Kylie had het al met meerdere mensen over gehad dat ze er van droomde om een eigen kasteel te hebben en dat ze zou regeren over een land vol magie. Ze had al vele ontwerpen gemaakt, maar het ontwerp dat ze een aantal weken geleden had gemaakt was wel het mooiste dat ze ooit had gemaakt. Waarschijnlijk kon ze er niet veel meer aan verbeteren, aangezien ze toen tips had gekregen van iemand die een echte prins was. Door te praten met een echte prins kreeg ze meer hoop dat ze ooit in een kasteel zou wonen. Ze zou prinses worden en iedereen die ze kende van Genosha en van sprookjes mochten in haar kasteel komen wonen. Natuurlijk wilde ze dan wel dat alleen lieve mensen zouden zijn. Een meisje zoals Rosalie mocht zeker weten bij haar komen wonen. Stiekem kriebelde het al in haar buik om te vragen of Rose een kasteel kon tekenen voor haar en die echt zou verschijnen, net als Griffin zou verschijnen. Kylie zou dan wel graag willen dat ze haar kasteel dan na zou tekenen, aangezien ze echt trots was op haar eigen ontwerp.
Toen Rose bevestigde dat ze kasteel kon maken glunderde haar oogjes al. En ze was gelijk helemaal weg gezonken in haar eigen gedachten dat ze misschien morgen al een eigen kasteel zou hebben. Kylie was een beetje weg gezakt in haar eigen fantasie en luisterde maar half naar de meid. Een leeg kasteel? Niks instaan? Niet zo groot? Dat was niet de bedoeling.. Licht verward schudde ze haar hoofd. Ze wilde juist een groot kasteel waar dingen instonden. Als Rose alle meubels en andere dingen apart moest tekenen was haar schetsboek helemaal vol. En dan? Dan was misschien haar kasteel half gevuld. Ondanks dat het dan niet zo’n groot kasteel zou worden.. “Maar je kunt er toch dingen aan het kasteel vast maken? Een extra kamer en zo? Zodat het toch nog erg groot word?” vroeg ze lichtelijk bezorgd over haar eigen kasteel. “Maar als je dat doet dan is straks je schetsboek vol en dan heb ik dak op mijn kasteel.” Ze had haar hond op haar mond gelegd en begon zachtjes aan haar nageltjes te bijten. Kylie was eerder bezorgd over haar eigen kasteel dan een Rose die niet meer kon tekenen, omdat haar schetsboek vol was.
Dat haar kasteel niet helemaal af zou zijn was niet het enige nadeel dan. Ook zou Kylie dan geen tekenles kunnen krijgen en dat was wel iets wat ze ook erg jammer zou vinden. Zij wilde namelijk ook zo’n mooie eenhoorn tekenen, maar dat zou dan niet lukken aangezien ze dan haar schetsboek zouden moeten gebruiken. En als die ook vol zou zijn dan hadden ze helemaal niks meer… daar zou dan even over nagedacht moeten worden. Gelukkig had Kylie wel fantasie en dat was de eerste les. Nieuwe schetsboeken zouden later nog wel komen. “Wat is je favoriete sprookje?” vroeg Rose nieuwsgierig. Dat was wel een hele goeie vraag. “Ik vind Brave en Beauty and the beast erg leuk, maar ook brother bear...” Kylie keek naar Griffin alsof hij het antwoord voor haar wist. “Maar ik vind het sprookje dat er een meisje door het bos loopt met een tekening en een ander meisje tegenkomt die fantasie dier heeft als huisdier echt het allerleukste,” zei ze enthousiast en keek Griffin en Rosalie met glunder oogjes afwachtend aan. Eens kijken of ze die hint zouden begrijpen. “En wat is die van jullie? kaatste ze de vraag terug alsof het de normaalste zaak was waar je over ging praten.
“Je tekent gewoon waar je zin in hebt. Zo doe ik het altijd.” Begrijpend knikte Kylie en bleef kijken naar de eenhoorn die voor nu nog even op het papier stond. “Ben je niet bang dat je straks geen schetsboek meer over hebt om in te tekenen?” vroeg ze. Voor zover zij wist had ze al één schetsboek helemaal volgetekend en die ene waar ze haar prachtige kasteel in had getekend was ook al half vol. Verder had ze niks meer. Tekenen was alleen niet het enige waar de kleine meid zich mee bezig hield in haar vrije tijd. Ze hield er ook van om haar mutatie te gebruiken en te veranderen in dieren. Ze zou zo’n verandering ook laten zien aan Rose als haar pols weer helemaal beter was. Ze kon niet wachten tot het moment daar dan zou zijn. “Dat zou ik heel graag willen doen. Kan je ook in andere onwerkelijke dieren veranderen? Zoals een draak of een zeemonster ofzo?” Kylie keek haar echt met een uitdagende grijns aan en knikte uiteindelijk trots. “Ik kan er denk ik wel in veranderen, maar ik heb dan wel eerst een voorbeeld voor nodig op papier of in het echt,” legde ze uit. Kylie keek even naar de eenhoorn en toen weer naar roze pols. “I-ik was laatst..” Voor even zweeg ze, omdat ze niet wist of ze dit wel durfde te vertellen. Zonet had ze ook niet willen vertellen, maar ze moest het er tenminste bij één persoon uit. “Laatst was ik een meisje tegen gekomen die een half draak was en toen ik mee wilde vliegen met haar had ze me aangevallen...“ Ze sprak snel en hakkelde een beetje over haar worden, maar ze zuchtte diep en bleef de eenhoorn aan kijken. Het beestje gaf haar rust, maar het gaf haar ook rust dat ze het had verteld aan iemand wat er met haar was gebeurd. Ondanks dat het één persoon was het luchtte wel op.
Voor een stukje lopen en een rondleiding geven had ze wel zin in. Het zou haar afleiden van wat ze zonet had verteld en dat zorgde er voor dat er weer een glimlach op haar gezicht kwam te staan. Het was zoveel makkelijker om met iemand te praten die even een leeuw adelaar als huisdier had en een eenhoorn tot leven had gewekt. Haar fantasie werd werkelijkheid en dat gaf haar genoeg rust om snel over te gaan naar een ander onderwerp. Namelijk de kleine eenhoorn. Kylie was er echt heel blij om iets te zien waar ze zelf in kon veranderen. Zodra haar pols weer beter was en de eenhoorn was er nog dan zouden ze met z’n tweeën door het bos galopperen. “Ze blijft zo klein. Ze kan ook niet zo lang leven, ze zal uiteindelijk vervagen. Of tenzij ik haar iedere keer opnieuw en opnieuw op roep, dan zou ze kunnen worden als Griffin. Het is een beetje als een hond africhten.” Legde Rose uit. Kylie keek een beetje sipjes, aangezien ze niet zeker wist hoelang het zou duren tot haar pols weer geheeld zou zijn. Maar door de opmerking van Griffin moest ze toch wel even lachen. “Je bent dan wel een hele lieve hond, Griffin,” Zei ze met een knipoogje, waarna ze zich weer tot Rose richtte. “Zou je misschien de eenhoorn willen blijven oproepen tot mijn pols beter is? Ik wil graag samen met haar in het bos willen galopperen,” vroeg ze beleefd. Ze hoopte dat Rosalie in wilde stemmen met haar idee. Het was toch wel iets heel erg speciaal voor de kleine Kylie. Voor dat ze überhaupt zou kunnen veranderen was een rondleiding over het eiland wel een stukje beter. Voor zowel Rose, Griffin en de eenhoorn als voor haar. Met een rondleiding zouden ze ook langs het prieeltje komen, waar het hele ongeluk had plaats gevonden. Zo kon zij ook weer wat moed bij elkaar verzamelen. "Nou dit is het bos, het is groter dan de meeste mensen denken. Maar de mensen die ik hier ben tegengekomen zijn tot nu toe allemaal heel aardig geweest. Dus dit is een soort van aardige mensen plek," begon ze aan de rondleiding over Genosha.
