Onderwerp: Some exhausting day &Kylie Roberts zo mei 22, 2016 10:15 pm
A star can’t shine, without darkness.
De woonkamer zat redelijk vol. De meeste studenten hadden er net een lesdag op zitten. Ze praatten enthousiast en ietwat opgelucht en dat maakte de sfeer in de ruimte uiterst goed. Vick ging nog wat verder achteruit zitten, sloot zijn ogen en luisterde naar de bekende, rustgevende geluiden. Hij luisterde niet in het bijzonder naar een bepaald gesprek. Gewoon naar de stemgeluiden, de stemmingen die je erin kon horen, het geroezemoes. Hij had immers niemand op deze plek om zijn tijd mee te verdoen, dus luisterde hij graag naar hoe anderen het deden. Hij miste thuis een klein beetje. Zeker de avonden in de pub. Hij wist vrijwel zeker dat zijn vrienden op dit moment onderweg waren naar hun favoriete pub, na een lange dag hard werken. Ze zouden Vick alleen niet meer aantreffen achter de bar. Hij dacht terug aan hoe teleurgesteld de jongens waren toen hij het aan hen vertelde, dat hij weg moest. Hij had één of andere smoes bedacht over zijn zus die hem nodig had in Amerika. Hij verwachtte niet dat ze hem zouden komen opzoeken, maar je wist maar nooit. Hij kon niet voorzichtig genoeg zijn. Ja, als hij het zich probeerde voor te stellen merkte hij dat hij ietwat heimwee ad naar daar. Maar hij was geen moeilijk persoon. Vrienden maken was nooit een probleem geweest voor hem. Al moest hij toegeven dat het hem hier al wat moeilijker af ging. Waarschijnlijk omdat hij zich in een omgeving bevond die zo nieuw voor hem was. Hij had nog nooit op een school gezeten, of gestudeerd. Laat staan een school vol met mensen zoals hem. Hij wist dat hij zich op een gegeven moment wel zou settelen, maar het duurde langer dan normaal. De twee lesdagen die hij al achter de rug had voelde dan ook allebei hetzelfde. Vermoeiend. Hij begon zich bijna af te vragen of het daadwerkelijk mogelijk was een hele nacht te slapen. Tot nu toe was dat hem nog nooit gelukt. De stemmen waren altijd luider en hielden hem altijd wakker, maar de twee achten dat hij hier was had hij bij elkaar al meer geslapen dan de hele maand ervoor. Hij voelde zich daarom ook wat beter. Niet minder vermeid trouwens, gewoon iets fitter. De vorige dag was hij zelfs even buiten wezen kijken. Hij had niet alles om de school bezocht, maar was hangen bij zijn beginpunt. Hij had er misschien een beetje spijt van. Hij kwam immers niet erg vaak buiten. Zeker niet na zo’n lange schooldag. Maar vandaag was niet de dag om zijn ‘tour’ af te maken. Dat kwam een andere dag wel. Vandaag hing hij lekker binnen. Hij zou dadelijk eens kijken of er iets lekkers te halen viel in de kantine. Voor nu zat hij hier wel goed. De kamer begon steeds voller te lopen en hij had zijn ogen alweer geopend om eens rond te kijken. De meeste leerlingen waren zo ongeveer van zijn leeftijd. Nja, hoe hij eruit zag dan. Dat was ook niet onverwachts. Maar zijn oog viel op een meisje die er een stuk jonger uitzag dan de rest. Zijn wenkbrauwen schoten verbaasd omhoog. Ze zag er wel erg jong uit, hij schatte haar rond de 10 jaar. Dat vond hij wel interessant. Hij twijfelde even, maar besloot dat het vast geen kwaad kon om tegen iemand die zo jong was te praten. Hij stond op uit zijn comfortabele stoel en had er vrijwel direct spijt van. Hij was moeier dan hij in eerste instantie gedacht had. Even stond hij beduusd stil. Hij wilde natuurlijk niet dat hij omviel. Eigenlijk wilde hij weer gaan zitten, of misschien zelfs naar zijn kamer gaan om daar uit te rusten, maar hij besloot te blijven. Het meisje had immers zijn interesse gewekt.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts vr jun 03, 2016 11:10 am
It's time for you to shine
Doelbewust had ze haar schetsboek uit haar kamer gehaald samen met een grote pot kleurpotloden en stiften. Ze had nog geen idee waar ze zal gaan tekenen en wat ze zou gaan doen, maar ze wel zin om iets creatiefs te doen. Al zou ze ook alleen maar een cirkel tekenen met verschillende frutsels er in. Het was iets en wie weet kon het nog mooi worden. Kylie was een tien jarig kind dat nog een wilde fantasie had en geloofde dat ze niet echt een mutatie had, maar dat het magie was. Niemand zou dat van een kind af willen nemen. Ze geloofde in pratende dieren, in draken en prinsessen. Ze geloofde dat ze dankzij haar magie later in een groot kasteel zou wonen en later een prins zou ontmoeten die haar waren liefde zou zijn. Het was een kinder droom. Het was hoop dat een kind had. Elk persoon de hier rondliep op het eiland zou een van haar burgers worden in haar grote stad en iedereen zal blij zijn. Geen oorlog en geen ruzie. Wie wilde nou niet zo’n leven? Kylie zou er alleen wel wat voor moeten doen. Ze zou haar kasteel ontwerpen en haar stad, maar boven al ze zou mensen een glimlach op hun gezicht geven.
De kleine meid liep de woonkamer binnen waar veel mensen waren. Zo zal ook haar balroom er uit komen te zien. Veel mensen in jurken en in pakken met kroontjes op hun hoofd. Een grote glimlach op haar gezicht ging ze zitten aan de kleine salon tafel. Ze legde haar schetsboek en de pot potloden en stiften op de tafel. Ze pakte een kussen van de bank en ging er zelf op zitten, zodat ze niet helemaal op de grond zat. Ze sloeg haar schetsboek open en bladerde er door. Ze had al olifanten, jurken en bloemetjes getekend. Het zag er natuurlijk niet helemaal heel goed uit, maar het was een begin. Ze zette het grijze potlood tegen het witte lege papier en begon met de toren te tekenen. De lijnen waren schreef, waardoor ze weer begon uit te gummen. Toen de eerste toren goed was gelukt zat ze er echt helemaal in. Ze had niet door de kamer leeg liep en toen weer helemaal vol kwam te zitten. Er zaten mensen op de bank achter haar, maar ze werd er niet door afgeleid. Ze zat zo in haar tekening dat ze het kasteel maakte dat een mengsel was van alle disney films die ze had gezien. Een gedeelte van het kasteel zat zelfs onder water zodat Ariël ook haar kasteel in kon komen zonder dat ze hoefde te veranderen naar mens. De Pride Rock van de Lion King was ook bij haar kasteel, samen met het ijs kasteel van Elsa. Ja, het kasteel werd groot, heel groot. En het zal het midden punt zijn voor alle sprookjes figuren en haar mensen.
Ze legde het grijze potlood aan de kant en begon met in kleuren. Van blauwe stiften tot een licht blauw potlood om een beetje het kleur verschil te krijgen in de oceaan. Het was moeilijker dan ze had verwacht, maar ze deed haar best. Haar kasteel zal op en top worden. Ze stopte even met kleuren en keek kritisch naar haar tekening. Vanuit haar ooghoek zag ze iemand haar kant op lopen en ze keek naar de jongen. “Wat vind jij tot nu toe van mijn tekening?” vroeg ze de jongen. Het was wel vaker dat ze zomaar begon te praten tegen de eerste beste persoon die haar kant op liep. “Ik ben Kylie,” stelde ze zich zelf voor. Ze keek weer naar haar tekening en hield hem over eind om hem via een ander perspectief te bekijken. “Dit zal later mijn kasteel worden,” zei ze om hem wat uitleg te geven waarom ze het kasteel tekenen met allemaal verschillende disney films er in vermengd. Het geloof en de hoop dat een kind had was soms zo rijk aan fantasie.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts zo jun 05, 2016 2:33 pm
A star can’t shine, without darkness.
