General Name: Dahlia Leto Nickname: Artemis, Diana, Lia Alias: Artemis Age: 17... Place of Birth: Delos, Greece Date of Birth: 21th of September Parents: Walter & Leto Sister: Daphne Family: Uncles: Phillip and Henry
Appearance
Dahlia is een lange, slanke brunette met stijl en lang haar. Ze beweegt zich altijd voort als een jager, alsof ze elke moment kan opspringen om haar prooi te verscheuren, sommige vinden dit sierlijk andere juist angstaanjagend. Ook heeft ze er lange benen, armen, vingers en zelfs tenen -wat ze echt héél vervelend vind. Haar kledingstijl verschilt van dag tot dag en van haar humeur, maar meestal is het wel iets wat er mooi uitziet maar wat wel zalig zit. Hoewel ze als jageres ontzettend graag beweegt en rent, vindt ze hoge hakken toch echt wel zalig. Dit zie je haar dan ook behoorlijk vaak dragen, hoewel ze platte schoenen even leuk vindt.
Character
Dahlia zelf is ontzettend haatdragend en wraaklustig, net zoals ze in alle mythe vertellen. Toch is ze ook ontzettend loyaal als je eenmaal haar vriendin bent, maar als je het dan toch zou verprutsen kan ze zich even bruut naar je omdraaien. Roddelen doet ze dan wel weer niet, maar toch zeggen de kwade blikken dan meer dan genoeg. Hoewel ze nu als een ontzettend gemeen persoon klinkt, valt dat eigenlijk nog wel mee. Ze is altijd vriendelijk en beleeft, ook heeft ze erg veel geduld. Dit kan ze dan weer op verschillende manieren gebruiken, geduldig wachten als een jager op zijn prooi of eerder geduldig in de vorm van rust. Dahlia is ook ontzettend trots en behoorlijk snel jaloers. Ook is ze een erge feministe, niet het soort waarvan ze zeggen vrouwen voor mannen,maar eerder de iedereen is gelijk. Dahlia is ook gezegend met een behoorlijke portie zelfvertrouwen en een gezond ego, dat dankzij haar zus niet al te groot wordt. Als godin van de maan is Artemis een echt nachtpersoon, wat dus ook betekent dat ze erg graag uitgaat. Als er ergens een feestje is kun je er zeker van zijn dat zij aanwezig zal zijn. Tegen verliezen kan ze ook absoluut niet en hierdoor is ze altijd erg gedreven in wat ze doet. Ze moet en zal winnen. Daardoor beheerst ze haar sporten meestal ook tot in de puntjes en waarschijnlijk ook omdat ze nu al eeuwen de tijd heeft gehad om haar gevechtssporten en boogschietkunsten te perfectioneren. Stiekem houdt ze ook gewoon van gevechten en vechten, wat totaal het tegenovergestelde is van haar zus. Likes: Archery ; Her sister, Daphne ; Night ; War ; Animals ; Winning ; Hunt Dislikes: Unfair ; Ego ; Mornings
Mutation ~Artemis & Immortality
Artemis
Lunar Manipultion
Dahlia's mutatie is vernoemd naar de Godin met gelijkaardige krachten, Artemis. Artemis wordt beschouwd als de maangodin, wat betekent dat dat een deel van haar mutatie is: lunar manipulation. Dit betekent dat ze al haar energie van de maan krijgt en deze energie ook kan omzetten naar gevaarlijke lichtbundels die overal doorheen gaan. Ook kan ze hiermee de zwaartekracht veranderen, helaas is dit plaatselijk en enkel als de maan te zien is. Door dit beïnvloed ze ook het eb en vloed, waardoor ze zelfs hele tsunami’s kan veroorzaken. Helaas kan ze met de maan ook minder fraaie dingen aanrichten, zo kan ze als iemand in het maanlicht stapt hem/haar zo beïnvloeden dat die persoon doet wat ze zegt. Ook kan ze haar slachtoffer (of soms zelfs meerdere tegelijk als ze allemaal in het maanlicht staan, maar niet teveel want dan wordt het te vermoeiend) illusies laten zien, mooie dingen zoals bv. Een regenwoud, maar ook minder mooie dingen zoals hen zogezegd beroven van hun zintuigen of hun ergste nachtmerries naar boven halen. Het enige nadeel van dit deel is natuurlijk dat lunar manipulation alleen maar gaat als de maan aanwezig is, overdag is haar zus aan de macht. Nog een laatste ding is dat ze de sterren kan verplaatsen en de stand van de maan. Zo kan ze bijvoorbeeld de volle maan enkele dagen uitstellen of zelfs overslaan, handig voor weerwolven, maar niet voor de rest. Dit heeft dan ook wel immense gevolgen voor het heelal en doet ze dus ook niet vaak. Dingen als planeten kan ze niet verplaatsen, maar kometen dan weer wel bijvoorbeeld doordat ze deel uitmaken van de 'hemel'.