Rosalie had nooit echt stilgestaan bij het maken of bouwen van iets … haar fantasie zat altijd maar bij levende energie, dieren, mensen, wezens. Maar nu Kylie begon over het kasteel ging ze zichzelf wel vragen stellen. Wat als ze dat kon, wat als ze hier in een bos een prachtige boomhut kon bouwen waar ze zich kon in terug trekken, of Kylie voor dat feit. Haar boomhut zou niet zomaar een boomhut zijn, hij zou geweldig zijn. Ze keek een moment lang naar boven, terwijl het idee vorm nam, net als dat kasteel … al zou dat een beetje opvallen als ze dit hier op een eiland zou neer planten. Rosalie had nog nooit echt last gehad van het energie verlies dat haar summoning kon meebrengen maar een kasteel zou waarschijnlijk wel iets vergen. Toch stelde ze Kylie niet teleur en probeerde ze het meisje naar correctheid te beantwoorden. Griffin keek een beetje kritisch, was zoals hij hoorde altijd bezorgd om haar welzijn. Kylie was zo opgegaan in idee dat Rosalie voor een moment zelf bezorgd werd over haar eigen kunnen. ‘Ik weet niet of ik een heel kasteel zou kunnen bouwen, of mijn lichaam dat aan kan.’ Probeerde ze voorzichtig naar voor te brengen. Ze keek kort opzij naar Griffin voor steun, hij stapte naar voor, de toppen van zijn vleugels raakte kort haar arm en ze glimlachte naar hem. ‘Misschien moeten we beginnen met een kleiner project?’ Vroeg ze dan zachtjes. ‘Een boomhut ofzo.’ Wees ze zachtjes naar de bomen. Was dat niet ook iets wat kinderen altijd wilde hebben? Zelf had ze nooit een boomhut gehad, niet als ze zoveel echt gefantaseerd leven rondom zich had.
Kylie kreeg kort wat bedenkelijks in haar blik maar dat verdween van zodra ze begonnen over de sprookjes. Voor velen waren sprookjes slecht verhalen die nooit gebeurd waren. Rosalie had er altijd anders over gedacht, ze geloofde er oprecht in, hield ervan. Als ze haar ogen sloot probeerde ze zich soms een sprookje voor te stellen, of zichzelf als iemand in dat sprookje … De prinses, de stiefmoeder, de draak of slechterik. Uiteindelijk kwam ze altijd tot de conclusie dat ze het beter zou doen als prinses in nood. Na haar vraag keek ze Kylie nieuwsgierig aan. Griffin liet zijn hoofd zakken en keek nieuwsgierig mee. Beauty and the beast, ze knikte meteen instemmend. ‘Brother Bear vind ik een heel erg mooi verhaal.’ Stemde ze glimlachend in. Toen ze verder ging keek Rosalie een tel lang voor zich uit, tot Griffin zachtjes geamuseerd begon te lachen, een behoorlijk luide lach. ‘Ze heeft het op deze situatie, dit sprookje. Jij, ik, Kylie,’ hintte Griffin. Rosalie vormde met haar mond een O en keek dan grijnzend weer opzij naar Kylie. ‘Het is alvast een mooi begon van het verhaal.’ Stemde ze grijnzend in. Het deed haar wel iets, dat het meisje dit als een soort van sprookje zag. Haar gedachten zonken eventjes weg tot ze de vraag terug kreeg. ‘How to train a dragon.’ Reageerde Griffin meteen enthousiast, Rosalie moest spontaan lachen. ‘Hij wilde graag een draakje zijn.’ Verklaarde ze aan Kylie. Ze had er ooit eentje voor Griffin gemaakt maar het was niet genoeg, hij wilde het zelf zijn. Ondanks dat hij vleugels had en er cooler uit zag dan iedere draak nam hij geen genoegen met zijn uiterlijk, een echte ijdeltuit. ‘Ik vind Doornroosje wel mooi, of Sneeuwwitje.’ Antwoordde Rosalie de vraag. ‘Eigenlijk alle sprookjes waar een prins ter hulp komt.’ Ging ze er glimlachend op in. Misschien moest ze ooit maar eens haar prins op het witte paard ontmoeten.
Rosalie keek omlaag naar haar super dikke map, eigenlijk waren het twee kaften die een hele stapel schetsen op zijn plaats hielden. Alsnog staken er her en der stukjes uit. De vraag van Kylie deed haar de schouders ophalen. ‘Gewoon wit papier is voldoende. Daarnaast bestaat half mijn koffer uit schetsboeken en tekenspullen.’ Gaf ze schaapachtig toe. Ze was bevoorraad naar Genosha gekomen, met schetsboeken van elk formaat en dikte. ‘Ik kom niet tekort denk ik. Daarnaast kan ik ook gewoon een schetsboek tekenen.’ Knikte ze naar haar schetsboek dat bovenop de schetsenmap lag. Toen ze vroeg of Kylie ook in fantasiedieren kon veranderen kreeg het meisje iets uitdagends. Iets wat intrigerend werkte voor Griffin want hij keek haar afwachtend aan. ‘Jij kan ik een draak veranderen als Rose je er eentje toont?’ Vroeg hij opgewonden. ‘Dan kunnen we samen eens gaan vliegen.’ Maakte hij enthousiasme af. Rosalie keek kort naar de gips van Kylie en dan opnieuw naar Griffin. ‘Het is bijna herfst Griffin, ik weet niet of je er dit jaar nog een kans voor gaat hebben. Het is bijna Elhorn zijn beurt.’ Prevelde ze de summon toe en dat verpeste natuurlijk zijn hele humeur. Rosalie richtte zich terug naar Kylie die vertelde over een andere halve draak en het feit dat ze werd aangevallen. Er kwam meteen iets bezorgds in haar blik maar nog voor ze iets kon zeggen was Griffin haar voor. ‘Ik zal je de volgende keer tegen haar beschermen.’ Zei hij ferm. Rosalie gaf hem een liefdevolle blik alvorens ze terug naar Kylie keek. ‘Dat is best gemeen.’ Ze kon al raden waar de gips vandaan kwam. Ze hoopte nooit tegen zo’n gevallen te botsen maar iedere school had ze zeker?