Het meisje zat aan tafel en pas toen Vick dichterbij kwam zag hij dat ze iets aan het tekenen was. Natuurlijk, het was nog maar een kind. Kinderen tekenden. Toen Vick aan kwam lopen draaide ze zich gelijk naar hem toe. “Wat vind jij tot nu toe van mijn tekening?” vroeg ze bloedserieus aan hem. Hij lachte kort. Niet om de tekening, maar ok het meisje zelf. Ze was zo serieus. “Prachtig. Volgens mij zit er echt een kunstenaar in jou,” zei hij overtuigend. Hij loog niet. De tekening was echt mooi. Hij zag een kasteel met allemaal elementen van sprookjes erin verwerkt. Disney sprookjes, om precies te zijn. Hij kende ze wel, maar was er nooit zo weg van geweest. Stiekem deden ze hem altijd teveel denken aan vroeger. Het meisje stelde zich afwezig voor. Ze bekeek haar tekening van alle kanten. Vick ging glimlachend tegenover het meisje zitten. “Hallo Kylie, mijn naam is Vick,” stelde ook hij zich voor. Hij was eigenlijk niet zo goed met kinderen. Hij voelde zich altijd ongemakkelijk rondom ze, wist zich nooit een houding te geven. Zo ook nu, hij zat aan tafel en keek ongemakkelijk hoe het kind haar tekening bestudeerde. Hij had eigenlijk een beetje spijt dat hij naar haar toe was gelopen. “Dit zal later mijn kasteel worden,” zei ze overtuigd. Vick grinnikte. “Ohja? Helemaal alleen? Dat is toch wel een beetje eenzaam niet? merkte hij op. Hij keek naar het kasteel. Als Kylie er later echt in wilde gaan wonen, mocht ze al wel beginnen met bouwen. Het zag er zo enorm uit. Daarnaast vond je niet overal kastelen meer. Zeker niet op Genosha. Het enige gebouw dat hij tot nu toe op Genosha was tegen gekomen was het schoolgebouw. Nu nam hij aan dat Kylie niet op Genosha wilde wonen later, maar toch. “En waar komt dit prachtige kasteel te staan?” vroeg hij geïnteresseerd. Dit meisje had veel fantasie. Hij verwachtte geen serieus antwoord, maar dat vond hij wel leuk eigenlijk. Soms was het fijn om je weg te laten wanen in de fantasie van een kind. Want daar was alles zo zorgeloos en had niemand verplichtingen. Hij gaapte en wreef even in zijn ogen. Hij wilde eigenlijk naar zijn kamer gaan, maar daar zou hij zich ook alleen maar vervelen. Hij kon toch niet in slaap komen. Dat had zijn lichaam immers niet nodig. Het was hem dan ook nog steeds een raadsel wat hem deze dagen zo moe maakte. De nieuwe situatie? De indruk? Misschien de lange dagen? Ja, vroeger misschien. Toen hij zo jong was als Kylie. Maar nu toch zeker niet meer? Hij keek het meisje geïnteresseerd aan en vroeg zich serieus af wat zo’n jong kind op het eiland deed. Natuurlijk, jonge kinderen konden ook mutanten worden. Maar zo vaak kwam dat toch ook niet voor? En redde het meisje zich wel zo alleen? Nee, dacht hij, ze had vast wel mensen die naar haar uit keken. Het kon niet zo zijn dat ze, net als hij, helemaal alleen op het eiland rond waadde. Daar was ze veel te jong voor.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts di jul 12, 2016 1:36 pm
It's time for you to shine
Het enorme kasteel dat ze aan het tekenen was met hier en daar wat bekende sprookjes werd groter dan ze had verwacht. Maar het deed er niet toe hoe groot het was, zolang ze er maar in ging wonen. Ze zou zich voelen als een prinses en als ze ouder werd zou ze een koningin worden. Het was een mooie gedachte en toekomst dat ze voor ogen had. Natuurlijk droomde ieder kind er van om een prins of een prinses te worden, maar Kylie wist gewoon echt dat ze dat zou worden. Hoeveel mensen er ook mochten zeggen dat ze geen prinses zal worden om dat ze niet van adel was. Zag ze er uit alsof ze wist wat dat betekende? Ze was een kind van tien en ze zal prinses worden en in dit kasteel wonen. Niemand zal dat van haar af nemen. Echter had ze dan wel iemand nodig die haar advies kon geven of het kasteel wel mooi genoeg was. Ondanks dat de tekening nog niet af was was wat feedback wel iets wat ze nodig had. Dus sprak ze tegen de eerste en de beste persoon die op haar af had gelopen. “Prachtig. Volgens mij zit er echt een kunstenaar in jou,” sprak de jongen overtuigend. Een iets verlegen grijns sierde om haar lippen en bekeek haar tekening weer. “Vind je niet dat er nog iets mist? Want hij is nog niet helemaal klaar...” sprak ze nadenkend en keek toen de jongen afwachtend af. Het was wel lief om te weten dat hij het prachtig vond, maar eigenlijk was het niet iets waarmee ze de tekening nog aan kon passen. Ondanks haar jonge leeftijd was ze wel open voor elk idee die er bij iemand anders naar buiten kwam. Ze vond bijna alles wel leuk en dat zat er al van kleins af aan in.
Afwezig had ze zichzelf voor gesteld, maar had haar ogen gricht op haar tekening. Ze was er erg druk mee om haar tekening zo mooi mogelijk te maken. Het moest alleen geen drukke boel worden, want dat was ook niet mooi. Ze zat er nog over na te denken om het onder water paleis van De Kleine Zeemeermin er nog in te doen, maar dan zou ze een nieuw papier nodig hebben. Nog voordat ze verder begon te denken stelde de jongen zichzelf voor als Vick. En ze keek hem aan waarbij ze hem met een vriendelijk knikje begroette. Het kwam niet vaak voor dat Kylie afwezig was bij de mensen, maar als ze eenmaal een doel had dan wilde het ook graag bereiken. Het liefst zo snel mogelijk. Toch had ze nog wel wat advies nodig van Vick, als hij dat wilde geven.. Daarvoor was alleen wel eerst uitleg voor nodig waarom ze de tekening maakte. Al was het eigenlijk in één zin uit te leggen. Het zal haar kasteel worden en iedereen zal er lang en gelukkig in leven. De jongen grinnikte, maar Kylie was bloedserieus. Ze kon het hem alleen niet kwalijk nemen. Hij geloofde het waarschijnlijk nog niet, maar als het kasteel gebouwd was dan zal hij en ieder ander persoon wel anders zeggen. “Ohja? Helemaal alleen? Dat is toch wel een beetje eenzaam niet?” merkte hij op. Ze keek hem verbaast en schudde toen haar hoofd. “Ik ben niet alleen, want alle prinsen en prinsessen van Disney land zijn ook welkom,” sprak ze. Vervolgens legde ze haar potlood weer neer en begon op haar vingers op te noemen weer er nog meer zullen komen. “Devon komt er te wonen, ridder Dennimae, Lorise, Storm, mijn papa en mama. En nog veel meer mensen.” zei ze vrolijk, waarna ze enthousiast haar armen in de lucht gooide. Ja, ze zag het al helemaal voor zich. Licht uitdagend kneep ze haar ogen samen en zei:“En jij komt er ook te wonen als je dat wil.” Eigenlijk was het veel simpeler. Elk persoon die ze zou leren kennen en die ze kende was welkom. Hoe meer vreugd hoe leuker.
