Double Trouble by night. [Samantha]

Haar grootste vijand was tegelijk degene die haar altijd in de meeste problemen zou brengen … verveling. Jupiter staarde naar het plafond terwijl ze lag te luisteren op de ademhaling van haar twee kamergenoten. Was er nog iets irritanter? Faye had de hele dag lopen rond slenteren op de school, ze was veel te lang in haar bed blijven liggen en zonder dat er iets spannends was gebeurd was ze uiteindelijk ook terug gekeerd naar haar kamer. Om daar dezelfde avondroutine te hebben als altijd. Het frustreerde haar, ze had een hekel aan routine, regelmaat maar ze had nog een grotere hekel aan verveling. En dat was wat nu aan haar binnenste zat te knagen, dat irritante beetje verveling waar ze van verlost wilde geraken. Ze kon altijd gezelschap zoeken, iemand die haar verveling kon weg ruimen met persoonlijke aandacht. Maar over die drempel was ze ook al heen. Ze was al zover in de frustratie dat ze niet meteen de gehoorzame dingen wilde doen. Het was een opstapeling door de dag heen, dat halve uur dat ze al naar boven zat te kijken was gewoon de druppel die de emmer liet overlopen.

Dus na nog een kwartier duwde ze zich af. Ze trok in eerste instantie het raam open, op de frissere buitenlucht haar weer alerter te laten maken. Het was ergens na twaalven, ze was nooit iemand geweest die vroeg ging slapen. Haar ogen gingen taxerend de hemel af, op zoek naar een beetje weer dat ze kon veranderen naar iets dat iedereen zou wakker maken. Want zij wakker, iedereen wakker, dat was de instelling van Faye Jones als ze zich verveelde. Op de vensterbank verder zaten twee van haar vogels, de zwarte raaf en de kleine valk. Faye maakte zich los uit het raamgat en trok kleren aan, een witte blouse en een kort zwart broekje. Ze deed geen moeite op schoenen aan te doen dus liep ze op haar blote voeten. Met een laatste blik op haar kamergenoten sprong ze op de vensterbank en vloog in de transformatie van een kleine kerkuil naar beneden.

Voor het schoolgebouw transformeerde ze terug, de valk landde op haar schouder terwijl de raaf, als zijnde haar verkenner, in grote cirkels boven haar heen vloog. Faye … met een kleine glimlach wandelde ze naar het hoofdgebouw, duwde de krakerige deur open. De grote raaf vloog onder haar arm door naar binnen, zijn silhouet was het enige dat je zag beweging in het donker, hij zweefde rakelings over de grond voor haar uit, de ene gang in en de ander weer uit. Faye kon alles door zijn ogen zien, dus technisch gezien kon je haar niet bepaald verrassen. Haar blote voeten maakten geen geluid op de grond, ze wandelde in stilte voorbij het secretariaat, de eerste leslokalen door naar de kantine en de keuken. Verrassend genoeg was de deur open, als in op een hele kier open. Faye fronste haar wenkbrauwen en stak haar hoofd op de hoek. Het was enkele een silhouet in het donker maar ze was hier niet alleen. Haar glimlach werd net een beetje breder, op haar blote voeten wandelde ze langzaam de keuken in. Ze vond een pollepel op één van de tafels en nam hem zo stil mogelijk op terwijl ze naar het meisje keek dat door de kasten ging. ‘Je geld of je leven?’ Merkte ze geamuseerd op terwijl ze de pollepel als een soort van wapen voor zich uit hield. Haar valk vloog van haar schouders toen Faye op één van de tafels sprong en toe keek naar de voorraadkast. ‘Of delen wat je van plan was te nemen.’ Haalde ze tweemaal haar wenkbrauwen op. Iemand die wakker was op hetzelfde tijdstip als haar, was dat dan niet double trouble?
X X