De kleine eenhoorn bracht gelukkig wat goede energie in de plaats, algauw stond iedereen op de benen en poten voor een rondleiding van Kylie. Eigenlijk keek Rosalie er wel naar uit! Proberen uitleggen hoe haar mutatie werkte, en dus ook hoe de eenhoorn zou leven, was minder gemakkelijk. Uiteindelijk lukte het haar ook nog eens Griffin te beledigen door hem met een hond te vergelijken. ‘Dankje Kylie.’ Knikte Griffin meteen, hij gaf Rosalie een hoogachtende blik en wandelde voor hen uit het bos verder door. Bij de vraag van Kylie keek Rosalie bedenkelijk naar de eenhoorn. ‘Ik zal proberen om haar vaker eens op te roepen.’ Ze wist dat het met Griffin geen probleem was. Maar van zodra de seizoenen wisselden en ze met Elhorn was zou het helemaal anders worden, hij was strikter dan Griffin. ‘Maar het moet wel lukken.’ Zei ze vastberaden. Het bos was een aardige mensen plek volgens Kylie, het deed haar glimlachen. ‘Oh dat is wel goed.’ Reageerde ze meteen. ‘Ik ben een beetje bang voor niet zo aardige mensen. Kan je me aardige mensen aanraden? Misschien kom ik één van hen wel tegen in klas.’ Zei ze voorzichtiger. Of ze zou gewoon meer hierheen moeten komen, naar de aardige mensen plek, dan zou ze het vanzelf wel ondervinden …
Onderwerp: Re: Releasing fantasy. [Kylie] wo nov 30, 2016 6:21 pm
Een groot rood kleed zou liggen in de eetkamer van het kasteel. Er zouden schilderijen hangen van haar en haar familie. De grote eettafel die de ruimte vulde was genoeg plek voor iedereen. Kylie zou aan de hoofd van de tafel zitten op haar rode grote prinsessen stoel. Het eten zou net als in de Harry Potter films zo verschijnen zodra iedereen aan tafel zat. Ze zouden lachen en praten over de avonturen die ze die dag hadden meegemaakt. Het was een droom die Kylie hoopte dat die zou uitkomen. Het waren dromen waardoor ze wakker werd met een glimlach op haar gezicht en iedereen wilde vertellen wat ze had gedroomd. Het was een droom die werkelijkheid kon worden met behulp van Rose. Als Rose het niet allemaal kon tekenen dan zou Kylie vragen voor heel veel geld, zodat ze het meubilair kon kopen en door andere mensen in kon laten richten. Rose en Kylie zouden dan toekijken hoe andere mensen werkte of ze zouden plezier hebben met de eenhoorn en met Griffin. Ze zag het helemaal voor zich en haar gedachten waren sneller dan de woorden die over haar lippen konden rollen om het allemaal aan Rose te vertellen die ijverig bezig was met het verder tekenen. Ze ging er helemaal in op en kon haast niet wachten tot het zover was. Maar de grote grijns verdween als snel weer door wat Rose zei. “Ik weet niet of ik een heel kasteel zou kunnen bouwen, of mijn lichaam dat aan kan.” Kylie had wel gedacht dat het meubilair veel moeite zou kosten na een groot kasteel, maar een kasteel was in haar gedachten niet te veel geweest. Licht teleurgesteld keek de kleine vrolijke meid naar beneden. Ze keek op bij het voorstel dat Rose haar voorlegde. Gelijk gingen de grote hertenogen richting een grote boom en ze beeldde zichzelf een boomhut in. Een boomhut dat eruit zag als een kasteel en dan dezelfde inhoud als dat het kasteel zou kunnen hebben. Misschien iets minder vol en groot dan het kasteel, maar toch wel zo iets. De grijns die ze bij haar gedachten had gehad kwam weer terug. “Ja, en dan wel een toren en een klim trap en dan verhuis ik mijn slaapkamer spullen naar de boomhut en dan woon ik daar...” Ze had haar handjes in de lucht gedaan om uit te leggen waar de toren kwam, de trap en een raam terwijl ze door bleef ratelen. “Een hangbrug voor naar de volgende boom en dan daar,” Ze wees naar de boom er naast. “Daar komt dan mijn slaapkamer.” Enthousiast keek ze naar Rose en Griffin en giechelde zachtjes.
Van boomhutten in de vorm van kastelen ging het naar de allerleukste sprookjes die er bestonden. Als het aan Kylie lag dan zou het liefst in een wereld wonen waar alle sprookjes bij elkaar kwamen en vrienden waren van haar. Natuurlijk was het voor haar wel logisch dat ze al dacht dat alle sprookjes werkelijkheid waren. Brother Bear had ze zelfs meegemaakt. Haar grote knuffelige broer was een beer en zij was een beer, dus het hele verhaal was een voorspelling geweest die het leven van een broer en een zusje vertelde. En door wie was de voorspelling gemaakt? Door Merlijn en Gandalf natuurlijk! “Brother Bear vind ik een heel erg mooi verhaal.” stemde Rose in. Kylie knikte vrolijk. “Kun je een geheimpje bewaren?” vroeg ze heel zachtjes, waarbij ze iets dichter bij kwam en haar handje bij haar mond deed om het gefluister nog wat meer te dempen. “Mijn broer is een beer en ik kan ook veranderen in een beer, dus eigenlijk gaat Brother Bear over mij en mijn broer,” fluisterde ze, waarna ze zachtjes giechelde. Snel ging ze verder over welke sprookjes ze nog meer heel leuk vond. Ze had geen naam gegeven aan het sprookje dat ze uitlegde, maar ze stopte al snel weer en wachtte met glunderende oogjes af. Griffin begon ineens luid te lachen, waardoor ook Kylie heel erg moest lachen. “Ze heeft het op deze situatie, dit sprookje. Jij, ik, Kylie,” hintte Griffin. Lachend knikte de kleine meid, waarbij ze nog meer moest lachend om het verbaasde gezicht van Rose. “Het is alvast een mooi begin van het verhaal,” stemde ze grijnzend in. Er viel korte stilte, terwijl Kylie verder dacht aan hoe deze dag verder zou gaan lopen. Voor haar zag het eruit alsof deze dag niet meer stuk kon. Ze was vrolijk, ze had een nieuwe vriendin en ze had fantasie dieren ontmoet. Het kon gewoon niet beter. Uit het niets kwam Griffin er tussendoor springen met How to train a dragon en het stille momentje van wegzakken in gedachten was verdwenen. Niet dat het erg was, want het was vaak een stuk leuker om te praten en te lachen. “Hij wilde graag een draakje zijn.” Verklaarde Rose aan Kylie, waarbij ze begrijpend knikte. “Kon ik maar in iets veranderen dat op jouw leek Griffin,” zei ze lichtelijk jaloers om hem een beter gevoel te geven. “Ik vind Doornroosje wel mooi, of Sneeuwwitje.” Antwoordde ook Rose op de vraag die ze eerder had gesteld. “Eigenlijk alle sprookjes waar een prins ter hulp komt.” Glimlachte ze. Kylie legde haar wijsvinger nadenkend op haar kin. “De prinses van Doornroosje heet Aurora, toch?” vroeg ze. Met een licht achterdochtige grijns keek ze van Rose naar Griffin. Ondanks dat ze haar pols in het gips had zitten kon ze nog wel een Aurora tevoorschijn laten komen. Met een simpele handbeweging ontstond het dansende gekleurde licht en liet ze als een soort konijn over Rose en Griffin heen huppelen, waarna ze het weer liet verdwijnen. “Sommige mensen noemen mij ook Aurora, dus stiekem ben ik ook een prinses,” grinnikte ze. Stiekem was Kylie wel jaloers dat zij maar één schetsboek had en Rose een heleboel. Zoals ze zei ze kon ze ook nog bij tekenen. Soms wenste ze wel dat ze een andere mutatie mocht hebben dan zou het normaal gesproken niet weten, maar nu wist ze het wel. Ze wilde dan de mutatie van Rose hebben. Ze zou dan dagen en nachten door tekenen tot ze erbij neerviel. Ze zou een hele kudde eenhoorns maken en haar eigen kasteel. Ze kon Rose dan helpen. Dat zou echt een droom zijn. Maar ja, Kylie had zoveel een dromen. Ze mochten hopen dat ze allemaal uit zouden komen, maar ze wist dat een andere mutatie krijgen wel veel gevraagd zou zijn. “Als ik ooit een schetsboek tekort kom, wil jij er dan eentje voor maken?” vroeg ze zachtjes met lichte blosjes op haar wangen. En daar, daar was het eindelijk. Kylie bekende dat ze in fantasiedieren kon veranderen. Eigenlijk in elk dier, fantasie of niet. Dat vond ze ook wel het allerleukste aan haar mutatie. “Jij kan in een draak veranderen als Rose je er eentje toont?” vroeg Griffin opgewonden. Enthousiast knikte Kylie en grinnikte zachtjes. “Dan kunnen we samen eens gaan vliegen.” Even dacht Kylie na. De laatste keer dat ze in een half draak veranderen had ze geen idee hoe ze moest vliegen. “Als je mij wil leren vliegen dan kan dat,” zei ze. Kylie volgde de blik van Rose die naar haar pols keek en even keek ze een beetje bedroefd. Ze hoopte met heel haar hart dat ze snel weer beter zou worden. “Het is bijna herfst Griffin, ik weet niet of je er dit jaar nog een kans voor gaat hebben. Het is bijna Elhorn zijn beurt,” prevelde Roze zachtjes. Kylie perste haar lippen op elkaar en dacht diep na in wat ze kon veranderen zonder dat ze haar pols zou kunnen bezeren. Het enige waar ze op kwam was de half draak waar ze in was veranderd en de oorzaak was geweest dat ze was aangevallen. Dat wilde ze echt niet nog een keer. “Ik zal je de volgende keer tegen haar beschermen.” Sprak de adelaar leeuw ferm. De hoop straalde al weer in haar oogjes en glimlachte dankbaar. “Dat is best gemeen.” zei Rose. Kylie knikte zachtjes en keek in het rond om te kijken of het gemene meisje ergens in de buurt was.