“En waar komt dit prachtige kasteel te staan?” vroeg hij geïnteresseerd. Dat was iets waar ze nog niet helemaal over na had gedacht.. Nadenkend tikte ze haar vinger tegen haar kin en keek ze omhoog alsof daar het antwoord ergens was te vinden. Waar zal het kasteel komen te staan? Het was wel een goeie vraag, want het kasteel was hartstikke groot maar het moest voor iedereen goed bereikbaar zijn. Natuurlijk moest het ook een plek zijn die zij kende. “Nou… ik denk dat ik dan twee kastelen doe...” zei ze nog steeds omhoog kijkend. “Deze komt dan in Colorado te staan waar mijn papa en mama wonen.” Ze zweeg en keek weer naar Vick. “En dan doe ik nog eentje in Hawaii, zodat Lilo en Stitch ook kunnen komen en prinses Ariël,” zei ze, maar ze was nog niet helemaal zeker met haar keuze. Want als ze eentje in Colorado en in Hawaii had staan hoe moest Simba dan komen? Een leeuw kon niet zomaar het vliegtuig pakken of de boot… Daar moest ze nog even over nadenken. “En als jij twee plekken zou mogen kiezen om een kasteel te plaatsen… waar zal dat dan zijn?” Misschien had ze toch wel wat meer aan een adviseur zoals Vick.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts za jul 16, 2016 12:40 pm
A star can’t shine, without darkness.
Misschien had hij er al vrijwel gelijk spijt van moeten hebben om naar het meisje toe te lopen. Hij kon zich nooit een houding geven bij kleine kinderen. Maar hij was nieuwsgierig geweest naar wat zo’n jong meisje op het eiland deed. Ze ging helemaal op in de tekening die ze aan het tekenen was. Vick kreeg er automatisch een glimlach van op zijn gezicht. Ze vroeg wat hij ervan vond. Hij was niet goed met kinderen, maar iedereen zou kunnen raden dat je een meisje van nog maar net tien geen opbouwende kritiek kon geven. Dus hij vertelde haar dat hij het prachtig vond. En oprecht, het kasteel zag er niet eens zo gek uit. Ver van de realiteit natuurlijk, maar dat was ook niet belangrijk. Wat wilde je ook als kinderen tegenwoordig alleen nog maar naar Disney tekenfilms keken. Ze leek het fijn te vinden dat hij het mooi vond, want heel even grijnsde ze. Maar het was blijkbaar niet goed genoeg. Ze vroeg hem bloedserieus wat er nog miste. Hij bekeek de tekening ‘kritisch’. “Misschien moet je er nog een bos bij maken. Anders zijn de dieren eromheen misschien niet zo gelukkig,” gaf hij als kritiek. Hij keek het meisje afwachtend en glimlachend aan. Misschien was ze het wel helemaal niet met hem eens. Hij ging tegenover haar zitten toen ze zich afwezig voorstelde. Vick deed hetzelfde, ondanks dat ze misschien niet eens luisterde. Ze begon uit te leggen waarom ze de tekening aan het maken was. Ze ging erin wonen later. Als een echte prinses. Hij wilde niet nadenken over zijn kasteel, en over hoe het zou zijn als Kylie écht een prinses was. Ze zou het vast niet zo leuk vinden als ze het zich voorstelde. Dat kon hij haar wel vertellen. Maar om het meisje nou zo verdrietig te maken om niks, vond hij ook weer zo wat. Later als ze groter was zou ze vast wel begrijpen dat een prinses niet 24/7 alleen maar bezig was met het vinden van haar prins, om vervolgens happily ever after te leven. Toen hij vroeg wie er in het kasteel moest wonen noemde ze een aantal mensen op. Alle namen zeiden hem in eerste instantie niks, maar het waren vast haar ‘vrienden’. Met zo’n groep – waaronder ridder Dennimae – hoefde hij zich in ieder geval geen zorgen om haar te maken. Ze kneep haar ogen samen en vertelde dat hij er ook in mocht wonen als hij dat wilde. Wilde hij dat? Nee. Als iemand hem een serieus voorstel had gedaan had hij vast iemand pijn gedaan. Maar dat kon hij Kyle natuurlijk niet vertellen. Zij was klein. “Het lijkt me een hele eer om in uw kasteel te komen wonen prinses Kylie,” zei hij dankbaar. In werkelijkheid was dat het laatste wat hij wilde, in een kasteel wonen. Hij vroeg waar het kasteel zou komen te staan. Want als hij er dan toch in moest wonen kon het maar beter een mooie locatie worden. Ze zou er twee bouwen, één in Colerado en één op Hawaii. Hierdoor moest Vick kort lachen. Hawaii, omdat dan Lilo en Stitch dan konden komen. “Dat lijken me prachtige locaties,” zei hij oprecht. Hij zou graag onbezorgd op een eiland zoals Hawaii willen wonen. Zeker als Lilo en Stitch dan ook nog een paar keer op bezoek kwamen. Vick genoot van de fantasie van de kleine Kylie. Hij miste dat, fantasie. De laatste 400 jaar was alles alleen maar keiharde realiteit geweest. Hij was bijna vergeten dat er zoiets moois bestond als fantasie. Hij had er eigenlijk meer van nodig. “En als jij twee plekken zou mogen kiezen om een kasteel te plaatsen… waar zou dat dan zijn?” vroeg ze hem. Vick deed alsof hij diep nadacht. “Ik denk dat ik er één hier vlakbij zou bouwen, zodat alle leerlingen het kunnen bezoeken, als ze dat willen. En…” Hij deed opnieuw alsof hij goed nadacht. “de tweede zou ik in Schotland zetten, waar ik vandaan kom,” trok hij uiteindelijk zijn conclusie. Er stond echter al een kasteel in Schotland dat volledig het zijne was. Het was bij lange na niet zo groot en magisch als het kasteel dat Kylie voor ogen had. Maar het was wel zeker een kasteel. Hij had er nu niet zoveel aan. Maar als hij ooit een plekje nodig had om veel mensen in te ‘bewaren’, dan had hij dat. Bovendien zou hij er makkelijk een oorlog vanuit kunnen voeren. Maar tijden waren veranderd en mensen voerden tegenwoordig op hele andere manieren oorlog…
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts vr jul 29, 2016 12:40 am
It's time for you to shine
Kylie was een meisje dat snel tot punt kwam waar ze antwoord op wilde hebben. Ze had de jongen helemaal niet begroet, maar gelijk een vraag naar zijn hoofd geslingerd. Het was een van haar vele persoonlijkheden dat ze er ook gewoon spijt van had. Ze vond het kasteel belangrijk. Het zou haar huis worden en het huis van vele andere mensen. Het was een zeer belangrijk iets, want anders moest ze straks in een doos wonen onder de brug terwijl ze eigenlijk een echte prinses was. En een prinses hoorde in een kasteel te wonen. Het was alleen jammer dat er een gevoel in haar was gekomen dat er iets miste bij het kasteel. Ze had er kritisch naar gekeken en had het gevraagd. Een kind mocht dan wel liever te horen krijgen dat het mooi en prachtig was, maar ja. Wat feedback, zodat ze er nog meer bij kon tekenen was ook wel fijn. Voor al op momenten als ze het gevoel had dat er iets miste. “Misschien moet je er nog een bos bij maken. Anders zijn de dieren eromheen misschien niet zo gelukkig,” zei hij. Kylie keek hem aan als of ze het niet goed had gehoord, maar door de vriendelijke glimlach die Vick op zijn gezicht kreeg veranderde haar uitdrukking ook. Een bos bij het kasteel was echt een geweldig goed idee. Hoe moest Bambi anders op bezoek komen? “Ik wist wel dat je nuttig was!” zei ze enthousiast. Vluchtig maakte ze een schets van een bos. Tussen het kasteel en het bos was nog een open vlakte, zodat er ook een boerderij kon komen en Bambi nog even kon huppelen door het hoge gras.
