Onderwerp: About those energic mornings. [Ziva] zo maa 20, 2016 8:44 pm
never trust the
Wolf
for Ziva
Het was de allereerste ochtend dat Storm wakker was geworden met het gevoel volledig hersteld te zijn … De allereerste nacht. Dat was niet enkel een opluchting, dat was alles waar hij compleet naar verlangde. Fysiek was hij al eventjes terug op been, letterlijk, maar mentaal had het veel meer tijd nodig. Misschien dat het nooit echt volledig in orde zou zijn, het was beter, dragelijker en dat zorgde ervoor dat hij veel meer energie had dan hij had kunnen dromen. Het was energie die er in dagen, weken, in meer dan een maand niet meer was geweest en nu. Hij zat op de rand van zijn bed en keek met een brede grijns naar zijn nog slapende kamergenoot. Wel, als die het niet met hem ging vieren dan was hij zeker van plan iemand anders te zoeken om het mee te vieren. Maar eerst, eerst moest de energie eruit want zo kon ook de volledig herstelde Lupos settelen voor de dag.
Hij trok zijn sportschoenen aan en nam zijn gsm en oortjes mee de kamer uit. Er mocht hier nog een oorlog uitbreken, Devon zou er hoogstwaarschijnlijk niet eens van wakker worden. Voor even wilde hij het alarm op Devon’s gsm vervroegen, want StormOn zou niet StormOn zijn als ze elkaar niet af en toe uitdaagden. Maar het zou enkel resulteren in een grumpy beer dus deed hij het maar niet. In zijn achterhoofd houdend dat hij Devon vandaag nog wel nodig zou hebben in een goede bui. En geen slechte doordat hij niet had kunnen uitslapen. Storm jogde de trappen op en bleef in het deurgat staan kijken naar de regen die met pijpenstelen naar beneden viel. Really? Uitgerekend vandaag moest het zo hard regenen? Het was geen weer om een hond door te jagen … en eigenlijk was hij een beetje een hond diep vanbinnen. Hij bleef bedenkelijk staan en nam dan een sprintje door de regen naar het hoofdgebouw. Gelukkig hadden ze ook nog een binnen complex om te sporten dus ging Storm op automatische piloot daarheen.
Na een half uur op de loopband, een te hoge hartslag en geen mogelijk sein van Lupos kon Storm’s dag letterlijk echt niet meer stuk. Hij veegde een handdoek langs zijn voorhoofd en ging op één van de gewichthefbanken liggen. Normaal deed je die dingen niet zonder hulp maar hij was sterker dan de meesten dus waarom ook niet. Hij had de bar met gewichten nog maar twee keer opgedrukt of de deur gleed open. Hij keek opzij en liet grijnzend de bar terug in de lepel vallen. ‘Wel wel.’ Hij ging recht zitten en keek naar het meisje in de deuropening. ‘Hoe toevallig dat we elkaar hier treffen.’ De geamuseerde twinkel was duidelijk te zien in zijn ogen. Zijn ogen gleden kort langs haar lichaam, haar instagramfoto’s logen in ieder geval al niet. ‘Heb je nog steeds behoefte aan die personal coacht?’ Vroeg hij haar nieuwsgierig. Al had ze die niet nodig vanuit zijn standpunt, haar lichaam was al praktisch perfect op zich …
Onderwerp: Re: About those energic mornings. [Ziva] zo maa 20, 2016 10:00 pm
Ziva Dias||Storm Hall
Met een tevreden zuchtje werd de deken van het getinte lichaam gegooit. Een glimlachje sierde rond de lippen van de brunette terwijl ze zichzelf omhoog wipte, het bed uit. Ziva voelde zich goed, had in geen dagen zo geweldig geslapen. Het eiland had iets en de meid voelde het nu al. Ze zou hier in de open lucht heerlijk haar vleugels kunnen spreiden en had ook niks anders dan dat op de planning staan voor vandaag. Terwijl ze in haar hempje en stringentje door de kamer huppelde, drong het geluid van regendruppels haar trommelvliezen binnen. Zo snel ze kon maakte ze zich een weg naar het raam, om vreselijk slecht weer te kunnen ontmoeten. De glimlach die ze eerder gedragen had, had zich nu tot een chagerijnige lijn getrokken. Binnen in het gebouw was het waarschijnlijk te klein om als hippogrief rond te struinen, dus moest ze maar een andere manier vinden om haar energie kwijt te kunnen. Na wat opgefrist te zijn, haar donkere haren in een hoge staart gebonden te hebben, trok Ziva haar zwarte sportlegging aan. Een redelijk opvallend, roze hempje werd er overheen getrokken en voor het idee werd er een zwart vestje overheen gedragen. De witte sportschoenen maakte haar outfit compleet. Een echte sporttas of iets nam de meid niet mee, een handdoek en bidon kon ze zo wel dragen. Tevens was een tas alleen maar onhandig, de douche naderhand nam ze in haar eigen badkamer wel. Tevens wist ze niet eens of de sportzaal hier een douche gelegenheid had. Well, ze zou het allemaal beleven.