De eenhoorn die tevoorschijn werd getoverd zorgde dat Kylie zich niet meer zorgen hoefde te maken. Ze was veilig. Ze had Rose, Griffin en de eenhoorn als bescherming en als vrienden. Het voelde zo fijn om elke keer dat ze in het bos was lieve mensen tegenkwam. Het bos was het favoriete plekje van haar. En ze zou er steeds vaker komen naarmate haar boomhut kasteel er was. Het zou voor haar een soort “safe house” zijn. Net zoals ze thuis ook een veilige plek had waar alleen zij en haar hondje van wist. Natuurlijk zou het op Genosha een stuk moeilijker zijn dat het alléén voor haar bedoeld zou zijn. De lieve mensen mochten er ook in komen. En dan had ze het wel over de personen die ze had ontmoet zoals Rose en Griffin. Voordat Kylie haar boomhut kasteel zou ze hen eerst het eiland laten zien. Het was best groot en Kylie moest toegeven dat ze nog niet alles had gezien. Wie weet zouden ze straks nog op een nieuw plekje terechtkomen…
Het liet Kylie echt een glimlach op het gezicht achter elke keer wanneer ze naar Griffin keek. Hij was groot en sterk, maar hij had ook ontzettende leuke humor. Iets wat Storm en Devon wel miste. De kleine roodharige meid moest het wel met Rose eens zijn dat Griffin op een hond leek. Blijkbaar was hij er niet helemaal mee eens, maar ze probeerde het op te lossen om hem wel een lieve hond te noemen. Voor een moment wilde Kylie dat ze een kroon had om die op het hoofd van Griffin te zetten zo hoogachtend liep hij. Een kroon voor Griffin was niet het enige wat ze wilde. Ze wilde ook dat de eenhoorn langer bleef, zodat ze later samen met het veulen kon galopperen. “Ik zal proberen om haar vaker eens op te roepen.” zei ze, waarbij Kylie gelijk vooruit dacht hoe het dan zou zijn. Als het in ieder gevalle lukte om de eenhoorn op te roepen, want echt vastbesloten was Rose nog niet. Al klonken de volgende woorden een stuk vastberadener. Zonder er echt bij na te denken gaf Kylie haar een knuffel. “Dank je. Je bent de liefste zus die ik ooit heb gehad,” prevelde ze zachtjes. Zo had ze tenminste nog iets leuks om naar uit te kijken. Het was toch wel echt een wonderbaarlijke plek. Het bos waar ze allemaal lieve mensen ontmoette. En dat legde ze dan ook maar al te graag uit. De vogels die fluiten en de wind zachtjes door de bladeren heen ging. Iedereen die nieuw was op Genosha zou Kylie gelijk het bos aanbieden om naartoe te gaan. Het maakte niet uit of de dagen sneller donkerder werden door de herfst die op komst kwam. Het bos bestond uit lieve mensen en dat vond Rose ook wel goed. “Ik ben een beetje bang voor niet zo aardige mensen. Kan je me aardige mensen aanraden? Misschien kom ik één van hen wel tegen in klas.” vroeg Rose voorzichtig. Kylie’s bruine ogen richtte zich op het meisje en een licht sluwe grijns sierde haar lippen. “Ik kan je Storm en Devon aanraden, dat zijn twee broers van mij. Ze hebben alleen niet zoveel humor of style, maar ze zijn wel aardig,” Ze klonk alsof ze de modepolitie was, maar ze daarna giechelde ze weer. “En je hebt Lorise, Dennimae, Vick en nog veel meer mensen die lief zijn.” Ze spreidde haar armen om de hoeveelheid mensen aan te geven. Haar ogen vielen even op Griffin, waarna ze zei:“Ik denk dat het ene meisje dat mij aanviel de enige persoon is die gemeen is, maar anders kan die lieve hond van een griffin je ook nog redden, Ze probeerde het lieve hond gedeelte wat zachter te zeggen, maar ze ondertussen gelachen waardoor het juist veel harder overkwam dan de bedoeling was...
Nu moest ze heel die fantasie van Kylie afbrokkelen omdat ze niet wist of ze het wel zou aankunnen. Ze had nog nooit echt geprobeerd om huizen of ruimtes te maken, laat staan een kasteel. Een kasteel was niet klein, het moest op zen minst een ophaalbrug hebben en een grote inkomhal met harnassen langs beide kanten van de deuren. Het moest grote eiken deuren hebben met zware scharnieren en al helemaal die zware dikke muren. Hun kasteel zou zeker twee verdiepingen moeten hebben en tal van ruimtes … zo hoorde een kasteel er trouwens uit te zien, met een wachttoren misschien wel. Maar Rosalie was niet zeker of ze dit klaar kon spelen en aan Griffin zijn blik te zien twijfelde hij daar ook wel een beetje aan. Als Kylie er echt op zou aandringen zou ze het wel willen proberen, zo was Rose nu eenmaal, ze wilde niemand teleur stellen. Op een dag zou dit enorm in haar nadeel spelen, zelf een kind kon met zielige oogjes het slechtste van haar gedaan krijgen. En ergens wrong het wel, ze wilde Kylie niet teleur stellen maar ze moest aan zichzelf denken. Griffin was nu wel het soort summon dat haar motiveerde om grenzen te verleggen, iets wat Elhorn nooit zou toelaten, hij zou Kylie hoogstwaarschijnlijk op ieder woord tegen spreken. Dus ze was blij dat het Griffin was die hier bij hen stond en niet Elhorn.
De teleurgestelde blik van Kylie brak haar hart een beetje. Ze keek het meisje praktisch verontschuldigend aan en probeerde het recht te zetten met een minder groot alternatief, een boomhut. Toen Kylie begon over de specificaties van haar boomhut klaarde Rosalie al gelijk op. ‘Dat kan ik wel in orde krijgen.’ Stemde ze in met een korte blik naar Griffin die er duidelijk even enthousiast over was. ‘Maar ga je echt daarheen verhuizen, ook in de winter als het koud is?’ Vroeg ze dan bijna bezorgd. Ze kon een mooi dak voorzien maar als het zou gaan vriezen dan zou ze vast wel erg kou krijgen. Rosalie volgde de vingers van Kylie terwijl ze naar boven wees en illustreerde hoe het moest worden. Zelf Griffin draaide zijn hoofd naar boven. Toen Kylie klaar was knikte Rosalie meteen instemmend. ‘Ik zou bijna bij je willen komen wonen.’ Merkte Rosalie grijnzend op. Ze had ook altijd al graag een boomhut gewild, al had haar vader er nooit tijd voor gehad en was ze zelf te druk bezig met haar summons om daar energie aan te spenderen. Maar dit was mooi!