Kort had ze een uitleg gegeven waarom ze het kasteel aan het tekenen was. Het was niet namelijk niet zomaar een tekening voor tijd verdrijf. Het zou haar toekomst worden. Ze moest alleen wel iemand vinden die ook verstand had van kastelen en hoe en waar welke kamers kwamen. Er zouden badkamers, balzalen, speelkamers en nog veel meer verschillende kamers komen. Niet te vergeten ook een zwembad en een kamer waar ze naar de sterren kon kijken. Ze vroeg zich af waar ze iemand zou vinden die daar verstand van had, maar haar familie zou sowieso wel helpen. Niet alleen haar familie zou haar helpen, ook zouden ze er bij in mogen wonen. Vick mocht er ook bij in komen, als hij dat wilde. Hoe meer vreugd, hoe gezelliger het zou worden. “Het lijkt me een hele eer om in uw kasteel te komen wonen prinses Kylie,” sprak hij dankbaar. Kylie stond op van haar stoel en probeerde zo hoffelijk mogelijk te buigen. “Je bent altijd welkom,” sprak ze overdreven bekakt, waarna ze even moest giechelen en toen weer plaats nam op haar stoel. Ze hoopte echt nooit dat er bekakte mensen in haar kasteel kwamen, want dan zou eerst wel gaan lachen maar daarna zou ze zich er best wel aan gaan irriteren. Iedereen zou in haar kasteel gewoon lachen en plezier hebben zonder drama. Er was geen andere manier om gelukkig te worden. Het moest gewoon drama vrij zijn.
Natuurlijk was een mooi groot kasteel niks zonder een prachtige locatie. Een van die locatie’s moest Colorado zijn waar ze vandaan kwam, maar ook Hawaii voor Lilo en Stitch. Op Hawaii zou het kasteel wel op het strand zijn en voor een gedeelte ook in de zee voor prinses Ariël en haar zeemeerminnen vriendinnen. Ze zag het al wel helemaal voor zich.“Dat lijken me prachtige locaties,” zei hij en meteen was een glimlach van oor tot oor te zien op haar gezicht. Ze vond het echt fijn om met iemand te praten over haar ideeën. Dankbaar knikte ze. Je kon gewoon zien dat ze helemaal glunderde en even liet ze de tekening voor wat het was en focuste ze zich verder op het gesprek dat ze had. Ze was namelijk ook wel nieuwsgierig waar Vick zijn kastelen zou neer zetten. “Ik denk dat ik er één hier vlakbij zou bouwen, zodat alle leerlingen het kunnen bezoeken, als ze dat willen. En…” Daar had hij wel een heel goed punt. Misschien moest ze het kasteel dan toch maar opsplitsen in drie kastelen. “de tweede zou ik in Schotland zetten, waar ik vandaan kom,” was zijn conclusie. Ze keek hem geïnteresseerd aan. Ze had ooit verhalen van haar moeder gehoord dat er ook kastelen waren in Schotland. Haar ouders waren daar toen op huwelijksreis geweest. “Er zijn toch vele kastelen in Schotland?” vroeg ze, terwijl ze zelf al antwoord gaf en er enthousiast op knikte. Ook al was niet echt een antwoord, omdat ze nog wel graag een bevestiging wilde. “Heb jij ook ooit een kasteel gezien die zo groot was?” vroeg ze wijzend naar haar tekening die ze er weer bij had gehaald. “Of heb je ooit een kasteel bezocht?”
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts za jul 30, 2016 10:15 pm
You would not believe your eyes, If ten million fireflies lit up the world as I fell asleep. 'Cause they fill the open air and leave teardrops everywhere. You'd think me rude but I would just stand and
stare.
Advies geven aan Kylie vond hij moeilijk. Hij kon wel heel kritisch beginnen over haar kasteel, dat het te groot was bijvoorbeeld, maar dat leek hem geen goed idee. Ze was immers nog maar een kind en zou toch niet weten wat ze daarmee aanmoest. Maar blijkbaar was een simpele bewondering ook niet genoeg. Kylie mist iets, en het was aan Vick om te bepalen wat dat was. Zijn ervaring met kastelen kon hij hier niet goed bij gebruiken. Het was immers helemaal anders. Als hij zo naar het kasteel op de tekening keek kon hij al gelijk constateren dat het nooit gebouwd kon worden. Uiteindelijk kwam hij maar op een bos. Want wat moest hij anders zeggen? Het stond nog niet bij de tekening en hij vond het wel een beetje bij haar ideeën passen. Tot zijn opluchting was Kylie het hiermee eens. "Ik wist wel dat je nuttig was!" stootte ze uit terwijl ze zich op haar tekening stortte.
Op een rare manier was het rustgevend om naar het jonge meisje te kijken. Er was niks in haar wereld wat belangrijker was dan de tekening. En haar enige problemen bestonden uit het beslissen wat er nog miste rond haar droomkasteel. Vick wenste dat ze zich voor altijd zo onbezorgd mocht voelen. Al wist hij dat dit toch wel ging veranderen voor haar. Dat deed het immers voor iedereen. Ze legde simpel uit waarom ze het kasteel bouwde en wie er allemaal in mochten komen wonen. Dit gezelschap bestond vooral uit een aantal Disney figuurtjes. Vick glimlachte. Heerlijk, die onbezorgdheid. Hij mocht er ook komen wonen, als hij dat wilde. Nooit meer, was het eerste wat hij dacht. Maar dat kon hij niet aan Kylie vertellen. Daarom glimlachte hij en vertelde hij haar dat hij vereerd zou zijn. Het schoot hem ineens te binnen dat het meisje misschien wel gedachten kon lezen. Heel even twijfelde hij wat hij moest doen, maar de reactie van haar liet al weten dat dit niet het geval was. Ze stond op, maakte een korte buiging en zei dat hij altijd welkom was in een typische deftige stem. Vick lachte kort. Ze had in ieder geval humor.
Nadat hij had gevraagd waar het moest komen te staan, noemde ze twee plaatsen,waarna ze zijn vraag terugkaatste. Vick glimlachte en bedacht dat hij één kasteel vlakbij Genosha zou zetten en de andere in Schotland. Technisch gezien zou hij met het kasteel op Genosha niks kunnen. Dan zou hij het beter in Engeland of Wales kunnen zetten. Maar daar hoefde hij zich nu niet druk om te maken. Kyie keek hem geïnteresseerd aan nadat hij dit zo gezegd had. Ze vroeg of er veel kastelen in Schotland waren en knikte enthousiast nadat ze dit gezegd had. Vick grinnikte. "Heel veel," bevestigde hij dat. Vroeger nog meer natuurlijk, maar heel veel waren kapot gegaan vanwege de oorlogen. Het zijne stond echter nog. Als hij het liet opknappen was het zelfs bewoonbaar. Het stond net even buiten Edinburgh te wachten op zijn terugkomst. Kylie haalde hem weer uit zijn gedachten door te vragen of hij ooit een kastel had gezien die zo groot was. Vick glimlachte en schudde zijn hoofd. Het enige kasteel dat in de buurt kwam was het kasteel van de koning. Dat stond middenin Edinburgh en was to aan de laatste steen afgebrand door de Engelsen. "Of heb je ooit een kasteel bezocht?" was Kylie's volgende vraag. Vicks glimlach verbreedde. "Meer dan één keer zelfs!" vertelde hij enthousiast. Hij deed alsof hij achterdochtig om zich heen keek. "En als je een geheimpje kan bewaren. Hij boog over de tafel naar het meisje toe. "Ik heb zelf een kasteel," fluisterde hij zachtjes alsof het een echt geheim was. Misschien was dat het ook wel. Je kwam niet elke dag iemand tegen die een kasteel had. Hij ging weer recht zitten en glimlachte. "Niet zo groot als de jouwne natuurlijk!" verzekerde hij haar terwijl hij een kort knikje gaf naar de tekening. Nee, zo'n groot kasteel bestond vast nog niet.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts za aug 06, 2016 9:59 pm
It's time for you to shine
Kylie had echt even een iemand die het grote mysterie voor haar kon oplossen. Ze had geen idee wat er miste bij haar tekening en nu eindelijk wist ze het. Een bos. Het was een zo’n logisch antwoord geweest, maar ze had er gewoon even niet op kunnen komen. Ze was echt blij dat Vick haar probleem had op kunnen lossen. Op Genosha hadden ze ook een bos waar ze aantal keren was geweest, dus bij haar kasteel moest ook een bos komen. Dat was beter, want waar moest Bambi anders vandaan komen? Nu hoefde ze zich geen zorgen te maken om haar herten vriendje. Voor de gezelligheid had ze alleen even een simpele schets gemaakt van het bos, zodat ze later uit kon gaan tekenen. Anders zat Vick er ook maar bij te kijken en dat was ongezellig.
