So what can I do [&Aly]

But we young right now
We got right now, So get up right now

Valentijnsdag was jammer genoeg alweer voorbij maar niet dat het Aly eigenlijk iets kon schelen, voor haar was het elke dag Valentijnsdag want ze werd elke ochtend wakker naast precies degene waar ze wakker naast wilde worden. Iets wat haar nog altijd heel erg beval en waar ze ook nooit een einde aan zou willen maken. Er zou echt iets serieus mis met haar zijn als ze het ooit zou willen verbreken. Maar in ieder geval, nu was Adrian even weg en zat Aly alleen op haar kamer, maar dat maakte het soms ook wel fijn. Niet altijd waren ze bij elkaar, ze hadden ook hun eigen levens op school maar daarnaast nog wel genoeg tijd voor elkaar.

Ze was net de douche uitgelopen en liep nog met een handdoek om haar lichaam gebonden richting de radio om muziek aan te zetten. Muziek was wel altijd een must have, daar kon ze niet zonder. Terwijl ze haar haren aan het föhnen was en ze haar make-up aan het doen was schudde ze ook een beetje met haar heupen op de maat van de muziek. Zachtjes begon ze ook mee te zingen met de muziek en werd ze steeds iets luider. Net zoals het dansen, dat werd ook steeds wat meer. Tot ze uiteindelijk alleen maar gewoon in haar kamer stond te dansen en te zingen. Serieus, als Adrian nu binnen zou komen lopen. Hoewel ze eigenlijk best vaak van die dansvibes had en hij die ook al vaak genoeg gezien had. Dus het zou hem waarschijnlijk toch niets verbazen. Het liedje ‘Right Now’ van Rihanna was het liedje dat al de hele tijd op was, gevolgd door ‘We found love’ van Rihanna die daarna kwam. Ze had tenslotte er een cd inzitten met liedjes van Rihanna, omdat dat haar all time favorite zangeres was.

Het plingetje van haar mobiel leidde haar alleen even af van het dansen. Ze had inmiddels - tijdens het dansen - al kleren aangetrokken en sprong nu met een sprongetje haar bed op, als een plankje tbh. Haar mobiel lag namelijk op haar kussen en die was anders moeilijk te bereiken, en omlopen, ja daar had ze geen zin in. Ze vergrendelde haar scherm en las het berichtje die ze van een random iemand kreeg, er stond namelijk geen naam bij. 'Aly, please, red mij, ik zak door een zitzak in de game hall.' Zei het berichtje waarop ze even verward naar haar scherm bleef staren. Iemand zakte door een zitzak? Hoe? Was dat niet de bedoeling? Of viel diegene er te ver in? Hoe kwam die aan haar nummer en waarom berichtte diegene haar? Oke?

Ze had er niet echt aan gedacht om te kijken naar de profielfoto, was gewoon de deur uitgelopen om diegene dan te redden van de zitzak. Maar waar zat die gamehall nou ook alweer? Verdomme.. Ze liep gewoon stevig door en realiseerde daarbij even niet dat ze gewoon de gehele deur voorbij liep. Niet tot ze ineens weer begon na te denken. Oh ja, ze was zo stom. Ze had daar toch games gezien? Meteen kwam ze terug en liep de deur naar binnen waar ze het eigenlijk meteen al zag. Er lag een blond meisje gewoon volledig met haar gezicht ook in de zitzak die daar stond, oh wauw. Iets wat verbaast of zelfs verschrokken keek ze even waarna alleen al snel een lach op haar gezicht verscheen, waarbij nog geen paar seconde later ook geluid kwam. Want oké, het was echt veel te grappig om te zien. ”Wat.. Ben jij nou aan het doen?” Vroeg ze half lachend terwijl ze probeerde serieus te klinken. Natuurlijk was het Freya, tenminste dat dacht ze wel en daar leek het ook wel op, maar ze wist het nog niet zeker omdat ze met haar gezicht in de zitzak zat.