En het was zo geweldig, hoe het ene onderwerp naar het andere over liep zonder dat het echt moeite kostte. Het bleef ook echt binnen de fantasie en dat had Rosalie zo gemist sinds ze hier was, iemand om tegen de praten anders dan Griffin bijvoorbeeld. Toen ze over sprookjes begonnen wilde Kylie haar meteen een geheimpje vertellen. Rosalie fronste nieuwsgierig naar wenkbrauwen en knikte zachtjes. ‘Jij niet,’ wees ze naar Griffin alvorens ze verontschuldigend opzij keek naar Kylie. ‘Hij kan niet zo goed geheimen bewaren.’ Verduidelijkte ze haar eerdere woorden. Toen Kylie verder sprak, over haar en haar broer die in beren konden veranderen trok Rosalie grote ogen. ‘Echt?’ Vroeg ze verbaast. ‘Dat is zo leuk. Dat je een berenbroer hebt.’ Grinnikte ze geamuseerd. Griffin stond vlak voor hen, duidelijk dat hij ieder woord had gehoord. Hij wierp Rosalie een sluwe blik, gelukkig hoefde hij niemand anders te ontmoeten voorlopig. En het was bijna seizoenswisseling dus hij kon dit geheimpje een heel jaar lang bewaren. En toen was het haar beurt om haar favoriete sprookje te zeggen en dus ook Griffin die meteen zijn grote verrukking voor draken naar voor liet komen. ‘Kun je dat niet?’ Vroeg Griffin meteen nieuwsgierig toen Kylie zei dat ze wel erg graag in iets als hem wilde transformeren. ‘Dan zouden we samen kunnen vliegen.’ Zei hij meteen erna. ‘Volgend jaar misschien als ik terug ben voor de zomer. Dan kun je het hele jaar door oefenen en kan je misschien net als ik worden.’ Griffin was enthousiast en het was iets dat ze zou missen eens Elhorn het van hem zou overnemen. ‘Met Elhorn kan je namelijk niet oefenen, hij is saai.’ ‘Griffin.’ Berispte Rosalie hem meteen. Haar summon stak zijn hoofd hoogachtend in de lucht en knipoogde kort naar Kylie. Het was duidelijk dat hij haar wel mocht, heel erg duidelijk. Toen het onderwerp naar prinsessen ging keek Rosalie opzij naar Kylie toen ze het over Aurora had. En toen deed Kylie iets waar Rosalie verbaast naar toe keek. Er ontstond een soort licht, in de vorm van een konijn en het huppelde om hen heen. Griffin draaide wild om zijn as terwijl hij het konijn volgde. 'Wauw!' Prevelde Rosalie verwonderd. ‘En daarom noemen ze je Aurora? Wat doet het nog meer?’ Vroeg ze meteen nieuwsgierig, niet wetend of het ongepast was of niet. 'Kan je mij ermee maken?' Vroeg Griffin meteen nieuwsgierig. Rosalie keek van haar summon naar Kylie, lichtelijk nieuwsgierig. ‘Heb je dan veel jurken, als prinses zijnde?’ Vroeg ze met een licht opgetrokken wenkbrauwen. Want dat kon ze ook, jurken schetsen die haar perfect zouden passen. Ze zou nog veel mogen doen … zoals het er nu uit zag. Maar ze vond het stiekem misschien gewoon leuk om iemand te hebben waarmee ze haar mutatie kon delen.
Griffin zou haar moeten leren om te vliegen … Dat hoefde je hem geen twee keer te zeggen. Hij spreidde zijn enorme goudkleurige vleugels en keek enthousiast van de ene naar de ander. Maar Rosalie moest, alweer, dat enthousiasme temperen waardoor Griffin haar een boze blik schonk. Het waren haar regels, ieder seizoen was het aan iemand anders. Dus Griffin deed wat hij al jaren deed voor Rosalie, hij zou ook Kylie beschermen. ‘Je moet Elhorn dit ook zeggen.’ Zei Griffin tegen Rose. Ze keek naar hem op en haalde haar schouders op. ‘Hij gaat het niet doen.’ ‘Hij is een egoïst.’ Merkte Griffin boos op. Rosalie had Elhorn wel zo getraind, hij was ook de oudste van de vieren, had twee jaar lang het hele jaar door voor Rosalie gezorgd voor de anderen er kwamen dus het was logisch.
De eenhoorn leidde iedereen een beetje af van het triestige, van de stoute personen en bracht weer een glimlach tevoorschijn terwijl ze dieper het bos in wandelde. Griffin liep voor hen uit, soms nam hij een aanloopje en spreidde zijn vleugels om een stukje te vliegen alvorens hij weer belemmerd werd door een nieuwe boom en er tussendoor begon te rennen als een zot veulen. De eenhoorn bleef bij Rosalie, wat zijn “taak” was. Toen Kylie zei dat ze de allerliefste zus was, was Rosalie even met stomheid verslagen. Dat had nog niemand tegen haar gezicht, ze glimlachte lichtelijk verlegen en keek Kylie aan. ‘Bedankt.’ Wat moest ze anders zeggen? Aangezien ze hier nog niet langer was dan Kylie was het kleine meisje de beste tourguide die ze kon hebben, of adviseur. Ze gaf meteen een hele opsomming aan naam die Rose nergens van herkende. ‘Dat zijn veel aardige mensen.’ Concludeerde ze uiteindelijk. ‘Hond?’ Griffin zijn hoofd schoot in de lucht en hij draaide zich naar het drietal om. ‘Ik ben geen hond.’ Protesteerde hij meteen. Maar doordat Kylie zo begon te lachen kon Rose haar lach niet inhouden en lachte Griffin uiteindelijk ook mee. ‘Dan ben ik wel de mooiste hond die je al ooit gezien hebt.’ Besloot hij ferm. Niemand noemde Griffin een hond, maar voor Kylie maakte hij dus duidelijk een uitzondering …
Onderwerp: Re: Releasing fantasy. [Kylie] ma dec 19, 2016 11:47 am
Een kasteel was een droom die Kylie graag als werkelijkheid wilde hebben, maar ze nam ook het genoegen met een boomhut. In haar hoofd zou het geen kleine boomhut worden waar alleen maar een plastic stoel in paste. Nee, ze wilde op z’n minst een boomhut die twee of drie bomen in beslag nam. Er moest een hangbrug komen, een slaapkamer, een landingsplaats voor Griffin, een woonkamer, een keuken en zelfs een badkamer die het ook nog deed. Natuurlijk was het wel veel gevraagd, maar ze legde haar plan wel neer voor Rose haar neus. Desnoods duurde het een paar weken tot het klaar was, omdat Rose niet te veel in een keer kon doen maar dat is niet erg. Kylie zou cupcakes voor haar maken, zodat weer energie krijgt. Alles zou uiteindelijk worden zoals de kleine meid dat wilde. “Dat kan ik wel in orde krijgen.” Een grote grijns kwam op haar gezicht en haar oogjes glunderde van blijdschap. Ze zou haar eigen boomhut krijgen! En net op het moment dat ze begon te denken dat haar dag niet leuker kon worden werd het toch nog leuker en mooier. “Maar ga je echt daarheen verhuizen, ook in de winter als het koud is?” vroeg Rose bezorgd. Kylie knikte en haar krulletjes dansende mee. “Ja, want er zal ook verwarming zijn,” zei Kylie alsof ze er al vanuit ging dat Rose het allemaal wel goed zou vinden en het in een vingerknip voor elkaar zou gaan krijgen. Ze legde er verder in uit wat er allemaal zou komen en ze zag het al helemaal voor zich. Er zouden zelfs lichtjes komen die haar boomhut zou gaan verlichten. Daarna als ze het allemaal klaar zou zijn zou ze een feest geven voor elk lief persoon dat rond liep op het eiland. Toen Rose grijnzend opmerkte dat ze bijna haar bij haar zou wonen kwam er een mysterieuze grijns op haar kleine gezichtje. “Maar natuurlijk mag je bij me wonen!” zei ze vrolijk. “Dan doen we gewoon nog een slaapkamer en een slaapkamer voor Griffin,” knipoogde ze.