Targeting Doordat Artemis de godin is van de jacht en zij daar mee geassocieerd wordt, kan zijzelf ook ontzettend goed met pijl en boog overweg en is dit ook een deel van de mutatie die ze ook met haar zus deelt. Zijzelf mist nooit een doelwit, tenzij ze er zelf op staat dat haar pijlen missen. Wat dus niet alleen voor pijl en boog geldt maar ook voor bv. Messenwerpen, zwaardvechten of andere dingen waarbij je iets op een doel moet krijgen/smijten/werpen…
All animal shapeshifting Hoewel ze geassocieerd wordt met de godin van de jacht, kan ze wel ontzettend goed met dieren overweg, zo goed zelfs dat ze met hen kan communiceren, hen haar wil kan opleggen en zij zelfs kan shapeshiften in de vorm van het dier. Als de nood hoog is kan ze zelfs in het lichaam van een bestaand wezen gaan, maar helaas zitten hier wel enkele risico’s aan; Als ze onvoorzichtig is, of niet sterk genoeg, kan ze vast komen te zitten in het gastenlichaam. Ook blijft ze de gedachten van de gastheer horen, waardoor het instinct van het dier het ontzettend snel kan overnemen. Haar eigen lichaam verdwijnt dan niet mee, wat dus betekent dat het gewoon een leeg omhulsel wordt. De beer, het hert, de poema en de wolf zijn Dahlia’s favoriete dieren om in te veranderen, ze zijn haar zelfs zo geliefd dat als iemand hen durft te pijnigen zij er persoonlijk voor zal zorgen dat diens laatste herinnering een zilveren pijl is die naar zijn hoofd vliegt. Voorlopig zijn dat ook de enigste dieren waar ze in kan shapeshiften, maar als ze meer zou oefenen zouden zo goed als alle dieren mogelijk zijn, de ene natuurlijk wel wat simpeler dan de andere.
Wildlife communication & nature manipulation Ook wordt Artemis gezien als de godin van de wildernis, dit betekent dat ze een heel felle connectie heeft met het bos en al zijn bewoners en zo dus ook Dahlia. Zo fel zelfs dat ze kan ‘communiceren’ met planten en hen haar wil kan opleggen. Grote lianen die iemand plots in een houtgreep nemen omdat deze illegaal een boom aan het kappen was of een stroper die plots onder reusachtige boomwortels wordt getrokken? Wees er maar zeker van dat het Dahlia was. Doordat in alle mythes de Godin Artemis enkele nimfen en Druïde bij zich had, staan de bomen die in verband worden gebracht met de druïden haar dan ook het nauwste. Omdat ze zo in contact staat met de wildernis, staat ze ook ontzettend fel in contact met de aarde. Dit betekent dat ze ook zorgt voor de aardbevingen en vulkaanuitbarstingen, maar dit gaat wel alleen maar plaatselijk. Aardbevingen kan ze niet aan de andere kant van de wereld laten gebeuren en vulkanen zijn dan vooral kleinere. Ook kan ze niet oneindig veel bossen haar wil opleggen, maar toch genoeg.
Teleportation Dan is er nog iets wat geassocieerd wordt met Artemis en elke andere god: Teleporteren. Het is niet moeilijk en kost haar dan ook bijna geen energie. Iemand meenemen kan ze ook, maar vaak is dat ritje niet echt prettig voor die persoon. Al wennen ze er wel aan als ze het vaker doen. Het coole aan teleporteren is dat ze verschijnt en verdwijnt in een blauwachtig licht, wat het allemaal nog specialer maakt. Helaas zijn er zelfs grenzen voor goden en kan ze dus niet van de ene kant van de wereld naar de andere flitsen of vijf keer de aardbol rond. Natuurlijk kost het ook meer energie als ze verder gaat en geraakt ze daar wel uitgeput van.
