Sing a song, catch a friend? [&Shay]

Allen was op zo veel manieren positief ingesteld dat het heel lastig was om zijn dag te verpesten. Sommige mensen zagen dat als iets irritants, dachten ‘hoe kun je nou altijd zo blij zijn?’. Rolden met hun ogen als hij uiting gaf aan zijn vrolijkheid. Zuchtten vermoeid. Poeh poeh, een liedje zingen, hoe durfde hij. Gelukkig waren er ook andere mensen, die al die negativiteit compenseerden. Die er wel volop voor gingen, die meededen, die zijn dag beter maakten. En vandaag had hij het geluk om een van die geweldige pareltjes te ontdekken in de grote woonkamer.
Hij zag een achterhoofd, geen gezicht, maar het gaf hem goede vibes dus gooide hij de lyrics van de Pokemon theme song eruit. Dramatisch wees hij naar haar, een volslagen vreemde, en bestempelde haar als zijn best friend. (Oh oh, als Wren dat maar niet zou horen..) Gelukkig hoorde zij hem wel en ze was vrolijk en hij was vrolijk en het was nu al perfect!

Ze deed geen moeite om mooi óf zachtjes te zingen, respect daarvoor. “JA NICE! Every challenge along the way. With courage I will face,” brulde hij na het enthousiaste compliment, nu toch wel blij dat hij de tekst uit frustratie had opgezocht. Zo’n liedje helemaal verpesten was ook weer zo dom. “I will battle every day, to claim my rightful place. Come with me~” Uitnodigend stak hij zijn hand uit naar haar, geen idee waarnaar toe, of waarom. Maar juist daarom was het zo leuk. Als ze nou gewoon meekwam dan kon hij haar meetrekken naar waar hij maar wilde – of zij trok hem mee, wie weet. Hij was impulsief genoeg om zonder twijfel in het diepe te springen en zich volledig in het hypothetische Pokemon scenario te storten. Hoe zat dat met haar?

Haar arm was dan wel in een dikke lag gips verpakt, maar haar humor-botje was duidelijk niet gebroken in het ongeluk. En dat was goed nieuws voor dokter Allen, want voor humorloosheid was geen makkelijke kuur. Het beste was dan ook om de chagrijnen volkomen te negeren terwijl je vrolijk over de gang stoof hand in hand met je nieuwste friendo. Allen hoopte maar dat zijn handen niet te warm, klam of zweterig waren. Aan de andere kant, ze had zelf zijn hand aangenomen en tot nu toe niet losgelaten. Sterker nog, ze sleepte hem mee naar haar doel. Allen was benieuwd wat ze voor ogen had. Hij stond in ieder geval open voor heel veel.

En de eetzaal was natuurlijk altijd een fijne plek om te zijn. Allen was behoorlijk goed pavloviaans getraind, want zijn mond begon al een beetje te wateren toen ze de ruimte binnen kwamen. Hmmmm hij had echt zin in een stuk pizza met druipende gesmolten kaas en heerlijke stukjes pepperoni en zoet fruitige ananas hmmmm eten. Toen ze de hele act letterlijk en figuurlijk nog een toontje hoger zette vergat hij zijn trek even. Haar laatste zin maakte het bijna helemaal af, maar Allen was niet het type om zelf stil te blijven in een nieuwe omgeving.

Dus terwijl zij haar gebalde vuist de aandacht trok, liet hij zich dramatisch op een vrije stoel zakken en gooide een hand tegen zijn voorhoofd alsof hij haast flauwviel. Zij op de tafel, hij dramatisch achterover leunend op een stoel, het was vast een ontzettend dom gezicht. Om er een einde aan te breien improviseerde hij wat van de lyrics. “We will catch them aaaaaalll,” zong hij, gevolgd door een droge gesproken statement in Shay’s richting: “Together.” Als ze nu geen Pokemon Silver walkthrough date gingen doen wist hij het ook niet meer. Allen kwam overeind en stak zijn hand o zo galant uit naar Shay als aanbod om haar van de tafel af te helpen. Niet dat het zo’n hoge klim was, maar dat waren details.

Iemand rolde zichtbaar met zijn ogen. Natuurlijk waren zulke dingen minder geweldig als je er zelf niet bij betrokken was, maar om zo over andermans perspectief na te denken was niet zijn specialiteit. “Denk dat die met zijn masterbal een Grumpinitis heeft gevangen in plaats van Pikachu,” grapte hij daarom tegen het meisje, waarna hij even een verbijsterde blik op zijn gezicht kreeg. “Wacht, heb ik je naam al gevraagd? En belangrijker: Are you a boy or a girl?” Als hij haar naam ooit had geweten was hij dat nu weer spontaan vergeten, zou hem niet verwonderen met zijn chaotische brein. “En voor je in war raakt, ik ben Allen, niet Ash.” Want de gelijkenis was... nul procent, better safe than sorry.