Kylie kon het gewoon niet voor zich houden om te vertellen dat ze een beren broer had. Als Rose ooit de kans had om Devon te ontmoeten dan zou ze hem echt moeten vragen om in een beer te veranderen. Tegen de tijd zou Kylie vast ook weer helemaal beter zijn en dan kon ze ook mee veranderen. Het was niet bepaald een geheim meer dat Devon en Kylie familie waren, maar daar bleef de familie niet bij. Nee, ze had Storm ook nog als broer en Lorise als zus. Er waren genoeg mensen waardoor haar familie groter en groter zou worden. Griffin kreeg haar geheim ook mee, ook al had Rose duidelijk gemaakt dat hij niet goed was in geheimen. Kylie was daarom nog iets dichterbij gekomen, maar ze fluisterde nog net iets te hard om ervoor te zorgen dat Griffin het niet hoorde. Maar het was wel iets waar ze wel uren over kon praten, maar sprookjes vond ze nog net iets leuker. En ze was zeker nieuwsgierig wat het favoriete sprookje van Rose was. Griffin kwam er ook al snel tussendoor en van sprookjes ging het weer over naar draken. Als Kylie beter was dan zou ze ook nog een keer in een draak gaan veranderen of iets zoals Griffin, maar vliegen.. ja, vliegen kon ze niet. Dat zou hij dan haar moeten leren. Ze zou eigenlijk op moeten schrijven in wat ze allemaal zou moeten veranderen. Een hele zomer oefenen dat zou haar goed doen. Dan zou ze eindelijk in een vogel kon veranderen en ook echt kunnen vliegen. “Met Elhorn kan je namelijk niet oefenen, hij is saai.’ ‘Griffin” berispte Rose hem meteen. Even keek Kylie van de een naar de ander. “Wie is Elhorn?” vroeg Kylie nieuwsgierig. Ze had die naam zonet ook al gehoord, maar ze had er nog geen antwoord op wie hij precies was.
Het hele onderwerp over prinsessen deden haar handjes licht trillen. Ze wilde zo graag laten zien dat zij ook prinses was. Prinses Aurora nog wel van Doornroosje. Alleen dan een klein beetje anders. Ze liet haar mutatie even los en liet een konijn verschijnen dat rond Griffin en Rose huppelde. Ze moest wel even lachen om de grote adelaar leeuw die wild om zijn as sprong. Rose vroeg wel iets waar ze zelf even over na moest denken. Wat doet haar aurora nog meer. Ze moest iets laten zien wat niet gevaarlijk was en makkelijk kon gebeuren. Haar mutatie had namelijk ook wel een gevaarlijk kant. “De aurora zorgt ervoor dat ik kan veranderen naar dieren en fantasiedieren,” legde ze uit. “Maar ik kan ook dieren maken hiermee, dus ook jou Griffin,” greens ze breed naar hem. Het was iets moeilijker dan het huppelende konijntje, maar uiteindelijk liet ze een iets kleinere vorm dan Griffin tevoorschijn komen. Ze had haar gebroken pols nodig om het te laten bewegen, omdat het wel groter was dan het konijn. Maar na wat uitvogelen liet ze de aurora-Griffin vliegen. Waarna ze het naar Griffin zijn neus liet vliegen en de aurora weer zijn standaard vorm aan liet nemen. Het was nu alleen een dansend licht dat Kylie kon laten rusten, terwijl ze weer een gesprek kon voeren met Rose. “Heb je dan veel jurken, als prinses zijnde?” Haar gezicht ging iets naar beneden en voorzichtig schudde ze haar hoofd. “Nee, ik heb alleen een paar zomerjurkjes, maar verder niets...” zei ze, waarna ze Rose weer aankeek.
Griffin spreidde zijn vleugels en liet zien hoe groot hij was. Eindelijk had Kylie iemand gevonden die haar zou gaan leren om te vliegen. Volgens hem was Elhorn een egoïst, dus Rose en hij gingen er al van uit dat Elhorn dat niet zou doen. Kylie had al bevestiging gehad dat hij haar zou beschermen voor het gemene meisje. En voor een seconde was het stil. Waarna ze op een idee kwam. “Je kon me nu wel leren vliegen,” zei ze voorzichtig, terwijl ze een beetje angstig om zich heen keek. “Het meisje die mij aanviel was een half draak, dus ik ben daar ook in veranderd,” legde ze zachtjes uit. “Ik kan dat nog wel een keer doen, maar bescherm je me dan wel?” vroeg ze nog een keer voor extra bescherming. Door de aurora die nog in de lucht hing liet ze zichzelf veranderde naar de half draak waar ze eerder ook in was veranderd. De paarse vleugels en hoorns op haar hoofd liet haar iets groter lijken. Ook had ze grote paarse staart en keek nog een keer naar het bos. Hopend dat het gemene meisje haar niet zou zien.
Dankzij de eenhoorn waren ze op het idee gekomen om een rondleiding te gaan doen. Het gaf Kylie ook een veilig gevoel om even weg te gaan, voordat het gemene meisje haar weer had gevonden. Het gemene meisje was dan ook iets meer naar achteren gegaan en er kwamen nieuwe gedachten bij haar op. Rose was namelijk het nieuwe lid van de familie. Toen Kylie lieve aardige mensen op moest noemen, noemde ze er een aantal op. Het waren iets meer dan ze dacht, maar ze kende ook iets meer lieve mensen dan gemene mensen. “Ik ken ook meer aardige mensen dan gemene mensen,” zei ze met een glimlach. Griffin was iets verder naar voren gelopen, maar hij het zijn hoofd al snel omgedraaid toen ze hem hond noemde. “Ik ben geen hond,” protesteerde hij meteen. Kylie moest lachen om zijn geprotesteer. “Dan ben ik wel de mooiste hond die je al ooit gezien hebt.” besloot hij ferm. Kylie sloeg haar armpjes om hem heen en zei:“Je bent prachtig.” Ze keek over haar schouder naar Rose en grinnikte. “Mijn hondje vind je vast ook wel leuk,” zei ze, nadat ze hem los liet.
Ze had het altijd al moeilijk gehad om iemand tegen te spreken, een kind kon ze al zeker niet tegen spreken, al zeker niemand zo aardig en vrolijk als Kylie. Rosalie had eigenlijk niet veel kinderen gekend waar ze woonde. Haar solitaire leven liet het haar niet veel toe om buiten te komen en al zeker niet om met andere leeftijdsgenoten en kinderen om te gaan. Maar het voelde wel fijn om met Kylie om te springen. Ze voelde niet de angst om honderd procent eerlijk te zijn, ze had niet de drang om Griffin te verstoppen. Ze voelde zich eerlijk ook weer een klein beetje kind, de manier hoe ze hier zaten, te fantaseren over gigantische kastelen en boomhutten. Kylie had het al allemaal uitgedokterd, ze wist exact hoe haar boomhut er zou uitzien en wat er allemaal in zou staan. Zelfs verwarming in de winter. Rosalie keek haar kort om, kneep haar lippen bedenkelijk op elkaar en staarde dan terug naar de boomkruinen. Verwarming zou ze wel kunnen maken, het zou alleen niet werken. Maar aangezien ze Kylie haar fantasie niet wilde verpesten zei ze er niets van en probeerde ze zich de hele boomhut voor te stellen tussen de kruinen van de bomen in. Misschien zou ze wel vaak eens op bezoek komen, boomhutten waren tenslotte echt leuk. Toen ze beaamde dat Rosalie wel bij haar kon wonen greens ze breed. ‘Ik hoef geen slaapkamer.’ Opperde Griffin meteen. Rosalie keek hem aan, lichtelijk fronsend. ‘Ik hou de wacht s’nachts en dan neem ik jouw slaapkamer als jij overdag de wacht houd.’ Vervolgde het mythische dier meteen. Ook hij had het blijkbaar al allemaal uitgedokterd.