But we young right now
We got right now, So get up right now

Terwijl ze naar de gameroom liep vielen meerdere gedachten haar hoofd binnen over wie het kon zijn die haar geapp’t had over de zitzak. Het kon sowieso niet Adrian zijn, Lorise, Kitty of ieder ander waarvan ze de nummer had. Misschien was het Arianna? Nee, ergens had ze niet het idee dat die haar zou appen omdat ze vast zou zitten in een zitzak, maar aan de andere kant wist je natuurlijk maar nooit. Of iemand had een andere mobiel gejat om haar te appen, dat kon ook. Als dat het geval was gokte ze Loriso, maar ergens dacht ze niet dat die met een andere mobiel zou appen, dus nee dat was het ook niet.

Ze had dus eerlijk geen idee, maar had ook niet heel breed nagedacht over wie het verder nog kon zijn, ze zat enkel bij een klein groepje close vrienden. Jammer genoeg waren er namelijk ook een aantal vrienden die ze eigenlijk nog een beetje oppervlakkig kende. Toch, wanneer ze er eenmaal achter kwam wie het was, had ze het misschien wel beter moeten weten. Natuurlijk was het haar, het kon ook bijna niet anders. Hetzelfde meisje als waarmee ze random een karaoke was gestart in de woonkamer, dit leek ook wel echt een actie voor haar om te doen. Heel even had ze er wat verbaast en verward bij gestaan, had haar zelfs niet meteen helemaal herkend. Maar ze kwam er wel snel achter en toen was het ook eigenlijk best wel heel grappig, hilarisch zelfs. Ze stak haar hand waar ze nog haar mobiel in vast had, om te laten zien dat ze nog leefde. Gelukkig, ze was dus nog niet helemaal opgeslokt in de zitzak, want even was ze wel bang hoor.

''Freya present.'' Zei ze tegen de zitzak waarna ze om probeerde te rollen, maar daarbij wel alle haren in haar gezicht kreeg. Weer eens begon Aly zachtjes te lachen en schudde ze even haar hoofd. ”Ik had ook wel kunnen weten dat jij het was.” Zei ze, want ja eerlijk, het leek haar precies een actie voor haar. ''Ik euh.. ohja! De zitzak heeft me in z'n greep. Je moet me helpen hem te verslaan!'' Ging ze verder waarbij ze even leek te vechten tegen de haren in haar gezicht, meer dan naar de zitzak. Ze deed even een stap naar voren om haar eruit te helpen maar voordat ze dat kon doen rolde het meisje er al uit. ''Ik verveel me.'' Zei ze terwijl ze uitgebreid op de grond lag, alsof ze die een knuffel probeerde te geven. ”Neeuuh echt?” Vroeg ze wat lachend. Dat was ook echt helemaal niet duidelijk, kuch kuch. ''En ik wil Pokemon spelen en ik weet niet, ik dacht ineens aan jou van de karaoke party en je leek me wel cool enzo.'' Ging ze verder waardoor Aly even oprecht heel blij glimlachte. Awh, dat was toch ergens wel heel lief en het streelde haar ego ook wel dat iemand haar wel een cool persoon leek te vinden. Niet iedereen dacht namelijk zo over haar hedendaags, de meningen waren behoorlijk verschillend. ''Maar.. je mag me ook hier laten liggen als je daar geen zin in hebt. Ofzo. Dan blijf ik hier wel forever liggen. Is cool.'' Ging ze verder, maar natuurlijk kon Aly dat niet doen. ”Nee nee, ik ga je hier niet laten liggen hoor, ik zou niet durven.” Lachte ze even. Want ja, veel meer slechts kon ze even niet op haar reputatie hebben, voor zover die nog niet verkloot was. ”En ik zou graag Pokemon met je spelen, alleen.. Ik heb eigenlijk geen idee wat dat is, het enige wat ik ervan weet is dat Adrian dat ook leuk vind dus misschien moet ik dat ook eens proberen?” Vroeg ze, licht smekend..