Waar de sportzaal zich bevond wist de brunette bijna nog beter te vinden dan de cafetaria. Sporten was erg belangrijk voor haar, aangezien ze haar lichaam fit en in conditie wilden houden. Als hippogrief moest ze aardig wat conditie hebben. Het strakke, duidelijk getrainde lichaam was dan gewoon een pluspunt. "Sin ti mi vida no tiene sentido, Sin ti mi vida es como un remolino." Zong de meid zachtjes mee met het Spaanse liedje (x) dat door haar oortjes te horen was. Ziva opende de deur van de sportzaal, waarbij haar donkere ogen een jongen aantroffen. ‘Wel wel.’ Sprak hij, waarna hij recht ging zitten. Zodra hun blikken elkaar kruisden, moest ook Ziva grijnzen. Het was de jongen van Instagram, hoe kon het ook anders. Ziva haalde haar oortjes uit haar oren, waarbij de Spaanse muziek zachtjes door de ruimte galmde. ‘Hoe toevallig dat we elkaar hier treffen.’ De geamuseerde twinkel in zijn ogen deed de meid kort doen grinniken, waarbij ze haar armen over elkaar sloeg en nonchalant, maar elegant, tegen de deurpost leunde. Haar rechterbeen liet ze ontspannen gekruisd voor de ander staan, met haar tenen leunend op de grond. Zijn ogen gleden over haar lichaam en Ziva deed precies hetzelfde. "Ik neem mijn woorden terug, laten we toch maar geen abs gaan vergelijken," Grijnsde ze kort. ‘Heb je nog steeds behoefte aan die personal coacht?’ Het grijnsje rond haar lippen werd een brede glimlach terwijl ze de deur achter zich dicht sloot en de ruimte verder binnen stapte. "Als je zeker bent dat je me wat kan leren," Sprak ze terwijl ze haar handdoek en bidon, samen met haar mobiel en de oortjes ergens langs de muur legde. "Ben je meer dan welkom." Een warme glimlach liet ze aan de jongen zien terwijl haar ogen nogmaals over zijn lichaam liet glijden. "Maldita sea." Zei ze zachtjes, wat Spaans is voor Damnit. Want, damn, die spieren.. "So, are you up for the job?"
Onderwerp: Re: About those energic mornings. [Ziva] ma maa 28, 2016 3:47 pm
never trust the
Wolf
for Ziva
Technisch gezien kon een beetje regen Storm niet stoppen om naar buiten te gaan, maar dit soort regen … hij vroeg zich af of hier een mutant zou achter zitten of dat het een gewoon natuurlijke regenbui was. Helaas beschikte hij niet over dat soort mutaties om daarachter te komen, al zou het wel cool zijn. Dus binnen blijven was wel de optie voor vandaag, of voor hoelang dit onweer ook zou duren, zelfs Lupos had er geen zin in om naar buiten te gaan. Dus het werd binnen sporten wat even veel voordelen had als naar buiten gaan, de mensen kwamen in hoopjes meer samen op de gang en Storm had meer zicht … over al wat nieuw was. En tegenwoordig … wel, er waren hopen nieuwe studenten bij gekomen, hij had geen idee waar Jean en Jamie ze bleven halen maar ze waren er wel. Nieuw, fris volk voor Storm, en Devon, om onder de loep te nemen. Dat was ook het laatste wat zijn kamergenoot gisteren aan het doen was, Instagram doorzoeken op zoek naar al dat nieuws terwijl Storm, ja hoor, schoolwerk probeerde in te halen. Een maand out zijn had geen effect op zijn fysieke toestand maar het schoolwerk had hij wel in te halen, al kon hij het ook zonder studeren, hij was een slimme kerel.