Griffin ging helemaal mee in de fantasie, hij was ook helemaal in zijn nopjes. Als hij sprak spreidde hij zijn vleugels wat meer en dat was een teken van opgewondenheid bij hem. Hij kon ook niet blijven stilstaan, zijn achterste stond stil maar de klauwen van zijn voorpoten verplaatsten zich om de vijf seconden van plaats terwijl zijn hoofd altijd maar heen en weer ging. Hij wilde nog steeds dit eiland verkennen, zoveel was duidelijk. Maar hij hield er ook van om over draken te praten. Rosalie had ergens een schets liggen van een draak die ze ooit eens tot leven had geroepen voor Griffin, en hij wilde die dan nog trainen ook. Maar dat idee verwaterde een beetje toen Griffin niet zo’n goede en geduldige docent bleek te zijn. Toen Kylie naar Elhorn vroeg keek Rosalie haar meteen aan. ‘Haar herfstsummon, de saaie.’ Gaf Griffin meteen antwoord. Rosalie gaf hem een korte blik voor ze het uitlegde. ‘Elk seizoen heb ik een andere summon, Griffin heeft de hele zomer, Elhorn heeft de herfst.’ ‘Hij is saai.’ Vulde Griffin veelbelovend aan. Griffin kende Elhorn enkel bij de overschakeling van het seizoen, dan zagen ze elkaar kort eens. Daaruit kwam zijn conclusie dus. ‘Hij is een heel ander wezen.’ Ging Rosalie zachtjes verder. ‘En dan heb je nog Peryton en Fisher, maar ik ken enkel Fisher.’ Ging Griffin gelijk verder. Hij deed meer uit te doeken over Rosalie dan ze eigenlijk zelf wilde, maar het was Kylie, ze vond het op zich niet erg.
Toen Kylie haar hele mutatie demonstreerde had Rosalie met haar mond open zitten kijken naar het konijntje. Griffin moest het weer extreem doen, sprong wild mee met het beestjes terwijl ze de verbaasde blik duidelijk in zijn goudkleurige ogen kon zien. Toen Kylie het verder uitlegde had Rosalie al haar aandacht op het meisje gericht. Ze vond het zo mooi om over andere mutaties te horen, al zeker als ze ze ook kon zien. Maar toen zei Kylie iets waar Griffin helemaal enthousiast van werd, hij sprong een stukje ter plaatste en strekte zijn gigantische vleugels uit terwijl hij zijn snavel zo dicht bij Kylie bracht dat ze de weerspiegeling van zichzelf in zijn goudkleurige ogen kon zien. ‘Echt?’ Vroeg hij opgewonden. En ze deed het, Kylie maakte een kleinere versie van hem. Het vloog en Griffin jubelde erachter aan. Hij leek precies een klein kind en Rosalie moest er zachtjes om lachen. De namaak Griffin vloog naar hem toe alvorens het weer zijn standaard vorm aan nam. Griffin lachte, wat een vreemd iets was om te horen, hij draaide eens om zijn as en ging helemaal op in het moment zodat hij de rest van het onderwerp niet meer volgde. Niet dat jurken hem zouden interesseren. ‘Ik zou je een jurk kunnen maken.’ Stelde Rosalie voor. De jurk van Kylie’s dromen misschien wel. Rosalie deed het vaak eens voor zichzelf ook, iets schetsen en dan aantrekken, op dat vlak had ze echt wel een gemakkelijke mutatie.
Kylie wilde graag leren vliegen en er was niemand beter om haar dat te leren dan Griffin. Maar met haar gips kon ze niet, toch … nadat ze de reusachtige vleugels van Griffin zag kwam ze op een ideetje. Het idee dat Kylie naar voor schoof was iets waar Rosalie niet bij kon helpen, het was een zaak voor Griffin. ‘Ik bescherm je.’ Verzekerde hij haar. Rosalie keek afwachtend naar Kylie en het duurde niet lang voor ze een staart en vleugels en horens kreeg. Rosalie ging een beetje dichter bij Griffin staan en de eenhoorn ging er ook achter staan. ‘Je ziet er best eng uit.’ Merkte Rosalie op. ‘Ze is stoer.’ Verzekerde Griffin meteen. Hij kwam naar voor en drukte zijn snavel tegen één van haar horens. ‘Wil je dit echt doen?’ Vroeg hij voor de zekerheid nog eens terwijl hij zijn vleugels strekte en het bos rond keek. Rosalie keek tussen de twee in en Griffin merkte het op zonder haar aan te kijken. ‘Je kan mee op mijn rug Rose.’ Stelde hij meteen voor. ‘Ik heb hoogtevrees.’ Gaf ze stilletjes toe. ‘Ik ga je niet laten vallen.’ Verzekerde hij haar streng, tuurlijk, hij was haar summon. Rosalie schudde zachtjes haar hoofd en aaide de eenhoorn over zijn hals, het diertje zag het heel gaan vliegen niet zo echt zitten, ondanks dat hij niet mee hoefde. ‘Is het goed als deze kleine vriend terug weg gaat? Hij kan later terug komen?’ Vroeg Rosalie aan Kylie, als ze toch zouden gaan vliegen konden ze onmogelijk de eenhoorn achterlaten.
Even ging het nog over de familie die ze hier had, de vrienden. Het klonk zo ontzettend mooi dat Rosalie er ook eentje wilde. ‘Het is wel goed dat je meer aardige mensen kent dan gemene.’ Bevestigde Rosalie meteen, andersom zou niet leuk zijn. Toen ze Griffin “beledigde” door hem een hond te noemen sloeg ze haar armpjes rond hem heen. Griffin bleef daar met grote ogen als een standbeeld staan terwijl hij Rosalie aan keek die liefdevol glimlachte. ‘Wie is jouw hondje dan?’ Vroeg Rosalie nieuwsgierig. Griffin draaide zich alweer om op zoek naar een mooie open plaats om te leren vliegen, hij had het er zin in …
Onderwerp: Re: Releasing fantasy. [Kylie] ma jan 30, 2017 9:51 am
Kylie had geen idee of al haar wilde ideeën over de boomhut ook daadwerkelijk werkelijkheid zouden worden. Maar Rose wilde het in ieder geval proberen. Dan moest ze er wel voor zorgen dat het idee wel goed uitgewerkt zou worden. Elk detail van de boomhut die zij in haar hoofd had zitten moest ze kunnen uitleggen. Van de buitenmuren tot de kelder en de zolder. Alles moest erop en eraan. Misschien moest er ook nog een soort balkon komen waar een barbecue opgehouden zou worden. Het balkon hoefde alleen maar een aantal planken te zijn. De barbecue zou zij wel kunnen regelen. Misschien kon ze de planken ook nog wel regelen, maar daar had ze haar twijfels bij. Ze was immers niet groot genoeg om een aantal grote planken het bos in te kunnen slepen. Dat zou ze dan over moeten laten aan Griffin. Hij zag er groot en sterk uit, dus dat zou dan helemaal goed komen. Er moest namelijk niet teveel druk komen op Rose. Ze had echter wel de tijd nodig om de punt van haar potlood te gaan slijpen. “Ik hoef geen slaapkamer.” Had Griffin geopperd, toen Kylie was begonnen over de slaapkamers. Ze had niet begrijpend haar hoofd wat schuin gedaan en vervolgens geknikt toen hij vertelde waarom hij geen kamer wilde hebben.. Daar zat wel wat in. Kylie wilde niet aangevallen worden door het gemene meisje. “Wil je dan binnen in de boomhut de wacht houden of wil je dan een groot balkon buiten?” Vroeg Kylie om nog een beter beeld te krijgen waarvoor een balkon allemaal goed voor zal zijn.
