Het was dat Allen haar zielige berichtjes gestuurd had, anders had ze er niet eens aan gedacht om op haar rooster te kijken. Wren was daar een beetje "allergisch" voor, weet je wel. Oost-Indisch allergisch. Dat was vast wel een ding. In de ochtend hadden ze andere lessen, maar in de middag mocht ze met haar partner in crime de lessen onveilig te maken. Beter werd het net zoals vroeger. Hoe vroeger precies was liet ze maar achterwege, anders mocht ze nooit meer een les volgen met Mr. Mischief. Er gebeurden wel eens.. dingen.
Ach, Wren wist in ieder geval zeker dat zij en Allen samen iedere saaie les en saaie leraar aan zou kunnen. Dat ging helemaal goed komen. Dus dat herinnerde ze zich ook toen ze de volgende ochtend voor de verandering eens haar bed uit kwam om een lekker kopje koffie te halen. God wist dat ze dat nodig zou hebben.

Wat Wren niet door had deze dag, was dat de klok op haar telefoon een spectaculaire 25 minuten te ver vooruit stond. Het was op zich niet zo'n probleem; ze was op tijd haar bed uit, was verrassend vroeg in het cafetaria.. Het was bijzonder, maar aangezien Wren met haar perfecte motivatie haar ochtendlessen skipte - zelfs als ze er op tijd uit was, het was meer een principe kwestie - had ze het niet echt door. Het werd pas pijnlijk duidelijk toen ze naar wiskunde moest.
Wren checkte haar telefoon terwijl ze op haar bed een beetje lag te niksen. Oh! Het was nu precies de tijd dat de les zou beginnen. Mooi. Dan kon ze lekker op haar gemak erheen gaan, kwam helemaal goed. Het was iets waar niet veel mensen het mee eens waren, maar Wren was er altijd wel trots op om te laat binnen te komen. Het was een statement; de leraar moest je meestal wel gewoon mee laten doen en je kon met van die ontzettend domme smoesjes komen. Kortom, het was gewoon pure lol. De enige reden dat ze geen half uur wachtte tot haar vertrek was dat ze ook niet teveel van haar tijd met Allen wilde verspillen. Niet dat ze ervan uitging dat hij wel op tijd zou zijn, nee, hij was cool. Maar goed, nu ze netjes tien minuten te laat was kon ze wel dat korte tochtje naar de lokalen maken.

Wren kon haar ogen niet geloven toen ze binnenkwam, ongeveer tien minuten voordat de les begon. Wat? Waarom was er nog niemand? Zat ze wel goed? Dubbel check en ja. Maar.. waarom was er dan niemand? Ietwat verdwaasd slenterde Wren het lokaal maar in en dumpte haar spullen op een tafeltje ergens achterin, aan de kant van het raam. Of ze een protagonist was of gewoon graag uit het raam staarde, dat mocht je aan je verbeelding overlaten. Hé? Hoe kon dit nu?
Toen ze wat beter door het lokaal keek, en toch een gast zag staan. Geen leerling, dus waarschijnlijk een leraar. Wren fronste, inspecteerde het bord, maar daar stond niet echt veel op om haar te helpen. En toen gebeurde het- haar blik landde op de klok in de buurt van het bord. Wren vergat bijna adem te halen, maar ze kreeg het toch voor elkaar haar telefoon uit haar vestzak te halen en de tijd op het scherm met de klok te vergelijken. Godver! Dat ging je haar toch niet vertellen? Ze was perfect op tijd- te vroeg zelfs! Dat sloeg helemaal nergens op! Verwoed zette ze snel de tijd in haar telefoon weer goed, waarna ze het ding terug legde op het tafeltje en naar voren liep. Ze moest even wat duidelijk maken.

'Goededag,' groette ze de leraar netjes, terwijl ze naar hem toe liep alsof ze zich aan hem voor wilde stellen. Of een dringende vraag had. Of een nerdding. Breek je brein er maar niet over, het was geen van die dingen. Toen ze eenmaal bij de leraar was sloeg Wren haar handen netjes in elkaar en lachte liefjes naar de man. 'Ja, hallo. Ik ben Wren en ik wilde even wat rechtzetten,' gaf ze vrij netjes aan. 'Zoals u misschien gemerkt hebt was ik te vroeg aanwezig in de les vandaag. Ik wil laten weten dat dat een logistiek foutje was en dat het niet weer zal gebeuren. Mijn excuses.' Daarna knikte het meisje en liep ze weer terug naar haar tafeltje. Zo, dat was duidelijk, pff. Was bijna haar reputatie verpest.

Ugh, daar begon de les al en Allen was er nog niet eens. Hij had tenminste wel timing, dacht ze bij zichzelf, waarna ze een boze blik in de richting van haar telefoon wierp. Stom ding. Moest alles weer verpesten. Maar lang boos kon ze niet blijven, want niet lang nadat de les officieel begonnen was kwam haar ginger friend dan toch binnen. 'Allen, psssst, hier!' zei Wren, fluisterend. Of in ieder geval, haar definitie van fluisterend, wat gewoon op normale gesprekstoon was. Mooi, nu kon de les beginnen. Zodra ze er zeker van was dat ze zijn aandacht getrokken had leunde ze dan ook weer achterover met een tevreden grijns op haar gezicht. Dit kwam helemaal goed.

Allens lamme excuusje en zijn grap na de opmerking over de toets waren weer typisch. Zo typisch dat Wren het niet kon laten om met haar ogen te rollen. Zij maakte dit al jaren mee en hoewel het nooit minder grappig werd, werd het wel oud. En dat mocht Allen weten. Alle losers in deze klas hadden zijn geweldige grappen misschien nog niet gehoord, maar zij wel. En weet je, ze mocht ook best af en toe een materiaal verfrissing en wat nieuwe dingen voor haar verwachten. Want dat was Wren, ze had privileges die alleen in haar hoofd bestonden en ze vond dat ze daar het volste recht op had.
De toets deed haar niet zoveel, of hij nu wel of niet voor cijfer was. Ze zou er either way haar best niet voor doen. In plaats daarvan bedacht ze zich dat ze nu, na dit korte intropraatje, wel wat tijd mocht gebruiken om tegen Allen te praten. Dus leunde ze richting haar vriend. 'Goed dat je er bent, ik dacht al dat ik alleen moest,' verzuchtte ze, hoewel ze het niet meende. 'Ik bedoel, heb je Hipster-kwadraat daar al gezien? Like, dat haar! En een pak, net als die gast die dacht dat trainen in een pak hét idee was.' Wren lachte erom. 'En kun je het geloven, ik was hier TE VROEG,' zei ze, het laatste deel benadrukkend. 'Heb jij soms met de klok van m'n telefoon lopen kloten?' Beter niet. 'Ik was zo vroeg dat ik maar even tegen Mr. Hipster gezegd heb dat hij beter niet verwacht dat ik er in het vervolg wel ben.' Bij die opmerking moest ze weer even lachen, om haar eigen genialiteit, waarna ze vond dat ze weer genoeg gepraat had en haar aandacht weer op de leraar richtte. Hij was nog nieuw voor haar en ze moest nog uitvinden hoe ze hem precies moest zieken. En tja, daar ging best wat tijd en werk in zitten! Dus kon ze maar beter nu beginnen, toch?