Om dan net de persoon tegen te komen die je op Instagram uitdaagde om spieren te gaan vergelijken moest haast helemaal toeval zijn en dat maakte Storm’s dag misschien nog net iets beter want ze was geen lelijk gezicht … in tegendeel. Ze moest iets van Spaanse roods hebben of dergelijke, ze zag er in ieder geval Spaans achtig uit. Storm was het gewichtheffen compleet vergeten van zodra ze in het deurgat had gestaan. Ze bleef op de meest nonchalante manier tegen de deurpost staan, alsof ze wilde dat Storm haar eens onderzoekend aan keek. Maar hij hield zijn ogen op haar gezicht gerust nadat zijn ogen in één snelle beweging omlaag langs haar lichaam waren geweest. Bij haar woorden kwam een samenzwerig glimlach op zijn lippen. ‘Gezegd is gezegd.’ Hij wiebelde kort zijn wenkbrauwen. Spieren vergelijking was niet nodig eigenlijk, ze wisten beide maar al te goed wie zou winnen. ‘Maar ik moet zeggen,’ hij zweeg en keek haar kort weer eens aan van top tot teen. ‘Je doet een geweldige job.’ Knikte hij goedkeurend. Ondanks dat hij niet al haar spieren kon zien, hij wist dat ze er waarschijnlijk wel waren, anders was ze zo zelfzeker niet geweest.
Daarmee leek ook zijn voorstel om haar coacht te worden een beetje overbodig, ze wist blijkbaar heel goed hoe ze haar lichaam moest onderhouden. ‘Niet zo zeker meer.’ Merkte hij zachtjes op, meer tegen zichzelf dan tegen haar maar ze zou het wel gehoord hebben. ‘Ik kan je veel leren maar ik denk dat dit,’ hij wees de kamer rond. ‘Aardig gekend door je is.’ Vervolgde hij. Hij keek toe hoe ze haar spullen aan de kant legde en zich terug draaide naar hem, de glimlach bleef op zijn lippen toen haar ogen kort langs zijn lichaam gleden en ze iets in een andere taal mompelde. ‘Dat is niet eerlijk.’ Zei hij meteen inpikkend op haar eigen taaltje. Bij haar vraag haalde hij zijn schouders op. ‘Ik denk dat je je aardig weet te redden, zelf zonder coacht. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik je niet kan helpen.’ Het laatste woord rekte hij een beetje. ‘Spaans van afkomst?’ Vroeg hij dan nieuwsgierig, hij moest het gewoon weten, hij moest alles van haar weten …
Onderwerp: Re: About those energic mornings. [Ziva] di apr 19, 2016 7:27 pm
Ziva Dias||Storm Hall
Echt weer om lekker buiten te sporten was het duidelijk niet. De bruine kijkers van Ziva zagen hoe de regen met een enorme snelheid naar beneden kwam vallen. Het leken ook nog redelijk grote druppels, geen weer waar je dus lekker doorheen zou joggen. En of het een natuurlijke regen was betwijfelde de brunette kort, misschien zat er wel een mutant achter. Hoe dan ook, het was geen weer om naar buiten te gaan. Ziva's jog tochtje werd dus een andere route, nu richting de sportzaal. Het liefst zou de meid buiten gaan joggen, op de een of andere manier stimuleerde de buiten lucht haar meer. De sportzaal was niet haar meest geliefde plek om te sporten, maar het voldeed voor nu. Ze kende de weg er naartoe al, wat ook een hoop scheelde. Dat de zaal al in gebruik was, kreeg de meid in de gaten zodra ze de deur geopend had. Een jongen was gewichten aan het heffen en hij kwam haar verdacht bekend voor. Vooral die arm.. Die spieren, ja, die had ze duidelijk eerder gezien. De jongen leek haar ook te herkennen en de grijns rond zijn lippen liet de brunette ook grijnzen. Nonchalant, maar daarbij ook meteen iets uitdagend, hing Ziva tegen de deurpost aan. Ze nam haar woorden terug, ze hoefde geen spieren met hem te vergelijken. De zijne uitgebreid mogen bekijken, was een ander verhaal. Maar naast zijn lichaam waren haar spieren enkel een beginnetje. ‘Gezegd is gezegd.’ Sprak de jongen waarbij hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. Ziva grinnikte kort terwijl ze haar hoofd langzaam schudde. "Ik denk dat het wel duidelijk is wie er zou winnen," Sprak ze waarbij ze richting Storm knikte. ‘Maar ik moet zeggen,’ hij zweeg en keek haar kort weer eens aan van top tot teen. ‘Je doet een geweldige job.’ Een brede glimlach kwam rond Ziva haar lippen, waarna ze even de tijd nam om naar haar buik, armen en benen te kijken. Ja, ze deed het nog best wel aardig. Het was ook niet heel gek, eigenlijk. Ziva had van zichzelf een slank figuur waardoor haar spieren sneller uitkwamen. En als hippogrief had ze gewoon conditie nodig, wilde ze nog ergens heen willen vliegen. Vleugels namen aardig wat energie af als je een tijd niet getraind had. Op instagram had Ziva een beetje geouwehoerd over een personal coach. Het zou natuurlijk geen straf zijn als deze jongen haar iets wilde leren. En misschien had hij echt nog wel tips, alles was welkom. ‘Niet zo zeker meer.’ Merkte hij op, waarbij Ziva's bruine kijkers op de jongen gericht waren. . ‘Ik kan je veel leren maar ik denk dat dit,’ Terwijl hij de kamer rondwees, gleden haar ogen over de apparatuur. ‘Aardig gekend door je is.’ De brunette legde haar spullen tegen de muur aan, waarbij ze meteen haar muziek afsloot. Ze was in haar redelijk lange leven er achter gekomen dat de meeste, niet Spaanse mensen, Spaanse muziek niet echt konden waarderen. Of iniedergeval, er niet graag naar luisterde. Van de korte stilte maakte ze gebruik om hem nog eens goed te bekijken en kon wat woorden niet binnen houden. Want damn, het was zeker geen straf om deze sportzaal met hem te moeten delen. ‘Dat is niet eerlijk.’ Ziva grinnikte, waarna ze haar voorhoofd tot een frons trok. Ze hield haar hoofd iets schuin, waardoor er een wat verbaasde blik verscheen. "Krijgen jullie geen andere talen op deze school?" Vroeg ze plagend en niet veel later verscheen er weer een glimlach rond haar lippen. ‘Ik denk dat je je aardig weet te redden, zelf zonder coacht. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik je niet kan helpen.’ Het laatste woord sprak hij wat langer uit, waardoor de brunette haar wenkbrauwen geamuseerd optrok. Oké, het gaat dus zo worden? Haar hoorde je niet klagen. ‘Spaans van afkomst?’ Nogmaals grinnikte de meid, waarbij ze haar voeten in beweging bracht en naar hem toe liep. Beleefd stak ze haar hand uit, waarbij ze door haar knieeen zakte in een soort 'plié' en haar hoofd iets boog, als buiging. "Ziva Dias," Stelde ze zichzelf voor, een grote glimlach rond haar lippen zodra ze haar lichaam weer recht bracht. "En inderdaad, Spaans van afkomst." Knikte ze. Haar blik werd bedenkelijk, benieuwd of ze zijn afkomst kon raden. "Hm," Ziva sloot haar kin tussen haar wijsvinger en duim, waardoor ze nog dieper leek na te denken. "Duits? Nee, daar is je kaaklijn te smooth voor. Iers?"