Het kasteel zal niet onbewoond blijven, want haar grote familie zou er in komen wonen, maar ook haar prinsessen vriendjes uit Disney films. Ja, het zou een gezellig boel worden. Natuurlijk mocht Vick er ook bij komen. Het was vrij logisch dat hij dat mocht, want hij had haar geholpen dus wie weet was hij wel op het bos gekomen doordat hij bevriend was met Bambi. Als dat zou was zou ze wel heel jaloers zijn. Zij wilde ook Bambi leren kennen in het echt. Ze had wel over het hertje gedroomd, maar echt ontmoet zou echt geweldig zijn. Waarschijnlijk wist ze dan helemaal niet wat ze moest zeggen, maar dat maakte niet uit. Niets zou haar dag dan kunnen verpesten.
Toen Vick vertelde dat hij een kasteel zou plaatsen in Schotland waar hij was opgegroeid had ze hem vol bewondering aangekeken. Haar moeder had haar verteld dat daar kasteel stonden, maar het liefst wilde ze dat ook horen van een ware Schot. “Heel veel,” bevestigde hij. Een grote glimlach van oor tot oor kwam op haar gezicht te staan. Heel veel kastelen… zoveel prinsen en prinsessen. Misschien zat haar prins daar wel tussen. “Wonen daar ook nog prinsen en prinsessen in?” vroeg ze. Ze hoopte zo erg dat er nog mensen in die kastelen woonden. Als dat zo was dan zou ze er voor zorgen dat ze met begeleiding een keer een kasteel mocht zien in Schotland. Het zou, net als Bambi ontmoeten, een droom zijn die uit kwam. Ze vroeg zich ook af of hij ooit een kasteel had gezien en dan voor al die net zo groot was als Kylie’s kasteel. Misschien kon Vick dan mee als begeleiding. Het was wel jammer dat hij zijn hoofd had geschud, maar alsnog vroeg ze door. Toen Vick zijn glimlach verbreedde werden haar glunder oogjes steeds nieuwsgierig, waarbij ze bijna de neiging had om over de tafel heen te klimmen en hem aan te kijken. “Meer dan één keer zelfs!” vertelde hij enthousiast. Vol bewondering bleef ze hem aan kijken. Nu wilde ze echt alles weten tot in de diepste detail. “En als je een geheimpje kan bewaren.” sprak hij, nadat hij achterdochtig in het rond keek en dichter naar haar toe leunde. Zo snel als ze kon kloom ze over haar tekening heen en lag ze letterlijk op de tafel. “Ik heb zelf een kasteel,“ fluisterde hij zachtjes. Een enthousiast gilletje ontglipte haar mond en ze keek hem met sprankelende oogjes aan. “Je maakt toch geen grapje he?” vroeg ze, terwijl ze hem onderzoekend aan keek en haar handjes tegen zijn wangen aan deed. Ze keek elke hoekje van zijn gezicht om er achter te komen of hij loog. Niet dat ze dat kon, maar ze wilde het proberen. Toen Vick weer recht ging zitten en glimlachte liet ze haar handjes weer zakken. “Niet zo groot als de jouwne natuurlijk!” sprak hij, terwijl hij een knikje gaf naar haar tekening. Ze keek even naar haar tekening en toen weer naar de jongen. Kylie leunde op haar handjes, terwijl haar ellebogen op de tafel leunde. Ze lag nog steeds op de tafel, maar ze was zo enorm nieuwsgierig en geïnteresseerd. “Ben jij dan een prins of een machtige Koning?” vroeg ze. Als ze nu met een prins aan het praten was, was ze wel nieuwsgierig of hij een jonger broertje had. “Hoe ziet jouw kasteel er uit?” vroeg ze vervolgens verder. “Heb je ook van die mensen die mensen die voor je werken? Ik weet niet hoe ze heten...” zei ze, waarna ze even weg keek om te zien of daar het antwoord lag. “Bedienden!” zei ze toen. “Heb je ook bedienden?” vroeg ze haar vraag over nieuw.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts zo aug 14, 2016 8:14 pm
You would not believe your eyes, If ten million fireflies lit up the world as I fell asleep. 'Cause they fill the open air and leave teardrops everywhere. You'd think me rude but I would just stand and
stare.
Het meisje was zo onbezorgd in Vicks ogen. Hij keek gefascineerd naar haar. Het was bijna rustgevend om naar haar kleine gezichtje te kijken. Zo onbezorgd. Vick was jaloers. Ze keek hem dan ook vol bewondering aan terwijl hij vertelde over de kastelen thuis. "Wonen daar ook nog prinsen en prinsessen in?" vroeg ze. Vick knikte enthousiast. "En ze waren heel aardig tegen me," loog hij. ij wist niet wat hij haar anders moest vertellen. Waar zouden de kastelen anders voor bedoeld zijn? Ze vroeg van alles over de kastelen thuis en Vick deed enthousiast mee met het spelletje. Toen hij haar vertelde over zijn kasteel slaakte ze een kort gilletje. Hij had bijna spijt dat hij het haar verteld had. Ze keek hem met grote ogen aan en vroeg of hij en grapje maakte. Hij schudde zijn hoofd. Kylie legde haar handjes tegen Vicks wangen aan en bekeek hem op elke manier dat je iemand kon bekijken. Hij ging weer recht zitten en verzekerde haar dat hij net zo groot was als de haare. Zijn blik bleef even op de tekening hangen. Kylie leek er echter niet langer in geïnteresseerd te zijn en lag zowat met haar hele kleine lichaampje op de tafel. Vick vond dit best amusant. En toen kwam de vragen regen. Ze wachtte bijna niet op een antwoord. Vick lachte kort. "Ik ben geen van beiden, ben ik bang," beantwoordde hij haar eerste vraag. "Maar mijn ouders hebben het kasteel gekregen van een hele lieve koning." Het was geen leugen wat hij haar verteld. Zijn familie diende generaties lang de Royal Family. Zijn vader was één van de belangrijkste raadgevers en tevens goede vriend geweest. Vick zag het alleen nooit zo zitten om zich te bemoeien met dat politieke gedoe. Vandaar dat hij het koninklijk leger was gaan dienen. Er was niks dat hem toen der tijd bozer maakte dan de Engelsen. Dat was veranderd toen hij naar het eiland was gekomen. De eerste persoon die hij ontmoet had was een Engelsman. En Vick vond hem aardig. Hij besloot om zich weer op de vragen van Kylie te richten. "Hij is heel klein," begon hij het kasteel te beschrijven. Hij kon echter niet veel meer bedenken. Maar dit was niet genoeg voor het kleine meisje. "Maar hij staat in een heel mooi bos. En hij heeft een tuin die zo groot is dat we twee tuinmannen hebben." Dat was misschien gelogen. Maar hoe beschrijf je een kasteel? Vick knikte op de vraag of ze ook bedienden hadden. "Niet zoveel, maar wel een paar," legde hij erbij uit. Hij ging er zo in op dat alle beelden van vroeger terug kwamen. Hoe hij in het bos speelde toen hij jong was. En door de gangen rende samen met zijn zusje. Hoe hij haar ontmoette op het kerstbal dat zijn ouders georganiseerd hadden, en hoe zijn leven vanaf dat moment nooit meer hetzelfde was geweest.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts ma aug 22, 2016 3:14 pm
It's time for you to shine
Als kind was Kylie makkelijk te vermaken. Je kon haar zo een schetsboek in handen geven met een paar kleurpotloden en ze zou zo de hele middag zoet zijn met het tekeningen van verschillende dingen; maar als je bij haar onder het tekenen eenmaal begon over prinsen en prinsessen die in kastelen wonen dan was ze een en al oor. Ze wilde weten hoe het leven was in de kastelen en of de prinsen en prinsessen ook aardig waren. In elk sprookjes film die ze had gezien waren ze allemaal zo lief en konden ze ook vaak goed zingen. Kylie kon niet zingen al probeerde ze het soms het wel onder de douche. Maar he, wie zong er nou niet onder de douche? Ze zag het al voor zich dat ze een hele grote badkamer had in het kasteel waar ze later in zou wonen en dat ze luid stond te zingen. Dat zou dan echt een typische Kylie actie zijn.