Van draken ging het over naar Elhorn. Wie was Elhorn? Ze had de naam al een aantal keren horen vallen, maar ze had geen idee wie dat was. Was het een prins of was het een broer van Griffin? Misschien was het wel een draak. Dat zou nog een gaaf zijn. Ze had namelijk geen idee of draken echt bestonden of niet, maar haar gevoel zij haar dat draken wel bestonden. En dat ze net zo springlevend waren als Griffin. Als ze ooit een draak tegenkwam dan wist ze in ieder geval wel hoe ze er eentje moest temmen. Stiekem hoopte ze dat ze de beste drakentemmer was die er bestond. Dan zou ze pas echt een stoere prinses zijn. Toen ze haar vraag liet vallen kreeg ze van het fantasiedier gelijk een antwoord, maar ze begreep het nog niet helemaal. Betekende dat Griffin weg zou gaan? Dat is niet wat ze wilde. Ze wilde gelijk protesteren en zeggen dat Rose had anders moest maken. Griffin moest blijven. “Elk seizoen heb ik een andere summon, Griffin heeft de hele zomer, Elhorn heeft de herfst.” “Hij is saai.” Vulde Griffin Rose aan. Kylie knikte instemmend. “Ik vind Griffin super en ik vind dat hij deze herfst ook moet blijven,” vertelde ze haar mening trots. Ze vond het eigenlijk wel een beetje zielig voor Elhorn, maar als Griffin gelijk had en de herfst summon zou saai zijn dan wilde Kylie hem niet leren kennen. Ze had haar handen al vol aan twee saaie broers. “Hij is een heel ander wezen.” Legde Rose uit. Nadenkend keek Kylie richting de boomtoppen. Zou ze Elhorn een kans geven of niet? “En dan heb je nog Peryton en Fisher, maar ik ken enkel Fisher.” Ging Griffin gelijk verder, voordat Kylie een antwoord op tafel kon gooien. Ze perste haar lippen op elkaar en knikte vervolgens bij de keuze die ze had gemaakt. “Hoe zien Elhorn, Peryton en Fisher eruit? Alleen als ze er beter uit zien dan Griffin mogen ze een seizoen overnemen, maar ik wil wel dat Griffin dan blijft.” Vertelde ze haar conclusie. Ze pakte Griffin vast alsof ze hem wilde houden, waarna ze licht bedroefd zei:“Hij is mijn vriend.”
De kleine krullebol had al veel van Rose haar mutatie gezien. Het was tijd dat zij ook iets ging demonstreren. Griffin was er helemaal blij mee en sprong wild achter het konijntje aan. Pas op het moment dat Kylie een kleinere versie van de summon liet zien was hij een grote stuiterbal. Het was maar een kleine demonstratie van wat zij kon, want ze kon nog veel meer doen. Het gips dat om haar pols zat zat alleen in de weg. Een konijntje en een mini-Griffin waren nou niet echt van die dingen die heel moeilijk waren om te maken. Het zou haar alleen wel pijn doen als ze het lang zou gaan aanhouden. Kylie liet daarom al snel een mini-Griffin verdwijnen en liet de aurora voor wat het was. Ze vond het leuk om te zien dat iemand blij was met haar trucjes. Zelf vond ze haar mutatie niet echt bijzonder en als het aan haar lag had ze liever een andere mutatie gehad. Zo’n mutatie als Rose had vond ze ook wel erg leuk. Daar had ze misschien nog meer plezier mee dan het kleurrijke licht dat om hen heen danste. Kylie zou namelijk heel graag een eigen jurk willen hebben. Dan zou ze pas echt als een prinses er uit zien. Toen Rose voorstelde om een jurk voor haar te maken was de kleine meid een en al aandacht. Haar oogjes glunderde van hier tot tokio en een grote glimlach stond op haar gezicht. “Ooh, maar dan zou ik een prinsessenjurk willen die nog mooier is dan de prinsessenjurken van de sprookjes,” Legde ze uit. Het was niet zo’n hele goede uitleg, maar er waren zoveel frutseltjes en kleurtjes waar ze uit kon kiezen dat ze het aan Rose over wilde houden. “Zou die jurk dan ook tot leven komen net als Griffin en de eenhoorn?” vroeg ze zich hardop af. Het zou wel grappig zijn als een jurk kon dansen. Het was net als de theekopjes uit Belle en het Beest.
Het was een risico dat ze nam om weer te veranderen naar de half draak. De laatste keer was ze aangevallen en dat wilde ze het liefst voorkomen. Toch wilde ze wel graag leren vliegen en als Griffin weg zou gaan als de herfst kwam dan moest het wel snel gebeuren. Ze wilde niet dat ze een jaar moest wachten en Griffin uiteindelijk niet meer terugkwam. Dat was wel het laatste wat ze wilde. Rose en de eenhoorn vonden haar eng en even keek ze wat bedroefd naar de grond. Haar voeten schuifelde wat heen en weer, maar haar gezicht klaarde al wat op toen de summon haar ervan verzekerde dat ze stoer was. Ze was een stoere prinses. Hij kwam wat dichter bij en drukte zijn snavel tegen haar hoorns. Even was ze bang dat hij haar hoofd zou opeten, maar dat deed hij gelukkig niet. Kylie knikte voorzichtig, maar het duurde even voordat de woorden over haar lippen rolde. “Ik wil het wel proberen. Ik wil niet meer bang zijn,” zei ze. Rose kon mee op de rug van Griffin en de eenhoorn… ja, hoe zou de eenhoorn mee kunnen gaan? Het was geen pegasus eenhoorn, dus vliegen kon hij ook niet.. Kylie had haar ogen op het beestje gericht, terwijl Griffin Rose ervan overtuigde dat hij haar niet zou laten vallen. De kleine meid wilde niet dat de eenhoorn een kans liep dat hij aangevallen zou worden. Dus er moest een of andere oplossing zijn, zodat hij niet alleen was. “Is het goed als deze kleine vriend terug weg gaat? Hij kan later terug komen?” vroeg Rose aan haar. Kylie keek naar Rose en vervolgens weer naar het diertje. “Ja, dat is goed,” zei ze en ze knikte. Ze rechtte haar rug en keek Griffin. “Zullen we straks maar beginnen?”
“Het is wel goed dat je meer aardige mensen kent dan gemene.” Bevestige Rose meteen. Kylie knikte trots. “Ja klopt, als ik het durf dan zou ik dat gemene meisje ook wel aardig maken,” zei ze stoer. Ze vond het namelijk niet leuk om van een meisje te zeggen dat ze gemeen was. Zelfs als Kylie ooit een eigen koninkrijk zou hebben zou niemand verbannen. Zelfs het gemene meisje niet. Toen ze Griffin vergeleek met een hondje gaf ze hem wel gelijk een knuffel. Ze wilde hem immers niet kwetsen. “Wie is jouw hondje dan?” Vroeg Rose nieuwsgierig. Haar grijns werd al wat breder, waarna ze begonnen met praten. “Mijn hondje is Koda en hij is een Golden Retriever. Het is echt een schatje patatje.” Ze miste Koda best wel en als ze ooit haar hondje mocht laten zien aan al haar familie op Genosha dan deed ze dat super graag. Wie weet kreeg ze het schoolhoofd nog wel zo ver om haar hondje ook te laten overplaatsen. “Misschien kan Koda hier ook wel heen komen en dan zouden jij en Griffin er nog een familielid bij hebben,” zei ze blij. Hoe groter de familie hoe leuker het voor Kylie zou zijn.