Immortality Dahlia is onsterfelijk. Dit betekent dat niemand een einde kan maken aan haar leven, waarschijnlijk zijn er wel manieren, maar ze heeft nooit de behoefte gehad om deze uit te proberen en dan zou ze het natuurlijk ook niet na kunnen vertellen. Onsterfelijkheid betekent ook dat ze als ze dan toch gewond zou raken, alles ontzettend snel heelt. Dit is wel een nadeel als haar botten bijvoorbeeld gebroken zijn, zou ze deze opnieuw moeten breken zodat ze fatsoenlijk komen te zitten. Dat ze onsterfelijk is betekent niet dat ze de pijn die ermee gepaard gaat niet kan voelen. Ook hangt er met deze mutatie samen dat haar zintuigen en fysieke staat versterkt is/zijn. Dit betekent dat ze beter kan zien, horen, ruiken, proeven en voelen dan de gemiddelde mens of mutant. Ze is ook zeker dubbel zo snel en sterk als hen en dat is vooral handig bij de jacht.
History
Op 21 september in het jaar 36 na Christus kwam een meisje op de wereld genaamd Dahlia. Kort daarna volgde haar zus Daphne. Niet snel daarna besloot hun moeder om naar het vasteland te verhuizen, naar Griekenland, waar ze algauw werden opgevangen in een tempel. De tempel van Artemis en Apollo. Het was niet zo'n grote tempel als die voor de Goden alleen, maar groot genoeg voor een heel aantal priesters, priesteressen en dienaren. De tweeling voelde zich altijd nauw verwant met deze Goden. Niet alleen omdat ze in hun huis opgroeide, maar ook omdat ze al op zeer jongen leeftijd achter iets kwamen. Ze waren mutanten, al bestond die naam natuurlijk toen nog niet. Hun mutaties trokken zo hard op de krachten van de Goden dat ze besloten deze naar hen te vernoemen. De priesters en priesteressen dachten algauw dat zij de levend geworden Goddelijke Tweeling waren, maar dat was niet zo. Toch mochten ze hierdoor niet klagen, ze werden van dienaressen gepromoveerd naar vrijheid en mochten doen en laten wat ze wouden. Waar zij eerst de priesters moesten bedienen, werden zij nu door hen bediend. op den duur kregen ze toch genoeg van het gesloten leven en besloten ze verder rond te trekken, een groot detail van hun vertrek was ook dat ze niet ouder werden en voor eeuwig 19 bleven. Ze gingen de wereld rond en snoven cultuur op, maar ze maakte ook plezier. Dahlia vond het zalig om dagen rond te zwerven in het bos in de vorm van een beer, poema of wolf. Vaak genoeg ging ze ook door het bos als een hert, waarna ze zich voor de lol liet achtervolgen door jachthonden die haar nooit te pakken kregen. Dan zorgde ze ervoor dat als ze een bocht om kwamen en de honden haar bijna hadden, er plots een reusachtige beer of wolf voor hen stond. Waarna het hele spel omgekeerd was. Daphne verkoos dan meer de drukkere steden en de dag, maar voor feesten waren ze beide aanwezig. Ze leefde het leven van menselijke goden, zonder zorgen en vol plezier. Helaas mocht dat geluk niet blijven duren, hun moeder stierf en liet de tweeling alleen achter. Omdat ze nergens anders naar toe konden gingen ze terug naar de tempel, beschermd door de beeltenissen van de Goden.