Onderwerp: Re: About those energic mornings. [Ziva] wo apr 20, 2016 9:06 pm
never trust the
Wolf
for Ziva
Al zijn aandacht was algauw weg gedreven van alles rondom zich heen eens zij kwam binnen gewandeld. Het getik van de harde regen tegen het raam klonk niet meer zo gevoelig in zijn oren, de geur van het zweet en deodorant in de kleedkamer hiernaast was niet meer zo sterk in zijn neusgaten. Het gevoel dat de gewichten in zijn armen hadden achter gelaten was niet meer zo tastbaar te voelen in zijn lichaam. En dat omdat zijn zintuigen zich allemaal naar haar richtte. Plots was haar hartslag het enige wat hij hoorde, haar geur het enige wat hij rook, en was haar lichaam het enige wat hij zag in deze omgeving. Het was een automatisme, de weerwolf trok zijn aandacht naar haar omdat ze een potentieel slachtoffer was maar ook de persoonlijkheid achter Storm Hall werd naar haar toe getrokken omdat … wel, ze was een vrouw. Het was alsof plots haar aanwezigheid alles veranderde. Het schudde Lupos wakker, het maakte Storm noch vrolijker want nouja, na die instagrampost van haar kon hij het niet laten haar ooit echt eens te gaan ontmoeten. En kijk, hier waren ze dan, samen in één, verder lege, kamer, bij toeval.
Haar opmerking was gevat, Storm knikte haast aannemend, met noch steeds die charmante glimlach op zijn lippen. Ja, hij zou dit winnen daar hoofde hij zijn T-shirt nog niet voor uit te trekken. Het was ergens ook bewezen, mannen hadden altijd meer spieren dan vrouwen dus … het zou verontrustend zijn moest hij niet degene zijn dit verloor. Maar ze mocht er zelf ook wezen, geen twijfel over mogelijk dus kreeg ze gelijk het compliment terug. Zo was hij nu eenmaal, één en al complimenten voor al het vrouwelijke schoon dat er op de school rond wandelde. Storm keek met een glimlach toe hoe ze zichzelf bekeek, alsof ze het eerst even zelf wilde checken alvorens ze verder de trainingsruimte binnen wandelde. Storm bewoog zich niet, zijn ogen namen ieder detail op dat ze maakte. Ze had geen personal coach nodig, maar misschien wel wat gepast trainingsgezeldschap. Al zou hij waarschijnlijk gewoon zitten toekijken en grijnzen want het was nu eenmaal zo’n bui waarin hij zat.
Ze sprak een taaltje dat Storm meteen herkende als Spaans maar hij begreep het niet. ‘Ja, waar we ons voor opgeven kunnen we volgen. Spaans staat helaas niet in het lijstje van gekende talen bij me dus,’ hij zweeg en haalde zijn wenkbrauwen kort op. ‘Je zult moeten vertalen wat je net hebt gezegd. Of herhalen zodat ik het kan google translaten.’ Greens hij onschuldig bij dat laatste. Ja, hij zou het nog doen ook, zijn gsm was namelijk vlakbij. Haar taal en haar getinte huid en donkere haar gaven hem een vermoeden dat ze vanuit Spanje kwam. Ze kwam dichter, stak haar hand uit, maakte een soort van buiging en stelde zich voor als Ziva Dias. ‘Ziva Dias.’ Met dat Brits accent van hem had het iets extra. ‘Aangenaam kennis maken, Storm Hall.’ Hij nam haar hand en net als zij zo middeleeuws boog was hij zo hoffelijk om een kus op de rug van haar hand te geven. ‘Voor iedereen Hall.’ Knipoogde hij gelijk. Hij liet haar hand onder zijn vingers vandaan glijden en keek naar haar op. ‘Je weet wat ze zeggen van Spaanse vrouwen,’ hij was benieuwd of ze wist wat ze zeiden van Spaanse vrouwen. ‘Vurig as hell.’ Vervolgde hij met een scheve charmante glimlach. Ze nam het duidelijk voor zich om ook zijn afkomst te raden, zijn accent verraadde het bijna altijd maar blijkbaar niet voor haar. Duits? Zijn vingers streken langs zijn kaaklijn. ‘Te smooth?’ Grinnikte hij gelijk geamuseerd. Kon dat? Ze vroeg of hij Iers was, hij schudde zachtjes zijn hoofd. ‘Je weet wat ze zeggen van de Britten. Enkel een echte gentlemen haal je uit Engeland dus,’ hij tuitte geamuseerd zijn lippen. ‘Je zit goed bij mij. Ik ben een rasechte Brit uit Londen.’ Knipoogde hij opnieuw charmant. Ze moest eens weten hoe een gentlemen hij wel niet kon zijn …