Haar ogen begonnen steeds meer te glunderen bij elk antwoord dat Vick aan haar gaf. Voor haar was dit echt een droom die uit kwam. Eindelijk stond ze oog in oog met iemand die iets over kastelen wist en er ook werkelijk een bezat. Eerst had ze het niet geloofd, omdat sommige mensen mee zouden spelen met haar “spelletje” dat prinsen, prinsessen en magische wezens echt bestonden. Al was dat alles waar haar wereldje om draaide. In haar hoofd was er een duidelijk scheiding tussen het “goede” en het “kwade”. De “goede” kant waren prinsen en prinsessen stonden waren altijd het beste, want die versloegen het “kwade” altijd. Stiekem vroeg ze zich af of er ook zo’n gevecht had plaatsgevonden zoals in de film Narnia. Al zou er dan wel een koning moeten zijn die het leger aanvoerde natuurlijk. Dat bracht haar ook gelijk een vraag in haar hoofd op. Was Vick dan ook een prins of een machtige koning? Stiekem hoopte ze dat hij een koning was, zodat zij kroon prinses zou worden.
“Ik ben geen van beiden, ben ik bang,” beantwoorde hij. Even keek ze wat teleurstellend naar beneden.Ze vond het best zielig voor hem dat hij nooit de kans heeft gekregen om prins te zijn. Dus ze voelde zich wel een beetje vereerd om hem die kans alsnog te geven. “In mijn ogen ben je wel gewoon een prins,” zei ze bemoedigend. Ze keek hem aan met glimlach en knikte enthousiast, waarna ze hem weer met bewondering aan keek terwijl hij begon te praten. “Maar mijn ouders hebben het kasteel gekregen van een hele lieve koning.” Weer die glunder oogjes. Ze moest dus aan de lieve koning vragen of ze kroon prinses mocht worden. Ze was best onder de indruk over zichzelf dat ze met zulke goeie ideeën kwam. “Kan ik denk je aan de lieve koning vragen of ik prinses kan worden?” vroeg ze. Misschien wist Vick er meer over wat ze precies allemaal moest doen. Hij had immers in een kasteel geleefd.
Een titel hebben en prinsen en prinsessen ontmoeten was niet alles dat bij een Koninklijk leven hoorde. Een kasteel was immers ook erg belangrijk. Waar moesten ze anders gaan wonen? Ze was wel nieuwsgierig over het kasteel van Vick net zo groot en mooi was als haar kasteel die ze had getekend. Er bestonden veel verschillende kastelen. Zo was het kasteel van Ariël heel anders dan het kasteel van Elsa en Anna. Dus misschien het Vick ook wel een heel ander kasteel. Aandachtig bleef ze naar zijn verhaal luisteren, waarna ze zuchtte bij het beeld wat ze in haar hoofd had. Een kasteel omringt met bossen en met een tuin met twee tuinmannen met een aantal bediende in het kasteel. “Dat klinkt als een sprookje,” zuchtte ze. Haar hoofd rustte op haar handen, terwijl haar ellebogen op de tafel stonden. “Word het bos dan ook bewaakt door een draak?” vroeg ze, om het sprookje nog realistischer te maken. Ze had ooit een keer een Barbie film gezien en dan was Barbie Rapunzel. Zij had in een toren gewoond in het bos die bewaakt werd door een draak. Misschien was dit net zo’n sprookje…
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts do sep 15, 2016 2:49 pm
You would not believe your eyes, If ten million fireflies lit up the world as I fell asleep. 'Cause they fill the open air and leave teardrops everywhere. You'd think me rude but I would just stand and
stare.
Vick zag hoe veel Kylie genoot van hun gesprek. Hij kon zich goed voorstellen hoe haar wereld eruit zag. Hij had de tekenfilms gezien, de sprookjes uit de boeken gelezen. Geen van die verhalen matchden met de werkelijkheid. Vick wenste dat het waar was. Dat prinsen alleen maar hoefde na te denken over het vinden van de ware. De realiteit was veel moeilijker. Een prins moest denken aan zijn land. Hij moest zich voorbereiden op zijn taak om een land te regeren. Dat was het enige waar een prins aan dacht. Tot hij koning werd. Maar dat kon hij het meisje tegenover zich niet vertellen. Het meisje dat met glinstering in haar ogen naar hem luisterde. Die zonet een prachtige tekening gemaakt had van haar droomkasteel. Ze kon haar niet vertellen over de vreselijke gevechten die geleid werden door koningen en prinsen. Dat royalties alleen meer draaiden om het overwinnen, en dat ze hun vrouwen vaak alleen maar trouwden vanwege genootschappen. Nee, ze liet dit meisje liever laten geloven dat prinsen eeuwige zoektochten hielden om hun prinsessen te zoeken en vervolgens lang en gelukkig te leven. In een wereld waar geen oorlog nodig was. Kylie vroeg hem of hij ook een prins of een koning was. Hij glimlachte zwakjes en schudde droevig zijn hoofd.Hij vond het niet erg, maar hij vond het jammer dat hij het meisje moest teleurstellen. Kylie reageerde dan ook droevig, wat Vick een beetje liet schikken. Hij wilde dit meisje niet teleurstellen. Had hij moeten liegen? “In mijn ogen ben je wel gewoon een prins,” zei ze bemoedigend. Vick glimlachte. Natuurlijk was hij in Kylie’s ogen een prins. Hij had een kasteel. Hij moést wel een prins zijn. “ Dat is lief van je Kylie,” was het enige wat hij kon zeggen. Hierna begon hij weer over zijn kasteel en hoe hij eraan was gekomen. Ze staarde hem opnieuw weer met glinsterende ogen aan en Vick moest zijn best doen om een goede zin te maken. Hij wilde haar niet teleurstellen. Vervolgens vroeg Kylie of hij wilde vragen of zij ook een prinses mocht worden. Daar was hij even verbaast over. Zelfs als het zo zou werken, kon Vick niks meer voor haar doen. De koning waar hij het over had was al een hele poos dood. Vick wist nu dat hij moest liegen. Want om een meisje te vertellen dat die koning al zo’n 400 jaar dood was, kon hij nu niet over zijn hart verkrijgen. “Als ik weer eens naar huis ga en ik heb tegenkom zal ik het hem vragen,” beloofde hij haar. Hij hoopte dat hij het ook écht voor haar kon regelen, maar prinsessen bestonden niet echt meer in de 20e eeuw. Misschien kon hij ooit regelen om Kylie in een film te laten spelen als prinses. Het was waarschijnlijk het dichtstbij het ‘ prinses zijn’ wat Kylie kon geraken tegenwoordig. Hij vond het fijn om het Kylie te praten. Ze was zo enthousiast over zijn situatie. Hoe hij een kasteel had en hoe hij het had gekregen van een lieve koning. Ze bleef hem maar vragen stellen en aankijken met glinsterende enthousiaste ogen. “Dat klinkt als een sprookje,” zei ze uiteindelijk. Vick glimlachte. Was het maar een sprookje, dacht hij opnieuw. Was het allemaal maar zo simpel. Ze vroeg of het bos bewaakt werd door een draak. Grinnikend schuld Vick zijn hoofd. Ze kon niet zomaar tegen haar zeggen dat draken echt bestonden. Al wist hij zelf niet eens zeker of dat de waarheid was. Hij was nog maar net op het eiland, maar had al aardig wat dingen gehoord. Het zou hem niet verbazen als er draken op het eiland verstopt zaten. Dat was gelukkig niet nodig. Er waren alleen maar lieve dieren in het bos. Heel veel vriendjes van Bambi! Dus het hoefde niet bewaakt te worden door een draak,” legde hij zo zorgvuldig mogelijk uit. “Bij mijn kasteel zijn alle diertjes vriendjes!” stelde hij haar daarna gerust. Hij was er vrijwel zeker van dat Kylie daar ook voor zou zorgen. Vick wenste dat hij in een wereld kon wonen waar iedereen vriendjes waren. Waar hij niet bang hoefde te zijn voor de oorlog die te komen stond.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts wo sep 21, 2016 5:15 pm
It's time for you to shine
Kylie vond het best wel zielig voor Vick dat hij geen echte prins of koning was, aangezien hij wel gewoon een kasteel had. Het was toch allemaal heel standaard dat mensen die een kasteel hadden ook een prins of prinses was? Dat was in haar ogen allemaal zo duidelijk dat dit haar wel even verwarde. De ouders van Vick mochten dan wel het kasteel hebben gekregen van een hele lieve koning, maar kon hij dan niet gelijk zijn familie een koninklijke familie laten worden. Dat zou er voor zorgen dat zij niet verward zou raken door deze nieuwe informatie die haar zo aantrok, maar ook zou ze dan niet teleurgesteld zijn. Niet teleurgesteld in Vick, maar in haar zelf en in de lieve koning. Vick kon er ook niet veel aan doen dat hij geen prins was, maar in haar ogen bleef hij wel gewoon een prins. Dat was hoe zij was. Een meisje dat gevuld zat vol sprookjes en haar eigen logica. “Dat is lief van je Kylie,” zei hij. Ze knikte zachtjes met een glimlach en vervolgde:“Als je je eigen kasteel niet wil gebruiken als koninkrijk, dan mag je altijd bij komen wonen en samen met mij regeren.” Ze voegde er nog een knipoog aan toe en giechelde zachtjes. Het was niet zo dat het dan echt regeren werd, want in haar ogen was het een groot slaap partijtje met allemaal sprookjes vrienden en familie van het echte leven.