Hun dagen waren weer terug gevuld met vreugde en het verdriet om hun moeder staken ze ver weg. Daphne zong, Dahlia joeg en ravotte. Vaak genoeg daagde ze jonge dienaars uit tot een gevecht, vooral om te zien hoe teleurgesteld en vernederd ze eruit zagen als ze verslagen waren door een meisje. Alles bleef rustig en vredig, tot het Christendom begon door te dringen bij de Romeinen. Algauw werden hele tempels afgebrand, het maakte niet meer uit of er mensen binnen waren, want alles stond in het teken van God. Verschillende priesters werden gevangen genomen en de maagdelijke priesteressen van Artemis werden bruut onteerd. Ook Dahlia en Daphne werden meegenomen, maar werden op een of andere manier gespaard van het moorden. Niet dat het volgende veel beter was. Dagenlang werden ze gemarteld omdat ze 'God' hadden onteerd en bespot. Al deed het hen minder dan de rest. Ze zagen hoe de oude vrouw die altijd voor hen had gezorgd werd geslagen tot ze dood viel en hoe een andere jonge frisse kerel waar ze over tijd nog mee had gevochten zweepslagen kreeg tot het bot op zijn rug te zien was. Maar bij hun leken de wonden nooit zo pijnlijk en diep, maar waarom wisten ze niet. Omdat ze als een van de weinige uit het gemartel kwamen, werden ze publiekelijk veroordeeld en ten schande gemaakt. Rotte groenten werden naar hun gezicht gegooid terwijl ze met handen achter de rug van voor op schavot zaten. Verbanning was hun straf en ze werden naar een verlaten eiland gebracht. Er waren wel enkele nederzettingen op het eiland, maar ze bleven meestal weg van de vele mensen. Daardoor zijn ze ook nog enkele jaren in een klooster gegaan, maar niet veel later zijn ze dan toch vertrokken.
Een lange tijd verbleven ze op een ander Grieks eiland vol bossen, waar Dahlia dan ook dagdagelijks in verdween. Hoewel Daphne haar zus en beste vriendin was en nog even veel tijd met haar doorbracht als gewoonlijk, merkte Dahlia dat er iets anders aan was. Daarom dat ze op een dag Daphne door de bossen volgde in de vorm van een van haar lievelingsdieren, de poema. Sierlijk sprong ze van boom tot boom en kroop ze op haar buik achter haar zus aan. Zo kwam ze achter de relatie van haar en één of andere dude waarvan ze niet eens de moeite nam om de naam te onthouden. Luierend had Dahlia toegekeken hoe het verliefde stel samen was. Haar reusachtige klauw hing lui vanuit de boom naar beneden en haar blik was gefixeerd op de onbekende jongen man die haar zus' hart had gestolen én zich nu ontzettend hard aan het uitsloven was. Bijna was de poema in slaap gevallen, tot een hartverscheurend gesnik haar ogen open deed schieten. Daphne zat gebogen over het dode lichaam van de net nog zo levende jongeman. Alleen was dat niet het enigste wat haar opviel, de kreten van de dieren en planten werden luider, pijnlijker en Dahlia wist wel wat de reden daarvan was, de reusachtige bosbrand voor haar neus. In totale paniek had ze zichzelf naar beneden laten vallen terwijl ze gewoon terug transformeerde. Daphne was de bossen aan het kapot maken! Ze was op haar snikkende zus af gedoken in een poging om haar te kalmeren, wat haar uiteindelijk dan ook wel lukte. Natuurlijk was Dahlia alles behalve blij over de vernietiging, maar toen Daphne alles weer heelde, verzachte ze weer. Omdat de uitslover blijkbaar niet zomaar een liefje van Daphne was geweest, had ze een prachtig graf voor hem gecreëerd door de reusachtige wortels van de eiken in de buurt naar boven te laten komen en hem daarin te verwikkelen, waarna ze hem verstrengeld met de wortels de aarde in had laten gaan. Dahlia had zichzelf beloofd om nooit verliefd te worden, want de pijn die haar zus toen doorstond, wou zij niet doorstaan.