Onderwerp: Re: About those energic mornings. [Ziva] ma mei 09, 2016 6:01 pm
Ziva Dias||Storm Hall
Om jongens tegen te komen in een sportzaal was nooit echt een straf. Zeker niet als ze een afgetraind lichaam hadden. Ergens vond de brunette het heel erg aantrekkelijk om een jongen te zien sporten. Die spieren werden natuurlijk goed zichtbaar, de aders verdikte zich en het zweet bracht werkelijk iets sexy met zich mee. Je kon de meid het dan ook niet kwalijk nemen dat ze naar zijn armen aan het kijken waren terwijl hij de gewichten vasthield. Aan die armen zou Ziva zeker wel een keer willen voelen. En niet alleen aan zijn armen. Door de compliment die de jongen haar gaf, bekeek Ziva zichzelf eventjes. Natuurlijk wist ze als geen ander hoe haar lichaam er uit zag, maar het was een automatisch tikje die ze had. Ze voelde hoe zijn ogen op haar lichaam brandde terwijl ze verder de zaal binnenstapte. Niet dat ze het erg vond, natuurlijk. Hij mocht haar uitgebreid bekijken als hij dat zou willen. Ze had er totaal geen moeite mee en het streelde haar ego enorm. Zeker omdat de jongen zelf ook alles behalve lelijk was. En ze kon haar gedachten dan ook niet voor zich houden, al werd het in het Spaans uitgesproken. Het was niet echt bewust, maar Ziva was haar moedertaal natuurlijk nooit verleerd. In sommige situaties kwam dat erg handig van pas, zoals hier. De jongen maakte duidelijk dat hij het niet kon verstaan, wat Ziva natuurlijk in het voordeel bracht. 1-0 voor Spanje. Al moest ze nog even uitzoeken waar haar tegenstander vandaan kwam. ‘Ja, waar we ons voor opgeven kunnen we volgen. Spaans staat helaas niet in het lijstje van gekende talen bij me dus,’ hij zweeg en haalde zijn wenkbrauwen kort op. ‘Je zult moeten vertalen wat je net hebt gezegd. Of herhalen zodat ik het kan google translaten.’ Ziva knikte en grinnikte zachtjes bij zijn laatste opmerking. "Touché, dat maakt ons weer gelijk." Gaf ze toe, over in haar hoofd gemaakte wedstrijdje. "Het betekend damn, of staat Engels ook niet in je 'lijstje van getekende talen?'" Vroeg ze, waarbij ze plagend haar hoofd iets kantelde en hem vragend aankeek. De jongen vroeg naar haar afkomst en Ziva stapte naar hem toe om zichzelf voor te stellen. ‘Ziva Dias.’ Hij sprak haar naam uit met een accent die ze niet meteen kon plaatsen, maar het sprak zeker aangenaam. Al miste het misschien net het zachte van haar Spaanse accent. ‘Aangenaam kennis maken, Storm Hall.’ De jongen pakte haar hand en maakte, net zoals Ziva gedaan had, een middeleeuwse boog. Door de kus op de rug van haar hand, moest ze grinniken. ‘Voor iedereen Hall.’ Knipoogde hij alvorens hij haar hand losliet. Kort liet Ziva haar handen over haar donkere haren strijken en trok ze de staart wat strakker aan. Het dikke en lange, donkere haar werd op een gegeven moment erg zwaar in een staart. ‘Je weet wat ze zeggen van Spaanse vrouwen,’ Ziva lachtte waarbij ze knikte. ‘Vurig as hell.’ De scheve, charmante glimlach werkte erg aanstekelijk en liet Ziva nogmaals lachen. "En is dat een goed of slecht iets?" Vroeg ze waarbij ze wat uitdagend haar wenkbrauwen ophaalde. Zijn afkomst raden was moeilijk dan ze gedacht had. Zijn achternaam was iets wat in meerdere landen voor kon komen. En zijn accent kon ze niet echt plaatsen, waardoor het eigenlijk gokken werd. Wel wist ze dat het ergens in Europa voor kwam, alleen nu het land nog. ‘Te smooth?’ Grinnikte hij geamuseerd. Ook Ziva grinnikte, waarna ze voor Iers ging. Echter schudde Hall zijn hoofd. ‘Je weet wat ze zeggen van de Britten. Enkel een echte gentlemen haal je uit Engeland dus,’ Hall tuitte zijn lippen. ‘Je zit goed bij mij. Ik ben een rasechte Brit uit Londen.’ Alweer kon Ziva een lach niet onderdrukken. "Engeland, wauw. Dat had ik moeten weten. Helaas kan ik jou taaltje wel verstaan, misschien zelfs als je echt met je Britse dialect gaat praten," Met een knipoogje draaide ze zich om, waarna ze naast de plek ging zitten waar Hall zonet gezeten had. Ze pakte zijn gewichten en grinnikte zachtjes. "Dan sta ik nog altijd voor met mijn Spaans." Maakte ze haar zin af, om haar rechter elleboog op haar bovenbeen te leggen en het gewicht omhoog te duwen. Hij gebruikte zware gewichten, moest ze toegeven. "Dus, entrenador, krijg ik nog tips?"
Onderwerp: Re: About those energic mornings. [Ziva] ma mei 16, 2016 3:03 pm
.Always live before you die.
Als hij dan toch een score moest geven op dames en hun uiterlijk dan scoorde een iets getinte huid toch beter dan blond haar voor hem. Net als een specifieke taal zoals dit Spaans beter scoorde dan iemand met een zwak Amerikaans accent. En het was hem een taaltje, hij kende er niet zoveel van maar Camille kon vloeiend Spaans dankzij een verre neef van haar en school. Dus hij had haar eens een Spaans gesprek horen voeren en het was gewoon iets met andere talen dan de zijne die hem aantrokken. Het feit dat deze jongedame daar gebruik van maakte deed hem ver in zijn gedachten eventjes watertanden. Hij hield haar ogen niet van haar af, en terwijl ze zichzelf bekeek volgde hij aandacht haar hele lichaam mee alsof hij niet wilde dat ze een plekje zou gaan missen terwijl ze zichzelf bekeek. Ze hoefde niet naar zichzelf te kijken, er waren genoeg jongens die het voor haar zouden doen als ze de ruimte zou binnen wandelen. Maar ze moest het waarschijnlijk ook van zichzelf weten, het kon haast niet anders.
Zijn opmerking lokte blijkbaar een zekere strijd bij hen beide los, oh, dus ze hield score bij? Hij kon dan wel geen Spaans maar hij was vastbesloten om zijn creativiteit het tegendeel te laten bewijzen, in dit geval Google Translate. ‘Dus we houden score bij?’ Hij hield zijn hoofd een tikkeltje schuin en keek haar aandachtig aan. Toen ze weer sprak, verklaarde dat de vertaling “Damn” had betekend grinnikte hij zachtjes. ‘Damn wat?’ Hij wist het zelf maar al te goed, hij had gezien hoe ze naar hem had gekeken. ‘Mijn Engels is even vlot als jouw Spaans dus geen zorgen,’ hij knipoogde voor hij verder ging. ‘Ik kan je bijhouden.’ Zijn lijstje van gekende talen was niet zo heel erg breed, hij kon Engels, wat Duits en Frans maar daar bleef het dan ook bij. Latijn had hij even gevolgd maar het opgegeven voor sport dus, bewegen was meer zijn ding dan andere talen spreken. Dat Spaans, het was jammer dat hij het nu niet sprak want hij zou haar maar al te graag nog wat meer Spaans horen praten, het klonk verdomd goed over haar lippen. De manier hoe ze haar hoofd plagende kantelde was een manier voor Storm om zijn wenkbrauwen verleidelijk wat op te trekken. Hij wist maar al te goed dat ze wist dat ze zelfzeker kon overkomen. Dat had haar instagrampost bewezen en dat bewees ze nu ook. Storm volgde ieder detail van haar bewegingen, van haar lichaam en lippen terwijl ze zichzelf voorstelde. Ziva … een naam die hij niet meteen zou vergeten.