Een kasteel was alleen niks zonder een prinses. Het was alleen jammer dat Kylie geen echte prinses was, maar ze bevond zich wel voor een echte prins. En een echte prins was vrienden met een echt koning. Met andere woorden een echte koning kon haar een echte prinses maken. Zo simpel was het en zo snel kon het ook gebeuren. Het enige nadeel was dat haar kasteel alleen nog maar bestond op een vel papier bestond en dat prins Vick nog niet thuis was om de koning een bezoekje te brengen. Al had ze wel eerst toestemming nodig van Vick zelf. Misschien wilde hij helemaal niet dat Kylie een prinses werd om vervolgens in haar eigen ontworpen kasteel te leven. Desondanks twijfelde ze daar niet aan. Natuurlijk wilde hij dat ze een prinses werd. Dromen hoorde uit te komen, niet waar? “Als ik weer eens naar huis ga en ik heb tegenkom zal ik het hem vragen,” beloofde hij haar. Kylie’s glimlach ging van oor tot oor. Haar dag was niet meer te verpesten. “Ik kan niet wachten tot je hier weg bent,” zei ze enthousiast. Hoe het er uit kwam was goed bedoeld, maar stond er niet bepaald bij stil hoe de zin was opgebouwd. Dus bleef ze de jonge prins voor haar neus met een grijns aan kijken.
Haar hoofdje zat gevuld met allemaal goede dingen, maar toch ruste er ook wel iets gevaarlijks in haar hoofdje. En dat was juist dat ze zo geobserdeerd was door sprookjes dat er ergens op de wereld een prinses verstopt in een toren dat midden in het bos stond en bewaakt werd door een draak. Of er ruste een vloek op een slapende prinses die alleen wakker gekust kon worden door haar ware liefde. Een vloek, een draak, een beest in een kasteel. Je noemde het maar op en Kylie wist alle gevaarlijke monsters van sprookjes op te noemen, zowel van Barbie als van de Disney films. Meestal dacht ze wel aan het einde van de film waarin alles happily ever after afliep, maar de vloeken en de monster in haar hoofd maakte het toch ook wel gevaarlijk. Het was dan ook geen verrassing dat ze vroeg of het bos bij het kasteel van Vick bewaakt werd door een draak. Je weet maar nooit draken kunnen ook voor positieve dingen gebruikt worden. Wie weet lag er wel een geheim schat in zijn kasteel waar zelfs hij niets van wist? “Dat was gelukkig niet nodig. Er waren alleen maar lieve dieren in het bos. Heel veel vriendjes van Bambi! Dus het hoefde niet bewaakt te worden door een draak,” legde hij uit. Gelijk begon het gegiechel weer, toen Bambi aanbod kwam. Bambi zorgde er voor dat herten haar lievelingsdieren waren, maar stiekem had ze wel meer lievelingsdieren. Alleen was ze bang dat als ze dat hardop zei dat Bambi dan teleurgesteld zou zijn. “Bij mijn kasteel zijn alle diertjes vriendjes!” stelde hij haar gerust. Kylie was aandachtig blijven luisteren en glimlachte bij het idee dat Vick aan het schoonmaken was in zijn kasteel en alle dieren naar binnen kwamen om te helpen. “Dus eigenlijk ben jij een soort van Sneeuwwitje?” vroeg ze giechelend. “Toch denk ik dat een draak ook wel handig van pas komt als er gemene mensen komen om je huisje weer vies te maken,” sprak ze als of ze echt dacht dat Vick een mannelijke Sneeuwwitje was. “Mag ik een keer mee naar je kasteel? Misschien kan ik je helpen schoonmaken,” zei ze om het spel voort te zetten.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts zo okt 16, 2016 6:07 pm
You would not believe your eyes, If ten million fireflies lit up the world as I fell asleep. 'Cause they fill the open air and leave teardrops everywhere. You'd think me rude but I would just stand and
stare.
Vick vond de opmerking van Kylie lief, maar hoe kon ze het ook anders zien? Voor Kylie moest je wel een prins, prinses, koning of koningin zijn, wilde je een kasteel hebben. De werkelijkheid lag echter anders, zoals Vick het hele gesprek al gedacht hadden. Lords die een speciale rang hadden kregen wel vaker kastelen en land cadeau, vooral om de relatie tussen de twee partijen tot stand te houden. Vick had het kasteel echter niet om die reden gekregen. Het was zijn twaalfde verjaardag toen de oorlog vol op bezig was en vader was al een tijd bezorgd om hun veiligheid. Ze hadden een klein huis in een dorp dat niet bestand was tegen de oorlog. Daarnaast werd vader steeds belangrijker. Er moest een oplossing komen. De koning vond dat de familie genoeg loyaliteit aan de koninklijke familie toonde en gaf Vick, in plaats van zijn vader, het kasteel. Omdat hij dacht dat Vick er meer aan had. Hij was immers jonger en kon er langer van genieten. Vick vond dat ironisch, de koning moest eens weten hoe lang hij al van zijn kasteel genoot. Toen zijn vader vermoord was, werd het echt van hem. Hij kon er in die tijd geen vreugde om voelen. Kylie stelde voor om samen te regeren, als hij dat wilde. Vick glimlachte naar het meisje. "Het zou me een eer zijn om naast jou zijde te regeren," sprak hij naar de waarheid. Hij zou dolgraag een prins willen zijn in Kylies sprookjes wereld.
Kylie leek nogal enthousiast over de voormalige koning van Schotland. Vick beloofde haar plechtig dat hij de koning zou vragen of hij Kylie een prinses kon maken. Waarop Kylie enthousiast reageerde. Ze kon niet wachten tot hij weg ging. Vick grinnikte hardop. "Je moet nog wel even wachten, ik ben hier net!" Ik ga nog niet snel weg denk ik," gaf hij toe. Hij was niet van plan om snel weer terug naar Edinburgh te gaan. Hij maakte zich al zorgen over hoe het moest als zijn vrienden er achter kwamen dat hij lange weg was dan verwacht. Hij zou waarschijnlijk gewoon weer liegen, maar zeker tegen die tijd zou het pijn doen om te liegen tegen de mensen waar hij nar heel lang reizen een goede tijd mee beleefd had.