Dahlia ging graag op jacht met andere, zodat ze kon laten zien hoe goed ze eigenlijk wel niet was. Vreemde mannen, vreemde vrouwen of bekende personen iedereen ging wel eens mee en Dahlia was dan ook een veelgevraagde jachtpartner. Al was Daphne vaak diegene die haar vergezelde. Tot ze op een dag tijdens de jacht Orion tegen kwam. Orion was dan wel een sterveling en geen mutant, hij had de looks van een god en kon geweldig goed boogschieten -maar natuurlijk lang niet zo goed als Dahlia. Samen hadden ze ontzettend veel plezier en hadden ze de meest succesvolle jachten. Hoewel ze zichzelf had beloofd nooit verliefd te worden, kon ze die belofte dit keer niet na komen. Helaas mocht haar geluk niet lang duren, want een man Pandaros -waarmee ze voor Orion regelmatig ging jagen- werd jaloers en stuurde een gigantische schorpioen op Orion af, die in totale paniek de zee invluchtte in de hoop het eiland Delos te bereiken. Daarna kwam bezocht de jaloerse man Dahlia en daagde haar uit. Iedereen wist hoe compititief zij kon zijn en daar had Pandaros zijn voordeel uitgehaald. Dus vertrok de godin vol zelfvertrouwen naar het strand waar Pandaros het hoofd van Orion aanwees als doelwit. Zonder aarzelen haalde Dahlia één van haar zilveren pijlen naar boven en schoot de man neer. Waarna ze zich triomfantelijk omdraaide om zijn vernederd gezicht te zien, maar het tegenovergestelde was waar. Het verraad van Pandaros drong haar door, zeker toen ze het dode lichaam van Orion vond. Huilend had ze alles geprobeerd om hem terug tot leven te brengen, maar het mocht allemaal niet baten. Daarom zette ze Orion in de sterren om hem op haar manier onsterfelijk te maken, waarbij ze Sirius -zijn favoriete jachthond- mee stuurde om hem gezelschap te houden en de schorpioen ook vereeuwigde, als een waarschuwing naar de andere toe. Want dat was nu eenmaal iets wat ze kon, sterren en de maan verplaatsen en die verplaatste ze zo dat het leek alsof Orion met zijn favoriete jachthond voor eeuwig jaagde en tegelijkertijd werd achterna gezeten door de schorpioen. Daarna ging ze die achterbakse Pandaros aanpakken, natuurlijk 's nachts, als ze op haar sterkste is. Ze had de man het maanlicht in gelokt, waarbij ze hem de meeste ergste pijn-illusies liet ondergaan voor ze hem liet verbranden tot as door een van haar krachtige maanstralen. Vervolgens veranderde ze in een wolf -nog een van haar favoriete- zodat ze hem eigen handig aan stukken kon scheuren als teken dat men niet moet sollen met haar.
Net zoals Daphne had Dahlia met liefdesverdriet gezeten, al kwamen ze er samen wel doorheen. Net zoals ze door alle veranderingen kwamen die in de wereld gebeurde. Het Griekse tijdperk vloeide over in het Romeinse en vervolgens in de middeleeuwen waarin ze vergeten werden. Al waren ze natuurlijk nooit helemaal weg. Zo had Daphne de pest losgelaten terwijl Dahlia om diezelfde reden de verschillende landen teisterde met aardbevingen en tsunami's. De reden was twee dronken vrienden die dachten dat ze Dahlia en een vriendin van haar Hera konden achterna gaan en verkrachten. Fout gedacht dus. Een of andere Otus kwam achter Dahlia aan, die in totale paniek wegrende. Natuurlijk was ze al direct aan manieren aan het denken om de man te doden, alleen was het overdag. Maar toen ze net de hulp van het bos en de dieren wou inroepen, verscheen er een prachtig hert gestuurd door Daphne, waardoor de mannen hun speren uiteindelijk op elkaar smeten. Dahlia was er zo kwaad door dat ze de omgeving vol aardbevingen, tsunami's en zelfs enkele vulkaanuitbarstingen had gestopt. Al kon ze dit natuurlijk niet eeuwig volhouden en maar goed ook.
Vervolgens vloeide de middeleeuwen over in de Renaissance een toch wel favoriet van Dahlia, die altijd al van feestjes had gehouden. Gemaskerde of gewone ballen, thee-avonden en kunstbijeenkomsten, Dahlia was overal aanwezig. Helaas was ze ook aanwezig toen het toenmalige liefje van Daphne ontzettend foute dingen aan het doen was. Opnieuw had Daphne het bos in lichterlaaie gezet -haar geliefde bos, snik- dus had Dahlia voor Daphne nog meer schade aan kon richten die verschrikkelijke Apollo veranderd in een Laurierboom. Eigenlijk was dat nog veel te goed voor dat stuk uitschot, maar anders was haar bos waarschijnlijk onherroepelijk beschadigd en dat ging natuurlijk voor.