Het was immers niet omdat hij de taal niet kende dat hij geen geruchten hoorde over het Spaanse volk. Daarnaast trok Londen ook een hoop toeristen om het aan levende lijven te kunnen ondervinden. Spanjaarden stonden gekend om hun vurigheid, alleen had hij nooit echt het genoegen gehad een rasechte Spanjaard te ontmoeten. Maar blijkbaar was het lot hem dus gunstig gezind. Toen ze vroeg of dat een goed op slecht iets was glimlachte hij uitdagend. ‘Goed, vurig is altijd goed. Vanuit mijn perfectief in ieder geval.’ Dat laatste met iets van die jongensachtige onschuldigheid. ‘Maar klopt het wat ze zeggen?’ Vroeg hij nieuwsgierig. Nu wilde hij ook wel weten of het waar was, als ze zo zot waren om met stieren in een arena te gaan staan dan moesten ze toch wel allemaal iets vurig en moedigs hebben, al zag Storm de “moed” er niet van in bij zoiets. ‘Je bent wel mijn eerste Spanjaard om te ontmoeten, en het stelt niet teleur.’ Knipoogde hij charmant. Hij zou het ook nooit leren, zelf met een weerwolf op de hielen kon hij het gewoon niet laten. Maar het was een uitstekende dag, hij voelde zich uitstekend dus waarom dan niet?
‘Dat had je inderdaad moeten weten.’ Glimlachte hij toen hij had gezegd dat hij vanuit Engeland kwam, het straalde er dan ook een beetje vanaf. Storm draaide mee met haar, volgde waarheen ze liep en grinnikte om haar woorden. ‘Wel, je kunt misschien met taal voorstaan maar als we spieren gaan vergelijken,’ hij zweeg en liet zijn ogen kort langs haar heen glijden. ‘Dan weten we wie er meteen de voorsprong neemt.’ Ze nam de gewichten op die hij eerder had gebruikt nadat ze was gaan zitten. Storm bleef tegen een toestel geleund staan en keek geamuseerd toe. ‘Ik hou je niet tegen om Spaans verder te praten, het heeft iets, ondanks dat ik het niet begrijp. Je weet vast wel wat.’ Glimlachte hij meteen. Het had iets sexy, iets wat zijn Brits accent waarschijnlijk ook had. Ze gooide meteen een Spaans woord in haar zin, Storm duwde zich af van het toestel en wandelde naar haar toe. ‘Eerst en vooral, je hoeft niet te bewijzen dat je meer kan heffen dan mij want dat kun je toch niet.’ Plaagde hij haar terwijl hij het gewicht vanuit haar handen nam en het wisselde voor iets net lichter. ‘Daarnaast, overdrijven is schadelijk voor je spieren.’ Hij hield haar de lichtere gewichten tot ze het aannam. ‘Je elleboog niet op je knie laten rusten. Het is niet omdat je met je arm werkt dat het niet schadelijk is voor je rug dus,’ hij zweeg en legde zijn hand kort tussen haar twee schouderbladen, boog een tikkeltje naar voren. ‘Rechte rug.’ Fluisterde hij in haar oor. Als ze tips wilde dan zou ze er krijgen, op zijn manier weliswaar …
