij was eroverheen gevlogen toen hij naar het eiland kwam, maar op de een of andere manier bleef die grote plas water hem verbazen. Hij wist dat de aarde voor een groot deel uit water bestond en gewoon het besef dat dit maar een klein stukje van die plas was, fascineerde hem. Wat hem nog meer fascineerde, was de jongen onder hem die maar verder het water in bleef lopen. Op het moment dat deze vooruit leek te vallen, zette Mattheüs een duikvlucht in. Aangezien hij te laat was om de jongen zelf op te vangen, ging hij maar voor diens schoenen die hij had laten vallen. Als hij ze niet optijd zou kunnen pakken, zou ij ze waarschijnlijk voor altijd kwijt zijn.
Water spatte op van zodra hij landde en in een snelle beweging graaide hij de schoenen uit het water. Natuurlijk had hij er niet aan gedacht dat het water hier toch zeker tot aan zijn middel kwam waardoor zijn vleugels half doorweekt waren en hij ze waarschijnlijk eerst wat moest laten drogen voordat hij weer fatsoenlijk kon vliegen. Oh well. De zon scheen, dus ze zouden wel snel genoeg drogen van zodra hij uit het water kwam. ”Volgens mij heb je deze laten…” Matheüs vernauwde zijn ogen toen de jongen terug bovenwater kwam en hij een subtiele verandering ter hoogte van diens hals opmerkte. Op het moment dat hij met zijn ogen knipperde leek er niets meer aan de hand te zijn, maar hij was er zeker van dat daar iets geweest was. ”Wat was dat aan je hals?” Mattheüs vouwde zijn vleugels zo strak mogelijk op zijn rug zodat hij niet al te veel last van het gewicht zou hebben. Het water maakte zijn vleugels namelijk iets zwaarder dan hij gewoon was.