Toen de kunstperiode voorbij was en de mensen opnieuw meer en meer begonnen te reizen, deed de tweeling vrolijk mee. Verschillende hoven kregen hen over de vloer, waarbij Dahlia de een na de andere jongen versierde om hem vervolgens te friendzone zoals dat nu noemt. Gewoon omdat ze dat altijd wel leuk vond. Natuurlijk wou ze maagd blijven en had ze echt geen zin in een relatie, maar zo met die prinsen en andere adel spelen vond ze wel zalig. Het was vooral grappig dat die preutse jongen al helemaal opgewonden geraakte van een beetje been, dan zouden ze haar jachtoutfit niet moeten zien. Helaas trok Daphne haar altijd weer mee als het net leuk begon te worden en daar bedoelde Dahlia mee dat mensen begonnen te vragen waarom twee ongetrouwde zussen zoveel geld bezaten en niet ouder werden. Die jaloerse blikken die volgde streelde haar ego ontzettend hard. Vooral als ze dan teveel wisten en er toevallig een wilde beer gespot werd, waarna die persoon dood werd terug gevonden. Natuurlijk was het niet altijd Dahlia zelf, want ze had nog wel wat respect, maar wilde dieren konden toch niet gecontroleerd worden? *onschuldige wimperknipper*
In Napoleons tijd had die kleine opdonder een of andere vervelende regel ingevoerd dat ze achternamen moesten hebben. Dus pakte de tweeling ontzettend origineel de naam van hun moeder aan, die ze tot op de dag van vandaag nog steeds dragen, Leto.
Alles was oké en ze bevonden zich een tijdje in Engeland in een prachtig landhuis met geweldige feesten in de buurt. Tot ze op een dag gingen winkelen voor zo'n feestje en elkaar kwijt raakte. Dahlia werd door de massa menigte meegevoerd naar de andere kant van het centrum, terwijl Daphne ergens totaal anders naar toe ging. Nog nooit was de tweeling ongewild gescheiden geraakt en daardoor raakte Dahlia lichtjes in paniek. Hierdoor geraakte Dahlia op een of andere manier op een schip dat richting Belfast ging, een eilandje van het Verenigde Koninkrijk. Daar probeerde ze contact te krijgen met Daphne of een van haar andere familieleden, maar dat werkte niet. Dus besloot ze maar gewoon haar ding te doen in Belfast.
Jaren gingen in totale rust voorbij en Dahlia had al meerdere jobs gehad voor de fun. Tot in 1912 alles een beetje begon op te schudden in Duitsland. Het was gelukkig nog maar het begin, maar Dahlia had er geen goed gevoel bij. Daarom besloot de godin om de eerste de beste boot te pakken naar Amerika. De RMS Titanic was op dat moment een ontzettend populaire boot, omdat deze zogezegd niet kon zinken, niet dat Dahlia dood kon gaan of zo, maar ze wou het gewoon uittesten. Dus boekte ze één van de chiquere suites en vertrok ze als Dahlia Leto, de weduwe van een rijke Griek. Onderweg op de Titanic was niks speciaals te beleven, elke avond zat ze aan in het 1ste klas restaurant omgeven door rijke stinkerds die dachten dat ze de beste waren. Iedereen kent natuurlijk het einde van de Titanic, de ijsberg en dat maakte Dahlia ook mee. Als harde feministe zorgde ze ervoor dat alle vrouwen en kinderen op de boten konden, als er tenminste genoeg boten waren geweest. Zichzelf opofferend had zij geen boot genomen, maar zij zou toch niet sterven. Helaas gold dat niet voor iedereen en Dahlia moest met pijn in het hart toekijken hoe meerdere vrouwen en kinderen stierven. Zijzelf veranderde in een ijsbeer zodat ze naar het vaste land kon zwemmen, wat haar ook lukte.
Aangekomen in Amerika waren de eerste jaren rustig, tot de oorlog uitbrak in Europa en de angst om haar wederhelft haar om het hart sloeg. Daarvoor ging ook zij in het leger. Alleen ging zij in de Air Force en werd ze Major General. Haar troepen werden ingezet om de Duitser neer te halen, maar doordat ze te weinig voetvolk hadden, werd ze terug geroepen. Haar strategische kant had ze al laten zien toen ze bij de luchtmacht zat en daarom werd ze ook direct gepromoveerd tot Kolonel. Gelukkig was ze als godin ontzettend goed met wapens, het was helaas niet hetzelfde als haar geliefde pijl en boog, maar het kon ermee door. En maar goed dat ze had toegezegd, anders was ze Daphne nooit meer tegen gekomen. Zij was kolonel bij de Britten, Dahlia bij de Amerikanen en samen vochten ze zij aan zij.