Kylie had een rijke fantasie. Da werd bewezen toen ze over de draak begon. Ze had zeker wel kennis van haar Disneyfilms en sprookjesverhalen. Vick dacht niet da hij haar ooit voor de gek kon houden. Daar was ze veel te slim voor. Maar dit onderwerp leek haar aan te grijpen. Hij had nog nooit een gezicht zo enthousiast en energiek gezien. Hij werd er vrolijk van, ondanks zijn constante vermoeidheid. Nadat hij haar had uitgelegd dat zijn bos echt niet gevaarlijk was en hij dus geen goede of slechte draken in het bos huishield, maakte ze giechelend de opmerking dat ze hem met Sneeuwwitje kon vergelijken. Daar schoot hij zelf ook van in de lach. Hij had heel veel bijnamen gehad. Maar Sneeuwwitje kwam daar niet echt bij in de buurt. "Zoiets ja! De dieren vonden het altijd heel leuk om bij me te zijn!" loog hij. Hij hoopte dat Kylie het niet serieus nam. Straks werd hij door haar meegesleept naar het bos om deze opmerking te verantwoorden. Hij zag haar al helemaal staan, teleurgesteld. Onbewust vroeg hij zich af wat haar mutatie was. Zou het een mutatie zijn die met dieren te maken had? Dat zou wel typisch iets voor haar zijn. Maar mutaties hielde niet per se rekening met persoonlijkheden. Iets wat andersom echter wel het geval was. Vick glimlachte naar het meisje toen ze begon over hoe draken ook heel handig konden zijn. En eerst wilde hij haar vertellen dat er geen gemene mensen waren die zijn huis vuil wilde maken, maar dat was écht liegen. Kylie moest nu zo langzamerhand wel weten dat er ook gemene mensen waren. En in de tijd dat hij het kasteel had gekregen waren er genoeg mensen die zijn huis vuil wilden maken. "Ja, een draak was misschien wel goed van pas gekomen," bedacht hij zich hardop. Hij werd uit zijn gedachten getrokken door de vraag die Kylie had. Hij kreeg er bijna rillingen van. Terug gaan naar zijn kasteel? Nee, dat had hij gedaan voor hij weg ging. Het gevoel dat hij had gekregen was met geen ander gevoel te vergelijken. "Ja, misschien mag je mee als ik terug ga!" zei hij echter zo enthousiast mogelijk. Hij ging Kylie niet teleurstellen. Zeker niet terwijl ze zo enthousiast over iets was. Wie was hij om het meisje verdrietig te maken? Hij wist immers helemaal niet hoe vaak Kylie zo kinderlijk blij mocht zijn.
Onderwerp: Re: Some exhausting day &Kylie Roberts di jan 03, 2017 12:35 am
It's time for you to shine
Als het eenmaal zover was dat Kylie een groot land had om te regeren. En echter een kasteel zou hebben in Colorado en op Genosha had ze echt wel hulp nodig om alles te gaan regeren. Ze had namelijk niet de mutatie gekregen om van de ene plek naar de andere te vliegen om iedereen een plezier te doen. Natuurlijk zou iedereen haar graag willen ontmoeten, maar ze wist dat dat niet zo simpel was. Als iedereen haar zou ontmoeten dan zou ze geen tijd meer over hebben om te spelen met Bambi en elk ander sprookjesfiguur. Ze zou ook ruimte moeten hebben om te genieten van haar zwemparadijs en indoor schaatsbaan. En ze moest nog veel meer vrienden zoeken om te spelen met haar hondje. Als het hele kasteel gebeuren door zou gaan dan zou het voor de kleine meid een druk leven worden. Maar ze zou er van genieten. En ze zou hulp krijgen van een echte prins die precies wist wat Kylie als prinses ook allemaal zou moeten doen. Misschien wilde Vick haar wel een prinsessen cursus geven, voordat ze samen gingen regeren. Ze moesten natuurlijk geen ruzie krijgen door een klein meningsverschilletje. Al wist Kylie wel dat haar mening altijd als eerst kwam, omdat ze net iets hoger zou staan dan Vick. Het werd immers haar kasteel, ondanks dat ze hem wel had uitgenodigd om samen te regeren. “Kun jij mij dan leren hoe ik mij als een echte prinses moet gedragen en wat ik allemaal moet doen?” Vroeg ze zo beleefd en royalty achtig als het maar kon. “Ik weet natuurlijk niet hoe ik moet dansen als een prinses en hoe ik thee moet drinken als een prinses,” zei ze om een aantal voorbeelden te noemen hoe haar cursus er dan uit zal gaan zien.
“Je moet nog wel even wachten, ik ben hier net! Ik ga nog niet snel weg denk ik,” Gaf hij toe. Kylie keek even wat sad weg, maar keek toe op met een sluwe grijns op haar gezicht. “Maar ik weet honderd procent zeker dat je het hier helemaal niks gaat vinden,” zei ze. Ze sprak alsof ze spijt had dat ze weg was gegaan van Colorado. Kylie deed dramatisch haar handje tegen haar voorhoofd en zei:“Deze mensen zijn zo vreselijk en je wil hier echt niet lang zijn, geloof me.” Het kleine meisje keek wat vies om zich heen, terwijl ze de mensen in de woonkamer bestudeerde. Waarna er toch wel een glimlach op haar gezicht kwam. Het was zo’n glimlach die ze probeerde te onderdrukken, maar het net niet helemaal lukte. Ze durfde Vick niet eens aan te kijken, omdat ze bang was dat hij er achter kwam dat ze een grapje maakte. Toch kon ze het niet laten om even haar ogen op hem te laten vallen.
Het was alsof Kylie nooit op hield met praten over de Disney figuren en het mixen van sprookjes. Als je aan haar zou vragen of sprookjes echt waren of niet dan zou ze je overtuigen met haar gouden hartje dat sprookjes prinsessen echt bestonden. De kleine meid had zelfs uitgevonden dat er een mannelijke Sneeuwwitje was! Vick bevestigde het zelf ook dat hij geen bediende had en dat dieren zijn vrienden waren. Als je dat samenvoegt dan heb je Vick in een jurk die aan het schoonmaken is en dieren om zich heen heeft. Natuurlijk zou hij dankzij Kylie ook iets hebben van How To Train Your Dragon, want zij zou hem een draak geven. Anders zouden er gemene mensen komen die zijn kasteel weer vies zouden maken. En dat moest je niet hebben. Vick was in de lach geschoten, toen ze hem Sneeuwwitje noemde al snapte Kylie niet precies waarom hij moest lachen. Ze was eigenlijk bloedserieus en ze had wilde plannen voor hem voor als hij terug ging naar Schotland. “Wie weet loopt er wel een draak rond door de school,” begon ze heel serieus. “Misschien wilde ze of hij ook wel bij ons wonen in ons kasteel en dat zij of hij jou helpt beschermen tegen mensen die jouw kasteel willen vies maken.” Op laatst begon haar mysterieuze toon in haar stem weer vrolijk te worden bij haar geweldige idee. Haar hoofdje zat er letterlijk vol van alle ideeën voor haar toekomst met Vick.
Hij bevestigde zelf ook dat een draak goed van pas zou komen en ze zou daarom echt op zoek gaan naar iemand die in een draak kon veranderen. Maar als ze nog geen draak had gevonden voordat Vick weer terug zou gaan dan wilde ze hem wel helpen schoonmaken. Al was schoonmaken niet bepaald haar grote hobby. “Als ik jou help met schoonmaken van jouw kasteel, help jij dan een keer met mijn kamer?” vroeg ze. Eigenlijk vond ze dat best wel een goede deal. Maar stiekem wist ze dat ze het schoonmaakwerk allemaal aan hem overliet. Als er iets was dat Kylie oprecht een pest hekel aan had dan was het schoonmaken. Ze had zelf ook wel een draak nodig om te voorkomen dat haar slaapkamer niet vies werd. Dan hoefde ze misschien een stuk minder op te ruimen.