Na de oorlog hadden ze ontzettend veel om in te halen, dus bleven ze gewoon in Londen wonen en gaf Dahlia haar rang als Kolonel en Major Genera in de Air Force op. Vele feestjes werden georganiseerd in die tijd al ging Daphne er vaker heen dan Dahlia, waarom was niet echt duidelijk want normaal was Dahlia echt een feestbeest. Toch besloten ze terug te gaan reizen en was ze Daphne aan het rondleiden in Amerika toen de oorlog terug uitbrak. Zonder aarzeling waren ze terug gereisd naar Engeland, waar Daphne haar oude rang oppakte en Dahlia haar gewoon joinde. Veel van de oorlog kon ze zich niet meer herinneren omdat het teveel energie van haar vroeg om én haar troepen te beschermen én de natuur om haar heen. Wel wist ze nog dat in 1945 ze Daphne voor de tweede keer kwijtgeraakte. Dahlia dacht dat Daphne dood was en geraakte in diepe rouw. Hierdoor kwam de aarde voor de tweede keer in contact met erge natuurrampen. Tsunami's, vulkaanuitbarstingen, aardbevingen of alles samen, Dahlia zorgde ervoor dat de hele wereld haar verdriet voelde. Toch vergde dit zoveel energie van haar dat ze letterlijk voor 10 jaar -niet veel in haar ogen- sliep, letterlijk. Daarna werd ze gek van Engeland en besloot ze rond te reizen. Ze had een tijdje geleefd in Amerika, Zuid-Amerika, Alaska, Zweden en de meeste gebieden in Azië. Bali was de plaats die haar het meeste veranderd had samen met het regenwoud in Brazilië, doordat er zoveel ongerepte natuur was en zoveel cultuur. Ze was er gewoon totaal op verliefd geworden. Net zoals ze verliefd was geworden op de grote bossen in Zweden, waar ze in totaal toeval ook een meisje tegen kwam met blonde, lange haren die op dat moment aan het paardrijden was daar. Dahlia had op dat moment geen vaste plek en ze sliep meestal gewoon in het bos, maar zij en het meisje -die Samantha bleek te heten- geraakte aan de praat waarna Samantha Dahlia uitnodigde bij haar thuis waar ze dan ook een tijdje heeft gelogeerd, hierdoor heeft ze een behoorlijk sterke band gekregen met het meisje. Helaas had ze haar sindsdien niet meer gezien, omdat zij toen terug naar Bali vertrok.
Doordat ze zoveel gereisd heeft, spreekt ze ook ontzettend veel talen. Oud- en nieuw-Grieks, Latijn, Frans, Duits, Engels, Spaans, Indonesisch en Portugees. Allemaal vloeiend. Ook is ze in al die tijd dat ze nu al rondliep behoorlijk vaak naar scholen geweest. Daardoor heeft ze het diploma van Dierenarts en Bioloog op zak zitten. Ook is ze een gediplomeerde pilote te danken aan haar tijd bij de Air Force. Voor de rest heeft ze vooral kleine, verschillende dingen gedaan: model, dierenverzorger, nanny... We zullen het erop houden dat ze erg wereldrijk is en veel geld bezit door al haar banen en lange leven.
In Bali had ze lang gewoon als dier rondgezworven. Helaas komt dat wel in het nieuws als een panter niet dood gaat door pijlen of speren. Daardoor stonden er plots twee mensen voor haar neus, die zeiden dat ze mutanten waren, zoals zij. Natuurlijk vroeg Dahlia direct waarom ze hen dan nog nooit gezien had? Want Goden stond in haar oog gelijk aan mutanten, helaas was dat niet zo het geval. Dahlia was in het begin totaal tegen het idee, haar vrijheid opgeven? Voor een school? Maar toen ze vertelde dat ze dachten dat ze haar zus ook wel zouden vinden, had ze direct toegestemd. Hoe ze wisten dat ze een zus had deed haar nu even niks.
